Για άλλη μία χρονιά τίθεται
έντονα το ερώτημα για το αν έχουν νόημα
οι φοιτητικές εκλογές ή να έρθει ένας
φοιτητής να ψηφίσει σε αυτές. Μέσα στην
χρονιά εμφανίστηκαν μετά από καιρό
κινηματικές εξάρσεις που με πραγματικό
τρόπο σπάσανε το κλίμα ηττοπάθειας
και θέσανε επί τάπητος τα ζητήματα που
αφορούν τις ανάγκες τους σε παιδεία και
εργασία. Είναι
όντως υπαρκτό το ερώτημα αν μπορεί να
αλλάξει κάτι μέσα από την έκφραση όλο
αυτών των δυνατοτήτων σε ένα συνολικό
σχέδιο ανατροπής και το δρόμο του
διαρκούς αγώνα, ή αν είμαστε καταδικασμένοι
να ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας υπό το
βάρος της λιτότητας και της εξαθλίωσης
που μας επιβάλλουν κυβέρνηση - ΕΕ-κεφάλαιο.
Ρίξε
χ στην αποχή
Είναι ολοφάνερο ότι μετά από
10 χρόνια κρίσης και χιλιάδες υποσχέσεις
για ανάπτυξη και ευημερία, μετά από
τόσους αγώνες που ξεπούλησε η ΓΣΣΕ μαζί
με όλα τα ανδρείκελα δεξιάς (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ)
ή «αριστερής» κατεύθυνσης (ΣΥΡΙΖΑ) ότι
η λύση βρίσκεται μόνο στους συλλογικούς
μας αγώνες και διαδικασίες. Εκεί που
παίρνουμε θέση και αποφασίζουμε εμείς
για εμάς. Από την άλλη θα αναρωτηθεί
κάποιος, «υπάρχει λόγος
να ψηφίσεις; αφού είναι όλοι ίδιοι».
Αυτή η σκέψη ωστόσο
καταλήγει να αρνείται
την πολιτική τσουβαλιάζοντας οποιονδήποτε
ασχολείται με αυτή.
Πηγάζει από τον τρόπο που ασκείτε και
παράγεται η κοινοβουλευτική δημοκρατία,
την ανάθεση ή και την αυξανόμενη έλξη
στον τεχνοκρατισμό. Το ίδιο αυτό προφίλ
βλέπουμε να αναπαράγεται καθημερινά
και στα Μ.Μ.Ε. Εμείς, δεν είμαστε από
αυτούς που θα τρέξουν να φωνάξουν ότι
οι παρατάξεις είναι όλες ίδιες με
ρουσφέτια, διαφθορά και κεράσματα!
Άλλωστε, είναι (ή πρέπει να είναι) ξεκάθαρο
ότι κάθε παράταξη ή πολιτική συλλογικότητα
εξυπηρετεί συμφέροντα και όταν λέμε
συμφέροντα ο νους μας δε πρέπει να τρέχει
σε τίποτα συνομοσιολογικό, μιας και τα
πράγματα είναι λίγο πολύ φανερά… ή
θα είναι κάποιος με αυτούς που τα
συμφέροντα και ο ρόλος τους μέσα στο
πανεπιστήμιο είναι ταυτισμένος με το
ρόλο της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και των
επιχειρήσιων ή με αυτούς που βλέπουν
τα συμφέροντα τους κάθε μέρα να πλήττονται
σε σημείο που πλέον για πολλούς συμφοιτητές
μας τίθεται ζήτημα επιβίωσης και διακοπής
σπουδών! Με αυτή την
έννοια, όπως σε κάθε μάχη, έτσι και σε
αυτή των εκλογών θα πρέπει να πάρουμε
θέση και να διαλέξουμε πλευρά! Τέλος,
υπάρχει μια τρίτη επιχειρηματολογία,
που καλεί σε αποχή από τις φοιτητικές
εκλογές πηγαίνοντας κόντρα στη λογική
της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης.
Σαφώς, αυτό το σκεπτικό έχει διαφορετική
αφετηρία, αλλά μάλλον ίδιο αποτέλεσμα…
Να
επαναπροσδιορίσουμε το νόημα της
πολιτικής και των συλλογικών μας
διαδικασιών
Είναι σαφές ότι οι εκλογές
ανέκαθεν αποτελούσαν μια πολιτική
διαδικασία από την οποία δινόταν το
στίγμα της πολιτικοποίησης της νεολαίας.
Και είναι γεγονός ότι όπως συμβαίνει
και με όλες τις διαδικασίες των Φοιτητικών
Συλλόγων, η ΔΑΠ είναι η πρώτη που θέλει
την απονέκρωση σε κάθε αμφιθέατρο και
σε κάθε κάλπη, ώστε να γίνουν οι συνελεύσεις
των Συλλόγων πάρτυ και εκδρομές, οι
εκλογές ακομμάτιστα 15μελή και οι σχολές
νεκροταφεία ανοιχτές μόνο για την
επιχειρηματικότητα.
Εμείς από την πλευρά μας λέμε ότι όντως,
οι εκλογές από μόνες τους δεν αλλάζουν
κάτι. Παρόλα αυτά η αποχή από αυτές δεν
στέλνει κάποιο σαφές μήνυμα, πόσο μάλλον
όταν οι τάσεις σε όλη τη νεολαία είναι
τόσο διαφορετικές σχετικά και με το
ζήτημα των εκλογών.
Πρέπει όμως και να αντιλαμβανόμαστε
ότι δίνει τη δυνατότητα σε διάφορους
σήμερα καλοθελητές, αύριο εργατοπατέρες,
να χρησιμοποιούν τη σιωπή μας ως συναίνεση
στις πολιτικές διάλυσης των ζωών μας,
εντός και εκτός πανεπιστημίου. Σε μια
εποχή που το κεφάλαιο δείχνει να έχει
το πάνω χέρι στο πεδίο της μάχης για τη
δημιουργία ενός νέου πανεπιστημίου,
ξένο και επιθετικό προς κάθε φοιτητή
και κάθε εργαζόμενο μέσα σε αυτό, η
επιλογή μας δεν πρέπει και δε μπορεί να
είναι η σιωπή! Ας έχουμε κατά νου ότι
πλέον διακυβεύεται η ύπαρξη των Φοιτητικών
Συλλόγων και η αγωνιστική πνοή που αυτοί
έδιναν σε όλη την κοινωνία! Ας έχουμε
κατά νου ότι πλέον διακυβεύεται το
δικαίωμα να σπουδάζουμε στο πανεπιστήμιο,
να δραστηριοποιούμαστε και να αγωνιζόμαστε
μέσα και έξω από αυτό! Τέλος, ας έχουμε
κατά νου, ότι κάποιοι διαμορφώνουν τις
ζωές μας και κάθε μέρα προσπαθούν να
μας πείσουν ότι είναι φυσιολογικό να
είμαστε άνεργοι, να μεταναστεύουμε για
να βρούμε δουλειά, να δεχόμαστε την
εργοδοτική τρομοκρατία, να δουλεύουμε
για να σπουδάζουμε ή να πληρώνουμε
δίδακτρα, να δεχόμαστε επίθεση των ΜΑΤ
στη σχολή μας, να μην έχουμε πρόσβαση
στους χώρους της και να μη μπορούμε να
δραστηριοποιηθούμε σε αυτή. Και τελικά
να κοιτάμε αποκλειστικά τον εαυτό μας,
να ιδιωτεύουμε, να ακολουθούμε τον
ατομικό δρόμο και να είμαστε πιο ευάλωτοι
στις ορέξεις των αφεντικών μας. Το
μέγεθος, η οξύτητα της επίθεσης και οι
αναβαθμισμένες διαστάσεις που αναμένεται
να λάβει επιβάλλουν να ξεκουνηθούμε
όλοι-ες από τη θέση μας!
Πλέον δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για
μικροπολιτική εκλογολαγνία, αλλά ούτε
και αντι-εκλογικούς αγώνες. Γιατί
το πραγματικό διακύβευμα των φετινών
εκλογών δεν είναι το ποια πολιτική
δύναμη θα πλειοψηφήσει, ακόμα και σε
μια μειοψηφία φοιτητών, αλλά το αν θα
καταγραφεί ένα στιβαρό ρεύμα αμφισβήτησης
του ατομικού δρόμου, πολιτικοποίησης,
συλλογικότητας και αγώνα ενάντια στην
υποβάθμιση των ζωών μας..
Εμείς, ως ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ, ξέρουμε ότι «αν
οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον
κόσμο θα ήταν παράνομες», παρ’ όλα αυτά
αποτελούν ακόμη μια μάχη που πρέπει να
δοθεί και να κερδηθεί.
Άλλωστε η τελική απάντηση
και η επιβολή των αναγκών και των
επιθυμιών μας μπορεί να δοθεί μόνο μέσα
από τις γενικές μας συνελεύσεις. Εκεί
οπού παράγεται η πολιτική του συλλόγου
και αποφασίζονται οι δράσεις του , το
όπλο και την ασπίδα του κάθε φοιτητή
που πλήττεται. Για αυτό
και παλεύουμε γιοα την απονέκρωση των
ΔΣ και την αντικατάσταση τους μόνο από
τα αμεσοδημοκρατικά όργανα(γενισή
σύνελευση, συντονιστική επιτροπή
υλοποίησης πλαισίου) του συλλόγου που
θα έχουν όλη την εξουσία και τον
αποφασιστικό χαρακτήρα.
Καλούμε
κάθε συμφοιτητή και συμφοιτήτρια μας
να δώσουμε μαζί την μάχη των εκλογών!
Κόντρα στην δράση της ΔΑΠ
που φιλοδοξεί να απονεκρώσει τον
φοιτητικό σύλλογο, δεν συμμετέχει σε
καμία γενική συνέλευση και ποντάρει
στην αποπολιτικοποίηση για να εγγυηθεί
τον ρόλο της δύναμης που θα μπολιάσει
και θα επιβάλει την επίθεση στους
φοιτητές. Ενάντια και διαχωριζόμενοι
και από την λογική της ΠΚΣ
που θεωρεί ότι όσο πιο γραφειοκρατικοποιημένος
θα είναι ο σύλλογος, τόσο πιο οργανωμένος
θα είναι.
Το ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ κατεβαίνει
στις εκλογές με την λογική του ανοιχτού
ενωτικού ψηφοδελτίου. Καλούμε κάθε
φοιτητή και φοιτήτρια ενάντια στη λογική
της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης
να συμμετάσχει σε αυτό, στηρίζοντας την
πολιτική αντίληψη και όχι τα πρόσωπα.
Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, για εμάς το
βέλτιστο θα ήταν καθένας και καθεμία
που θέλει να στηρίξει ψηφίσει τη λογική
του σχήματος, να συμμετάσχει και ο ίδιος,
η ίδια στο ψηφοδέλτιο, να γίνει δηλαδή
εκπρόσωπος του εαυτού το, να μη σταυρώσει
κανέναν, στη βάση του πολιτικού πλαισίου
αλλά και της ενότητας στη δράση. Η
συμμετοχή στο ανοιχτό ψηφοδέλτιο δεν
αντανακλά καθολική συμφωνία με το σχήμα,
συμμετοχή σε αυτό ή κάποια άλλη δέσμευση.
Είναι δημόσια στήριξη δημόσια στήριξη
στη παρέμβαση του σχήματος και στα
αποτελέσματά της. Επειδή δεν αντιλαμβανόμαστε
το ανοιχτό ψηφοδέλτιο σαν ένα άθροισμα
ονομάτων, ούτε σαν αποτέλεσμα πρόχειρων
εκλογικών συγκολλήσεων θεωρούμε ότι
αυτό πρέπει να προκύπτει μέσα από
πραγματικά ενωτικές πρωτοβουλίες.
Άλλωστε η ΕΑΑΚ είναι ενωτικό εγχείρημα
από την ίδια την πολιτική της συγκρότηση.
Έχουμε επιλέξει μέσα από ανοιχτές
αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες των
σχημάτων, να συζητάμε και να συνδιαμορφώνουμε,
αποποιούμενοι το ρόλο του ιμάντα
μεταφοράς μιας πολιτικής γραμμής.
Απευθυνόμαστε σε κάθε άνθρωπο της σχολής
με τον οποίο μοιραζόμαστε κοινές ανάγκες
και όνειρα, σήμερα ως φοιτητές, αύριο
ως εργαζόμενοι ή άνεργοι.
Δώσε
τρόπο στην οργή σου, στήριξε την φωνή
της ανυπακοής στη σχολή σου
Όχι με μια λογική ανάθεσης,
αλλά σε μια λογική της αναγκαίας έκφρασης
του πολιτικού στίγματος και στις εκλογές!
Και το στίγμα αυτή τη φορά πρέπει να
είναι κόκκινο!
Καλούμε κάθε συμφοιτητή μας
στις 16 Μάη να πει όχι στην αποχή και στην
ανάθεση και να στηρίξει έναν άλλον
δρόμο! Το δρόμο των συλλογικών διαδικασιών
και αγώνων, της συλλογικής αντιμετώπισης
συλλογικών προβλημάτων, το δρόμο που
θέλει η ίδια η νεολαία να καθορίζει τη
ζωή της. Οι εκλογές άλλωστε, μπορούν να
δώσουν και ένα βήμα για μεγαλύτερη
συμμετοχή στις συλλογικές μας διαδικασίες
και να πάψει αυτό να είναι υπόθεση για
λίγους! Άλλωστε, μειωμένη συμμετοχή
στις εκλογές σημαίνει και μικρότερη
απαιτούμενη απαρτία στη Γενική Συνέλευση…
Είναι ξεκάθαρο ότι πλέον δεν υπάρχει
περιθώριο για εκπτώσεις και μια σιωπή
που είναι κάτι παραπάνω από συνενοχή,
όταν συμφοιτητές μας ΔΕΝ ΤΑ ΒΓΑΖΟΥΝ
ΠΕΡΑ… Η φωνή μας πρέπει να ακούγεται
με όποιο τρόπο μπορούμε, αλλά και με
κάθε τρόπο που μας δίνεται η ευκαιρία…
Οι εκλογές, είπαμε, δε μπορούν να αλλάξουν
τον κόσμο, ούτε το πανεπιστήμιο.. Οι
φοιτητές όμως;
ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ
ΣΤΙΣ 24 ΜΑΗ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ
ΜΑΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ!
ΣΤΙΣ 24 ΜΑΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ-ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ
ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ
