Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΤΟΠΙΟ ΣΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥΣ Ο αγώνας για τα δικαιώματά μας στο πανεπιστήμιο σήμερα είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον αγώνα για την εργασιακή μας προοπτική!



Το σύστημα βιώνοντας τον όγδοο χρόνο της παγκόσμιας δομικής του κρίσης επιχειρεί το ξεπέρασμά της μέσω της όξυνσης της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας. Αυτό σηματοδοτεί μειώσεις μισθών κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων και κοινωνικών παροχών, νέες μορφές εντατικοποιημένης και ευέλικτης εργασίας κ.τ.λ. Από κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε και ο κλάδος των μηχανικών να μείνει ανεπηρέαστος. Η επικρατούσα αντίληψη που θέλει το επάγγελμα του μηχανικού ως μια σίγουρη και καλά αμοιβόμενη εργασία, όχι μόνο ανήκει στο παρελθόν αλλά αποτελεί ανέκδοτο. Οι πολιτικές ΕΕ και κυβέρνησης, με τομή το νέο εργασιακό νόμο, ετοιμάζουν ένα δυσοίωνο μέλλον για τους μηχανικούς. Αυτή η πραγματικότητα καθορίζεται εν πολλοίς και από την κατάσταση στον κλάδο των κατασκευών, από το πάγωμα των επενδύσεων, την αποβιομηχάνιση και την υστέρηση σε τμήματα research and development στις ελληνικές επιχειρήσεις. Ταυτόχρονα η ανεργία χτυπάει κόκκινο με το ποσοστό να είναι 40% στους μηχανικούς και 60% στους νέους μηχανικούς. Όλα τα παραπάνω αποτυπώνονται στις εξής εργασιακές σχέσεις : α) Μισθωτοί τεχνικοί: Οι εργασιακές συνθήκες  είναι σκληρές και χαρακτηρίζονται από την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τις αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών, τα εξαντλητικά ωράρια, την επισφάλεια στην εργασία και την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών. B) Μηχανικοί με μπλοκάκι: Αυτό το εργασιακό καθεστώς δίνει την επιλογή στον εργοδότη να μη προσλαμβάνει το μηχανικό με την ιδιότητα αυτή καθ’ αυτή, αλλά να τον ονομάζει “ελεύθερο συνεργάτη”. Αυτό απαλλάσσει τον εργοδότη από κάθε υποχρέωση ασφάλισης και την μετακυλύει στις πλάτες του εργαζόμενου, ακυρώνει τις όποιες συμβάσεις εργασίας και εντείνει την επισφάλεια του εργαζόμενου. Γ) Ελεύθεροι επαγγελματίες/ Αυτοαπασχολούμενοι μηχανικοί: Οι υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές, η βαριά φορολογία και η συρρίκνωση του κλάδου των κατασκευών στέλνει ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι των αυτοαπασχολούμενων μηχανικών στην ανεργία. Συνέχεια όλων αυτών αποτέλεσε η ψήφιση του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου που αποσκοπεί στη διάλυση του εργασιακού παρόντος και μέλλοντος. Για όλους τους εργαζόμενους υπάρχει δραματική αύξηση των εισφορών για ασφάλιση και υγεία με τα ποσά να είναι υπέρογκα και να συνθλίβουν τους νέους μηχανικούς και ιδιαίτερα αυτούς που δουλεύουν με εξαρτημένη σχέση εργασίας.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

Κείμενο κάλεσμα του ΑΡ.ΑΓ.Ε. Ε.Α.Α.Κ. για πανελλαδικό συντονιστικό Ε.Α.Α.Κ. στις 2-3/11

Έπειτα από 8 χρόνια κρίσης είναι φανερό ότι δεν υπάρχει κάποιος ορίζοντας ξεπεράσματος της από πλευράς κεφαλαίου και αυτό αυξάνει τα καθήκοντα της επαναστατικής αριστεράς στο σήμερα στη μάχη της για να βρεθεί μια διέξοδος προς όφελος των εργαζομένων, της νεολαίας και γενικά της κοινωνικής πλειοψηφίας. Στα πλαίσια αυτής της βάρβαρης καπιταλιστικής κρίσης, το κεφάλαιο, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις τους έχουν πάρει μια σειρά από μέτρα που αφενός διαλύουν το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς και αφετέρου γκρεμίζουν κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα από πλευράς εργατικού κινήματος. Αυτές οι διατάξεις (είτε “μνημόνια” στην Ελλάδα είτε με άλλη ονομασία σε άλλες χώρες) επιχειρούν να εντείνουν την ανθρώπινη εκμετάλλευση και να εξασφαλίσουν νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Τέτοια μέτρα όπως γνωρίζουμε είναι το ασφαλιστικό έκτρωμα, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας κτλ. Όλα αυτά έρχονται να υλοποιηθούν και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ που στο πρόσωπό της είχε δει “ελπίδα” ακόμη και ένα κομμάτι της αριστεράς και του αμφιθεάτρου της ΕΑΑΚ. Αυτό κάνει ακόμη πιο φανερό ότι στο σημερινό στάδιο ανάπτυξης και κρίσης του καπιταλισμού, καμία κυβερνητική διαχείριση και διαπραγμάτευση δεν είναι εφικτή, πόσο μάλλον μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε. Αυτό ήταν και το καθοριστικό σημείο που έκανε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να υποχωρήσει άτακτα και να δώσει στους δανειστές “γη και ύδωρ” από το αίμα των εργαζομένων. Με αυτή την έννοια, ο ΣΥΡΙΖΑ δε μεταλλάχτηκε εν μία νυκτί από “αριστερός” σε “δεξιός” όπως μας λένε διάφορα ηττημένα think tank της ηττημένης αριστεράς του ευρωκομουνισμού και του ρεφορμισμού. Αντίθετα, ακολουθήθηκε μια συνολική πορεία σταδιακής ενσωμάτωσης που ξεκινά από το “καμία θυσία για το ευρώ” το 2012 και καταλήγει στο να ψηφίζει με τα δύο χέρια μνημόνια (το 3ο, το 4ο που έρχεται κ.ο.κ).

Χαρακτηριστική αποτύπωση της αντιλαϊκής πολιτικής είναι προφανώς και το κομμάτι των πλειστηριασμών και των ιδιωτικοποιήσεων. Όσον αφορά τους πλειστηριασμούς η κυβέρνηση ακολουθεί μια πολιτική μείωσης της ιδιοκατοίκησης στη χώρα όπως επιτάσσει η ΕΕ. Αυτό δεν είναι τυχαίο καθώς σε περιόδους κρίσης το κεφάλαιο ψάχνει ανηλεώς για νέα πεδία κερδοφορίας. Οι πλειστηριασμοί κατοικιών, αλλά και η επανενεργοποίηση της αποπληρωμής των “κόκκινων δανείων” αποτελούν μέσο ώστε οι τράπεζες να χαράξουν σχεδιασμό πάνω στο ζήτημα του κέρδους στην κατοικία. Παράλληλα, οι ιδιωτικοποιήσεις ήρθαν να “ληστέψουν” τη δημόσια περιουσία που βασίστηκε στην ανθρώπινη εργασία των λαϊκών στρωμάτων για χρόνια. Αυτή η κατεύθυνση δεν πρόκειται να αφήσει την επαναστατική αριστερά με σταυρωμένα τα χέρια. Ήδη ο αγώνας ενάντια στους πλειστηριασμούς κλιμακώνεται πανελλαδικά, χωρίς αυτό όμως να είναι επαρκές. Είναι απαραίτητο, ο αγώνας και ο συντονισμός Συλλογικοτήτων ενάντια στους πλειστηριασμούς να δεθεί με το συνολικό αγώνα για όλα τα κοινωνικά αγαθά όπως το νερό, το ρεύμα κλπ. Αυτό μπορεί να προκύψει μόνο από τον αγώνα των “από τα κάτω” κόντρα στις επιβολές κυβερνήσεων, ΕΕ κεφαλαίου.

Πολυδιάστατη είναι αυτή η ενσωμάτωση η όποια δείχνει τα δόντια της και στο προσφυγικό ζήτημα, στοιβάζοντας πρόσφυγες στα hot spots κάτω από τις χείριστες συνθήκες και υλοποιώντας πλήρως όλη την απάνθρωπη κι επικίνδυνη μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ. Αυτή η πολιτική λειτουργεί σαν μια βαλβίδα ανοιχτή από τη μία για το κεφάλαιο και την κινητικότητα του εργατικού δυναμικού, από την άλλη κλειστή  για τους κολασμένους αυτής της γης που ψάχνουν ένα καλύτερο μέλλον μακριά από τις βόμβες και τον πόλεμο. Είναι η ίδια κατεύθυνση που επιβάλλει στους πρόσφυγες την εξαθλίωση, την γκετοποίηση και την εκμετάλλευση τους από διάφορους καιροσκόπους (βλ. ΜΚΟ, εταιρείες, αλλά ακόμα και από μικροαστικά φασιστοειδή όπως είδαμε κατά καιρούς). Από αυτή την κατάσταση δε θα μπορούσε να λείπει η Χρυσή Αυγή. Οι φασίστες έχουν βρει για άλλη μια φορά πρόσφορο έδαφος να χύσουν το δηλητήριο τους στην ελληνική κοινωνία με αποκορύφωμα τις φασιστικές κινητοποιήσεις, τις ανακοινώσεις κατά των προσφυγόπουλων και της ένταξης τους στα σχολεία κλπ. Επόμενο είναι ότι σε περιόδους τόσο βαθιάς προσφυγικής κρίσης, ο φασισμός να αναδύεται και να αναδεικνύεται. Εξ άλλου δε ξεχνάμε ότι οι φασίστες είναι όπλο του συστήματος για να διαχωρίζει την εργατική τάξη με βάση τη μισαλλοδοξία, τη φυλή, το φύλο, το έθνος κλπ. Όπως αναμενόταν η κυβέρνηση δε μένει εκεί. Η επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα εντείνεται και η κρατική βία και καταστολή καλά κρατεί. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα συλλήψεων αγωνιστών, δακρυγόνων σε πορείες από τα ΜΑΤ και συνολικά μια κατάσταση διατήρησης όλων των χυδαίων, αντιδημοκρατικών δομών του κράτους.

  • Το εργατικό κίνημα, οι νέες εργασιακές διατάξεις και η απάντηση μας

Παρά το ότι είναι κοινός τόπος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση με την έννοια της αριστεράς, δε μπορούμε να πούμε ότι η αριστερά (ακόμη και η ριζοσπαστική(;)) έχει ξεμπερδέψει με την σκέψη και δράση που εισήγαγε ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι σκέψεις εντος της ρεφορμιστικής αριστεράς που απευθύνονται στο κίνημα και αναφέρουν ως τακτική του τη δημιουργία ενός “αντιμνημονιακού, πατριωτικού, αριστερού μετώπου” που θα διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία. Αλήθεια, πόσο απέχει αυτό από τις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ το χρονικό διάστημα 2012-2015; Αυτό δείχνει την αδυναμία οποιασδήποτε αυτοκριτικής εντός της αριστεράς και την αντιμετώπιση της πολιτικής ως “προσωπικό ζήτημα”. Εμείς εκτιμάμε ότι η ΕΑΑΚ πρέπει να απαγκιστρωθεί από οποιαδήποτε λογική κυβερνητικής διαχείρισης και να ρίξει όλες τις δυνάμεις της μαζί με όλα τα κομμάτια της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στο κίνημα και την ανασυγκρότηση του. Ανάλογη πρέπει να είναι και η αντιμετώπιση στο ζήτημα του εργοδοτικού συνδικαλισμού της ΓΣΕΕ. Η ΓΣΕΕ όπως έχουμε ξανά αναλύσει (βλ. Κείμενα συμβολής σε προηγούμενα συντονιστικά) δε μπορεί και δε θέλει να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της κοινωνικής πλειοψηφίας. Είναι ξεκάθαρο ότι στο ερώτημα “ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες” η ΓΣΕΕ έχει επιλέξει το πρώτο. Για αυτό και δεν είναι ζήτημα να τη μεταρρυθμίσουμε, αλλά να έχουμε μια συνολική απάντηση οργάνωσης του αγώνα απέναντι σε αυτήν. Για μας αυτή η απάντηση είναι η δημιουργία ενός ανεξάρτητου ταξικού κέντρου αγώνα, όπου όλα τα αγωνιστικά κομμάτια θα έρχονται σε ρήξη με τη ΓΣΕΕ και θα παλεύουν για την ανατροπή όλων των αντιλαϊκών πολιτικών ανεξαρτήτως κυβερνήσεων. Αποτιμάμε ότι προηγούμενες κινητοποιήσεις(απεργία 04/02,ΔΕΘ) αποτυπώνουν μια δυναμική που όλο το αμφιθέατρο όφειλε να στηρίξει αντί να ακολουθήσει λογικές διάσπασης και ενίσχυσης του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στο ΤΕΕ. Το ΤΕΕ δεν αποτελεί ένα πεδίο διαπάλης συσχετισμών. Αποτελεί ένα σκληρό μηχανισμό του κράτους που εξασφαλίζει την υλοποίηση των κατευθύνσεων του αφού ελέγχεται από την κυβέρνηση καθώς και μεγάλες εταιρίες του κλάδου. Η ισχύς του ΤΕΕ αποτυπώνεται μέσω της δυνατότητάς του να συνάπτει συμφωνίες ακόμη και με μεγάλες πολυεθνικές. Συνολικά, το ΤΕΕ είναι μια δια ταξική “σούπα” όπου αφεντικά και “δούλοι”, λύκοι και πρόβατα καλούνται να αποφασίσουν μαζί τι θα φάνε. Κόντρα σε αυτή την κατάσταση, αλλά και σε οποιαδήποτε προσπάθεια “αριστερής διαχείρισης” του ΤΕΕ, η αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει να έχει ξεκάθαρη στάση. Στηρίζουμε  το block TEE και στεκόμαστε ενάντια σε όλους όσους στο βωμό του παναριστερού μετώπου επιλέγουν να συνυπάρξουν στα “σχήματα” με όσους στήριξαν ακόμη και έμπρακτα αντιλαϊκούς κυβερνητικούς νόμους, πρότειναν βελτιωτικές διορθώσεις προσπαθώντας να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Το ρεύμα που και ως νέοι μηχανικοί οφείλουμε να εκπροσωπήσουμε είναι αυτό της ανεργίας, της επισφάλειας, της βίαιης προλεταροποίησης και συνολικά το μέλλον της γενιάς μας όπως περιγράφεται από μια κατάσταση “μισοανεργίας-μισοεργασίας”. Δρούμε στο ΤΕΕ εντός, εκτός και ενάντια. Εντός γιατί είναι σημαντικό να ξέρουμε τι σχεδιάζουν για μας οι καπιταλιστές, εκτός γιατί το πεδίο δράσης μας είναι το ΣΜΤ εκεί που εμπλέκονται πραγματικά τα ταξικά κομμάτια και ενάντια γιατί οι πολιτικές ΤΕΕ- κυβέρνησης δε χωράν το μέλλον μας.

Για όλα τα παραπάνω καθοριστικός είναι ο ρόλος της αριστεράς. Για αυτό και η ΕΑΑΚ πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή για μια αριστερά που στέκεται ενάντια σε οποιαδήποτε λογική διαχειρίσης, είναι σε κατεύθυνση αντιΕΕ και δε διαπραγματεύεται ανάγκες και δικαιώματα των εργαζομένων. Για μια αριστερά πραγματικά χρήσιμη κόντρα στη συναίνεση και την υποταγή. Τελικά για μια αριστερά αντικαπιταλιστική και πραγματικά επικίνδυνη για το σύστημα τους.

  • Πανεπιστήμιο και φοιτητικό κίνημα

Η κατεύθυνση της κυβέρνησης και για το πανεπιστήμιο δεν ξεφεύγει προφανώς από τα πλαίσια που έχουν τεθεί εδώ και χρόνια από την ΕΕ και τον ΚΕΧΑΕ. Μια κατεύθυνση συνολικής υποβάθμισης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας την οποία έρχεται να συμπληρώσει η επιχειρηματική ανασυγκρότησή του. Οι πτυχές αυτής της αναδιάρθρωσης είναι πολύμορφες και αφορούν τόσο τον οικονομικό ρόλο του πανεπιστημίου όσο τον κατανεμητικό και τον ιδεολογικό. Ουσιαστικά περιγράφεται η σύνδεση του πανεπιστημίου με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και η αναγκαία αναδιάρθρωση των πτυχίων και των γνωστικών αντικειμένων με βάση τις επιταγές του κεφαλαίου. Αυτό αφορά τόσο την  άμεση κερδοφορία μέσω της αξιοποίησης της έρευνας (κατοχύρωση πατέντας, απλήρωτη εργασία σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο) όσο και την έμμεση μέσω της σύνδεσης των προγραμμάτων σπουδών και τη δημιουργία του σύγχρονου εργατικού δυναμικού που καταρτίζεται για την σύγχρονα ζωτικής σημασίας παραγωγής κι αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Άρρηκτα συνδεδεμένη είναι η στρατηγική των δυνάμεων του κεφαλαίου να δημιουργήσουν διαφορετικές ταχύτητες εργαζομένων στην παραγωγή. Επιπρόσθετος μοχλός σ` αυτή τη διαδικασία είναι η όξυνση των ταξικών φραγμών που γεννούν λίγα κι εκλεκτά διευθυντικά στελέχη κι από κάτω ένα ολόκληρο στρώμα σύγχρονων προλετάριων με χαρακτηριστικά του τον ατομικό φάκελο προσόντων(ECTS),καμιά συναίσθηση των εαυτών τους ως συλλογικό υποκείμενο, την ευελιξία τους ως εργατικό δυναμικό και μόνο μέλλον τους την επισφάλεια. Παράλληλα, το ζήτημα του ξεπουλήματος της φοιτητικής μέριμνας σε εργολαβίες δυσχεραίνει τη διεκπεραίωση των σπουδών και διαλύει τις σχέσεις εργασίας μέσα στο πανεπιστήμιο. Χέρι χέρι με όλα τα παραπάνω είναι και η ιδεολογική κατήχηση των υποκειμένων μέσα στις σχολές με βασικές αντανακλάσεις την εντατικοποίηση, την  εμπέδωση του ατομικού δρόμου, την αποξένωση από τις συλλογικές διαδικασίες και υιοθέτηση της λογικής του “σκέφτομαι σαν αφεντικό” ενώ στην πραγματικότητα ποτέ δε θα γίνουν. Αυτό το κλίμα αποτυπώθηκε και στις φοιτητικές εκλογές με την αποχή να φτάνει στο ζενίθ και να εμφανίζεται για πρώτη φορά ένα τόσο μαζικό ρεύμα φοιτητών που δεν βρίσκει πολιτική έκφραση. Αυτό συμπυκνώνεται συνολικά στον τρόπο με τον οποίο η σπουδάζουσα νεολαία αντιλαμβάνεται τον εαυτό της στο σύγχρονο πανεπιστήμιο. Επιλέγει τον ατομικό δρόμο και τον ανταγωνισμό, αντιμετωπίζει τις σπουδές της ως μια fast track διαδικασία και αρχίζει και αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως αυριανό εργαζόμενο. Μιλάμε στην ουσία για μια συνεχή διαπάλη μεταξύ της επιθυμίας για ένα “λαμπρό μέλλον” και της σκληρής πραγματικότητας του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα. Αυτό θέτει αναβαθμισμένα ερωτήματα στον τρόπο που και τα ίδια τα σχήματα παρεμβαίνουν στους φοιτητές θέτοντας ως στόχο την απαγκίστρωση από τα  ατομικά μονοπάτια και το μετασχηματισμό τους σε συλλογική, αγωνιστική, ανατρεπτική κατεύθυνση.

Με αυτή την έννοια απαιτείται από μεριάς μας μια συνολική κατεύθυνση πάλης με κέντρο τους φοιτητικούς συλλόγους και καθοριστικό μέσο οργάνωσης του αγώνα τα σχήματα ΕΑΑΚ. Μια μεθοδολογία σύγκρουσης με τις προαναφερθείσες κατευθύνσεις της κυβέρνησης και της ΕΕ για μας είναι κομβικά: αυτή που θέτει τα ζητήματα της εργασιακής προοπτικής, της φοιτητικής μέριμνας, της πάλης για το περιεχόμενο των σπουδών μας, της αντιΕΕ κατεύθυνσης στους συλλόγους και της συνολικής ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος. Βασική προϋπόθεση είναι τα σχήματα να αναδεικνύουν το μέλλον της γενιάς μας ως μέλλον της επισφάλειας και να κάνουν κατανοητό στους φοιτητές ότι “με 500 ευρώ δε ζεις, εξεγείρεσαι”, ότι αυτό είναι το μοναδικό μέλλον που περιγράφουν για εμάς. Συνεπώς οι αγώνες για τα δικαιώματα μας σήμερα στην παιδεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τα δικαιώματά μας αύριο στην εργασία. Για αυτό πρέπει το φοιτητικό κίνημα να είναι πλάι στο εργατικό, να έχει στραμμένη εκεί την ματιά του με γνώμονα τα κοινά μας συμφέροντα. Παράλληλα, στο κομμάτι της φοιτητικής μέριμνας και των αποκλεισμών η ΕΑΑΚ πρέπει να έχει κατεύθυνση επιβολής των συλλογικών αναγκών μας ενάντια σε όσα μας στερούν. Τα δικαιώματα μας σε σίτιση-στέγαση μεταφορές δεν παζαρεύονται και δε θα γίνουν θυσία στο βωμό της κερδοφορίας τους. Επιπλέον, το αίτημα για μια απελευθερωτική παιδεία στο σήμερα είναι επίκαιρο. Οι τεχνολογικές εξελίξεις, ο συλλογικός πλούτος της ανθρώπινης εργασίας σε θεωρία και πράξη, κάνει επιτακτική την παρέμβαση μας και σε αυτό το επίπεδο. Αυτό πρακτικά σημαίνει την ανάδειξη στα φοιτητικά αμφιθέατρα του τί θέλουμε να σπουδάζουμε και προς ποια κατεύθυνση να στρεφόμαστε, αμφισβητώντας ουσιαστικά τον τρόπο με τον οποίο σήμερα παράγεται και ιδιοποιείται η γνώση από μια αντικαπιταλιστική σκοπιά. Γι αυτό κρίνεται      απαραίτητη η κριτική στα προγράμματα σπουδών η συνεχής πάλη των σχημάτων για καμία διάσπαση των πτυχίων μας, για συνολική εποπτεία επί του αντικειμένου και μόνη προϋπόθεση για εργασία το πτυχίο μας. Τέλος για όλα τα παραπάνω αποτελεί όρος η συνεχής αντιΕΕ πάλη των σχημάτων και η προσπάθεια για συνολική αναζωπύρωση των φοιτητικών συλλόγων και όλων των ανατρεπτικών διαδικασιών τους. Διαλεκτική είναι η σύνδεση όλων αυτών άρα και η μάχη γι αυτά.

  • ΕΑΑΚ και φυσιογνωμία

Είναι κατανοητό ότι όλα αυτά τα αναβαθμισμένα ζητήματα απαιτούν και από την ΕΑΑΚ να είναι αντίστοιχη των περιστάσεων. Για μας είναι άμεσο καθήκον να ξεπεραστούν αγκυλώσεις  και προβληματικές του παρελθόντος και η αναβάθμιση της κουβέντας και της πολιτικοποίησης των σχημάτων. Ένα βασικό φράγμα της ανάλυσής μας και του σχεδιασμού μας το προηγούμενο διάστημα ήταν η συμφωνία μας στο ότι διαφωνούμε! Εμπόδιο που καθιστά το μόρφωμα και τους αγωνιστές του στατικούς. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των φοιτητικών εκλογών, όπου απουσίαζε η ενιαία έκφραση, και τα σχέδια εντός ΕΑΑΚ αντί να συζητούνται εντός αμφιθεάτρου συζητούνταν πέρα κι έξω από αυτό. Η φυσιογνωμία της ΕΑΑΚ πρέπει να βασίζεται στη δυναμική των σχημάτων, στην εργατική στροφή της και την ενοποίησή της. Αυτό δε συνεπάγεται ούτε παραταξιοποίηση της ΕΑΑΚ ούτε και εξάλειψη των διαφωνιών στο εσωτερικό της. Αντίθετα αποτελεί όρο για την ύπαρξη και πολιτική αναβάθμιση του ρόλου των σχημάτων. Είναι αναγκαίο να διατηρηθούν στη φυσιογνωμία του μορφώματος όλα τα ανατρεπτικά χαρακτηριστικά του όπως αυτά της αντικαπιταλιστικής και αντισυνδιαχειριστικής πάλης στις σχολές, της σύγκρουσης με τις κυρίαρχες αστικές πολιτικές εντός κι εκτός των σχολών, και ζητήματα που αμφισβητούν το ρόλο των σχημάτων ως παραγωγούς μιας αγωνιστικής πολιτικής να πεταχτούν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Γι αυτό είναι αναγκαία η προγραμματική αναβάθμιση και διεύρυνση της ΕΑΑΚ με στόχο την ύπαρξη σχημάτων σε όλες τις σχολές και την ΕΑΑΚ ως πόλο συσπείρωσης όλων των αγωνιστικών δυνάμεων μέσα σε αυτές. Κόντρα στον εκφυλισμό και σε πολιτικά σχέδια περί ξεπεράσματος της ΕΑΑΚ για ένα παναριστερό μέτωπο επιτάσσεται η παρέμβαση ενός αντικαπιταλιστικού σχήματος ανά σχολή. Μ` αυτή την έννοια η προγραμματική διακήρυξη της ΕΑΑΚ πάνω σε βασικά ζητήματα της εποχής μας(ταυτότητα της νεολαίας, φοιτητικό κίνημα στο σήμερα, σύνδεση φοιτητικού-εργατικού κινήματος κτλ.) καλείται να αναδειχθεί και να συζητηθεί από τα σχήματα ως τα αναγκαία στοιχεία συμφωνίας τόσο στο εσωτερικό του μορφώματος όσο και στον τρόπο απεύθυνσης σε ρεφορμιστικές δυνάμεις(οργανωμένες και μη).



Σε μια περίοδο που το κίνημα αλλά και η επαναστατική αριστερά βρίσκονται σε μια κατάσταση εσωστρέφειας και νηνεμίας είναι σημαντικό να ανοίξει μεταξύ μας ένας πραγματικά συντροφικός διάλογος που θα μας δώσει ορμή για τους επερχόμενους αγώνες. Να καταστήσουμε κατανοητό μέσα από την δράση μας, ότι δεν μας αρκούν πλέον τα μικρά ξεσπάσματα, δεν είμαστε αυτοί που απλά θα αντιστεκόμαστε σε ότι μας επιβάλουν αλλά αυτοί που με τους αγώνες μας θα βγούμε ξανά στους δρόμους της φωτιάς.

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ! ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ 9ο ΕΞΑΜΗΝΟ ΚΑΙ ΠΑΝΩ!

Κόντρα σε μια ολόκληρη λογική που λέει ότι "δεν έχει νόημα να αγωνιζόμαστε, δε θα αλλάξει τιπότα" υπάρχουν τόσα και τόσα μικρά και μεγάλα παράδειγματα ότι οι συλλογικοί αγώνες μας πάνε πολλά βήματα μπροστά.
Σήμερα λοιπόν, μια μεγάλη συλλογική νίκη του Συλλόγου Φοιτητών Ηλ-Μηχ μιας και απαιτήσαμε και τελικά κερδίσαμε πτυχιακή εξεταστική για όλους τους φοιτητές που είναι 9ο εξάμηνο και πάνω! Είναι μόνο μια μικρή νίκη στο σήμερα, όμως κάνει ξεκάθαρο ότι τις ανάγκες μας δεν τις ζητιανεύουμε αλλά τις επιβάλλουμε!

Έπειτα απο 2 μαζικές γενικές συνελεύσεις που πραγματοποιήθηκαν και συζητήθηκε το θέμα και έπειτα απο κινητοποιήσεις, τελικά η σημερινή μέρα ήρθε ως απάντηση στην αναγκαιότητα να ΔΙΝΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ απο το 9ο εξάμηνο και μετά πτυχιακή! Αυτό είναι μια μεγάλη αναγκαιότητα σε ένα πανεπιστήμιο που σφύζει απο ταξικούς φραγμούς, που ολοένα και περισσότεροι συμφοιτητές μας δε μπορούν να αναταπεξέλθουν οικονομικά στις σπουδές τους και κάθε αγώνας είναι μια διευκόλυνση στις ζωές μας!
Με την ίδια λογική πρέπει να κινηθούμε και σε όλα τα υπόλοιπα ζητήματα. Οι αγώνες μας μπορούν να κερδίζουν στο σήμερα και για αυτό η πάλη για την επιβολή των αναγκών μας περνά μέσα απο τις συλλογικές διαδικασίες και δράσεις.
Ως ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ τασσόμαστε εξ' αρχής στον αγώνα για τα δικαιώματα μας σε παιδεία και εργασία και αυτή είναι και η κατεύθυνση που πρέπει να δίνεται στο κίνημα. "Απο τα κάτω", συλλογικά και ανατρεπτικά για τις (πολύ) μικρές και (πολύ) μεγάλες νίκες στα συλλογικά μας προβλήματα!

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016

Κείμενο συμβολής του ΑΡ.ΑΓ.Ε. Ε.Α.Α.Κ. για το συντονιστικό πόλης 5/11

Έπειτα από 8 χρόνια κρίσης είναι φανερό ότι δεν υπάρχει κάποιος ορίζοντας ξεπεράσματός της απο πλευράς κεφαλαίου και αυτό αυξάνει τα καθήκοντα της επαναστατικής αριστεράς στο σήμερα στη μάχη της για να βρεθεί μια διέξοδος προς όφελος των εργαζομένων, της νεολαίας και γενικά της κοινωνικής πλειοψηφίας. Στα πλαίσια αυτής της βάρβαρης καπιταλιστικής κρίσης, το κεφάλαιο, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις τους έχουν πάρει μια σειρά απο μέτρα που αφενός διαλύουν το μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς και αφετέρου γκρεμίζουν κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα απο πλευράς εργατικού κινήματος. Αυτές οι διατάξεις (είτε “μνημόνια” στην Ελλάδα είτε με άλλη ονομασία σε άλλες χώρες) επιχειρούν να εντείνουν την ανθρώπινη εκμετάλλευση και να εξασφαλίσουν νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Τέτοια μέτρα όπως γνωρίζουμε είναι το ασφαλιστικό έκτρωμα, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι πλειστηριασμοί λαικών κατοικιών, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας κτλ. Όλα αυτά έρχονται να υλοποιηθούν και απο την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ που στο πρόσωπό της είχε δει “ελπίδα” ακόμη και ένα κομμάτι της αριστεράς και του αμφιθεάτρου της ΕΑΑΚ. Αυτό κάνει ακόμη πιο φανερό ότι στο σημερινό στάδιο ανάπτυξης και κρίσης του καπιταλισμού, καμία κυβερνητική διαχείριση και διαπραγμάτευση δεν είναι εφικτή, πόσο μάλλον μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε. Αυτό ήταν και το καθοριστικό σημείο που έκανε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να υποχωρήσει άτακτα και να δώσει στους δανειστές “γη και ύδωρ” απο το αίμα των εργαζομένων. Με αυτή την έννοια, ο ΣΥΡΙΖΑ δε μεταλλάχτηκε εν μία νυκτί απο “αριστερός” σε “δεξιός” όπως μας λένε διάφορα ηττημένα think tank της ηττημένης αριστεράς του ευρωκομμουνισμού και του ρεφορμισμού. Αντίθετα, ακολουθήθηκε μια συνολική πορεία σταδιακής ενσώματωσης που ξεκινά απο το “καμία θυσία για το ευρώ” το 2012 και καταλήγει στο να ψηφίζει με τα δύο χέρια μνημόνια (το 3ο, το 4ο που έρχεται κ.ο.κ).



#block_TEE γιατί η ενότητα είναι ταξική!






Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

Γιατί να είσαι στην Α5 για γενική συνέλευση του Συλλόγου την Τρίτη 18/10 στις 15:00;;

Τ             Την Τρίτη 18/10 πρέπει να είσαι στην Α5 για όλους τους λόγους του κόσμου, ενδεικτικά όμως:
  • Οι εξελίξεις εντός και εκτός πανεπιστημίου τρέχουν και είναι όλες εις βάρος μας.
  • Η υποχρηματοδότηση των σχολών κάνει αισθητή την παρουσία της σε κάθε πτυχή των σπουδών μας. Από την απουσία καθηγητών μέχρι τη γραμματεία η κατάσταση θυμίζει άλλες εποχές.
  • Ταυτόχρονα, ενώ «λεφτά δεν υπάρχουν», το πανεπιστήμιο πλουτίζει τις τσέπες των εργολάβων σε καθαριότητα και μέριμνα, με τις υπηρεσίες να είναι άθλιες και τους εργαζόμενους να ζουν με μισθούς πείνας!
  • Στη λέσχη το φαγητό ΔΕΝ ΤΡΩΓΕΤΑΙ, οι ουρές φτάνουν στην εγνατία και οι έλεγχοι καλομελέτα και έρχονται..
  • Το ζήτημα του ΟΑΣΘ έχει φτάσει στο απροχώρητο. Οι ιδιώτες τρώνε στις πλάτες μια ολόκληρης πόλης παρέχοντας απαίσιες υπηρεσίες. Η διεκδίκηση δημόσιων και δωρεάν μεταφορών πρέπει να είναι άμεσο καθήκον μας!
  • Το πανεπιστήμιο ωστόσο φαίνεται να μην έχει θέμα να συνάπτει τη μια σχέση μετά την άλλη με εταιρείες στον τομέα της έρευνας, ξεπουλώντας τη γνώση και μόρφωση στις ανάγκες των λίγων.
  • Το νέο πρόγραμμα σπουδών αυξάνει τα προαπαιτούμενα για τομέα, κάνοντας τη διεκπεραίωση των σπουδών μας ακόμη περισσότερο. Πολλά μαθήματα συγχωνεύονται, το επιστημονικό μας αντικείμενο συρρικνώνεται και όλα στο βωμό των απαιτήσεων της bologna και της υποχρηματοδότησης.
  • Οι ανάγκες μας για ποιοτικές σπουδές, δωρεάν σίτιση-στέγαση-μετακινήσεις μπορούν να εξασφαλιστούν μόνο μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες.
  • Το αίτημα μας για αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία και καμία παρέμβαση του ιδιωτιού τομέα πρέπει να είναι άμεσο αίτημα για ένα σύγχρονο πανεπιστήμιο βασισμένο στις λαικές ανάγκες και όχι στα επιχειρηματικά συμφέροντα.
  • Μέσω των γενικών συνελεύσεων αποφασίζουμε τις δράσεις μας που μπορεί να είναι για κάποιο ζήτημα σχολής (πχ κινητοποίηση στο Τμήμα για τις δηλώσεις μαθημάτων ή κατάληψη στο λογότυπο για δωρεάν σημειώσεις) μέχρι κινήσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, συμμετοχή σε απεργίες και κινητοποιήσεις
  • Η συνέλευση δεν είναι ένα μέρος όπου «μαλώνουν τα κόμματα» ή οτιδήποτε άλλο ακούγεται από φανφάρες της ΔΑΠ. Η συνέλευση είναι το μέρος όπου συζητάμε, αποφασίζουμε και δρούμε με βάση τις συλλογικές μας ανάγκες.
  • Στη συνέλευση οργανώνουμε τον αγώνα μας κόντρα στην ανάθεση που καλλιεργούν οι παρατάξεις που θέλουν κινητήριος μοχλός του συλλόγου να είναι το Δ.Σ. των 9 εκλεγμένων αντιπροσώπων.
  • Η συνέλευση είναι το μέρος που συζητάμε πολιτικοποιούμαστε και αναβαθμίζουμε τον τρόπο σκέψης μας πάνω σε βασικά πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Όλοι έχουν δικαίωμα λόγου και συμμετοχής (εκτός από τους ναζιστές..)
  • Η ανάγκη για σύνδεση των αναγκών μας με τις ανάγκες των εργαζομένων αποτελεί βασικό στόχο για να μπορέσουμε να ανατρέψουμε τις σημερινές πολιτικές που επιβάλλονται από κυβέρνηση, ΕΕ και κεφάλαιο.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              Για αυτούς αλλά και για όσους άλλους λόγους μπορεί να σκεφτεί κανείς όλοι και όλες στη γενική συνέλευση του σ.φ. ηλ-μηχ την Τρίτη 18/10 στις 15:00 στην Α5!                        

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

Μετά την εξεταστική έρχονται δύσκολα θέματα! Κείμενο του ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ για τις εξελίξεις εντός και εκτός πανεπιστημίων

                                Μετά την εξεταστική έρχονται δύσκολα θέματα!
Μπορεί ο τελευταίος μήνας να μας βρήκε με τα κεφάλια μέσα λόγω εξεταστικής, όμως οι εξελίξεις κάθε άλλο παρά σταμάτησαν να τρέχουν. Η κυβέρνηση συνεχίζει για τα καλά το έργο της για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, σκληρών αντιλαικών μέτρων και συνολικά της μνημονιακής πολιτικής που καθορίζει το μέλλον και το παρόν μας στα χρόνια της κρίσης. Με αυτό το κείμενο επιχειρούμε να πάρουμε θέση πάνω σε όλες αυτές τις εξελίξεις που έρχονται εις βάρος μας και να ψάξουμε να βρούμε συλλογικά μια απάντηση!

Εξελίξεις στα εργασιακά

Μετά την υπογραφή του μνημονίου 3, πλέον μπήκαμε στη φάση υλοποίησης του. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υλοποιεί την αστική πολιτική στο σύνολο της. Αυτό σημαίνει ότι την κρίση που την δημιούργησαν οι καπιταλιστές, την πληρώνουν οι λαοί μέσω σκληρών μέτρων που καθορίζουν τις ζωές μας για δεκαετίες. Το μενού του ΣΥΡΙΖΑ σε κοινωνικό και εργασιακό  επίπεδο περιλαμβάνει: πλειστηριασμούς κατοικιών, ιδιωτικοποίηση του νερού, ιδιωτικοποίηση στρατηγικών επιχειρήσεων για την εγχώρια παραγωγή, πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, πλήρη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, νομιμοποίηση του εργοδοτικού «λοκ άουτ» και άλλα. Αυτά προφανώς και επηρεάζουν την καθημερινότητα μας, αλλά και το μέλλον μας. Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας καταργεί το δικαίωμα μας για ποιοτική και φθηνή αξιοποίηση του ίδιου του πλούτου που παράγουμε. Αρκεί να αναρωτηθεί κανείς τι θα σημάνει η ιδιωτικοποίηση του νερού: μεγάλο μέρος του πληθυσμού να αποκλείεται από το βασικό ζωτικό αγαθό, να καταφεύγει σε ακατάλληλα νερά, να αρρωσταίνει κλπ. Σε μια παρόμοια κλίμακα, μπορούμε να δούμε πού οδηγούν συνολικά οι ιδιωτικοποιήσεις: αφενός στο κέρδος του ιδιώτη, ο οποίος προκειμένου να κερδίσει μειώνει την ποιότητα και αυξάνει τις τιμές και αφετέρου στην εξαθλίωση της κοινωνίας, σε ταξικούς αποκλεισμούς από βασικά αγαθά και υπηρεσίες. Την ίδια στιγμή το μέλλον μας ως μηχανικοί περιγράφεται από την εργασιακή περιπλάνηση και την επισφάλεια. Το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων ηλεκτρολόγων εργάζεται με εξαρτημένη σχέση εργασίας («μπλοκάκι»), μένει ανασφάλιστο (λόγω των υπέρογκων ποσών που απαιτούνται), δουλεύει με τις χειρότερες συνθήκες εργασίας (400 ευρώ) ή ακόμη χειρότερα μεταναστεύει. Εμείς αρνούμαστε να σκύψουμε το κεφάλι σε αυτή τη συνθήκη. Είμαστε η νέα εργατική βάρδια και όσο πιο νωρίς το αναγνωρίσουμε, τόσο πιο οργανωμένα και δυναμικά θα απαντήσουμε στις κυβερνήσεις, στην ΕΕ και στην εργοδοσία που πλουτίζουν στις πλάτες μας!

Εξελίξεις στο πανεπιστήμιο                                   

Στο ίδιο τροπάριο συνεχίζει η κυβέρνηση και στο πανεπιστήμιο. Με βασικό εργαλείο της τις επιταγές της ΕΕ για το «σύγχρονο πανεπιστήμιο» διαλύει το δημόσιο πανεπιστήμιο και εντείνει τη διαδικασία επιχειρηματικοποίησης του. Αυτή η κολώνια κρατά χρόνια και είναι χρέος μας ως φοιτητές να εναντιωθούμε σε αυτές τις επιλογές. Με το νέο νόμο Φίλη η κυβέρνηση για ξεκάθαρους και ψηφοθηρικούς λόγους υλοποιεί ορισμένες διατάξεις όπως πχ η επιστροφή των «αιώνιων φοιτητών». Εμάς αυτό δε μας λέει τίποτα από τη στιγμή που η ουσία παραμένει ίδια. Η  μέριμνα (εστίες, λέσχη) είναι σε χέρια ιδιώτη και οι ταξικοί αποκλεισμοί ολοένα και εντείνονται. Η γνώση περνά ολοένα και περισσότερο στον έλεγχο των ιδιωτών με την έρευνα να χρηματοδοτείται από εταιρείες. Οι εργολαβίες αναλαμβάνουν όλες τις άλλες πτυχές λειτουργίας του πανεπιστημίου (καθαρισμός κλπ) και οι ανάγκες μας για μόρφωση με αξιοπρεπείς όρους, σπουδές με ανθρώπινους ρυθμούς, γνώση υψηλού επιπέδου, ποιοτικές εγκαταστάσεις σπουδών φαίνεται να μην υπάρχουν στο μενού του πανεπιστημίου της αγοράς.
 Κόντρα σε αυτή την κατάσταση, εμείς θεωρούμε ότι μέσα από τους αγώνες μας μπορούμε να κερδίσουμε ένα καλύτερο σήμερα και αύριο. Οι ανάγκες μας για μόρφωση-δουλειά-ελευθερίες δε μπορούν να υποταχθούν στις επιταγές τους για ένα πανεπιστήμιο βασισμένο στις ανάγκες των εταιρειών. Μόνη εφικτή λύση απέναντι στην παραπάνω ασφυκτική κατάσταση, ο απογαλακτισμός του πανεπιστημίου από τη γάγγραινα της ιδιωτικής χρηματοδότησης μέσω της γενναίας αύξησης του ετήσιου προϋπολογισμού για την  παιδεία. Όσο μας ετοιμάζουν για τους αυριανούς εργαζόμενους της επισφάλειας, των ελάχιστων εργασιακών δικαιωμάτων, όσο μας περιγράφουν ως η γενιά της κρίσης, εμείς να φωνάξουμε ότι είμαστε η γενιά της ανατροπής!
Φοιτητική απασχόληση – προγράμματα voucher – πρακτική άσκηση
Ανατροπή του σχεδίου δράσης για την απασχόληση των νέων που πέρασε τον Ιανουάριο του 2013 και απευθύνεται σε άνεργους κάτω των 29 ετών και προβλέπει την θεσμοθέτηση της πεντάμηνης πρακτικής άσκησης/εργασιακής εμπειρίας με μισθούς από 400 έως 460 ευρώ (voucher), ενώ προβλέπει γενίκευση της πρακτικής άσκησης για τους φοιτητές και σπουδαστές όλων των ΑΕΙ και ΤΕΙ, με μισθούς έως 340 ευρώ. Στο τμήμα μας είναι γνωστές άλλωστε οι πρακτικές ασκήσεις με κανονικό ωράριο και μισθό ~250 ευρώ.Με την ανεργία στους νέους ν΄ αγγίζει το 51%, την εργασία να θυμίζει μεσαιωνικές καταστάσεις, ως φοιτητικό κίνημα πρέπει ν’ απαιτήσουμε δυνατότητα ένταξης στην αγορά εργασίας για όλους, με μοναδική προϋπόθεση το πτυχίο μας, με συλλογικές συμβάσεις εργασίας που θα προβλέπουν πλήρη ασφαλιστικά κι επαγγελματικά δικαιώματα.

Και συγκεκριμένα μέσα στη σχολή μας;

Όλη η παραπάνω κατάσταση εξειδικεύεται και στη σχολή μας. Η αλλαγή του προγράμματος σπουδών συγχωνεύει μαθήματα (όπως πεδίο 1 και πεδίο 2!!) ελαττώνοντας το γνωστικό μας αντικείμενο και δυσχαιρένοντας τη διαδικασία των σπουδών μας. Τα προαπαιτούμενα για τομέα αυξάνονται (προφανώς χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση..) δυσκολεύοντας μια ήδη απαιτητική σχολή. Την ίδια στιγμή η έλλειψη καθηγητών υποβαθμίζει περαιτέρω την ποιότητα των σπουδών μας. Παρ’όλα αυτά το τμήμα καθηγητών φαίνεται να μην το απασχολούν αυτά. Για αυτό σημασία έχει πώς τα λεφτά θα πάνε στις επιχειρηματικές ομάδες, πώς η σχολή θα ανέβει στα επιχειρηματικά rankings και εμείς ας μην έχουμε ούτε σαπούνι στην τουαλέτα. Την ίδια στιγμή φοιτητές πετάγονται από τις εστίες, οι ουρές στη λέσχη «καλομελέτα και έρχονται» και το ποσοστό συμφοιτητών μας που εργάζεται για να ανταπεξέλθει αυξάνεται δραματικά! Ως ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ πιστεύουμε ότι μέσα από τις γενικές συνελεύσεις μπορούμε να πάρουμε συλλογικά την κατάσταση στα χέρια μας και να aπαιτήσουμε την αναβάθμιση της φοιτητικής μέριμνας σε σίτιση – στέγαση – συγγράμματα – ελεύθερες συγκοινωνίες, να αγωνιστούμε ώστε να καθορίζουμε εμείς τον τρόπο και τον ρυθμό των σπουδών μας. Με δυναμικές δράσεις επιβολής και ουσιαστική συζήτηση γύρω από τα προβλήματά μας μπορούμε όχι απλά να σταματήσουμε τις δραματικές αλλαγές που έρχονται, αλλά να επιβάλλουμε τις νίκες μας!

Εξ’ άλλου λίγες μέρες μόνο έχουν περάσει από τη μέρα που εργαζόμενοι και νέοι συντάχθηκαν με το Συντονισμό Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης και απέτρεψαν τον πλειστηριασμό του σπιτιού μιας άπορης οικογένειας. Σήμερα όχι απλά πρέπει να αγωνιστούμε, αλλά μπορούμε και να νικάμε. Δεν αρκούν τα «όχι» μας σε όλα αυτά που χειροτερεύουν το παρόν και το μέλλον μας, επιβάλλονται και τα «πρέπει» μας σε όλα αυτά που έχουμε ανάγκη και μας τα στερούν για να πληρώνουμε την κρίση τους!

ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Σ.Φ. ΗΛ ΜΗΧ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 18/10 ΣΤΙΣ 15:00 ΣΤΗΝ Α5

Θεματολογία:
  • Ζητήματα σχολής (έλλειψη θέσεων στα εργαστήρια, προαπαιτούμενα, έλλειψη καθηγητών)
  • Φοιτητική μέριμνα (λέσχη, ΟΑΣΘ, άσυλο)
  • Νέο Πρόγραμμα Σπουδών
  • Πλειστηριασμοί
  • Προσφυγικό

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

Όπως παλιά εγώ Καμάρα… Εσύ; //κείμενο του ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ, κάλεσμα στην πορεία της ΔΕΘ

Όπως παλιά εγώ Καμάρα… Εσύ;

Πάλης ξεκίνημα: ΔΕΘ 2016

Μετά την εξαγγελία του προγράμματος της Θεσσαλονίκης (2014) και του παράλληλου προγράμματος (2015) ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να μας κοροϊδέψει για ακόμα μια φορά στη φετινή ΔΕΘ με την εξαγγελία ακόμα ενός «φιλολαϊκού» προγράμματος. Πλέον όμως ο χορτασμένος από υποσχέσεις λαός, πρέπει εκτός απ’ το τυρί να δει και τη φάκα! Σκοπός είναι η φετινή ΔΕΘ να αποτελέσει την αφετηρία για ένα νέο κύκλο αγώνων έτσι ώστε να βγει ξανά στο προσκήνιο η φωνή των εργαζομένων και της νεολαίας, ανατρέποντας τη μνημονιακή επίθεση που επέβαλαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων με τις επιταγές της ΕΕ, του ΔΝΤ, του κεφαλαίου.

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

κείμενο του ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ για τα γεγονότα της 27/7/2016 και την εκκένωση καταλήψεων στέγασης στη θεσσαλονίκη


Σήμερα νωρίς το πρωί (την νύχτα έτσι όπως πάντα συνηθίζουν αυτοί που ντρέπονται), βιώσαμε για ακόμα μια φόρα την αντιπροσφυγική-αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.Η πολιτική αυτή, που η κυβέρνηση ευαγγελιζόταν και έπαιρνε εύσημα για την ανθρωπιά της, μας δείχνει τα δόντια της με τον χείριστο τρόπο.Προφανώς δεν πέφτουμε απο τα σύννεφα.Οταν σφίγγουν το χέρι και αποφασίζουν με την ΕΕ και όλους αυτούς τους "ανθρωπιστές", αποφασίζοντας ακόμα-ακόμα οτι η Τουρκία είναι ασφαλής χώρα, δεν μπορούν παρα μόνο να εφαρμόζουν οτι πιο αντιμεναστευτικό-αντιπροσφυγικό μπορούν.
Αυτούς που παριστάνουν τους ανθρωπιστές και αναζητούν παράσημα γιατί έχουν βοηθήσει στα Διαβατά και στην Ειδομένη,αυτούς που νομίζουν οτι μπορούν να κοροιδεύουν τον κόσμο για ακόμη μια φορά ανενόχλητοι, ενώ ταυτόχρονα στηρίζουν τις πιο αντιδραστικές-αντιλαικές πολιτικές, πρέπει επιτέλους να τους σταματήσουμε!
Ρόλο έπαιξε επίσης και το πανεπιστήμιο σε αυτά τα αίσχη.Όπως μαθαίνουμε, μήνυσε τους αλληλέγγυους που έκαναν κατάληψη στέγης για μετανάστες/πρόσφυγες σε ένα άδειο κτήριο το Μανδαλίδειο, όπου προοριζόταν πρίν απο 30 χρόνια για κτήριο της οδοντιατρικής , χωρίς όμως να χρησιμοποιηθεί ποτέ.Η πρυτανεία λοιπόν, μας δείχνει τις πραγματικές τις προθέσεις σε συνέχεια των προηγούμενων επεισοδίων με απομάκρυνση προσφύγων απο το ΑΠΘ, στοχευμένη προπαγάνδα κατα του No Border Camp κόντρα στα υποτιθέμενα μαζέματα πραγμάτων πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες που με περισσεια υπερηφάνεια διοργάνωνε και προπαγάνδιζε.
Γι'αυτό εμείς μιλάμε για αλληλεγγύη!
Κόντρα σε κάθε λογική εθελοντισμού!

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ!
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

ΑΡιστερή Αγωνιστική Ενότητα Ε.Α.Α.Κ. στους ηλ/μηχ

Τρίτη 12 Ιουλίου 2016

Κυβέρνηση – ΕΕ – Εργοδοσία προωθούν αντιδραστικές τομές στα εργασιακά δικαιώματα και στις συνδικαλιστικές ελευθερίες

Για μια ακόμα φορά οι εργαζόμενοι, η νεολαία, ο λαός, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα νέο γύρο επιδρομής στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα στο πλαίσιο ενός νέου κύκλου βίαιων μετασχηματισμών υπέρ του κεφαλαίου. Μέσα στους επόμενους μήνες, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα προωθήσει αλλαγές –αντίστοιχες με τον εργασιακό νόμο κόλαφο της Γαλλίας - που θα αφορούν καθολικής έκτασης και βάθους αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στον πυρήνα των εργασιακών σχέσεων.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθεί με χοντροκομμένα ψέματα να επαναφέρει τις γνωστές κοροϊδίες περί «κόκκινων γραμμών» και «σκληρής διαπραγμάτευσης», ενώ έχει συμφωνήσει και υπογράψει το τρίτο μνημόνιο και τις συμφωνίες των Eurogroup, όπου με σαφήνεια καταγράφονται οι δεσμεύσεις της.
Μάλιστα η «Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων» έπιασε ήδη… δουλειά, σε έναν δήθεν διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους, σήριαλ που έχουμε δει τόσες και τόσες φορές πριν από κάθε βάρβαρη αντιλαϊκή μεταρρύθμιση.
Γίνεται σαφές πως προετοιμάζονται κομβικά μέτρα γενικευμένης και καθολικής παρέμβασης στην αγορά εργασίας με στόχο την αντιδραστική ανατροπή όλων όσων ίσχυαν μέχρι τώρα.
Συζητούν και σχεδιάζουν μέτρα για τον ιδιωτικό τομέα, όπως:
  1. Κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και στον ιδιωτικό τομέα
  2. Θέσπιση και προώθηση της γενικευμένης ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις δηλαδή παραπέρα θεσμοθέτηση όλων των «νέων» μορφών φτηνής και απροστάτευτης εργασίας (πχ γενίκευση των συμβάσεων ενός μήνα, μίας μέρας, των κακοπληρωμένων προγραμμάτων απασχόλησης, του δελτίου παροχής υπηρεσιών κ.ά.)
  3. Μειώσεις στον κατώτατο μισθό, αποδοχές χαμηλότερες από τις Συμβάσεις Εργασίας (Γενική, κλαδική, οποιαδήποτε!) μέσα από ατομικές συμβάσεις εργασίες, δικαίωμα του εργοδότη για παράκαμψη των Συλλογικών ΣυμβάσεωνΚατάργηση της μετενέργειας όλων των ΣΣΕ.
  4. Πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Απολύσεις χωρίς κανένα ποσοτικό και ποσοστιαίο όριο.
  5. Νομοθετική κατάργηση όλων των προσαυξήσεων – επιδομάτων – προϋπηρεσιών.
  6. Κατάργηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, περιορισμός στο δικαίωμα της απεργίας, κατάργηση προστατευτικών διατάξεων για τη συνδικαλιστική δράση. Επαναφορά της εργοδοτικής ανταπεργίας (lock out).
  7. Μείωση του κόστους των υπερωριών και της εργασίας το σαββατοκύριακο, αλλά και ελαστικοποίηση του πλαισίου διευθέτησης του χρόνου εργασίας (αυξομείωση ωραρίου).
  8. Προωθούν θεσμικό πλαίσιο και μέτρα ίδια και παράλληλα με αυτά που αφορούν τον ιδιωτικό τομέα και για το δημόσιο και τις ΔΕΚΟ.

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

Δύο λόγια για την πιο μισητή εταιρεία Θεσσαλονίκης, τον ΟΑΣΘ!



ΜΗΝ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΑΣΘ…
[δύο λόγια για την πιο μισητή εταιρία της Θεσσαλονίκης]

Νοέμβρης 2015… 11 φοιτητικοί σύλλογοι αποφασίζουν μέσω γενικής συνέλευσης και του συντονιστικού γενικών συνελεύσεων, παρέμβαση στον ΟΑΣΘ για την διαγραφή προστίμων φοιτητών και φοιτητριών καθώς και την διεκδίκηση δωρεάν μετακινήσεων με την αστική συγκοινωνία. Η παρέμβαση πραγματοποιείται μαζί με το Δίκτυο Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων Θεσσαλονίκης, το οποίο έχει κατακτήσει τη διαγραφή των προστίμων για τους ανέργους με τις μηνιαίες παρεμβάσεις του στα γραφεία του ΟΑΣΘ (κάθε 23 του μήνα).

Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

2016-ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ Σ.Φ. ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ-ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ Α.Π.Θ.

1) Π.Κ.Σ.                   152  (3 έδρες)

2) ΔΑΠ-ΝΔΦΚ         139  (3 έδρες)

3) ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ   126  (3 έδρες)

4) Α.Φ.Π.                   18   (0 έδρες)

5) Bloco                     12   (0 έδρες)

6) ΑΡΔΙΝ                     6   (0 έδρες)

ΛΕΥΚΑ 17
ΑΚΥΡΑ 19

ΚΑΛΠΗ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ:

ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ   95
Π.Κ.Σ.   71
ΔΑΠ-ΝΔΦΚ   47
Α.Φ.Π.   15
Bloco   10
ΑΡΔΙΝ   6
ΛΕΥΚΑ   10
ΑΚΥΡΑ   12

ΚΑΛΠΗ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ:

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ   92
Π.Κ.Σ.   81
ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ   31
Α.Φ.Π.   3
Bloco   2
ΑΡΔΙΝ   0
ΛΕΥΚΑ   7
ΑΚΥΡΑ   7

ΔΑΠ και ΠΚΣ πιάσαν καρέκλες και αλωνίζουν: αν έτσι ήταν η πρώτη μέρα, αλίμονο τους...

Καταγγελία του ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ σε ΔΑΠ – ΝΠΚΣ
                               
Την Τρίτη 24 Μαΐου συγκροτήθηκε το μετεκλογικό Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΦ Ηλεκτρολόγων – Μηχανολόγων Μηχανικών. Από τη μεριά μας θέλουμε να γνωστοποιήσουμε τα γεγονότα που ακολούθησαν, ώστε όλοι οι φοιτητές της σχολής μας να είναι ενήμεροι και να κρίνουν την στάση των δύο παραπάνω δυνάμεων.

Τα ψηφίσματα που κατατέθηκαν για την συγκρότηση προεδρείου προέβλεπαν κυκλικά οι θέσεις του προέδρου και του αντιπροέδρου να μοιραστούν στις τρεις δυνάμεις (ΠΚΣ, ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ), η θέση του γραμματέα να είναι μόνιμα στην ΠΚΣ (με τη δικαιολογία ότι κάποια στιγμή θα γίνουμε αφερέγγυα δύναμη) και η θέση του ταμία στο ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ. Εμείς από τη μεριά μας ξεκαθαρίσαμε ότι αυτό δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση από τον συσχετισμό των εκλογικών αποτελεσμάτων και καταθέσαμε αρχικά ψήφισμα το προεδρείο να αποτελείται από πρόεδρο και ταμία ορισμένο από την ΠΚΣ, αντιπρόεδρο ορισμένο από ΔΑΠ – ΝΔΦΚ και γραμματέα ορισμένο από ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ. Στην συνέχεια αλλάξαμε το αρχικό μας ψήφισμα σε πρόεδρο και αντιπρόεδρο ορισμένο από ΠΚΣ και ΔΑΠ – ΝΔΦΚ ανά εξάμηνο, γραμματέα ορισμένο από ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ και ταμία ορισμένο από ΠΚΣ, το οποίο αν και είναι λιγότερο αναλογικό των αποτελεσμάτων θα έλυνε το πρόβλημα πως κατατίθενται 3 αντιπαραθετικά ψηφίσματα που δεν μπορεί να υπερψηφιστεί κανένα από αυτά. Για να  είναι πιο ξεκάθαρο: ο γραμματέας του ΔΣ κατέχει τη σφραγίδα του συλλόγου και συνήθως είναι ο τρίτος εκλογικά. Οι λόγοι που ΠΚΣ και ΔΑΠ τα βρίσκουν ώστε να έχουν αυτοί τη σφραγίδα είναι προφανείς. Δε θέλουν το ΔΣ να ελέγχεται απο τους φοιτητές του συλλόγου, δε θέλουν οι εκλεγμένοι να είναι υπόλογοι στο σύλλογο και στις γενικές συνελεύσεις, αλλά θέλουν όλα να γίνονται "κρυφά". Ο λόγος; Η πολιτική τους θέση και στάση, η αντίληψη τους ότι οι σύλλογοι δεν είναι  υπόλογοι στους φοιτητές αλλά στα κομματικά γραφεία των παρατάξεων.. Τα παραδείγματα είναι πολλά και μια μικρή αναφορά αρκεί: η ΔΑΠ πολλάκις δεν έχει σφραγίσει υπογραφές φοιτητών για τη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης ενώ η ΠΚΣ σε πολλές περιπτώσεις "έχει ξεχάσει σπίτι την σφραγίδα" και δεν έχει σφραγίσει μέχρι και ψηφίσματα αλληλεγγύης σε συμφοιτητές μας! Το σημείο τομής των δύο  παρατάξεων είναι η αντίληψη τους ότι ο σύλλογος είναι τσιφλίκι τους και οι σφραγίδες δεν είναι για αυτούς κάτι "αμελητέο", αλλά ένα μέσο εκβιασμού για να κάνουν τα δικά τους...

Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

ΣΤΙΣ 18 ΜΑΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ!

Η αλήθεια είναι ότι οι φετινές φοιτητικές εκλογές έρχονται σε μία ιδιότυπη συγκυρία στην οποία νεολαία καλείται να πάρει θέση. Η κρίση αποτυπώνει τις συνέπειές της με πολύ απτό τρόπο τόσο με τους πολέμους που ξεσπούν και εξοντώνουν ολόκληρους λαούς στη Μέση Ανατολή, όσο και με τις αναδιαρθρώσεις που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις και η Ε.Ε. στον εργαζόμενο κόσμο της Ευρώπης.Το βάθεμα αυτής και η αδυναμία του κεφαλαίου να την ξεπεράσει, συνεπάγονται την ψήφιση νομοσχεδίων που εξαθλιώνουν όλο και περισσότερο τους λαούς, ακόμα και στο κέντρο της Ευρώπης. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της Γαλλίας. Το κράτος έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε με πρόφαση την προσφυγική κρίση, εξυπηρέτησε με τον καλύτερο τρόπο την προώθηση του νέου εργατικού νόμου. Η γαλλική νεολαία όμως μας δείχνει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να έχουμε κυρίαρχο ρόλο στις εξελίξεις. Αρνούμενη να υποταχθεί σε πολιτικές που περιγράφουν ένα μαύρο μέλλον γι αυτή αλλά και για τις επόμενες γενιές. Βλέπουμε τους νέους να βγαίνουν στους δρόμους και να διαδηλώνουν ανυποχώρητα ενάντια στο αυταρχικό κράτος της Γαλλίας. Η προσφυγική κρίση που η γαλλική κυβέρνηση εκμεταλλεύεται με το βέλτιστο τρόπο ώστε να περνά αυτά τα μέτρα, είναι γέννημα ενός πολέμου που έχει ξεσπάσει στη Μέση Ανατολή κι αφανίζει ολόκληρους λαούς. Με συνέπεια προσφυγικές ροές να καταφθάνουν στην Ελλάδα, άνθρωποι να πνίγονται στο Αιγαίο και μεγάλα πλήθη να πετιούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για να «φιλοξενηθούν». Είναι η κυβέρνηση που μπορεί από τη μια να μιλά για ανθρωπιστική κρίση κι απ` την άλλη να τους στοιβάζει σε hotspots,να συνυπογράφει την παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, να συνάπτει συμφωνία με την Τουρκία για την επαναπροώθησή τους. Είναι τελικά αυτή η κυβέρνηση που σύμμαχη με όλους τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς δίνει συνέχεια σ` αυτό τον πόλεμο. Τίθεται λοιπόν επιτακτική η ανάγκη για μια απάντηση σ` αυτή την κατάσταση με σκοπό την ανατροπή της. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όμως δε μένει εκεί. Ενεργοποιεί τους μηχανισμούς της και μαζί με την Ε.Ε. φέρνει ένα νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που επισφραγίζει τη συμφωνία της με το κεφάλαιο. Ένα νομοσχέδιο, που μπορεί να φαντάζει κάτι μακρινό σε μας τους φοιτητές σκεπτόμενοι ότι αφορά μόνο τις συντάξεις, είναι όμως μια ανάσα από εμάς αφού έρχεται να εξαλείψει κάθε ίχνος κοινωνικής ασφάλισης και να αυξήσει τις κρατικές εισφορές. Ο νόμος Κατρούγκαλου κατέφθασε στη Βουλή και ψηφίστηκε. Έτσι οι νυν αλλά και μέλλοντες εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να επιβιώσουν σ` ένα κόσμο που θα δουλεύουν με μπλοκάκι και θα ανέχονται την απλήρωτη και μαύρη εργασία, κάτω απ` το άγρυπνο βλέμμα της κυβέρνησης που παραφυλά να εισπράξει και την τελευταία τους δεκάρα. Μια κυβέρνηση που ως αντιπολίτευση εναντιωνόταν στις πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων και έφερε ελπίδες κι υποσχέσεις για το σταματημό τους.

…Τι συμβαίνει όμως στο πανεπιστήμιο;

Τρίτη 10 Μαΐου 2016

Φέτος στις εκλογές να δώσουμε στίγμα ανατροπής. Δε περιμένουμε σωτήρες!


ΡΙΞΕ Χ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ! Αγωνιζόμαστε, ζούμε, σκεφτόμαστε, δρούμε, ψηφίζουμε ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΑ!



Από πού να ξεκινήσει και που να τελειώσει κανείς για τους λόγους και την επιχειρηματολογία που σχετίζεται με την αποχή στις φοιτητικές (αλλά και πάσης φύσεως) εκλογές και συλλογικές διαδικασίες!  Από τη μια πλευρά, μια επιχειρηματολογία που σου λέει «δεν υπάρχει λόγος να ψηφίσεις, αφού είναι όλοι ίδιοι» κλπ, που τελευταία πλασάρεται και θέλει να ενισχύει ολοένα και περισσότερο το απολιτίκ προφίλ που προβάλλεται ως ασπίδα του κράτους, σε μια εποχή που η κοινωνία, αλλά και το πανεπιστήμιο αλλάζουν σύμφωνα με τις επιταγές της κυβέρνησης, της Ευρωπαικής Ένωσης και τις ανάγκες του κεφαλαίου. Το ίδιο αυτό προφίλ βλέπουμε να αναπαράγεται καθημερινά και στα Μ.Μ.Ε. Kάθε γλοιώδης και υποταγμένος παπαγάλος του συστήματος προσπαθεί να μας πείσει ότι οι ανάγκες  και τα δικαιώματα μας δε θα εξασφαλιστούν με ενίσχυση των συλλογικών μας διαδικασιών και ενεργή πολιτική συμμετοχή, αλλά με like και share  στο facebook και  υπογραφές στο ίντερνετ για συνεννοήσεις με τους υπουργούς! Ε όχι δα(π)!  Εμείς, δεν είμαστε από αυτούς που θα τρέξουν να φωνάξουν ότι οι παρατάξεις είναι όλες ίδιες με ρουσφέτια, διαφθορά και ποτάκια! Άλλωστε, είναι ( ή πρέπει να είναι) ξεκάθαρο ότι κάθε παράταξη ή πολιτική συλλογικότητα εξυπηρετεί συμφέροντα και όταν λέμε συμφέροντα ο νούς μας δε πρέπει να τρέχει σε τίποτα συνομοσιολογικό, μιας και τα πράγματα είναι λίγο πολύ φανερά… ή είμαστε με αυτούς που τα συμφέροντα και ο ρόλος τους μέσα στο πανεπιστήμιο είναι ταυτισμένος με το ρόλο της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και των επιχειρηματιών στην κοινωνία ή με αυτούς που βλέπουν τα συμφέροντα τους κάθε μέρα να πλήττονται σε σημείο που πλέον για πολλούς συμφοιτητές μας τίθεται ζήτημα επιβίωσης και διακοπής σπουδών! Με αυτή την έννοια, όπως σε κάθε μάχη, έτσι και σε αυτή των εκλογών παίρνουμε θέση και διαλέγουμε πλευρά!

Σάββατο 7 Μαΐου 2016

Τί γίνεται με την πτυχιακή εξεταστική στο 10ο εξάμηνο; // κείμενο του ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ για το ζήτημα

Μια κουβέντα για μια σταθερή διεκδίκηση του συλλόγου φοιτητών που μας απασχολεί όλους...

Το τελευταίο διάστημα άνοιξε η κουβέντα για την πτυχιακή εξεταστική. Όπως όλοι μας παρατηρήσαμε, απουσίαζε απο την όλη κουβέντα η «πτυχιακή για τους φοιτητές του 10ου εξαμήνου». Πριν περάσουμε στην ανάλυση του γιατί πρέπει συλλογικά να διεκδικήσουμε την κατοχύρωση της πτυχιακής εξεταστικής για όλους τους φοιτητές που βρίσκονται απο 10ο εξάμηνο και πάνω (>=10 ), θεωρούμε αναγκαίο να αναφερθούμε στους λόγους που η πτυχιακή δε θεωρείται αυτονόητη. Ο  λόγος δεν είναι άλλος απο την ίδια την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, εν ολίγοις το νόμο Διαμαντοπούλου που μεταξύ άλλων αναφέρει και την κατάργηση των πτυχιακών εξεταστικών, μέσα σε ένα συνολικό πλαίσιο διάλυσης πολλών δικαιωμάτων μας. Παρότι αυτή η πτυχή δεν έχει εφαρμοστεί λόγω των πιέσεων που ασκούν οι αγωνιστικοί φοιτητικοί σύλλογοι σε κάθε σχολή, κάθε φορά βλέπουμε διάφορα «μπρος πίσω» στο ζήτημα απο πλευράς των τμημάτων. Είτε με πρόσχημα την έλλειψη καθηγητών, είτε την υποχρηματοδότηση ή ακόμη και πιο ακραίες τοποθετήσεις, το ζητούμενο είναι ότι η πτυχιακή εξεταστική αποτελεί ακόμη ένα πεδίο μάχης για όλους τους φοιτητές για το δικαίωμα μας σε αξιοπρεπείς σπουδές, για ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών και τελικά το δικαίωμα μας στο να ορίζουμε εμείς τις σπουδές μας με τον τρόπο που θέλουμε. Φυσικά, το γεγονός ότι η πτυχιακή στο 10ο θεωρείται «παράνομη» δεν πρέπει να μας σταματά από τη διεκδίκηση της. Παράνομες πρέπει να θεωρούνται όλες αυτές οι επιταγές που κάνουν τις σπουδές και τη καθημερινότητα μας δυσκολότερη, είτε μιλάμε για ζητήματα σχολής είτε για ζητήματα εκτός αυτής.

Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ 6-7-8 ΜΑΗ

Το νέο ασφαλιστικό δε θα περάσει και η νεολαία θα παίξει ρόλο σε αυτό μαζί με τους εργαζόμενους. Η ασφάλιση είναι δικαίωμα μας είναι κατάκτηση μας και όχι εμπόρευμα για λίγους και εκλεκτούς. Μέσα απο τις δυναμικές μας κινητοποιήσεις να στήσουμε τοίχος ενάντια στις πολιτικές κυβέρνησης ΕΕ κεφαλαίου που διαλύουν τις ζωές μας.
Όλοι και όλες στους δρόμους για να πάρουμε τους αγώνες στα χέρια μας και να μην επιτρέψουμε στον κυβερνητικό, εργοδοτικό συνδικαλισμό, στους εργατοπατέρες ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ να κάνουν άλλη μια τουφεκιά στον αέρα!