Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2018

Τι βλέπουμε γύρω μας το τελευταίο διάστημα;

Τι βλέπουμε γύρω μας το τελευταίο διάστημα; 

Τις τελευταίες βδομάδες, ο κόσμος και η κατάσταση φαίνεται να έχει 2 πρόσωπα! Από τη μία, μια ιδιαίτερα φορτισμένη κατάσταση με το πολεμικό κλίμα στην Ευρώπη, την κοινωνική αδικία να εντείνεται και την ακροδεξιά με τους φασίστες να κάνει επιθέσεις και να προσπαθεί να μπει στα σχολεία. Από την άλλη όμως, το κίνημα των “κίτρινων γιλέκων” (και όχι μόνο) στη Γαλλία, οι καταλήψεις στα πανεπιστήμια της Αλβανίας ενάντια στα δίδακτρα, η αντιφασιστική κινητοποίηση του μαθητικού κινήματος που έδωσε “πόρτα” στους φασίστες, δείχνουν ότι υπάρχουν μεγάλες προοπτικές να φύγουμε από την κανονικότητα του “δεν υπάρχει εναλλακτική”, για να έρθουν “οι δικές μας μέρες”!

Τι γίνεται λοιπόν σε Γαλλία-Αλβανία-Μακεδονία;

Στη Γαλλία, οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν με κύριο αίτημα τη μη αύξηση των φόρων στα καύσιμα. Παρ’ όλα αυτά, δεδομένης από τη μία της καταστολής και από την άλλη του τρόπου με τον οποίο τα “κίτρινα γιλέκα” απευθύνθηκαν στην κοινωνία, γρήγορα τα αιτήματα γενικεύτηκαν, καθ’ ότι κάθε κλάδος και κοινωνική ομάδα που έμπαινε στον αγώνα, προσέθετε τα δικά της. Το κίνημα των “κίτρινων γιλέκων” έφτιαξε 42 σημεία-αιτήματα τα οποία περιλαμβάνουν: “κανένας άνθρωπος χωρίς στέγη, αυξήσεις σε μισθούς συντάξεις και άλλα οικονομικά, να καταπολεμηθούν οι αιτίες που οδηγούν στην προσφυγιά”. Αιτήματα δηλαδή που υπερβαίνουν τον συντεχνιασμό ενός κλάδου και είναι έτσι διατυπωμένα που φαίνεται ότι δεν βρίσκεται κάποιος συγκεκριμένος πολιτικός χώρος πίσω από αυτά. Από την άλλη, υπάρχουν και αιτήματα όπως “προστασία της Γαλλικής Βιομηχανίας” τα οποία φανερώνουν ότι δεν έχει ξεκαθαρίσει το ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος του κινήματος: οι Γάλλοι καπιταλιστές ή οι διεφθαρμένοι πολιτικοί; Το στοιχείο αυτό φανερώνει επίσης ότι το κίνημα είναι αντιφατικό καθώς δε συμμετέχουν μόνο εργάτες, αλλά και μικροαστοί και μεσοαστοί. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό προφανώς, αλλά η επιτυχία του κινήματος θα κριθεί στο κατά πόσο θα κερδίσει η αντίληψη που βάζει τα εργατικά συμφέροντα μπροστά, ενάντια στο σύστημα που γεννά τη φτώχεια.

Σημαντικό είναι το στοιχείο ότι τα περισσότερα μεγάλα συνδικάτα απέχουν από τη μάχη. Η CGT (συνδικαλιστική οργάνωση του ΚΚ Γαλλίας) μαζί με τα κίτρινα συνδικάτα έχουν ήδη υπογράψει κείμενο που “καταδικάζει τη βία σαν μέσο διεκδίκησης”, το οποίο μάλιστα τους πρότεινε ο ίδιος ο Μακρόν. Εμείς πάντως σχολιάζουμε ότι ο Μακρόν μετά τις μαζικές διαδηλώσεις σε όλη τη Γαλλία και τις συγκρούσεις έχει ήδη πάρει πίσω το νόμο περί καυσίμων, πράγμα που δείχνει το πώς κερδίζονται αυτά τα πράγματα. Επίσης είναι εντελώς υποκριτικό μια κυβέρνηση και ένα κράτος που ζητάει να κατέβει στο δρόμο ο στρατός και να καταστείλει, κατεβάζει τεθωρακισμένα οχήματα και πυροβολεί με πλαστικές σφαίρες τους διαδηλωτές που το ίδιο μεθοδευμένα έχει φτωχοποιήσει για να ξεπεράσει την κρίση του, να καταδικάζει τη βία σαν μέσο πάλης. Ευτυχώς, τα ξεπουλημένα αυτά συνδικάτα τα έχει ήδη ξεπεράσει κάποιος κόσμος, είτε από τη βάση της CGT, είτε η νεολαία, κόσμος ο οποίος ζητάει γενική απεργία τώρα και καμία υποχώρηση μέχρι να ικανοποιηθούν αυτά τα αιτήματα. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στη συγκέντρωση του Σαν Λαζάρ. Εκεί συγκεντρώθηκε ένα κομμάτι αυτού του κόσμου μαζί με μαθητές και φοιτητές, σε ανεξαρτησία από τα ξεπουλημένα κίτρινα συνδικάτα, θυμίζοντας την απεργία χωρίς τη ΓΣΕΕ τον Δεκέμβρη του ‘08 και τις συγκεντρώσεις του Ανεξάρτητου Ταξικού Κέντρου Αγώνα στην Καμάρα (και το Μουσείο στην Αθήνα). Το παιχνίδι θα παιχτεί στο κατά πόσο ο κόσμος θα παραμερίσει τους γραφειοκράτες και θα απεργήσει από τα κάτω, κερδίζοντας ξανά την ορμή που πήγε να του κόψει ο Μακρόν με την καταστολή. Σημαντικό είναι επίσης το κίνημα αυτό να γίνει η αρχή για την ανασυγκρότηση της πρωτοπορία του κινήματος σε όλα τα επίπεδα, παρακαταθήκη που μπορεί να έχει εκρηκτικές επιδράσεις στους Γαλλικούς αγώνες.

Την ίδια ώρα, οι φοιτητές και οι μαθητές στη Γαλλία παλεύουν με συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις (ναι, συμβαίνει και σε άλλες χώρες αυτό) ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση του Μακρόν, η οποία εισάγει ταξικούς φραγμούς στην πρόσβαση στο πανεπιστήμιο, ενώ ρευστοποιεί το απολυτήριο του λυκείου και αναδιαρθρώνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πιο συγκεκριμένα, το πρόγραμμα σπουδών κάθε λυκείου δεν θα είναι πλέον ενιαίο, αλλά θα καθορίζεται απ’ όλα τα λύκεια με βάση τη γεωγραφική (βλ. Ταξική) θέση του σχολείου και της γειτονιάς. Η είσοδος στο πανεπιστήμιο θα γίνεται με μηχανογραφικό στο οποίο οι μαθητές θα δηλώνουν τις σχολές που θέλουν να περάσουν και θα καταθέτουν έναν ατομικό φάκελο προσόντων που θα αποτελείται από τη “συνέντευξη” και το “προφίλ χαρακτήρα”. Τα ίδια τα πανεπιστήμια θα επιλέγουν ποιον θα πάρουν και ποιον όχι! Μέχρι τώρα, ο καθένας περνούσε σε όποια σχολή ήθελε, με εξαίρεση την ιατρική και τη νομική όπου στο 1ο έτος γινόταν εξετάσεις για το ποιο θα συνεχίσουν και ποιοι όχι, αλλά και τις περίφημες grandes ecoles του Γαλλικού κατεστημένου που ήθελαν σκληρές εξετάσεις. Είναι εύκολο να αντιληφθούμε το τι σημαίνουν όλα αυτά για μαθητές από μη-προνομιούχες περιοχές που δεν έχουν να πληρώσουν πιστοποιήσεις για τον ατομικό φάκελο προσόντων, τι υποβάθμιση του λυκείου σημαίνει αυτό το πράγμα και τι εντατικοποίηση θα φέρει στις ζωές των μαθητών. Το παράδειγμα της Αγγλίας με τα υποβαθμισμένα σχολεία στις εργατικές γειτονιές είναι ακόμα νωπό. Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας με το εκπαιδευτικό κίνημα της Γαλλίας!

Στην Αλβανία, όλα τα πανεπιστήμια της χώρας είναι υπό κατάληψη ενάντια στην αύξηση των διδάκτρων, με συνθήματα όπως “κάποιοι σπουδάζουν στο Harvard με τα δικά μας λεφτά”, “η νεολαία που δεν αγωνίζεται είναι νεκρή νεολαία”, “είμαστε φοιτητές, όχι πελάτες” και πλέον “τέρμα οι διαπραγματεύσεις”. Στην Αλβανία το καθηγητικό κατεστημένο δεν επιτρέπει στους φοιτητές να έχουν λόγο στη λειτουργία των ιδρυμάτων, ενώ στις εστίες στοιβάζονται σε ένα δωμάτιο μέχρι και 8 άτομα. Δεν έχουν δωρεάν συγγράμματα, ενώ η κρατική χρηματοδότηση στα πανεπιστήμια είναι πολύ μικρή. Στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, οι μαθητές διαδηλώνουν για δωρεάν μεταφορά από το σπίτι στο σχολείο, δηλαδή για σχολικά λεωφορεία, ενώ δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που το φοιτητικό κίνημα της χώρας βγήκε στο δρόμο ενάντια στην επιχειρηματικοποίηση των σχολών, τους ταξικούς φραγμούς και τα εσωτερικά φίλτρα στις σχολές και τη διάλυση των πτυχίων.  Η αλληλεγγύη στους αγώνες αυτούς δεν αφορά απλά το ότι είναι κοινά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, άρα κοινοί οι αγώνες που πρέπει να δώσουμε, αλλά και την αντίρροπη κίνηση που πρέπει να συγκροτήσουμε απέναντι στο πολεμικό κλίμα που καλλιεργείται στα Βαλκάνια!

Οι εικόνες αυτές, είναι εικόνες από το μέλλον και το παρόν μας!

-Εικόνες που δείχνουν ότι δε χρειάζεται να υπάρχει χούντα για να κατέβουν τεθωρακισμένα οχήματα στο δρόμο και να στρατιωτικοποιηθεί το κράτος. Χρειάζονται μόνο τα σύγχρονα δόγματα άμυνα και ασφάλειας, όπως αυτό της Γαλλίας ή της Ελλάδας, που παρουσιάζουν το κίνημα ως εσωτερικό εχθρό του κράτους και ασύμμετρη απειλή!

-Εικόνες που δείχνουν ότι όποια και να ‘ναι η κυβέρνηση (“κεντρώος” Μακρόν, “ακροδεξιά” Λεπέν, “κεντροαριστερός” ΣΥΡΙΖΑ) η επίθεση στα δικαιώματά μας, στην παιδεία, την υγεία, την εργασία θα συνεχίζεται ώστε να ξεπεράσουν οι καπιταλιστές την κρίση τους!

-Εικόνες που δείχνουν ότι χωρίς τη σύγκρουση το δίκαιο δεν έρχεται! Σε Γαλλία και Αλβανία οι ντόπιες ολιγαρχίες είναι θορυβημένες από το μέγεθος της κινητοποίησης, ο Μακρόν ήδη έχει δώσει κάποιες παραχωρήσεις. Σύγκρουση χωρίς κανένα βήμα πίσω, κόντρα και ενάντια στις ξεπουλημένες συνομοσπονδίες του γραφειοκρατικού και αστικοποιημένου συνδικαλισμού, με ανεξάρτητη, ταξική συγκρότηση του εργατικού κινήματος!

-Εικόνες που δείχνουν ότι τα ίδια που ακούμε εδώ για το κίνημα, ακούγονται και στο εξωτερικό! “Δεν υπάρχουν λεφτά”, “είστε ταραξίες”, “υπονομεύετε την υγιή επιχειρηματικότητα”, “μας εκθέτετε απέναντι στους τρομοκράτες, τους εξωτερικούς εχθρούς”, “είστε αιώνιοι φοιτητές και τεμπέληδες”, “αν βάλετε μια πλάτη θα ξεπεραστεί η κρίση για όλους”. Εικόνες που δείχνουν πώς ότι και να λένε, το κίνημα μπορεί να απαντάει στο δρόμο, έχοντας γνώθι σ’ αυτόν και αυτοπεποίθηση!

-Εικόνες που δείχνουν ότι τίποτα δεν έχουμε να χωρίσουμε με λαούς άλλων χωρών, διότι τα ίδια που περνάνε εκεί, θέλουν να περάσουν και σ’ εμάς! Ταξικοί φραγμοί, επιχειρηματικοποίηση και υποβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, φτωχοποίηση του κόσμου, ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, στρατιωτικοποίηση του κράτους και της καταστολής.

Με βάση το τελευταίο, ας δούμε και τα του οίκου μας…

1. Μετά από 8 χρόνια μνημονίων και 10 χρόνια κρίσης, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά και όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα προκρίνουν ένα μόνιμο καθεστώς μνημονιακής λιτότητας. Κοινώς, οι μνημονιακοί νόμοι μένουν ως έχουν, ενώ η χώρα υποχρεούται να τηρεί εξωπραγματικά πλεονάσματα, τα οποία όταν δεν τηρεί, έχει αυτόματες οικονομικές κυρώσεις για τις κοινωνικές παροχές (χωρίς να περνάνε αυτές απ’ τη Βουλή) μέσω του δημοσιονομικού κόφτη. Ιδιωτικοποιούνται η λειτουργούν  με κέρδη και ζημιές βασικοί τομείς της ζωής και η διαχείρισή τους, όπως το νερό, το ρεύμα, το αέριο, η κατοικία, ο δημόσιος χώρος, η ψυχαγωγία και ο ελεύθερος χρόνος, το ίντερνετ και η πληροφορία. Την ίδια ώρα φυσικά, τα πολυεθνικά, πολυκλαδικά μονοπώλια των Λάτση, Βαρδινογιάννη, Μελισσανίδη, Μαρινάκη, Μπόμπολα, Κόκκαλη και άλλων συνεχίζουν να αυξάνουν τα κέρδη τους, είτε εκμεταλλευόμενα το ευνοϊκό γι αυτά καθεστώς χαμηλών μισθών-στρατού ανεργίας, φοροαπαλλαγών-κονδυλίων, χτυπήματος του συνδικαλισμού-αυταρχικοποίησης, είτε εκμεταλλευόμενα τέτοιου είδους καθεστώτα σε χώρες των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής, με όπλο τους τη διαπραγματευτική ισχύ του ελληνικού κράτους και του στρατού του, ως μέλη φυσικά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

2. Παράλληλα με το εγκαθιδρυμένο καθεστώς λιτότητας, το ελληνικό κράτος επιτίθεται προς τα έξω. Το Μακεδονικό ανέκυψε μετά από τόσα χρόνια προκειμένου η γειτονική χώρα να μπει στο ΝΑΤΟ, αλλά και οι έλληνες κεφαλαιοκράτες να επενδύουν  ακόμα πιο ευνοϊκά εκεί (δεδομένου ότι ήδη η μεγαλύτερη τράπεζα εκεί είναι ελληνικών συμφερόντων, ο Μπόμπολας έχει χτίσει τους μισούς δρόμους, μεγάλα κομμάτια της βιομηχανίας τους είναι ελληνικών συμφερόντων κ.ο.κ.). Παράλληλα οξύνεται ο ανταγωνισμός με την Τουρκία για τις ΑΟΖ και τα πετρέλαια, αλλά και για το χρίσμα του “εγγυητή της σταθερότητας στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή”. Το κράτος χρησιμοποιεί τον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό ως οχήματα για να κινητοποιήσει κόσμο ακριβώς όσον αφορά την προάσπιση των συμφερόντων αυτών, που αφορούν περίπου το πλουσιότερο 1% της ελληνικής κοινωνίας και ορισμένους πολυεθνικούς-πολυκλαδικούς κολοσσούς, αλλά θα φέρουν δυστυχία, πόλεμο και χειρότερη ζωή στους λαούς των γύρω περιοχών, συμπεριλαμβανομένου του ελληνικού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πώς επέλεξε να ανοίξει το ζήτημα των πετρελαίων στην Αδριατική πρώτα μέσω της υπόθεσης Κατσίφα στην Αλβανία.

3. Η κατάσταση αυτή έρχεται να σφραγίσει και τις εξελίξεις όσον αφορά την παιδεία. Οι κεντρικοί στόχοι του ελληνικού κράτους, οι οποίοι υπαγορεύονται από ΕΕ-ΟΟΣΑ, περιγράφουν μια εκπαίδευση αποκομμένη από τις γενικές γνώσεις, το να μαθαίνουν οι μαθητές για τον κόσμο γύρω τους, πως δουλεύει η φύση και η κοινωνία και ιεραρχεί την τροφοδότηση των πιο παραγωγικών κλάδων της χώρας (επισιτισμός, τουρισμός, εμπόριο, τηλεπικοινωνίες κλπ) με αναλώσιμο εργατικό δυναμικό υψηλής εξειδίκευσης. Το νομοσχέδιο Γαβρόγλου που θα έρθει μέσα στο Δεκέμβρη για το νέο λύκειο αφήνει άθικτο το άθλιο σύστημα των πανελληνίων και την απαρχαιωμένη και πολλές φορές αντιεπιστημονική σχολική ύλη και επιδιώκει: (α) να στείλει το 70%  των μαθητών στην τεχνική εκπαίδευση, τα υποβαθμισμένα ΕΠΑΛ, τη μαθητεία, την ιδιωτική τεχνική εκπαίδευση, τελικά στην άγρια εκμετάλλευση από 15 χρονών, (β) να δυσκολέψει και να φροντιστηριοποιήσει τις εξετάσεις για απολυτήριο λυκείου, κάνοντας τις ενδοσχολικές της 3ης λυκείου σε επίπεδο νομού, με θέματα που θα βγαίνουν από ομάδα καθηγητών του νομού (η οποίοι μπορεί να τυχαίνει να έχουν και φροντιστήρια), (γ) να χωρίσει τις σχολές της τριτοβάθμιας σε 2 ταχύτητες, τις υποβαθμισμένες στις οποίες οι μαθητές θα περνάνε χωρίς εξετάσεις και τις «κανονικές» στις οποίες οι μαθητές θα περνάνε με το γνωστό σύστημα των πανελληνίων (το οποίο βέβαια πιο πολύ πλέον θυμίζει τις δέσμες).

Φυσικά οι σχολές πολλών ταχυτήτων ήδη υπάρχουν. Η υποχρηματοδότηση των σχολών μας από το κράτος γίνεται στοχευμένα, ώστε οι ίδιες να δουλέψουν με κέρδη και ζημιές και με κριτήριο το να παράγουν το βέλτιστο προϊόν με την ελάχιστη δαπάνη πόρων. Είναι εμφανείς στις περισσότερες σχολές οι επιπτώσεις που έχει αυτό το πράγμα είτε στην ποιότητα σπουδών (υποστελέχωση, σπάσιμο ολόκληρων αντικειμένων από το προπτυχιακό ή μεταφορά τους στο μεταπτυχιακό, ανυπαρξία υποδομών ή απαρχαίωσή τους), είτε στο ίδιο το δικαίωμα σε αυτές (αποκλεισμοί από τις λέσχες ή υποστελέχωσή τους, ανεπαρκείς εστίες, καθυστέρηση επιδομάτων, τμήματα που παραπονιούνται για τους μετεγγραφέντες, αλυσίδες-οροφές-προαπαιτούμενα για τομέα στα προγράμματα σπουδών).

Οι νόμοι Γαβρόγλου για τις συγχωνεύσεις που έρχονται επίσης μέσα στο Δεκέμβρη, επιχειρούν να κάνουν ένα άλμα σε αυτή τη διαδικασία, υπερβαίνοντας την απλή τοποθέτηση «εμποδίων» ή την «υποβάθμιση». Στα πλαίσια της αναδιάταξης των γνωστικών αντικειμένων σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας (και όχι για παράδειγμα της επιστήμης ή της ανθρωπότητας), καταργεί σχολές, τις συγχωνεύει με αμφίβολα επιστημονικά κριτήρια αλλά και δημιουργεί νέες κατακερματισμένες, με αμφιβόλου ποιότητας και ευρύτητας προγράμματα σπουδών και επαγγελματικά δικαιώματα (για παράδειγμα 3 διαφορετικές σχολές ηλεκτρολόγων μηχανικών στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής).

Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά και πολλές μορφές απλήρωτης εργασίας μέσα στο πανεπιστήμιο, από πρακτικές ασκήσεις σε εξωπανεπιστημιακούς φορείς, συνήθως χωρίς μισθό, ασφάλιση, συνδικαλιστικά δικαιώματα, μέχρι internships, εθελοντισμό που μπαίνει στο βιογραφικό, απλήρωτα διδακτορικά, απλήρωτες επικουρίες διδακτορικών στα μαθήματα, συμμετοχή σε επιχειρηματικές ομάδες. Είναι φανερό ότι «όλα κοστίζουν» στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, εκτός από τη δουλειά. Πέρα από αυτή την πτυχή όμως, υπάρχει η γενικότερη τάση να «πληρώνουμε» για τα πάντα στο πανεπιστήμιο, με τη λογική της ανταποδοτικότητας, δηλαδή της πληρωμής σε είδος (με δωρεάν εργασία, προσφορά στο πρεστίζ του πανεπιστημίου και άλλα) και όχι σε μορφή διδάκτρων απαραίτητα.

Το πανεπιστήμιο βέβαια δε λείπει από τις υπόλοιπες κατευθύνσεις κυβερνήσεων-ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφαλαίου. Ήδη το ΑΠΘ έχει στενή σύνδεση με ελληνικό στρατό και ΝΑΤΟ (16 μνημόνια με το στρατό, έδρα του ΝΑΤΟ στο ΠΑΜΑΚ, πρακτική άσκηση του ΝΑΤΟ στα ΜΜΕ, έρευνα για πολεμικό drone στους μηχανολόγους σε συνεργασία με την IDE κ.α.).

4. Το κράτος στρατιωτικοποιείται όλο και περισσότερο, ενώ στη βία και την καταστολή προστίθεται η άνοδος του φασισμού αλλά και του κοινωνικού κανιβαλισμού. Η τριπλή (φυσική, έμφυλη, ηθική) δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, η φυλάκιση της καθαρίστριας επειδή πλαστογράφησε απολυτήριο δημοτικού, η δολοφονία της κοπέλας στη Ρόδο επειδή αντιστάθηκε στο βιασμό της, η δολοφονία του Πετρίτ από Χρυσαυγίτη για μια διαφωνία στο καφενείο (!), έρχονται να δείξουν όλες τις πλευρές του κοινωνικού κανιβαλισμού που καλλιεργείται στην Ελλάδα της κρίσης, με το ιδεολόγημα του ατομικού δρόμου και του πατήματος επί πτωμάτων για το προσωπικό όφελος ή και πολλές φορές καπρίτσιο. Δείχνουν το ξέσπασμα πάνω σε κοινωνικά περιθωριοποιημένες ή καταπιεζόμενες κοινωνικές ομάδες (βλ. LGBTQIA+, γυναίκες, οροθετικοί, τοξικοεξαρτημένοι, μετανάστες), αλλά κυρίως πάνω στους φτωχούς, ως «εξιλαστήρια θύματα» για την κατάσταση της χώρας.

Το ίδιο το κράτος έχει εξωθήσει τις κοινωνικές ομάδες αυτές στο περιθώριο και τη φτώχεια, με τις πολιτικές που ακολουθεί. Το ελληνικό κράτος βλέπει τα φτωχά και τα περιθωριοποιημένα στρώματα τις κοινωνίας ως «ασύμμετρες απειλές», δηλαδή επίδοξα υποκείμενα αποσταθεροποίησης του συστήματος, όπως διαβάζει κανείς στα δόγματα άμυνας και ασφάλειας σε ΗΠΑ, Γαλλία, Ελλάδα και αλλού. Γι αυτό και από τη μία τα καταστέλλει, από την άλλη προσπαθεί να τα λουμπενοποιήσει, ώστε να χρησιμοποιήσει κομμάτια τους σε δικές του δουλειές.

Η συνεχιζόμενη κρίση, σε συνδυασμό με την αδυναμία απάντησης από παλιό και «νέο» αστικό πολιτικό σύστημα, σε συνδυασμό με τα κινήματα του ’06-’07, Δεκέμβρη του ’08, τις πλατείες του ’10-’12 και την αποτυχία τους στο να δώσουν ένα συνολικό αντιπρόταγμα, έχουν δώσει ώθηση στην άνοδο της ακροδεξιάς, με κύριο εκφραστή τη Χρυσή Αυγή. Η άνοδος αυτή είχε ανακοπεί μετά το 2013 και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, το ξεκίνημα της δίκης της Χρυσής Αυγής, παρ’ όλα αυτά βλέπουμε τώρα ότι από τη μία η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ξεφτιλίσει την έννοια της αριστεράς, από την άλλη η συνέχιση της κρίσης έκαναν εφικτή την επανεμφάνισή της με κύρια αιχμή το Μακεδονικό και τη δολοφονία Κατσίφα. Προσπάθησαν (ανεπιτυχώς) να κάνουν καταλήψεις στα σχολεία.

Άραγε λοιπόν πόσα έχουμε να χωρίσουμε με τους λαούς των άλλων χωρών που βιώνουν την ίδια επίθεση με εμάς;

Οι ίδιοι που έχουν φέρει την κοινωνική καταστροφή, την επίθεση στην εργασία, την παιδεία και αλλού, είναι αυτοί που επιτίθενται οικονομικά, πολιτικά, μερικές φορές και στρατιωτικά σε άλλες χώρες για να αυξήσουν τις επενδύσεις και τα κέρδη τους. Φαίνεται μάλιστα ότι μας θέλουν συμμέτοχους σε αυτή τη διαδικασία, είτε συνειδητά, είτε μέσω ιδεολογημάτων περί «εθνικής ενότητας» και «εξωτερικών εχθρών», ιδεολογήματα που καταρρέουν αν αναλογιστεί κανείς τη δύναμη του ελληνικού κράτους αλλά και τις αντιθέσεις μεταξύ πλουσίων-φτωχών στην ελληνική κοινωνία (βλ. κείμενο του ΑΡΑΓΕ-ΕΑΑΚ για το Μακεδονικό). Καμία ανοχή λοιπόν στην ακροδεξιά ρητορική, καμία ανοχή και στις λογικές τύπου ΣΥΡΙΖΑ, που λένε να βάλουμε πλάτη μαζί με τους υπαίτιους αυτής της κατάστασης για μια παραγωγική ανασυγκρότηση που θα περάσει από πάνω μας, με μισθούς των 400 ευρώ και μηδενικά δικαιώματα, ώστε να είμαστε ελκυστικοί για επενδύσεις.

Συμπεράσματα από τα κινήματα του εξωτερικού για να πάει το πράγμα αλλιώς…

-Κάθε κίνημα λοιδορείται από την ντόπια κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Χαρακτηριστικά τα όσα λέγονται στη Γαλλία για τα «κίτρινα γιλέκα» και το πώς εκθέτουν τη χώρα σε ξένες απειλές, χαρακτηριστικά και τα όσα λέγονται για φοιτητές-μαθητές σε Γαλλία-Αλβανία-Δημοκρατία της Μακεδονίας, όπως «αιώνιοι φοιτητές», «αχάριστοι», «κακομαθημένοι».

-Το να παλεύουμε μαζικά για τα δικαιώματά μας είναι πλήγμα απέναντι στο φασισμό και δεν του αφήνει χώρο ανάπτυξης στην κοινωνία.

-Οι αγώνες μπορούν να κερδίζουν μόνο όταν γίνεται συνολική σύγκρουση με την πολιτική που προκαλεί το πρόβλημα! Στη Γαλλία ήδη έχουν κερδίσει κάποιες μικρές νίκες, όπως να παρθεί πίσω ο φόρος για τα καύσιμα και να αυξηθούν κάποιοι μισθοί. Η εμπειρία αυτή εμπίπτει και σε αγώνες που έχουμε δώσει και στο ΑΠΘ και τη σχολή μας, όπως για την πρόσληψη καθηγητών, τη λέσχη και τις εστίες και άλλα. Όσο διεκδικούμε μόνο το καθημερινό και δεν στοχοποιούμε πχ την εργολαβία, τις πολιτικές της ΕΕ για την εκπαίδευση και τις κυβερνήσεις, ούτε πρόκειται να ενωθεί κάποιο άλλο κομμάτι της κοινωνίας μαζί μας, ούτε πρόκειται να κερδίσουμε κάτι.

-Οι αγώνες μπορούν να νικήσουν μόνο όταν οργανώνονται ανεξάρτητα από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες αλλά και τους κατά τόπους «καλοθελητές». Χαρακτηριστικό το πώς το κίνημα της Γαλλίας όχι μόνο δε βασίστηκε στα μεγάλα συνδικάτα (βλ. CGT) αλλά στην πορεία τα βρήκε εναντίον τους.








Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018

Με αφορμή τις εθνικιστικές καταλήψεις στα σχολεία...

Με αφορμή τις εθνικιστικές καταλήψεις στα σχολεία...


Ζούμε σε μια εποχή όπου το πολεμικό κλίμα ανάμεσα σε Ελλάδα-Τουρκία οξύνεται με έπαθλο το ποια χώρα θα γίνει ο καλύτερος τοποτηρητής της περιοχής και ποιας χώρας τα αφεντικά θα έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο από τις ΑΟΖ. Εξαιτίας αυτού αλλά και πρόσφατων περιστατικών όπως η Συμφωνία των Πρεσπών και ο θάνατος του Κατσίφα, το εθνικιστικό παραλήρημα γίνεται όλο και πιο έντονο και επικίνδυνο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα κομμάτι της νεολαίας να στρέφεται προς τα εκεί, αναζητώντας μια διέξοδο από το μέλλον της ανεργίας, της επισφάλειας και της μετανάστευσης, την οποία δεν μπορεί να της δώσει το υπάρχον πολιτικό σύστημα των μνημονίων, της διαφθοράς και των αντιλαϊκών μέτρων. Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο, οι φασίστες έρχονται για πρώτη φορά μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα να εξορμήσουν στα σχολεία, καλώντας τις τελευταίες μέρες διάφορα σχολεία σε εθνικιστικές καταλήψεις και διαδηλώσεις με Πανελλαδική κλιμάκωση για τις 29 Νοέμβρη, διαμαρτυρόμενοι για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας και της Βορείας Ηπείρου. Εδώ να σημειώσουμε ότι η συμφωνία αυτή (Συμφωνία των Πρεσπών) απλά αποτελεί ένα μεγάλο βήμα για την ένταξη της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και όχι μια προσπάθεια να μας πάρουν το όνομα οι γείτονες όπως πολύ ψευδώς ισχυρίζονται οι ακροδεξιοί για να αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά προβλήματα και να σπείρουν το μίσος.

Τι έχουμε να κερδίσουμε εμείς απ’ όλα αυτά;


Άραγε οι καταλήψεις αυτές θα κερδίσουν κάτι για την παιδεία, ενάντια στο νέο λύκειο των ταξικών φραγμών και της αγοράς; Απαντάνε κάτι αυτοί που τις καλούν στους προβληματισμούς των μαθητών και των γονιών τους για το σπρώξιμο των μαθητών στα ΕΠΑΛ και την τεχνική εκπαίδευση, τη μαύρη εργασία και το σκλαβοπάζαρο της μαθητείας από μικρή ηλικία; Παίρνουν θέση για το ότι τα σχολεία δεν έχουν καλοριφέρ, σε πολλά οι μαθητές δε χωράνε, ότι η εκπαιδευτική διαδικασία είναι τέτοια που οι μαθητές (θυμόμαστε κι εμείς άλλωστε) δεν μπορούν να αναπνεύσουν, δεν μαθαίνουν ουσιαστικά, αλλά σκόρπια και με παπαγαλία υπό το φόβο μιας αξιολόγησης που είναι το λιγότερο ισοπεδωτική; Φυσικά και όχι. Άλλωστε ο κύριος ρόλος που έχει η διασπορά του εθνικισμού όσον αφορά τα εσωτερικά μιας χώρας είναι η επικράτηση της ιδέας της εθνικής ενότητας (και ο αποπροσανατολισμός από την ταξική συνείδηση): ο μαθητής, ο φοιτητής από λαϊκή οικογένεια, ο εργαζόμενος έχουν το ίδιο συμφέρον με τον Μπόμπολα, τον Λάτση, τον Μαρινάκη και γι αυτό πρέπει να ξεχάσουν τα δικά τους προβλήματα και να βάλουν μια πλάτη για να ορθώσει ανάστημα η χώρα. Όπως ορθώνει φυσικά εδώ και 8 χρόνια με μνημόνια επί μνημονίων, τα οποία αυξάνουν μόνο το χρέος και τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών της Ελλάδας, βυθίζοντας στη φτώχεια το 1/3 του πληθυσμού και στην αβεβαιότητα ολόκληρη σχεδόν τη νεολαία. 

Δεν υπάρχουν όμως και τα ίδια προβλήματα από την άλλη άκρη των συνόρων;


Αυτό που προσπαθούν να αποκρύψουν οι φασιστικές ρητορίες όταν αναφέρονται σε Μακεδονία και Αλβανία είναι ότι οι λαοί των χωρών αυτών βιώνουν την ίδια ακριβώς εκμετάλλευση και καταπίεση με εμάς (πιο απλά χωρίζουν τον κόσμο σε χώρες και έντεχνα προσπαθούν να αποκρύψουν τον διαχωρισμό σε τάξεις, πιο απλά, τον χωρίζουν σε "Έλληνες-ξένοι" και όχι στην πραγματική διαφορά "πλούσιοι-φτωχοί"), πολλές φορές μάλιστα από Έλληνες κεφαλαιοκράτες, βλέπε Μπόμπολα και Βερόπουλο, ενάντια στον οποίο έκαναν απεργία εργαζόμενοι στα Σκόπια, την πρωτεύουσα της Μακεδονίας. Γιατί ακριβώς και αυτοί οι άνθρωποι απέναντι από τα σύνορα αναγκάζονται να δουλέψουν αντί να σπουδάσουν, βυθίζονται στην ανεργία και δεν έχουν την δυνατότητα να ζήσουν με αξιοπρεπείς και ανθρώπινες συνθήκες. Οπότε εμείς σε ποιανού το πλευρό θα ταχτούμε; Με αυτούς που θέλουν να μας βάλουν να πολεμήσουμε για τα δικά τους συμφέροντα ενώ αυτοί θα κάθονται, που δεν υπολογίζουν τίποτα μπροστά στην αύξηση των προσωπικών τους κερδών, είτε αυτό συμβαίνει μέσω της εκμετάλλευσης και καταπίεσης Ελλήνων, είτε “ξένων”, ή με τους ίδια καταπιεσμένους ανθρώπους με εμάς; Εμείς απαντάμε ότι μόνη λύση αποτελεί η διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και κοινή τους πάλη για τα δικαιωμάτα τους! Αλλωστε τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. Το 70% του παγκόσμιου πλυθησμού κατέχει το 3% του παγκόσμιου πλούτου (εργαζόμενοι/άνεργοι/εκμεταλλευόμενοι). Στην άλλη πλευρά το 0.6% του παγκόσμιου πλυθησμού (πλούσιοι/αφεντικά/εκμεταλλευτές) κατέχει το 40% του παγκόσμιου πλούτου!

Τελικά όμως σε ποιον ανήκει η Μακεδονία;


Ιστορικά, η Μακεδονία ήταν πάντα πολυεθνική περιοχή, ειδικά στις αρχές του 20ου αιώνα, εποχή στην οποία οι κάτοικοι της περιοχής μιλούσαν μια δικιάτους γλώσσα (ελληνικά, σλάβικα ανακατωμένα με τούρκικα) και είχαν πολύ εύπλαστη εθνική και θρησκευτική συνείδηση, που κυρίως αφορούσε ποιος ήταν ο δάσκαλος ή ο παπάς του χωριού (οι οποίοι έπεφταν συχνά θύματα δολοφονιών από αντίπαλες ένοπλες συμμορίες). Δεν είναι παράλογο λοιπόν το ότι τελικά μέσα από όλες αυτές τις ζυμώσεις κάποιοι κάτοικοι απέρριψαν όλες τις εθνικότητες και είπαν ότι είναι Μακεδόνες. Τα έθνη άλλωστε συγκροτούνται πάνω στη συνείδηση και το αν πιστεύει κάποιος ότι ανήκει στο εν λόγω έθνος, δεν υπάρχουν ακριβώς “πραγματικά” και “ψεύτικα” έθνη. Για τον ίδιο λόγω αναγνωρίζουμε το Βέλγικο έθνος (και δεν το λέμε “Γερμανο-Γαλλικό” ή “Φλαμανδο-Γερμανικό”), για τον ίδιο λόγο αναγνωρίζουμε το Αυστριακό και το Γερμανικό έθνος ως διαφορετικά μεταξύ τους παρ’ ότι η Αυστρία ιστορικά ήταν το κατεξοχήν “Γερμανικό” έθνος.

Εκεί είναι και το λάθος πολλών: η ύπαρξη ή όχι Μακεδονικού έθνους δεν έχει να κάνει με κάποιου είδους “ιδιοκτησία” πάνω στον Μέγα Αλέξανδρο. Έχει να κάνει με το δικαίωμα του κάθε λαού στην αυτοδιάθεση. Ο λόγος που ανασύρεται τον τελευταίο χρόνο στην επιφάνεια δεν αφορά κάποια ανάγκη “ιστορικής δικαίωσης”. Αφορά τις βλέψεις των ελλήνων κεφαλαιοκρατών στον πλούτο της γειτονικής χώρας. Χαρακτηριστικό είναι ότι πλέον μεγάλο η μεγαλύτερη τράπεζα της γειτονικής χώρας είναι ελληνικών συμφερόντων, ότι πολλές από τις μεγαλύτερες εταιρίες είναι ελληνικές. Αφορά τις βλέψεις των ελλήνων κεφαλαιοκρατών και των ΗΠΑ να κυριαρχήσουν πλήρως στα Βαλκάνια, όπως δείχνει και το νέο δόγμα άμυνας-ασφάλειας της Αμερικής τον Δεκέμβρη του 2017. Αντίστοιχα και με την Αλβανία, εδώ και 5 μήνες αναμενόταν η δημιουργία πολεμικού κλίματος λόγω πετρελαίων στην Ανδριατική και γεωστρατηγικής θέσης, πράγμα που εξηγεί και το περιστατικό με τον Κατσίφα και το πώς το εκμεταλλεύτηκε το ελληνικό κράτος.

Τίποτα δεν έχουμε να κερδίσουμε με τον εθνικισμό και το μίσος προς άλλους λαούς! Να παλέψουμε για την παιδεία και τη δουλειά των αναγκών μας, ενάντια στον πόλεμο και τους φασίστες!

Η ζωή της ανεργίας, της μετανάστευσης, των πολέμων και της αβεβαιότητας που μας επιφυλάσσουν δεν είναι μονόδρομος! Ο πλούτος που παράγεται σε όλες αυτές τις χώρες, η δημιουργικότητα των νέων επιστημόνων, τα φυσικά αγαθά ανήκουν στους λαούς και δίνουν προοπτικές για μια άλλη, πιο δίκαιη ζωή. Αντί να προσπαθούμε να “ηγεμονεύσουμε” ως φοιτητικό κίνημα απέναντι σε εθνικές ιδέες, ας ηγεμονεύσουμε πάνω στην επιστήμη, την τεχνολογία και στο για ποιους αυτές παράγονται, ποιες κοινωνικές ανάγκες εξυπηρετούν. Γιατί πάνω στο πολεμικό κλίμα και τον εθνικισμό πατάει το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο για να κάνει πολεμική έρευνα, εκεί πατάει η CIA για να πατεντάρει τους 3d printers, εκεί πατάει η κυβέρνηση για να πει ότι δεν υπάρχουν λεφτά για την παιδεία! Εκεί πατάνε οι φασίστες για να προσπαθήσουν να εξοντώσουν οτιδήποτε διαφορετικό, τους ομοφυλόφιλους, τους μετανάστες, τους ΑΜΕΑ και άλλους. Εκεί θα πατήσουν αύριο-μεθαύριο για να μας στείλουν να πολεμήσουμε και να πεθάνουμε για τις ΑΟΖ.

Το πρόβλημα δε θα λυθεί φυσικά απλώς με ένα μάθημα ιστορίας. Άλλωστε ο εθνικισμός σε κάθε χώρα κατά βάση βασίζεται σε ψέματα και δημιουργικές ασάφειες, διότι ρόλος του είναι να ενοποιήσει ανθρώπους με διαφορετικά συμφέροντα κάτω από την ομπρέλα του έθνους. Αν το ζήτημα ήταν καθαρά ιστορικό, θα λυνόνταν σε επιστημονικά συνέδρια και όχι με τέτοια φαινόμενα. Το πρόβλημα θα λυθεί στην πράξη με την κοινή πάλη των λαών στα καθημερινά και τα πιο κεντρικά ζητήματα. Από την απεργία στα Vero (Βερόπουλος) στην πόλη των Σκοπίων μέχρι την εξόρυξη στη γείτονα χώρα που θυμίζει την υπόθεση των Σκουριών, το να παλέψουμε κοινά για τα δικαιώματά μας σε μόρφωση-δουλειά-ελευθερίες, κόντρα στους φασίστες, στον εθνικισμό και στους εχθρούς μας που βρίσκονται στην ίδια μας τη χώρα και θέλουν να μας στείλουν να πολεμήσουμε, φαίνεται να είναι μονόδρομος αν θέλουμε μια καλύτερη ζωή. Όπως άλλωστε φάνηκε και στην Πανβαλκανική κινητοποίηση στις 10/3 στη Θεσσαλονίκη λίγο μετά το κάψιμο της κατάληψης Libertatia ή στον αγώνα του αριστερού κόμματος Levica στη Δημοκρατία της Μακεδονίας με σύνθημα: «στο ΝΑΤΟ ούτε με το συνταγματικό μας όνομα».

Να καταδικάσουμε μαζικά τις εθνικιστικές καταλήψεις. Να εμποδίσουμε με κάθε τρόπο τη διεξαγωγή τους! Εμπρός για καταλήψεις-συγκρούσεις-διαδηλώσεις ενάντια στους νόμους Γαβρόγλου, για την παιδεία των αναγκών μας, για δουλειά και μέλλον με δικαιώματα! Προτάσσουμε τον διεθνισμό στην πράξη, την φιλία των λαών, κόντρα σε πόλεμο-φασισμό-εθνικισμό. 

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2018

Απόφαση Σ.Φ. Ηλ-Μηχ από τη συνέλευση στις 13/11




Απόφαση Σ.Φ. Ηλ-Μηχ

Αν κοιτάξουμε την συνολική εικόνα της περιόδου, φαίνεται από τις δηλώσεις των ίδιων των αστικών επιτελείων ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση συνεχίζεται και ένα νέο κραχ δεν είναι απίθανο. Οι ανταγωνισμοί και το πολεμικό κλίμα οξύνονται, κάτι που φαίνεται και στη γειτονιά μας με το Ελληνικό κράτος να επεμβαίνει στη Δημοκρατία της Μακεδονίας και τώρα στην Αλβανία, να παίζει «πόκερ» με το Τουρκικό για τις ΑΟΖ και τον τίτλο του τοποτηρητή της περιοχής, βάζοντας σε κίνδυνο τους λαούς της Μέσης Ανατολής. Ταυτόχρονα με τον «εξωτερικό εχθρό», το ελληνικό κράτος προσπαθεί να αντιμετωπίσει και τον εσωτερικό, πουλώντας το παραμύθι της «μεταμνημονιακής» εποχής, η οποία είναι στην πραγματικότητα μια κατάσταση μονιμοποίησης των μνημονιακών νόμων και της πολιτικής που επιβάλλουν κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ, αφού δεν καταργείται κανένας μνημονιακός νόμος και ο Ελληνικός λαός θα πληρώνει υπέρογκα πλεονάσματα μέχρι το 2060! Οι φασίστες έχουν ξαναβγεί από τις τρύπες τους, πατώντας πάνω στο πολεμικό-εθνικιστικό κλίμα που καλλιεργείται, αλλά και στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Συζητείται η υποχρεωτική θητεία στα 18, φρεγάτες του ελληνικού στρατού είναι σε αποστολές εκτός συνόρων.
Η επίθεση στην Παιδεία
Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση συνεχίζεται η ενιαία επίθεση στην παιδεία, με στόχο να προσαρμοστεί κι αυτή στη μόνιμη κατάσταση ύφεσης και εκμετάλλευσης που έρχεται.Το σχέδιο είναι απλό : το πανεπιστήμιο παράγει ευέλικτο, αναλώσιμο, φτηνό και καταρτισμένο εργατικό δυναμικό που έχει ανάγκη για να ξεπεράσει την κρίση τους. Με τον νόμο Γαβρόγλου σχετικά με το πανεπιστήμιο ξεκινάνε οι συγχωνεύσεις των σχολών.Δημιουργούνται τμήματα με σκοπό να υπάρξουν απόφοιτοι πολλών ταχυτήτων και σχολές προσαρμοσμένες στις ανάγκες της τοπικής αγοράς.Δηλαδή σχολές κατακερματισμένες, στην πραγματικότητα σχολές-ειδικότητες οι οποίες δε θα εξασφαλίζουν συνολική εποπτεία γνωστικού αντικειμένου που περιορίζουν την εργασιακή προοπτική, δημιουργώντας υπερεξειδικευμένο εργατικό δυναμικό.Σχολές οι οποίες θα υποχρηματοδοτούνται από το κράτος όπως η δικιά μας και οι υπόλοιπες σχολές πανελλαδικά, σαν μορφή εκβιασμού ώστε να προσαρμοστούν στο καθεστώς της αυτοχρηματοδότησης, να αναζητούν λεφτά από τον ιδιωτικό τομέα, ή από τους ίδιους τους φοιτητές (δίδακτρα) προσφέρωντας σαν αντάλλαγμα την πρόσβαση στην τροποποίηση δομών/διαδικασιών/προγραμμάτων σπουδών/ερευνητικών προγραμμάτων από την εκάστοτε εταιρία.Ταυτόχρονα ο νόμος Γαβρόγλου εφαρμόζεται και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση ωθώντας το 70% των μαθητών σε υποβαθμισμένα ΕΠΑΛ,ενώ οι υπόλοιποι είτε λόγω δυσκολίας των εξετάσεων θα μένουν χωρίς απολυτήριο η θα εισάγονται στις παραπάνω σχολές.Αποσκοπούν στον εγκλωβισμό της παιδείας στο καθεστώς μόνιμης υποχρηματοδότησης, της ανεργίας, της αβέβαιης ζωής,συμβάλλοντας έτσι σε μία θανατηφόρα ανάπτυξη που μόνο σκοπό έχει να αυξήσει τα κέρδη τους.
Υπάρχει όμως και η άλλη εικόνα, εκείνη των κινητοποιήσεων σε σχολές σε όλη την Ελλάδα (Γεωπονική, Πληροφορική, ΦΠΨ και άλλες σχολές στην Αθήνα, Κοζάνη,Βόλο κλπ), οι κινητοποιήσεις των μαθητών ενάντια στο σχολείο της αγοράς και των ταξικών φραγμών. Είναι ζήτημα το πως και εμείς θα συμβάλλουμε στην συνολικοποίηση όλων αυτών των ξεσπασμάτων με τη διοργάνωση μιας πανελλαδικής πανεκπαιδευτικής πορείας στην Αθήνα, όπου και θα κλιμακωθεί όλη η δράση μας, για μόρφωση-δουλειά-ελευθερίες στο σήμερα. Από την άλλη, η απεργία της 1ης Νοέμβρη από κλαδικά σωματεία, οργανωμένη πραγματικά από τα κάτω, με αίτημα τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τις πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και όλα τα δικαιώματα, αλλά και την ανυπακοή απέναντι στους διεφθαρμένους των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Κόντρα στην κοινωνική συμμαχία ΓΣΕΕ-ΣΕΒ, αλλά και τον ακολουθητισμό του ΠΑΜΕ, το οποίο ήδη 2 φορές έχει ακυρώσει απεργία για χάρη της γραφειοκρατίας, παλεύουμε για ανεξάρτητο ταξικό εργατικό κίνημα, το οποίο θα βάζει στο στόχαστρο τις πραγματικές ανάγκες, ενάντια στον αστικοποιημένο γραφειοκρατικό συνδικαλισμό.
Φοιτητική Μέριμνα -Ζητήματα Σχολής
Η γνωστή κατάσταση στη λέσχη παραμένει, με την εργολαβία να έχει πάρει 11.5 εκ. ευρώ από το ΑΠΘ για την λειτουργεία της πάνω και της κάτω λέσχης με όλες τις διανομές, αλλά η πάνω λέσχη και αρκετές διανομές είναι μονίμως κλειστές. Άραγε που πήγαν τα λεφτά που τους έδωσε το ΑΠΘ για τις διανομές που είναι τώρα κλειστές και για την πάνω λέσχη; Μήπως στην τσέπη του; Δεν έχουμε αποδείξεις, αλλά σίγουρα εγείρονται ερωτήματα: μια κοινοπραξία εργολάβων που αναλαμβάνει τη λέσχη, δε θέλει να βγάλει κέρδος;Δεδομένης της διαπλοκής του ΑΠΘ με βάση τα πρόσφατα σκάνδαλα με λεφτά που χάθηκαν, ο πιο εύκολος τρόπος δεν είναι να υποτιμήσει την ποιότητα, να παρακρατήσει λεφτά κλείνοντας την πάνω λέσχη και τις διανομές, δημιουργώντας και τις ουρές;Αν θέλουμε λέσχη και εστίες για τις ανάγκες μας, που να μπορεί να μας βοηθάει ουσιαστικά με το κόστος σπουδών, η εργολαβία πρέπει να φύγει, μαζί με κάθε βδέλλα που έρχεται στο πανεπιστήμιο για να βγάλει κέρδη στις πλάτες των φοιτητών, της παιδείας και της έρευνας. Οι κινητοποιήσεις του συλλόγου μας με τη διήμερη κατάληψή του, σε συντονισμό με άλλους συλλόγους και η κατάθεση του ψηφίσματός μας στη διευθύντρια του ΔΣ της λέσχης,το σπάσιμο των ελέγχων και η κινητοποίηση στη σύγκλητο έχουν βοηθήσει, αλλά πρέπει να αναβαθμίσουμε τη δράση μας.Να παρέμβουμε ξανά στη λέσχη, για να μας πουν πότε θα πραγματοποιηθεί το Δ.Σ. της λέσχης, όπου και θα αποφασιστεί το αν θα μπει αντίτιμο ή όχι στη σίτιση. Δε θα παρθεί καμία απόφαση για εμάς, χωρίς εμάς.
Για τους ίδιους λόγους,στους ηλεκτρολόγους έχουν κοπεί αρκετά μαθήματα του 9ου εξαμήνου λόγω έλλειψης καθηγητών. Μάλιστα, μαθαίνουμε ότι το αντικείμενο της ασφάλειας πλέον διδάσκεται σε μεταπτυχιακό! Βλέπουμε λοιπόν ότι δεν είναι απλά ένα «ζήτημα σχολής», αλλά κομμάτι της συνολικής πολιτικής που συγχωνεύει τμήματα και δημιουργεί τμήματα-καρικατούρες υπερεξειδικευμένα, που διασπά αντικείμενα με τη μεταφορά μαθημάτων στα μεταπτυχιακά. Αν θελήσει κάποιος να ασκήσει το εν λόγω αντικείμενο αναγκάζεται είτε να κάνει μεταπτυχιακό-πιθανώς με δίδακτρα-είτε σεμινάρια επί πληρωμή.Η λύση στο πραγματικό πρόβλημα, δηλαδή την έλλειψη καθηγητών και πόρων, είναι ο συντονισμός με τους υπόλοιπους συλλόγους που κι αυτοί βιώνουν την υποχρηματοδότηση στις σχολές τους και να απαιτήσουμε αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία στο ύψος των αναγκών μας, ενάντια στη λογική που πρεσβεύει ότι «τα λεφτά μένουν ίδια, οι φοιτητές λιγοστέψουν».
Άσυλο
Το άσυλο έχει αρχίσει να αμφισβητείται λόγω της εγκληματικότητας.Να σημειωθεί εδώ ότι το πόρισμα Παρασκευόπουλου δεν ήρθε όλως τυχαίως, τη στιγμή που οξύνεται το ναρκεμπόριο στο ΑΠΘ.Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι κράτος και παρακράτος (μαφίες,ναρκέμποροι) δουλεύουνε μαζί και τα ναρκωτικά γίνονται με αυτόν τον τρόπο μια τεράστια μπίζνα, από την οποία το σύστημα βγάζει κέρδος, υποβαθμίζοντας παράλληλα τις ζωές μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η φύλαξη του ΕΚΠΑ που ανατέθηκε στην εταιρία ενός μαφιόζου, συγκεκριμένα εκείνου που δολοφονήθηκε πρόσφατα και τα κανάλια τον παρουσίαζαν αρχικά ως “επιχειρηματίας”. Η αστυνομία, έχει παρέμβει πολλές φορές, όμως βλέπουμε ότι όχι μόνο δε λύνει το πρόβλημα, αλλά όσες φορές έχει μπει στα πανεπιστήμια έρχεται να καταστείλει τους φοιτητές, τους αγωνιστές και τη δράση τους. Ίσα-ίσα, η αστυνομία είναι και εκείνη που έφερε τις πιάτσες στο ΑΠΘ ώστε να μην παραπονιούνται οι καταστηματάρχες στη Ναβαρίνου και τη Ροτόντα. Η ίδια η πρυτανεία έχει πολύ υποκριτική στάση:δεν τη νοιάζουν οι τοξικοεξαρτημένοι, οι οποίοι είναι και τα πραγματικά θύματα της υπόθεσης. Τη νοιάζει κατά βάση το “πρεστίζ” του πανεπιστημίου, στο βωμό του οποίου πολλές φορές έχει θυσιάσει τη σωματική ακεραιότητα των φοιτητών την οποία τόσο πολύ επικαλείται, για παράδειγμα στέλνοντας μπράβους απέναντι σε εκπροσώπους συλλόγων σε συγκλήτους. Το πανεπιστήμιο δε θα «καθαρίσει» ποτέ από τις ναρκοπιάτσες εάν εμείς σαν φοιτητές-τριες δεν το ζωντανέψουμε, δεν το κάνουμε με τους αγώνες μας αλλά και με τον ανατρεπτικό πολιτισμό ένα μέρος από εμάς για εμάς, αν δεν έχει συνεχώς κόσμο μέσα που να κάνει πράγματα. Ούτε η αστυνομία και το κράτος, ούτε η πρυτανεία μπορούν να δώσουν αληθινή λύση, μόνο εμείς.
Εργασιακή Προοπτική-Απεργία 14 Νοέμβρη
Σημαντικό κομμάτι της επίθεσης είναι η διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων της νεολαίας, ώστε αυτή να “χωρά” στις νέες σχέσεις εργασίας, της ελαστικής εργασίας, της επισφάλειας, των προγραμμάτων κατάρτισης. Παλεύουμε για δουλειά με δικαιώματα μέσα κι έξω απ' τις σχολές. Μέσα στις σχολές, μπλοκάροντας κάθε μέτρο που υποβαθμίζει τη γνώση και τα εργασιακά δικαιώματα του πτυχίου, ώστε να έχουμε συνολική εποπτεία επί του αντικειμένου μας και το πτυχίο να είναι μόνη προϋπόθεση για δουλειά, χωρίς να χρειάζονται επιπλέον σεμινάρια, απλήρωτες πρακτικές. Παρ' όλα αυτά, δεν έχουμε αυταπάτες ότι όσο ισχυρό και να είναι το πτυχίο μας, η εκάστοτε εργοδοσία έχει τόσο ισχυρό οπλοστάσιο για να μας εκμεταλλεύεται (πχ μας δηλώνει σαν υπάλληλους γραφείου αντί για μηχανικούς), που πρέπει από τώρα να παλέψουμε ενάντια στην κατάσταση που υπάρχει στην αγορά εργασίας, μαζί με τους εργαζόμενους μηχανικούς, ιδιαίτερα τους ελαστικά εργαζόμενους. Κόντρα στην κοινωνική συμμαχία ΓΣΕΕ-ΣΕΒ, παλεύουμε για ένα ανεξάρτητο ταξικό κέντρο αγώνα, με απεργίες-συγκρούσεις-διαδηλώσεις από τα κάτω, κόντρα στις επιδιώξεις κυβερνήσεων-ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφαλαίου, για τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Συμμετέχουμε λοιπόν μαζικά στην απεργία στις 14 Νοέμβρη στις 10:30 στην Καμάρα.




17 Νοέμβρη
45 Χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη μεγάλη εξέγερση του Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο και τα αιτήματα των φοιτητών του ‘73 παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ. Το φοιτητικό κίνημα ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που προωθείται από το υπουργείο παιδείας (νόμος Γαβρόγλου, απόσπαση διδακτικής επάρκειας) αποδεικνύει έμπρακτα πως ο αγώνας συνεχίζεται και πως το στίγμα της εξέγερσης τροφοδοτεί και τις σημερινές μας διεκδικήσεις. Ταυτόχρονα το άσυλο το οποίο κατακτήθηκε ξανά με αγώνες και αίμα της νεολαίας το 1973 και έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος της 21 Απριλίου, δέχεται τα τελευταία χρόνια μία ακραία αντιδραστική επίθεση με αποκορύφωμα το πόρισμα Παρασκευοπούλου. Η πολεμική απειλή και η ισχυρή παρουσία του ΝΑΤΟ, τότε όπως και τώρα μας αναδεικνύει τον αντιπολεμικό αγώνα που ο λαός και η νεολαία πρέπει να δώσουν. Γίνεται έτσι ξεκάθαρο πως το Πολυτεχνείο δεν είναι μία ακόμα γιορτή, αλλά το μήνυμα του είναι ζωντανό από τότε μέχρι και σήμερα. Η πραγματικότητα είναι πως η εξέγερση του Πολυτεχνείου συμπυκνώνει τα νεολαιίστικα αιτήματα, την πάλη της νεολαίας για την επιβολή των αναγκών και των ονείρων της!


Διεκδικούμε:
-Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους/ες. Αγώνας ενάντια στους ταξικούς φραγμούς.
//Άνοιγμα τώρα της πάνω λέσχης. Καμία σκέψη για αντίτιμο. Κανένας έλεγχος πάσο-να καταργηθεί η κάρτα σίτισης. Έξω η εργολαβία από τη λέσχη. Πρόσληψη κι άλλων εργαζομένων με μόνιμη, σταθερή δουλειά.
//Να φροντίσει τώρα το ΑΠΘ ώστε να στεγαστούν δωρεάν και αξιοπρεπώς οι 171 φοιτητές/τριες που έμειναν εκτός εστιών. Να καταργηθεί τώρα το χαράτσι των 100 ευρώ που επιβάλλεται σε όποιον/α παίρνει δωμάτιο στις εστίες! Χτίσιμο νέων εστιών υψηλών προδιαγραφών ώστε να μπορούν να στεγάζονται όσοι-ες έχουν ανάγκη. Κανένα λαϊκό σπίτι στα χέρια κράτους-τραπεζιτών. Κανένας άνθρωπος χωρίς ρεύμα-νερό-θέρμανση.
//Να καταργηθούν τα προαπαιτούμενα για τομέα στο παλιό και το νέο πρόγραμμα σπουδών.
//Να επικυρωθούν άμεσα οι μετεγγραφές που έχουν ζητηθεί από το υπουργείο.
//Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη για σημειώσεις και αναλώσιμα. Δωρεάν σημειώσεις από το λογότυπο!
//Πτυχιακή εξεταστική στο 9ο εξάμηνο για όλους-ες.
//Ούτε σκέψη για δίδακτρα, απαγόρευσή τους στα μεταπτυχιακά. Καμία μεταφορά γνώσης από το προπτυχιακό στο μεταπτυχιακό.
-Όλη η βασική γνώση στο πτυχίο, το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά. Θέλουμε σπουδές με ποιότητα! Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο.
//Άμεσες προσλήψεις σε διδακτικό προσωπικό! Επαναφορά των μαθημάτων που καταργήθηκαν στο 9ο εξάμηνο της ηλεκτρονικής και σε άλλους τομείς. Αγώνας μαζί με τους διδακτορικούς απέναντι στις απλήρωτες και κακοπληρωμένες επικουρίες. Κατάργηση του μνημονιακού ορίου περί προσλήψεων.
//Να ανοίξει άμεσα η Βεργίνα ώστε να μπορούμε να κάνουμε τις εργασίες μας έχοντας την απαραίτητη υποδομή.
//Ανθρώπινοι όροι φοίτησης. Σπάσιμο των τμημάτων που είναι υπερπλήρη.
//Όχι στις διετείς σχολές κατάρτισης και στην “ανωτατοποίηση” των ΤΕΙ. Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση για όλους-ες. Κανένας κατακερματισμός των αντικειμένων. Καμία μεταφορά γνώσης από το προπτυχιακό στο μεταπτυχιακό. Κάτω ο νόμος Γαβρόγλου και οι κατευθύνσεις της Μπολόνια.
-Γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία! Ούτε ένα ευρώ για το χρέος και τον πόλεμο. Έξω οι εταιρίες από τις σχολές. Κανένα ιδιωτικοοικονομικό κριτήριο στη λειτουργία των ιδρυμάτων. Κάτω οι νόμοι Γαβρόγλου για το πανεπιστήμιο, να μην κατατεθεί ο νόμος για τα σχολείο. Φοιτητικός και εργατικός έλεγχος επί του πανεπιστημίου. Διαγραφή του χρέους, έξω απ’ την ΕΕ.
-Δημοκρατία μέσα στις σχολές μας.
//Κάτω το πόρισμα Παρασκευόπουλου. Ελεύθερη πολιτική και πολιτιστική έκφραση στο πανεπιστήμιο. Έξω οι ναρκοπιάτσες από τα πανεπιστήμια. Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους/τις τοξικοεξαρτημένους/ες. Συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα στους/στις εργαζόμενους/ες. Άσυλο αγώνων και ελευθεριών και όχι για την παραγωγή έρευνας για τις εταιρίες και το στρατό.
//Καμία συμμετοχή στη συνδιοίκηση, ανοιχτές συνελεύσεις τμήματος για όλους-ες τους/τις φοιτητές/τριες.
-Αυξήσεις στους μισθούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες, με πλήρη εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. 5μερο-8ωρο-40ωρο.
//Συλλογική σύμβαση εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στον κλάδο μας ΤΩΡΑ! Ανατροπή της σχέσης μισθών-κερδών για να ζήσουμε σαν άνθρωποι.
//Κανονικές προσλήψεις ΤΩΡΑ! Όχι στη μαύρη, ανασφάλιστη, ελαστική εργασία! Κατάργηση της δουλειάς με μπλοκάκι.
//Κατάργηση των άθλιων εργασιακών σχέσεων, των 8μηνων και των voucher. Κατάργηση όλων των αντεργατικών νομοσχεδίων.
// Να μην εφαρμοστούν οι αλλαγές του ΤΕΕ! Καμία κατάτμηση των μηχανικών σε κλάσεις. Όχι στη μετατροπή του ΤΕΕ σε εξεταστικό κέντρο. Οργάνωση των εργαζόμενων τεχνικών ανεξάρτητα από τη γραφειοκρατία και το ΤΕΕ για να νικήσουμε!
-Πάλη ενάντια στην πολεμική απειλή και προετοιμασία. Διεθνιστική αλληλεγγύη και ειρήνη μεταξύ των λαών, πόλεμος σε ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ελληνική ολιγαρχία. Πάλη για συντριβή των φασιστικών συμμοριών και του ναζισμού.
//Έξω ο στρατό από το πανεπιστήμιο. Δεν ερευνάμε-δε δουλεύουμε-δεν πολεμάμε για το ΝΑΤΟ και τον ελληνικό στρατό. Καμία έδρα του στρατού στο πανεπιστήμιο.
//Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα. Καμία συμμετοχή της Ελλάδα στην πολεμική μηχανή. Έξω από το ΝΑΤΟ.
//Αλληλεγγύη στους λαούς των Βαλκανίων και της Τουρκίας, στους μετανάστες, οι φασίστες στις τρύπες τους.
Προχωράμε σε:
-Κινητοποίηση στη συνέλευση τμήματος για τα ζητήματα σχολής.
-Τριήμερη κατάληψη της σχολής 15-16-17 Νοέμβρη. Το τριήμερο του Πολυτεχνείο να διοργανωθεί από Ανοιχτό Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων. Διοργάνωση πολύμορφων δράσεων για την επανοικειοποίηση και την υπεράσπιση του ασύλου μέσα στο τριήμερο του Πολυτεχνείου.
-Συμμετοχή στην παλλαϊκή αντιπολεμική-αντιφασιστική πορεία της 17ης Νοέμβρη.
-Κινητοποίηση στο roof garden της πάνω λέσχης με αποκλεισμό, σπάσιμο του ελέγχου στη λέσχη, κινητοποίηση στη διευθύντρια του ΔΣ με αίτημα να παραστούνε στο ΔΣ της λέσχης με τα αιτήματά μας, σε μέρα και ώρα που θα αποφασιστεί από το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων.
-Συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση στις 14 Νοέμβρη με το ανεξάρτητο ταξικό κέντρο αγώνα στην Καμάρα, στις 10:30.
-Κινητοποίηση την Πέμπτη 15 Νοέμβρη στις 18:30 στην Καμάρα εν όψει του συνεδρίου Summit στο οποίο θα παραστεί ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης.
-Καλούμε και προετοιμάζουμε με τους υπόλοιπους συλλόγους πανελλαδική πορεία την τελευταία βδομάδα του Νοέμβρη στο κέντρο της Αθήνας ενάντια στο νόμο Γαβρόγλου και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
-Δημιουργία ανοιχτής συντονιστικής επιτροπής υλοποίησης της απόφασης του συλλόγου, σε ώρα και μέρα που θα αποφασιστεί από τη συνέλευση.
-Συντονισμός με κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της εκπαίδευσης. Συντονισμός με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια του Πολυτεχνείου.
-Παρέμβαση του συλλόγου στην επόμενη σύγκλητο όποτε κι αν οριστεί αυτή.

-Καμία κατάθεση στεφάνου από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τις νεολαίες τους!

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2018

Τι θα γίνει με τους "δικαιούχους επι πληρωμή" στη λέσχη του ΑΠΘ;

Βίντεο του ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ, με τηλεφωνική συνομιλία με την γραμματεία της ΠΦΛ, για την κατάσταση στην Πανεπιστημιακή Λέσχη του ΑΠΘ και σχετικά με το mail που μιλάει για σίτιση με πληρωμή. Καμία σκέψη για αντίτιμο στη σίτιση!

https://www.youtube.com/watch?v=9_nbj76jQeQ

Τα ναρκωτικά στο Πανεπιστήμιο


Τα ναρκωτικά στο Πανεπιστήμιο

  Τον τελευταίο καιρό ένα ζήτημα που συζητιέται και προβάλλεται ιδιαίτερα από την τηλεόραση και τα social media είναι αυτό της διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών μέσα στο «άσυλο» του πανεπιστημίου. Μπορεί σα θέμα να κερδίζει αρκετή δημοσιότητα τελευταία-ίσως και στο πλαίσιο μιας προεκλογικής προπαγάνδας θα έλεγε κανείς- αλλά για τους φοιτητικούς συλλόγους είναι ένα ζήτημα που απασχολεί εδώ και αρκετά χρόνια και καθένας/μια από μας έχει προβληματιστεί και έχει συζητήσει μέσα και έξω από τα αμφιθέατρα. Ας το πιάσουμε όμως με τη σειρά…


  Είναι γνωστό πως η κρατική χρηματοδότηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων τα χρόνια της κρίσης έχει μειωθεί κατά 80%. Οι εκπαιδευτικοί νόμοι και ανάμεσά τους και ο νόμος Γαβρόγλου προβλέπει τη μείωση των χρημάτων που δίνονται για την παιδεία είτε αυτό έχει ως συνέπεια κλείσιμο τμημάτων και συγχωνεύσεις, είτε απλά σημαίνει ακραία υποχρηματοδότηση των υπαρχόντων. Εικόνες με τις συνέπειες της υποχρηματοδότησης υπάρχουν καθημερινά γύρω μας από τις υπό κατάρρευση υποδομές και τις ασφυκτικά γεμάτες αίθουσες μέχρι την έλλειψη διδακτικού προσωπικού και την εξαφάνιση ολόκληρων μαθημάτων και γνωστικών αντικειμένων από τα νέα προγράμματα σπουδών. Ένα μπάλωμα κατά κύριο λόγο και όχι λύση αυτών των προβλημάτων είναι η κατεύθυνση που μπαίνει από την κυβέρνηση για την αυτοχρηματοδότηση των ιδρυμάτων σε αρμονική συνύφανση με τα δυτικά πρότυπα και τις επιταγές ΕΕ και ΟΟΣΑ. Αυτό απαιτεί όμως ένα εύφορο περιβάλλον για τα επενδυτικά κεφάλαια των επιχειρήσεων και των εταιρειών πράγμα που δεν είναι ένα πανεπιστήμιο όπου ανθεί το ναρκεμπόριο. Για αυτό το λόγο εξάλλου το βλέπουμε να μετακινείται ανά διαστήματα από την πλατεία χημείου, στο κυλικείο της πολυτεχνικής, από εκεί στο αστεροσκοπείο και όπου αλλού εκτός κοινής θέας για να μην επηρεάζουν τις εκάστοτε αξιολογήσεις. «Εύφορο» περιβάλλον επίσης, σίγουρα δεν είναι ένα πανεπιστήμιο με ενεργά μέλη και φοιτητικούς συλλόγους που αποφασίζουν και δρουν συλλογικά ενάντια στον κατακερματισμό της γνώσης και ενάντια στη διάσπαση των πτυχίων τους, που κινητοποιούνται και διεκδικούν ένα πανεπιστήμιο πραγματικά δημόσιο και δωρεάν όπου θα υπάρχει συνολική εποπτεία επί των αντικειμένων και η γνώση και η έρευνα θα γίνεται για τις ανάγκες της κοινωνίας. Πώς καταπολεμάται, λοιπόν, αυτό; Κλειδώματα και κατεβασμένα ρολά από τη μία, εξίσωση κάθε πολιτικής δράσης και ανατρεπτικής έκφρασης με τη βία και την ανομία από την άλλη. Το πόρισμα Παρασκευόπουλου έρχεται να θολώσει όσο καλύτερα μπορεί τις γραμμές μεταξύ αυτών και να τα φέρει στο ίδιο επίπεδο έτσι ώστε να τα βολέψει όλα με μία λύση πασπαρτού-αστυνομία και σεκιούριτι. Εμείς δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι η αυταρχικοποίηση και η αστυνόμευση εντός του πανεπιστημίου θα λύσει κανένα τέτοιο ζήτημα αλλά αυτό θα αναλυθεί παρακάτω.

  Κάπου εδώ αξίζει να γίνει ένα ξεκάθαρος διαχωρισμός ανάμεσα στις πιάτσες του ναρκεμπορίου και των τοξικοεξαρτημένων γιατί δυστυχώς είναι δυο κατηγορίες που συχνά μπλέκονται και μπαίνουν αφελώς μαζί στο ίδιο τσουβάλι. Τα ναρκωτικά και οι εξαρτήσεις αποτελούν πραγματικό πρόβλημα, η ρίζα του οποίου βρίσκεται στο σημερινό σύστημα, τόσο στο επίπεδο της ανάγκης για διαφυγή από τη σάπια πραγματικότητα που ζούμε, όσο και στο επίπεδο της ύπαρξης μιας ολόκληρης βιομηχανίας κέρδους γύρω από αυτά. Η ανάγκη για διαφυγή ειδικά σε περιόδους κρίσης έρχεται παράλληλα με τα ανερχόμενα φθηνά και όλο πιο θανατηφόρα ναρκωτικά. Όλο αυτό έρχεται να καλυφθεί εντέχνως με τα ΜΜΕ, τις κυβερνήσεις, την αστυνομία να στρέφονται τις περισσότερες φορές ενάντια στους τοξικοεξαρτημένους, βρίσκοντας εύκολα το εξιλασθήριο θύμα (βλ. νεκρή κοπέλα από υπερβολική δόση στο υπόγειο του πολυτεχνείου τον Ιούνιο ’17), ενώ οι ναρκέμποροι που πλουτίζουν μέσα από το θάνατο μένουν στο απυρόβλητο. Οι τοξικοεξαρτημένοι δεν είναι ο εχθρός. Το πρόβλημα των ναρκωτικών και των εξαρτήσεων, συνεπώς, δε λύνεται με την αστυνόμευση, ακριβώς γιατί η πηγή του προβλήματος βρίσκεται αλλού. Βρίσκεται στην αδιέξοδη καθημερινότητα, βρίσκεται σε ένα σύστημα που υποθάλπει τους βαρώνους των ναρκωτικών, γιατί αυτά αποτελούν τεράστιο πεδίο κερδοφορίας, αλλά και μέσο καταστολής. Βρίσκεται, ακόμη, στην έλλειψη πρόληψης, αλλά και περίθαλψης. Οι ελάχιστες μονάδες πρόληψης και απεξάρτησης που υπήρχαν, μέσα στην κρίση έκλεισαν. Τα νοσοκομεία υποστελεχώνονται, η πρόσβαση στην απεξάρτηση είναι μια διαδικασία χρονοβόρα και επίπονη, η ψυχολογική υποστήριξη ανύπαρκτη, ενώ τα χρήματα που απαιτούνται είναι πολλά, με αποτέλεσμα η τεράστια πλειοψηφία των τοξικοεξαρτημένων να αποκλείεται και να εγκλωβίζεται σε αδιέξοδο. Μέσα σε αυτή την κατάσταση στήνεται άλλο ένα επιχειρηματικό παιχνίδι με τις ΜΚΟ να αναλαμβάνουν το ρόλο που θα έπρεπε να έχουν δημόσιες μονάδες απεξάρτησης. Αν θέλουν λοιπόν όλοι αυτοί, τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση, η Πρυτανεία να δείξουν πραγματικό ενδιαφέρον, τότε ας μιλήσουν για το πραγματικό πρόβλημα. Φυσικά δεν πρόκειται να το κάνουν. Όμως εμείς οφείλουμε όχι απλά να μιλήσουμε αλλά να παλέψουμε για δημόσιες και δωρεάν μονάδες πρόληψης και απεξάρτησης, δημόσια και δωρεάν υγεία εν γένει για όλες|ους, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες τις μονάδες υγείας για την κάλυψη όλων των αναγκών. Να παλέψουμε ενάντια στο σύστημα που γεννά τις εξαρτήσεις και την εξαθλίωση ψυχική και σωματική, να παλέψουμε ενάντια στους ναρκέμπορους και όσους τους υποθάλπουν, ενώ για τους τοξικοεξαρτημένους να απαιτήσουμε περίθαλψη.

  Με βάση, λοιπόν, τα παραπάνω καταλαβαίνουμε πως το πανεπιστήμιο αποτελώντας κάπως μια μικρογραφία της κοινωνίας δε θα μπορούσε να είναι εξ’ ολοκλήρου απαλλαγμένο από τα ναρκωτικά, αφού το πρόβλημα αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο και δε μπορεί να επιλυθεί χωροταξικά. Το άσυλο έχει καταργηθεί νομοθετικά από το 2011 και υπάρχει δυνατότητα καταπάτησης του με εντολή των οργάνων του πανεπιστημίου (πρυτανικό συμβούλιο, σύγκλητος). Έκτοτε  έχει επιχειρηθεί πολλές φορές η παραβίασή του. Κομβική στιγμή “πάταξης της εγκληματικότητας” ήταν η είσοδος των αστυνομικών δυνάμεων στο χώρο του πανεπιστημίου κατά τη διάρκεια της πορείας για την επέτειο της 17ης Νοέμβρη το 2012 και η σκληρή καταστολή που οδήγησε σε συλλήψεις φοιτητών και εργαζομένων. Πέραν αυτού νομίζουμε πως όλοι έχουμε μάτια και βλέπουμε ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια μεθοδευμένη κίνηση και μεταφορά του ναρκεμπορίου από τη Ναυαρίνου και τη Ροτόντα εντός του ασύλου (από πλατεία Χημείου μέχρι τα υπόγεια του πολυτεχνείου). Είναι τόσο μεθοδευμένη που χρονολογείται παράλληλα με την ψήφιση του ν. Διαμαντοπούλου και την νομοθετική «κατάργηση του ασύλου» και υλοποιείται με την πλήρη και καθοριστική συμβολή της αστυνομίας. Δεν είναι τυχαίες προφανώς και οι επεμβάσεις των δυνάμεων ασφαλείας στις «πρώην» περιοχές ναρκεμπορίου, επεμβάσεις που «σπρώχνουν» αυτό το εμπόριο εντός του πανεπιστημίου και του χώρου του ασύλου, κάνοντας λόγο για «υποβάθμιση» και ανάγκη «μεταρρύθμισης» σε μια προσπάθεια απονομιμοποίησης του. Το πρόβλημα της διακίνησης εντός του πανεπιστήμιου δημιουργήθηκε από τους υλοποιητές της αναδιάρθρωσης (κράτος, αστυνομία, πρυτάνεις) και χρησιμοποιείται εργαλειακά για επικοινωνιακούς λόγους. Επομένως είναι σαφές ότι δεν περιμένουμε από κανέναν τους να δώσει «λύση». Άλλωστε αν ήταν τόσο απλό και οι ρίζες βρίσκονταν στην ελλιπή αστυνόμευση θα είχε ήδη επιλυθεί το ίδιο πρόβλημα λίγα μέτρα έξω από το άσυλο, στην περιοχή της Ροτόντας.

  Παρόλα αυτά υπάρχει και μία άλλη εικόνα που δυστυχώς οι περισσότεροι/ες από εμάς δεν την προλάβαμε (αλλά βλέπουμε επιμέρους κομμάτια της). Μία εικόνα ενός πανεπιστημίου που δε φοβόσουν να κυκλοφορήσεις μόνος/η αργά το βράδυ, που δε σε περίμενε κανείς στις σκοτεινές γωνίες τις πανεπιστημιούπολης πολύ απλά γιατί αυτές φωτίζονταν περισσότερο και υπήρχε κόσμος που κυκλοφορούσε στο πανεπιστήμιο  καθ’όλη τη διάρκεια της μέρας γιατί ήταν χώρος όπου οι φοιτητές/ριες προβληματίζονταν, συζητούσαν, διασκέδαζαν, κοινωνικοποιούνταν. Το κίνημα, οι αγώνες και οι καταλήψεις του ’06-’07 έδειξαν μία άλλη προοπτική για το πανεπιστήμιο. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό σήμερα μιας και η πρυτανεία έχει λάβει συνειδητά την πολιτική επιλογή να κλειδώνει τις σχολές και να κατεβάζει ρολά στην προσπάθεια να πετάξει εκτός κάθε είδους ελεύθερης, ανατρεπτικής έκφρασης! (θεατρικές, κινηματογραφικές, στέκια, καμαράκια κ.α). Εξαιτίας επίσης της υποχρηματοδότησης το ζήτημα της καλύτερης φωταγώγισης των χώρων δεν ιεραρχείται (σκοπίμως) με αποτέλεσμα σκοτεινούς χώρους που, όπως και να το κάνουμε, δε σε εμπνέουν να κυκλοφορείς τη νύχτα.
  Δεν είμαστε, προφανώς, τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουμε ότι υπάρχει κάποιος οδηγός δράσεων ή κάποιες μεθοδικές κινήσεις που θα διώξουν μια και καλή τα ναρκωτικά από το πανεπιστήμιο. Δε μπορείς από τη μια μέρα στην άλλη να τα βάλεις με μια ολόκληρη βιομηχανία κέρδους που στηρίζεται από κράτος και κεφάλαιο. Η λύση στο πρόβλημα θα δοθεί συνολικά! Σε έναν αγώνα κόντρα στο ναρκεμπόριο και τις εξαρτήσεις, αλλά κυρίως κόντρα στο σύστημα που τις καθιστά μόνη διέξοδο από την εξαθλίωση που μας επιβάλλει!  Φοιτητές/ριες  και φοιτητικοί σύλλογοι θα υπερασπιστούμε το άσυλο του πανεπιστημίου! Θα σταθούμε ενάντια σε ένα πανεπιστήμιο αποστειρωμένο εκπαιδευτήριο όπου κάνουν πάρτυ οι εργολαβίες από τη φύλαξη μέχρι τη σίτιση, τη στέγαση και  το κόστος φοίτησης να είναι μετακυλισμένο αποκλειστικά στις πλάτες των φοιτητών, όπου οι εταιρίες και οι επιχειρήσεις εκμεταλλεύονται την εργατική μας δύναμη, την έρευνα και τη γνώση μας αποκλειστικά για το κέρδος τους! Μέσα σε ένα άσυλο αγώνων και ελευθεριών θα παλέψουμε για το δικαίωμά μας για δημόσια, δωρεάν παιδεία για όλους και ένα πανεπιστήμιο βασισμένο στις ανάγκες μας και στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Θα παλέψουμε συνολικά για μια καλύτερη ζωή!
-Έξω οι έμποροι ναρκωτικών από τα πανεπιστήμια
-Δημόσια και δωρεάν υγεία για όλες|ους, δημόσια και δωρεάν περίθαλψη και απεξάρτηση για τους τοξικοεξαρτημένους/ες
-Καμία αστυνόμευση, κανένα lock-out των πανεπιστημίων
-Ανοιχτοί πανεπιστημιακοί χώροι για την πολιτική, τον πολιτισμό, τους αγώνες λαού και νεολαίας και όχι για την αστυνομία και τις εταιρείες.



Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2018

Υποχρηματοδότηση: Πόσο φυσιολογική είναι και τι μπορούμε να κάνουμε σε σχέση μ' αυτήν;

Υποχρηματοδότηση: Πόσο φυσιολογική είναι και τι μπορούμε να κάνουμε σε σχέση μ' αυτήν;

Αν κάτι χαρακτηρίζει το πανεπιστήμιο της Ελλάδας στον 21ο αιώνα από τη σκοπιά του-- τι βλέπουμε γύρω μας, αυτό είναι η διαπίστωση ότι εδώ και πολύ καιρό το πανεπιστήμιο υποχρηματοδοτείται. Για να αντιμετωπίσουμε όμως σαν φοιτητές-τριες το ζήτημα αυτό, πρέπει να δούμε από πού προέρχεται αυτή η υποχρηματοδότηση. Υπάρχουν λεφτά και που πάνε όσα υπάρχουν; Το που πάνε είναι ζήτημα κακοδιαχείρισης ή συνολικής στόχευσης για το πανεπιστήμιο της κρίσης που θα δώσει την πολυπόθητη «ανάπτυξη»; Και τελικά με ευθύνη ποιανών γίνεται αυτό;

Υπάρχουν λεφτά και αν ναι, που πάνε;
Με την πρώτη ματιά στο κρατικό προϋπολογισμό, φαίνεται ότι τα λεφτά που δίνονται στο υπουργείο παιδείας-έρευνας-θρησκευμάτων είναι ψίχουλα σε σχέση με τα πόσα δίνονται για την εξυπηρέτηση του χρέους, για τις «δαπάνες ΝΑΤΟ» όπως αναφέρονται, για τους μισθούς των υπουργών. Αλλά και τα λεφτά που πηγαίνουν στο υπουργείο δεν πηγαίνουν όλα στην παιδεία: κάποια από αυτά πηγαίνουν στην εκκλησία, κάποια άλλα σε «μεταβιβαστικές πληρωμές» τις οποίες ο προϋπολογισμός δεν εξηγεί. Μόνο 800 εκ. πηγαίνουν στην «τριτοβάθμια εκπαίδευση», και μετά από εκεί ψιλοχάνονται τα ίχνη τους γιατί το ΑΠΘ δε βγάζει οικονομικό απολογισμό. Ξέρουμε μόνο ότι υποχρηματοδοτείται από το κράτος και οριακά δεν έχει να πληρώσει καν τη ΔΕΗ. Αλλά γενικά δίνει 11.5 εκατομμύρια στον εργολάβο για τη λέσχη, κομμάτι των οποίων πηγαίνει στην τσέπη του επειδή δεν ανοίγει την πάνω λέσχη, όπως και σε άλλα σκανδαλώδη πράγματα που λίγο-πολύ είναι γνωστά. Είναι αρκετά φανερό ότι υπάρχουν πάρα πολλά λεφτά, απλά η συντριπτική πλειοψηφία πηγαίνει στο χρέος και σε ντόπιους και ξένους ολιγάρχες, ενώ ότι μένει πάλι φιλτράρεται πολλές φορές πριν φτάσει στις σχολές και στις πραγματικές ανάγκες.

Κάπως έτσι έχουμε φτάσει στην κατάσταση που βιώνουμε τώρα, το 2018. Όλες οι σχολές υποχρηματοδοτούνται από το κράτος με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν καθηγητές, μαθήματα να κόβονται, εργαστήρια να βασίζονται στην απλήρωτη εργασία διδακτορικών, καθηγητών και επιστημονικών συνεργατών, η λοιπή υλικοτεχνική υποδομή να είναι παλαιωμένη και κατεστραμμένη, φοιτητές-τριες να δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα με τις σπουδές επειδή η φοιτητική μέριμνα έχει γίνει εμπόρευμα, ολόκληρα γνωστικά αντικείμενα να κατακερματίζονται προς όφελος  της ελεύθερης αγοράς, για τις ανάγκες συγκεκριμένων επιχειρήσεων. Η έρευνα που παράγεται στο πανεπιστήμιο είναι σε μεγάλο βαθμό καθοδηγούμενη από τις ανάγκες της αγοράς, γιατί προφανώς όταν το πανεπιστήμιο χρειάζεται λεφτά δε θα κοιτάξει αν είναι χρήσιμη προς τις κοινωνικές ανάγκες (π.χ. αντιπλυμμηρικά/αντισεισμικά έργα) η έρευνα που κάνει, αρκεί να του αποφέρει χρήματα. Αν χρειαστεί θα κάνει έρευνα για όπλα (γενικά για τεχνολογίες που θα χρησιμοποιούνται σε στρατιωτικές επεμβάσεις/ασκήσεις) ή θα βγάλει ανορθολογικά αποτελέσματα σε έρευνες επειδή τα «παίρνει» από κάποια εταιρία που θέλει άλλοθι για διάφορα πιθανά σκάνδαλα (π.χ. σε σχέση με την περιβαλλοντική πολιτική της). 
Στη σχολή μας, κάθε ζήτημα που έχουμε διεκδικήσει μέσα από κινητοποίηση του Συλλόγου μας, προσκρούει στη γνωστή πλέον απάντηση «κι εμείς μαζί σας είμαστε παιδιά, αλλά δεν υπάρχουν λεφτά», «γιατί δεν κάνετε μια πορεία διεκδικώντας επενδύσεις στη σχολή σας;». Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ζήτημα του τομέα Ηλεκτρονικής του 9ου εξαμήνου, στο οποίο η πρόσληψη καινούργιων καθηγητών προσκρούει στον μνημονιακό νόμο «4 φεύγουν, ένας έρχεται», ο οποίος θεσπίστηκε ακριβώς με αυτή τη λογική. Αντίστοιχα η λέσχη, οι εστίες, τα εργαστήρια που δεν έχουμε, τα κτήρια των σχολών. Άραγε είναι ζήτημα κακής διαχείρισης πόρων ή κεντρικής συνειδητής στόχευσης για το σύγχρονο πανεπιστήμιο; Για να δούμε ποιες είναι οι σύγχρονες πολιτικές για το πανεπιστήμιο… 

Το πανεπιστήμιο της αγοράς και ο ρόλος της υποχρηματοδότησης σε αυτό
Δεν είναι μυστικό ότι το σύστημα εδώ και καιρό δεν πηγαίνει καλά. Καθημερινά βλέπουμε τις κυβερνήσεις να ζητάνε τη δικιά μας «πλάτη» για να ξεπεραστεί η κρίση και να έρθει η πολυπόθητη «ανάπτυξη». Ανάπτυξη με ακόμα πιο φτηνούς και ευέλικτους εργαζόμενους ώστε να μπορούν τα αφεντικά να αυξάνουν πιο γρήγορα τα κέρδη τους. Με εργαζόμενους που δεν θα έχουν «άχρηστες» γνώσεις, δηλαδή άσχετες με τη συγκεκριμένη δουλειά που τους ζητείται, διότι η επιμόρφωση αυτή κοστίζει χρόνο και λεφτά, ενώ δεν είναι ασφαλής επένδυση γιατί μπορεί το κράτος να πληρώσει για την εκπαίδευσή μας κι εμείς να φύγουμε στο εξωτερικό. Με ανακύκλωση της ανεργίας, δηλαδή δουλειά για μερικούς μήνες και μετά ξανά εξειδικευμένη κατάρτιση και επιμόρφωση επί πληρωμή, μέχρι να βρεθεί δουλειά. Με κατανομή των ανθρώπων στις δουλειές που προτιμάει το μεγάλο κεφάλαιο  και όχι στις κοινωνικά αναγκαίες. Με ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ανθρώπινης ζωής, από την εργασία μέχρι τον ελεύθερο χρόνο και από τις μέχρι πρότινος κοινωνικές παροχές μέχρι τη γνώση. Με πολεμικό κλίμα το οποίο οδηγεί σε έρευνα για τους πολέμους και τα όπλα αντί για τις κοινωνικές ανάγκες. Όλα αυτά τη στιγμή που κανένας εργαζόμενος, ότι και να έχει κάνει, δε φταίει για την κρίση, καθώς αυτή προκλήθηκε επειδή ο καπιταλισμός λειτουργούσε σωστά, όχι απλά επειδή «φαγώθηκαν λεφτά» ή επειδή «είναι διεφθαρμένες οι τράπεζες». 
Επειδή όμως το πανεπιστήμιο της Ελλάδας δεν είχε αναλάβει αυτό το ρόλο πριν την κρίση λόγω των αντιδράσεων μεγάλων πανεκπαιδευτικών κινημάτων, οι κυβερνήσεις έπρεπε κάπως να επιβάλλουν την αλλαγή αυτή. Οπότε εφάρμοσε μια μεθοδολογία που εφαρμόστηκε και σε κάθε δημόσια υπηρεσία που πρόκειται να λειτουργήσει με τα νέα μοντέλα της κρίσης: υποχρηματοδότηση-υποβάθμιση-επιχειρηματική ανασυγκρότηση. Ας εξηγήσουμε λίγο τι εννοούμε με αυτό το τρίπτυχο. Ουσιαστικά το κράτος σταματάει βαθμιαία να δίνει λεφτά, λέγοντας ότι «δεν υπάρχουν». Αυτό δημιουργεί μια εικόνα υποβάθμισης και διάλυσης της υπηρεσίας (εν προκειμένω του πανεπιστημίου). Τότε είναι που έρχονται οι «εμπειρογνώμονες» και βάζουν τη λογική της επιχειρηματικοποίησης του πανεπιστημίου, δηλαδή της λειτουργίας του με βάση της ανάγκες της αγοράς και της ιδιωτικοποίησης πλευρών του (πχ φοιτητική μέριμνα ή κομμάτι της έρευνας), με όφελος κάποια «ανταλλάγματα». Με απλά λόγια σου λένε «Δεν έχω λεφτά, πρέπει κάπως να βρω όμως και να συνεχίσω να λειτουργώ. Άρα τι θα κάνω; Θα δώσω τη λέσχη να την δουλεύει ο εργολάβος και ας βγάζει αυτός κέρδος ρίχνοντας την ποιότητα, απολύοντας εργαζομένους και κρατώντας την πάνω λέσχη κλειστή, ανοίγοντας παράλληλα δικό του roof garden σε χώρο που θα μπορούσε να είναι κι αυτός λέσχη. Θα δώσω εργαστήρια σε εταιρίες να μου τα χρηματοδοτήσουν και ας παράγω για αυτές στοχευμένη έρευνα, ας τα εκμεταλλεύονται κι αυτές ως υποδομές και για διεξαγωγή ερευνητικών αποτελεσμάτων.». Αυτός είναι ο ειδικός ρόλος του πανεπιστημίου στη σημερινή εποχή για το σύστημα: (α) η δημιουργία του φτηνού, ευέλικτου, κατακερματισμένου εργατικού δυναμικού (διανοητικού και μη) που έχει ανάγκη για να ξεπεράσει την κρίση του και (β) η αυτοτελής προσφορά σε μία ανάπτυξη που τίποτα δεν έχει να μας δώσει, διότι είναι σχεδιασμένη καθαρά για να ανέβει θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη η ελληνική ολιγαρχία. Το πανεπιστήμιο αυτό είναι μικρό, ευέλικτο στα προγράμματα σπουδών, με υπερεξειδίκευση από νωρίς και χωρίς να είναι όλη η βασική γνώση στο πτυχίο και φυσικά αφορά πιο πολύ τις ανάγκες των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου, παρά τις κοινωνικές ή τις φοιτητικές ανάγκες.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μας λένε ότι «είμαστε πολλοί» και δε χωράμε. Γι αυτό κόβονται μαθήματα και ολόκληρα αντικείμενα από τις σχολές, πέρα απ’ το ότι δεν υπάρχουν καθηγητές (για παράδειγμα «Ασφάλεια» σε εμάς ή ΣΑΕ στους ηλεκτρολόγους Πάτρας). Έτσι αναπαράγονται εντός του πανεπιστημίου αντιλήψεις που θέλουν την έρευνα να παράγεται με την απλήρωτη εργασία διδακτορικών, για εταιρίες όπως η IDE-Intracom Defense Electronics στους μηχανολόγους. Γι αυτό το λόγο η πρυτανεία του ΑΠΘ προτιμάει να δίνει τα λεφτά για τη λέσχη στην εργολαβία που είναι εδώ για να βγάλει κέρδος βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την κατάσταση στη λέσχη, γι αυτό το κράτος αντί να χτίσει νέες εστίες δίνει φοροαπαλλαγές στους μεγαλομηχανικούς που αύριο-μεθαύριο θα είναι τα αφεντικά μας. Στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο όλα λειτουργούν προς όφελος της ανάπτυξης και όποιος θέλει να επιβιώσει, πρέπει να υποταχθεί σε αυτή τη λογική από επιστημονικής, ακαδημαϊκής, ιδεολογικής άποψης.
Πώς μπορεί αυτό το πράγμα να σταματήσει;
Μέσα σε αυτό το τεράστιο χάσμα προτεραιοτήτων που ξεκινάει από τα χρήματα και πηγαίνει στο ρόλο του πανεπιστημίου στην κοινωνία, το χάσμα ανάμεσα στις ανάγκες της κοινωνίας και τις ανάγκες του κεφαλαίου, εμείς σίγουρα δεν θα κερδίσουμε κάτι αν απλά το ζητήσουμε από τους «αρμόδιους». Πρέπει να οργανωθούμε, και να προσπαθήσουμε να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας.
-Μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις: κόντρα στις ιδιοκτησιακές λογικές, να συμμετέχουμε μαζικά και να συζητάμε τους προβληματισμούς μας! Με κουβέντα στο πραγματικό της βάθος, κόντρα σε ρηχές λογικές που καταλήγουν σε κινητοποιήσεις-πιστολιές χωρίς συνέχεια, αλλά και στη φιλοσοφική κουβέντα χωρίς επίδικο. Με δράσεις που θα επιβάλλουν τα όσα ζητάμε, διακόπτοντας την επιχειρηματική λειτουργία του πανεπιστημίου μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας. Ενάντια στην πολιτική διαχείρισης της υποχρηματοδότησης που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ και η αντιπολίτευση. Με μεγαλύτερη συμμετοχή στις ανοιχτές συντονιστικές επιτροπές υλοποίησης των αποφάσεων των συνελεύσεων γιατί αυτό δεν είναι τσιφλίκι καμίας παράταξης, ούτε των 9 «εκλεκτών» του ΔΣ.
-Με οριζόντιο συντονισμό των γενικών συνελεύσεων: μέσα από τα συντονιστικά Γενικών Συνελεύσεων, να συντονιζόμαστε με άλλους συλλόγους και να διεκδικούμε μαζί! Άλλωστε, πολλά προβλήματα στο ΑΠΘ δεν αφορούν μόνο τη σχολή μας, ούτε μπορεί να τα λύσει μόνος του ο Σύλλογός μας. Επίσης, είναι σημαντικό οι φοιτητές-τριες της Θεσσαλονίκης να συνεδριάζουν τακτικά στις σχολές τους αλλά και σε επίπεδο πόλης, ώστε το φοιτητικό κίνημα της Θεσσαλονίκης να έχει ρόλο και στην ίδια την πόλη και το κίνημά της. Ανεξάρτητη, αυτοτελής συγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, για τα δικαιώματά μας σε μόρφωση-δουλειά-ελευθερίες!
-Με μέτωπο με τα υπόλοιπα κομμάτια της εκπαίδευσης: η επίθεση στην παιδεία είναι ενιαία και οι αναδιαρθρώσεις στο πανεπιστήμιο δένουν με αυτές στο σχολείο. Πρέπει να έχουμε σύνδεση στο δρόμο με τους μαθητές και τα συντονιστικά τους, τους καθηγητές και τα σωματεία τους.
-Με διεκδικήσεις που να μη μένουν στο «όχι σε όλα»! Για δημόσια, δωρεάν, ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση για όλους-ες, ενάντια στους ταξικούς φραγμούς και τον κατακερματισμό των αντικειμένων! Φοιτητικό και εργατικό έλεγχο στο πανεπιστήμιο, κόντρα στα συμφέροντα που το διοικούν με μοχλό πίεσης την υποχρηματοδότηση από το κράτος. Για να είναι το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους-ες. Για την ειρήνη των λαών, για λεφτά για την παιδεία και όχι για τους εξοπλισμούς, για έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες και όχι για να σκοτώνονται άνθρωποι. Για την ελευθερία διακίνησης ιδεών μέσα στο πανεπιστήμιο, το δικαίωμά μας να αποφασίζουμε γι αυτό, να κάνουμε πολιτική και πολιτισμό με ανατρεπτικό περιεχόμενο! 
Διεκδικούμε εδώ και τώρα αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για μια παιδεία στο ύψος των αναγκών της κοινωνίας! 

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2018

ΑΠΟΦΑΣΗ Σ.Φ. ΗΛ/ΜΗΧ στις 16/10

Μετά από μαζική γενική συνέλευση, ο σύλλογος πήρε αγωνιστική απόφαση. Καλούμε όλους τους φοιτητές να στηρίξουν την απόφαση του συλλόγου με την παρουσία τους στο σχεδιασμό που έχει αποφασιστεί.



ΑΠΟΦΑΣΗ Σ.Φ. ΗΛ/ΜΗΧ στις 16/10

Με την νέα χρονιά ερχόμαστε στο πανεπιστήμιο και παρατηρούμε μία παγιωμένη κατάσταση που ξεκινάει απ’ το ότι δε χωράμε στις αίθουσες μέχρι το ότι συμφοιτητές/τριες μας αποκλείονται απ’ τη δωρεάν σίτιση και στέγαση. Μιλάμε για παγιωμένη κατάσταση γιατί εδώ και αρκετό καιρό το το πανεπιστήμιο δεν παίρνει αρκετά λεφτά απ’ το κράτος. Η υποχρηματοδότηση λειτουργεί ως  μοχλός πίεσης για την περαιτέρω πρόσδεση του πανεπιστημίου με τις επιχειρήσεις και την αγορά εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι εταιρίες επεμβαίνουν ακόμα και στη διδακτική διαδικασία, κάνοντας την έρευνα ένα προϊόν κερδοφόρο μέσα στο πανεπιστήμιο και τη γνώση κατακερματισμένα skills, που θα αποκτούμε ως φοιτητές, για να μαθαίνουμε να επιτελούμε μια συγκεκριμένη δουλειά, στην αγορά εργασίας. Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι όλες οι προωθούμενες εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, όπως ο νόμος Γαβρόγλου, έχουν ως κύριο σκοπό, τη συνολική αναδιάταξη του χάρτη της εκπαίδευσης και έτσι υλοποιείται η συνολική κατεύθυνση που υπάρχει για την παιδεία, που είναι η δημιουργία ενός πανεπιστημίου για λίγους και εκλεκτούς, όπου το κόστος σπουδών μετακυλίεται στους ίδιους τους φοιτητές (δίδακτρα, κάρτα σίτισης στη λέσχη, νοίκι στις εστίες), είτε θα υπάρχει έντονη η παρουσία του επιχειρηματικού παράγοντα (εργολαβία, εταιρίες και έρευνα). Παράλληλα, το πανεπιστήμιο λειτουργεί με κέρδη και ζημιές που σημαίνει ότι χρηματοδοτεί οτιδήποτε μπορεί να του φέρει εξωτερικές επενδύσεις και να το αναδείξει (χωρίς να είναι απαραίτητα χρήσιμο ) και θεωρεί “πολυτέλεια” οτιδήποτε άλλο.

Ποιες είναι οι “πολυτέλειες” αυτές;

Αυτή τη στιγμή στους ηλεκτρολόγους έχουν κοπεί αρκετά μαθήματα του 9ου εξαμήνου λόγω έλλειψης καθηγητών. Επίσης στο ΝΠΣ επιβεβαιώνεται ότι η σύμπτυξη των μαθημάτων, που έγινε λόγω της υποχρηματοδότησης - υποστελέχωσης σε διδακτικό προσωπικό, οδηγεί είτε σε μεγάλα ποσοστά αποτυχίας σε δύσκολα συμπτυγμένα μαθήματα (π.χ. 80% αποτυχία στο πεδίο1), είτε σε “εκπτώσεις” στα μαθήματα λόγω αυξημένης ύλης. Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι δεν υπάρχουν καθηγητές με αποτέλεσμα να μην έχουμε ολοκληρωμένο γνωστικό επίπεδο , να αγκομαχούμε να αντεπεξέλθουμε στην ύλη των συγχωνευμένων μαθημάτων και να μην έχουμε την ελευθερία επιλογής βασικών μαθημάτων του τομέα ηλεκτρονικής. Παράλληλα, ανακοινώσεις από τη γραμματεία, ότι οι φοιτητές του 9ου εξαμήνου θα μπορούν να διαλέγουν μαθήματα του 7ου ως επιλογής, αποτελεί ένα πρόχειρο και προσωρινό «μπάλωμα» στο πρόβλημα, όπως το ίδιο έχει γίνει και στο μάθημα «Παράλληλα και Διανεμημένα Συστήματα» του 7ουεξαμήνου, όπου γίνονται διαλέξεις καθημερινά για να καλυφθεί η ύλη σε σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά κάπως άτυπα από το ίδιο το τμήμα. Παράλληλα, δε μας προκαλεί έκπληξη ότι κλείνουν το eThmmy, γιατί δεν υπάρχουν λεφτά για να συντηρηθούν οι servers του. Για αυτό θα μεταφερθούν όλα τα μαθήματα στο elearning. Από μεριάς μας, είναι σημαντικό να διεκδικήσουμε να υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση στα μαθήματα σε όποια πλατφόρμα κι αν είναι, για να μπορεί ο κάθε φοιτητής, ακόμα και αυτός που δουλεύει και δεν προλαβαίνει να παρακολουθεί τις διαλέξεις, να έχει ελεύθερη πρόσβαση στις διαφάνειες και τις παραδόσεις των μαθημάτων.

Θεωρούν “πολυτέλεια” το να μένουμε δωρεάν στις εστίες (αν το έχουμε  ανάγκη) και να τρώμε δωρεάν στη λέσχη ενώ δεν τους εμποδίζει καθόλου να χρηματοδοτούν εργολαβίες που τα τσεπώνουν αφήνοντας κλειστή την πάνω λέσχη που δημιουργεί απίστευτες ουρές ούτε να προσπαθούν να βγάλουν τα “σπασμένα” βάζοντας αντίτιμο στους ν+2 και σε όσους δεν πληρούν τα οικονομικά κριτήρια. Καταγγέλλουμε την ανακοίνωση της πρυτανείας που παρουσιάζει μία ειδυλλιακή κατάσταση για τη λέσχη την ίδια ώρα που μέσω της κάρτας σίτισης θέλει να αποκλείσει πολλούς ανθρώπους από την δωρεάν σίτιση. Άλλωστε σε όποια άλλη λέσχη ξεκινούσε μια κατάσταση με κάρτες σίτισης, στο τέλος κανείς σχεδόν δε δικαιούταν δωρεάν φαγητό, αν δεν έχει να πληρώσει αντίτιμο (ΠΑΜΑΚ). Πόσα πιάτα στη λέσχη είναι άραγε τα 15.000 ευρώ που δόθηκαν σε μπουφέ συνεδρίου που παρακολουθούσε ο αντιπρύτανης; Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και στις εστίες. Μετά από την ανακοίνωση του ποιος δικαιούται να μείνει στις εστίες, 171 φοιτητές έμειναν εκτός (121 πρωτοετείς και 50 μεγαλύτερων ετών), ενώ αυτοί που έγιναν δεκτοί, έπρεπε  να πληρώσουν για να μείνουν (νοίκι-χαράτσι). Εμείς θα στηρίξουμε τον αγώνα των εστιακών και πρέπει κάθε φοιτητής που μένει στις εστίες από το σύλλογό μας να πάει στη γενική συνέλευση του συλλόγου των εστιών όποτε αυτή γίνει. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν: πόσα δωμάτια στις εστίες αντιστοιχούν στα 9.000.000 ευρώ που χάθηκαν στην αγορά ενός κτηρίου από το ΑΠΘ; Μη ξεχνάμε ότι ένας φοιτητής έχει να πληρώσει το φαΐ το νοίκι το ρεύμα κ.α..Δε θα επιτρέψουμε κανένας/­­μια συμφοιτητής/τρια μας να παρατήσει τις σπουδές του/της ή να αναγκαστεί να δουλέψει για να τα βγάλει πέρα, γιατί κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν παιδεία χωρίς ταξικούς φραγμούς. Για αυτό και προβαίνουμε σε κατάληψη της σχολής των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, για να διεκδικήσουμε να μην κατακρεουργούνται οι σπουδές μας, να μπορούμε να έχουμε πολύπλευρη γνώση, να μπορούμε να σπουδάζουμε όλοι και όλες με τη σίτιση και τη στέγαση.

Άσυλο

Τον  τελευταίο καιρό γίνεται λόγος για το πανεπιστημιακό άσυλο το οποίο για άλλη μια φορά αμφισβητείται, αυτή τη φορά, λόγω του πορίσματος Παρασκευόπουλου. Η γενικότερη ανάλυση του πορίσματος φαίνεται να εναρμονίζεται ξεκάθαρα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, της κυβέρνησης αλλά και γενικότερα του κεφαλαίου σύμφωνα με τα οποία το σύγχρονο πανεπιστήμιο θα είναι πολιτικά και δημιουργικά αποστειρωμένο και οι λειτουργίες του θα  ελέγχονται πλήρως από το κράτος και τις επιχειρήσεις. Πρώτο ζήτημα που ξεχωρίζει από την εισαγωγή του κειμένου είναι η σχετικοποίηση του πανεπιστημιακού ασύλου, το οποίο σύμφωνα με το πόρισμα, «δεν πρέπει ούτε να υποτιμάται, ούτε να υπερτιμάται». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το πανεπιστημιακό άσυλο παύει πια να είναι ο θεσμός που ξέρουμε και οδεύει προς την κατάργησή του, όπως έχει φανεί σε διάφορες περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια. Το δεύτερο ζήτημα που τίθεται στο πόρισμα είναι η εξίσωση διάφορων εγκληματικών πράξεων [πχ. Κακουργήματα, διακίνηση ναρκωτικών κλπ] με κινητοποιήσεις και καταλήψεις φοιτητών-τριών και αγωνιζόμενων ανθρώπων στον χώρο του πανεπιστημίου κάτι το οποίο έχει ως αποτέλεσμα τα δεύτερα να ονομάζονται «βία». Έτσι γίνεται ξεκάθαρο πως το φοιτητικό κίνημα αντιμετωπίζεται ως ένα ακόμα πρόβλημα το οποίο πρέπει να λυθεί μέσα από ελέγχους ή και ακόμα μέσα από την παρέμβαση της αστυνομίας. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν τίθεται προς συζήτηση μέσα από το πόρισμα η αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων που χαρακτηρίζουν τα μεγάλα ιδρύματα όπως είναι το ναρκεμπόριο το οποίο συχνά μεταφέρεται εσκεμμένα και σε εστίες αντίστασης όπως το παν/μιο προκειμένου να μπορούν να μιλάνε ελεύθερα για «υποβάθμιση και για ανάγκη «μεταρρύθμισης» υποκρύπτοντας τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από αυτές τις κινήσεις την ίδια στιγμή που στοχοποιούν και τους τοξικοεξαρτημένους ως την πηγή του παραπάνω προβλήματος.

Θέλουμε δουλειά με δικαιώματα!

Νοιώθουμε ανασφάλεια και αγωνία για το εργασιακό μας μέλλον αφού ξέρουμε ότι θα έχουμε να πληρώσουμε υπέρογκες εισφορές σε ταμεία χωρίς καμία ανταπόδοση ή στο ΤΕΕ που λειτουργεί εναντίον μας σε συνεργασία  με τους μεγάλους επιχειρηματίες του κλάδου. Ήδη οι αλλαγές στη σχολή μας κινούνται σε μια τέτοια κατεύθυνση: τα μαθήματα που κόβονται θα είναι τα σεμινάρια και οι επιμορφώσεις με δίδακτρα που θα πληρώνουμε για να έχουμε το χαρτί ώστε να μας δεχτούν σε μια δουλειά με τις υπάρχουσες, κακές συνθήκες. Δε συμβιβαζόμαστε με την ανασφάλιστη εργασία , τους χαμηλούς μισθούς , την υπερεργασία ή το κυνήγι δουλειάς από πρότζεκτ σε πρότζεκτ. Στηρίζουμε τους εργαζόμενους/άνεργους μηχανικούς στην μάχη που κάνουν για το δικαίωμα όλων σε αξιοπρεπή δουλειά, ενάντια στις αλλαγές στο ΤΕΕ και τον εργασιακό μεσαίωνα στη χώρα, μάχη της οποίας κομμάτι είμαστε κι εμείς!

Την 1η Νοέμβρη, καλείται διακλαδική απεργία στην Αθήνα, η οποία εναντιώνεται σε όλα τα «τυράκια» της κυβέρνησης περί αυξήσεων σε μισθούς και συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αλλά και συνολικά στην επίθεση που συμβαίνει στον κόσμο της δουλειάς. Τα σωματεία διεκδικούν αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες, κατάργηση του υποκατώτατου μισθού και της νομοθετικής ρύθμισης που επιτρέπει ορισμό του κατώτατου μισθού με κρατική παρέμβαση, επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, επαναφορά μισθών-ημερομισθίων στα επίπεδα των συμβάσεων πριν τη μνημονιακή λαίλαπα και αγώνας για παραπέρα μισθολογικές αυξήσεις, μείωση του χρόνου εργασίας. Επειδή και εμείς θα είμαστε εργαζόμενοι μετά τις σπουδές μας, στηρίζουμε και εμείς την πορεία που θα γίνει στη Θεσσαλονίκη, δίνοντας το στίγμα ότι δε θα ζήσουμε σα δούλοι του 21ου αιώνα.

Παράλληλα με όλα αυτά, είναι ζήτημα του πως θα παλέψουμε για όλες τις ανάγκες μας στο σήμερα, για μόρφωση-δουλειά-ελευθερίες. Το πώς θα σπουδάσουμε, λοιπόν, είναι ένας αγώνας που διαπερνάται από όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης, καθώς η επίθεση γίνεται συντονισμένα. Για αυτόν το λόγο παλεύουμε μέσω του πανεκπαιδευτικού μετώπου, μαζί με τους δασκάλους και τους μαθητές, απαιτώντας την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία, τις προσλήψεις σε διδακτικό προσωπικό για να μην υπάρχουν κενά, τη συνολική βελτίωση της παρεχόμενης μόρφωσης στο σήμερα, σε όλα τα επίπεδα.


Παλεύουμε ενάντια στο φασισμό, τον εθνικισμό, την πολεμική απειλή!

Με αφορμή την πρόσφατη ανάδειξη του μακεδονικού οι φασίστες έχουν εμφανιστεί πάλι δημόσια στη Θεσσαλονίκη. Εμείς δηλώνουμε ότι δε μας χωρίζει τίποτα με ανθρώπους απτήν άλλη μεριά των συνόρων που αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα , ούτε με ανθρώπους που έχουν ξεριζωθεί απ’ τις χώρες τους εξαιτίας πολέμων στους οποίους η Ελλάδα έχει συμμετάσχει για τα συμφέροντα της κυρίαρχής της τάξης, αλλά ούτε και με άλλους ανθρώπους που περιθωριοποιούνται καθημερινά και υποδεικνύονται σαν αποδιοπομπαίοι τράγοι από τους φασίστες. Δεν πολεμάμε για τα συμφέροντα τους! Να εμποδίσουμε τη μηχανή που γεννά φτώχεια-πολέμους-ανεργία και να παλέψουμε ενάντια στην στρατιωτικοποίηση του λαού. Παλεύουμε ενάντια στον πόλεμο, για τη διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών και για να γυρίσουν οι φασίστες στις τρύπες τους. Τασσόμαστε με τη αντιφασιτική Θεσσαλονίκη, του κόσμου της δουλειάς του πολυπολιτισμού και των αγώνων, γι αυτό συμμετέχουμε στην αντιπολεμική-αντιφασιστική-διεθνιστική πορεία στις 30/10, την ημέρα απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ.

Διεκδικούμε:

-Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους/ες. Αγώνας ενάντια στους ταξικούς φραγμούς.
//Άνοιγμα τώρα της πάνω λέσχης. Καμία σκέψη για αντίτιμο. Κανένας έλεγχος πάσο-να καταργηθεί η κάρτα σίτισης. Έξω η εργολαβία από τη λέσχη. Πρόσληψη κι άλλων εργαζομένων με μόνιμη, σταθερή δουλειά.
//Να φροντίσει τώρα το ΑΠΘ ώστε να στεγαστούν δωρεάν και αξιοπρεπώς οι 171 φοιτητές/τριες που έμειναν εκτός εστιών. Να καταργηθεί τώρα το χαράτσι των 100 ευρώ που επιβάλλεται σε όποιον/α παίρνει δωμάτιο στις εστίες! Χτίσιμο νέων εστιών υψηλών προδιαγραφών ώστε να μπορούν να στεγάζονται όσοι-ες έχουν ανάγκη. Κανένα λαϊκό σπίτι στα χέρια κράτους-τραπεζιτών. Κανένας άνθρωπος χωρίς ρεύμα-νερό-θέρμανση.
//Να καταργηθούν τα προαπαιτούμενα για τομέα στο παλιό και το νέο πρόγραμμα σπουδών.
//Να επικυρωθούν άμεσα οι μετεγγραφές που έχουν ζητηθεί από το υπουργείο.
//Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη για σημειώσεις και αναλώσιμα. Δωρεάν σημειώσεις από το λογότυπο!
//Πτυχιακή εξεταστική στο 9ο εξάμηνο για όλους-ες.
//Ούτε σκέψη για δίδακτρα, απαγόρευσή τους στα μεταπτυχιακά.
-Όλη η βασική γνώση στο πτυχίο, το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά. Θέλουμε σπουδές με ποιότητα! Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο.
//Άμεσες προσλήψεις σε διδακτικό προσωπικό! Επαναφορά των μαθημάτων που καταργήθηκαν στο 9ο εξάμηνο της ηλεκτρονικής και σε άλλους τομείς. Αγώνας μαζί με τους διδακτορικούς απέναντι στις απλήρωτες και κακοπληρωμένες επικουρίες. Κατάργηση του μνημονιακού ορίου περί προσλήψεων.
//Να ανοίξει άμεσα η Βεργίνα ώστε να μπορούμε να κάνουμε τις εργασίες μας έχοντας την απαραίτητη υποδομή.
//Ανθρώπινοι όροι φοίτησης. Σπάσιμο των τμημάτων που είναι υπερπλήρη.
//Όχι στις διετείς σχολές κατάρτισης και στην “ανωτατοποίηση” των ΤΕΙ. Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση για όλους-ες. Κανένας κατακερματισμός των αντικειμένων. Καμία μεταφορά γνώσης από το προπτυχιακό στο μεταπτυχιακό. Κάτω ο νόμος Γαβρόγλου και οι κατευθύνσεις της Μπολόνια.
-Γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία! Ούτε ένα ευρώ για το χρέος και τον πόλεμο. Έξω οι εταιρίες από τις σχολές. Κανένα ιδιωτικοοικονομικό κριτήριο στη λειτουργία των ιδρυμάτων. Φοιτητικός και εργατικός έλεγχος επί του πανεπιστημίου. Διαγραφή του χρέους, έξω απ’ την ΕΕ.
-Δημοκρατία μέσα στις σχολές μας.
//Κάτω το πόρισμα Παρασκευόπουλου. Ελεύθερη πολιτική και πολιτιστική έκφραση στο πανεπιστήμιο. Έξω οι ναρκοπιάτσες από τα πανεπιστήμια. Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους/τις τοξικοεξαρτημένους/ες. Συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα στους/στις εργαζόμενους/ες. Άσυλο αγώνων και ελευθεριών και όχι για την παραγωγή έρευνας για τις εταιρίες και το στρατό.
-Αυξήσεις στους μισθούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες, με πλήρη εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. 5μερο-8ωρο-40ωρο.
//Συλλογική σύμβαση εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στον κλάδο μας ΤΩΡΑ! Ανατροπή της σχέσης μισθών-κερδών για να ζήσουμε σαν άνθρωποι.
//Κανονικές προσλήψεις ΤΩΡΑ! Όχι στη μαύρη, ανασφάλιστη, ελαστική εργασία! Κατάργηση της δουλειάς με μπλοκάκι.
//Κατάργηση των άθλιων εργασιακών σχέσεων, των 8μηνων και των voucher. Κατάργηση όλων των αντεργατικών νομοσχεδίων.
// Να μην εφαρμοστούν οι αλλαγές του ΤΕΕ! Καμία κατάτμηση των μηχανικών σε κλάσεις. Όχι στη μετατροπή του ΤΕΕ σε εξεταστικό κέντρο. Οργάνωση των εργαζόμενων τεχνικών ανεξάρτητα από τη γραφειοκρατία και το ΤΕΕ για να νικήσουμε!
-Πάλη ενάντια στην πολεμική απειλή και προετοιμασία. Διεθνιστική αλληλεγγύη και ειρήνη μεταξύ των λαών, πόλεμος σε ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ελληνική ολιγαρχία. Πάλη για συντριβή των φασιστικών συμμοριών και του ναζισμού.
//Έξω ο στρατό από το πανεπιστήμιο. Δεν ερευνάμε-δε δουλεύουμε-δεν πολεμάμε για το ΝΑΤΟ και τον ελληνικό στρατό. Καμία έδρα του στρατού στο πανεπιστήμιο.
//Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα. Καμία συμμετοχή της Ελλάδα στην πολεμική μηχανή. Έξω από το ΝΑΤΟ.
//Αλληλεγγύη στους λαούς των Βαλκανίων και της Τουρκίας, στους μετανάστες, οι φασίστες στις τρύπες τους.

Προχωράμε σε:
-Κινητοποίηση στην πάνω λέσχη και σπάσιμο ελέγχου στην κάτω λέσχη την Πέμπτη 18/10.
-Κινητοποίηση στη συνέλευση τμήματος για τα ζητήματα σχολής (Ηλεκτρονική 9ο εξ., ΝΠΣ, elearningκλπ).
-Διήμερη κατάληψη του τμήματος των Ηλεκτρολόγων, την Τετάρτη 17/10 και την Πέμπτη 18/10. Διεκδικούμε να γίνουν όλα τα μαθήματα που κόπηκαν στον τομέα Ηλεκτρονικής, να αλλάξει τώρα η κατάσταση στις εστίες και στη λέσχη. Απαιτούμε αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης εδώ και τώρα  για την παιδεία, για να ικανοποιηθεί το δικαίωμά μας σε μόρφωση χωρίς να αποκλείεται κανένας απ’αυτήν.
-Συντονισμός με κάθε φοιτητικό σύλλογο που κινείται σε αγωνιστική κατεύθυνση. Συντονισμός με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια του Πανεπιστημίου. Κοινός βηματισμός με το σύλλογο οικοτρόφων φοιτητικών εστιών Θεσ/νίκης.
-Συμμετοχή στην πανεκπαιδευτική πορεία τη Δευτέρα 29/10.
-Συμμετοχή στην αντιπολεμική-αντιφασιστική πορεία την Τρίτη 30/10.
-Συμμετοχή στην εργατική βραδινή πορεία την Πέμπτη 1/11.
-Καλούμε σε συγκρότηση συντονιστικής επιτροπής για την υλοποίηση της απόφασης του συλλόγου.
-Παρέμβαση του συλλόγου στην Σύγκλητο του Πανεπιστημίου για όλα τα αιτήματά μας, όποτε αυτή οριστεί.