Τρίτη 29 Μαΐου 2018

Όρεξη καμία για καμία συμμαχία!


Τον τελευταίο καιρό επικρατεί ένα κλίμα συγκρατημένης αισιοδοξίας όσον αφορά την υποτιθέμενη έξοδο της χώρας από τα μνημόνια και την επιστροφή στην «ανάπτυξη». Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εμφανίζεται ένας νέος θέσμος ...η «Κοινωνική Συμμαχία» (αποτελούμενη από ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ,ΤΕΕ, ΣΕΒ και άλλους φορείς που προωθούν εργοδοτικά και συντεχνιακά συμφέροντα). Διεκδικεί την στήριξη της υγειούς επιχειρηματικότητας μέσω της μείωσης της φορολογίας και τον εξορθολογισμό του δημοσίου,του κράτους και των πολιτικών κατάρτισης αποσκοπώντας στην καταπολέμηση της ανεργίας μέσω νέων θέσεων εργασίας και την δημιουργία όρων ύπαρξης κοινωνικού κράτους.
Στην πραγματικότητα όμως αυτή η «Κοινωνική Συμμαχία» τίποτα απολύτως δεν έχει να προσφέρει στους εργαζόμενους, παρά μόνο στις επιχειρήσεις και την εργοδοσία. Αυτό διότι η επιχειρηματική ανασυγκρότηση τους απαιτεί απο τους εργαζομένους να βάλουν πλάτη στο σχεδιασμό τους δουλεύοντας με 400 ευρώ με όρους επισφάλειας μένοντας υπάκουοι υπό τον φόβο της ανεργίας. Αυτό έχει δείξει και η υπηρέτηση του σχεδιασμού αυτού 8 χρόνια τώρα, με τα μνημόνια από τη μία να μετατρέπουν την εργατική τάξη, τα πανεπιστήμια, τη χώρα ολόκληρη σε ελκυστικό, φτηνό μέρος για επενδύσεις, προσοδοφόρο για τα αφεντικά, με χτυπήματα στα δικαιώματα, ιδιωτικοποιήσεις, εμπορευματοποίηση των πάντων. Εν τέλει, το σχέδιο της Κοινωνικής Συμμαχίας εφαρμόζεται ήδη και έχει οδηγήσει σε κοινωνική καταστροφή. Και μέσω αυτής, θέλουν να μας κάνουν ουρά των συγκεκριμένων πολιτικών, να αποσπάσουν τη συναίνεσή μας.
Τα παραπάνω έχουν επηρεάσει ήδη και τον κλάδο των μηχανικών. Εδώ και αρκετούς μήνες το ΤΕΕ (Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, συμμετέχει στην κοινωνική συμμαχία) προσπαθεί με τη σειρά του να μετατρέψει ένα ευρύ στρώμα των μηχανικών σε εργατικό δυναμικό ελκυστικό για τις επιχειρήσεις. Τι σημαίνει αυτό;
  • Χωρισμός μηχανικών σε βαθμίδες.
  • Δυσκολότερες εξετάσεις για να πάρεις άδεια άσκησης επαγγέλματος.
  • Μετατροπή του ΤΕΕ σε εξεταστικό κέντρο με σεμινάρια επί πληρωμή ως εξυπηρέτηση του ατομικού φακέλου προσόντων, των ects και του κατακερματισμού του κλάδου.
Καθόλου παράξενο, δεδομένου ότι το ΤΕΕ είναι ένας σκληρός μηχανισμός του κράτους και του κεφαλαίου, στο οποίο συμμετέχουν ιδιοκτήτες μεγάλων επιχειρήσεων, στελέχη, λομπίστες και κατά τ’ άλλα όσοι μισθωτοί έχουν να πληρώσουν τις υπέρογκες εισφορές. Πρόκειται για έναν προνομιακό συνομιλητή των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του κεφαλαίου, που στοχεύει στις μπίζνες και την διαμόρφωσή μας ώστε να είμαστε ελκυστικοί, ευέλικτοι, αναλώσιμοι εργαζόμενοι. Ας φανταστούμε πολλούς τέτοιους φορείς σε διάφορους κλάδους να θεσπίζουν αυτή την λεγόμενη κοινωνική συμμαχία και να υλοποιούν το πολιτικό τους πλάνο μαζί με τον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων και τους διεφθαρμένους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ.
Πρέπει να μας απασχολεί το συγκεκριμένο ζήτημα γιατί τίθεται επιθετικά υπό διακύβευση όχι μόνο οι εργασιακές συνθήκες στις οποίες θα κληθούμε να δουλέψουμε ,αλλά και η δυνατότητά μας να κάνουμε πολιτική από εμάς για εμάς, να διεκδικούμε. Γιατί αν μας εκπροσωπεί μια τέτοια «Κοινωνική Συμμαχία» που βάζει στο προσκήνιο την ένωσή μας με τα αφεντικά λες και έχουμε κοινά συμφέροντα, δε θα μπορούμε να αντιπαρατεθούμε με την κυρίαρχη πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, της μετανάστευσης και των πολέμων. Γι αυτό και πρέπει να απαντήσουμε δυναμικά! Να τσακίσουμε την «Κοινωνική Συμμαχία» πριν ακόμα δημιουργηθεί και να δυναμώσουμε το δικό μας ανεξάρτητο ταξικό κίνημα, από εμάς για εμάς, για τις πραγματικές μας ανάγκες. Για αυξήσεις στους μισθούς στο ύψος των δυνατοτήτων της εποχής, μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Για μόρφωση ολόπλευρη, συνολική στο αντικείμενό μας και πτυχίο που θα είναι η μόνη προϋπόθεση για δουλειά. Για ειρήνη μεταξύ των λαών και ελεύθερη ζωή, ενάντια στην καταστολή και τον πόλεμο. Γιατί δε χρειάζεται να ψάξουμε σε συνταγές επιχειρηματικότητας για να ζήσουμε. Γιατί πλούτος υπάρχει και μάλιστα πολύς, παράγεται από την εργατική τάξη και τον κλέβει μία μειοψηφία.
Δεν νομιμοποιούμε την 30η Μάη ως απεργία! Δεν δεχόμαστε καμία συμμαχία με τα αφεντικά!
Στις 29 Μάη συμμετέχουμε στην εργατική διαμαρτυρία ενάντια στην Κοινωνική Συμμαχία στις 7μμ στην Καμάρα.
Στις 30 Μάη μαζικοποιούμε την ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση της Καμάρας στις 10 πμ! Σπάμε την κοινωνική συμμαχία τους!

Κυριακή 13 Μαΐου 2018

Υλικό εν όψει των φοιτητικών εκλογών της Τετάρτης 16 Μάη





Δεν χωράμε στα σχεδιά τους, δεν χωράνε στα ονειρά μας



ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΑΣ!



Μετά από τόσα χρόνια της αντιδραστικής κλιμάκωσης της αντεργατικής και πολεμικής εκστρατείας του κεφαλαίου, για να υπερβεί τη δομική κρίση του, βλέπουμε τις ζωές μας να χειροτερεύουν διαρκώς. Πόλεμος, φτώχεια, μετανάστευση,εργοδοτική τρομοκρατία, ανεργία και  εργασιακή επισφάλεια είναι το μέλλον, για το οποίο μας προετοιμάζουν. Ένα μέλλον δυσοίωνο, στο οποίο είτε θα δουλεύουμε, είτε θα μεταναστέψουμε, είτε θα γίνουμε κρέας στα κανόνια τους. Σε αυτήν την κατάσταση που διαμορφώνεται, εμείς θα είμαστε η γενιά που δε θα δεχτεί να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη, θα παίξουμε και εμείς το ρόλο μας στο να διαμορφώσουμε το μέλλον όπως μας αξίζει και όπως εμείς θέλουμε.
Ο πόλεμος στην περιοχή μας
Σε αυτό το τοπίο, πρέπει να κάνουμε την παραδοχή, ότι το τοπίο μυρίζει μπαρούτι. Το ελληνικό κράτος όχι μόνο συμμετέχει σε μια σειρά από πολεμικές αναμετρήσεις, αλλά απειλεί με Διακρατική σύγκρουση. Οι πολεμικές προετοιμασίες εντείνονται, καθώς σχεδιάζουν να γίνουμε αναλώσιμο υλικό πολέμου, του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, για τις ΑΟΖ, τα ενεργειακά κοιτάσματα και τον έλεγχο θαλάσσιων εμπορικών-ενεργειακών ροών στρατηγικής σημασίας. Τα ενεργειακά σχέδια των ΗΠΑ και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ο μεγαλοϊδεατισμός και ο επεκτατισμός ελληνικού-τουρκικού κράτους, φέρνουν τον πόλεμο. Δεν είναι τυχαίο, ότι ενώ η υποχρηματοδότηση σε κοινωνικά δικαιώματα (παιδεία, υγεία κλπ) βαράει κόκκινο, η κυβέρνηση προχώρησε στην αναβάθμιση και στην αγορά πολεμικού εξοπλισμού. Δεν είναι τυχαίος ο λόγος που γίνεται για τις αλλαγές στους φαντάρους, με αύξηση της θητείας, υποχρεωτικής στράτευσης στα 18 και εθελοντικής στράτευσης γυναικών. Η νεολαία και οι φοιτητές, δε θα γίνουμε κρέας στα κανόνια του πολέμου τους. Δε θα πολεμήσουμε για τα συμφέροντά τους και δε θα πεθάνουμε για αυτά. Πρέπει να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή και σε κάθε κοινωνικό χώρο να αντιπροτάξουμε την ειρήνη στα Βαλκάνια και την διεθνιστική πάλη των λαών ενάντια στον πόλεμο που λαμβάνει χώρα και στις δύο χώρες, τον κοινωνικό. Πλάι με τους εργαζόμενους θα παλέψουμε για την ανατροπή του δυσοίωνου μέλλοντος που μας ετοιμάζουν σε παιδεία-εργασία-πολέμους.
Δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες
Από την άλλη, η επίθεση που γίνεται στα δημοκρατικά δικαιώματα εντείνεται διαρκώς. Το κράτος θωρακίζεται και αντιδραστικοποείται όλο και περισσότερο και με τη σκλήρυνση των ποινικών νόμων και με τις διώξεις αγωνιστών του λαϊκού κινήματος, αλλά και με διάφορες περιπτώσεις που έλαβαν χώρα φέτος. Η περίπτωση της Ηριάννας και του Περικλή που καταδικάστηκαν μόνο για τις κοινωνικές τους σχέσεις, για τον κοινωνικό τους περίγυρο. Η περίπτωση του Τάσου Θεοφίλου, που μπήκε στη φυλακή για 5 χρόνια με ψευδείς κατηγορίες, αλλά δικάστηκε στην ουσία για την ιδεολογία του. Η πιο πρόσφατη περίπτωση του κρατούμενου και απεργού πείνας, Βασίλη Δημάκη, του οποίου δεν χορηγούταν η εκπαιδευτική άδεια που δικαιούταν. Αυτές οι περιπτώσεις έχουν κοινή αφετηρία και κοινό στόχο. Αυτή η παγίωση καταστάσεων «έκτατης ανάγκης», συμβάλλει στην διευκόλυνση της κυβέρνησης, όσον αφορά την εφαρμογή της βίαιης και αντιδραστικής πολιτικής, χωρίς να σηκώνεται μπαϊράκι. Εμείς ούτε θα υποταχτούμε ούτε θα μείνουμε απραγείς. Θα παλέψουμε και για τα προβλήματα που αφορούν τη σχολή και τη γνώση, αλλά και για αυτά που γίνονται έξω από αυτήν. Δε θα τους επιτρέψουμε να γκρεμίσουν τα δημοκρατικά μας δικαιώματα στο βωμό του κέρδους και του ξεπεράσματος της κρίσης τους!
Η παιδεία να γίνει ο σπασμένος κρίκος της επίθεσης κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου, από την Ελλάδα μέχρι τη Γαλλία μυρίζει Μάης!
Σε όλη αυτήν την κατάσταση, δε θα μπορούσε να λείπει από το στόχαστρο και η παιδεία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με το νόμο Γαβρόγλου, εντείνει την επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων, υποτάσσει τη γνώση στις ανάγκες της αγοράς, ενισχύει την επανακατάρτιση και το κυνήγι των σεμιναρίων επί πληρωμή και εντείνει τους ταξικούς φραγμούς πετώντας πολλούς μαθητές στην τεχνική εκπαίδευση, βάζοντας δίδακρα στα μεταπτυχιακά, υποβαθμίζοντας και κόβοντας το δικαίωμα στην σίτηση και της στέγαση. Η συνολική επιδίωξη των ντόπιων επιχειρήσεων, των πολυθνικών και της Ε.Ε., που επιτυγχάνεται με τις πλάτες της κυβέρνησης και των πολιτικών επιλογών της, είναι να παίξει και το πανεπιστήμιο ρόλο στη «δίκαιη ανάπτυξη», που ευαγγελίζονται. Αυτό γίνεται : με το κομμάτι της έρευνας, η οποία γίνεται έρμαιο στις ανάγκες των εργοδοτών και των εταιριών και δε γίνεται για τις ανάγκες της κοινωνίας, με το γεγονός ότι τα κριτήρια με τα οποία λειτουργεί το πανεπιστήμιο είναι επιχειρηματικά (π.χ. έσοδα-έξοδα, δίδακτρα κλπ) , κατεκερματίζοντας τα προγράμματα σπουδών και την γνώση ούτως ώστε να παράγοντα αναλώσιμοι και ευέλικτοι εργαζόμενοι χωρίς σταθερή εργασία.
Ο αγώνας των φοιτητών κορυφώθηκε όταν συνδέθηκε με τους αγωνιζόμενους αδιόριστους και αναπληρωτές εκπαιδευτικούς κάνοντας τρεις συνεχόμενες Παρασκευές του Μάρτη μαζικές κινητοποιήσεις στο Υπουργείο Παιδείας και πραγματοποιόντας δύο πανελλαδικές συνελεύσεις αγώνα στο κατειλημένο υπουργείο. Αποτέλεσμα του από τα κάτω συντονισμού φοιτητών και εκπαιδευτικών οδήγησε στην πανελλαδική πανεκπαιδευτική κινητοποίηση στις 30/3 στο κέντρο της Αθήνας με συμμετοχή περίπου 4000 ατόμων, η οποία είχε συγρουσιακά χαρακτηριστικά και έστειλε μήνυμα ανυπακοής στην κυβέρνηση.
Στη Γαλλία, η κυβέρνηση Μακρόν προωθεί το νομοσχέδιο της υπουργού παιδείας Βιντάλ, κάνοντας πολύ πιο δύσκολη την πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο και δημιουργώντας διαφορετικές ταχύτητες φοιτητών εντός αυτού, ενώ παράλληλα προβλέπει αρκετές συγχωνεύσεις τμημάτων σε ιδρύματα. Η απάντηση του κινήματος ήταν άμεση με τους φοιτητές να μπαίνουν σε θέσης μάχης. Γίνονται μαζικές γενικές συνελεύσεις κάθε βδομάδα σε όλα τα Πανεπιστήμια (Μονπελιέ, Le MIrail στην Τουλούζη, Tolbiac και Nanterre στο Παρίσι και άλλα), που αποφασίζουν κατάληψη των ιδρυμάτων, φοιτητικές κινητοποιήσεις, συμμετοχή στις απεργίες και σύνδεση του εκπαιδευτικού κινήματος με τον αγώνα των δημοσίων υπαλλήλων και το εργατικό κίνημα. Η κυβέρνηση με την σειρά της απάντησε με σκληρή καταστολή, στέλνοντας ΜΑΤ και φασίστες παρακρατικούς να χτυπήσουν τις καταλήψεις των φοιτητών με στόχο την εκκένωσή τους. Αλλά η ορμή του κινήματος είναι τέτοια που παρά την καταστολή ο αγώνας συνεχίζεται, κλιμακώνεται και δείχνει ότι η νέα γενιά δεν θα πάει βήμα πίσω από τις ανάγκες της!
Ενάντια στην εργασιακή προοπτική της ανεργίας, της μετανάστευσης, της εργοδοτικής τρομοκρατίας και της ελαστικής εργασίας
Η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση θα συντρίψει ότι άφησε όρθιο η κρίση τους. Η κυβέρνηση μας μιλά συνέχεια για «το “τέλος των μνημονίων” τη στιγμή που είναι σε άμεση συνεργασία με την ΕΕ και το ΔΝΤ για την αποπληρωμή του δυσβάσταχτου χρέους και κανένας απο τους 184 (!) εφαρμοστικούς μνημονιακούς νόμους δε θα καταργηθεί. Στην ουσία η ανάπτυξη τους θα σημαίνει μειωμένους (ακόμη περισσότερο) μισθούς, ειδικά για την νεολαία, ελαστικές σχέσεις εργασίες, απολύσεις εγκύων, εργοδοτική τρομοκρατία και ακόμη περισσότερες παραχωρήσεις στις ντόπιες και ξένες επιχειρήσεις. Έτσι λοιπόν θέτουν το δίλλημα όλοι οι κυβερνώντες και τα επιχειρηματικά γραφεία: brain drain or brain gain? Στην ουσία του: θα μεταναστεύσεις ή θα γίνεις ευέλικτο εργατικό δυναμικό των 400 ευρώ στη χώρα σου; Εμείς σε αυτό ας τους απαντήσουμε ότι δε θα γίνουμε χαμένη γενιά και θα παλέψουμε για να επιβάλλουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ επιλέγουν να κρατά χαμηλά τους τόνους και να μην αντιδρούμε. Εμείς καλούμαστε αφενός να δώσουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε τον τόνο σε αυτή τη μάχη, αφετέρου να δηλώσουμε ότι «ο υποταγμένος συνδικαλισμός δεν είναι για εμάς». Θα παλέψουμε με τους εργαζόμενους και τα αγωνιστικά τους κομμάτια στο Ανεξάρτητο Ταξικό Κέντρο Αγώνα στην Καμάρα για να μπορέσουμε να βάλουμε πλώρη για ένα «άλλο συνδικαλισμό» κόντρα στις πολιτικές της κυβέρνησης, αλλά και τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ. Σήμερα, οι δυνατότητες σε τεχνολογία και πληρoφορική έχουν δημιουργήσει απίστευτες δυνατότητες. Κι όμως εμείς καλούμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι με την ανεργία ή την ελαστική εργασία ή τα 12ωρα. Αυτός ο παραλογισμός θα σταματήσει μόνο αν παλέψουμε  για να ζήσουμε σύμφωνα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας και να απαιτήσουμε ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ- ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ- ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ-ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ! Να συνδέσουμε τον αγώνα μας για την παιδεία με τον αγώνα για την εργασία. Να αγωνιστούμε για συνολική εποπτεία επί του αντικειμένου μας, καμία εμπορευματοποίηση της γνώσης και της παιδείας, καμία διπλωματική σε εταιρείες, πρακτικές ασκήσεις με 751 κατώτατο μισθό, με συλλογική σύμβαση εργασίας, για σταθερή δουλειά πάνω στο αντικείμενο μας, τερματισμός του σκλαβοπάζαρου των προγραμμάτων απασχόλησης, κλείσιμο των σύγχρονων δουλεμπορικών γραφείων των εταιρειών προσωρινής απασχόλησης. Κανονικές προσλήψεις και κατάργηση της αμοιβής με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Απαγόρευση των απολύσεων και των άθλιων σχέσεων εργασίας των εργολαβιών, των 8μηνων και των voucher.
Φοιτητικές Εκλογές  16 ΜΑΗ
Το ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ κατεβαίνει στις εκλογές με την λογική του ανοιχτού ενωτικού ψηφοδελτίου. Καλούμε κάθε φοιτητή και φοιτήτρια ενάντια στη λογική της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης να συμμετάσχει σε αυτό, στηρίζοντας την πολιτική αντίληψη και όχι τα πρόσωπα. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, για εμάς το βέλτιστο θα ήταν καθένας και καθεμία που θέλει να στηρίξει ψηφίσει τη λογική του σχήματος, να συμμετάσχει και ο ίδιος, η ίδια στο ψηφοδέλτιο, να γίνει δηλαδή εκπρόσωπος του εαυτού το, να μη σταυρώσει κανέναν, στη βάση του πολιτικού πλαισίου αλλά και της ενότητας στη δράση. Η συμμετοχή στο ανοιχτό ψηφοδέλτιο δεν αντανακλά καθολική συμφωνία με το σχήμα, συμμετοχή σε αυτό ή κάποια άλλη δέσμευση. Είναι δημόσια στήριξη δημόσια στήριξη στη παρέμβαση του σχήματος και στα αποτελέσματά της. Επειδή δεν αντιλαμβανόμαστε το ανοιχτό ψηφοδέλτιο σαν ένα άθροισμα ονομάτων, ούτε σαν αποτέλεσμα πρόχειρων εκλογικών συγκολλήσεων θεωρούμε ότι αυτό πρέπει να προκύπτει μέσα από πραγματικά ενωτικές πρωτοβουλίες. Άλλωστε η ΕΑΑΚ είναι ενωτικό εγχείρημα από την ίδια την πολιτική της συγκρότηση. Έχουμε επιλέξει μέσα από ανοιχτές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες των σχημάτων, να συζητάμε και να συνδιαμορφώνουμε, αποποιούμενοι το ρόλο του ιμάντα μεταφοράς μιας πολιτικής γραμμής. Απευθυνόμαστε σε κάθε άνθρωπο της σχολής με τον οποίο μοιραζόμαστε κοινές ανάγκες και όνειρα, σήμερα ως φοιτητές, αύριο ως εργαζόμενοι ή άνεργοι. Καλούμε κάθε συμφοιτητή μας στις 16 Μάη να πει όχι στην αποχή, όχι στην ανάθεση και να στηρίξει έναν άλλον δρόμο! Το δρόμο των συλλογικών διαδικασιών και αγώνων, της συλλογικής αντιμετώπισης συλλογικών προβλημάτων, το δρόμο που θέλει η ίδια η νεολαία να καθορίζει τη ζωή της. Οι εκλογές άλλωστε, μπορούν να δώσουν και ένα βήμα για μεγαλύτερη συμμετοχή στις συλλογικές μας διαδικασίες και να πάψει αυτό να είναι υπόθεση για λίγους! Άλλωστε, μειωμένη συμμετοχή στις εκλογές σημαίνει και μικρότερη απαιτούμενη απαρτία στη Γενική Συνέλευση… Είναι ξεκάθαρο ότι πλέον δεν υπάρχει περιθώριο για εκπτώσεις και μια σιωπή που είναι κάτι παραπάνω από συνενοχή, όταν συμφοιτητές μας ΔΕΝ ΤΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΠΕΡΑ… Η φωνή μας πρέπει να ακούγεται με όποιο τρόπο μπορούμε, αλλά και με κάθε τρόπο που μας δίνεται η ευκαιρία… Οι εκλογές, είπαμε, δε μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, ούτε το πανεπιστήμιο.. Οι φοιτητές όμως;


ΣΤΙΣ 16 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΡ.ΑΓ.Ε. Ε.Α.Α.Κ.

Στις 16 Μάη μη κάτσεις σπίτι… δίνουμε μαζί την μάχη των φοιτητικών εκλογών!




Για άλλη μία χρονιά τίθεται έντονα το ερώτημα για το αν έχουν νόημα οι φοιτητικές εκλογές ή να έρθει ένας φοιτητής να ψηφίσει σε αυτές. Μέσα στην χρονιά εμφανίστηκαν μετά από καιρό κινηματικές εξάρσεις που με πραγματικό τρόπο σπάσανε το κλίμα ηττοπάθειας και θέσανε επί τάπητος τα ζητήματα που αφορούν τις ανάγκες τους σε παιδεία και εργασία. Είναι όντως υπαρκτό το ερώτημα αν μπορεί να αλλάξει κάτι μέσα από την έκφραση όλο αυτών των δυνατοτήτων σε ένα συνολικό σχέδιο ανατροπής και το δρόμο του διαρκούς αγώνα, ή αν είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας υπό το βάρος της λιτότητας και της εξαθλίωσης που μας επιβάλλουν κυβέρνηση - ΕΕ-κεφάλαιο.
Ρίξε χ στην αποχή
Είναι ολοφάνερο ότι μετά από 10 χρόνια κρίσης και χιλιάδες υποσχέσεις για ανάπτυξη και ευημερία, μετά από τόσους αγώνες που ξεπούλησε η ΓΣΣΕ μαζί με όλα τα ανδρείκελα δεξιάς (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ) ή «αριστερής» κατεύθυνσης (ΣΥΡΙΖΑ) ότι η λύση βρίσκεται μόνο στους συλλογικούς μας αγώνες και διαδικασίες. Εκεί που παίρνουμε θέση και αποφασίζουμε εμείς για εμάς. Από την άλλη θα αναρωτηθεί κάποιος, «υπάρχει λόγος να ψηφίσεις; αφού είναι όλοι ίδιοι». Αυτή η σκέψη ωστόσο καταλήγει να αρνείται την πολιτική τσουβαλιάζοντας οποιονδήποτε ασχολείται με αυτή. Πηγάζει από τον τρόπο που ασκείτε και παράγεται η κοινοβουλευτική δημοκρατία, την ανάθεση ή και την αυξανόμενη έλξη στον τεχνοκρατισμό. Το ίδιο αυτό προφίλ βλέπουμε να αναπαράγεται καθημερινά και στα Μ.Μ.Ε. Εμείς, δεν είμαστε από αυτούς που θα τρέξουν να φωνάξουν ότι οι παρατάξεις είναι όλες ίδιες με ρουσφέτια, διαφθορά και κεράσματα! Άλλωστε, είναι (ή πρέπει να είναι) ξεκάθαρο ότι κάθε παράταξη ή πολιτική συλλογικότητα εξυπηρετεί συμφέροντα και όταν λέμε συμφέροντα ο νους μας δε πρέπει να τρέχει σε τίποτα συνομοσιολογικό, μιας και τα πράγματα είναι λίγο πολύ φανερά… ή θα είναι κάποιος με αυτούς που τα συμφέροντα και ο ρόλος τους μέσα στο πανεπιστήμιο είναι ταυτισμένος με το ρόλο της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και των επιχειρήσιων ή με αυτούς που βλέπουν τα συμφέροντα τους κάθε μέρα να πλήττονται σε σημείο που πλέον για πολλούς συμφοιτητές μας τίθεται ζήτημα επιβίωσης και διακοπής σπουδών! Με αυτή την έννοια, όπως σε κάθε μάχη, έτσι και σε αυτή των εκλογών θα πρέπει να πάρουμε θέση και να διαλέξουμε πλευρά! Τέλος, υπάρχει μια τρίτη επιχειρηματολογία, που καλεί σε αποχή από τις φοιτητικές εκλογές πηγαίνοντας κόντρα στη λογική της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης. Σαφώς, αυτό το σκεπτικό έχει διαφορετική αφετηρία, αλλά μάλλον ίδιο αποτέλεσμα…
Να επαναπροσδιορίσουμε το νόημα της πολιτικής και των συλλογικών μας διαδικασιών
Είναι σαφές ότι οι εκλογές ανέκαθεν αποτελούσαν μια πολιτική διαδικασία από την οποία δινόταν το στίγμα της πολιτικοποίησης της νεολαίας. Και είναι γεγονός ότι όπως συμβαίνει και με όλες τις διαδικασίες των Φοιτητικών Συλλόγων, η ΔΑΠ είναι η πρώτη που θέλει την απονέκρωση σε κάθε αμφιθέατρο και σε κάθε κάλπη, ώστε να γίνουν οι συνελεύσεις των Συλλόγων πάρτυ και εκδρομές, οι εκλογές ακομμάτιστα 15μελή και οι σχολές νεκροταφεία ανοιχτές μόνο για την επιχειρηματικότητα. Εμείς από την πλευρά μας λέμε ότι όντως, οι εκλογές από μόνες τους δεν αλλάζουν κάτι. Παρόλα αυτά η αποχή από αυτές δεν στέλνει κάποιο σαφές μήνυμα, πόσο μάλλον όταν οι τάσεις σε όλη τη νεολαία είναι τόσο διαφορετικές σχετικά και με το ζήτημα των εκλογών. Πρέπει όμως και να αντιλαμβανόμαστε ότι δίνει τη δυνατότητα σε διάφορους σήμερα καλοθελητές, αύριο εργατοπατέρες, να χρησιμοποιούν τη σιωπή μας ως συναίνεση στις πολιτικές διάλυσης των ζωών μας, εντός και εκτός πανεπιστημίου. Σε μια εποχή που το κεφάλαιο δείχνει να έχει το πάνω χέρι στο πεδίο της μάχης για τη δημιουργία ενός νέου πανεπιστημίου, ξένο και επιθετικό προς κάθε φοιτητή και κάθε εργαζόμενο μέσα σε αυτό, η επιλογή μας δεν πρέπει και δε μπορεί να είναι η σιωπή! Ας έχουμε κατά νου ότι πλέον διακυβεύεται η ύπαρξη των Φοιτητικών Συλλόγων και η αγωνιστική πνοή που αυτοί έδιναν σε όλη την κοινωνία! Ας έχουμε κατά νου ότι πλέον διακυβεύεται το δικαίωμα να σπουδάζουμε στο πανεπιστήμιο, να δραστηριοποιούμαστε και να αγωνιζόμαστε μέσα και έξω από αυτό! Τέλος, ας έχουμε κατά νου, ότι κάποιοι διαμορφώνουν τις ζωές μας και κάθε μέρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι φυσιολογικό να είμαστε άνεργοι, να μεταναστεύουμε για να βρούμε δουλειά, να δεχόμαστε την εργοδοτική τρομοκρατία, να δουλεύουμε για να σπουδάζουμε ή να πληρώνουμε δίδακτρα, να δεχόμαστε επίθεση των ΜΑΤ στη σχολή μας, να μην έχουμε πρόσβαση στους χώρους της και να μη μπορούμε να δραστηριοποιηθούμε σε αυτή. Και τελικά να κοιτάμε αποκλειστικά τον εαυτό μας, να ιδιωτεύουμε, να ακολουθούμε τον ατομικό δρόμο και να είμαστε πιο ευάλωτοι στις ορέξεις των αφεντικών μας. Το μέγεθος, η οξύτητα της επίθεσης και οι αναβαθμισμένες διαστάσεις που αναμένεται να λάβει επιβάλλουν να ξεκουνηθούμε όλοι-ες από τη θέση μας! Πλέον δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για μικροπολιτική εκλογολαγνία, αλλά ούτε και αντι-εκλογικούς αγώνες. Γιατί το πραγματικό διακύβευμα των φετινών εκλογών δεν είναι το ποια πολιτική δύναμη θα πλειοψηφήσει, ακόμα και σε μια μειοψηφία φοιτητών, αλλά το αν θα καταγραφεί ένα στιβαρό ρεύμα αμφισβήτησης του ατομικού δρόμου, πολιτικοποίησης, συλλογικότητας και αγώνα ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας.. Εμείς, ως ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ, ξέρουμε ότι «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες», παρ’ όλα αυτά αποτελούν ακόμη μια μάχη που πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί.
Άλλωστε η τελική απάντηση και η επιβολή των αναγκών και των επιθυμιών μας μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις. Εκεί οπού παράγεται η πολιτική του συλλόγου και αποφασίζονται οι δράσεις του , το όπλο και την ασπίδα του κάθε φοιτητή που πλήττεται. Για αυτό και παλεύουμε γιοα την απονέκρωση των ΔΣ και την αντικατάσταση τους μόνο από τα αμεσοδημοκρατικά όργανα(γενισή σύνελευση, συντονιστική επιτροπή υλοποίησης πλαισίου) του συλλόγου που θα έχουν όλη την εξουσία και τον αποφασιστικό χαρακτήρα.
Καλούμε κάθε συμφοιτητή και συμφοιτήτρια μας να δώσουμε μαζί την μάχη των εκλογών!
Κόντρα στην δράση της ΔΑΠ που φιλοδοξεί να απονεκρώσει τον φοιτητικό σύλλογο, δεν συμμετέχει σε καμία γενική συνέλευση και ποντάρει στην αποπολιτικοποίηση για να εγγυηθεί τον ρόλο της δύναμης που θα μπολιάσει και θα επιβάλει την επίθεση στους φοιτητές. Ενάντια και διαχωριζόμενοι και από την λογική της ΠΚΣ που θεωρεί ότι όσο πιο γραφειοκρατικοποιημένος θα είναι ο σύλλογος, τόσο πιο οργανωμένος θα είναι.
Το ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ κατεβαίνει στις εκλογές με την λογική του ανοιχτού ενωτικού ψηφοδελτίου. Καλούμε κάθε φοιτητή και φοιτήτρια ενάντια στη λογική της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης να συμμετάσχει σε αυτό, στηρίζοντας την πολιτική αντίληψη και όχι τα πρόσωπα. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, για εμάς το βέλτιστο θα ήταν καθένας και καθεμία που θέλει να στηρίξει ψηφίσει τη λογική του σχήματος, να συμμετάσχει και ο ίδιος, η ίδια στο ψηφοδέλτιο, να γίνει δηλαδή εκπρόσωπος του εαυτού το, να μη σταυρώσει κανέναν, στη βάση του πολιτικού πλαισίου αλλά και της ενότητας στη δράση. Η συμμετοχή στο ανοιχτό ψηφοδέλτιο δεν αντανακλά καθολική συμφωνία με το σχήμα, συμμετοχή σε αυτό ή κάποια άλλη δέσμευση. Είναι δημόσια στήριξη δημόσια στήριξη στη παρέμβαση του σχήματος και στα αποτελέσματά της. Επειδή δεν αντιλαμβανόμαστε το ανοιχτό ψηφοδέλτιο σαν ένα άθροισμα ονομάτων, ούτε σαν αποτέλεσμα πρόχειρων εκλογικών συγκολλήσεων θεωρούμε ότι αυτό πρέπει να προκύπτει μέσα από πραγματικά ενωτικές πρωτοβουλίες. Άλλωστε η ΕΑΑΚ είναι ενωτικό εγχείρημα από την ίδια την πολιτική της συγκρότηση. Έχουμε επιλέξει μέσα από ανοιχτές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες των σχημάτων, να συζητάμε και να συνδιαμορφώνουμε, αποποιούμενοι το ρόλο του ιμάντα μεταφοράς μιας πολιτικής γραμμής. Απευθυνόμαστε σε κάθε άνθρωπο της σχολής με τον οποίο μοιραζόμαστε κοινές ανάγκες και όνειρα, σήμερα ως φοιτητές, αύριο ως εργαζόμενοι ή άνεργοι.
Δώσε τρόπο στην οργή σου, στήριξε την φωνή της ανυπακοής στη σχολή σου
Όχι με μια λογική ανάθεσης, αλλά σε μια λογική της αναγκαίας έκφρασης του πολιτικού στίγματος και στις εκλογές! Και το στίγμα αυτή τη φορά πρέπει να είναι κόκκινο!
Καλούμε κάθε συμφοιτητή μας στις 16 Μάη να πει όχι στην αποχή και στην ανάθεση και να στηρίξει έναν άλλον δρόμο! Το δρόμο των συλλογικών διαδικασιών και αγώνων, της συλλογικής αντιμετώπισης συλλογικών προβλημάτων, το δρόμο που θέλει η ίδια η νεολαία να καθορίζει τη ζωή της. Οι εκλογές άλλωστε, μπορούν να δώσουν και ένα βήμα για μεγαλύτερη συμμετοχή στις συλλογικές μας διαδικασίες και να πάψει αυτό να είναι υπόθεση για λίγους! Άλλωστε, μειωμένη συμμετοχή στις εκλογές σημαίνει και μικρότερη απαιτούμενη απαρτία στη Γενική Συνέλευση… Είναι ξεκάθαρο ότι πλέον δεν υπάρχει περιθώριο για εκπτώσεις και μια σιωπή που είναι κάτι παραπάνω από συνενοχή, όταν συμφοιτητές μας ΔΕΝ ΤΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΠΕΡΑ… Η φωνή μας πρέπει να ακούγεται με όποιο τρόπο μπορούμε, αλλά και με κάθε τρόπο που μας δίνεται η ευκαιρία… Οι εκλογές, είπαμε, δε μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, ούτε το πανεπιστήμιο.. Οι φοιτητές όμως;
ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΣΤΙΣ 24 ΜΑΗ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ!
ΣΤΙΣ 24 ΜΑΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ-ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ

Η ανάπτυξή τους δεν θα περάσει από πάνω μας!




Που πάνε τα λεφτά;


Κοινός αγώνας ενάντια στις πολιτικές της ανεργίας και της εργασιακής επισφάλειας