Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Τα πέτρινα χρόνια της Εκπαίδευσης - Ντοκιμαντέρ

Ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε και στην κατάληψη του συλλόγου φοιτητών Μήχ./Ηλ. στις 8/12/10
Περιγραφή του ντοκιμαντέρ: 
"Ένας αιώνας εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, για ένα σχολείο στο οποίο κυριαρχεί η ιδεολογική χειταγώγηση, ένας όγκος ανερμάτιστων πληροφοριών, η λεηλάτηση της εφηβείας, η παραπαιδεία και η καταστολή. Το εκπαιδευτικό κίνημα, αυτό που τρώει τη σκόνη της κιμωλίας καιόχι τις εγκυκλιακες συμμορφώσεις ή τις"φρόνιμες" παραινέσεις των μεγαλοσυνδικαλισταράδων, δίνει, έναν αιώνα τώρα, αγώνες για ένα σχολείο ανοιχτό σε όλα τα παιδιά, "με λογισμό και μ΄όνειρο"".

μέρος 1
μέρος 2
μέρος 3
μέρος 4
μέρος 5

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΕΑΑΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΝΕ ΚΑΙ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΩΝ.

Βιώνουμε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για τη νεολαία και τους εργαζόμενους της χώρας. Η οικονομική και πολιτική δικτατορία της κυβέρνησης, της Ε.Ε και του ΔΝΤ επιτίθεται καθημερινά στα δικαιώματα και τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Την ίδια στιγμή, παρά τις δυσκολίες, χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι βαδίζουν ολοένα και πιο αποφασιστικά στο δρόμο του ανυποχώρητου αγώνα ενάντια σε αυτό το βάρβαρο καθεστώς. Το φοιτητικό κίνημα σε αυτή τη συγκυρία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης, τόσο απέναντι στους νόμους της Διαμαντοπούλου για την εκπαίδευση όσο και ενάντια στην αντεργατική επίθεση συνολικά.

Οι δυνάμεις των σχημάτων της ΕΑΑΚ και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στρατεύονται στην κατεύθυνση της ενδυνάμωσης και ανασυγκρότησης του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος και σε αυτή τη βάση προωθούν μια λογική ανατρεπτικής κοινής δράσης της αριστεράς εντός του κινήματος. Οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και η ΕΑΑΚ έχουν διαλέξει αντίπαλο: το ΔΝΤ, την ΕΕ, την εργοδοσία, την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τους υποστηρικτές της (ΝΔ, ΛΑΟΣ) καθώς και τους εκπροσώπους τους μέσα στις σχολές.

Στον αντίποδα, οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ενώ επιλέγουν την αποχώρηση από τις μαζικές διαδικασίες των συλλόγων συγκροτώντας μέτωπα γύρω από τον εαυτό τους, αρνούνται να στρατευτούν σε μια ανατρεπτική κατεύθυνση για το κίνημα επενδύοντας στην ήττα και τον κατακερματισμό των αγώνων. Βρίσκουν τον αντίπαλο τους σε δυνάμεις του κινήματος, στήνοντας διαρκώς ενδοαριστερούς εμφυλίους και στοχοποιώντας με ιδιαίτερο ζήλο τις δυνάμεις τις αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Κορύφωση του κατήφορου που έχει επιλέξει η ηγεσία της ΚΝΕ αποτελούν τα στημένα και προβοκατόρικα γεγονότα που συνέβησαν στο Πάντειο.

Πιο συγκεκριμένα, τα πραγματικά γεγονότα είναι τα εξής: Όλο το προηγούμενο διάστημα, οι δυνάμεις της ΚΝΕ προέβησαν σε μια σειρά από προκλήσεις και τραμπουκισμούς σε βάρος αγωνιστών της ΕΑΑΚ με στόχο τη φίμωση του σχήματος και την καταπάτηση του χώρου παρέμβασής του. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή η επιλογή γίνεται σε μια σχολή που κυριαρχούν εμφανώς οι δυνάμεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, χωρίς αυτό, όπως φαίνεται να ενοχλεί την ηγεσία της ΚΝΕ. Συνέχεια αυτής της επιλογής ήταν η τοποθέτηση τιμητικής πλακέτας στη μνήμη της ηρωικής κομμουνίστριας Σωτηρίας Βασιλακοπούλου σε έναν από τους ελάχιστους χώρους που διατηρεί το σχήμα της ΕΑΑΚ στη σχολή με την υπογραφή ΚΝΕ- ΚΚΕ, στο πλαίσιο εκδήλωσης που πραγματοποίησαν. Τα μέλη της ΕΑΑΚ επέλεξαν να μη δημιουργήσουν ένταση μέχρι και το πέρας της εκδήλωσης. Αντίθετα μετά από αυτή παρέδωσαν με διάθεση συνεννόησης και χωρίς καμία φθορά, τη συγκεκριμένη πλακέτα στα μέλη της ΚΝΕ έτσι ώστε να τοποθετηθεί σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της σχολής.

Αμέσως μετά από αυτό, η ηγεσία της ΚΝΕ εξέδωσε μια χυδαία ανακοίνωση, στην οποία κατηγορεί τους αγωνιστές της ΕΑΑΚ, ως «ΕΚΟΦΙΤΕΣ» και «Αντικομμουνιστές», τους παρομοιάζει με «απογόνους των Ες- Ες» και «Χρυσαυγίτες» και την ίδια στιγμή εξαπολύει ως «απάντηση» τραμπούκικες επιθέσεις εναντίον τους.

Είναι φανερό ότι όλο το παραπάνω σκηνικό αποτελεί ντροπιαστική μεθόδευση και προβοκάτσια από τη μεριά της ΚΝΕ με στόχο την περαιτέρω περιχαράκωση των δυνάμεών της και στοχοποίηση της ΕΑΑΚ και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Μια μεθόδευση που δε διστάζει μάλιστα να χρησιμοποιήσει, πέρα από βαρύτατους χαρακτηρισμούς εναντίον της ΕΑΑΚ, την ίδια τη μνήμη της ηρωικής αγωνίστριας Σ. Βασιλακοπούλου και να την κηλιδώσει εντάσσοντας την στους μικροπολιτικούς της σχεδιασμούς. Αγωνιστές όπως η Βασιλακοπούλου δεν έχουν θέση σε τέτοια γεγονότα. Πρέπει να τιμούνται και να μένουν ζωντανοί στη μνήμη του λαού δείχνοντας το δρόμο για ακόμη πιο αποφασιστικούς και νικηφόρους αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας που θα καταφέρνουν να δικαιώσουν τελικά την ίδια την οδυνηρή απώλειά τους. Δυστυχώς, είναι ξεκάθαρο, ότι η συγκεκριμένη στάση της ΚΝΕ δεν εκκινεί από μια προσπάθεια τέτοιας υπεράσπισης της μνήμης της Σ. Βασιλακοπούλου αλλά από την εμμονική συνέχιση της προσπάθειας της ΚΝΕ να απομονώσει τα μέλη της από κάθε αγωνιστική παρέμβαση πέραν του εαυτού της.

Από την πλευρά μας δηλώνουμε ότι θα παραμείνουμε προσηλωμένοι στον καθημερινό αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση σε εκπαίδευση και εργασία, για τα συμφέροντα της νεολαίας και των εργαζομένων, έχοντας πάντα ως έμπνευση τη Σωτηρία και όλες τις ηρωικές μορφές του κινήματος των περασμένων χρόνων. Δεν θα ακολουθήσουμε την ηγεσία της ΚΝΕ στον ολισθηρό δρόμο της, χωρίς αρχές, σύγκρουσης. Καλούμε, μάλιστα τους αγωνιστές της ΚΝΕ και του ΚΚΕ να γυρίσουν την πλάτη σε αυτές τις μεθοδεύσεις, συμβάλλοντας με τον τρόπο τους μέσα από τις μαζικές διαδικασίες του κινήματος για την κλιμάκωση και την πολιτικοποίηση των αγώνων στην πάλη που έχει ανάγκη η εποχή μας. Θεωρούμε ότι η αναγκαία αντιπαράθεση είναι με το κράτος και τις δυνάμεις καταστολής και όχι με την υπόλοιπη αριστερά, ωστόσο δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι δεν θα επιτρέψουμε κανενός είδους τραμπούκικες επιθέσεις που στόχο έχουν να πλήξουν την παρέμβαση των σχημάτων της ΕΑΑΚ μέσα στις σχολές.


Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΚΑΛΕΣΜΑ Γ.Σ. 2/12

30 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ ΗΤΑΝ Η ΑΡΧΗ...

Οι ασυνίθιστα υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες δεν πρόκειται να φέρουν από μόνες τους ένα πρόωρο καλοκαίρι. Οι βροντές του ‘’νέου Μνημονίου’’ και της τρόικας, η πολεμική κραυγή του Παπανδρέου “συνεχίζουμε’’ (παρά το εκλογικό μαύρισμα), οι αστραπές της Α.Μέρκελ και των τραπεζιτών προς τους λαούς της Ευρώπης, η εργοδοτική καταιγίδα απολύσεων, μείωσης μισθών και κατάργησης συλλογικών συμβάσεων, απειλούν τους εργαζόμενους και τη νεολαία με τη χειρότερη βαρυχειμωνιά των τελευταίων πενήντα χρόνων. Μαύρο το τοπίο όμως και στην εκπαίδευση, όπου μετά την δημοσιοποιήση του κατάπτυστου κειμένου διαβούλευσης της Διαμαντοπούλου έχει αρχίσει ο υποτιθέμενος και στημένος διάλογος ενώ το νομοσχέδιο μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και τα Χριστούγεννα. Διάλογος που πρώτοι έτρεξαν να τον νομιμοποιήσουν (ποιοι άλλοι) οι πρυτάνεις των πανεπιστημίων, λέγοντας φαινομενικά ότι αντιτίθενται και προετοιμάζοντας μάλιστα μια δικιά τους πρόταση για Νόμο Πλαίσιο που μάλιστα θα τον παρουσιάσουν στην Σύνοδο των Πρυτάνεων στις 11 Δεκέμβρη. Αυτή όμως η ‘’αντιπαράθεση’’ Υπουργείου πρυτάνεων είναι μόνο κατ επίφαση μιας και οι προτάσεις των Πρυτάνεων (ως μακριά χέρια των κυβερνήσεων στα πανεπιστήμια άλλωστε) αφήνουν ανέγγιχτο τον πυρήνα της μεταρρύθμισης, στήνοντας έτσι εκτός από έναν στημένο διάλογο, και ένα στημένο αντίλογο με το Υπουργείο.
Κι όμως, στη βαρυχειμωνιά που μας ετοιμάζουνε, η λάμψη της ανατροπής μπορεί να σκίσει και τα πιο μαύρα σύννεφα. Ολόκληρη η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει απέναντι στην βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η οργή και αγανάκτηση της κοινωνίας δε μπορεί να καμθεί από τις απειλητικές δηλώσεις των υπουργών του ΔΝΤ, από τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ, από τους τρομονόμους, τους μπάτσους και τις κάμερες που έχουν γεμίσει τις πόλεις, αλλά σχηματίζει ρυάκια αγώνων σε όλη την Ελλάδα που στόχο θα πρέπει να έχουν να ενωθούν σε ένα ποτάμι ρήξης και ανατροπής. Ειδικά η νεολαία, δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, βλέπει καθημερινά να δολοφονείται το μέλλον της μιας και οι σαρωτικές αλλαγές σε παιδεία, εργασία, δημοκρατικά δικαιώματα έχουν αυτήν στο στόχαστρο. Γι’αυτό, με τις μνήμες της νεολαιίστικης εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008 στη φαρέτρα της, ξεχύθηκε στους δρόμους του αγώνα την 17ή του Νοέμβρη με τις πιο μαζικές πορείες των τελευταίων χρόνων σε όλη την Ελλάδα, διαδήλωσε κατά του τρομονόμου στη Λάρισα το Σάββατο 27/11 υπερασπιζόμενη του ανήλικους μαθητές που δικάζονται ως ‘’τρομοκράτες’’ και δημιούργησε κινηματικό αναβρασμό στα πανεπιστήμια με δεκάδες συνελεύσεις και καταλήψεις την προηγούμενη εβδομάδα να κάνουν την αρχή της αναμέτρησης του φοιτητικού κινήματος με το Υπουργείο Παιδείας ενάντια στο νέο Νόμο Πλαίσιο και στην πολιτική Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.

ΚΑΙ ΗΡΘΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΠΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙΣ

Στα πλαίσια αυτά και ο σύλλογός μας πραγματοποίησε την προηγούμενη βδομάδα μια αρκετά μαζική συνέλευση στην οποία άνοιξε πλατιά η παραπάνω θεματολογία. Ο σύλλογός μας, ακολουθώντας μια σωρεία αποφάσεών του τα τελευταία χρόνια καταδίκασε την προωθούμενη κατάθεση του νέου νόμου-πλαίσιο, φανερώνοντας ότι υπάρχει ένα κεκτημένο στις τάξεις μας που απομονώνει καθεστωτικές λογικές και τις παρατάξεις που τις εκφράζουν (βλ. ΔΑΠ-ΠΑΣΠ). Έτσι λοιπόν, δύο ήταν κυρίαρχα οι αντιλήψεις που κατατέθηκαν στη ΓΣ: Από τη μια αυτή της ΚΝΕ-Επιτροπή Αγώνα-ΜΑΣ-ΠΚΣ που ενώ καταδίκαζε τις μεθοδεύσεις του Υπουργείου και μας καλούσε (γενικά και αόριστα) σε αγώνα και ξεσηκωμό, αδυνατούσε να περιγράψει ένα σχέδιο μαζικοποίησης και κλιμάκωσης του αγώνα που μπορεί να αποτρέψει την κατάθεση του νόμου μέσα στα Χριστούγεννα. Και αυτό συμβαίνει επειδή, χωρίς να έχει καμιά εμπιστοσύνη στο κίνημα και έχοντας εκ των προτέρων αποδεχτεί την ήττα, μας καλεί σε κάθε συνέλευση να επικυρώσουμε απλά τις αποφάσεις και τις κινητοποιήσεις που έχει προαναγγείλει το ΜΑΣ (αυτοαναγορεύοντας τον εαυτό του σε κίνημα, ακόμα και έξω από τους φοιτητικούς συλλόγους), εμμένοντας με παραπλανητικό τρόπο σε μια αποκομμένη κουβέντα γύρω από ένα πολιτικό περιεχόμενο, που τελικά όμως καταντά πουκάμισο αδειανό αν δε συνδέεται με ένα μάχιμο σχέδιο για τη νικηφόρα έκβαση του αγώνα. Αποτελεί εν τέλει, μια λογική «εύκολης» αριστερής διαμαρτυρίας, η οποία μπορεί να ενσωματώσει και να υπερψηφιστεί από άτομα εκ διαμέτρου αντίθετα στη λογική των κινητοποιήσεων. Από την άλλη, αυτή που κατέθεσε το σχήμα μας: Πρόκειται για μια λογική που έχοντας ως πρώτιστη έγνοια την γοργή ψήφιση του νόμου (κατατίθεται στο πρώτο 15θήμερο του Γενάρη) αποσκοπεί στην πολιτική και κινηματική κλιμάκωση του αγώνα. Γι’ αυτό και πιέζουμε για τακτικές και μαζικές ΓΣ - συνελεύσεις που θα αποφασίζουν μέσω καταλήψεων να θέσουν τέρμα στα ατομικά διλήμματα τις εξεταστικής που πλησιάζει, των προόδων και των εργασιών και να μετατρέψουν τις σχολές σε κέντρα αγώνα που θα μπλοκάρουν την εκπαιδευτική και ερευνητική διαδικασία εντός του πανεπιστημίου, ασκώντας έτσι τις μέγιστες δυνατές πιέσεις προς το Υπουργείο. Παράλληλα για εμάς, το μέσο της κατάληψης είναι το μοναδικό τελικά που μπορεί να απελευθερώσει το χρόνο μας μέσα στις υψηλές εκπαιδευτικά απαιτήσεις το Δεκέμβρη, προκειμένου μέσα από τις συντονιστικές επιτροπές να μαζικοποιήσουμε τον αγώνα μας, να συντονιστούμε και με άλλους φοιτητικούς συλλόγους και πλάι πλάι μαζί με τις 30 καταλήψεις που κάναν την αρχή την προηγούμενη εβδομάδα, να δώσουμε την πανελλαδική, μαχητική, συγκρουσιακή απάντηση του φοιτητικού κινήματος στα νομοθετήματα του Υπουργείου.
Θα πρέπει συνεπώς να αναρωτηθούμε όλοι μας, που θέτουμε εαυτό ενάντια στην πολιτική της Κυβέρνησης, κατά πόσο η υπερψήφιση του πλαισίου της Επιτροπή Αγώνα (ΚΝΕ), κατάφερε να βάλει το σύλλογό μας σε αγωνιστική ρότα. Κατά πόσο κατάφερε να εμπλέξει μαζικά τον κόσμο της σχολής σε κινητοποιήσεις, κατά πόσο άνοιξε το ζήτημα στην κοινωνία καλώντας την σε κοινό αγώνα. Κατά πόσο τελικά κατάφερε να ‘’ενοχλήσει’’ το Υπουργείο αυτή η κατά τα άλλα αγωνιστική απόφαση.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΈΣ...

Ως ΑΡ.ΑΓ.Ε λοιπόν, εμμένουμε στην αντίληψη ότι απέναντι στον ατομικό αγώνα δρόμου που μας ετοιμάζουν απαντάμε με τον συλλογικό δρόμο του αγώνα, με όπλο μας το τρίπτυχο Συνελεύσεις-Καταλήψεις-Διαδηλώσεις. Ο δρόμος λοιπόν αυτός δεν είναι ένα άβατο μονοπάτι που ξαφνικά πρέπει να ανακαλύψουμε από την αρχή, αλλά θα πρέπει να βαδίσουμε στον δρόμο που χάραξαν: Οι καταλήψεις του 06-07 που κατάφεραν να μπλοκάρουν την Αναθεώρηση του Συντάγματος, η νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 που έστειλε ένα μήνυμα ανυπακοής της νεολαίας σε κάθε γωνιά του πλανήτη απέναντι στο μαύρο μέλλον που της ετοιμάζουν, αλλά και οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, καταλήψεις και απεργίες που συγκλονίζουν αυτή τη στιγμή ολόκληρη την Ευρώπη (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία κτλ). Συνεπώς, αυτός ο δρόμος του αγώνα πρέπει να αποτελέσει για εμάς μονόδρομο, που θα περάσει από την 6η του Δεκέμβρη της νεολαίας, θα συγκρουστεί με τη Σύνοδο των Πρυτάνεων στις 11 Δεκέμβρη και θα διαδηλώσει με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της εργασίας στην γενική απεργία της 15ής Δεκέμβρη.

ΟΥΤΕ ΣΙΩΠΗΣ ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΛΗΤΟ ΤΟΥ ΑΠΘ ΤΕΤΑΡΤΗ 1/12 9:00. Να παρθεί καταδικάστική απόφαση ενάντια στο κείμενο διαβούλευσης και στον στημένο διάλογο Υπουργείου-Πρυτάνεων.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΗΧ/ΗΛ ΜΗΧ. ΠΕΜΠΤΗ 2/12 13:00 στην αίθουσα 5 ηλεκτρολόγων

ΑΡ.ΑΓ.Ε. _ ΕΑΑΚ

ΠΛΑΙΣΙΟ για την Γ.Σ. 13/12/10

αποτελέσματα Γ.Σ. 13/12/10:
Αντίλογος (ανεξάρτητο πλαίσιο ανοιχτής σχολής) - ΔΑΠ: 274
Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης: 159
Π.Κ.Σ. 77
Λευκά~20


ΠΛΑΣΙΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ
για τη συνέλευση του συλλόγου φοιτητών Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων 13/12
Εδώ και 1,5 χρόνο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με την ΕΕ και το ΔΝΤ επιτίθενται σε κατακτήσεις και δικαιώματα εργαζομένων και νεολαίας. Με την πρόφαση της «σωτηρίας» της χώρας και την «εξυπηρέτηση» του χιλιοπληρωμένου ληστρικού εθνικού χρέους, ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ αφαιμάζουν τεράστια κομμάτια του λαού και τάσσουν ζεστό χρήμα ακριβώς σε αυτούς που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση: στους τραπεζίτες, το κεφάλαιο και τα διεθνή τσακάλια της κρίσης. Όσον αφορά στο άμεσο -και έμμεσο -μέλλον, δεν υπάρχει καμία αυταπάτη για την έξοδο από αυτή την καταιγίδα. Ο ταξικός προϋπολογισμός του 2011 και το επικαιροποιημένο μνημόνιο, το οποίο επιβάλλει την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ και την κατάργηση κάθε έννοιας κοινωνικής δαπάνης, οδηγούν τεράστια κομμάτια της κοινωνίας στη ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Ουσιαστικά η κυβέρνηση προσπαθεί να θεσμοθετήσει την εργασιακή πραγματικότητα που βιώνουν όλα τα προηγούμενα χρόνια κυρίαρχα κομμάτια της νεολαίας, αλλά και άλλες κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστες, και να τη μετατρέψει σε καθεστώς για το σύνολο των εργαζομένων. Έτσι οι μισθοί πείνας, τα εξοντωτικά ωράρια, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και η μαύρη εργασία γίνονται αναπόσπαστα στοιχεία της πραγματικότητας που διαμορφώνεται από ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ. Η ανεργία η οποία καλπάζει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των δυτικών μητροπόλεων και όχι μόνο, γίνεται όπλο στα χέρια της εργοδοσίας και του κράτους προκειμένου να περάσει η πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Στο πλαίσιο της πολιτικής αυτής εντάσσεται και η στοχοποίηση και η καταστολή κάθε φωνής αντίστασης. Οι συκοφαντίες και ο χαρακτηρισμός κάθε αγωνιζόμενου κλάδου ως απείθαρχη και αντιδραστική συντεχνία συμπληρώνονται από τη κατασταλτική θωράκιση του κράτους. Το τελευταίο διάστημα όλες οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων χαρακτηρίζονται από τα ελληνικά δικαστήρια ως «παράνομες και καταχρηστικές», ενώ η κυβέρνηση επιβάλλει το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης (ναυτεργάτες) προκειμένου να τις καταστείλει.
Η εργοδοσία και το κράτος πλέον, με το τρομονόμο Νο 3 που ψηφίστηκε στο θερινό τμήμα της Βουλής, προστατεύονται από όσους επιλέγουν να δώσουν στον αγώνα για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, περιεχόμενο και μορφές πάλης που θα έρχονται σε δυναμική σύγκρουση με την ισχύουσα πολιτική και την αστική νομιμότητα. Με άλλα λόγια όσοι διαδηλώνουν, ή απεργούν αποτελούν τον “εσωτερικό εχθρό” για το κράτος και αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες.
Ταυτόχρονα το άσυλο των αγώνων καταστρατηγείται και γίνεται συνεχής προσπάθεια κατάργησής του, ενώ συνεχώς ξεπηδούν νέες κατασταλτικές μονάδες (ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ κτλ) και εντείνουν την αστυνομοκρατία στους δρόμους της πόλης, προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν τα κινητοποιούμενα κομμάτια της κοινωνίας.
Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που περιγράφηκε προηγουμένως, ήδη από πέρσι δόθηκε το στίγμα της απάντησης από πλευράς εργαζομένων και νεολαίας, με κινητοποιήσεις που ξέσπασαν σε όλη τη χώρα με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη απεργία της 5ης Μάη. Παρά το σχέδιο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας το κίνημα να μην πάρει περεταίρω διαστάσεις και τη συντεταγμένη προσπάθεια κατασυκοφάντησης και τρομοκράτησης των αγωνιζόμενων κομματιών από κυβέρνηση και ΜΜΕ, ήδη από το καλοκαίρι και πολύ περισσότερο με την έναρξη της νέας περιόδου, εκφράζεται η ανάγκη για κινηματική και πολιτική κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στη πολιτική που συντρίβει εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να επαναδιατάξει τις εργασιακές σχέσεις, επιτίθεται σε νευραλγικούς κλάδους (ΟΣΕ, ΔΕΗ), επιδιώκοντας την απομόνωση των όποιων αντιδράσεων και τον περιορισμό τους σε συντεχνιακές λογικές. Το εργατικό κίνημα θα πρέπει να βαθύνει την πολιτική του στοχοθεσία και να απαιτήσει τη διαγραφή του ληστρικού χρέους, την αποδέσμευση από ΟΝΕ και ΕΕ, την εθνικοποίηση των βασικών πυλώνων της οικονομίας και των τραπεζών και να επιδιώξει να ασκήσει εργατικό έλεγχο σε αυτά. Τα παραπάνω θα πρέπει να δεθούν με τα πάγια αιτήματα για ραγδαίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους. Ταυτόχρονα θα πρέπει το εργατικό κίνημα να υιοθετήσει αναβαθμισμένες μορφές πάλης. Οι απεργίες διαρκείας, οι καταλήψεις κέντρων λήψης αποφάσεων θα πρέπει να μπουν στην ημερήσια διάταξη της συζήτησης των εργατικών σωματείων και συλλογικοτήτων και να προκαλέσουν τριγμούς στα επιτελεία της κυβέρνησης. Στα πλαίσια αυτά είναι αναγκαίο λοιπόν και οι φοιτητές να στηρίξουν τον αγώνα των εργαζομένων, έναν αγώνα που αφορά άμεσα το μέλλον τους και με κοινά κινηματικά ραντεβού να δώσει απάντηση σε όσα ετοιμάζει η κυβέρνηση και το κεφάλαιο.
Η απεργία στις 15 του Δεκέμβρη αποτελεί αναμφισβήτητα ένα πάρα πολύ σημαντικό κόμβο για τον αγώνα εργαζομένων και νεολαίας, έτσι ώστε να ανατραπούν τα σχέδια των «από τα πάνω». Θα πρέπει όλοι οι δρόμοι στις πόλεις να γεμίσουν από το λαό, και να σταλθεί μήνυμα στην κυβέρνηση ότι αυτή και η πολιτική της είναι ανεπιθύμητες. Ο ταξικός προύπολογισμός και τα απανωτά μνημόνια, μαζί με όλα τα μέτρα που μέχρι τώρα έχουν περάσει θα ανατραπούν στο μόνο διάλογο που κάνει το κίνημα, στο διάλογο των απεργιών, των καταλήψεων και του δρόμου.
Στην κατέυθυνση αυτή το νεολαιίστικο κίνημα, πολλώ δε μάλλον το φοιτητικό, θα πρέπει να παρευρίσκεται σαν απλός συμπαραστάτης των εργαζομένων, αλλά θα πρέπει να πάρει σημαντικές πρωτοβουλίες που να το φέρνουν στη πρώτη γραμμή αυτής της μάχης. Εξάλλου είναι η νέα γενιά αυτή που καλείται να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη, και πλεόν τίθεται με εκβιαστικό τρόπο το δίλημμα, αν θα είναι η γενιά της σιωπής και της υποταγής, ή θα πιστέψει στις δυνατότητες της και θα βάλει εαυτόν μπροστάρη στον αγώνα για την ανατροπή κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και του μέλλοντος που της επιφυλάσσουν.
Κι αν για πολλούς η εργασιακή πραγματικότητα των μηχανικών παραμένει ένα ερωτηματικό, αξίζει να αναφερθούν ενδεικτικά κάποια πράγματα. Η ανεργία ειδικά στο κομμάτι της νεολαίας αγγίζει το 20% χωρίς να δικαιούνται οι μηχανικοί επίδομα ανεργίας κι όντας υποχρεωμένοι να καταβάλλουν φόρο αίματος στο ασφαλιστικό τους ταμείο (ΤΣΜΕΔΕ), ενώ με διάφορες μεθόδους η εργοδοσία επιβάλλει την ελαστική και ανασφάλιστη εργασία.
Ο σύλλογος μας θα πρέπει να συνεχίσει λοιπόν τις κινητοποιήσεις του και να προσπαθήσει εν όψει της απεργίας να συμβάλλει στις πολλές μάχες που θα δοθούν αυτές τις μέρες. Αρχής γενομένης από τη Τρίτη 14/12, θα πρέπει να δώσουμε το παρόν στις καταλήψεις που θα γίνουν πανελλαδικά στους ΟΑΕΔ από τους Συντονισμούς Πρωτοβάθμιων Σωματείων, όπως και τη Τετάρτη 15/12 στην κατάληψη του ΤΣΜΕΔΕ το πρωί, ένω στη συνέχεια θα πορευτούμε μαζί με τα πρωτοβάθμια σωματεία που θα βρίσκονται συγκεντρωμένα στην Καμάρα, αλλά και τα απεργιακά μπλοκ του ΕΚΘ.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Σε αυτά τα πλαίσια της γενικευμένης επίθεσης και αναδιάρθρωσης, φυσικά και δε θα μπορούσαν να λείψουν οι «απαραίτητες» τομές στην εκπαίδευση. Ο εκπαιδευτικός μηχανισμός που καταρτεί και κατανέμει τους φοιτητές/αποφοίτους σε συγκεκριμένες κοινωνικές θέσεις είναι αναγκαίο να τροποποιηθεί στο βαθμό που προσπαθούν να εμπεδώσουν στη γενιά μας ότι θα είμαστε οι εργαζόμενοι που θα τρέχουμε από το πρωί ως το βράδυ για ψίχουλα και για συλλογή προσόντων/προϋπηρεσίας, που θα παρακαλούμε για μία θέση εργασίας στη θάλασσα της ανεργίας.
Το υπουργείο έχει ήδη ξεκινήσει τις διαδικασίες του «διαλόγου» με αρχή τη σύνοδο πρυτάνεων στο Ρέθυμνο. Οι κινήσεις αυτές αποσκοπούν στη συγκρότηση συμμαχιών για τη προώθηση του νέου νόμου-πλαίσιο κι άλλων νομοσχεδίων. Αυτό αποδείχθηκε έμπρακτα στη Σύγκλητο του ΑΠΘ που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 1/12, όπου πρύτανης και καθηγητές συντάχθηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά με τις κατευθύνσεις του Υπουργείου. Συγκεκριμένα, οι προτάσεις που κατατέθηκαν από τις επιτροπές καθηγητών που είχαν συσταθεί, όχι μόνο ενάντια στο νέο νόμο πλαίσιο δεν κινούνταν, αλλά εμβάθυναν ακόμη περισσότερο την αντιδραστική αναδιάρθρωση. Εμπλοκή στη διαμόρφωση του τελικού νομοσχεδίου έχουν και οι καθεστωτικές παρατάξεις (ΠΑΣΠ, ΔΑΠ), επιβεβαιώνοντας τις διαχειριστικές ρητορείες στις οποίες επιδίδονται.
Ας δούμε όμως τι πρόκειται να φέρει η ψήφιση του Νέου Νόμου-Πλαίσιο που τοποθετείται στις αρχές του Γενάρη (μαζί με το νομοσχέδιο της δια βίου μάθησης, το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων και τις εξελίξεις με τα κολέγια):
1.Αναδιαμόρφωση της φοιτητικής καθημερινότητας – Εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών.
Η αλλαγή του τρόπου εισόδου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση γίνεται με την εισαγωγή προπαρασκευαστικού έτους. σύμφωνα με το οποίο ο φοιτητής δεν θα εισάγεται σε τμήμα αλλά σε σχολή. Κατά τη διάρκεια αυτού του έτους ο φοιτητής δεν θα έχει το δικαίωμα του συνδικαλισμού αφού δεν θα υπάγεται σε κάποιο Σύλλογο, ενώ η εισαγωγή του ή όχι στη σχολή θα εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από μια συνεχή αξιολόγηση της επίδοσής του. Και αν τελικά καταφέρει μετά από όλα αυτά να γίνει φοιτητής θα έρθει αντιμέτωπος με τη νέα φοιτητική καθημερινότητα που ετοιμάζουν.
Με το νέο νομο πλαισιο η φοιτητική καθημερινοτητα ερχεται να αλλαξει ριζικά:
· Κατάργηση των ακαδημαϊκών διαλέξεων και αντικατάστασή τους με υποχρεωτικά φροντιστηριακού τύπου μαθήματα, τα οποία θα περιλαμβάνουν καθημερινές παρουσίες και απροειδοποίητα τεστάκια
· Αλυσίδες μαθημάτων και προαπαιτούμενα μαθήματα για να τη συνέχιση των σπουδών στο τμήμα.
Ο φοιτητής δηλαδή πρέπει να εμπεδώσει ότι κάθε αποτυχία σε μάθημα οφείλεται αποκλειστικά στον ίδιο, κι ότι οι διαγραφές φοιτητών που τολμούν να προτείνουν στα ν+2 χρόνια είναι φυσικό επακόλουθο της «ανικανότητας» του ίδιου. Τα παραπάνω διαμορφώνουν ένα εξοντωτικό καθημερινό πρόγραμμα χωρίς κανένα χρονικό περιθώριο για οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Εν τέλει ο φοιτητής καταλήγει να λειτουργεί υπό το άγχος του αυριανού μαθήματος και της αυριανής εργασίας, χωρίς χρόνο να ασχοληθεί με τα δικά του ενδιαφέροντα κι ανησυχίες. Πολύ περισσότερο προωθείται ένα αποστειρωμένο πανεπιστήμιο στο οποίο ο φοιτητής καλείται να λύσει τα προβλήματά του μόνος, ακόμα και ανταγωνιστικά με τους συμφοιτητές του. Αναιρείται η δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης, μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις, τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις, δηλαδή ο συλλογικός δρόμος του αγώνα που μόνο αυτός μπορεί να υπερασπίζει τα δικαιώματα μας.
Τις παραπάνω κατευθύνσεις του υπουργείου έρχονται να εφαρμόσουν πολύ πριν την κατάθεση του νόμου μερικοί καθηγητές-παπαγαλάκια της Διαμαντοπούλου αλλά και ολόκληρα τμήματα. Τα προαπαιτούμενα μαθήματα που ισχύουν στο τμήμα Ηλεκτρολόγων, κάνουν δύσκολη τη ζωή των φοιτητών, καθυστερώντας την επιλογή τομέα με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο μέσος όρος φοίτησης. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν πρωτοβουλίες συγκεκριμένων καθηγητών που μεταβάλλουν τον τρόπο διδασκαλίας και εξέτασης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα μαθήματα Πληροφορική στους Μηχανολόγους και Δομές Δεδομένων στους Ηλεκτρολόγους. Οι συγκεκριμένοι καθηγητές (Καρατζάς, Μήτκας), αλλά και όχι μόνο αυτοί, υπερασπίζονται και προετοιμάζουν το έδαφος έτσι ώστε οι φοιτητές να αποδεχθούν το διαρκή βούρδουλα της αξιολόγησης της απόδοσης σε κάθε μάθημα. Έτσι λοιπόν, τα υποχρεωτικά τεστάκια και εργασίες του Καρατζά και οι παρουσίες στο μάθημα του Μήτκα, μπορεί να αφορούν σήμερα λίγα μαθήματα και να αποτελούν εξαιρέσεις, ωστόσο με την επομένη της ψήφισης του νέου νόμου πλαισίου θα αποτελούν τον κανόνα στον τρόπο διδασκαλίας και εξέτασης των μαθημάτων.
2.Πλήρης και οριστική αποστοίχιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία.
Η κυβέρνηση προχωρά με πολύ επιθετικό τρόπο στον επαναπροσδιορισμό της διαδικασίας απόδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους. Οι αλλαγές που εισάγει ο νέος νόμος-πλαίσιο για τις σχολές τόσο με την κατάργηση - επαναπροσδιορισμό των τμημάτων πανελλαδικά, όσο και με το λεγόμενο «Ατομικό πρόγραμμα σπουδών» αναγκάζουν τον φοιτητή να ακολουθήσει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα σπουδών, που θα οδηγεί σε ένα πτυχίο εξειδικευμένο που δε θα παρέχει όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα, που κατοχυρώνονταν έως τώρα στο ενιαίο πτυχίο. Παράλληλα, το ενιαίο πτυχίο που μέχρι τώρα κατοχύρωνε με ενιαίο τρόπο, ανεξάρτητα από τον τομέα επιλογής και το βαθμό του πτυχίου, τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων έρχεται να αντικατασταθεί από ένα «ατομικό φάκελο προσόντων». Σε αυτό το φάκελο θα καταγράφεται αναλυτικά η πορεία του εργαζόμενου - πτυχιούχου, τόσο σε επίπεδο ακαδημαϊκών σπουδών, όσο και άτυπων ή μη τυπικών προσόντων (π.χ. συνέδρια, σεμινάρια, επαγγελματική προϋπηρεσία, εθελοντική εργασία). Ο «ατομικός φάκελος προσόντων» εισάγει ουσιαστικά ένα νέο τρόπο απόδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων που προσιδιάζει στο σημερινό μοντέλο εργασίας - ενός μοντέλου απολύτως απαραίτητου για το κεφάλαιο, ώστε να ξεπεράσει την κρίση του. Ο εργαζόμενος λοιπόν στον οποίο αποσκοπούν, θα είναι ένας εργαζόμενος χωρίς δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης που θα κυνηγά παράλληλα ατομικά τη συλλογή «προσόντων» με την ελπίδα της σταδιακής κατοχύρωσης καλύτερων όρων εργασίας, στη βάση ενός αέναου κύκλου κατάρτισης και επανακατάρτισης. Ανάλογα με το περιεχόμενο του φακέλου ο απόφοιτος – εργαζόμενος θα κατατάσσεται, βάσει των προσόντων (ECTS) του σε μία οκταβάθμια κλίμακα (με βάση το νόμο για το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων). Με αυτόν τον τρόπο, σε μία περίοδο τεράστιων ποσοστών ανεργίας και εργασιακής ανασφάλειας, εντείνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των πτυχιούχων του ίδιου αλλά και διαφορετικού γνωστικού αντικειμένου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ακόμα και συνάδελφοι που δουλεύουν στον ίδιο εργασιακό χώρο, στο ίδιο εργασιακό αντικείμενο, να μη μπορούν να αναφέρονται σε μία κοινή συλλογική σύμβαση εργασίας, δηλαδή να εργάζονται με ίδιους όρους (μισθός, ωράριο, ασφάλιση, συνθήκες εργασίας) και να διεκδικούν τη βελτίωση αυτών από κοινού.
3.“Καλλικράτης” στην εκπαίδευση – σαρωτική περικοπή χρηματοδότησης και φοιτητικών παροχών.
Η πολιτική του περικοπών και της άγριας λιτότητας δε θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο και το πανεπιστήμιο. Συγχώνευσης, με συνένωση και κατάργηση τμημάτων, δρομολογούνται με άξονα την ανταποδοτική και μειωμένη χρηματοδότηση. Η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων θα εξαρτάται από τον ρυθμό προσαρμογής τους στο σύνολο των μεταρρυθμίσεων και θα συνδεθεί βαθύτερα με το μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και την άμεση ανάγκη του κεφαλαίου να διευρύνει τη κερδοφορία του.
Η λογική της εκμηδένισης των φοιτητικών παροχών και της ανταποδοτικότητας έχει άμεσες επιπτώσεις στην καθημερινότητα του φοιτητή. Το ηλεκτρονικό σύγγραμμα που από την επόμενη χρονιά θα αντικαταστήσει πλήρως το βιβλίο (με τα έξοδα εκτύπωσης εξ ολοκλήρου στο φοιτητή), και το “κουπόνι” που θεσμοθετείται, αποτελούν άμεση αντανάκλαση της παραπάνω λογικής.
Αυτονόητες ανάγκες όπως πάσο, δωρεάν σίτιση-στέγαση, συγγράμματα κ.τ.λ. θα παρέχονται πλέον με αναβαθμισμένο το κριτήριο της απόδοση του φοιτητή. Σημαντική διάσταση του παραπάνω είναι η υποβάθμιση των κοινωνικών κριτηρίων για την ικανοποίηση συγκεκριμένων αναγκών, έναντι κριτηρίων που εντείνουν το ανταγωνισμό μεταξύ των φοιτητών, αποδυναμώνουν τη δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης και προκρίνουν τον ατομικό δρόμο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ΑΠΘ όπου στη προηγούμενη συνεδρίαση της συγκλήτου (18/10), συζητήθηκαν τρόποι με τους οποίους θα μπορέσει να ανταπεξέλθει το πανεπιστήμιο στη μείωση κατά 33% των τακτικών εσόδων που προέρχονται από την κρατική χρηματοδότηση. Μέσα σε αυτά περιλαμβάνονταν και το ενδεχόμενο να περάσουν τα κυλικεία στον έλεγχο του πανεπιστημίου και σε αυτά να εργάζονται φοιτητές, ευέλικτα κι ανασφάλιστα με το καθεστώς των ανταποδοτικών υποτροφιών.
Όσο για τη λέσχη, η απαξίωσή της γίνεται μέρα με τη μέρα πιο φανερή. Οι ευθύνες της πρυτανείας είναι ξεκάθαρες, καθώς με πρόφαση την υποχρηματοδότηση μεθοδεύει την υποβάθμισή της καθυστερώντας τη λειτουργία της στην αρχή κάθε χρονιάς, χειροτερεύοντας την ποιότητα του φαγητού, επιβάλλοντας στους φοιτητές την επίδειξη πάσο, λειτουργώντας μόνο την κάτω λέσχη με περιορισμένες διανομές που έχουν σαν αποτέλεσμα τον συνωστισμό των φοιτητών, την ίδια στιγμή που καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς διοργανώνει πλουσιοπάροχους μπουφέδες για τη σίτιση των χορτάτων συνέδρων. Η πρυτανεία έχει επίσης ευθύνες γιατί δεν έχει πραγματοποιήσει καμία πρόσληψη εδώ και χρόνια μόνιμου προσωπικού για τη λέσχη, ενώ καλύπτει την ανάγκη για εργατικό δυναμικό για τη λειτουργία του πανεπιστημίου με ανάθεση σε εργολάβους, σε καθεστώς δουλεμπορίου για τους εργαζόμενους, σφυρίζοντας αδιάφορα στην εργοδοτική τρομοκρατία. Για αυτό το λόγο πρέπει να προχωρήσουμε σε ανυποχώρητο αγώνα μπλοκάροντας την υποβάθμιση και την ιδιωτικοποίηση της λέσχης, απαιτώντας την άμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για τη λειτουργία της και τη μονιμοποίηση των εργαζομένων (με αξιοπρεπείς μισθούς και όρους εργασίας), απαιτώντας την ουσιαστική αναβάθμιση της δωρεάν σίτισης κόντρα στις μεθοδεύσεις υπουργείων και πρυτανείας.
4. Εξωπανεπιστημιακές διοικήσεις:
Τα πρυτανικά συμβούλια και η σύγκλητος αντικαθίστανται από τα Συμβούλια Διοίκησης. Όργανα τα οποία θα συγκροτούνται από managers, μεγαλοκαθηγητές και εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου και θα λαμβάνουν αποφάσεις για τις στρατηγικές κατευθύνσεις του κάθε ιδρύματος (εύρεση πόρων για τη χρηματοδότηση του πανεπιστημίου από τον ιδιωτικό τομέα, διανομή των κονδυλίων στις επιμέρους σχολές και τμήματα κτλ). Ο ρόλος της συγκλήτου θα περιοριστεί στα ακαδημαϊκά θέματα. Αυτό έχει δύο όψεις: Από τη μία με τα νέα διοικητικά συμβούλια η προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής θα γίνεται με πολύ πιο άμεσο τρόπο. Από την άλλη, η δημιουργία κλειστών και μονωμένων από το φοιτητικό κόσμο και την «πανεπιστημιακή κοινότητα» Συμβουλίων Διοίκησης, που θα μπορούν να συνεδριάζουν και εκτός Ασύλου, θα έχει σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό της επίδρασης της φωνής των φοιτητικών συλλόγων και των εργαζομένων του πανεπιστημίου στη λήψη των αποφάσεων.
ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΣΧΟΛΗΣ
Πέρα όμως από τις μεγάλες μάχες της συγκυρίας, ο σύλλογός μας πρέπει να δίνει αγώνες και για τα ''μικρά'' αλλά εν τέλει πολύ ουσιαστικά ζητήματα της καθημερινότητάς μας. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια κεντρική κατεύθυνση περαιτέρω εντατικοποίησης και πειθάρχησης του φοιτητικού σώματος. Αυτή εκφράζεται με μια αύξηση των ωρών διδασκαλίας, των υποχρεωτικών εργαστηρίων και παρακολουθήσεων και μια ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία των θεμάτων στην εξεταστική, οδηγώντας συχνά τους φοιτητές σε μαζική αποτυχία. Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν τεχνητοί περιορισμοί με όρια δήλωσης μαθημάτων ανά εξάμηνο, με προαπαιτούμενα, με την ανυπαρξία πτυχιακών εξεταστικών για το δυναμικό της σχολής που έχει ξεπεράσει το 5ο έτος φοίτησης κι αποτελούν σημαντικό τροχοπέδη στην ολοκλήρωση των σπουδών.
Παράλληλα σε πολλές περιπτώσεις οι φοιτητές καλούνται να καλύψουν με δικά τους έξοδα τον απαραίτητο εξοπλισμό για την παρακολούθηση και τη συμμετοχή σε διάφορα μαθήματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ‘‘Μηχανολογικό Σχέδιο Ι και ΙΙ’’ στους μηχανολόγους, όπου ο φοιτητής ξοδεύει ένα 100ευρω για σχεδιαστικά υλικά και αναλώσιμα. Η συγκεκριμένη κατάσταση, δεδομένης της ακρίβειας και της δραματικής μείωσης του εργατικού εισοδήματος, καθιστά το κόστος σπουδών δυσβάσταχτη υπόθεση για τη πλειοψηφία των φοιτητών και των οικογενειών τους.
Τα προηγούμενα ζητήματα, που σε πολλούς μπορεί να φαντάζουν μικρά, δε μπορούν να επιλυθούν με αποσπασματικές κινήσεις και διαχειριστικές λογικές. Απαιτούν τη συλλογική απόφαση και δράση των φοιτητών για τη διεκδίκηση και υλοποίηση των αιτημάτων τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι κινήσεις στο μάθημα της Πληροφορικής, όπου οι φοιτητές αμφισβήτησαν στη πράξη την απόλυτη και μονομερή αρμοδιότητα του διδάσκοντα να καθορίζει τον τρόπο διδασκαλίας και εξέτασης του μαθήματος. Οι μαζικές παραστάσεις στις αίθουσες διδασκαλίας, στα γραφεία καθηγητών, στα τμήματα και τις συγκλήτους θα πρέπει να αποτελούν όπλα στη φαρέτρα του φοιτητικού κινήματος.
Πολύ περισσότερο που τα τελευταία χρόνια το φοιτητικό κίνημα έχει αναδείξει το συλλογικό δρόμο πάλης, μέσα από τις γενικές συνελεύσεις και τη συμμετοχή όλων στις αποφάσεις. Για την ανατροπή αυτών των μεταρρυθμίσεων, παλεύουμε για ένα φοιτητικό κίνημα διαρκείας, που θα βρίσκει συνεχώς δρόμους κλιμάκωσης σε μορφές και περιεχόμενο, που δεν θα αφήνει ούτε μια μέρα να πάει χαμένη. Που θα δίνει συνεχώς το παρόν μέσα από τις συλλογικές του διαδικασίες και τη μάχη για την συνεχώς ανώτερη συγκρότηση των αγώνων. Μιας μάχης τελικά που θα συμβάλλει στην ανατροπή της εφαρμοζόμενης πολιτικής στο σύνολο της εκπαίδευσης και της επίθεσης που διεξάγει η κυβέρνηση σε εργαζομένους και νεολαία, μακριά από λογικές διαχείρισης που ο ρόλος τους περιορίζεται στην εκτόνωση και την ενσωμάτωση των αγώνων. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να αποτελέσει πόλο έλξης και σημείο αναφοράς για το σύνολο της νεολαίας, με κοινά ραντεβού και διαδικασίες απόφασης οργάνωσης του αγώνα, να δώσει τη μάχη αυτή με μαθητές, αλλά και όλους του νεολαίους των ΚΕΣ και ΙΕΚ, να αποτελέσει κομμάτι ενός μαχόμενου κοινωνικού υποκειμένου με απώτερο σκοπό την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, πετυχαίνοντας σημαντικές νίκες που θα βελτιώνουν τη κατάσταση στο σήμερα, και θα προκαλούν την αναδίπλωση του αντιπάλου, επιφέροντας ρωγμές στη πολιτική του.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
· Άμεση απεμπλοκή της χώρας από την επιτήρηση ΕΕ και ΔΝΤ. Δεν θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση τους!
· καταργηση του τρομονομου
· ΝΑ ΜΗN ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ Ο ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ των ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ
· ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΏΡΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ. ΚΑΝΕΝΑ ΙΔΒΕ. ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ, πτυχίων, σχολών, ιδρυμάτων. Μόνος αρμόδιος για τις υποθέσεις μας ,είμαστε εμείς μέσα από τις γενικές συνελεύσεις.
· ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ Κ. Ε. Σ
· ΕΝΑ ΠΤΥΧΙΟ ΑΝΑ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, ενιαίο γενικό, με ίσα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, μοναδική προϋπόθεση για δουλειά.
· ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ, ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΩΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΡΙΖΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ. ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
· Καμιά επαναδιαπραγμάτευση - κατάργηση του ασύλου. - Διεύρυνση του στα σχολεία και στους χώρους δουλειάς.
· Κατάργηση της δράσης κάθε λογής εργολάβων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΘ ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ Μονιμοποίηση συμβασιούχων που εργάζονται υπό αυτό καθεστώς (π.χ. καθαρίστριες), επαναπρόσληψη προσωπικού για την κανονική λειτουργία της λέσχης, αξιοπρεπείς μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.
· Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα στα πανεπιστήμια.
· ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ - ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΦΕΕ, ΦΕΑΠΘ. ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΦΕΕ ΟΠΟΤΕ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ.
· ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ, ΣΤΕΓΑΣΗ, ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ, για όλους τους φοιτητές ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ.
· ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ, (ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΜΑ) ΔΕ ΘΑ ΑΝΕΧΤΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΤΕΣΤ Ή ΕΡΓΑΣΙΑ. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ Ή ΟΙ ΠΡΟΟΔΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΠΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΡΟΥΝ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΑ ΣΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΒΑΘΜΟ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΗ ΤΕΛΙΚΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ
Προχωρούμε σε:
· ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ 13/12 ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΗ 15/12
· ΤΕΤΑΡΤΗ 15/12 ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ 8.30 ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ ΜΕ ΤΑ ΑΠΕΡΓΙΑΚΑ ΜΠΛΟΚ ΤΟΥ ΕΚΘ
· Συντονισμό με γενικές συνελεύσεις φοιτητών – σπουδαστών που κινούνται σε ανάλογη κατεύθυνση με τη δικιά μας. Επιδιώκουμε και συντονισμό με τους αγωνιζόμενους μαθητές και τα εργατικά σωματεία
· Μαζικη παρασταση στο τμημα των ηλεκτρολογων για να εφαρμοστει πτυχιακη εξεταστικη για ολουσ χωρισ περιορισμουσ στο οριο των μαθηματων
· Σύσταση ανοιχτής σε όλους συντονιστικής επιτροπής ΤΡΙΤΗ 14/12, υπόλογης σε αυτήν για την υλοποίηση της απόφασης και για τον καθορισμό των εκδηλώσεων και των δραστηριοτήτων του συλλόγου.
· ΤΡΙΤΗ 14/12 8.00 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΟΑΕΔ στην Αντιγονιδών, αλλά και να αναδειχθει το ζήτημα της ανεργίας εκείνες τις μέρες.
· ΤΕΤΑΡΤΗ 15/12 8.30 ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΤΣΜΕΔΕ ΑΠΟ ΤΟ Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, για να καταργηθουν οι εργατικες εισφορες για τουσ μηχανικουσ και να δινεται πραγματικο επιδομα ανεργιασ

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ

ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΛΕΦΤΑ ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΦΑΙΡΕΣ…
Εδώ και 1,5 χρόνο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με την ΕΕ και το ΔΝΤ επιτίθενται σε κατακτήσεις και δικαιώματα εργαζομένων και νεολαίας. Με την πρόφαση της «σωτηρίας» της χώρας και την «εξυπηρέτηση» του χιλιοπληρωμένου ληστρικού εθνικού χρέους, ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ αφαιμάζουν τεράστια κομμάτια του λαού και τάσσουν ζεστό χρήμα ακριβώς σε αυτούς που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση: στους τραπεζίτες, το κεφάλαιο και τα διεθνή τσακάλια της κρίσης. Όσον αφορά στο άμεσο -και έμμεσο -μέλλον, δεν υπάρχει καμία αυταπάτη για την έξοδο από αυτή την καταιγίδα. Ο ταξικός προϋπολογισμός του 2011 και το επικαιροποιημένο μνημόνιο, το οποίο επιβάλλει την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ και την κατάργηση κάθε έννοιας κοινωνικής δαπάνης, οδηγούν τεράστια κομμάτια της κοινωνίας στη ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Στα πλαίσια αυτής της γενικευμένης επίθεσης δε θα μπορούσε ο χώρος της εκπαίδευσης να μείνει ανεπηρέαστος. Το νέο νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου έρχεται να αντικαταστήσει την έννοια του πτυχίου με αυτή του ατομικού φάκελου προσόντων και να διαλύσει τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων όλων των βαθμίδων. Κατοχυρώνοντας και ενισχύοντας ουσιαστικά μια εργασιακή πραγματικότητα στην οποία κυριαρχούν τα εξοντωτικά ωράρια, οι μισθοί πείνας, η ανασφάλιστη και μαύρη εργασία, ο διαρκής φόβος της απόλυσης και ο δρόμος της ατομικής διαπραγμάτευσης.
Το τελευταίο χρόνο η χρηματοδότηση του πανεπιστημίου μειώνεται συνεχώς (φέτος -33%), ενώ παράλληλα με το νέο νόμο ενισχύεται η κατεύθυνση για την πλήρη αναίρεση της υποχρέωσης του κράτους να χρηματοδοτεί το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, οδηγώντας τα ιδρύματα σε ολοένα και μεγαλύτερη εξάρτηση από τα συμφέροντα της αγοράς, σε τεράστιες περικοπές στη φοιτητική μέριμνα και στην αναίρεση του «δωρεάν» χαρακτήρα της δημόσια εκπαίδευσης (κατάργηση της δωρεάν σίτισης, στέγασης, συγγραμμάτων, μεταφορών ακόμα κι επιβολή διδάκτρων). Ειδικά στα πλαίσια που ορίζει ο Καλλικράτης, μια σειρά σχολών καλούνται να κλείσουν ή να συγχωνευτούν με άλλες και να εναρμονιστούν με τα τοπικά συμφέροντα προκειμένου να επιβιώσουν.
Τέλος στο «νέο πανεπιστήμιο» που οραματίζεται η κυβέρνηση δε χωράνε οι φοιτητικοί σύλλογοι κι ο ελεύθερος συνδικαλισμός φοιτητών και εργαζομένων. Ένα πανεπιστήμιο αποστειρωμένο με εντατικούς ρυθμούς φοίτησης, όπου καθένας από εμάς καλείται να λύσει τα προβλήματά του μόνος του και ανταγωνστικά προς το συμφοιτητή του.
Καλούμε κάθε εργαζόμενο και νεολαίο να ενώσει μαζί μας τις δυνάμεις του, προκειμένου να αποτρέψουμε τη ψήφιση του νέου νόμου που δρομολογείται με διαδικασίες εξπρές και για να διεκδικήσουμε δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους.
Στο πλαίσιο της πολιτικής αυτής εντάσσεται και η στοχοποίηση και η καταστολή κάθε φωνής αντίστασης. Οι συκοφαντίες και ο χαρακτηρισμός κάθε αγωνιζόμενου κλάδου ως απείθαρχη και αντιδραστική συντεχνία συμπληρώνονται από τη κατασταλτική θωράκιση του κράτους. Το τελευταίο διάστημα όλες οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων χαρακτηρίζονται από τα ελληνικά δικαστήρια ως «παράνομες και καταχρηστικές», ενώ η κυβέρνηση επιβάλλει το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης (ναυτεργάτες) προκειμένου να τις καταστείλει.
Η εργοδοσία και το κράτος πλέον, με το τρομονόμο Νο 3 που ψηφίστηκε στο θερινό τμήμα της Βουλής, προστατεύονται από όσους επιλέγουν να δώσουν στον αγώνα για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, περιεχόμενο και μορφές πάλης που θα έρχονται σε δυναμική σύγκρουση με την ισχύουσα πολιτική και την αστική νομιμότητα. Με άλλα λόγια όσοι διαδηλώνουν, ή απεργούν αποτελούν τον “εσωτερικό εχθρό” για το κράτος και αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες.
Ταυτόχρονα το άσυλο των αγώνων καταστρατηγείται και γίνεται συνεχής προσπάθεια κατάργησής του, ενώ συνεχώς ξεπηδούν νέες κατασταλτικές μονάδες (ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ κτλ) και εντείνουν την αστυνομοκρατία στους δρόμους της πόλης, προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν τα κινητοποιούμενα κομμάτια της κοινωνίας.
Η 6 του Δεκέμβρη μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ημερομηνία σταθμό για αυτή την κλιμάκωση. Με αφορμή τη δολοφονία ενός μαθητή, ο Δεκέμβρης του 2008 αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εξέγερση της νεολαίας, και όχι μόνο, στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Είτε ως μαθητές είτε ως φοιτητές, ξεσηκωθήκαμε τότε όχι μόνο από αγανάκτηση απέναντι στον Κορκονέα αλλά ενάντια στο σύστημα που δολοφονεί καθημερινά τις ζωές μας. Η νεολαία και τα πιο καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας, οι μετανάστες, έδειξαν ότι οι εξεγέρσεις μπορούν να συμβαίνουν στο σήμερα και να προκαλούν τριγμούς στις κυβερνήσεις και την πολιτική τους.
Παρά την καταδίκη των δολοφόνων αστυνομικών, που έγινε υπό το βάρος της αγανάκτησης της κοινωνίας, θα πρέπει εργαζόμενοι και νεολαία να επικαιροποιήσουν το μήνυμα του Δεκέμβρη το ’08. Σε αντίθεση, λοιπόν, με όσους βλέπουν την 6η του Δεκέμβρη σαν ένα «μνημόσυνο», εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να αποτελέσει σημαντικό κινηματικό ραντεβού, γιατί τα βαθύτερα αίτια της εξέγερσης δεν έχουν αναιρεθεί μέχρι σήμερα, αλλά συνεχίζουν και με πολύ πιο έντονο τρόπο, στην εποχή της κρίσης και του μνημονίου, να στιγματίζουν τις ζωές μας. Καλούμε λοιπόν νεολαία εργαζόμενους και μετανάστες, όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας, να συνενωθούν στο δρόμο στις 6 Δεκέμβρη, αλλά και με προοπτική την απεργία στις 15 του μήνα, να συγκρουστούν με κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ και την πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
…ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕΡΕΣ
Εκδήλωση ΚΥΡΙΑΚΗ 5/12 ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 18.00 «ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΛΕΦΤΑ, ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΦΑΙΡΕΣ»
Τη Δευτέρα κάνουμε την ΚΑΜΑΡΑ κέντρο αγώνα από το πρωί
με παρεμβάσεις σε σχολεία και χώρους δουλειάς
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ που θα ξεκινήσει στις 15.00 από την Καμάρα
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ
ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ

ΑΠΟΦΑΣΗ συλλόγου φοιτητών Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ 2/12:
ΑΡ.ΑΓ.Ε. - Ε.Α.Α.Κ. 154
ΠΚΣ (ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ): 93
ΠΑΣΠ: 41
ΛΕΥΚΑ: 18
Η οικονομική κρίση, το ΔΝΤ και τα νέα μέτρα, έχουν γίνει πλέον καθημερινότητα, καθώς οι δόσεις του δανείου, οι συνεχείς ανανεώσεις του μνημονίου και η θέσπιση κάθε φορά και πιο βάναυσων νέων μέτρων είναι μια διαδικασία που δείχνει να επαναλαμβάνεται ατέρμονα. Με την πρόφαση της «σωτηρίας» της χώρας και την “εξυπηρέτηση” του χιλιοπληρωμένου ληστρικού εθνικού χρέους, ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ αφαιμάζουν τεράστια κομμάτια του λαού και τάσσουν ζεστό χρήμα ακριβώς σε αυτούς που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση: στους τραπεζίτες, το κεφάλαιο και τα διεθνή τσακάλια της κρίσης. Όσον αφορά στο άμεσο -και έμμεσο -μέλλον, δεν υπάρχει καμία αυταπάτη για την έξοδο από αυτή την καταιγίδα. Αυτό γίνεται ολοφάνερο ύστερα από τη δημοσίευση του προϋπολογισμού για το 2011. Ποτέ άλλοτε στη μεταπολεμική ιστορία δεν καταστρώθηκε ένας τόσο κανιβαλικά αντιλαϊκός προϋπολογισμός. Ένας προϋπολογισμός εξόφθαλμα ληστρικός, που θα βυθίσει στη φτώχεια τη λαϊκή πλειοψηφία, καθώς θα πυροδοτήσει μέσω της αύξησης του ΦΠΑ ένα νέο σαρωτικό κύμα ακρίβειας σε είδη καθημερινής ανάγκης από τρόφιμα και πετρέλαιο μέχρι τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και το νερό.
Στο πλαίσιο της πολιτικής αυτής εντάσσεται και η στοχοποίηση και η καταστολή κάθε φωνής αντίστασης. Οι συκοφαντίες και ο χαρακτηρισμός κάθε αγωνιζόμενου κλάδου ως απείθαρχη και αντιδραστική συντεχνία συμπληρώνονται από τη νομοθετική θωράκιση του κράτους. Η εργοδοσία και το κράτος πλέον, με το τρομονόμο Νο 3 που ψηφίστηκε στο θερινό τμήμα της Βουλής, προστατεύονται από όσους επιλέγουν να δώσουν στον αγώνα για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, περιεχόμενο και μορφές πάλης που θα έρχονται σε δυναμική σύγκρουση με την ισχύουσα πολιτική και την αστική νομιμότητα. Με άλλα λόγια όσοι διαδηλώνουν, ή απεργούν αποτελούν τον “εσωτερικό εχθρό” για το κράτος και αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες.
Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που περιγράφηκε προηγουμένως, ήδη από πέρσι δόθηκε το στίγμα της απάντησης από πλευράς εργαζομένων και νεολαίας, με κινητοποιήσεις που ξέσπασαν σε όλη τη χώρα με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη απεργία της 5ης Μάη. Παρά το σχέδιο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας το κίνημα να μην πάρει περεταίρω διαστάσεις και τη συντεταγμένη προσπάθεια κατασυκοφάντησης και τρομοκράτησης των αγωνιζόμενων κομματιών από κυβέρνηση και ΜΜΕ, ήδη από το καλοκαίρι και πολύ περισσότερο με την έναρξη της νέας περιόδου, εκφράζεται η ανάγκη για κινηματική και πολιτική κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στη πολιτική που συντρίβει εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Η 6 του Δεκέμβρη μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ημερομηνία σταθμό για αυτή την κλιμάκωση. Με αφορμή τη δολοφονία ενός μαθητή, ο Δεκέμβρης του 2008 αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εξέγερση της νεολαίας, και όχι μόνο, στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Είτε ως μαθητές είτε ως φοιτητές, ξεσηκωθήκαμε τότε όχι μόνο από αγανάκτηση απέναντι στον Κορκονέα ή σε κάθε μπάτσο αλλά ενάντια στο σύστημα που τους γεννά και δολοφονεί καθημερινά τις ζωές μας. Σε αντίθεση, λοιπόν, με όσους βλέπουν την 6η του Δεκέμβρη σαν ένα «μνημόσυνο» ή απλά σαν μια ημερομηνία μετά την 5η , εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να αποτελέσει ένα κινηματικό ραντεβού, γιατί τα βαθύτερα αίτια της τότε εξέγερσης συντρέχουν στο σήμερα με πολύ πιο αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά. Επικαιροποιώντας λοιπόν το Δεκέμβρη του ’08 με τα αιτήματα του σήμερα, πρέπει το φοιτητικό και γενικότερα το νεολαιίστικο κίνημα να βγει στο προσκήνιο παλεύοντας ενάντια στο νέο νόμο πλαίσιο, στην κρατική καταστολή και την κατάργηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και συνολικότερα στο ζοφερό μέλλον που ετοιμάζουν για τη γενιά μας
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να επαναδιατάξει τις εργασιακές σχέσεις, επιτίθεται σε νευραλγικούς κλάδους (ΟΣΕ, ΔΕΗ), επιδιώκοντας την απομόνωση των όποιων αντιδράσεων και τον περιορισμό τους σε συντεχνιακές λογικές. Το εργατικό κίνημα θα πρέπει να βαθύνει την πολιτική του στοχοθεσία και να απαιτήσει τη διαγραφή του ληστρικού χρέους, την αποδέσμευση από ΟΝΕ και ΕΕ, την εθνικοποίηση των βασικών πυλώνων της οικονομίας και των τραπεζών και να επιδιώξει να ασκήσει εργατικό έλεγχο σε αυτά. Τα παραπάνω θα πρέπει να δεθούν με τα πάγια αιτήματα για ραγδαίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους. Ταυτόχρονα θα πρέπει το εργατικό κίνημα να υιοθετήσει αναβαθμισμένες μορφές πάλης. Οι απεργίες διαρκείας, οι καταλήψεις κέντρων λήψης αποφάσεων θα πρέπει να μπουν στην ημερήσια διάταξη της συζήτησης των εργατικών σωματείων και συλλογικοτήτων και να προκαλέσουν τριγμούς στα επιτελεία της κυβέρνησης. Στα πλαίσια αυτά είναι αναγκαίο λοιπόν και οι φοιτητές να στηρίξουν τον αγώνα των εργαζομένων, έναν αγώνα που αφορά άμεσα το μέλλον τους και με κοινά κινηματικά ραντεβού να δώσει απάντηση σε όσα ετοιμάζει η κυβέρνηση και το κεφάλαιο.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Σε αυτά τα πλαίσια της γενικευμένης επίθεσης και αναδιάρθρωσης, φυσικά και δε θα μπορούσαν να λείψουν οι «απαραίτητες» τομές στην εκπαίδευση. Ο εκπαιδευτικός μηχανισμός που καταρτεί και κατανέμει τους φοιτητές/αποφοίτους σε συγκεκριμένες κοινωνικές θέσεις είναι αναγκαίο να τροποποιηθεί στο βαθμό που προσπαθούν να εμπεδώσουν στη γενιά μας ότι θα είμαστε οι εργαζόμενοι που θα τρέχουμε από το πρωί ως το βράδυ για ψίχουλα και για συλλογή προσόντων/προϋπηρεσίας, που θα παρακαλούμε για μία θέση εργασίας στη θάλασσα της ανεργίας.
Το υπουργείο έχει ήδη ξεκινήσει τις διαδικασίες του «διαλόγου» με αρχή τη σύνοδο πρυτάνεων στο Ρέθυμνο. Οι κινήσεις αυτές αποσκοπούν στη συγκρότηση συμμαχιών για τη προώθηση του νέου νόμου-πλαίσιο κι άλλων νομοσχεδίων. Αυτό αποδείχθηκε έμπρακτα στη Σύγκλητο του ΑΠΘ που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 1/12, όπου πρύτανης και καθηγητές συντάχθηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά με τις κατευθύνσεις του Υπουργείου. Συγκεκριμένα, οι προτάσεις που κατατέθηκαν από τις επιτροπές καθηγητών που είχαν συσταθεί, όχι μόνο ενάντια στο νέο νόμο πλαίσιο δεν κινούνταν, αλλά εμβάθυναν ακόμη περισσότερο την αντιδραστική αναδιάρθρωση. Εμπλοκή στη διαμόρφωση του τελικού νομοσχεδίου έχουν και οι καθεστωτικές παρατάξεις (ΠΑΣΠ, ΔΑΠ), επιβεβαιώνοντας τις διαχειριστικές ρητορείες στις οποίες επιδίδονται.
Ας δούμε όμως τι πρόκειται να φέρει η ψήφιση του Νέου Νόμου-Πλαίσιο που τοποθετείται στις αρχές του Γενάρη (μαζί με το νομοσχέδιο της δια βίου μάθησης, το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων και τις εξελίξεις με τα κολέγια):
1.Αναδιαμόρφωση της φοιτητικής καθημερινότητας – Εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών.
Η αλλαγή του τρόπου εισόδου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση γίνεται με την εισαγωγή προπαρασκευαστικού έτους. σύμφωνα με το οποίο ο φοιτητής δεν θα εισάγεται σε τμήμα αλλά σε σχολή. Κατά τη διάρκεια αυτού του έτους ο φοιτητής δεν θα έχει το δικαίωμα του συνδικαλισμού αφού δεν θα υπάγεται σε κάποιο Σύλλογο, ενώ η εισαγωγή του ή όχι στη σχολή θα εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από μια συνεχή αξιολόγηση της επίδοσής του. Και αν τελικά καταφέρει μετά από όλα αυτά να γίνει φοιτητής θα έρθει αντιμέτωπος με τη νέα φοιτητική καθημερινότητα που ετοιμάζουν.
Με το νέο νομο πλαισιο η φοιτητική καθημερινοτητα ερχεται να αλλαξει ριζικά:
· Κατάργηση των ακαδημαϊκών διαλέξεων και αντικατάστασή τους με υποχρεωτικά φροντιστηριακού τύπου μαθήματα, τα οποία θα περιλαμβάνουν καθημερινές παρουσίες και απροειδοποίητα τεστάκια.
· Αλυσίδες μαθημάτων και προαπαιτούμενα μαθήματα για να τη συνέχιση των σπουδών στο τμήμα.
Ο φοιτητής δηλαδή πρέπει να εμπεδώσει ότι κάθε αποτυχία σε μάθημα οφείλεται αποκλειστικά στον ίδιο, κι ότι οι διαγραφές φοιτητών που τολμούν να προτείνουν στα ν+2 χρόνια είναι φυσικό επακόλουθο της «ανικανότητας» του ίδιου. Τα παραπάνω διαμορφώνουν ένα εξοντωτικό καθημερινό πρόγραμμα χωρίς κανένα χρονικό περιθώριο για οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Εν τέλει ο φοιτητής καταλήγει να λειτουργεί υπό το άγχος του αυριανού μαθήματος και της αυριανής εργασίας, χωρίς χρόνο να ασχοληθεί με τα δικά του ενδιαφέροντα κι ανησυχίες. Πολύ περισσότερο προωθείται ένα αποστειρωμένο πανεπιστήμιο στο οποίο ο φοιτητής καλείται να λύσει τα προβλήματά του μόνος, ακόμα και ανταγωνιστικά με τους συμφοιτητές του. Αναιρείται η δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης, μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις, τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις, δηλαδή ο συλλογικός δρόμος του αγώνα που μόνο αυτός μπορεί να υπερασπίζει τα δικαιώματα μας.
Τις παραπάνω κατευθύνσεις του υπουργείου έρχονται να εφαρμόσουν πολύ πριν την κατάθεση του νόμου μερικοί καθηγητές-παπαγαλάκια της Διαμαντοπούλου αλλά και ολόκληρα τμήματα. Τα προαπαιτούμενα μαθήματα που ισχύουν στο τμήμα Ηλεκτρολόγων, κάνουν δύσκολη τη ζωή των φοιτητών, καθυστερώντας την επιλογή τομέα με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο μέσος όρος φοίτησης. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν πρωτοβουλίες συγκεκριμένων καθηγητών που μεταβάλλουν τον τρόπο διδασκαλίας και εξέτασης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα μαθήματα Πληροφορική στους Μηχανολόγους και Δομές Δεδομένων στους Ηλεκτρολόγους. Οι συγκεκριμένοι καθηγητές (Καρατζάς, Μήτκας), αλλά και όχι μόνο αυτοί, υπερασπίζονται και προετοιμάζουν το έδαφος έτσι ώστε οι φοιτητές να αποδεχθούν το διαρκή βούρδουλα της αξιολόγησης της απόδοσης σε κάθε μάθημα. Έτσι λοιπόν, τα υποχρεωτικά τεστάκια και εργασίες του Καρατζά και οι παρουσίες στο μάθημα του Μήτκα, μπορεί να αφορούν σήμερα λίγα μαθήματα και να αποτελούν εξαιρέσεις, ωστόσο με την επομένη της ψήφισης του νέου νόμου πλαισίου θα αποτελούν τον κανόνα στον τρόπο διδασκαλίας και εξέτασης των μαθημάτων.
2.Πλήρης και οριστική αποστοίχιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία.
Η κυβέρνηση προχωρά με πολύ επιθετικό τρόπο στον επαναπροσδιορισμό της διαδικασίας απόδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους. Οι αλλαγές που εισάγει ο νέος νόμος-πλαίσιο για τις σχολές τόσο με την κατάργηση - επαναπροσδιορισμό των τμημάτων πανελλαδικά, όσο και με το λεγόμενο «Ατομικό πρόγραμμα σπουδών» αναγκάζουν τον φοιτητή να ακολουθήσει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα σπουδών, που θα οδηγεί σε ένα πτυχίο εξειδικευμένο που δε θα παρέχει όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα, που κατοχυρώνονταν έως τώρα στο ενιαίο πτυχίο. Παράλληλα, το ενιαίο πτυχίο που μέχρι τώρα κατοχύρωνε με ενιαίο τρόπο, ανεξάρτητα από τον τομέα επιλογής και το βαθμό του πτυχίου, τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων έρχεται να αντικατασταθεί από ένα «ατομικό φάκελο προσόντων». Σε αυτό το φάκελο θα καταγράφεται αναλυτικά η πορεία του εργαζόμενου - πτυχιούχου, τόσο σε επίπεδο ακαδημαϊκών σπουδών, όσο και άτυπων ή μη τυπικών προσόντων (π.χ. συνέδρια, σεμινάρια, επαγγελματική προϋπηρεσία, εθελοντική εργασία). Ο «ατομικός φάκελος προσόντων» εισάγει ουσιαστικά ένα νέο τρόπο απόδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων που προσιδιάζει στο σημερινό μοντέλο εργασίας - ενός μοντέλου απολύτως απαραίτητου για το κεφάλαιο, ώστε να ξεπεράσει την κρίση του. Ο εργαζόμενος λοιπόν στον οποίο αποσκοπούν, θα είναι ένας εργαζόμενος χωρίς δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης που θα κυνηγά παράλληλα ατομικά τη συλλογή «προσόντων» με την ελπίδα της σταδιακής κατοχύρωσης καλύτερων όρων εργασίας, στη βάση ενός αέναου κύκλου κατάρτισης και επανακατάρτισης. Ανάλογα με το περιεχόμενο του φακέλου ο απόφοιτος – εργαζόμενος θα κατατάσσεται, βάσει των προσόντων (ECTS) του σε μία οκταβάθμια κλίμακα (με βάση το νόμο για το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων). Με αυτόν τον τρόπο, σε μία περίοδο τεράστιων ποσοστών ανεργίας και εργασιακής ανασφάλειας, εντείνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των πτυχιούχων του ίδιου αλλά και διαφορετικού γνωστικού αντικειμένου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ακόμα και συνάδελφοι που δουλεύουν στον ίδιο εργασιακό χώρο, στο ίδιο εργασιακό αντικείμενο, να μη μπορούν να αναφέρονται σε μία κοινή συλλογική σύμβαση εργασίας, δηλαδή να εργάζονται με ίδιους όρους (μισθός, ωράριο, ασφάλιση, συνθήκες εργασίας) και να διεκδικούν τη βελτίωση αυτών από κοινού.
3.“Καλλικράτης” στην εκπαίδευση – σαρωτική περικοπή χρηματοδότησης και φοιτητικών παροχών.
Η πολιτική του περικοπών και της άγριας λιτότητας δε θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο και το πανεπιστήμιο. Συγχώνευσης, με συνένωση και κατάργηση τμημάτων, δρομολογούνται με άξονα την ανταποδοτική και μειωμένη χρηματοδότηση. Η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων θα εξαρτάται από τον ρυθμό προσαρμογής τους στο σύνολο των μεταρρυθμίσεων και θα συνδεθεί βαθύτερα με το μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και την άμεση ανάγκη του κεφαλαίου να διευρύνει τη κερδοφορία του.
Η λογική της εκμηδένισης των φοιτητικών παροχών και της ανταποδοτικότητας έχει άμεσες επιπτώσεις στην καθημερινότητα του φοιτητή. Το ηλεκτρονικό σύγγραμμα που από την επόμενη χρονιά θα αντικαταστήσει πλήρως το βιβλίο (με τα έξοδα εκτύπωσης εξ ολοκλήρου στο φοιτητή), και το “κουπόνι” που θεσμοθετείται, αποτελούν άμεση αντανάκλαση της παραπάνω λογικής.
Αυτονόητες ανάγκες όπως πάσο, δωρεάν σίτιση-στέγαση, συγγράμματα κ.τ.λ. θα παρέχονται πλέον με αναβαθμισμένο το κριτήριο της απόδοση του φοιτητή. Σημαντική διάσταση του παραπάνω είναι η υποβάθμιση των κοινωνικών κριτηρίων για την ικανοποίηση συγκεκριμένων αναγκών, έναντι κριτηρίων που εντείνουν το ανταγωνισμό μεταξύ των φοιτητών, αποδυναμώνουν τη δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης και προκρίνουν τον ατομικό δρόμο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ΑΠΘ όπου στη προηγούμενη συνεδρίαση της συγκλήτου (18/10), συζητήθηκαν τρόποι με τους οποίους θα μπορέσει να ανταπεξέλθει το πανεπιστήμιο στη μείωση κατά 33% των τακτικών εσόδων που προέρχονται από την κρατική χρηματοδότηση. Μέσα σε αυτά περιλαμβάνονταν και το ενδεχόμενο να περάσουν τα κυλικεία στον έλεγχο του πανεπιστημίου και σε αυτά να εργάζονται φοιτητές, ευέλικτα κι ανασφάλιστα με το καθεστώς των ανταποδοτικών υποτροφιών.
Όσο για τη λέσχη, η απαξίωσή της γίνεται μέρα με τη μέρα πιο φανερή. Οι ευθύνες της πρυτανείας είναι ξεκάθαρες, καθώς με πρόφαση την υποχρηματοδότηση μεθοδεύει την υποβάθμισή της καθυστερώντας τη λειτουργία της στην αρχή κάθε χρονιάς, χειροτερεύοντας την ποιότητα του φαγητού, επιβάλλοντας στους φοιτητές την επίδειξη πάσο, λειτουργώντας μόνο την κάτω λέσχη με περιορισμένες διανομές που έχουν σαν αποτέλεσμα τον συνωστισμό των φοιτητών, την ίδια στιγμή που καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς διοργανώνει πλουσιοπάροχους μπουφέδες για τη σίτιση των χορτάτων συνέδρων. Η πρυτανεία έχει επίσης ευθύνες γιατί δεν έχει πραγματοποιήσει καμία πρόσληψη εδώ και χρόνια μόνιμου προσωπικού για τη λέσχη, ενώ καλύπτει την ανάγκη για εργατικό δυναμικό για τη λειτουργία του πανεπιστημίου με ανάθεση σε εργολάβους, σε καθεστώς δουλεμπορίου για τους εργαζόμενους, σφυρίζοντας αδιάφορα στην εργοδοτική τρομοκρατία. Για αυτό το λόγο πρέπει να προχωρήσουμε σε ανυποχώρητο αγώνα μπλοκάροντας την υποβάθμιση και την ιδιωτικοποίηση της λέσχης, απαιτώντας την άμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για τη λειτουργία της και τη μονιμοποίηση των εργαζομένων (με αξιοπρεπείς μισθούς και όρους εργασίας), απαιτώντας την ουσιαστική αναβάθμιση της δωρεάν σίτισης κόντρα στις μεθοδεύσεις υπουργείων και πρυτανείας.
4. Εξωπανεπιστημιακές διοικήσεις:
Τα πρυτανικά συμβούλια και η σύγκλητος αντικαθίστανται από τα Συμβούλια Διοίκησης. Όργανα τα οποία θα συγκροτούνται από managers, μεγαλοκαθηγητές και εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου και θα λαμβάνουν αποφάσεις για τις στρατηγικές κατευθύνσεις του κάθε ιδρύματος (εύρεση πόρων για τη χρηματοδότηση του πανεπιστημίου από τον ιδιωτικό τομέα, διανομή των κονδυλίων στις επιμέρους σχολές και τμήματα κτλ). Ο ρόλος της συγκλήτου θα περιοριστεί στα ακαδημαϊκά θέματα. Αυτό έχει δύο όψεις: Από τη μία με τα νέα διοικητικά συμβούλια η προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής θα γίνεται με πολύ πιο άμεσο τρόπο. Από την άλλη, η δημιουργία κλειστών και μονωμένων από το φοιτητικό κόσμο και την «πανεπιστημιακή κοινότητα» Συμβουλίων Διοίκησης, που θα μπορούν να συνεδριάζουν και εκτός Ασύλου, θα έχει σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό της επίδρασης της φωνής των φοιτητικών συλλόγων και των εργαζομένων του πανεπιστημίου στη λήψη των αποφάσεων.
ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΣΧΟΛΗΣ
Πέρα όμως από τις μεγάλες μάχες της συγκυρίας, ο σύλλογός μας πρέπει να δίνει αγώνες και για τα ''μικρά'' αλλά εν τέλει πολύ ουσιαστικά ζητήματα της καθημερινότητάς μας. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια κεντρική κατεύθυνση περαιτέρω εντατικοποίησης και πειθάρχησης του φοιτητικού σώματος. Αυτή εκφράζεται με μια αύξηση των ωρών διδασκαλίας, των υποχρεωτικών εργαστηρίων και παρακολουθήσεων και μια ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία των θεμάτων στην εξεταστική, οδηγώντας συχνά τους φοιτητές σε μαζική αποτυχία. Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν τεχνητοί περιορισμοί με όρια δήλωσης μαθημάτων ανά εξάμηνο, με προαπαιτούμενα, με την ανυπαρξία πτυχιακών εξεταστικών για το δυναμικό της σχολής που έχει ξεπεράσει το 5ο έτος φοίτησης κι αποτελούν σημαντικό τροχοπέδη στην ολοκλήρωση των σπουδών.
Παράλληλα σε πολλές περιπτώσεις οι φοιτητές καλούνται να καλύψουν με δικά τους έξοδα τον απαραίτητο εξοπλισμό για την παρακολούθηση και τη συμμετοχή σε διάφορα μαθήματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ‘‘Μηχανολογικό Σχέδιο Ι και ΙΙ’’ στους μηχανολόγους, όπου ο φοιτητής ξοδεύει ένα 100ευρω για σχεδιαστικά υλικά και αναλώσιμα. Η συγκεκριμένη κατάσταση, δεδομένης της ακρίβειας και της δραματικής μείωσης του εργατικού εισοδήματος, καθιστά το κόστος σπουδών δυσβάσταχτη υπόθεση για τη πλειοψηφία των φοιτητών και των οικογενειών τους.
Τα προηγούμενα ζητήματα, που σε πολλούς μπορεί να φαντάζουν μικρά, δε μπορούν να επιλυθούν με αποσπασματικές κινήσεις και διαχειριστικές λογικές. Απαιτούν τη συλλογική απόφαση και δράση των φοιτητών για τη διεκδίκηση και υλοποίηση των αιτημάτων τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι κινήσεις στο μάθημα της Πληροφορικής, όπου οι φοιτητές αμφισβήτησαν στη πράξη την απόλυτη και μονομερή αρμοδιότητα του διδάσκοντα να καθορίζει τον τρόπο διδασκαλίας και εξέτασης του μαθήματος. Οι μαζικές παραστάσεις στις αίθουσες διδασκαλίας, στα γραφεία καθηγητών, στα τμήματα και τις συγκλήτους θα πρέπει να αποτελούν όπλα στη φαρέτρα του φοιτητικού κινήματος.
Πολύ περισσότερο που τα τελευταία χρόνια το φοιτητικό κίνημα έχει αναδείξει το συλλογικό δρόμο πάλης, μέσα από τις γενικές συνελεύσεις και τη συμμετοχή όλων στις αποφάσεις. Για την ανατροπή αυτών των μεταρρυθμίσεων, παλεύουμε για ένα φοιτητικό κίνημα διαρκείας, που θα βρίσκει συνεχώς δρόμους κλιμάκωσης σε μορφές και περιεχόμενο, που δεν θα αφήνει ούτε μια μέρα να πάει χαμένη. Που θα δίνει συνεχώς το παρόν μέσα από τις συλλογικές του διαδικασίες και τη μάχη για την συνεχώς ανώτερη συγκρότηση των αγώνων. Μιας μάχης τελικά που θα συμβάλλει στην ανατροπή της εφαρμοζόμενης πολιτικής στο σύνολο της εκπαίδευσης και της επίθεσης που διεξάγει η κυβέρνηση σε εργαζομένους και νεολαία, μακριά από λογικές διαχείρισης που ο ρόλος τους περιορίζεται στην εκτόνωση και την ενσωμάτωση των αγώνων. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να αποτελέσει πόλο έλξης και σημείο αναφοράς για το σύνολο της νεολαίας, με κοινά ραντεβού και διαδικασίες απόφασης οργάνωσης του αγώνα, να δώσει τη μάχη αυτή με μαθητές, αλλά και όλους του νεολαίους των ΚΕΣ και ΙΕΚ, να αποτελέσει κομμάτι ενός μαχόμενου κοινωνικού υποκειμένου με απώτερο σκοπό την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, πετυχαίνοντας σημαντικές νίκες που θα βελτιώνουν τη κατάσταση στο σήμερα, και θα προκαλούν την αναδίπλωση του αντιπάλου, επιφέροντας ρωγμές στη πολιτική του.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
· Άμεση απεμπλοκή της χώρας από την επιτήρηση ΕΕ και ΔΝΤ. Δεν θα πληρώσουνε οι εργαζόμενοι την κρίση τους!
· καταργηση του τρομονομου
· ΝΑ ΜΗN ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ Ο ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ των ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ
· ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΏΡΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ. ΚΑΝΕΝΑ ΙΔΒΕ. ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ, πτυχίων, σχολών, ιδρυμάτων. Μόνος αρμόδιος για τις υποθέσεις μας ,είμαστε εμείς μέσα από τις γενικές συνελεύσεις.
· ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ Κ. Ε. Σ
· ΕΝΑ ΠΤΥΧΙΟ ΑΝΑ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, ενιαίο γενικό, με ίσα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, μοναδική προϋπόθεση για δουλειά.
· ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ, ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΩΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΡΙΖΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ. ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
· Καμιά επαναδιαπραγμάτευση - κατάργηση του ασύλου. - Διεύρυνση του στα σχολεία και στους χώρους δουλειάς.
· Κατάργηση της δράσης κάθε λογής εργολάβων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΘ ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ Μονιμοποίηση συμβασιούχων που εργάζονται υπό αυτό καθεστώς (π.χ. καθαρίστριες), επαναπρόσληψη προσωπικού για την κανονική λειτουργία της λέσχης, αξιοπρεπείς μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.
· Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα στα πανεπιστήμια.
· ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ - ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΦΕΕ, ΦΕΑΠΘ. ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΦΕΕ ΟΠΟΤΕ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ.
· ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ, ΣΤΕΓΑΣΗ, ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ, για όλους τους φοιτητές ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ.
· ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ, (ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΜΑ) ΔΕ ΘΑ ΑΝΕΧΤΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΤΕΣΤ Ή ΕΡΓΑΣΙΑ. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ Ή ΟΙ ΠΡΟΟΔΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΠΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΡΟΥΝ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΑ ΣΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΒΑΘΜΟ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΗ ΤΕΛΙΚΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ
Προχωρούμε σε:
· πανεολαιιστικη ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ 6/12, ανήμερα της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου
· ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3/12 ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ 7/12, ΜΕ ΝΕΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ τριτη 7/12, 13.00 αιθ. 5, ΣΕ κατειλημμενη σχολη
· Συντονισμό με γενικές συνελεύσεις φοιτητών – σπουδαστών που κινούνται σε ανάλογη κατεύθυνση με τη δικιά μας. Επιδιώκουμε και συντονισμό με τους αγωνιζόμενους μαθητές και τα εργατικά σωματεία
· Παρέμβαση σε συντονισμό με άλλους Φοιτητικούς Συλλόγους για το ζήτημα της Λέσχης.
· Μαζικη παρασταση στο τμημα των ηλεκτρολογων για να εφαρμοστει πτυχιακη εξεταστικη για ολουσ χωρισ περιορισμουσ στο οριο των μαθηματων
· ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΥΓΚΛΗΤΟ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 8/12. ΝΑ ΠΑΡΘΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΕΟ ΝΟΜΟ ΠΛΑΙΣΙΟ.
· Σύσταση ανοιχτής σε όλους συντονιστικής επιτροπής ΠΕΜΠΤΗ 9/12, αμέσως μετά τη γ.σ., υπόλογης σε αυτήν για την υλοποίηση της απόφασης και για τον καθορισμό των εκδηλώσεων και των δραστηριοτήτων του συλλόγου.
· Μαζικη παρασταση στο γραφειο του προεδρου των ηλεκτρολογων για το ζητημα αποκλεισμου φοιτητων από το εξαμηνο λογω εκπροθεσμησ δηλωσησ.