Ανακοίνωση ΑΡ.ΑΓ.Ε.-ΕΑΑΚ για το άσυλο και την εγκληματικότητα στο πανεπιστήμιο.

Οι εγκληματίες στα πανεπιστήμια καμιά φορά φοράνε και γραβάτα.

Λίγες μόνο μέρες μετά τις εκλογές, η Νέα Δημοκρατία ως νέα κυβέρνηση δηλώνει ότι το πρώτο νομοσχέδιο που θα περάσει από τη Βουλή θα περιλαμβάνει την κατάργηση του ασύλου. Σωπάτε! Ας κάνουμε έναν απολογισμό σε σχέση με την παρουσία και εισβολή αστυνομικών δυνάμεων σε πανεπιστημιακούς χώρους επί ΣΥΡΙΖΑ: 1) εισβολή των ΜΑΤ στο ΠΑΜΑΚ το 2017 με εντολή του φασίστα Ζαπράνη για να χτυπήσουν φοιτητές, 2) εισβολή των ΟΠΚΕ φέτος στις εστίες πάνω στο ψάξιμο ναρκωτικών με αιφνιδιαστικά «ντου» σε δωμάτια φοιτητών που δεν είχαν σχέση με το ναρκεμπόριο, 3) κάθε τρεις μέρες τον τελευταίο χρόνο η ΟΠΚΕ μπαίνει στο ΑΠΘ το βράδυ για να πιάσει ναρκεμπόρους. Αν μιλάμε λοιπόν για κατάργηση ασύλου, λυπόμαστε πολύ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ την έχει κάνει ήδη. Μάλιστα, είχε βγάλει και το πόρισμα Παρασκευόπουλου που ποινικοποιεί τους αγώνες στο πανεπιστήμιο, το οποίο είναι στη διάθεση της ΝΔ για να το χρησιμοποιήσει. Αλλά αυτή είναι η ουσία του δικομματισμού που πάνε να στήσουν: ο ΣΥΡΙΖΑ θα φέρνει τη ΝΔ και η ΝΔ το ΣΥΡΙΖΑ. Το ένα κόμμα θα κάνει το άλλο να φαίνεται καλύτερο, ενώ ουσιαστικά είναι ήδη προσυμφωνημένο ότι θα ακολουθήσουν ακριβώς την ίδια πολιτική. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι τελευταίες εκλογές ήταν τόσο βαρετές. Αφού όλα είχαν προσυμφωνηθεί και έμενε να βρεθεί ποιος θα τα υλοποιήσει.

Είναι κοινός τόπος ότι πρέπει όλοι οι εγκληματίες να φύγουν από το ΑΠΘ. Οι ναρκέμποροι δεν έχουν καμία θέση στο πανεπιστήμιο, ούτε και στην κοινωνία. Ας αναρωτηθούμε όμως: μόνοι τους επέλεξαν το ΑΠΘ ως ορμητήριό τους; Η απάντηση είναι όχι. Η ίδια η αστυνομία τους εξώθησε στο ΑΠΘ, διότι στα προηγούμενα στέκια τους, η Ροτόντα και πιο παλιά η Ναβαρίνου ή το λιμάνι, παραπονιούνταν οι μαγαζάτορες για τη γκετοποίηση. Η αστυνομία λοιπόν αντί να προσπαθήσει να εξαλείψει το ναρκεμπόριο, απλά το διαχειρίστηκε μεταφέροντάς το στο ΑΠΘ, όπου τότε δεν υπήρχαν ακόμα μαγαζάτορες να παραπονεθούν. Βέβαια, προκαλεί ερωτήματα το πώς κάθε σημείο από το οποίο πέρασαν οι ναρκέμποροι ξαφνικά απέκτησε νοικιάρηδες που αγόραζαν τα σπίτια για ένα κομμάτι ψωμί, λόγω της υποβάθμισης. Μήπως εν τέλει το gentrification αυτό ήρθε και στο ΑΠΘ για να αγοράσουν οι ιδιώτες τις υποδομές του και να εκμεταλλευτούν τις λειτουργίες του κοψοχρονιά; Γι αυτό η αστυνομία όπως και η κυβέρνηση που δίνει το χέρι της στον Μαρινάκη που είχε 2 τόνους ΠΡΕΖΑ στο πλοίο του, είναι εχθροί μας στην υπόθεση του να φύγουν οι έμποροι από τα πανεπιστήμια. Όλοι μαζί ενοχοποιούν τους φοιτητικούς αγώνες για το δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλειά, στην ειρηνική ζωή και την ελευθερία, ενοχοποιούν τους τοξικοεξαρτημένους και γενικά τους αδύναμους για να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες και να μας στρέφουν τον έναν ενάντια στον άλλον.

Πέρα από αυτά όμως, συνήθως δεν αναφέρονται οι υπόλοιποι εγκληματίες που υπάρχουν στο πανεπιστήμιο. Δεν αναφέρονται οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε φοιτήτριες και οι εκβιασμοί για το πέρασμα των μαθημάτων από καθηγητές όπως ο Κλεάνθης Κωνσταντινούδης του ΤΕΙ Σερρών, εργολάβοι όπως αυτός της λέσχης ΑΠΘ που κερδοσκοπεί πάνω στις υποδομές του δημόσιου πανεπιστημίου και την ανάγκη των φοιτητών για σίτιση. Πρυτάνεις σαν το Μήτκα ο οποίος δε δίνει στη δημοσιότητα τους οικονομικούς απολογισμούς, φέρνει μπράβους κάθε φορά που οι φοιτητές πάνε στη σύγκλητο να καταθέσουν τα αιτήματά τους και συνδιαλέγεται με σκοταδιστές σαν τον Άνθιμο, πρυτάνεις σαν το Μυλόπουλο που έφερε τα ΜΑΤ στην πρυτανεία το 2012 για να διαλύσουν την απεργία των εργολαβικών, να συλλάβουν 16 φοιτητές και να ξυλοκοπήσουν ακόμα περισσότερους.  Καθηγητές που βαράνε φοιτητές όπως ο πρόεδρος των Τοπογράφων ΑΠΘ Κωνσταντίνος Τοκμακίδης ή σαν το Ζαπράνη που έστειλε τα ΜΑΤ εναντίον φοιτητών του στο ΠΑΜΑΚ (επί ΣΥΡΙΖΑ). Το καθηγητικό κατεστημένο, μια από τις ελάχιστες συντεχνίες που έχει μείνει αλώβητη στην κρίση, κομμάτια του οποίου έχουν βιομηχανίες δημιουργίας papers τα οποία τίποτα καινούργιο δεν προσφέρουν στην επιστήμη αλλά συντηρούν ένα status quo στο star system του academia, πάνω στην απλήρωτη δουλειά μεταπτυχιακών-διδακτορικών-ερευνητών-επιστημονικών συνεργατών. Που μετατρέπουν τη γνώση σε εμπόρευμα ακόμα κι όταν αυτό ευνουχίζει τις απελευθερωτικές δυνατότητές της για την κοινωνία. Γι αυτούς τους εγκληματίες, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα όχι μόνο δε ζητάνε «έξωση» από το πανεπιστήμιο, αλλά τους καλύπτουν συντηρώντας κομματικούς μηχανισμούς και συντεχνιακές συμφωνίες, μιλώντας για « αποκλειστικά ακαδημαϊκό άσυλο». Το ακαδημαϊκό άσυλο έχει νόημα μόνο όταν η έρευνα, η γνώση, η τεχνολογία που παράγεται είναι στην υπηρεσία του λαού και της κοινωνικής πλειοψηφίας, όχι όταν απαξιώνεται η βασική έρευνα και η εφαρμοσμένη γίνεται βορά των επιχειρήσεων, του στρατού, των πατεντών.

Όλοι αυτοί μας λένε ότι πρέπει να γίνουμε πανεπιστήμιο αντάξιο των Ευρωπαϊκών και των Αμερικάνικων. Είμαστε στην ευχάριστη θέση να τους ανακοινώσουμε ότι και αυτά τα πανεπιστήμια έχουν αγώνες, από το φοιτητικό κίνημα φέτος στη Γαλλία ενάντια στην εισαγωγή ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση, μέχρι το φοιτητικό κίνημα στην Αλβανία που έστησε τον Ραμά στη γωνία, τα rent strikes στις εστίες της Αγγλίας, τις κινητοποιήσεις φοιτητών-εργαζόμενων στις λέσχες του Harvard, τις απεργίες διδακτορικών παγκοσμίως με αίτημα να έχουν σωματεία και η λίστα δεν τελειώνει. Αγώνες που έγιναν και στην Ελλάδα, για την εργασιακή προοπτική των καθηγητικών και των πολυτεχνικών, ενάντια στις συγχωνεύσεις, για τη φοιτητική μέριμνα, τις ελευθερίες στο πανεπιστήμιο.  Αυτό είναι το πανεπιστήμιο που έχουμε ανάγκη εδώ και τώρα: ανοιχτό στους αγώνες μας, στην ανατρεπτική πολιτική έκφραση, τον πολιτισμό, τις νέες καινοτόμες ιδέες και κλειστό στις εταιρίες, τους εργολάβους, την αστυνομία, το στρατό.

Τους έχουμε όμως και μια δεύτερη έκπληξη: στα πρωτοκλασάτα πανεπιστήμια υπάρχει σκληρότατη εγκληματικότητα. Πέρα από την οικονομική, πολιτική και επιστημονική διαφθορά που δεν είναι καθολική αλλά βγαίνει συχνά στη φόρα, υπάρχει και το κοινό έγκλημα. Θάνατοι από ναρκωτικά στις εστίες (αλλά τουλάχιστον δε γίνεται σε κοινή θέα θα πουν τα στελέχη του ΑΠΘ), πολλοί, κατακόρυφα αυξανόμενοι βιασμοί σε ένα αποκτηνωμένο περιβάλλον, από πλούσιους φοιτητές που νομίζουν ότι όλα τους ανήκουν, τους οποίους συγκαλύπτουν τα ίδια τα πανεπιστήμια για να μη χαλάσει το «πρεστίζ», φοιτήτριες που εκπορνεύονται για να πληρώσουν τα φοιτητικά δάνεια! Άραγε ποιος φταίει εδώ; Η κοινωνική συνθήκη που αλλωτριώνει τον άνθρωπο ή τον μετατρέπει σε κτήνος ή η έλλειψη αστυνόμευση (στις ΗΠΑ δεν πάει παραπάνω βέβαια). Τα φοιτητικά δάνεια και οι ανισότητες στην εκπαίδευση ή οι φοιτήτριες της Σουηδίας που αναγκάζονται να εκπορεύονται σε sugar daddies για να έχουν μια ευκαιρία να σπουδάσουν; Ή μήπως αυτά δεν απασχολούν τα μεγαλοστελέχη του ΑΠΘ και τις κυβερνήσεις όσο γίνονται «στα μουλωχτά»;

Η αστυνομία δε λύνει το πρόβλημα, στην περίπτωση του ΑΠΘ είναι μέρος του κιόλας. Οι κυβερνήσεις συντηρούν κομματικούς στρατούς και νοιάζονται μόνο για το πώς θα πουλήσουν την έρευνα, τους φοιτητές ως μελλοντικό εργατικό δυναμικό και τις υποδομές.

Το δικό μας άσυλο, αυτό που τους πονάει πραγματικά, είναι η εξασφάλιση ότι θα μπορούμε ελεύθερα να κάνουμε συνδικαλισμό, να πράττουμε πολιτικά, να οικειοποιούμαστε το χώρο του πανεπιστημίου, να παλεύουμε μέσα από τους φοιτητικούς μας συλλόγους ενάντια στους προαναφερθέντες εγκληματίες και τις πολιτικές τους που ρημάζουν το μέλλον μας. Για να μπορέσουμε να αλλάξουμε την κοινωνία που γεννά τους εγκληματίες και εξαθλιώνει τους ανθρώπους. Οι τράπεζες, οι κυβερνήσεις, η αστυνομία, ο στρατός, οι πολυεθνικές έχουν άσυλο. Αστυνομεύουν τον εαυτό τους, «ελέγχουν» τον εαυτό τους, διαπραγματεύονται με τον εαυτό τους. Αλλά όταν οι φοιτητές ζητάνε το ίδιο, όλοι αυτοί ενώνονται σε μια γροθιά για να το αποτρέψουν.

Γιατί αν κάποιοι έχουν όντως παλέψει ενάντια στην γκετοποίηση του πανεπιστημίου από τους ναρκεμπόρους, αυτοί είναι οι φοιτητές που μέχρι αργά το βράδυ κρατάνε τις σχολές τους ανοιχτές και γεμάτες ζωή, αυτοί που μερικές φορές έχει χρειαστεί να συγκρουστούν με τους εμπόρους για να περιφρουρήσουν αυτή τους την πρακτική.

-Καμία σκέψη για εισβολή της αστυνομίας ενάντια σε φοιτητικές κινητοποιήσεις! Νομοθετική κατοχύρωση του ασύλου των αγώνων και των ελευθεριών. Επέκτασή του σε χώρους δουλειάς και σχολεία. Κάτω τα χέρια από τους φοιτητικούς συλλόγους.

-Να ανοίξουν τώρα οι σύγκλητοι για τους φοιτητές, με ανακοίνωση μέρας-ώρας-μέρους τουλάχιστον 2 μέρες πριν! Ανοιχτοί οικονομικοί απολογισμοί.

-Επανοικειοποίηση του χώρου του πανεπιστημίου μέσα από την πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική μας δράση. Χώροι για όλες τις πολιτιστικές ομάδες. Τα μαθήματα να σταματούν όταν γίνεται συνέλευση.

-Έξω οι εταιρίες, οι εργολάβοι και ο στρατός από τις σχολές. Παιδεία και έρευνα για τις ανάγκες του λαού και τις νεολαίας. Καμία ανοχή σε όσους κάνουν κατάχρηση της νομοθετημένης εξουσίας τους απέναντι στην πλειττόμενη πλειοψηφία του πανεπιστημίου.

-Φοιτητικός και εργατικός έλεγχος στο πανεπιστήμιο και την έρευνα με βάση τις συλλογικές μας αποφάσεις.

-Ανατροπή της κυβέρνησης ΝΔ, η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δε θα περάσει με καμία κυβέρνηση

O Ρεαλισμός τους δεν μας χωρά!

Ο Ρεαλισμός τους δεν μας χωρά

τα θέλουμε και θα τα πάρουμε όλα πίσω

απρίλης 2019

Ζούμε σε μια εποχή μεγάλων προκλήσεων, αλλά καιι τρομερών δυνατοτήτων. Γίνεται όλο και πιο φανερό μετά από 11 χρόνια κρίσης, ότι όσες συνταγές έχουν δοκιμαστεί παγκοσμίως (ένταση ελαστικής εργασίας, επιβάρυνσης της εργατικής τάξης εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ζωής, λιτότητα, πολεμικές συρράξεις όπως στη Συρία) δε δίνουν την πολυπόθητη ανάπτυξη και σταθερότητα. Ίσα ίσα, το πρόβλημα προέκυψε από την ίδια την λειτουργία του συστήματος και όχι τις ατέλειές του. Και σε αυτό το πλαίσιο προς το παρόν ακόμα προσπαθούν να το μπαλώσουν: πόλεμος, φτώχεια, μετανάστευση,εργοδοτική τρομοκρατία, ανεργία και  εργασιακή επισφάλεια είναι το μέλλον, για το οποίο μας προετοιμάζουν. Ένα μέλλον δυσοίωνο, στο οποίο είτε θα δουλεύουμε με μισθούς πείνας, είτε θα μεταναστέψουμε, είτε θα πολεμήσουμε για τα συμφέροντα τους. Σε αυτήν την κατάσταση που διαμορφώνεται, εμείς θα είμαστε η γενιά που δε θα δεχτεί να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη, θα παίξουμε και εμείς το ρόλο μας στο να διαμορφώσουμε το μέλλον όπως μας αξίζει, σύμφωνα με τις σύγχρονες δυνατότητες της εποχής.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι για να μην ανέβει η ακροδεξιά, πρέπει να δώσουμε λευκή επιταγή σε «προοδευτικά» μέτωπα τύπου ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν τις πολιτικές της λιτότητας, των μνημονίων για 60 χρόνια, της συνολικής εξαθλίωσης του λαού. Στο πανεπιστήμιο αυτό εκφράζεται με την κατεύθυνση της κυβέρνησης της διάλυσης κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας και της περεταίρω επιχειρηματικοποίησής της, της υποταγής της γνώσης και της έρευνας στις ανάγκες των εταιριών και όχι για τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, τις εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις που αναδιατάσσουν όλο το χάρτη της εκπαίδευσης και όχι μόνο. Την ίδια ώρα, μας λένε ότι το πρόβλημα είναι καθαρά οικονομικό και δεν είμαστε αρκετά παραγωγικοί. Ξεχνάνε βέβαια να πούνε ότι ο λαός και ειδικά η νεολαία, έχουμε καταδικαστεί στο να δουλεύουμε και να παράγουμε μια ζωή μέσα στην επισφάλεια, με την ανεργία να παραμονεύει ως κίνδυνος και όλα αυτά για να πληρώνουμε ένα χρέος που δεν είναι δικό μας, για να δίνονται φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές κ.ο.κ. Η ουσία λοιπόν είναι ότι όσο και να ανέβει η παραγωγικότητα, δε θα βελτιωθεί η ζωή μας αν δεν καταφέρουμε να κερδίσουμε κρατική χρηματοδότηση για τις ανάγκες μας, σε μια εποχή τρομερών δυνατοτήτων στην επιστήμη και την τεχνολογία. Και αυτό γίνεται μόνο με επιθετικούς αγώνες, μέσω της μαζικοποίησης των γενικών συνελεύσεων και όχι απλά να τρέχουμε πίσω από κάθε αρνητική εξέλιξη προσπαθώντας να συμμαζέψουμε τα συνήθως ασυμμάζευτα.

Πανεπιστήμιο

Ποιος ανέχεται: (α) να μη λειτουργούν εργαστήρια ,(β) να είναι στον αέρα κομμάτια της διδακτικής διαδικασίας (πχ εκδρομές), να μην έχουμε καθηγητές και να μη διδάσκονται μαθήματα λόγω αυτής της έλλειψης, (γ) Τα προγράμματα σπουδών να είναι σε γενικές γραμμές απαρχαιωμένα επιστημονικά και υποταγμένα στις ανάγκες της αγοράς, με αποτέλεσμα να σου επιβάλλεται έμμεσα να πληρώσεις σεμινάρια ή μεταπτυχιακά για να καλύψεις το κενό; 

Ποιος μπορεί να σπουδάσει με αξιοπρεπείς όρους όταν τον πετάνε έξω από τις εστίες και πρέπει κάθε μήνα να σκέφτεται πώς θα πληρώσει το νοίκι και τους λογαριασμούς; Όταν η πάνω λέσχη είναι κλειστή 5 από τις 7 μέρες της εβδομάδας και δημιουργούνται ακραίες ουρές στην κάτω λέσχη ή όταν προσπαθούν να μας αποκλείσουν με ελέγχους και τραμπουκισμούς; Όταν πληρώνουμε λεφτά σε λεωφορεία ή πλοία και αεροπλάνα για να γυρνάμε σπίτια μας, ενώ κανονικά θα έπρεπε να είναι δωρεάν;  Ή όταν πρέπει να αγοράζουμε σχεδιαστικά και άλλα αναλώσιμα με λεφτά από την τσέπη μας; 

Μας λένε ότι φταίει που το ΑΠΘ έχει πιο πολλούς φοιτητές απ’ όσους μπορεί να αντέξει. Άραγε γι αυτό προσπαθούν (και όχι μόνο στο ΑΠΘ αλλά παντού) να διώξουν κόσμο από το πανεπιστήμιο;

Η υποβάθμιση των σπουδών μας δε γίνεται εξαιτίας αυτού, αλλά επειδή το κράτος δε δίνει λεφτά για την παιδεία! Ακόμα όμως και τα πετσοκομμένα λεφτά που δίνει για την παιδεία «φιλτράρονται» ξανά και ξανά μεταξύ εργολάβων όπως αυτόν στη λέσχη αλλά και εταιριών που εισχωρούν στο πανεπιστήμιο για να βγάλουν κέρδος, οπότε αυτό που καταλήγει στις σχολές μας είναι ένα ισχνό ποσοστό που δε φτάνει οριακά ούτε για τη συντήρηση των εργαστηρίων. Αυτή είναι η πολιτική του «εκσυγχρονισμού» και «επιχειρηματικοποίησης» των ιδρυμάτων που προκρίνει και η ΔΑΠ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Να μας λένε από τη μία ότι δεν έχουν λεφτά για τις ανάγκες, αλλά να «σκάνε» εκατομμύρια για το ΝΑΤΟ, το χρέος, τους πολεμικούς εξοπλισμούς, την εκκλησία και τις μίζες.

Και ποιος είναι ο αποδιιοπομπαίος τράγος τους; Τα παιδιά των ΤΕΙ που απειλούν, υποτίθεται, την πολύτιμη συντεχνία των μηχανικών. Λες και τα «ανωτατοποιημένα» ΤΕΙ θα αποκτήσουν «μαγικά» ανθρώπινες συνθήκες σπουδών. Λες και τα επαγγελματικά δικαιώματα, που υπάρχουν στο δικό μας πτυχίο, εφαρμόζονται στην αγορά εργασίας (νοτ). Ιδιαίτερα όταν στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής υπάρχουν 3 σχολές με επαγγελματικά δικαιώματα ηλεκτρολόγου. Αυτό που χρειάζεται πραγματικά, είναι ο κοινός αγώνας σε ΑΕΙ-ΤΕΙ ενάντια στις συγχωνεύσεις-διασπάσεις-καταργήσεις σχολών. Κοινό αίτημα μας, να υπάρχει ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο και όχι μια ολόκληρη σούπα από 2ετή, 4ετή, 5ετή πτυχία, πιιστοποιήσεις και skills πάνω στο ίδιο αντικείμενο. Κανένας κατακερματισμός του γνωστικού αντικειμένου μας. Θέλουμε και τη θεωρία και την πράξη, με εναρμονισμένο τρόπο, μέσα στα προγράμματα σπουδών. Θέλουμε δουλειά, χωρίς να πρέπει να ξηλωνόμαστε για να αποκτήσουμε προσόντα που κόβονται από τις σχολές, χωρίς να ανταγωνιζόμαστε για το ποιος θα έχει το μικρότερο μεροκάμματο για τη μεγαλύτερη εξειδίκευση.

Αν κάποιος μπορεί να αντιστρέψει αυτή την κατάσταση, αυτοί είμαστε εμείς. Λεφτά για την παιδεία δε θα δώσει καμία κυβέρνηση. Εμείς είμαστε αυτοί που με όπλο τις συλλογικές μας διαδικασίες πρέπει να επιβάλουμε το να δωθούν λεφτά από το κράτος για τις σχολές μας και τις δικές μας ανάγκες. Παράδειγμά μας οι 5 καταλήψεις του υπουργείου παιδείας από τουυς φοιτητικούς συλλόγους της Αθήνας, το μαζικό κίνημα των φοιτητών-μαθητών-αναπληρωτών και μονίμων στα σχολεία, οι καταλήψεις ερευνητικών κέντρων ή του ΙΝΕΔΙΒΙΜ και το «πάγωμα» της επιχειρηματικής δραστηριότητας, τα 100.000 ευρώ που κέρδισαν οι συμφοιτητές μας στο Ρέθυμνο για τη λέσχη τους το 2015 κ.ο.κ. Όλοι αυτοί οι αγώνες, αλλά και πολλοί άλλοι που δώθηκαν, δείχνουν τον τρόπο για να σπουδάζουμε όλοι και όλες με αξιοπρέπεια, με αγώνα ενάντια στους ταξικούς φραγμούς. Κόντρα στην κατεύθυνση των κυβερνήσεων-ΕΕ-κεφαλαίου για ένα πανεπιστήμιο μικρό, ευέλικτο, αυτοχρηματοδοτούμενο, που θα λειτουργεί με επιχειρηματικά κριτήρια, θα χωράει μόνο τους λίγους που θα έχουν την οικονομική δυνατότητα και θα προσαρμόζεται στις ανάγκες της αγοράς εργασίας και του κεφαλαίου.

Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να έχουμε πραγματικό έλεγχο επί των σπουδών μας και των όρων φοίτησης: γενική συνέλευση-απόφαση-επιβολή της συλλογικής μας απόφασης. Για να μη μείνει ούτε ένας άνθρωπος εκτός σχολής, για να μην σπαταλάμε 5 ή παραπάνω χρόνια σε ένα μείγμα τεχνοκρατισμού και απαρχαιωμένης, σκόρπιας γνώσης και να χρειάζεται να τρέχουμε αλλού για να καλύψουμε τα κενά. Το επιβάλλουμε στο τώρα! Αποφασίζουμε-υλοποιούμε-επιβάλλουμε τις ανάγκες μας συλλογικά! Ο σύλλογός μας φέτος πρωτοστάτησε σε κινητοποιήσεις για τη λέσχη, απαντώντας στους τσαμπουκάδες στην είσοδο, ενώ πλέον είναι κατοχυρωμένο το ότι είμαστε η μοναδική λέσχη πανελλαδικά που δεν πληρώνει κανείς! Έδειξε αλληλεγγύη στους εστιακούς με τελευταία περίπτωση την πορεία στις 27 Μάρτη και πιο πριν στην κατάληψη της πρυτανείας. Οι Ηλεκτρολόγοι είναι από τις λίγες σχολές πανελλαδικά που έχει πτυχιακή εξεταστική από το 9ο εξάμηνο, ενώ φέτος ο σύλλογος κέρδισε και πτυχιακή εξεταστική στο 8ο εξάμηνο για τους φοιτητές ΠΠΣ. Έδωσε τη μάχη για τις συγχωνεύσεις, ενώ διεκδίκησε με καταλήψεις και κινητοποιήσεις την αύξηση των μελών ΔΕΠ και τη μη κατάργηση μαθημάτων, όπως αυτό της ασφάλειας στο 9ο εξάμηνο. Συνεχίζουμε δυναμικά για νέες κατακτήσεις! Σε συντονισμό από τα κάτω με άλλους συλλόγους, με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, διεκδικούμε την παιδεία των αναγκών και των ονείρων μας!

Διεκδικούμε:

//Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία στο ύψος των αναγκών μας.

//Δημόσια-δωρεάν, ΕΝΙΑΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ εκπαίδευση για όλους-ες με ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, αγώνας ενάντια στους ταξικούς φραγμούς. 

//Όλη η γνώση στο πτυχίο-καμία μεταφορά μαθήματος του πτυχίου σε μεταπτυχιακό. 

//Έξω οι εταιρίες και οι εργολάβοι από τις σχολές. 

//Δημόσια-δωρεάν φοιτητική μέριμνα για όσους-ες το χρειάζονται. 

//Φοιτητικός και εργατικός έλεγχος στη γνώση, την έρευνα και κάθε λειτουργία του πανεπιστημίου με βάση τις συλλογικές μας αποφάσεις και τις κοινωνικές ανάγκες.

Εργασία

Όσοι και όταν τελειώσουμε τη σχολή, θα πρέπει μετά να ψάξουμε για δουλειά. Σε συνθήκες εργασίας όπου θα υπάρχουν απόφοιτοι πολλών ταχυτήτων (από 2ετείς, 4ετείς ή 5ετείς σχολές), όπου ο καθένας θα αναγκάζεται να εξειδικεύεται πάνω σε skills που θα είναι κάθε φορά κομμένα και ραμμένα στις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Για να είναι λοιπόν ο μέσος μηχανικός «ανταγωνιστικός» θα πρέπει να παρακολουθεί σεμινάρια επι πληρωμή για να είναι συνεχώς “up-to-date”, ενώ την ίδια ώρα θα έχει να ανταγωνιστεί κάποιον που είναι πιο ευέλικτος και λιγότερο overqualified, οπότε ο εργοδότης δεν θα χρειάζεται να του πληρώσει και το πτυχίο. Στην πραγματικότητα, λοιπόν αν έχεις λεφτά, θα παίρνεις και προσόντα, αν δεν έχεις…;

Βέβαια, ακόμα και τα επαγγελματικά δικαιώματα που υποτίθεται ότι έχουμε κατοχυρωμένα βάσει του αντίστοιχου ΦΕΚ, είναι στον αέρα και δεν υπάρχουν ακριβώς με πραγματικούς όρους στην αγορά εργασίας. Από τη μία, ο εκάστοτε εργοδότης έχει ένα ολόκληρο νομικό οπλοστάσιο στη διάθεσή του για να παρακάμψει και νομικά κάθε επαγγελματικό και εργασιακό δικαίωμα του μηχανικού: με το να σε δηλώνει ως ιδιωτικό υπάλληλο, υπάλληλλο γραφείου κλπ, ώστε να ανήκεις στην εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας με κατώτατο μισθό τα 550 ευρώ περίπου (μετά τον φόρο). Μπορεί να σε βάλει να δουλέψεις με μπλοκάκι, ώστε να σε απολύει πιο εύκολα, διότι υποτίθεται θα είσαι «συνεργάτης» ή να σε απολύει και επαναπροσλαμβάνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα ώστε να γλιτώνει τον ενδιάμεσο μισθό. Από την άλλη, το ΤΕΕ ήδη έχει λανσάρει μια σειρά από σεμινάρια (πχ ενεργειακοί επιθεωρητές, κτηματολόγοι και άλλα), τα οποία είναι επί πληρωμή και ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ για να σκεφτείς έστω να μπεις σε ένα interview για δουλειά! Μιλάμε για κατάσταση που πρόκειται να γενικευτεί το επόμενο διάστημα με όλο και περισσότερα αντικείμενα να μπαίνουν στα σεμινάρια κατά παραγγελία του ΤΕΕ. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί το τρομερό κόστος της ασφάλισης και η δημιουργία των βαθμίδων μηχανικών.

Όπως λοιπόν σήμερα διεκδικούμε τα δικαιώματά μας μέσα στη σχολή, έτσι αύριο πρέπει να κάνουμε το ίδιο με το σωματείο του κλάδου μας, το ΣΜΤ (Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών), το οποίο μέσα από αγώνες και απεργίες έχει κατοχυρώσει σημαντικά δικαιώματα, ενώ είναι εκεί σε κάθε αυθαίρετη απόλυση ή συμπεριφορά του εργοδότη, περικοπή μισθού και άλλα. Όντως, υπάρχουν οι «συνδικαλιστές που τα φάγανε», αλλά το συγκεκριμένο σωματείο, όπως και πολλά άλλα είναι ταξικό και δημοκρατικό, έξω και ενάντια στη λογική των διεφθαρμένων εργατοπατέρων των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Μαζί με άλλα σωματεία, συγκροτούν ένα ανεξάρτητο, ταξικό κέντρο αγώνα, για αγώνες από τα κάτω που θα ξεπερνάνε τα όρια του απλού οικονομισμού και θα συγκρούονται με τις πολιτικές κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφαλαίου.

Διεκδικούμε: 

//Αυξήσεις στους μισθούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες, με πλήρη εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα. 

//Συλλογική σύμβαση εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στον κλάδο μας ΤΩΡΑ! 

//Ανατροπή της σχέσης μισθών-κερδών για να ζήσουμε σαν άνθρωποι. 

//Κανονικές προσλήψεις ΤΩΡΑ! 

//Όχι στη μαύρη, ανασφάλιστη, ελαστική εργασία! 

//Κατάργηση της δουλειάς με μπλοκάκι. 

//Κατάργηση των άθλιων εργασιακών σχέσεων, των 8μηνων και των voucher. 

//Κατάργηση όλων των αντεργατικών νομοσχεδίων.

Παλεύουμε για την αποτροπή του πολέμου, κόντρα σε ΝΑΤΟ-ΕΕ-ΗΠΑ-Ελληνική Ολιγαρχία!

Μετά από μία χρονιά με Μακεδονικά συλλαλητήρια, φασιστικές επιθέσεις, τη συμφωνία των Πρεσπών που κάθε άλλο παρά λύνει οποιοδήποτε πρόβλημα στην περιοχή, μυρίζει γενικά ένα πολεμικό κλίμα. Το Ελληνικό κράτος τσακώνεται με το Τούρκικο σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι πόκερ, με επίδικο το ποια πολυεθνική θα κάνει τις καλύτερες εξορύξεις και ποιο κράτος θα πάρει τα περισσότερα ψίχουλα. Σε αυτό το πλαίσιο, ενώνεται με τη Χούντα της Αιγύπτου και το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, για να αναγορευτεί σε καλύτερο τοποτηρητή του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Ενώ λοιπόν έχουμε σαν νεολαία να αντιμετωπίσουμε τόσα ζητήματα που αφορούν τη ζωή μας, έρχεται να προστεθεί και η απειλή του πολέμου. Ήδη από πέρσι συζητιέται στην Ελλάδα η θέσπιση υποχρεωτικής θητείας στα 18.  Το Ελληνικό κράτος τις τελευταίες δεκαετίες και η κυβέρνησή του τα τελευταία χρόνια, έχουν επιλέξει τη συμμαχία με τους Αμερικανούς, οι οποίοι χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως μεγάλη βάση του ΝΑΤΟ, αλλά και τοποτηρητή τους στην περιοχή. Ως εκ τούτου, είμαστε μπλεγμένοι σε ένα παιχνίδι που δεν είναι δικό μας και αφορά καθαρά το πώς θα πλουτίσουν ο Βαρδινογιάννης, ο Λάτσης, ο Μπόμπολας, ο Μελισσανίδης, ο Μαρινάκης, ο Κόκκαλης και άλλοι (άραγε θα στείλουν τα παιδιά τους να πολεμήσουν;), σε αντάλλαγμα με τη βοήθεια που θα δώσουν στους Αμερικανούς για τις δουλειές τους σε Βαλκάνια και Μέση Ανατολή.

Και ποιες είναι αυτές οι δουλειές;

-Είσοδος της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για να μην περάσουν από εκεί οι αγωγοί των Ρώσων και σαν βήμα για την Αμερικάνικη ηγεμονία στα Βαλκάνια. Γι αυτό υπογράφηκε η συμφωνία των Πρεσπών και όχι για να «μας κατακτήσουν οι Σκοπιανοί». Και φυσικά σαν αντάλλαγμα, το ελληνικό κεφάλαιο πήρε ακόμα και τα λίγα κομμάτια της πίτας που του έλειπαν από τη γείτονα χώρα, όπως τη μεγαλύτερη εταιρία διανομής ρεύματος, τη μεγαλύτερη τράπεζα και άλλα. Είναι και πιο ανταγωνιστικοί από εμάς εκεί, παίρνουν 200 ευρώ το μήνα. Αν το κάνουμε κι εμείς, μπορεί να γυρίσουν οι έλληνες καπιταλιστές που άνοιξαν εταιρίες εκεί. Βέβαια, μάλλον τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τους γείτονες διότι σκεφτείτε ότι υπέφεραν τόσο πριν καν ακόμα μπουν στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Κι ενώ γίνονται όλα αυτά, ανεβαίνει και η ακροδεξιά στην Ελλάδα συσκοτίζοντας το τι συμβαίνει πραγματικά, βγάζοντας εθνικιστικές κορώνες και βάζοντας σαν κύριο ζήτημα την ιστορία της περιοχής.

-Να πάρουν ορισμένες πολυεθνικές μεγαλύτερο μερίδιο από τα πετρέλαια σε Ανατολικό Αιγαίο-Μεσόγειο, σε σχέση με ορισμένες άλλες. Γι αυτό το Ελληνικό κράτος συμμαχεί στρατιωτικά με τη Χούντα της Αιγύπτου και το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, ώστε να περάσουν από διεθνή δικαστήρια ή να επιβάλλουν με τις πλάτες των ΗΠΑ την ερμηνεία των ΑΟΖ που τους συμφέρει ώστε όλα τα πετρέλαια να είναι μέσα σε αυτές. Από την άλλη, η Τουρκία που είναι μεν στο ΝΑΤΟ αλλά τα τελευταία χρόνια έκλεινε πολύ το μάτι και στους Ρώσους, ανταγωνίζεται την Ελλάδα γιατί θέλει να αντιπροσωπεύσει τα «άλλα» συμφέροντα. Σε αυτό το αρκετά περίπλοκο νομικό, γεωπολιτικό και στρατιωτικό παιχνίδι που περιλαμβάνει τόνους χρημάτων σε πολεμικούς εξοπλισμούς, πολεμική προετοιμασία, παραβιάσεις και από τις 2 πλευρές, έρχεται και η επιπλέον αναζωπύρωση του εθνικισμού, με ευθύνη και της ακροδεξιάς αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ που δικαιολογεί την πολιτική πολεμικού κλίματος και προετοιμασίας, την ένταση της καταστολής, τις πολεμικές πολιτικές απέναντι στους μετανάστες και τα όλο και πιο βάρβαρα μέτρα στην εργασία και την κοινωνία με το σύνθημα της εθνικής ενότητας.

Διεκδικούμε:

-Έξω το ΝΑΤΟ και ο στρατός από το πανεπιστήμιο! Καμία έδρα στο στρατό και το ΝΑΤΟ! Να σταματήσει κάθε πολεμική έρευνα, να καταργηθούν τα 16 μνημόνια του ΑΠΘ με τον στρατό! Απαγόρευση των πρακτικών στο ΝΑΤΟ!

-Δεν πολεμάμε-δεν ερευνάμε-δε δουλεύουμε για ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ-Ελληνική Ολιγαρχία! Παλεύουμε για την αποτροπή του πολέμου μέσα κι έξω απ’ το στρατό! Δε θα γίνουμε το κρέας στα κανόνια τους! Έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, διάλυσή τους.

-Τίποτα δεν έχουμε να χωρίσουμε με άλλους λαούς! Τα ίδια προβλήματα έχουμε και από τις 2 άκρες των συνόρων. Παλεύουμε ενάντια στον εθνικισμό, με τη διεθνιστική φιλία των λαών στην πράξη, με κοινούς αγώνες και από τις 2 πλευρές των συνόρων.

-Είμαστε όλοι-ες μετανάστες-τριες! Οι πόλεμοι των ιμπεριαλιστών γεννούν τους μετανάστες που έρχονται να βρουν ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη και γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους καπιταλιστές, αλλά και δούρειος ίππος για την μείωση των δικαιωμάτων των ντόπιων. Γι αυτό μόνο ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε!

-Παλεύουμε για τη συντριβή όλων των φασιστικών-νεοναζιστικών συμμοριών: Ιερός Λόχος, ΕΝΕΘ, Κύκλος Ιδεάπολις, Χρυσή Αυγή, ΑΜΕ και άλλες. Οι φασίστες θέλουν εμφύλιο ανάμεσα στους φτωχούς για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των αφεντικών! Είναι αυτοί που σπέρνουν το δηλητήριο του μίσους και οδηγούν το λαό μας πίσω από τα επικίνδυνα παιχνίδια των ελλήνων καπιταλιστών, που άλλωστε τους χρηματοδοτούν.

Θέλουμε ελευθερία να διεκδικούμε και να ζούμε!

Τα τελευταία 10 χρόνια, το ΔΝΤ ζητάει συνεχώς από το ελληνικό κράτος την κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων. Δε θέλουν (ανατρεπτική) πολιτική μέσα στο πανεπιστήμιο, διότι αυτό μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα. Το πανεπιστήμιο όπως το ονειρεύεται το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΑΠ είναι ένα εύφορο πεδίο επενδύσεων, το οποίο παράγει το ανταγωνιστικό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό των επόμενων χρόνων, αλλά έχει και αυτοτελή ρόλο στην ανάπτυξη μέσω της έρευνας-καινοτομίας, της επιχειρηματικότητας και της εμπορευματοποίησης πτυχών του. Είναι φανερό ότι για τη δημιουργία ενός τέτοιου κλίματος επενδυτικής ασφάλειας, οι φοιτητικοί σύλλογοι, η ανατρεπτική πολιτική και ο πολιτισμός, οι αγώνες μας δε χωράνε μέσα σε αυτό πανεπιστήμιο! Αντίθετα, χωράνε οι ΜΚΟ, οι επιχειρηματικές ομάδες, οι εταιρίες, οι διεφθαρμένοι εργολάβοι, η αστυνομία.

Σημαντικό κομμάτι της παραπάνω επίθεσης είναι τα απανωτά χτυπήματα στο άσυλο. Για εμάς, το άσυλο δεν είναι χωροταξικό ζήτημα. Είναι το ζωντανό πανεπιστήμιο που αποτελεί χώρο συνάντησης και πολιτικής-πολιτιστικής ζύμωσης διάφορων κομματιών της κοινωνίας. Σε αυτό το άσυλο, δε χωράει η αστυνομία, οι εταιρίες, ο στρατός, οι εργολάβοι. Το δικό μας άσυλο είναι πιο ασφαλές από το δικό τους, αλλά δεν είναι και σταθερό: εξαρτάται από όλους και όλες μας. Σε περιόδους μεγάλων καταλήψεων δεν υπήρχε εγκληματικότητα για δύο λόγους: από τη μία, καθημερινά όλες τις ώρες βρισκόντουσαν στο ΑΠΘ χιλιάδες άτομα σε κάθε γωνιά του, από την άλλη το κλίμα των συνελεύσεων-εκδηλώσεων-καταλήψεων δε σηκώνει οποιαδήποτε αντικοινωνική συμπεριφορά.

Η εγκληματικότητα που υπάρχει στο ΑΠΘ, είναι ξεκάθαρα υποκινούμενη από την αστυνομία. Όσοι-ες είναι από Θεσσαλονίκη, ξέρουν πολύ καλά ότι η αστυνομία μετακινεί τις ναρκοπιάτσες με κριτήρια: τα παράπονα των μαγαζατόρων και των κατοίκων της κάθε περιοχής, αλλά και την εικόνα της πόλης στους μη ντόπιους. Οι εικόνες των μπάτσων να ελέγχουν ταυτότητες 15χρονων στη Ροτόντα ενώ οι έμποροι πουλάνε λίγο πιο δίπλα συναγωνίζονται σε εξευτελισμό μόνο εκείνες του καλοκαιριού, όπου το εμπόριο είναι ανεξέλεγκτο. Είναι εξοργιστικό να υπάρχουν άνθρωποι που πουλάνε θάνατο μέσα στο ΑΠΘ και η Πρυτανεία με την κυβέρνηση να μιλάνε για το άσυλο. Λες και το άσυλο εμποδίζει την αστυνομία να περιμένει έξω τους εμπόρους και να τους πιάσει, όπως έχει κάνει επιτυχημένα με τόσους φοιτητές μετά από πορείες.

Λες και δεν υπάρχουν παρόμοιες εικόνες στα πρωτοκλασάτα πανεπιστήμια του εξωτερικού, με θανάτους από υπερβολική δόση ή βιασμούς στις εστίες που συγκαλύπτονται από τα ίδια τα πανεπιστήμια. Και δεν είναι μόνο στα πανεπιστήμια. Καθημερινά γίνονται βιασμοί και κυρίαρχη τάση είναι να κατηγορείται ή να στιγματίζεται το θύμα. Ζούμε στη χώρα όπου δολοφονήθηκε ο Ζακ δύο και τρεις φορές, μία επειδή ήταν ανώμαλος και τις υπόλοιπες από τα κανάλια. Είμαστε στην Ελλάδα του «πήδα, πήδα» σε άνθρωπο που ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει, της δολοφονίας του Πετρίτ από φασίστα. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια τολμάμε να διεκδικούμε το δικό μας πανεπιστήμιο και τη δική μας πόλη, εκείνη στην οποία θα είμαστε ελεύθεροι/ες να ζούμε, να πολιτικοποιούμαστε, να διεκδικούμε.

Περί εκλογών…

Είναι σαφές ότι οι εκλογές ανέκαθεν αποτελούσαν μια πολιτική διαδικασία από την οποία δινόταν το στίγμα της πολιτικοποίησης της νεολαίας. Και είναι γεγονός ότι όπως συμβαίνει και με όλες τις διαδικασίες των Φοιτητικών Συλλόγων, η ΔΑΠ είναι η πρώτη που θέλει την απονέκρωση σε κάθε αμφιθέατρο και σε κάθε κάλπη, ώστε να γίνουν οι συνελεύσεις των Συλλόγων πάρτυ και εκδρομές, οι εκλογές ακομμάτιστα 15μελή και οι σχολές νεκροταφεία ανοιχτές μόνο για την επιχειρηματικότητα. Ενάντια και διαχωριζόμενοι και από την λογική της ΠΚΣ που θεωρεί ότι όσο πιο γραφειοκρατικοποιημένος θα είναι ο σύλλογος, τόσο πιο οργανωμένος θα είναι, να στηρίξουμε και να ψηφίσουμε μια άλλη λογική, που λέει πως η τελική απάντηση και η επιβολή των αναγκών μας μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις. Εκεί οπού παράγεται η πολιτική του συλλόγου και αποφασίζονται οι δράσεις του , το όπλο και την ασπίδα του κάθε φοιτητή που πλήττεται. Αυτό είναι η στήριξη στο ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ. Για αυτό και παλεύουμε για την απονέκρωση των ΔΣ και την αντικατάσταση τους μόνο από τα αμεσοδημοκρατικά όργανα (γενική συνέλευση, συντονιστική επιτροπή υλοποίησης πλαισίου) του συλλόγου που θα έχουν όλη την εξουσία και τον αποφασιστικό χαρακτήρα.

Οι εκλογές από μόνες τους δεν αλλάζουν κάτι. Παρόλα αυτά η αποχή από αυτές δεν στέλνει κάποιο σαφές μήνυμα, πόσο μάλλον όταν οι τάσεις σε όλη τη νεολαία είναι τόσο διαφορετικές σχετικά και με το ζήτημα των εκλογών. Πρέπει όμως και να αντιλαμβανόμαστε ότι δίνει τη δυνατότητα σε διάφορους σήμερα καλοθελητές, αύριο εργατοπατέρες, να χρησιμοποιούν τη σιωπή μας ως συναίνεση στις πολιτικές διάλυσης των ζωών μας, εντός και εκτός πανεπιστημίου. Σε μια εποχή που το κεφάλαιο δείχνει να έχει το πάνω χέρι στο πεδίο της μάχης για τη δημιουργία ενός νέου πανεπιστημίου, ξένο και επιθετικό προς κάθε φοιτητή και κάθε εργαζόμενο μέσα σε αυτό, η επιλογή μας δεν πρέπει και δε μπορεί να είναι η σιωπή! Ας έχουμε κατά νου ότι πλέον διακυβεύεται η ύπαρξη των Φοιτητικών Συλλόγων και η αγωνιστική πνοή που αυτοί έδιναν σε όλη την κοινωνία! Ας έχουμε κατά νου ότι πλέον διακυβεύεται το δικαίωμα να σπουδάζουμε στο πανεπιστήμιο, να δραστηριοποιούμαστε και να αγωνιζόμαστε μέσα και έξω από αυτό! Τέλος, ας έχουμε κατά νου, ότι κάποιοι διαμορφώνουν τις ζωές μας και κάθε μέρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι φυσιολογικό να είμαστε άνεργοι, να μεταναστεύουμε για να βρούμε δουλειά, να δεχόμαστε την εργοδοτική τρομοκρατία, να δουλεύουμε για να σπουδάζουμε ή να πληρώνουμε δίδακτρα, να δεχόμαστε επίθεση των ΜΑΤ στη σχολή μας, να μην έχουμε πρόσβαση στους χώρους της και να μη μπορούμε να δραστηριοποιηθούμε σε αυτή. Και τελικά να κοιτάμε αποκλειστικά τον εαυτό μας, να ιδιωτεύουμε, να ακολουθούμε τον ατομικό δρόμο και να είμαστε πιο ευάλωτοι στις ορέξεις των αφεντικών μας. Το μέγεθος, η οξύτητα της επίθεσης και οι αναβαθμισμένες διαστάσεις που αναμένεται να λάβει επιβάλλουν να ξεκουνηθούμε όλοι-ες από τη θέση μας! Πλέον δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για μικροπολιτική εκλογολαγνία, αλλά ούτε και αντι-εκλογικούς αγώνες. Γιατί το πραγματικό διακύβευμα των φετινών εκλογών δεν είναι το ποια πολιτική δύναμη θα πλειοψηφήσει, ακόμα και σε μια μειοψηφία φοιτητών, αλλά το αν θα καταγραφεί ένα στιβαρό ρεύμα αμφισβήτησης του ατομικού δρόμου, πολιτικοποίησης, συλλογικότητας και αγώνα ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας.. Εμείς, ως ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ, ξέρουμε ότι «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες», παρ’ όλα αυτά αποτελούν ακόμη μια μάχη που πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί…

Στις 10 Απρίλη στηρίζουμε - ψηφίζουμε ΑΡ.ΑΓ.Ε. - ΕΑΑΚ

Pίξε Χ στην αποχή!

Ρίξε Χ στην αποχή !

Είσαι ευχαριστημένος με την καθημερινότητά σου;

Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον ελλειμματικό προϋπολογισμό για την παιδεία και όλα τα προβλήματα που απορρέουν από αυτόν. Η έλλειψη καθηγητών στις σχολές μας, που οδηγεί στο να μην διδάσκονται μαθήματα, στα υποστελεχωμένα εργαστήρια και τα υποβαθμισμένα νέα προγράμματα σπουδών. Η υποχρηματοδότηση αυτή αφήνει το στίγμα της και στην φοιτητική μέριμνα, με την κατάσταση στη λέσχη να έχει φτάσει στο απροχώρητο και στις εστίες συμφοιτητές μας να πετιούνται έξω. Με το μέλλον μας να φαντάζει δύσκολο, σε εργασιακές συνθήκες γαλέρας, με μισθούς πείνας και ανεργία και την τάση της μετανάστευσης για εύρεση δουλείας συνεχώς να επιδεινώνεται. Λογικά η απάντηση θα είναι ΟΧΙ και μάλλον κανένας μας δεν είναι με τις συνθήκες συνεχώς να χειροτερεύουν χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αλλαγής … ή μήπως υπάρχει;

Με τις σπουδές μας ολοένα και να υποβαθμίζονται δημιουργείται μία δυσαρέσκεια στους φοιτητές και αυτή εκφράζεται μέσα από διάφορα ερωτήματα που τον απομακρύνουν από τις συλλογικές διαδικασίες μας. Π.χ. «Ποιος ο λόγος να συμμετέχω στις συλλογικές διαδικασίες; Γιατί να πάω στην γενική συνέλευση; Ποιος ο λόγος να ψηφίσω; Έτσι έχουν τα πράγματα και δεν γίνεται να αλλάξουν».Τα ερωτήματα αυτά ωθούν τους φοιτητές στην αποχή από τις συλλογικές δράσεις του συλλόγου, διότι θεωρούν πως δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα και δεν επιφέρουν καμία αλλαγή. Η άποψη αυτή υποστηρίζεται από συγκεκριμένες παρατάξεις που απαντούν στην υποβάθμιση του πανεπιστημίου με την ιδιωτικοποίηση του, την επιβολή  διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, που κάνουν πολιτική με κερασμένα ποτά και σαμποτάρουν κατά κόρον την διεξαγωγή της γενικής συνέλευσης. Ε όχι δα(π)! Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι αυτή η λογική δεν στέκει, είναι οι νίκες που έχουν καταφέρει οι ίδιοι οι φοιτητές μέσω των γενικές συνελεύσεις και στο παρελθόν, αλλά και φέτος στη σχολή μας που καταφέραμε ως φοιτητές την πτυχιακή εξεταστική στο 8^ο εξάμηνο.

Εμείς, ως ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ, ξέρουμε ότι «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες» και ότι αυτές από μόνες τους δεν αλλάζουν τίποτα. Επίσης ξέρουμε ότι ούτε  η απάθεια μας και η μη ενασχόληση μας με τις συλλογικές διαδικασίες,  είτε αυτό είναι η Γενική Συνέλευση είτε αυτό είναι οι εκλογές, δίνουν απαντήσεις στα προβλήματα του σήμερα! Ο Μπρέχτ κάποτε είχε πει ότι «Αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται». Σε μια εποχή που το κεφάλαιο δείχνει να έχει το πάνω χέρι στο πεδίο της μάχης για τη δημιουργία ενός νέου πανεπιστημίου, επιθετικό προς κάθε φοιτητή και κάθε εργαζόμενο μέσα σε αυτό, η επιλογή μας δεν πρέπει και δε μπορεί να είναι η σιωπή! Ας έχουμε κατά νου ότι πλέον διακυβεύεται το δικαίωμα να σπουδάζουμε στο πανεπιστήμιο δωρεάν, να δραστηριοποιούμαστε και να αγωνιζόμαστε μέσα και έξω από αυτό! Επιλέγουμε λοιπόν να συμμετέχουμε στις εκλογές, όχι με τον καθιερωμένο τρόπο, αλλά με μια άλλη λογική που εκφράζεται με το γνωστό μότο «εντός - εκτός κι ενάντια» και ενέχει μέσα της τόσο τη συμμετοχή σε διαδικασίες που αφορούν όργανα του συλλόγου, όσο και την αμφισβήτηση του ίδιου του θεσμού των εκλογών.

ΕΝΤΟΣ… γιατί ενώ δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι οι εκλογές μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, θεωρούμε πως το ρεύμα ριζοσπαστικοποίησης που μαζικοποιεί τις γενικές μας συνελεύσεις και καταφέρνει να κερδίζει στο σήμερα είναι αναγκαίο να αποτυπωθεί και στις φοιτητικές εκλογές. Ένα ρεύμα ριζοσπαστικοποίησης που δε χωράει στις φιέστες των καθεστωτικών παρατάξεων. Επιλέγουμε να δώσουμε ένα διαφορετικό στίγμα στην ίδια τη διαδικασία των εκλογών, ένα ηχηρό μήνυμα για μια άλλη εκπαίδευση, εργασία και ζωή και όχι αυτή που επιβάλλει το κεφάλαιο. Για να σπάσει το παραμύθι της κεντρικής αστικής ιδεολογίας που μας θέλει υποταγμένους/ες και σύμφωνους/ες στη διάλυση της ζωής μας, στη μιζέρια που μας ετοιμάζουν για το παρόν και το μέλλον μας. Να δώσουμε το στίγμα του αγώνα στις φοιτητικές εκλογές κάνοντας τους ξεκάθαρο ότι τη νομιμοποίηση που ψάχνουν δε θα τη βρουν από εμάς. Θα είμαστε απέναντι τους κάθε μέρα, πριν και μετά τις κάλπες, παλεύοντας για τη ζωή που μας αξίζει! Εκτός αυτού, όμως, οι φοιτητικές εκλογές είναι η διαδικασία που καθορίζει τους ''αντιπροσώπους των φοιτητών'' σε όργανα, όπως τα Διοικητικά Συμβούλια. Θεωρούμε πως οι ριζοσπαστικές αντιλήψεις οφείλουν να συμμετέχουν σε τέτοια όργανα, όχι προφανώς με όρους συνδιαλλαγής και διαπραγμάτευσης, αλλά μην αναγνωρίζοντας τους 9 αντιπροσώπους του ΔΣ ως αρμόδιους να λαμβάνουν αποφάσεις ερήμην των φοιτητών, αλλά την ίδια τη γενική συνέλευση ως το ανώτατο αποφασιστικό όργανο του συλλόγου. Επιλέγουμε να συμμετέχουμε στο ΔΣ ακριβώς για να διασφαλίσουμε ότι οι αποφάσεις θα λαμβάνονται μέσα στη γενική συνέλευση.

ΕΚΤΟΣ… γιατί είμαστε ενάντια σε λογικές αντιπροσώπευσης που μας θέτουν παθητικούς δέκτες μιας πραγματικότητας που μας επιβάλλεται. Άλλωστε, η λήψη αποφάσεων μέσω αντιπροσώπων δεν έχει εν τέλει κανένα αντίκρισμα στην πραγματικότητα, ειδικά όταν ο ίδιος ο σύλλογος είναι απών από το ίδιο το κίνημα και τις διαδικασίες του. Αντίθετα, με άλλες αντιλήψεις, δε θεωρούμε ότι μια ενισχυμένη εκλογικά ΕΑΑΚ είναι ικανή από μόνη της να αλλάξει την πραγματικότητα στους συλλόγους και την κοινωνία. Και δε θα το ήθελε κιόλας. Γι ' αυτό δεν μας ικανοποιούν, εκλογές κάλπης με φιλικές ψήφους αλλά επιδιώκουμε πολιτικές εκλογές με πολιτική συνείδηση και κυρίως αγωνιστική συμμετοχή πριν και μετά από αυτές.

ΕΝΑΝΤΙΑ… γιατί παλεύουμε για τη μαζικοποίηση των γενικών συνελεύσεων, των μόνων ζωντανών διαδικασιών του συλλόγου φοιτητών, προσπαθώντας να εντρυφήσουμε στο κίνημα λογικές αμεσοδημοκρατίας, συμμετοχής, συνδιαμόρφωσης και αλληλεγγύης, πάντα στην κατεύθυνση υπέρβασης αντιλήψεων ανάθεσης και αντιπροσώπευσης. Ενάντια σε εκφυλιστικές διαδικασίες, οι μοναδικοί αρμόδιοι για την οργάνωση των αγώνων είναι οι ίδιοι οι φοιτητές μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, τις συντονιστικές επιτροπές και το συντονιστικό γενικών συνελεύσεων.

Για όλα αυτά οι εκλογές αποτελούν μία μάχη που πρέπει να δοθεί, χωρίς να σημαίνει ότι ο δράσεις μας σταματούν εκεί, Άλλωστε η τελική απάντηση και η επιβολή των αναγκών μας μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις. Εκεί οπού παράγεται η πολιτική του συλλόγου και αποφασίζονται οι δράσεις του, και απαντάμε από το πιο μικρό ζήτημα μέχρι την συνολική επίθεση που δέχεται η νεολαία στο σήμερα.

ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ

ΣΤΙΣ 10 ΑΠΡΙΛΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ

ΑΡ.ΑΓ.Ε. - ΕΑΑΚ

Ανακοίνωση για τις κινητοποιήσεις του Σ.Φ. Ηλ/Μηχ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡ.ΑΓ.Ε. Ε.Α.Α.Κ. για τις κινητοποιήσεις του Σ.Φ. ΗΛ/ΜΗΧ.

Το τελευταίο διάστημα, παρατηρούμε και στα δύο τμήματα, την υποχρηματοδότηση να έχει βαρέσει κόκκινο. Οι πρόεδροι και των δύο τμημάτων, παραδέχονται είτε έμμεσα είτε άμεσα, ότι σε λίγα χρόνια τα τμήματα είτε θα κλείσουν, είτε θα λειτουργούν με πολύ διαφορετικούς όρους απ’ ότι σήμερα. Στη συνέλευση λοιπόν, η οποία έγινε στις 26/2, υπερψηφίστηκε το πλαίσιο του ΑΡ.ΑΓ.Ε. Ε.Α.Α.Κ., το οποίο είχε μια σειρά δράσεων για το σύλλογο. 

Στο τμήμα των Μηχανολόγων, πήγαν να κοπούν οι εκδρομές για κάποια μαθήματα, υπάρχουν ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό, με αποτέλεσμα κάποια εργαστήρια να γίνονται εικονικά διότι δεν υπάρχει ο απαραίτητος εξοπλισμός. Παράλληλα, οι φοιτητές υποχρεούμαστε να αγοράζουμε τα σχεδιαστικά, για να ανταπεξέλθουμε σε ορισμένα μαθήματα, την ίδια στιγμή που έχουμε πληρώσει ήδη φόρους για τα πανεπιστήμια (βέβαια οι φόροι τελικά πηγαίνουν σε χρέος-πολεμικούς εξοπλισμούς-μίζες-εργολάβους), πληρώνουμε καθημερινά τις μετακινήσεις. Το αντίτιμο στην λέσχη παραμένει μετέωρο και η κατάσταση που επικρατεί εκεί είναι απαράδεκτη. Πληρώνουμε ενοίκιο για το σπίτι μου μένουμε, αν είμαστε από άλλη πόλη, αφού ακόμα και φοιτητές που προέρχονται από τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα αποκλείονται από τις εστίες. Για αυτό και ο σύλλογος, στην απόφαση που πήρε, είχε ως αίτημα την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης και την κάλυψη όλων αυτών των αναγκών μας που έχουμε στο σήμερα ως φοιτητές, για αξιοπρεπείς σπουδές και ολόπλευρη μόρφωση για όλους-ες στο σήμερα και όχι για “λίγους και εκλεκτούς”. Για αυτό και το επόμενο διάστημα, πρέπει να κλιμακώσουμε τη δράση μας με τις κινητοποιήσεις σε συντονισμό με τους υπόλοιπους συλλόγους, καθώς ΟΛΟΙ έχουν προβλήματα, που απορρέουν από την υποχρηματοδότηση στην παιδεία. Και σε αυτό δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να μας κρατάει πίσω η άρνηση του τμήματος και του προέδρου του να παρίστανται μαζικά οι φοιτητές του στις συνελεύσεις τμήματος και να διεκδικούν την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, αλλά και να έχουν λόγο για καθετί που συζητιέται εκεί μέσα.

Στο τμήμα των Ηλεκτρολόγων, ενώ υπάρχουν και προβλήματα που έχουν κοινή ρίζα με τους μηχανολόγους (ελλείψεις καθηγητών, μαθήματα που δε γίνονται, εργαστήρια που υποβαθμίζονται λόγω της υποχρηματοδότησης) και ο σύλλογος συζήτησε και έδρασε και για αυτά, προέκυψε και ένα πρόβλημα με τη “μετάβαση” από το ΠΠΣ στο ΝΠΣ, όπου φοιτητές του ΠΠΣ δεν μπορούσαν να δηλώσουν μαθήματα τα οποία είχαν διδαχτεί στο παρελθόν. Επίσης, στο μάθημα της Ηλεκτρονικής 3 το εργαστήριο αφού πήγε στο 7ο εξάμηνο ΝΠΣ απο το 6ο ΠΠΣ, φέτος δεν θα πραγματοποιηθεί για κανένα (αφού οι τελευταίοι του ΠΠΣ είναι πλέον 8ο και οι πρώτοι του ΝΠΣ είναι 6ο). Αυτό αφήνει πίσω ένα εξάμηνο όσους θα το παρακολουθούσαν τώρα από το ΠΠΣ. Γι αυτά τα ζητήματα μπήκε κινητοποίηση στον πρόεδρο του τμήματος την περασμένη Τετάρτη (27/2) όπου διεκδικήσαμε μια μίνι εξεταστική για το 6ο και 8ο εξάμηνο, να γίνουν τα εργαστήρια της Ηλεκτρονικής 3 καθώς να και να βγει ένας βοηθητικός πίνακας με τις αντιστοιχίσεις των μαθημάτων. Αποκομίσαμε ότι είναι πολύ πιθανό να γίνουν αυτά οπότε περιμένουμε τις σχετικές ανακοινώσεις (ήδη βγήκε ανακοίνωση για πτυχιακή εξεταστική στο 8ο εξάμηνο!), αλλά πρέπει να παραστούμε και στην επόμενη συνέλευση τμήματος ώστε να καταθέσουμε και εκεί αυτά τα αιτήματα.

Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε, είναι το εξής : Μόνο συλλογικά, μέσω των γενικών μας συνελεύσεων μπορούμε να πετύχουμε νίκες σήμερα. Χωρίς “εκλεγμένους” ηγέτες και ψήφους από κεράσματα. Ως φοιτητές-τριες πρέπει να λειτουργούμε κόντρα στην λογική της ανάθεσης (αναθέτω σε κάποιον να μου λύσει το οποιοδήποτε πρόβλημα), να μην περιμένουμε κανέναν να μας λύσει τα προβλήματα και να μην χαραμίζουμε τις ψήφους μας γι’αυτό. Πιο απλά όταν έχουμε ένα πρόβλημα πρέπει να το συζητάμε όλοι-ες μαζί στην Γενική μας Συνέλευση και να δρούμε πάλι όλοι-ες μαζί ώστε να το λύσουμε. Ο μόνος τρόπος για εμάς λοιπόν είναι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να μαζικοποιήσουμε τις γενικές μας συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις μας, για μόρφωση-δουλειά-ελευθερία στο σήμερα, για όλους. Η νίκη του συλλόγου στους ηλεκτρολόγους δείχνει ότι ο συλλογικός αγώνας έχει νόημα και ότι υπάρχουν δυνατότητες για πολύ περισσότερα πράγματα αν στο σύλλογο υπάρχει ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΟΤΗΤΑ και πολιτικό πλαίσιο που βάζει διεκδικήσεις και στοχοθεσία. Αν τα χτίσουμε μαζί αυτά, τότε θεωρούμε πως η νίκη στους ηλεκτρολόγους σύντομα θα είναι κάτι πολύ μικρό μπροστά σε αυτά που θα καταφέρουμε, θα υπάρξουν πολύ μεγαλύτερες νίκες, κόντρα στη σαπίλα που θέλουν να μας επιβάλλουν κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφάλαιο.

ΑΡ.ΑΓ.Ε | ΕΑΑΚ

Κοιμάσαι με εξεταστική, ξυπνάς με ...

Κοιμάσαι με εξεταστική, ξυπνάς με …

Ακόμα δεν τέλειωσε καλά καλά η εξεταστική και βλέπουμε ήδη από το άνοιγμα των δηλώσεων μαθημάτων, τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η υποχρηματοδότηση και το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών (ΝΠΣ) να μας βαραίνουν όλο και περισσότερο. Συμφοιτητές-τριες μας, που θέλουν να πάρουν τομέα τώρα, δεν μπορούν να δηλώσουν μαθήματα λόγω της σύγχυσης που έχει δημιουργηθεί με το ΝΠΣ. Το τμήμα αφού αρχικά δεν έκανε τίποτα για το πετσοκομμένο 9ο εξάμηνο του τομέα Ηλεκτρονικής, ξαφνικά προσθέτει 2 μαθήματα στη δήλωση μαθημάτων (την Αεροδυναμική των Μηχ.Μηχ. και τη Ραδιοαστρονομία) τα οποία λένε κιόλας «δεν θα μετράνε κάπως για το πτυχίο». Παρ’ όλα αυτά, μαθήματα που υπάρχουν στο Πρόγραμμα Σπουδών και «θα μετράνε για το πτυχίο» παραμένουν άφαντα από τη δήλωση μαθημάτων. Γι αυτό και εμείς απαιτούμε άμεση διόρθωση του προβλήματος και Πτυχιακή Εξεταστική για το 8ο εξάμηνο, ώστε να μπορέσουμε να δηλώσουμε μαθήματα που άλλαξαν εξάμηνο, αλλά και να οργανώσουμε καλύτερα τις σπουδές μας.

Στους μηχανολόγους το σύντομο πρόγραμμα και οι αλλαγές της τελευταίας στιγμής δεν αποτέλεσαν έκπληξη καθώς είμαστε συνηθισμένοι σε αυτή την κατάσταση. Οι τρείς βδομάδες εξεταστικής εξ ορισμού καθιστούν δύσκολο να ανταπεξέλθουμε στα μαθήματα του εκάστοτε εξαμήνου πόσο μάλλον και σε μαθήματα από άλλα εξάμηνα ειδικά όταν οι ώρες εξέτασης ταυτίζονται. Τα έξοδα για το σχέδιο συνεχίζουν με την παρουσία τους να αυξάνουν τους ταξικούς φραγμούς στις σπουδές μας, επικουρικά  εργαστήρια παύουν να διεξάγονται επειδή δεν υπάρχει προσωπικό να τα διδάξει. Την στιγμή που εγκρίνονται παχυλά κονδύλια για να διεξάγονται έρευνες στα πλαίσια άλλων εργαστηρίων για εταιρίες που εξειδικεύονται στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς.

Στην λέσχη και τις εστίες, η κατάσταση που έχει επιφέρει η υποχρηματοδότηση από το κράτος και οι «σωτήρες» εργολάβοι που έρχονται να βγάλουν κέρδος στις πλάτες μας (κι ας λέει η πρυτανεία ότι έρχονται να χρηματοδοτήσουν και να σώσουν), αφήνει όλο και περισσότερους φοιτητές έξω. Πρόσφατα, ο σύλλογος οικοτρόφων εστιών, σε ανακοίνωση του μιλάει για πάνω απο 170 άτομα αποκλεισμένα, ενώ υπάρχουν δωμάτια ακατάλληλα για διαμονή λόγω ανύπαρκτης συνήρησης, ή επειδή κρατιούνται κλειστά για επί πληρωμή φιλοξενίες(!). Την ίδια ώρα, τα εστιατόρια σε όλες τις λέσχες περνάνε πλήρως σε εργολαβίες, με τον Χούτο να έχει αναλάβει ακόμα και την προμήθεια στις εστίες της Θεσσαλονίκης με 30 οικοτρόφους μέχρι τώρα να έχουν πάθει τροφική δηλητηρίαση! Χαιρετίζουμε τις κινητοποιήσεις του συλλόγου Οικοτρόφων Φ.Ε. ΑΠΘ στην πρυτανεία και το ΙΝΕΔΙΒΙΜ. Η ξεφτίλα τους δεν έχει όρια, καθώς ο πρόεδρος του ΙΝΕΔΙΒΙΜ έλεγε πως οι οικότροφοι λένε ψέματα, ενώ ο πρύτανης δεν απολογήθηκε για τίποτα και περιορίστηκε στο ότι «οι φοιτητές έχουν και υποχρεώσεις».

Το δικαίωμα στη δημόσια-δωρεάν παιδεία χωρίς ταξικούς φραγμούς είναι αδιαπραγμάτευτο! Από το δικαίωμα στη δημόσια-δωρεάν σίτιση, τη στέγαση, τις μεταφορές, μέχρι τους αγώνες ενάντια στα δίδακτρα, την επί πληρωμή κατάρτιση δια βίου και την αναθεώρηση του άρθρου 16 θα μας βρουν μπροστά τους! Η παιδεία δεν είναι εμπόρευμα, είναι δικαίωμα για όλους!

Όλα αυτά, σε μία Θεσσαλονίκη στην οποία η κατάσταση έχει φτάσει να είναι σε μεγάλο βαθμό αποκρουστική και εξοργιστική. Με τα μακεδονικά συλλαλητήρια (τα οποία χρησιμοποιούνταν από νεοναζιστικές γκρούπες ως κέντρα εξόρμησης αφού αποκτούσαν από εκεί κοινωνική νομιμοποίηση), η ακροδεξιά της πόλης συνεχίζει να βγαίνει με συντεταγμένο τρόπο στο δρόμο, με πρόσφατα κρούσματα, την επίθεση στον Ε.Κ.Χ. Σχολείο, αλλά και την έφοδο στη φοιτητική λέσχη του ΑΠΘ, όπου οι φασίστες στοχοποίησαν και τραμπούκισαν φοιτητές, ανάλογα με την εξωτερική τους εμφάνιση. Μετά βεβήλωσαν το Εβραϊκό μνημείο (ας σκεφτούμε ποιοι ιστορικά σκότωσαν εκατομμύρια Εβραίους). Ως φοιτητές, πρέπει να μην αφήσουμε αυτό το συμβάν αναπάντητο. Ο φασισμός δε χωράει στις σχολές μας!

Την ίδια στιγμή, το προεκλογικό φιάσκο μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης συνεχίζεται και θα εντείνεται όσο φτάνουμε στις ημερομηνίες των εκλογικών μαχών. Από τη μία βλέπουμε την κυβέρνηση να υπόσχεται ψίχουλα που διαφημίζει σαν πολλά μπας και κερδίσει καμιά ψήφο ώστε «να μην έρθει και η δεξιά που θα τα κάνει χειρότερα» εκφράζοντας έναν δήθεν αστικό κοσμοπολίτικο προοδευτισμό, ενώ από την άλλη η ΝΔ προσπαθεί από μια πιο συντηρητική σκοπιά, εθνικού κορμού, να κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. Πάνω στο δίπολο «ΣΥΡΙΖΑ ή ακροδεξιά» που προσπαθούν να χτίσουν, εμείς δε διαλέγουμε ούτε την ροζ, ούτε την μπλε δυστοπία. Μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις, διαμορφώνουμε τη δική μας ανατρεπτική πολιτική, εκείνη των αγώνων για μόρφωση-δουλειά-ειρήνη-ελευθερίες. Και το κάνουμε με το βλέμμα στραμμένο στις σύγχρονες ανάγκες μας, από τη μικρότερη μέχρι τη μεγαλύτερη, αλλά και τις τρομερές δυνατότητες που αναπτύσσονται συνεχώς και τις βλέπουμε και στο αντικείμενό μας.

Η κυβέρνηση λέει ότι αυξάνει τον κατώτατο μισθό. Ξεχνάει βέβαια να μας πει ότι μειώνει και το αφορολόγητο. Με απλά λόγια, ο αυξημένος υποκατώτατος μισθός πλέον θα φορολογείται, με αποτέλεσμα μετά την καταβολή του φόρου να μένουν σχεδόν τα ίδια λεφτά με πριν. Και που θα πάνε οι φόροι; Μα φυσικά στο χρέος, στις μίζες, στους πολεμικούς εξοπλισμούς ή σε εργολάβους όπως αυτόν στη λέσχη που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα εμπορευματοποιώντας κάθε ανάγκη μας με τις ευλογίες του κράτους και της εκάστοτε κυβέρνησης. Παρόμοια κοροϊδία είναι και η υποτιθέμενη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας χρησιμεύουν όταν διασφαλίζουν ένα «minimum» δικαιωμάτων σε ένα κλάδο. Τι κάνει όμως η κυβέρνηση; Συνεργάζεται με συλλόγους εργοδοτών, ξεπουλημένες γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες όπως αυτή της ΓΣΕΕ (η οποία είναι ΠΑΣΟΚ-ΝΔ παρεμπιπτόντως) ώστε οι νέες συλλογικές συμβάσεις να νομιμοποιούν τους εργοδότες που έδιναν δικαιώματα κατώτερα του νομίμου. Εμείς θέλουμε όμως συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις και δικαιώματα και γι’ αυτό πρέπει να παλέψουμε μαζί με το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών.

Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι σημαντικό να βρεθούμε στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων την Πέμπτη 21/12 στις 14:30 στην Α5, ώστε να συζητήσουμε γι’ αυτά τα ζητήματα, αλλά και για ό,τι άλλο μπορεί να προκύψει, αλλά και σημαντικότερα να καταλήξουμε σε πολύμορφες δράσεις. Γιατί όσο αυτοί προβάλλουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, εμείς θα προβάλουμε το δικό μας ΤΙΝΑ, δηλαδή τις ανάγκες μας σε μόρφωση-δουλειά-ειρήνη-ελευθερίες!

ΑΡ.ΑΓ.Ε. - ΕΑΑΚ

Με αφορμή τις εθνικιστικές καταλήψεις στα σχολεία...

Με αφορμή τις εθνικιστικές καταλήψεις στα σχολεία...

Ζούμε σε μια εποχή όπου το πολεμικό κλίμα ανάμεσα σε Ελλάδα-Τουρκία οξύνεται με έπαθλο το ποια χώρα θα γίνει ο καλύτερος τοποτηρητής της περιοχής και ποιας χώρας τα αφεντικά θα έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο από τις ΑΟΖ. Εξαιτίας αυτού αλλά και πρόσφατων περιστατικών όπως η Συμφωνία των Πρεσπών και ο θάνατος του Κατσίφα, το εθνικιστικό παραλήρημα γίνεται όλο και πιο έντονο και επικίνδυνο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα κομμάτι της νεολαίας να στρέφεται προς τα εκεί, αναζητώντας μια διέξοδο από το μέλλον της ανεργίας, της επισφάλειας και της μετανάστευσης, την οποία δεν μπορεί να της δώσει το υπάρχον πολιτικό σύστημα των μνημονίων, της διαφθοράς και των αντιλαϊκών μέτρων. Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο, οι φασίστες έρχονται για πρώτη φορά μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα να εξορμήσουν στα σχολεία, καλώντας τις τελευταίες μέρες διάφορα σχολεία σε εθνικιστικές καταλήψεις και διαδηλώσεις με Πανελλαδική κλιμάκωση για τις 29 Νοέμβρη, διαμαρτυρόμενοι για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας και της Βορείας Ηπείρου. Εδώ να σημειώσουμε ότι η συμφωνία αυτή (Συμφωνία των Πρεσπών) απλά αποτελεί ένα μεγάλο βήμα για την ένταξη της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και όχι μια προσπάθεια να μας πάρουν το όνομα οι γείτονες όπως πολύ ψευδώς ισχυρίζονται οι ακροδεξιοί για να αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά προβλήματα και να σπείρουν το μίσος.

Τι έχουμε να κερδίσουμε εμείς απ’ όλα αυτά;

Άραγε οι καταλήψεις αυτές θα κερδίσουν κάτι για την παιδεία, ενάντια στο νέο λύκειο των ταξικών φραγμών και της αγοράς; Απαντάνε κάτι αυτοί που τις καλούν στους προβληματισμούς των μαθητών και των γονιών τους για το σπρώξιμο των μαθητών στα ΕΠΑΛ και την τεχνική εκπαίδευση, τη μαύρη εργασία και το σκλαβοπάζαρο της μαθητείας από μικρή ηλικία; Παίρνουν θέση για το ότι τα σχολεία δεν έχουν καλοριφέρ, σε πολλά οι μαθητές δε χωράνε, ότι η εκπαιδευτική διαδικασία είναι τέτοια που οι μαθητές (θυμόμαστε κι εμείς άλλωστε) δεν μπορούν να αναπνεύσουν, δεν μαθαίνουν ουσιαστικά, αλλά σκόρπια και με παπαγαλία υπό το φόβο μιας αξιολόγησης που είναι το λιγότερο ισοπεδωτική; Φυσικά και όχι. Άλλωστε ο κύριος ρόλος που έχει η διασπορά του εθνικισμού όσον αφορά τα εσωτερικά μιας χώρας είναι η επικράτηση της ιδέας της εθνικής ενότητας (και ο αποπροσανατολισμός από την ταξική συνείδηση): ο μαθητής, ο φοιτητής από λαϊκή οικογένεια, ο εργαζόμενος έχουν το ίδιο συμφέρον με τον Μπόμπολα, τον Λάτση, τον Μαρινάκη και γι αυτό πρέπει να ξεχάσουν τα δικά τους προβλήματα και να βάλουν μια πλάτη για να ορθώσει ανάστημα η χώρα. Όπως ορθώνει φυσικά εδώ και 8 χρόνια με μνημόνια επί μνημονίων, τα οποία αυξάνουν μόνο το χρέος και τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών της Ελλάδας, βυθίζοντας στη φτώχεια το 1/3 του πληθυσμού και στην αβεβαιότητα ολόκληρη σχεδόν τη νεολαία. 

Δεν υπάρχουν όμως και τα ίδια προβλήματα από την άλλη άκρη των συνόρων;

Αυτό που προσπαθούν να αποκρύψουν οι φασιστικές ρητορίες όταν αναφέρονται σε Μακεδονία και Αλβανία είναι ότι οι λαοί των χωρών αυτών βιώνουν την ίδια ακριβώς εκμετάλλευση και καταπίεση με εμάς (πιο απλά χωρίζουν τον κόσμο σε χώρες και έντεχνα προσπαθούν να αποκρύψουν τον διαχωρισμό σε τάξεις, πιο απλά, τον χωρίζουν σε "Έλληνες-ξένοι" και όχι στην πραγματική διαφορά "πλούσιοι-φτωχοί"), πολλές φορές μάλιστα από Έλληνες κεφαλαιοκράτες, βλέπε Μπόμπολα και Βερόπουλο, ενάντια στον οποίο έκαναν απεργία εργαζόμενοι στα Σκόπια, την πρωτεύουσα της Μακεδονίας. Γιατί ακριβώς και αυτοί οι άνθρωποι απέναντι από τα σύνορα αναγκάζονται να δουλέψουν αντί να σπουδάσουν, βυθίζονται στην ανεργία και δεν έχουν την δυνατότητα να ζήσουν με αξιοπρεπείς και ανθρώπινες συνθήκες. Οπότε εμείς σε ποιανού το πλευρό θα ταχτούμε; Με αυτούς που θέλουν να μας βάλουν να πολεμήσουμε για τα δικά τους συμφέροντα ενώ αυτοί θα κάθονται, που δεν υπολογίζουν τίποτα μπροστά στην αύξηση των προσωπικών τους κερδών, είτε αυτό συμβαίνει μέσω της εκμετάλλευσης και καταπίεσης Ελλήνων, είτε “ξένων”, ή με τους ίδια καταπιεσμένους ανθρώπους με εμάς; Εμείς απαντάμε ότι μόνη λύση αποτελεί η διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και κοινή τους πάλη για τα δικαιωμάτα τους! Αλλωστε τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. Το 70% του παγκόσμιου πλυθησμού κατέχει το 3% του παγκόσμιου πλούτου (εργαζόμενοι/άνεργοι/εκμεταλλευόμενοι). Στην άλλη πλευρά το 0.6% του παγκόσμιου πλυθησμού (πλούσιοι/αφεντικά/εκμεταλλευτές) κατέχει το 40% του παγκόσμιου πλούτου!

Τελικά όμως σε ποιον ανήκει η Μακεδονία;

Ιστορικά, η Μακεδονία ήταν πάντα πολυεθνική περιοχή, ειδικά στις αρχές του 20ου αιώνα, εποχή στην οποία οι κάτοικοι της περιοχής μιλούσαν μια δικιάτους γλώσσα (ελληνικά, σλάβικα ανακατωμένα με τούρκικα) και είχαν πολύ εύπλαστη εθνική και θρησκευτική συνείδηση, που κυρίως αφορούσε ποιος ήταν ο δάσκαλος ή ο παπάς του χωριού (οι οποίοι έπεφταν συχνά θύματα δολοφονιών από αντίπαλες ένοπλες συμμορίες). Δεν είναι παράλογο λοιπόν το ότι τελικά μέσα από όλες αυτές τις ζυμώσεις κάποιοι κάτοικοι απέρριψαν όλες τις εθνικότητες και είπαν ότι είναι Μακεδόνες. Τα έθνη άλλωστε συγκροτούνται πάνω στη συνείδηση και το αν πιστεύει κάποιος ότι ανήκει στο εν λόγω έθνος, δεν υπάρχουν ακριβώς “πραγματικά” και “ψεύτικα” έθνη. Για τον ίδιο λόγω αναγνωρίζουμε το Βέλγικο έθνος (και δεν το λέμε “Γερμανο-Γαλλικό” ή “Φλαμανδο-Γερμανικό”), για τον ίδιο λόγο αναγνωρίζουμε το Αυστριακό και το Γερμανικό έθνος ως διαφορετικά μεταξύ τους παρ’ ότι η Αυστρία ιστορικά ήταν το κατεξοχήν “Γερμανικό” έθνος.

Εκεί είναι και το λάθος πολλών: η ύπαρξη ή όχι Μακεδονικού έθνους δεν έχει να κάνει με κάποιου είδους “ιδιοκτησία” πάνω στον Μέγα Αλέξανδρο. Έχει να κάνει με το δικαίωμα του κάθε λαού στην αυτοδιάθεση. Ο λόγος που ανασύρεται τον τελευταίο χρόνο στην επιφάνεια δεν αφορά κάποια ανάγκη “ιστορικής δικαίωσης”. Αφορά τις βλέψεις των ελλήνων κεφαλαιοκρατών στον πλούτο της γειτονικής χώρας. Χαρακτηριστικό είναι ότι πλέον μεγάλο η μεγαλύτερη τράπεζα της γειτονικής χώρας είναι ελληνικών συμφερόντων, ότι πολλές από τις μεγαλύτερες εταιρίες είναι ελληνικές. Αφορά τις βλέψεις των ελλήνων κεφαλαιοκρατών και των ΗΠΑ να κυριαρχήσουν πλήρως στα Βαλκάνια, όπως δείχνει και το νέο δόγμα άμυνας-ασφάλειας της Αμερικής τον Δεκέμβρη του 2017. Αντίστοιχα και με την Αλβανία, εδώ και 5 μήνες αναμενόταν η δημιουργία πολεμικού κλίματος λόγω πετρελαίων στην Ανδριατική και γεωστρατηγικής θέσης, πράγμα που εξηγεί και το περιστατικό με τον Κατσίφα και το πώς το εκμεταλλεύτηκε το ελληνικό κράτος.

Τίποτα δεν έχουμε να κερδίσουμε με τον εθνικισμό και το μίσος προς άλλους λαούς! Να παλέψουμε για την παιδεία και τη δουλειά των αναγκών μας, ενάντια στον πόλεμο και τους φασίστες!

Η ζωή της ανεργίας, της μετανάστευσης, των πολέμων και της αβεβαιότητας που μας επιφυλάσσουν δεν είναι μονόδρομος! Ο πλούτος που παράγεται σε όλες αυτές τις χώρες, η δημιουργικότητα των νέων επιστημόνων, τα φυσικά αγαθά ανήκουν στους λαούς και δίνουν προοπτικές για μια άλλη, πιο δίκαιη ζωή. Αντί να προσπαθούμε να “ηγεμονεύσουμε” ως φοιτητικό κίνημα απέναντι σε εθνικές ιδέες, ας ηγεμονεύσουμε πάνω στην επιστήμη, την τεχνολογία και στο για ποιους αυτές παράγονται, ποιες κοινωνικές ανάγκες εξυπηρετούν. Γιατί πάνω στο πολεμικό κλίμα και τον εθνικισμό πατάει το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο για να κάνει πολεμική έρευνα, εκεί πατάει η CIA για να πατεντάρει τους 3d printers, εκεί πατάει η κυβέρνηση για να πει ότι δεν υπάρχουν λεφτά για την παιδεία! Εκεί πατάνε οι φασίστες για να προσπαθήσουν να εξοντώσουν οτιδήποτε διαφορετικό, τους ομοφυλόφιλους, τους μετανάστες, τους ΑΜΕΑ και άλλους. Εκεί θα πατήσουν αύριο-μεθαύριο για να μας στείλουν να πολεμήσουμε και να πεθάνουμε για τις ΑΟΖ.

Το πρόβλημα δε θα λυθεί φυσικά απλώς με ένα μάθημα ιστορίας. Άλλωστε ο εθνικισμός σε κάθε χώρα κατά βάση βασίζεται σε ψέματα και δημιουργικές ασάφειες, διότι ρόλος του είναι να ενοποιήσει ανθρώπους με διαφορετικά συμφέροντα κάτω από την ομπρέλα του έθνους. Αν το ζήτημα ήταν καθαρά ιστορικό, θα λυνόνταν σε επιστημονικά συνέδρια και όχι με τέτοια φαινόμενα. Το πρόβλημα θα λυθεί στην πράξη με την κοινή πάλη των λαών στα καθημερινά και τα πιο κεντρικά ζητήματα. Από την απεργία στα Vero (Βερόπουλος) στην πόλη των Σκοπίων μέχρι την εξόρυξη στη γείτονα χώρα που θυμίζει την υπόθεση των Σκουριών, το να παλέψουμε κοινά για τα δικαιώματά μας σε μόρφωση-δουλειά-ελευθερίες, κόντρα στους φασίστες, στον εθνικισμό και στους εχθρούς μας που βρίσκονται στην ίδια μας τη χώρα και θέλουν να μας στείλουν να πολεμήσουμε, φαίνεται να είναι μονόδρομος αν θέλουμε μια καλύτερη ζωή. Όπως άλλωστε φάνηκε και στην Πανβαλκανική κινητοποίηση στις 10/3 στη Θεσσαλονίκη λίγο μετά το κάψιμο της κατάληψης Libertatia ή στον αγώνα του αριστερού κόμματος Levica στη Δημοκρατία της Μακεδονίας με σύνθημα: «στο ΝΑΤΟ ούτε με το συνταγματικό μας όνομα».

Να καταδικάσουμε μαζικά τις εθνικιστικές καταλήψεις. Να εμποδίσουμε με κάθε τρόπο τη διεξαγωγή τους! Εμπρός για καταλήψεις-συγκρούσεις-διαδηλώσεις ενάντια στους νόμους Γαβρόγλου, για την παιδεία των αναγκών μας, για δουλειά και μέλλον με δικαιώματα! Προτάσσουμε τον διεθνισμό στην πράξη, την φιλία των λαών, κόντρα σε πόλεμο-φασισμό-εθνικισμό. 

Τι θα γίνει με τους "δικαιούχους επι πληρωμή" στη λέσχη του ΑΠΘ;

Βίντεο του ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ, με τηλεφωνική συνομιλία με την γραμματεία της ΠΦΛ, για την κατάσταση στην Πανεπιστημιακή Λέσχη του ΑΠΘ και σχετικά με το mail που μιλάει για σίτιση με πληρωμή. Καμία σκέψη για αντίτιμο στη σίτιση!

https://www.youtube.com/watch?v=9_nbj76jQeQ

Υποχρηματοδότηση: Πόσο φυσιολογική είναι και τι μπορούμε να κάνουμε σε σχέση μ' αυτήν;

Υποχρηματοδότηση: Πόσο φυσιολογική είναι και τι μπορούμε να κάνουμε σε σχέση μ' αυτήν;

Αν κάτι χαρακτηρίζει το πανεπιστήμιο της Ελλάδας στον 21ο αιώνα από τη σκοπιά του-- τι βλέπουμε γύρω μας, αυτό είναι η διαπίστωση ότι εδώ και πολύ καιρό το πανεπιστήμιο υποχρηματοδοτείται. Για να αντιμετωπίσουμε όμως σαν φοιτητές-τριες το ζήτημα αυτό, πρέπει να δούμε από πού προέρχεται αυτή η υποχρηματοδότηση. Υπάρχουν λεφτά και που πάνε όσα υπάρχουν; Το που πάνε είναι ζήτημα κακοδιαχείρισης ή συνολικής στόχευσης για το πανεπιστήμιο της κρίσης που θα δώσει την πολυπόθητη «ανάπτυξη»; Και τελικά με ευθύνη ποιανών γίνεται αυτό;

Υπάρχουν λεφτά και αν ναι, που πάνε;

Με την πρώτη ματιά στο κρατικό προϋπολογισμό, φαίνεται ότι τα λεφτά που δίνονται στο υπουργείο παιδείας-έρευνας-θρησκευμάτων είναι ψίχουλα σε σχέση με τα πόσα δίνονται για την εξυπηρέτηση του χρέους, για τις «δαπάνες ΝΑΤΟ» όπως αναφέρονται, για τους μισθούς των υπουργών. Αλλά και τα λεφτά που πηγαίνουν στο υπουργείο δεν πηγαίνουν όλα στην παιδεία: κάποια από αυτά πηγαίνουν στην εκκλησία, κάποια άλλα σε «μεταβιβαστικές πληρωμές» τις οποίες ο προϋπολογισμός δεν εξηγεί. Μόνο 800 εκ. πηγαίνουν στην «τριτοβάθμια εκπαίδευση», και μετά από εκεί ψιλοχάνονται τα ίχνη τους γιατί το ΑΠΘ δε βγάζει οικονομικό απολογισμό. Ξέρουμε μόνο ότι υποχρηματοδοτείται από το κράτος και οριακά δεν έχει να πληρώσει καν τη ΔΕΗ. Αλλά γενικά δίνει 11.5 εκατομμύρια στον εργολάβο για τη λέσχη, κομμάτι των οποίων πηγαίνει στην τσέπη του επειδή δεν ανοίγει την πάνω λέσχη, όπως και σε άλλα σκανδαλώδη πράγματα που λίγο-πολύ είναι γνωστά. Είναι αρκετά φανερό ότι υπάρχουν πάρα πολλά λεφτά, απλά η συντριπτική πλειοψηφία πηγαίνει στο χρέος και σε ντόπιους και ξένους ολιγάρχες, ενώ ότι μένει πάλι φιλτράρεται πολλές φορές πριν φτάσει στις σχολές και στις πραγματικές ανάγκες.

Κάπως έτσι έχουμε φτάσει στην κατάσταση που βιώνουμε τώρα, το 2018. Όλες οι σχολές υποχρηματοδοτούνται από το κράτος με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν καθηγητές, μαθήματα να κόβονται, εργαστήρια να βασίζονται στην απλήρωτη εργασία διδακτορικών, καθηγητών και επιστημονικών συνεργατών, η λοιπή υλικοτεχνική υποδομή να είναι παλαιωμένη και κατεστραμμένη, φοιτητές-τριες να δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα με τις σπουδές επειδή η φοιτητική μέριμνα έχει γίνει εμπόρευμα, ολόκληρα γνωστικά αντικείμενα να κατακερματίζονται προς όφελος  της ελεύθερης αγοράς, για τις ανάγκες συγκεκριμένων επιχειρήσεων. Η έρευνα που παράγεται στο πανεπιστήμιο είναι σε μεγάλο βαθμό καθοδηγούμενη από τις ανάγκες της αγοράς, γιατί προφανώς όταν το πανεπιστήμιο χρειάζεται λεφτά δε θα κοιτάξει αν είναι χρήσιμη προς τις κοινωνικές ανάγκες (π.χ. αντιπλυμμηρικά/αντισεισμικά έργα) η έρευνα που κάνει, αρκεί να του αποφέρει χρήματα. Αν χρειαστεί θα κάνει έρευνα για όπλα (γενικά για τεχνολογίες που θα χρησιμοποιούνται σε στρατιωτικές επεμβάσεις/ασκήσεις) ή θα βγάλει ανορθολογικά αποτελέσματα σε έρευνες επειδή τα «παίρνει» από κάποια εταιρία που θέλει άλλοθι για διάφορα πιθανά σκάνδαλα (π.χ. σε σχέση με την περιβαλλοντική πολιτική της). 

Στη σχολή μας, κάθε ζήτημα που έχουμε διεκδικήσει μέσα από κινητοποίηση του Συλλόγου μας, προσκρούει στη γνωστή πλέον απάντηση «κι εμείς μαζί σας είμαστε παιδιά, αλλά δεν υπάρχουν λεφτά», «γιατί δεν κάνετε μια πορεία διεκδικώντας επενδύσεις στη σχολή σας;». Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ζήτημα του τομέα Ηλεκτρονικής του 9ου εξαμήνου, στο οποίο η πρόσληψη καινούργιων καθηγητών προσκρούει στον μνημονιακό νόμο «4 φεύγουν, ένας έρχεται», ο οποίος θεσπίστηκε ακριβώς με αυτή τη λογική. Αντίστοιχα η λέσχη, οι εστίες, τα εργαστήρια που δεν έχουμε, τα κτήρια των σχολών. Άραγε είναι ζήτημα κακής διαχείρισης πόρων ή κεντρικής συνειδητής στόχευσης για το σύγχρονο πανεπιστήμιο; Για να δούμε ποιες είναι οι σύγχρονες πολιτικές για το πανεπιστήμιο… 

Το πανεπιστήμιο της αγοράς και ο ρόλος της υποχρηματοδότησης σε αυτό

Δεν είναι μυστικό ότι το σύστημα εδώ και καιρό δεν πηγαίνει καλά. Καθημερινά βλέπουμε τις κυβερνήσεις να ζητάνε τη δικιά μας «πλάτη» για να ξεπεραστεί η κρίση και να έρθει η πολυπόθητη «ανάπτυξη». Ανάπτυξη με ακόμα πιο φτηνούς και ευέλικτους εργαζόμενους ώστε να μπορούν τα αφεντικά να αυξάνουν πιο γρήγορα τα κέρδη τους. Με εργαζόμενους που δεν θα έχουν «άχρηστες» γνώσεις, δηλαδή άσχετες με τη συγκεκριμένη δουλειά που τους ζητείται, διότι η επιμόρφωση αυτή κοστίζει χρόνο και λεφτά, ενώ δεν είναι ασφαλής επένδυση γιατί μπορεί το κράτος να πληρώσει για την εκπαίδευσή μας κι εμείς να φύγουμε στο εξωτερικό. Με ανακύκλωση της ανεργίας, δηλαδή δουλειά για μερικούς μήνες και μετά ξανά εξειδικευμένη κατάρτιση και επιμόρφωση επί πληρωμή, μέχρι να βρεθεί δουλειά. Με κατανομή των ανθρώπων στις δουλειές που προτιμάει το μεγάλο κεφάλαιο  και όχι στις κοινωνικά αναγκαίες. Με ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ανθρώπινης ζωής, από την εργασία μέχρι τον ελεύθερο χρόνο και από τις μέχρι πρότινος κοινωνικές παροχές μέχρι τη γνώση. Με πολεμικό κλίμα το οποίο οδηγεί σε έρευνα για τους πολέμους και τα όπλα αντί για τις κοινωνικές ανάγκες. Όλα αυτά τη στιγμή που κανένας εργαζόμενος, ότι και να έχει κάνει, δε φταίει για την κρίση, καθώς αυτή προκλήθηκε επειδή ο καπιταλισμός λειτουργούσε σωστά, όχι απλά επειδή «φαγώθηκαν λεφτά» ή επειδή «είναι διεφθαρμένες οι τράπεζες». 

Επειδή όμως το πανεπιστήμιο της Ελλάδας δεν είχε αναλάβει αυτό το ρόλο πριν την κρίση λόγω των αντιδράσεων μεγάλων πανεκπαιδευτικών κινημάτων, οι κυβερνήσεις έπρεπε κάπως να επιβάλλουν την αλλαγή αυτή. Οπότε εφάρμοσε μια μεθοδολογία που εφαρμόστηκε και σε κάθε δημόσια υπηρεσία που πρόκειται να λειτουργήσει με τα νέα μοντέλα της κρίσης: υποχρηματοδότηση-υποβάθμιση-επιχειρηματική ανασυγκρότηση. Ας εξηγήσουμε λίγο τι εννοούμε με αυτό το τρίπτυχο. Ουσιαστικά το κράτος σταματάει βαθμιαία να δίνει λεφτά, λέγοντας ότι «δεν υπάρχουν». Αυτό δημιουργεί μια εικόνα υποβάθμισης και διάλυσης της υπηρεσίας (εν προκειμένω του πανεπιστημίου). Τότε είναι που έρχονται οι «εμπειρογνώμονες» και βάζουν τη λογική της επιχειρηματικοποίησης του πανεπιστημίου, δηλαδή της λειτουργίας του με βάση της ανάγκες της αγοράς και της ιδιωτικοποίησης πλευρών του (πχ φοιτητική μέριμνα ή κομμάτι της έρευνας), με όφελος κάποια «ανταλλάγματα». Με απλά λόγια σου λένε «Δεν έχω λεφτά, πρέπει κάπως να βρω όμως και να συνεχίσω να λειτουργώ. Άρα τι θα κάνω; Θα δώσω τη λέσχη να την δουλεύει ο εργολάβος και ας βγάζει αυτός κέρδος ρίχνοντας την ποιότητα, απολύοντας εργαζομένους και κρατώντας την πάνω λέσχη κλειστή, ανοίγοντας παράλληλα δικό του roof garden σε χώρο που θα μπορούσε να είναι κι αυτός λέσχη. Θα δώσω εργαστήρια σε εταιρίες να μου τα χρηματοδοτήσουν και ας παράγω για αυτές στοχευμένη έρευνα, ας τα εκμεταλλεύονται κι αυτές ως υποδομές και για διεξαγωγή ερευνητικών αποτελεσμάτων.». Αυτός είναι ο ειδικός ρόλος του πανεπιστημίου στη σημερινή εποχή για το σύστημα: (α) η δημιουργία του φτηνού, ευέλικτου, κατακερματισμένου εργατικού δυναμικού (διανοητικού και μη) που έχει ανάγκη για να ξεπεράσει την κρίση του και (β) η αυτοτελής προσφορά σε μία ανάπτυξη που τίποτα δεν έχει να μας δώσει, διότι είναι σχεδιασμένη καθαρά για να ανέβει θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη η ελληνική ολιγαρχία. Το πανεπιστήμιο αυτό είναι μικρό, ευέλικτο στα προγράμματα σπουδών, με υπερεξειδίκευση από νωρίς και χωρίς να είναι όλη η βασική γνώση στο πτυχίο και φυσικά αφορά πιο πολύ τις ανάγκες των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου, παρά τις κοινωνικές ή τις φοιτητικές ανάγκες.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μας λένε ότι «είμαστε πολλοί» και δε χωράμε. Γι αυτό κόβονται μαθήματα και ολόκληρα αντικείμενα από τις σχολές, πέρα απ’ το ότι δεν υπάρχουν καθηγητές (για παράδειγμα «Ασφάλεια» σε εμάς ή ΣΑΕ στους ηλεκτρολόγους Πάτρας). Έτσι αναπαράγονται εντός του πανεπιστημίου αντιλήψεις που θέλουν την έρευνα να παράγεται με την απλήρωτη εργασία διδακτορικών, για εταιρίες όπως η IDE-Intracom Defense Electronics στους μηχανολόγους. Γι αυτό το λόγο η πρυτανεία του ΑΠΘ προτιμάει να δίνει τα λεφτά για τη λέσχη στην εργολαβία που είναι εδώ για να βγάλει κέρδος βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την κατάσταση στη λέσχη, γι αυτό το κράτος αντί να χτίσει νέες εστίες δίνει φοροαπαλλαγές στους μεγαλομηχανικούς που αύριο-μεθαύριο θα είναι τα αφεντικά μας. Στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο όλα λειτουργούν προς όφελος της ανάπτυξης και όποιος θέλει να επιβιώσει, πρέπει να υποταχθεί σε αυτή τη λογική από επιστημονικής, ακαδημαϊκής, ιδεολογικής άποψης.

Πώς μπορεί αυτό το πράγμα να σταματήσει;

Μέσα σε αυτό το τεράστιο χάσμα προτεραιοτήτων που ξεκινάει από τα χρήματα και πηγαίνει στο ρόλο του πανεπιστημίου στην κοινωνία, το χάσμα ανάμεσα στις ανάγκες της κοινωνίας και τις ανάγκες του κεφαλαίου, εμείς σίγουρα δεν θα κερδίσουμε κάτι αν απλά το ζητήσουμε από τους «αρμόδιους». Πρέπει να οργανωθούμε, και να προσπαθήσουμε να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας.

-Μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις: κόντρα στις ιδιοκτησιακές λογικές, να συμμετέχουμε μαζικά και να συζητάμε τους προβληματισμούς μας! Με κουβέντα στο πραγματικό της βάθος, κόντρα σε ρηχές λογικές που καταλήγουν σε κινητοποιήσεις-πιστολιές χωρίς συνέχεια, αλλά και στη φιλοσοφική κουβέντα χωρίς επίδικο. Με δράσεις που θα επιβάλλουν τα όσα ζητάμε, διακόπτοντας την επιχειρηματική λειτουργία του πανεπιστημίου μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας. Ενάντια στην πολιτική διαχείρισης της υποχρηματοδότησης που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ και η αντιπολίτευση. Με μεγαλύτερη συμμετοχή στις ανοιχτές συντονιστικές επιτροπές υλοποίησης των αποφάσεων των συνελεύσεων γιατί αυτό δεν είναι τσιφλίκι καμίας παράταξης, ούτε των 9 «εκλεκτών» του ΔΣ.

-Με οριζόντιο συντονισμό των γενικών συνελεύσεων: μέσα από τα συντονιστικά Γενικών Συνελεύσεων, να συντονιζόμαστε με άλλους συλλόγους και να διεκδικούμε μαζί! Άλλωστε, πολλά προβλήματα στο ΑΠΘ δεν αφορούν μόνο τη σχολή μας, ούτε μπορεί να τα λύσει μόνος του ο Σύλλογός μας. Επίσης, είναι σημαντικό οι φοιτητές-τριες της Θεσσαλονίκης να συνεδριάζουν τακτικά στις σχολές τους αλλά και σε επίπεδο πόλης, ώστε το φοιτητικό κίνημα της Θεσσαλονίκης να έχει ρόλο και στην ίδια την πόλη και το κίνημά της. Ανεξάρτητη, αυτοτελής συγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, για τα δικαιώματά μας σε μόρφωση-δουλειά-ελευθερίες!

-Με μέτωπο με τα υπόλοιπα κομμάτια της εκπαίδευσης: η επίθεση στην παιδεία είναι ενιαία και οι αναδιαρθρώσεις στο πανεπιστήμιο δένουν με αυτές στο σχολείο. Πρέπει να έχουμε σύνδεση στο δρόμο με τους μαθητές και τα συντονιστικά τους, τους καθηγητές και τα σωματεία τους.

-Με διεκδικήσεις που να μη μένουν στο «όχι σε όλα»! Για δημόσια, δωρεάν, ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση για όλους-ες, ενάντια στους ταξικούς φραγμούς και τον κατακερματισμό των αντικειμένων! Φοιτητικό και εργατικό έλεγχο στο πανεπιστήμιο, κόντρα στα συμφέροντα που το διοικούν με μοχλό πίεσης την υποχρηματοδότηση από το κράτος. Για να είναι το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους-ες. Για την ειρήνη των λαών, για λεφτά για την παιδεία και όχι για τους εξοπλισμούς, για έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες και όχι για να σκοτώνονται άνθρωποι. Για την ελευθερία διακίνησης ιδεών μέσα στο πανεπιστήμιο, το δικαίωμά μας να αποφασίζουμε γι αυτό, να κάνουμε πολιτική και πολιτισμό με ανατρεπτικό περιεχόμενο! 

Διεκδικούμε εδώ και τώρα αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για μια παιδεία στο ύψος των αναγκών της κοινωνίας! 

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΟ ΔΣ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟ MAIL

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΙL ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ.

Καταγγέλουμε το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανεπιστημιακής Φοιτητικής Λέσχης για το αισχρό και ψευδές mail που έστειλε χθες. Μας λένε ότι είναι φήμες τα “περί αντίτιμου”, πιο συγκεκριμένα γράφουν: “Σε σχέση με φήμες που κυκλοφορούν μεταξύ ορισμένων φοιτητών ότι, η Π.Φ.Λ. προτίθεται να επιβάλει ή έχει επιβάλει αντίτιμο για τη σίτισή τους, σας ενημερώνουμε κατηγορηματικά ότι κάτι τέτοιο ουδέποτε συνέβη.” ενώ παράλληλα συμφοιτητές μας άνω των ν+2 έχουν λάβει mail ότι θα πληρώνουν 66 ευρώ το μήνα την κάρτα σίτισης τους. Αν τους πειράζει η λέξη “αντίτιμο” ας το πούμε “συνδρομή”.

Συνεχίζει μετά προκλητικά: “Η διοίκηση της Π.Φ.Λ. σε μία δύσκολη εποχή για τη χώρα μας και με σεβασμό στη δημόσια χρηματοδότηση, καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για τη δωρεάν και ποιοτική σίτιση των φοιτητών του Α.Π.Θ. σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία. Η έκδοση της κάρτας σίτισης αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη διασφάλιση της δωρεάν σίτισης των φοιτητών μας.” Δεν μας είπαν πόσο τα τελευταία χρόνια αυτή η δημόσια χρηματοδότηση έχει μειωθεί, και πως δίνεται αυτή στις τσέπες εργολάβων για να διαχειρίζονται την λέσχη. Επίσης πώς αυτή η διαχείριση έχει επιφέρει τις ουρές μέχρι την Εγνατία που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες, με διανομές κλειστές και την Πάνω Λέσχη κλειστή! Αυτό σημαίνει το ότι καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια; Επιπλέον, θεωρούμε μεγάλη παγίδα την τελευταία πρόταση που μιλάει περί κάρτας σίτισης απαραίτητης προϋπόθεσης για τη δωρεάν σίτιση των φοιτητών. Ποιών φοιτητών δεν μας είπαν. Σίγουρα όχι όλων!*

Διαβάζουμε επίσης: “Ευχαριστούμε τους 7700 φοιτητές μας που από τις αρχές Σεπτεμβρίου και μέχρι σήμερα, έχουν υποβάλει αίτηση για έκδοση κάρτας σίτισης. Όσοι από τους φοιτητές αυτούς δεν έχουν ακόμη υποβάλει όλα τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, θα πρέπει να το κάνουν μέχρι το τέλος του Οκτωβρίου.

Προσκαλούμε επίσης, όσους φοιτητές δεν έχουν ακόμη υποβάλει αίτηση για έκδοση κάρτας σίτισης, να το κάνουν το συντομότερο δυνατόν και μέχρι το τέλος Οκτωβρίου.”

ΠΡΟΣΟΧΗ! Το ότι έχουν κάνει τόσοι φοιτητές αίτηση για την κάρτα σίτισης ΔΕΝ σημαίνει ότι θα σιτίζονται όλοι αυτοί δωρεάν. Η σύμβαση που έχει υπογραφεί το λέει ξεκάθαρα από την πρώτη της πρόταση! (“Για την ανάθεση της εκμετάλλευσης του Φοιτητικού μαγειρείου - εστιατορίου (των χώρων παραγωγής και διανομής του φοιτητικού συσσιτίου) της Πανεπιστημιακής Φοιτητικής Λέσχης του Α.Π.Θ. και ειδικότερα την προμήθεια υλικών και την παρασκευή και παροχή στους φοιτητές με το σύστημα της αυτοεξυπηρέτησης (self service) φαγητών, για τη σίτιση περίπου έξι χιλιάδων διακοσίων πενήντα (6.250) φοιτητών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού έτους (πλην διακοπών Χριστουγέννων και Πάσχα) και περίπου τριακοσίων (300) φοιτητών κατά τους θερινούς μήνες (διακοσίων φοιτητών κατά το μήνα Ιούλιο και εκατό φοιτητών κατά το μήνα Αύγουστο), για το χρονικό διάστημα από 09.01.2017 έως 31.12.2018.”)

Θα σιτίζονται περίπου 6250 φοιτητές! Οι υπόλοιποι; Θα πληρώνουν; Θα αποκλείονται; Θα πληρώνουν όσοι κάναν αίτηση αλλά “περισσεύουν” και όσοι δεν κάναν θα αποκλείονται; Δεν το ανέφεραν καν στο mail. Μας δίνουν μόνο διορία για να κάνουμε την αίτηση μέχρι το τέλος του Οκτώβρη. Μετά μάλλον θα μας δείξουν την απάντηση.

Αντίθετα με αυτούς εμείς λέμε ότι αυτή τη διορία να την εκμεταλλευτούμε για να επιστρέψουμε στις Γενικές μας Συνελεύσεις και στις κινητοποιήσεις έτσι ώστε να μην χρειαστεί να πληρώσει ούτε ένας, να τρώμε όλοι δωρεάν χωρίς να περιμένουμε 40 λεπτά για ένα πιάτο φαγητό. Ξεκινώντας από την πρώτη Γενική Συνέλευση του συλλόγου μας την ερχόμενη Τρίτη 16/10 στις 14:30 στην αίθουσα Α5, να αποφασίσουμε δυναμικές κινητοποιήσεις και να μην αφήσουμε αυτό το αισχρό mail αναπάντητο.

*παραθέτουμε εδώ το λινκ από την ανακοίνωση που είχαμε γράψει στις αρχές Σεπτέμβρη που εξηγούμε πιο αναλυτικά τι παίζει με την λέσχη.

http://arage-e-a-a-k.blogspot.com/2018/09/blog-post.html

Η νέα αφίσα μας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΛΕΣΧΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΑΝΤΙΤΙΜΟ!

 ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ...

Πόσες φορές, όσο καιρό είμαστε φοιτητές/τριες δεν γκρινιάξαμε μεταξύ μας, στην φίλη μας, στον συμφοιτητή μας για μια κακή κατάσταση που συναντήσαμε στην λέσχη; Μια μεγάλη ουρά, ένα «δεν μπορείς να μπεις αν δεν έχεις πάσο/κάρτα», ένα «όχι και δεύτερο πιάτο», μια πολύ μικρή μερίδα, ένα άπλυτο μαρούλι και λοιπά... Γκρινιάξαμε, ίσως αναρωτηθήκαμε για λίγο ποιός φταίει για όλο αυτό και τελικά απλά το δεχτήκαμε ως έχει και δεν κάναμε τίποτα γι αυτό. Παρατηρούμε επίσης, από τότε που άνοιξε η λέσχη για φέτος, πιο σκληρούς ελέγχους και συνεχείς προτροπές για να βγάλουμε κάρτες σίτισης.

Σε αυτό το σημείο θέλουμε να συμβάλλουμε με κάποιες σκέψεις μας.

Να πούμε αρχικά ότι το πανεπιστήμιο αναθέτει πλέον την διαδικασία της σίτισης σε εργολάβους, δηλαδή σε εταιρίες που ασχολούνται με αυτό τον κλάδο (π.χ. catering). Χαρακτηριστικά, η πρώτη παράγραφος απο την σύμβαση του Α.Π.Θ με την κοινοπραξία 4 τέτοιων εταιριών σίτισης (ΑΜΒΡΟΣΙΑ CATERING A.E. – TOΠ ΚΡΑΦΤ Α.Ε. – ΓΕΥΣΗΝΟΥΣ ΑΒΕΕ – ΧΟΥΤΟΣ CATERING A.E),  αναφέρει:

 «Για την ανάθεση της εκμετάλλευσης του Φοιτητικού μαγειρείου - εστιατορίου (των χώρων παραγωγής και διανομής του φοιτητικού συσσιτίου) της Πανεπιστημιακής Φοιτητικής Λέσχης του Α.Π.Θ. και ειδικότερα την προμήθεια υλικών και την παρασκευή και παροχή στους φοιτητές με το σύστημα της αυτοεξυπηρέτησης (self service) φαγητών, για τη σίτιση περίπου έξι χιλιάδων διακοσίων πενήντα (6.250) φοιτητών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού έτους (πλην διακοπών Χριστουγέννων και Πάσχα) και περίπου τριακοσίων (300) φοιτητών κατά τους θερινούς μήνες (διακοσίων φοιτητών κατά το μήνα Ιούλιο και εκατό φοιτητών κατά το μήνα Αύγουστο), για το χρονικό διάστημα από 09.01.2017 έως 31.12.2018.»

Πρόσφατα το ΑΠΘ κύρηξε ξανά ανάδοχο την παραπάνω κοινοπραξία (γνωστή ως citici) μέχρι το 2021 με προϋπολογισμό 11.598.030,00€ !!!

Τροφή για σκέψη: Το ΑΠΘ έχει γύρω στους 70.000 φοιτητές. Γιατί να δικαιούνται να σιτίζονται μόνο οι 6.250;

Ας σταθούμε λίγο στο κομμάτι της κοινοπραξίας των 4 εργολάβων. Καθένας από τους 4, όντας μια εταιρία/επιχείρηση, έχει ως μοναδικό σκοπό το προσωπικό του οικονομικό κέρδος, το οποίο θα προσπαθήσει να πάρει, μέσω αυτής της κοινοπραξίας και της εκμετάλλευσης της λέσχης. Πώς μπορεί να πετύχει αυτό το κέρδος; Μα φυσικά, με όλα αυτά που έχουμε δει κατά καιρούς να δυσχεραίνουν την κατάσταση στη λέσχη. (α) Δεν θα ανοίξει όλες τις διανομές ή την πάνω λέσχη όταν δεν θέλει, για να μην αναγκαστεί να πληρώσει περισσότερο προσωπικό (λεφτά στην τσέπη!). (β) Θα καθορίσει πόσοι θα τρώνε τζάμπα και για τους υπόλοιπους θα ορίσει αντίτιμο (πλέον αν είσαι πάνω απο ν+2 πληρώνεις 66 ευρώ το μήνα την κάρτα σίτισης και μάλλον το ίδιο θα συμβεί και σε όσους δεν πληρούν κάποια κριτήρια χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς αν έχουν ανάγκη την δωρεάν σίτιση). (γ) Θα ρίξει την ποιότητα, θα μικρύνει τις μερίδες. (δ) Θα σκλυρήνει τον έλεγχο με μπράβους για να μην δώσει ούτε πιάτο παραπάνω τζάμπα και βγει εκτός προϋπολογισμού.

Προσοχή όμως! Δεν φταίει μόνο ο εργολάβος για την κατάσταση αυτή. Όλα αυτά, γίνονται με την σύμφωνη γνώμη της πρυτανείας και του Δ.Σ. της λέσχης προφανώς, αφού συνυπογράφουν αυτές τις συμβάσεις και τους γιγάντιους προϋπολογισμούς των 6-7 (και πλέον, όπως αναφέρθηκε 11,5) εκατομμυρίων ευρώ για να σιτίζουν δωρεάν τους/τις 6.250 από 70.000 φοιτητές/τριες (=8.93% των φοιτητών/τριων). Οι υπόλοιποι μάλλον ή θα πεταχτούν έξω ή θα πληρώσουν.

Η θέση μας πάνω σε αυτό το ζήτημα είναι εδώ και καιρό ξεκάθαρη και πολύ συγκεκριμένη. Θέλουμε η λέσχη (και η πάνω και η κάτω) να είναι δωρεάν και ανοικτή προς όλους, να λειτουργεί με πλήρες ωράριο και με όλες τις διανομές ανοικτές. Όπως πριν τρία χρόνια ο Σύλλογός μας (Φοιτητών Ηλ/Μηχ) σε συνεργασία και με άλλους, με δυναμικές παρεμβάσεις, έσπασε τον έλεγχο, τα σκάνερ και τις ταμειακές μηχανές που ήταν έτοιμες να εγκατασταθούν, έτσι και τώρα, πρέπει μέσα από τις διαδικασίες του και τις δράσεις του, μετά το πέρας της εξεταστικής, να πάρει ανάλογες αγωνιστικές αποφάσεις και να μην επιτρέψει σε πρυτανεία και εργολαβίες να παίζουν με τις ζωές μας. Δεν θα πληρώσουμε εμείς για το κέρδος κανενός! Καλούμε επίσης, τους συμφοιτητές και τις συμφοιτήτριες μας, να δείξουν ανυπακοή στους ελέγχους και στις προτροπές για κάρτες σίτισης, καθώς και σε μαζική συμμετοχή στις γενικές μας συνελεύσεις, για να ανατρέψουμε όλοι μαζί την νέα κατάσταση που προσπαθούν να εδραιώσουν (πρυτανεία, ΔΣ της λέσχης και εργολάβοι), πρωτού γίνει αυτό και πλέον τα πράγματα αποδειχθούν ακόμα πιο δύσκολα.