Μετά από τόσα χρόνια της αντιδραστικής κλιμάκωσης της αντεργατικής και
πολεμικής εκστρατείας του κεφαλαίου, για να υπερβεί τη δομική κρίση του,
βλέπουμε τις ζωές μας να χειροτερεύουν διαρκώς. Πόλεμος, φτώχεια, μετανάστευση,εργοδοτική
τρομοκρατία, ανεργία και εργασιακή
επισφάλεια είναι το μέλλον, για το οποίο μας προετοιμάζουν. Ένα μέλλον
δυσοίωνο, στο οποίο είτε θα δουλεύουμε, είτε θα μεταναστέψουμε, είτε θα γίνουμε
κρέας στα κανόνια τους. Σε αυτήν την κατάσταση που διαμορφώνεται, εμείς θα
είμαστε η γενιά που δε θα δεχτεί να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη, θα
παίξουμε και εμείς το ρόλο μας στο να διαμορφώσουμε το μέλλον όπως μας αξίζει
και όπως εμείς θέλουμε.
Ο πόλεμος στην περιοχή μας
Σε αυτό το τοπίο, πρέπει να κάνουμε την παραδοχή, ότι το τοπίο μυρίζει
μπαρούτι. Το ελληνικό κράτος όχι μόνο συμμετέχει σε μια σειρά από πολεμικές
αναμετρήσεις, αλλά απειλεί με Διακρατική σύγκρουση. Οι πολεμικές προετοιμασίες
εντείνονται, καθώς σχεδιάζουν να γίνουμε αναλώσιμο υλικό πολέμου, του
ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, για τις ΑΟΖ, τα ενεργειακά κοιτάσματα και τον
έλεγχο θαλάσσιων εμπορικών-ενεργειακών ροών στρατηγικής σημασίας. Τα ενεργειακά
σχέδια των ΗΠΑ και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ο μεγαλοϊδεατισμός και ο επεκτατισμός
ελληνικού-τουρκικού κράτους, φέρνουν τον πόλεμο. Δεν είναι τυχαίο, ότι ενώ η
υποχρηματοδότηση σε κοινωνικά δικαιώματα (παιδεία, υγεία κλπ) βαράει κόκκινο, η
κυβέρνηση προχώρησε στην αναβάθμιση και στην αγορά πολεμικού εξοπλισμού. Δεν
είναι τυχαίος ο λόγος που γίνεται για τις αλλαγές στους φαντάρους, με αύξηση
της θητείας, υποχρεωτικής στράτευσης στα 18 και εθελοντικής στράτευσης
γυναικών. Η νεολαία και οι φοιτητές, δε θα γίνουμε κρέας στα κανόνια του
πολέμου τους. Δε θα πολεμήσουμε για τα συμφέροντά τους και δε θα πεθάνουμε για
αυτά. Πρέπει να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή και σε κάθε κοινωνικό χώρο να
αντιπροτάξουμε την ειρήνη στα Βαλκάνια και την διεθνιστική πάλη των λαών
ενάντια στον πόλεμο που λαμβάνει χώρα και στις δύο χώρες, τον κοινωνικό. Πλάι με
τους εργαζόμενους θα παλέψουμε για την ανατροπή του δυσοίωνου μέλλοντος που μας
ετοιμάζουν σε παιδεία-εργασία-πολέμους.
Δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές
ελευθερίες
Από την άλλη, η επίθεση που γίνεται στα δημοκρατικά δικαιώματα εντείνεται
διαρκώς. Το κράτος θωρακίζεται και αντιδραστικοποείται όλο και περισσότερο και
με τη σκλήρυνση των ποινικών νόμων και με τις διώξεις αγωνιστών του λαϊκού
κινήματος, αλλά και με διάφορες περιπτώσεις που έλαβαν χώρα φέτος. Η περίπτωση
της Ηριάννας και του Περικλή που καταδικάστηκαν μόνο για τις κοινωνικές τους
σχέσεις, για τον κοινωνικό τους περίγυρο. Η περίπτωση του Τάσου Θεοφίλου, που
μπήκε στη φυλακή για 5 χρόνια με ψευδείς κατηγορίες, αλλά δικάστηκε στην ουσία
για την ιδεολογία του. Η πιο πρόσφατη περίπτωση του κρατούμενου και απεργού
πείνας, Βασίλη Δημάκη, του οποίου δεν χορηγούταν η εκπαιδευτική άδεια που
δικαιούταν. Αυτές οι περιπτώσεις έχουν κοινή αφετηρία και κοινό στόχο. Αυτή η
παγίωση καταστάσεων «έκτατης ανάγκης», συμβάλλει στην διευκόλυνση της
κυβέρνησης, όσον αφορά την εφαρμογή της βίαιης και αντιδραστικής πολιτικής,
χωρίς να σηκώνεται μπαϊράκι. Εμείς ούτε θα υποταχτούμε ούτε θα μείνουμε
απραγείς. Θα παλέψουμε και για τα προβλήματα που αφορούν τη σχολή και τη γνώση,
αλλά και για αυτά που γίνονται έξω από αυτήν. Δε θα τους επιτρέψουμε να
γκρεμίσουν τα δημοκρατικά μας δικαιώματα στο βωμό του κέρδους και του
ξεπεράσματος της κρίσης τους!
Η παιδεία να γίνει ο σπασμένος κρίκος
της επίθεσης κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου, από την Ελλάδα μέχρι τη Γαλλία
μυρίζει Μάης!
Σε όλη αυτήν την κατάσταση, δε θα μπορούσε να λείπει από το στόχαστρο και η
παιδεία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με το νόμο Γαβρόγλου, εντείνει την
επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων, υποτάσσει τη γνώση στις ανάγκες
της αγοράς, ενισχύει την επανακατάρτιση και το κυνήγι των σεμιναρίων επί
πληρωμή και εντείνει τους ταξικούς φραγμούς πετώντας πολλούς μαθητές στην
τεχνική εκπαίδευση, βάζοντας δίδακρα στα μεταπτυχιακά, υποβαθμίζοντας και
κόβοντας το δικαίωμα στην σίτηση και της στέγαση. Η συνολική επιδίωξη των
ντόπιων επιχειρήσεων, των πολυθνικών και της Ε.Ε., που επιτυγχάνεται με τις
πλάτες της κυβέρνησης και των πολιτικών επιλογών της, είναι να παίξει και το
πανεπιστήμιο ρόλο στη «δίκαιη ανάπτυξη», που ευαγγελίζονται. Αυτό γίνεται : με
το κομμάτι της έρευνας, η οποία γίνεται έρμαιο στις ανάγκες των εργοδοτών και
των εταιριών και δε γίνεται για τις ανάγκες της κοινωνίας, με το γεγονός ότι τα
κριτήρια με τα οποία λειτουργεί το πανεπιστήμιο είναι επιχειρηματικά (π.χ.
έσοδα-έξοδα, δίδακτρα κλπ) , κατεκερματίζοντας τα προγράμματα σπουδών και την
γνώση ούτως ώστε να παράγοντα αναλώσιμοι και ευέλικτοι εργαζόμενοι χωρίς
σταθερή εργασία.
Ο αγώνας των φοιτητών κορυφώθηκε όταν συνδέθηκε με τους αγωνιζόμενους
αδιόριστους και αναπληρωτές εκπαιδευτικούς κάνοντας τρεις συνεχόμενες
Παρασκευές του Μάρτη μαζικές κινητοποιήσεις στο Υπουργείο Παιδείας και
πραγματοποιόντας δύο πανελλαδικές συνελεύσεις αγώνα στο κατειλημένο υπουργείο.
Αποτέλεσμα του από τα κάτω συντονισμού φοιτητών και εκπαιδευτικών οδήγησε στην
πανελλαδική πανεκπαιδευτική κινητοποίηση στις 30/3 στο κέντρο της Αθήνας με
συμμετοχή περίπου 4000 ατόμων, η οποία είχε συγρουσιακά χαρακτηριστικά και
έστειλε μήνυμα ανυπακοής στην κυβέρνηση.
Στη Γαλλία, η κυβέρνηση Μακρόν προωθεί το νομοσχέδιο της υπουργού παιδείας
Βιντάλ, κάνοντας πολύ πιο δύσκολη την πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο και
δημιουργώντας διαφορετικές ταχύτητες φοιτητών εντός αυτού, ενώ παράλληλα
προβλέπει αρκετές συγχωνεύσεις τμημάτων σε ιδρύματα. Η απάντηση του κινήματος
ήταν άμεση με τους φοιτητές να μπαίνουν σε θέσης μάχης. Γίνονται μαζικές
γενικές συνελεύσεις κάθε βδομάδα σε όλα τα Πανεπιστήμια (Μονπελιέ, Le MIrail
στην Τουλούζη, Tolbiac και Nanterre στο Παρίσι και άλλα), που αποφασίζουν
κατάληψη των ιδρυμάτων, φοιτητικές κινητοποιήσεις, συμμετοχή στις απεργίες και σύνδεση
του εκπαιδευτικού κινήματος με τον αγώνα των δημοσίων υπαλλήλων και το εργατικό
κίνημα. Η κυβέρνηση με την σειρά της απάντησε με σκληρή καταστολή, στέλνοντας
ΜΑΤ και φασίστες παρακρατικούς να χτυπήσουν τις καταλήψεις των φοιτητών με
στόχο την εκκένωσή τους. Αλλά η ορμή του κινήματος είναι τέτοια που παρά την
καταστολή ο αγώνας συνεχίζεται, κλιμακώνεται και δείχνει ότι η νέα γενιά δεν θα
πάει βήμα πίσω από τις ανάγκες της!
Ενάντια στην
εργασιακή προοπτική της ανεργίας, της μετανάστευσης, της εργοδοτικής
τρομοκρατίας και της ελαστικής εργασίας
Η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται η
κυβέρνηση θα συντρίψει ότι άφησε όρθιο η κρίση τους. Η κυβέρνηση μας μιλά
συνέχεια για «το “τέλος των μνημονίων” τη στιγμή που είναι σε άμεση συνεργασία
με την ΕΕ και το ΔΝΤ για την αποπληρωμή του δυσβάσταχτου χρέους και κανένας απο
τους 184 (!) εφαρμοστικούς μνημονιακούς νόμους δε θα καταργηθεί. Στην ουσία η
ανάπτυξη τους θα σημαίνει μειωμένους (ακόμη περισσότερο) μισθούς, ειδικά για
την νεολαία, ελαστικές σχέσεις εργασίες, απολύσεις εγκύων, εργοδοτική
τρομοκρατία και ακόμη περισσότερες παραχωρήσεις στις ντόπιες και ξένες
επιχειρήσεις. Έτσι λοιπόν θέτουν το δίλλημα όλοι οι κυβερνώντες και τα
επιχειρηματικά γραφεία: brain drain or brain gain? Στην ουσία του: θα
μεταναστεύσεις ή θα γίνεις ευέλικτο εργατικό δυναμικό των 400 ευρώ στη χώρα
σου; Εμείς σε αυτό ας τους απαντήσουμε ότι δε θα γίνουμε χαμένη γενιά και θα
παλέψουμε για να επιβάλλουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας. Ο εργοδοτικός και
κυβερνητικός συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ επιλέγουν να κρατά χαμηλά τους τόνους και
να μην αντιδρούμε. Εμείς καλούμαστε αφενός να δώσουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε
τον τόνο σε αυτή τη μάχη, αφετέρου να δηλώσουμε ότι «ο υποταγμένος
συνδικαλισμός δεν είναι για εμάς». Θα παλέψουμε με τους εργαζόμενους και τα
αγωνιστικά τους κομμάτια στο Ανεξάρτητο Ταξικό Κέντρο Αγώνα στην Καμάρα για να
μπορέσουμε να βάλουμε πλώρη για ένα «άλλο συνδικαλισμό» κόντρα στις πολιτικές
της κυβέρνησης, αλλά και τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ. Σήμερα, οι δυνατότητες σε τεχνολογία και πληρoφορική έχουν δημιουργήσει απίστευτες δυνατότητες. Κι όμως εμείς
καλούμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι με την ανεργία ή την ελαστική εργασία ή τα 12ωρα. Αυτός ο παραλογισμός θα σταματήσει μόνο αν
παλέψουμε για να ζήσουμε σύμφωνα με τις
ανάγκες και τις επιθυμίες μας και να απαιτήσουμε ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ- ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ
ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ- ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ-ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ
ΜΙΣΘΟΥΣ! Να
συνδέσουμε τον αγώνα μας για την παιδεία με τον αγώνα για την εργασία. Να
αγωνιστούμε για συνολική εποπτεία επί του αντικειμένου μας, καμία
εμπορευματοποίηση της γνώσης και της παιδείας, καμία διπλωματική σε εταιρείες,
πρακτικές ασκήσεις με 751 κατώτατο μισθό, με συλλογική σύμβαση εργασίας, για
σταθερή δουλειά πάνω στο αντικείμενο μας, τερματισμός του σκλαβοπάζαρου των
προγραμμάτων απασχόλησης, κλείσιμο των σύγχρονων δουλεμπορικών γραφείων των
εταιρειών προσωρινής απασχόλησης. Κανονικές προσλήψεις και κατάργηση της
αμοιβής με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Απαγόρευση των απολύσεων και των άθλιων
σχέσεων εργασίας των εργολαβιών, των 8μηνων και των voucher.
Φοιτητικές Εκλογές 16 ΜΑΗ
Το ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ κατεβαίνει στις εκλογές με την
λογική του ανοιχτού ενωτικού ψηφοδελτίου. Καλούμε κάθε φοιτητή και φοιτήτρια
ενάντια στη λογική της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης να συμμετάσχει σε αυτό,
στηρίζοντας την πολιτική αντίληψη και όχι τα πρόσωπα. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο,
για εμάς το βέλτιστο θα ήταν καθένας και καθεμία που θέλει να στηρίξει ψηφίσει
τη λογική του σχήματος, να συμμετάσχει και ο ίδιος, η ίδια στο ψηφοδέλτιο, να
γίνει δηλαδή εκπρόσωπος του εαυτού το, να μη σταυρώσει κανέναν, στη βάση του
πολιτικού πλαισίου αλλά και της ενότητας στη δράση. Η συμμετοχή στο ανοιχτό
ψηφοδέλτιο δεν αντανακλά καθολική συμφωνία με το σχήμα, συμμετοχή σε αυτό ή
κάποια άλλη δέσμευση. Είναι δημόσια στήριξη δημόσια στήριξη στη παρέμβαση του
σχήματος και στα αποτελέσματά της. Επειδή δεν αντιλαμβανόμαστε το ανοιχτό
ψηφοδέλτιο σαν ένα άθροισμα ονομάτων, ούτε σαν αποτέλεσμα πρόχειρων εκλογικών
συγκολλήσεων θεωρούμε ότι αυτό πρέπει να προκύπτει μέσα από πραγματικά ενωτικές
πρωτοβουλίες. Άλλωστε η ΕΑΑΚ είναι ενωτικό εγχείρημα από την ίδια την πολιτική
της συγκρότηση. Έχουμε επιλέξει μέσα από ανοιχτές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες
των σχημάτων, να συζητάμε και να συνδιαμορφώνουμε, αποποιούμενοι το ρόλο του
ιμάντα μεταφοράς μιας πολιτικής γραμμής. Απευθυνόμαστε σε κάθε άνθρωπο της
σχολής με τον οποίο μοιραζόμαστε κοινές ανάγκες και όνειρα, σήμερα ως φοιτητές,
αύριο ως εργαζόμενοι ή άνεργοι. Καλούμε κάθε συμφοιτητή μας
στις 16 Μάη να πει όχι στην αποχή, όχι στην ανάθεση και να στηρίξει έναν άλλον
δρόμο! Το δρόμο των συλλογικών διαδικασιών και αγώνων, της συλλογικής
αντιμετώπισης συλλογικών προβλημάτων, το δρόμο που θέλει η ίδια η νεολαία να
καθορίζει τη ζωή της. Οι εκλογές άλλωστε, μπορούν να δώσουν και ένα βήμα για
μεγαλύτερη συμμετοχή στις συλλογικές μας διαδικασίες και να πάψει αυτό να είναι
υπόθεση για λίγους! Άλλωστε, μειωμένη συμμετοχή στις εκλογές σημαίνει και
μικρότερη απαιτούμενη απαρτία στη Γενική Συνέλευση… Είναι ξεκάθαρο ότι πλέον
δεν υπάρχει περιθώριο για εκπτώσεις και μια σιωπή που είναι κάτι παραπάνω από
συνενοχή, όταν συμφοιτητές μας ΔΕΝ ΤΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΠΕΡΑ… Η φωνή μας πρέπει να
ακούγεται με όποιο τρόπο μπορούμε, αλλά και με κάθε τρόπο που μας δίνεται η
ευκαιρία… Οι εκλογές, είπαμε, δε μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, ούτε το
πανεπιστήμιο.. Οι φοιτητές όμως;
ΣΤΙΣ 16 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΡ.ΑΓ.Ε. Ε.Α.Α.Κ.
