Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ-ΧΑΦΙΕΔΙΣΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΚΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ.

      Την Τετάρτη 23/2 , εκατοντάδες φοιτητών και εργαζομένων ,συμμετείχαν στη μεγαλειώδη απεργιακή κινητοποίηση ενάντια στην πιο ληστρική επίθεση (κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ) σε εργαζόμενους και νεολαία τα τελευταία χρόνια . Η πρόθεση της Αστυνομίας να διαλύσει την πορεία ήταν εμφανής από την αρχή , με αποκορύφωμα λίγο πριν το τέλος αυτής, όπου σύσσωμα ΜΑΤ και Ασφάλεια άρχισαν να κυνηγούν στα τυφλά διαδηλωτές με σκοπό τη σύλληψή τους.
Κατά τη διάρκεια του ανθρωποκυνηγητού αυτού, ασφαλίτες , αφού ακινητοποήσαν τον σύντροφο και  συνάδελφό μας Χρήστο Τζελέπη ,τον ξυλοκόπησαν και ύστερα τον προσήγαγαν στη Γ.Α.Δ.Θ απ’ όπου και μας ανακοινώθηκαν μετά από ώρες οι κατηγορίες σύλληψής του.
  Άμεσα το πανό των φοιτητικών συλλόγων κατευθύνθηκε προς την αστυνομική διεύθυνση για να δείξει την έμπρακτη αλληλεγγύη του στο συνάδελφο και να φωνάξει δυνατά πως το φοιτητικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ. Με τη λήξη της κινητοποίησης καλέσαμε άμεσα Δ.Σ για να υπάρξει ψήφισμα αλληλεγγύης στον Χ.Τ καθώς την επομένη στις 11 περνούσε αυτόφωρη διαδικασία  στα δικαστήρια.
    Προς έκπληξη όλων μας , η ΠΚΣ με έναν αρκετά «φυσικό» τρόπο απάντησε μετά από μία ώρα, λέγοντας ότι δεν ενδιαφέρεται καν για το συνάδελφο (με πολύ πιο γλαφυρό τρόπο) και ότι αν(!) επιμέναμε για Δ.Σ αυτό θα γινόταν την Πέμπτη 24/2 ,2 ώρες πριν το αυτόφωρο! Παράλληλα διαρκής ήταν και ο τόνος ειρωνείας των συναδέλφων της ΠΚΣ  όσον αφορά την αθωότητα του Χ.Τ (δεν ήμασταν μπροστά,δεν ξέρουμε τι έκανε κτλ..) κάτι το οποίο δεν τόλμησαν να σκεφτούν να αμφισβητήσουν ούτε οι ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, γνωστές για τον αντιδραστικό και αντικινηματικό ρόλο που  παίζουν στα Πανεπιστήμια. Το Δ.Σ. προφανώς έγινε το βράδυ χωρίς την ΠΚΣ , η οποία φτάνοντας σε έσχατο σημείο δοσιλογισμού δεν έφερνε καν σφραγίδα για να επικυρωθεί το ψήφισμα (το οποίο είχε περάσει από 23 συλλόγους και το σωματείο του ΟΤΕ στον οποίο εργάζεται ο Χ.Τ) μέχρι και 20 λεπτά πριν ξεκινήσει το δικαστήριο στο οποίο και είχε κανονιστεί συγκέντρωση αλληλεγγύης για το συνάδελφο.
 Η πραγματικά χαφιεδίστικη στάση της ΠΚΣ δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως δεν αντιλαμβάνεται ούτε τον βασικό λόγο ύπαρξης των συλλόγων, που είναι καταρχήν η υπεράσπιση των μελών του. Αυτή η λογική της περιχαράκωσης και ηττοπάθειας  μάλλον είναι πέρα και έξω από τις συλλογικές αναπαραστάσεις αγώνα με τις οποίες έχτισε ο σύλλογος μας την συντροφικότητα και την αλληλεγγύη των τελευταίων ετών. Εν τέλει ,αυτή είναι και η λογική η οποία σαμποτάρει γενικές συνελεύσεις, παίρνει διαζύγιο από τις καταλήψεις και δεν κάνει καν τον κόπο να μιλήσει για το νέο νόμο-πλαίσιο, πόσο μάλλον για ένα μαζικό φοιτητικό κίνημα ανατροπής.
Η δίκη διενεργήθηκε τελικά δύο μέρες μετά τη σύλληψη με τη μαζικότατη παρουσία αλληλέγγυων συμφοιτητών και συναγωνιστών. Η αντιφατικότητα των καταθέσεων των μαρτύρων κατηγορίας, η παράλληλη παρουσία δυνάμεων ΜΑΤ εντός του κτιρίου των δικαστηρίων και η απροκάλυπτη στάση εισαγγελέα και προέδρου να μην αναγνωρίζουν καμία αλήθεια στις μαρτυρίες της υπεράσπισης, οδήγησαν στην τελική απόφαση καταδίκης του συντρόφου μας.
Για εμάς, το αποτέλεσμα της δίκης δεν αφορά την υποκειμενική «σκληρότητα» των εν λόγω δικαστικών «λειτουργών» αλλά είναι ξεκάθαρα πολιτικό. Σε μια συγκυρία που το κεφάλαιο και οι πολιτικοί εκφραστές του ξεζουμίζουν το εργατικό δυναμικό και συμπιέζουν τα δικαιώματα εργαζομένων και νεολαίας προς τα κάτω, η λαϊκή οργή θα ξεχύνεται στους δρόμους με όλο και πιο αναβαθμισμένο τρόπο. Επιχειρώντας παράλληλα, η κυβέρνηση, να καταθέσει στο άμεσο διάστημα, τον πιο αντιδραστικό Νόμο-Πλαίσιο από τη μεταπολίτευση και μετά, γνωρίζει πολύ καλά πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το φοιτητικό κίνημα, λόγω της νικηφόρας προοπτικής του αλλά και των πολιτικών προεκτάσεων που μπορεί να έχει στο ευρύτερο λαϊκό κίνημα. Σε μία τέτοια περίοδο λοιπόν, που διαρρηγνύεται κάθε κοινωνική συμμαχία για την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ επιλέγει την ωμή καταστολή και την καταπάτηση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος, καταλήγοντας ακόμα και στην ποινικοποίηση της συμμετοχής στην πορεία.

Τα γεγονότα αυτά δεν είναι πρωτοφανή για το σύλλογό μας , καθώς η ιδιαίτερη δυναμική μας στα κινήματα έχει στοχοποιηθεί  από την αστυνομία αρκετές φορές , χωρίς καμία επιτυχία όμως ,κάτι που οφειλόταν ανέκαθεν στην έμπρακτη αλληλεγγύη προς τους συναδέλφους μας. Ως ΑΡ.ΑΓ.Ε. δηλώνουμε απερίφραστα ότι η εξέλιξη της δίκης αυτής, δεν μας τρομοκρατεί. Αντίθετα, μας παροτρύνει να εντείνουμε την πάλη μας ενάντια στην πραγματικότητα που επιβάλλουν Κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ, στην επικείμενη κατάθεση από το υπουργείο του νέου νόμου-έκτρωμα για το πλαίσιο λειτουργίας του πανεπιστημίου. Οι εξελίξεις λοιπόν αυτές, θα βρουν το σύλλογό μας σε αγωνιστική επαγρύπνηση προκειμένου να απαντήσει στην κατάργηση των δικαιωμάτων μας για ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, πτυχία με αξία – δουλειά με δικαιώματα, για ελεύθερο συνδικαλισμό και Άσυλο στα πανεπιστήμια. Σε αυτό το έδαφος ο καθένας καλείται να διαλέξει πλευρά, ή με την ενσωμάτωση και το στημένο διάλογο ή με το δρόμο του κινήματος και της μαχητικής διεκδίκησης των δικαιωμάτων και των αναγκών μας, υπερβαίνοντας τις λογικές ηττοπάθειας, σεχταρισμού και διακηρυκτικής «ανυπακοής». Το φοιτητικό κίνημα μέσα από τις γενικές συνελεύσεις με καταλήψεις συγκρούσεις και διαδηλώσεις,  θα ανατρέψει την επίθεση στην εκπαίδευση και συνδεόμενο με τα ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας ,θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα για ένα κοινωνικό κίνημα ανατροπής .  


ΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ
ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ,
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΞΑΝΑ


  ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 1/3 13:00, αιθ. 5 Ηλεκτρολόγων

ΑΡ.ΑΓ.Ε. - Ε.Α.Α.Κ.

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

ΠΑΙΔΕΙΑ… ΜΑΧΗΣ


Από την αρχή κιόλας του χειμερινού εξαμήνου ακούσαμε τη Διαμαντοπούλου να εξαγγέλλει πως αυτό το έτος θα είναι έτος παιδείας και να θέτει επί τάπητος το θέμα των πανεπιστημίων καλώντας όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα σε έναν στημένο διάλογο με στόχο την κατάθεση ενός νέου νόμου πλαισίου. Ο σύλλογός μας όπως και πολλοί άλλοι σ’ όλη την Ελλάδα από την πρώτη στιγμή πήρε θέση μάχης για την ανατροπή της πιο αντιδραστικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της τελευταίας 20ετίας. Μέσα από μαζικές γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις οι φοιτητές έδωσαν μια πρώτη απάντηση στα σχέδια του υπουργείου, προτάσσοντας δυναμικά τις ανάγκες και τα συμφέροντά τους. Παράλληλα, με τα μάτια στραμμένα πάντα στην κοινωνία, βρέθηκαν στο δρόμο μαζί με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της, παλεύοντας ενάντια στη συνολική πολιτική της κυβέρνησης. Παρά το γεγονός ότι το φοιτητικό κίνημα δεν πρόλαβε να οξυνθεί όσο θα θέλαμε, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αναβολή της κατάθεσης του νομοσχεδίου. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι η μάχη τελείωσε, απεναντίας τώρα αρχίζει καθώς οι νέες δηλώσεις του υπουργείου αποτελούν casus belli για τους φοιτητές.
               
Με τον αναβαθμισμένο νόμο πλαίσιο, η κυβέρνηση δεν δείχνει να αναδιπλώνεται αλλά ίσα ίσα επιτίθεται ακόμη πιο σφοδρά:

·        Αναδιαμόρφωση της φοιτητικής καθημερινότητας – Εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών. Η είσοδος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσω προπαρασκευαστικού έτους, η κατάργηση των ακαδημαϊκών διαλέξεων και η θέσπιση απουσιολόγιου, οι αλυσίδες μαθημάτων και τα προαπαιτούμενα και τέλος οι διαγραφές φοιτητών με την παράλληλη προώθησή τους σε ΙΕΚ, αλλάζουν ριζικά τη ζωή των φοιτητών στο πανεπιστήμιο. Τα παραπάνω ωθούν τον φοιτητή στην εξατομίκευση και την αλλοτρίωση, απομακρύνοντας τον από συλλογικές αναπαραστάσεις και διεκδικήσεις μέσα σε ένα αποστειρωμένο πανεπιστήμιο-σχολείο που στόχος του είναι η δημιουργία πειθήνιων εργαζομένων.

·        Πλήρης και οριστική αποστοίχηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία. Μέσα από ατομικά προγράμματα σπουδών, ο φοιτητής παλεύει για να μαζέψει προσόντα και δεξιότητες ώστε να εμπλουτίσει τον ατομικό φάκελο προσόντων του, που αντικαθιστά πλήρως το ενιαίο πτυχίο. Θεσπίζεται έτσι ένας νέος τρόπος απόδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων που σε συνδυασμό με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων θα κατατάσσει τον εργαζόμενο σε μια 8βάθμια κλίμακα, αναγκάζοντάς τον να μπει σε έναν φαύλο κύκλο επανακατάρτισης και ανταγωνισμού προκειμένου να αποκτήσει καλύτερους όρους εργασίας. Ειδικά για τους μηχανικούς η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται με τις επικείμενες αλλαγές στο ΤΕΕ και το άνοιγμα του επαγγέλματος που θα έχουν ως αποτέλεσμα την κατάργηση της ελάχιστης αμοιβής για τους αυτοαπασχολούμενους οδηγώντας τους σταδιακά στην ανεργία. Επίσης, οι άνεργοι και οι μισθωτοί μηχανικοί, που είναι και η πλειοψηφία, ωθούνται ακόμη περισσότερο στην ελαστική και ανασφάλιστη εργασίαυψηλές εισφορές στο ασφαλιστικό τους ταμείο, ανεξάρτητα από το εισόδημά τους και δεν δικαιούνται επίδομα ανεργίας. (μπλοκάκι) ενώ ταυτόχρονα είναι υποχρεωμένοι να καταβάλουν

·        Σαρωτική περικοπή χρηματοδότησης και φοιτητικών παροχών. Δρομολογούνται συγχωνεύσεις, με συνένωση και κατάργηση τμημάτων (βλέπε κατάργηση των ΤΕΙ Θεσσαλονίκη και Πειραιά), με άξονα την ανταποδοτική και μειωμένη χρηματοδότηση. Παράλληλα, αυτονόητες ανάγκες όπως η δωρεάν σίτιση-στέγαση, τα πάσο και τα συγγράμματα θα παρέχονται με αναβαθμισμένο το κριτήριο της απόδοσης του φοιτητή. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με τη λίστα συγγραμμάτων που έχει μετατραπεί ήδη σε λίστα βιβλίων (ένα βιβλίο για κάθε μάθημα) και επιδιώκουν να την κάνουν λίστα βιβλίων προς αγορά. Ένα ακόμα είναι η υποχρέωση του πανεπιστημίου για δωρεάν στέγαση (που ήδη είναι προβληματική και ελλιπής) η οποία υπάγεται πλέον στις διαθέσεις των καλλικρατικών δήμων. Κι όλα αυτά θα αποτελούν παραδείγματα από το μακρινό παρελθόν, μιας και οι εξαγγελίες μιλούν ακόμα και για καταβολή διδάκτρων.

·         Εξωπανεπιστημιακές διοικήσεις . Τα πρυτανικά συμβούλια και η σύγκλητος αντικαθίστανται από τα Συμβούλια Διοίκησης. Όργανα τα οποία θα συγκροτούνται από managers, μεγαλοκαθηγητές και εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου . Αυτό έχει δύο όψεις: Από τη μία με τα νέα διοικητικά συμβούλια η προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής θα γίνεται με πολύ πιο άμεσο τρόπο. Από την άλλη, η δημιουργία κλειστών και μονωμένων από το φοιτητικό κόσμο και την «πανεπιστημιακή κοινότητα» Συμβουλίων Διοίκησης, που θα μπορούν να συνεδριάζουν και εκτός Ασύλου, θα έχει σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό της επίδρασης της φωνής των φοιτητικών συλλόγων και των εργαζομένων του πανεπιστημίου στη λήψη των αποφάσεων. Εικόνα από το μέλλον αποτέλεσε άλλωστε η πρόσφατη συνεδρίαση επιτροπής εξωτερικής αξιολόγησης για την Ιατρική που πραγματοποιήθηκε στο Electra Palace.
 Σε ένα τέτοιο πλαίσιο λοιπόν που ακόμα και το άσυλο θεωρείται κατάλοιπο από τα παλιά και επανανοηματοδοτείται ως «ακαδημαϊκό άσυλο» της απρόσκοπτης διεξαγωγής έρευνας και μαθημάτων δεν θα μπορούσαν να χωράν οι συνελεύσεις, οι μαζικές παραστάσεις και οι καταλήψεις. Παραπομπή φοιτητών σε πειθαρχικά συμβούλια εάν και εφόσον παρεμποδίζουν την ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου, με τη δυνατότητα να επιβάλλονται ποινές που θα αρχίζουν από μία επίπληξη και την ακύρωση της συμμετοχής σε εξεταστικές περιόδους και θα τελειώνουν στη αποβολή/διαγραφή του φοιτητή. Σε αυτό το πανεπιστήμιο κάθε παράπλευρη δραστηριότητα θα χαρακτηρίζεται ως παρασιτική και θα πρέπει να αποβάλλεται. Από την άλλη, η ύπαρξη του ασύλου το οποίο έχει συμβάλλει εδώ και χρόνια τα μέγιστα στην ανάδειξη των πανεπιστημίων σε χώρους έντονης ριζοσπαστικοποίησης και πολιτικοποίησης, αμφισβητείται όσο ποτέ, ενώ παράλληλα γίνεται προσπάθεια οποιαδήποτε δυνατότητα είχαν οι φοιτητικοί σύλλογοι να υπερασπίζονται τα συμφέροντα τους, να εξαλειφθεί. Η άρση του ασύλου δεν είναι μόνο μια επίθεση ενάντια στο φοιτητικό και λαϊκό κίνημα, που επί χρόνια το προάσπιζαν συλλογικά και οργανωμένα μέσα από τις διαδικασίες τους. Είναι παράλληλα και κίνηση οχύρωσης από μεριάς του κράτους και της κυβέρνησης απέναντι στους μαζικούς και ακηδεμόνευτους αγώνες που βγαίνουν καθημερινά στο προσκήνιο. Στο ζήτημα του ασύλου η θέση μας είναι σαφής και ασυμβίβαστη: το φοιτητικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα είναι τα μόνα αρμόδια να αποφασίζουν για το άσυλο, μέσα από τα όργανα και τις διαδικασίες τους. Σε μια περίοδο που οι κοινωνικοί αγώνες ενάντια στη κυρίαρχη πολιτική κορυφώνονται, δεν θα δεχτούμε καμία καταπάτηση και καμία συκοφάντηση του θεσμού του ασύλου, που πάντα αποτελούσε για αυτούς εφαλτήριο.

Όπως γίνεται λοιπόν αντιληπτό το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη μάχη των τελευταίων δεκαετιών. Ο αγώνας για την ανατροπή του νέου νόμου πλαισίου απαιτεί κάθε φοιτητής να προτάξει τη συλλογική συνείδηση και διεκδίκηση απέναντι σε κάθε λογική εξατομίκευσης και προσωπικών συμφερόντων. Πρέπει επίσης να γίνει αντιληπτό ότι η μάχη ενάντια στο νέο νόμο πλαίσιο είναι κομμάτι της συνολικής πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, γι’ αυτό κι ο συντονισμός και η συμπόρευση με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας επιβάλλεται. Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ότι η υπομονή και η υποταγή στις επιταγές κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ ίσως και να βελτιώσουν ένα μέλλον που ήδη διαφαίνεται καταδικασμένο. Όταν αυτοί δηλώνουν ότι θα είμαστε η γενιά που θα ζήσει χειρότερα από τις προηγούμενες εμείς απαντάμε ότι θα γίνουμε η γενιά της ανατροπής μέσα από τους μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες, γιατί μόνο αυτοί μπορούν να νικήσουν. Άλλωστε η δυναμική του φοιτητικού κινήματος έχει ιστορικά αποδείξει ότι μπορεί να εμπνεύσει συνολικότερα την κοινωνία και να αποτελέσει πυροδότη ευρύτερων λαϊκών εκρήξεων και κινημάτων.


ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΤΟΝΩΣΕΙΣ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ-ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ-ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

Πίσω στα αμφιθέατρα… αυτή τη φορά για συνέλευση!

Τους τελευταίους μήνες γινόμαστε μάρτυρες πρωτοφανών εξελίξεων σε διεθνές επίπεδο. Πέρα από τις χώρες-μέλη της Ε.Ε. που η μία μετά την άλλη γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και νιώθουν τα απειλητικά χνώτα του Δ.Ν.Τ. (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία κλπ), το αδιέξοδο του σημερινού συστήματος έχει δημιουργήσει ένα ντόμινο κοινωνικών εκρήξεων και σε άλλες γωνιές του πλανήτη. Τα πρόσφατα παραδείγματα της Αιγύπτου και της Τυνησίας προμηνύουν ότι το 2011 θα είναι μία χρονιά όξυνσης κοινωνικών αντιθέσεων και κορύφωσης λαϊκών αγώνων. Μπροστά στον κίνδυνο και την απειλή της υποταγής και της εξαθλίωσης η νεολαία, όπως φάνηκε και στην Αίγυπτο, λειτουργεί ως πυροδότης κινημάτων τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε εξεγερσιακές καταστάσεις με αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση του παγκόσμιου πολιτικού σκηνικού.
                Με βάση όλα τα παραπάνω, τα επιχειρήματα και οι αναλύσεις που ακούγονταν τόσο καιρό από τα ντόπια και ξένα αστικά μίντια  και την κυβέρνηση, περί «ελληνικού φαινομένου» και «ελληνικής κρίσης» καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα. Γίνεται αντιληπτό λοιπόν ότι η οικονομική κρίση είναι ένα φαινόμενο παγκόσμιο και αποτελεί μία ευκαιρία για το κεφάλαιο, το οποίο καταργώντας κατακτήσεις και δικαιώματα του λαού προσπαθεί να ενισχύσει την κυριαρχία του. Στην Ελλάδα αυτή η κατάσταση κορυφώνεται τον τελευταίο χρόνο με την έλευση της τρόικας και την είσοδο της χώρας στο Δ.Ν.Τ. Η επίθεση με το πέρασμα του καιρού εντείνεται, καθώς  ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ σε πλήρη σύμπνοια προχωρούν στην επικαιροποίηση του μνημονίουιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ενώ το αμέσως επόμενο είναι αυτό της παιδείας. Ειδικά για τον κλάδο των μηχανικών οι αλλαγές που προβλέπονται θα έχουν ως αποτέλεσμα την κατάργηση της ελάχιστης αμοιβής για τους αυτοαπασχολούμενους οδηγώντας τους σταδιακά στην ανεργία. Επίσης, οι άνεργοι και οι μισθωτοί μηχανικοί, που είναι και η πλειοψηφία, ωθούνται ακόμη περισσότερο στην ελαστική και ανασφάλιστη εργασία (μπλοκάκι) ενώ ταυτόχρονα είναι υποχρεωμένοι να καταβάλουν υψηλές εισφορές στο ασφαλιστικό τους ταμείο, ανεξάρτητα από το εισόδημά τους και δεν δικαιούνται επίδομα ανεργίας. (μνημόνιο Νο 4) που προβλέπει ότι πρέπει μέχρι το 2015 να εξασφαλιστούν 50 δις, που θα προέρχονται από αποκρατικοποιήσεις, μειώσεις μισθών και νέες φορολογικές αυξήσεις. Τα μέτωπα που αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση επιλέγει να ανοίξει είναι, εκτός των άλλων, οι
                Μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι που θέλουν να μας επιβάλλουν ξεσπούν πολλοί ελπιδοφόροι αγώνες από τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Λαμπρό παράδειγμα αποτελούν οι κλαδικές απεργίες, όπως αυτή των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς αλλά και των υπαλλήλων στον τομέα της υγείας. Αγώνες που χαρακτηρίζονται τόσο από αποφασιστικότητα  (βλ. συνέχιση της απεργίας στα ΜΜΜ παρότι αυτή κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική) αλλά και οξυμένες μορφές πάλης (κατάληψη του υπουργείου υγείας). Οι κινητοποιήσεις αυτές κόντρα στις ξεπουλημένες ηγεσίες, που στόχο έχουν την εκτόνωσή τους, αλλά και στην ακραία συκοφάντηση από τα ΜΜΕ, βάζουν ως στόχο όχι απλά και μόνο την ικανοποίηση κάποιων συντεχνιακών αιτημάτων, αλλά με το βλέμμα στραμμένο στην κοινωνία, αντιτίθενται  στην κατάργηση βασικών κοινωνικών παροχών. Παράλληλα 300 μετανάστεςστην 4η εβδομάδα απεργίας πείνας και εκφράζοντας τη φωνή των μεταναστών απαιτούν την νομιμοποίηση όλων. Τέλος ένας πρωτοφανούς έντασης και διάρκειας αγώνας εξελίσσεται από το Δεκέμβρη στα οδοφράγματα της Κερατέας όπου σύσσωμη η κοινωνία της κωμόπολης αντιστέκεται τόσο στη δημιουργία ΧΥΤΑ που θα οδηγήσει στην υποβάθμιση της ζωής και του τόπου τους, όσο και στα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων που έχουν αναλάβει το έργο. Οι κάτοικοι της Κερατέας στα πλαίσια του δίκαιου αγώνα τους υιοθέτησαν οξυμένες πρακτικές στο δρόμο και δεν δίστασαν να υπερβούν τα όρια της αστικής νομιμότητας. πραγματοποιούν ένα συγκλονιστικό αγώνα καθώς βρίσκονται
                Τα παραπάνω γεγονότα φανερώνουν ότι υπάρχει δυνατότητα υπέρβασης της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί από την σκοπιά του λαϊκού κινήματος. Τέτοιοι αγώνες μπορούν να εμπνεύσουν συνολικά την κοινωνία εγχαράσσοντας στη συλλογική συνείδηση την προοπτική της νίκης και της ανατροπής. Γι αυτό το λόγο είναι επικίνδυνοι για την κυβέρνηση και όλους τους εκφραστές της αντιλαϊκής πολιτικής. Είναι λοιπόν αναγκαίο για το κράτος να θωρακιστεί κατασταλτικά και ιδεολογικά απέναντί τους καταργώντας στην ουσία οποιαδήποτε έννοια δημοκρατικού δικαιώματος και ελευθερίας. Αυτό πραγματοποιείται με την αύξηση της αστυνομοκρατίας στις γειτονιές, την ένταση της καταστολής και της αστυνομικής βίας(χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Κερατέας η οποία έχει ουσιαστικά μετατραπεί σε κατεχόμενη πόλη από τις αστυνομικές δυνάμεις) αλλά ακόμα και με την εκπαίδευση σωμάτων στρατού για την καταστολή διαδηλώσεων και κοινωνικών εκρήξεων. Απόδειξη στο τελευταίο είναι η άσκηση «Καλλίμαχος» στο στρατόπεδο του Κιλκίς, όπου ουσιαστικά ήταν μια αναπαράσταση διάλυσης πορειών από το στρατό. Από την άλλη η κυβέρνηση προσπαθεί με διάφορα νομοθετήματα να ποινικοποιήσει ,όλο και αυξανόμενες κινήσεις πολιτών, που αρνούνται την πληρωμή των διοδίων και των συγκοινωνιών, προασπίζοντας το δικαίωμα για δωρεάν μεταφορές.
                      Η επίθεση της κυβέρνησης στα δημοκρατικά δικαιώματα εντείνεται με την άνευ προηγουμένου στοχοποίηση και υπονόμευση του πανεπιστημιακού ασύλου με κορύφωση την άρση του ασύλου στη Νομική Αθήνας. Η άρση του ασύλου δεν είναι μόνο μια επίθεση ενάντια στο φοιτητικό και λαϊκό κίνημα, που επί χρόνια το προάσπιζαν συλλογικά και οργανωμένα μέσα από τις διαδικασίες τους. Είναι παράλληλα και ,κίνηση οχύρωσης από μεριάς του κράτους και της κυβέρνησης απέναντι στην τεράστια κοινωνική οργή που σπέρνει η απολυταρχική πολιτική της κοινοβουλευτικής δικτατορίας ΠΑΣΟΚ – ΔΝΤ και ΕΕ  και απέναντι στους μαζικούς, αδεσμεύτους αγώνες που βγαίνουν καθημερινά στο προσκήνιο. Στο ζήτημα του ασύλου η θέση μας είναι σαφής και ασυμβίβαστη: το φοιτητικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα είναι τα μόνα αρμόδια να αποφασίζουν για το άσυλο, μέσα από τα όργανα και τις διαδικασίες τους. Σε μια περίοδο που οι κοινωνικοί αγώνες ενάντια στη κυρίαρχη πολιτική κορυφώνονται, δεν θα δεχτούμε καμία καταπάτηση και καμία συκοφάντηση του θεσμού του ασύλου, που πάντα αποτελούσε για αυτούς εφαλτήριο. 
                Άλλωστε το άσυλο θα αποτελέσει βασικό εργαλείο στο οπλοστάσιο του φοιτητικού κινήματος που καλείται να ορθώσει ανάστημα στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και στο νέο νόμο πλαίσιο. Ένα νόμο που θα αλλάζει ριζικά τη λειτουργία του πανεπιστημίου όπως την γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Το «νέο Πανεπιστήμιο», όπως το ονομάζει το υπουργείο, θα εμπεριέχει την αναδιαμόρφωση της φοιτητικής καθημερινότητας μέσω της εντατικοποίησης του ρυθμού σπουδών, την πλήρη και οριστική αποστοίχηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία, τη σαρωτική περικοπή χρηματοδότησης και φοιτητικών παροχών και τη συγκρότηση εξωπανεπιστημιακών διοικήσεων. Η κυβέρνηση και το υπουργείο δεν μένουν όμως μόνο σ’ αυτά. Στο σύγχρονο μοντέλο πανεπιστημίου δεν θα χωρούν η συνδικαλιστική δράση, η συλλογική διεκδίκηση των φοιτητικών συμφερόντων και η υιοθέτηση ριζοσπαστικών πρακτικών. Η πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις του υπουργείου να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα, ούτως ώστε το διαχρονικό αγκάθι για κάθε κυβέρνηση, που λέγεται φοιτητικό κίνημα, να εξαφανιστεί από το πολιτικό προσκήνιο. Γίνεται λοιπόν σαφές ότι ο πιο αντιδραστικός νόμος πλαίσιο από τη μεταπολίτευση κι έπειτα πρέπει να αποτελέσει κόκκινο πανί και μητέρα των μαχών για το φοιτητικό κίνημα. Με καταλήψεις-συγκρούσεις-διαδηλώσεις να βγει στο προσκήνιο για την ανατροπή των σχεδίων της κυβέρνησης.
                Τέλος, είναι προφανές ότι η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δεν περιορίζεται μόνο στα πανεπιστήμια αλλά επεκτείνεται και στη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Πολλά σχολεία θα κλείσουν, γεγονός που αφενός θα οδηγήσει σε μαζικές απολύσεις εκπαιδευτικών, αφετέρου θα κάνει πιο αποπνικτική την ήδη βεβαρυμμένη σχολική καθημερινότητα. Γίνεται ξεκάθαρη λοιπόν η ανάγκη συγκρότησης ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου που θα ανατρέψει τα σχέδια της κυβέρνησης και θα συμπορευτεί με τα υπόλοιπα μέτωπα της εργασίας.
                Υπό το βάρος λοιπόν αυτής της συγκυρίας είναι επιτακτικό ο σύλλογός μας να συνεδριάσει και να συζητήσει όλα τα παραπάνω ζητήματα, αλλά και να αποφασίσει τον μάχιμο σχεδιασμό με τον οποίο θα προχωρήσουμε το επόμενο διάστημα. Η 23η Φλεβάρη πρέπει λοιπόν να βρει όλους τους φοιτητές στο δρόμο σε συμπόρευση με τους εργαζομένους, ώστε αυτή η πανεργατική απεργία να δώσει ένα ηχηρό μήνυμα αντίστασης σε κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ και να αποτελέσει την πρώτη ηχηρή μας απάντηση απέναντι στον Νόμο Πλαίσιο και τα σχέδια της Διαμαντοπούλου. 


·       ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ, ΔΕΥΤΕΡΑ 21/2, αιθ.5 Ηλεκτρολόγων.

·       ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ 23/2,  προσυγκέντρωση  9.30 καμάρα.