Δελτίο τύπου ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης για την διακοπή της εκδήλωσης την Παρασκευή 9/6

Την Παρασκευή 9/6 το Υπουργείο Παιδείας και έρευνας σε συνεργασία με το Ίδρυμα Νόησις και το ΑΠΘ διοργάνωσαν εκδήλωση-ημερίδα με θέμα "Ενιαίος Χώρος Εκπαίδευσης και Έρευνας και Παραγωγική Ανασυγκρότηση" με μια σειρά από “εκλεκτούς” καλεσμένους ανάμεσα τους και ο Υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου. Στην εκδήλωση αυτή, μια απ΄ τις πολλές που τελευταία δίνουν το παρόν πανεπιστημιακοί και κυβερνητικοί εκπρόσωποι, ο κ. Γαβρόγλου τελικά δεν έδωσε το παρόν. Ωστόσο η κοροϊδία, που ο πρύτανης Μήτκας, ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός και άλλες κυβερνητικές φυσιογνωμίες, επέδειξαν ήταν ιδιαίτερα προκλητική. Την στιγμή που είναι ακόμα νωπά τα χαρτιά του 4ου μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση για την καταδίκη της γενιάς μας σε μια περιπλάνηση μεταξύ ανεργίας-ημιαπασχόλησης-επισφάλειας, η κυβέρνηση αναζητά προνομιακούς συμμάχους και συνομιλητές για να προχωρήσει σε αντίστοιχες αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση τσακίζοντας κάθε ένα από τα δικαιώματα που το φοιτητικό κίνημα ιστορικά πάλευε να κατοχυρώσει και να περιφρουρήσει. Το νέο νομοσχέδιο που ετοιμάζει το Υπουργείο και επικοινωνιακά προωθείται ως ενίσχυση της καινοτόμας ερευνητικής δραστηριότητας σε μια κατεύθυνση παραγωγικής ανασυγκρότησης, έρχεται στην πραγματικότητα να προσαρμόσει το ελληνικό πανεπιστήμιο σε ευρωπαϊκά μοντέλα. Από το γεγονός ότι προωθούνται συγχωνεύσεις τμημάτων, αφαιρούνται επαγγελματικά δικαιώματα, ανοίγει ο δρόμος για τη διάσπαση των κύκλων σπουδών και τα πτυχία μας μετατρέπονται σε "τίτλους κατοχύρωσης γνώσης" μέχρι το ότι η δωρεάν μέριμνα γίνεται υπόθεση όλο και λιγότερων φοιτητών και η υποχρηματοδότηση ανοίγει όλο και πιο επιτακτικά την κουβέντα για δίδακτρα προσαρμόζοντας παράλληλα την ερευνητική δραστηριότητα στις απαιτήσεις των εταιριών, φαίνεται ότι η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά κοινωνική πολιτική επιχειρεί για την εκπαίδευση.

Είναι προκλητικές τέτοιου είδους γιορτές και φίεστες, σαν τη σημερινή, όταν τα χρήματα που λείπουν για τη λειτουργία των πανεπιστημίων πηγαίνουν στο χρέος και τους πολεμικούς εξοπλισμούς, όταν η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών ασφυκτιά για να τελειώσει τις σπούδες της, όταν το μέλλον μας καθορίζεται από έναν μισθό των 400 ευρώ ή από την επιλογή της μετανάστευσης. Φαίνεται πως η κυβέρνηση και οι πρυτανικές αρχές συζητάν για την εκπαίδευση και την έρευνα περιγράφοντας κάτι τελείως ξένο προς τις ανάγκες φοιτητών και εργαζόμενων μέσα στο πανεπιστήμιο. Σήμερα, βασικό μέλημα της κυβέρνησης και των πρυτανειών που είναι υλοποιητές της πολιτικής της ΕΕ στα πανεπιστήμια είναι το πώς το πανεπιστήμιο θα "σφραγίσει" με νέες αλλαγές τη "δίκαιη ανάπτυξη" που ευαγγελίζονται σε μια κατεύθυνση όμως που περιγράφει κυνικά το μέλλον της νεολαίας στα όρια της απλής επιβίωσης. Αυτό το ρόλο έρχονται να παίξουν και ημερίδες σαν και αυτή. Να βάλουν για τα καλά στην ατζέντα της κουβέντας νέο νόμο που ετοιμάζουν. Ένα νόμο που τελικά εμείς λέμε ότι δε θα περάσει!

Ως ΕΑΑΚ το προηγούμενο διάστημα είχαμε παρέμβει και είχαμε ξεκαθαρίσει ότι τέτοιες εκδηλώσεις που κανονίζουν το εργασιακό μέλλον μας αλλά και το παρόν στις σπουδές μας δε θα επιτρέπουμε να γίνονται. Όσο, δε, η πρυτανεία και η σύγκλητος κρατούν κλειστές τις πόρτες τους στους φοιτητές, θα τους χαλάμε τις γιορτές τους μέχρι οι ανάγκες μας να επιβληθούν. Και τις ανάγκες μας για δουλειά με αξιοπρέπεια, για σπουδές για όλους, για μόνιμη και σταθερή εργασία δε θα τις βρούμε σε αυτές τις αίθουσες, ούτε θα μας τις εξασφαλίσουν πρυτανείες, κυβερνήσεις και διάφοροι χαρτογιάκαδες που φαντάζονται το πανεπιστήμιο της αγοράς. Αντίθετα, τις ανάγκες μας θα τις επιβάλλουν οι συλλογικές διαδικασίες μας, οι φοιτητικοί σύλλογοι, ο αγωνιστικός συντονισμός με τους εργαζόμενους και οι ανυποχώρητοι αγώνες μας. Σε αυτό τον αγώνα καλούμαστε να πάρουμε θέση: ή με τις πρυτανείες και τις κυβερνήσεις ή με τους εργαζόμενους, την πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία και το μέλλον που μας αξίζει.

Κανένα εμπόδιο στη διεκπεραίωση των σπουδών μας!

Αυτό το εξάμηνο, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, ο κύριος Δημάκης έβγαλε τα αποτελέσματα των Αναλογικών Τηλεπικοινωνιών 2 μέρες πριν την επόμενη εξέταση, ενώ 5 μέρες πριν την εξέταση του Στοχαστικού Σήματος δεν έχει βγάλει τα αποτελέσματα της προηγούμενης εξεταστικής. Αποτέλεσμα; Πολύς κόσμος ακόμα δεν ξέρει αν θα χρειαστεί να δώσει στοχαστικό και αντίστοιχα καλείται να δώσει Αναλογικές ένας κόσμος που μπορεί να μην είναι προετοιμασμένος. Τελικά η είσοδος ενός ακόμα εμποδίου στο να βγάλουμε τη σχολή στην ώρα μας. Στις περιπτώσεις των επί πτυχίω, τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα καθώς μπαίνει πολύ πιο άμεσα υπό διακύβευμα η ολοκλήρωση των σπουδών.

Θεωρούμε πραγματικά απαράδεκτο να προστίθεται ένα ακόμα ανούσιο εμπόδιο στις σπουδές μας, μαζί με τα προαπαιτούμενα για τομέα και το όριο δήλωσης μαθημάτων. Πόσο μάλλον όταν εξαιτίας του ορίου δήλωσης, πολλοί συνάδελφοι ενδεχομένως να έχουν δηλώσει τζάμπα ένα μάθημα το οποίο 2 μέρες πριν την εξέταση έμαθαν ότι πέρασαν. Σε μια εποχή στην οποία η κρίση δεν αφήνει πολλά περιθώρια στη λαϊκή οικογένεια, ενώ οι ταξικοί φραγμοί δίνουν και παίρνουν ακόμα από το λύκειο και συνεχίζουν στο πανεπιστήμιο (βλ. χαράτσι στις εστίες, προσπάθεια αντιτίμου στη λέσχη, σημειώσεις από την τσέπη μας), είναι φανερό ότι ο ένας επιπλέον χρόνος σπουδών αποτελεί οικονομική αιμορραγία και για εμάς και για την οικογένειά μας.

Απέναντι στην κατάσταση αυτή, εμείς μπορούμε όχι μόνο να αντισταθούμε συλλογικά, αλλά και να βγούμε μπροστά για νέες κατακτήσεις! Η διευκόλυνση των σπουδών μας έχει ουσιαστική σημασία. Όπως το προηγούμενο εξάμηνο κερδίσαμε για πρώτη φορά ως σύλλογος πτυχιακή εξεταστική στο 9^ο (αντί για το 10^ο) εξάμηνο, όπως στην πτυχιακή του Φεβρουαρίου κερδήθηκε κανονικοποίηση στα ΣΑΕ 2, όπως έχει πλέον γίνει κεκτημένο να βγαίνει από νωρίς το πρόγραμμα της κάθε εξεταστικής, έτσι και τώρα πρέπει να πιέσουμε να βγαίνουν τα αποτελέσματα στην ώρα τους.

• Άμεση εμφάνιση των αποτελεσμάτων του Στοχαστικού Σήματος
• Επανεξέταση για όποιον χρειαστεί στο Στοχαστικό Σήμα, τις Αναλογικές Τηλεπικοινωνίες και σε όποιο μάθημα τα προηγούμενα αποτελέσματα βγήκαν σε λιγότερο από 2 βδομάδες πριν την εξέταση του μαθήματος.
• Κατάργηση του ορίου δήλωσης μαθημάτων και των προαπαιτουμένων.

Μαζική παράσταση την Παρασκευή στις 10:30 στον πρόεδρο του τμήματος. Συνάντηση στη γραμματεία Ηλ-Μηχ.

Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί δεν θα περάσουν, η τρομοκρατία δεν μας σταματά

Το λόγο για το άσυλο τον έχουμε εμείς και όχι οι πρυτάνεις τα ΜΑΤ και οι εισαγγελείς!

Το πρωί της Πέμπτης 1 Ιουνίου  “στα υπόγεια του πολυτεχνείου”, βρέθηκε η σωρός μιας γυναίκας που φαίνεται να κατέληξε από υπερβολική δόση. Από τότε σύσσωμα τα τοπικά ΜΜΕ, η πρυτανεία και μερίδες καθηγητών ανακάλυψαν την αμερική! “Η ανομία και η παραβατικότητα στα πανεπιστήμια έχει πιάσει κόκκινο”, “το άσυλο υποθάλπτει την εγκληματική δράση” και άλλα τέτοια μονοπώλησαν τον επίσημο “δημόσιο διάλογο”. Άλλωστε μια νεκρή ναρκομανής είναι το ιδιανικό θύμα για αυτούς, προκειμένου να στήσουν μια επικοινωνιακή καμπάνια προβολής της αντιδραστικής τους τοποθέτησης.  Είναι αυτοί που δεν νοιάζονται για τους δεκάδες αστέγους που πεθαίνουν στα πεζούλια των δρόμων της Θεσσαλονίκης, ούτε για τους χιλιάδες πρόσφυγες που στοιβάζονται στα στρατόπεδα θανατου, αλλά όταν ο θάνατος τους “βολεύει”, σκίζουν τα ιμάτιά τους για την “εγκληματικότητα”...

Ελπίζουμε πως οι συγκεκριμένοι έχουν μάτια και βλέπουν ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια μεθοδευμένη κίνηση και μεταφορά του ναρκεμπορίου από τη Ναυαρίνου και τη Ροτόντα εντός του Ασύλου (από πλατεία Χημείου μέχρι τα “υπόγεια του πολυτεχνείου”). Είναι τόσο μεθοδευμένη που χρονολογείται παράλληλα με την ψήφιση του ν. Διαμαντοπούλου και την νομοθετική “κατάργηση του ασύλου” και υλοποιείται με την πλήρη και καθοριστική συμβολή της αστυνομίας. Δεν είναι τυχαίες προφανώς και οι επεμβάσεις των δυνάμεων ασφαλείας στις “πρώην” περιοχές ναρκεμπορίου, επεμβάσεις που “σπρώχνουν” αυτο το εμπόριο εντός του πανεπιστημίου και του χώρου του ασύλου, σε μια προσπάθεια απονομιμοποίησης του. Το πρόβλημα της διακίνησης εντός του πανεπιστήμιου δημιουργήθηκε από τους υλοποιητές της αναδιαρθρωσης (κράτος, αστυνομία, πρυτάνεις) και χρησιμοποιείται εργαλειακά για επικοινωνιακούς λόγους. Επομένως είναι σαφές ότι δεν περιμένουμε από κανέναν τους να δώσει “λύση”. Τις λύσεις τους τις ξέρουμε και αφορούν  κλειδώματα στις αίθουσες και τις πτέρυγες, κατεβασμένα ρολά ακόμη και το σταμάτημα των μαθημάτων για να "προφυλαχτούν οι φοιτητές".Η συνέχεια αυτής της “λύσης” προαναγγέλεται στην ανακοίνωση που εξέδωσε η Πρυτανεία μια μέρα μετά το παραπάνω περιστατικό, που κάνει λόγο για "να ενταθούν και οι προσπάθειες των αστυνομικών δυνάμεων" , "ώστε να παύσει το ΑΠΘ να θεωρείται ως μια βολική ουδέτερη ζώνη, μεταξύ νόμου και παρανομίας."  Άλλωστε η πρυτανεία του Μήτκα εκλέχθηκε μετά βαίων και κλάδων εγγυόμενη ότι "θα φύγει η πρέζα από την πλατεία χημείου" και αυτό ήταν διατεθιμένη να το στηρίξει μέσα από προτάσεις για πανεπιστημιακή αστυνομία, αλλά και την αναγκαία συμβολή των αστυνομικών δυνάμεων.

Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως δεν εθελοτυφλούμε. Ίσα, ίσα. Τα ναρκωτικά και οι εξαρτήσεις αποτελούν πραγματικό πρόβλημα, η ρίζα του οποίου βρίσκεται στο σημερινό σύστημα, τόσο στο επίπεδο της ανάγκης για διαφυγή από τη σάπια πραγματικότητα που ζούμε, όσο και στο επίπεδο της ύπαρξης μιας ολόκληρης βιομηχανίας κέρδους γύρω από αυτά. Η ανάγκη για διαφυγή ειδικά σε περιόδους κρίσης έρχεται παράλληλα με ανερχόμενα φθηνά και όλο και πιο θανατηφόρα ναρκωτικά. Όλο αυτό έρχεται να καλυφθεί εντέχνως με τα ΜΜΕ, τις κυβερνήσεις, την αστυνομία να στρέφονται τις περισσότερες φορές ενάντια στο θύμα, που είναι οι τοξικοεξαρτημένοι, βρίσκοντας εύκολα το εξιλασθήριο θύμα, ενώ οι ναρκέμποροι που πλουτίζουν μέσα από το θάνατο μένουν στο απυρόβλητο. Οι τοξικοεξαρτημένοι δεν είναι ο εχθρός. Το πρόβλημα των ναρκωτικών και των εξαρτήσεων, συνεπώς, δε λύνεται με την αστυνόμευση, ακριβώς γιατί η πηγή του προβλήματος βρίσκεται αλλού. Βρίσκεται στην αδιέξοδη καθημερινότητα, βρίσκεται σε ένα σύστημα που υποθάλπει τους βαρώνους των ναρκωτικών, γιατί αυτά αποτελούν τεράστιο πεδίο κερδοφορίας, αλλά και μέσο καταστολής. Βρίσκεται, ακόμη, στην έλλειψη πρόληψης, αλλά και περίθαλψης. Οι ελάχιστες μονάδες πρόληψης και απεξάρτησης που υπήρχαν, μέσα στην κρίση έκλεισαν. Τα νοσοκομεία υποστελεχώνονται, η πρόσβαση στην απεξάρτηση είναι μια διαδικασία χρονοβόρα και επίπονη, η ψυχολογική υποστήριξη ανύπαρκτη, ενώ τα χρήματα που απαιτούνται είναι πολλά, με αποτέλεσμα η τεράστια πλειοψηφία των τοξικοεξαρτημένων να αποκλείεται και να εγκλωβίζεται σε αδιέξοδο. Μέσα σε αυτή την κατάσταση στήνεται άλλο ένα επιχειρηματικό παιχνίδι με τις ΜΚΟ να αναλαμβάνουν το ρόλο που θα έπρεπε να έχουν δημόσιες μονάδες απεξάρτησης. Αν θέλουν λοιπόν όλοι αυτοί, τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση, η Πρυτανεία να δείξουν πραγματικό ενδιαφέρον, τότε ας μιλήσουν για το πραγματικό πρόβλημα. Φυσικά δεν πρόκειται να το κάνουν. Όμως εμείς οφείλουμε όχι απλά να μιλήσουμε αλλά να παλέψουμε για δημόσιες και δωρεάν μονάδες πρόληψης και απεξάρτησης, δημόσια και δωρεάν υγεία εν γένει για όλες|ους, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες τις μονάδες υγείας για την κάλυψη όλων των αναγκών. Να παλέψουμε ενάντια στο σύστημα που γεννά τις εξαρτήσεις και την εξαθλίωση ψυχική και σωματική, να παλέψουμε ενάντια στους ναρκέμπορους και όσους τους υποθάλπουν, ενώ για τους τοξικοεξαρτημένους να απαιτήσουμε περίθαλψη.

Είναι φανερό, λοιπόν, πως η στοχευμένη αυτη προσπάθεια για την ενίσχυση της αστυνόμευσης στο ΑΠΘ αποτελεί κομμάτι μιας συνολικής πολιτικής. Μέσα στη δίνη της κρίσης τους, κυβέρνηση - ΕΕ- κεφάλαιο , αυξάνουν την κρατική καταστολή για τη διατήρηση της εσωτερικής τάξης και ασφάλειας ώστε να εξασφαλίσουν με κάθε τρόπο την υλοποίηση των πιο επιθετικών πολιτικών ενάντια στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Όπως έγιναν διώξεις κατά αγωνιστών που καταδεικνύουν καψώνια στο στρατό, μηνύσεις σε αγωνιστές που συμμετείχαν στο κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας στην πόλη, έτσι και το πανεπιστήμιο κάθε άλλο παρά ανεπηρέαστο μένει. Οι διώξεις φοιτητών στην Ξάνθη, Λοκ- αουτ στη Νομική Αθήνας, ΜΑΤ στο ΠΑΜΑΚ στην εκδήλωση της UNESCO, αλλά και η στάση της πρυτανείας του ΑΠΘ με μπράβους μπροστά από τις κλειδωμένες πόρτες της συγκλήτου είναι μόνο μερικά παραδείγματα της επελαύνουσας αυταρχικοποίησης των ιδρυμάτων. Αυτό είναι και μια ενδεχόμενη αστυνόμευση των πανεπιστημίων για την οποία δίνει πάτημα το κείμενο συλλογης υπογραφών από «ανεξάρτητους φοιτητές», οι οποίοι μόνο ανεξάρτητοι δεν είναι όταν αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία περί "ασύλου ανομίας" αλλά και τη ρητορεία της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για τη φύλαξη των πανεπιστημίων που μιλάει για αστυνόμευση (και αυτό δεν είναι προστασία..) των σχολών. Ας μην ξεχνάμε όμως πως στις ΗΠΑ, μπορεί τα πανεπιστήμια να είναι τα πιο καλά φυλαγμένα παγκοσμίως, όμως είναι και εκείνα στα οποία οι δείκτες της “εγκληματικότητας” [κλοπές, βιασμοί κλπ] είναι οι μεγαλύτεροι. Φαίνεται, λοιπόν, πως η αστυνόμευση δεν έρχεται για την καταστολή της “εγκληματικότητας”, όπως μπορεί να έχει κανείς στο μυαλό του μια κλοπή, μια επίθεση, τα ναρκωτικά κλπ. Η “εγκληματικότητα” για αυτούς είναι οι φοιτητές/ριες που αντιστέκονται. 

Η αυταρχικοποίηση και η καταστολή (πλέον) εντός των Ιδρυμάτων είναι αυτή που θα επιτρέψει την αναίμακτη μετατροπή του πανεπιστημίου σε ένα αποστειρωμένο εκπαιδευτήριο, πλήρως αναδιαρθρωμένο, με τις εργολαβίες να κάνουν πάρτυ από τη φύλαξη μέχρι τη σίτιση, τη στέγαση και  το κόστος φοίτησης να είναι μετακυλισμένο αποκλειστικά στις πλάτες των φοιτητών. Οι πολιτικές αυτές επιβαρύνουν εμάς και τις σπουδές μας γι αυτό και πρέπει να είμαστε εμείς, αυτοί οι φοιτητές, που μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις και τους αγώνες μας θα μπλοκάρουμε την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, θα εναντιωθούμε στο πανεπιστήμιό τους και θα διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας για δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους και ένα πανεπιστήμιο βασισμένο στις ανάγκες μας και στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Το άσυλο κερδήθηκε μέσα από αγώνες και δε χαρίστηκε ποτέ.  Κόντρα στο "άσυλο ανομίας" που θέλουν να προβάλουν, εμείς παλεύουμε για το άσυλο αγώνων, άσυλο ελεύθερης πολιτικής και πολιτισμικής έκφρασης που χρόνια τώρα οι φοιτητικοί σύλλογοι μέσω των γενικών συνελεύσέων τους και των αγωνιστικών τους αποφάσεων έχουν καταδείξει και το έχουν κάνει πράξη! Το άσυλο, λοιπόν, ξέρουν να το περιφρουρούν καλύτερα απ όλους οι ίδιοι οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι ίδιοι οι φοιτητές που ζούνε καθημερινά αυτόν τον χώρο και όχι εκείνοι που τον κλειδώνουν και τον αποστειρώνουν.Απέναντι στο δόγμα της “τάξης και ασφάλειας”, εμείς να προτάξουμε τους ανοιχτούς και ζωντανούς από την παρουσία μας χώρους. Να τους γεμίσουμε με εκδηλώσεις πολιτικές, πολιτιστικές, με συλλογικότητες, ομάδες, με συζητήσεις, προβολές, με αγώνες. Αυτή είναι η καλύτερη προστασία του πανεπιστημίου. Τη στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διεξάγει την πιο βαθιά επίθεση στα πληττόμενα κομμάτια λαού και νεολαίας και ο συνδικαλισμός απονομιμοποιείται και στοχοποιείται σε όλα τα επίπεδα, είναι χρέος της γενιάς μας να φωνάξουμε ότι: το λόγο για το άσυλο τον έχουμε εμείς και όχι οι Πρυτάνεις, τα ΜΑΤ και οι εισαγγελείς.

/Έξω οι έμποροι ναρκωτικών από τα πανεπιστήμια

/Δημόσια και δωρεάν υγεία για όλες|ους, δημόσια και δωρεάν περίθαλψη και απεξάρτηση για τους τοξικοεξαρτημένους

/Καμία αστυνόμευση, κανένα lock-out των πανεπιστημίων

/Ανοιχτοί πανεπιστημιακοί χώροι για την πολιτική, τον πολιτισμό, τους αγώνες λαού και νεολαίας και όχι για εταιρίες

ΕΑΑΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης

Σύνοδος κορυφής Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ στη Θεσσαλονίκη στις 15 Ιουνίου.

Συμμετέχουμε στο αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό συλλαλητήριο. Αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης στις 15/6,  στις 7.00 μ.μ., στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Βρισκόμαστε σε φάση σημαντικών γεωπολιτικών εξελίξεων, συνέχισης των πολεμικών αναμετρήσεων στην ευρύτερη περιοχή, με κίνδυνο κλιμάκωσης.

Μέσα σε αυτό το κουβάρι των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων παρεμβαίνουν ενεργητικά τόσο το  μπλοκ ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, όσο και η  Ρωσία, δίνοντας μια δυναμική ευρύτερης σύγκρουσης ανοιχτής σε πολύ επικίνδυνες εξελίξεις.

Συνολικά, ο πόλεμος για μια ακόμη φορά αποτελεί «διέξοδο» για την υπέρβαση της κρίσης, τόσο με την πάλη για το μοίρασμα των ενεργειακών δρόμων και των αγορών, την υπαγωγή περιφερειακών χωρών  υπό την κηδεμονία ηγεμονικών καπιταλιστικών-ιμπεριαλιστικών κρατών, όσο και με τη καθεαυτό κατανάλωση πολεμικού υλικού, την αναπαραγωγή των πολεμικών πιστώσεων  ως μοχλό αύξησης της κερδοφορίας της πολεμικής βιομηχανίας και των συνεπακόλουθων τομέων της.

Ο πόλεμος στη συγκεκριμένη περίοδο και σε εκτεταμένες ζώνες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής  αποκτά νέα χαρακτηριστικά, καθώς οι πολεμικές συρράξεις επεκτείνονται χωρίς ορατό τέλος, γεννώντας καταστροφή και διάλυση κρατών. Οι εξελίξεις διαμορφώνουν δυναμική νέων μαζικότερων προσφυγικών ρευμάτων τα οποία δεν θα μπορούν για μεγάλο διάστημα να συγκρατούνται από τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας και την συγκυριακή αλλαγή των προσφυγικών δρόμων (βόρεια Αφρική και νότια μεσόγειο, με νέα χιλιάδες θύματα).

Ταυτόχρονα, ο μακρόχρονος πόλεμος και οι καπιταλιστικές – ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις πηγαίνουν μαζί με την καθολική επίθεση στο επίπεδο ζωής και στα δικαιώματα των εργατικών – λαϊκών στρωμάτων, στις ελευθερίες (στο όνομα και της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας»). Μια διαρκής κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», αναστολής και τελικά αναίρεσης των λαϊκών δικαιωμάτων.

Η ελληνική αστική τάξη επιδιώκει να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα της «Δύσης» στην ευρύτερη περιοχή, πολιτική που ιστορικά έχει αποδειχθεί καταστροφική για τον λαό και την χώρα και να οικοδομήσει παραπέρα τον αντιδραστικό άξονα Ελλάδα – Κύπρος -Ισραήλ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ έχει γίνει ο πιο πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ και  του Νετανιάχου,  που έχει μετατρέψει την κατεχόμενη Παλαιστίνη κυριολεκτικά σε απέραντη φυλακή. Είναι πρόκληση το καλωσόρισμα του στην Θεσσαλονίκη σε μια στιγμή που χιλιάδες Παλαιστίνιοι αγωνιστές πραγματοποιούν απεργία πείνας για στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ συνολικότερα υλοποίει τις κατευθύνσεις της πολιτικής του ΝΑΤΟ και της ΕΕ,  τους προσφέρει νέες βάσεις, καλεί το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο κλπ. Όλα αυτά είναι πολύ επικίνδυνα. Παρά τη μείωση των στρατιωτικών δαπανών τα προηγούμενα χρόνια (η οποία είναι πολύ μικρότερη απ’ όσο κοινωνικά αναγκαίων τομέων), η Ελλάδα παραμένει 2η χώρα στο ΝΑΤΟ όσον αφορά το ποσοστό του ΑΕΠ που δαπανά για εξοπλισμούς κλπ., ενώ προετοιμάζονται νέες μεγάλες αγορές.

Το εργατικό λαϊκό κίνημα και τα σωματεία πρέπει να μπουν μπροστά για να υψωθεί φραγμός στην πορεία των ιμπεριαλιστικών πολέμων και των αστικών ανταγωνισμών. Να αποδείξει την φύση τους, με πλήρη ανεξαρτησία πολιτική-ιδεολογική και οργανωτική απέναντι στις αστικές τάξεις και τους εθνικισμούς σε κάθε χώρα.

Με κεντρικό σύνθημα: Πάλη για την αποτροπή του πολέμου, για την ειρήνη και τη διεθνή συνεργασία των λαών, ενάντια, στον ιμπεριαλισμό, στις αστικές τάξεις και τις κυβερνήσεις, στον εθνικισμό, το σκοταδισμό και το φασισμό.

Με στόχους πάλης:

§   Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο και την περιοχή. Κλείσιμο όλων των βάσεων, όχι και έξω από τον Ευρωστρατό.

§   Αποφασιστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών τώρα, σταμάτημα των εξοπλισμών, λεφτά για τις λαϊκές ανάγκες και όχι για τις πολεμικές βιομηχανίες.

§   Κοινό μέτωπο των λαών ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό .Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από «προστάτες».

§   καμιά συμμετοχή – καμιά εμπλοκή στους άδικους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Να γυρίσουν άμεσα όλες οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από το εξωτερικό.

§   Δεν πολεμάμε για τα συμφέροντα της ελληνικής ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού. Ανυποχώρητος αγώνας για την ειρήνη, την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη συνεργασία των λαών.