30 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ ΗΤΑΝ Η ΑΡΧΗ...
Οι ασυνίθιστα υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες δεν πρόκειται να φέρουν από μόνες τους ένα πρόωρο καλοκαίρι. Οι βροντές του ‘’νέου Μνημονίου’’ και της τρόικας, η πολεμική κραυγή του Παπανδρέου “συνεχίζουμε’’ (παρά το εκλογικό μαύρισμα), οι αστραπές της Α.Μέρκελ και των τραπεζιτών προς τους λαούς της Ευρώπης, η εργοδοτική καταιγίδα απολύσεων, μείωσης μισθών και κατάργησης συλλογικών συμβάσεων, απειλούν τους εργαζόμενους και τη νεολαία με τη χειρότερη βαρυχειμωνιά των τελευταίων πενήντα χρόνων. Μαύρο το τοπίο όμως και στην εκπαίδευση, όπου μετά την δημοσιοποιήση του κατάπτυστου κειμένου διαβούλευσης της Διαμαντοπούλου έχει αρχίσει ο υποτιθέμενος και στημένος διάλογος ενώ το νομοσχέδιο μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και τα Χριστούγεννα. Διάλογος που πρώτοι έτρεξαν να τον νομιμοποιήσουν (ποιοι άλλοι) οι πρυτάνεις των πανεπιστημίων, λέγοντας φαινομενικά ότι αντιτίθενται και προετοιμάζοντας μάλιστα μια δικιά τους πρόταση για Νόμο Πλαίσιο που μάλιστα θα τον παρουσιάσουν στην Σύνοδο των Πρυτάνεων στις 11 Δεκέμβρη. Αυτή όμως η ‘’αντιπαράθεση’’ Υπουργείου πρυτάνεων είναι μόνο κατ επίφαση μιας και οι προτάσεις των Πρυτάνεων (ως μακριά χέρια των κυβερνήσεων στα πανεπιστήμια άλλωστε) αφήνουν ανέγγιχτο τον πυρήνα της μεταρρύθμισης, στήνοντας έτσι εκτός από έναν στημένο διάλογο, και ένα στημένο αντίλογο με το Υπουργείο.
Κι όμως, στη βαρυχειμωνιά που μας ετοιμάζουνε, η λάμψη της ανατροπής μπορεί να σκίσει και τα πιο μαύρα σύννεφα. Ολόκληρη η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει απέναντι στην βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η οργή και αγανάκτηση της κοινωνίας δε μπορεί να καμθεί από τις απειλητικές δηλώσεις των υπουργών του ΔΝΤ, από τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ, από τους τρομονόμους, τους μπάτσους και τις κάμερες που έχουν γεμίσει τις πόλεις, αλλά σχηματίζει ρυάκια αγώνων σε όλη την Ελλάδα που στόχο θα πρέπει να έχουν να ενωθούν σε ένα ποτάμι ρήξης και ανατροπής. Ειδικά η νεολαία, δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, βλέπει καθημερινά να δολοφονείται το μέλλον της μιας και οι σαρωτικές αλλαγές σε παιδεία, εργασία, δημοκρατικά δικαιώματα έχουν αυτήν στο στόχαστρο. Γι’αυτό, με τις μνήμες της νεολαιίστικης εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008 στη φαρέτρα της, ξεχύθηκε στους δρόμους του αγώνα την 17ή του Νοέμβρη με τις πιο μαζικές πορείες των τελευταίων χρόνων σε όλη την Ελλάδα, διαδήλωσε κατά του τρομονόμου στη Λάρισα το Σάββατο 27/11 υπερασπιζόμενη του ανήλικους μαθητές που δικάζονται ως ‘’τρομοκράτες’’ και δημιούργησε κινηματικό αναβρασμό στα πανεπιστήμια με δεκάδες συνελεύσεις και καταλήψεις την προηγούμενη εβδομάδα να κάνουν την αρχή της αναμέτρησης του φοιτητικού κινήματος με το Υπουργείο Παιδείας ενάντια στο νέο Νόμο Πλαίσιο και στην πολιτική Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.
ΚΑΙ ΗΡΘΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΠΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙΣ
Στα πλαίσια αυτά και ο σύλλογός μας πραγματοποίησε την προηγούμενη βδομάδα μια αρκετά μαζική συνέλευση στην οποία άνοιξε πλατιά η παραπάνω θεματολογία. Ο σύλλογός μας, ακολουθώντας μια σωρεία αποφάσεών του τα τελευταία χρόνια καταδίκασε την προωθούμενη κατάθεση του νέου νόμου-πλαίσιο, φανερώνοντας ότι υπάρχει ένα κεκτημένο στις τάξεις μας που απομονώνει καθεστωτικές λογικές και τις παρατάξεις που τις εκφράζουν (βλ. ΔΑΠ-ΠΑΣΠ). Έτσι λοιπόν, δύο ήταν κυρίαρχα οι αντιλήψεις που κατατέθηκαν στη ΓΣ: Από τη μια αυτή της ΚΝΕ-Επιτροπή Αγώνα-ΜΑΣ-ΠΚΣ που ενώ καταδίκαζε τις μεθοδεύσεις του Υπουργείου και μας καλούσε (γενικά και αόριστα) σε αγώνα και ξεσηκωμό, αδυνατούσε να περιγράψει ένα σχέδιο μαζικοποίησης και κλιμάκωσης του αγώνα που μπορεί να αποτρέψει την κατάθεση του νόμου μέσα στα Χριστούγεννα. Και αυτό συμβαίνει επειδή, χωρίς να έχει καμιά εμπιστοσύνη στο κίνημα και έχοντας εκ των προτέρων αποδεχτεί την ήττα, μας καλεί σε κάθε συνέλευση να επικυρώσουμε απλά τις αποφάσεις και τις κινητοποιήσεις που έχει προαναγγείλει το ΜΑΣ (αυτοαναγορεύοντας τον εαυτό του σε κίνημα, ακόμα και έξω από τους φοιτητικούς συλλόγους), εμμένοντας με παραπλανητικό τρόπο σε μια αποκομμένη κουβέντα γύρω από ένα πολιτικό περιεχόμενο, που τελικά όμως καταντά πουκάμισο αδειανό αν δε συνδέεται με ένα μάχιμο σχέδιο για τη νικηφόρα έκβαση του αγώνα. Αποτελεί εν τέλει, μια λογική «εύκολης» αριστερής διαμαρτυρίας, η οποία μπορεί να ενσωματώσει και να υπερψηφιστεί από άτομα εκ διαμέτρου αντίθετα στη λογική των κινητοποιήσεων. Από την άλλη, αυτή που κατέθεσε το σχήμα μας: Πρόκειται για μια λογική που έχοντας ως πρώτιστη έγνοια την γοργή ψήφιση του νόμου (κατατίθεται στο πρώτο 15θήμερο του Γενάρη) αποσκοπεί στην πολιτική και κινηματική κλιμάκωση του αγώνα. Γι’ αυτό και πιέζουμε για τακτικές και μαζικές ΓΣ - συνελεύσεις που θα αποφασίζουν μέσω καταλήψεων να θέσουν τέρμα στα ατομικά διλήμματα τις εξεταστικής που πλησιάζει, των προόδων και των εργασιών και να μετατρέψουν τις σχολές σε κέντρα αγώνα που θα μπλοκάρουν την εκπαιδευτική και ερευνητική διαδικασία εντός του πανεπιστημίου, ασκώντας έτσι τις μέγιστες δυνατές πιέσεις προς το Υπουργείο. Παράλληλα για εμάς, το μέσο της κατάληψης είναι το μοναδικό τελικά που μπορεί να απελευθερώσει το χρόνο μας μέσα στις υψηλές εκπαιδευτικά απαιτήσεις το Δεκέμβρη, προκειμένου μέσα από τις συντονιστικές επιτροπές να μαζικοποιήσουμε τον αγώνα μας, να συντονιστούμε και με άλλους φοιτητικούς συλλόγους και πλάι πλάι μαζί με τις 30 καταλήψεις που κάναν την αρχή την προηγούμενη εβδομάδα, να δώσουμε την πανελλαδική, μαχητική, συγκρουσιακή απάντηση του φοιτητικού κινήματος στα νομοθετήματα του Υπουργείου.
Θα πρέπει συνεπώς να αναρωτηθούμε όλοι μας, που θέτουμε εαυτό ενάντια στην πολιτική της Κυβέρνησης, κατά πόσο η υπερψήφιση του πλαισίου της Επιτροπή Αγώνα (ΚΝΕ), κατάφερε να βάλει το σύλλογό μας σε αγωνιστική ρότα. Κατά πόσο κατάφερε να εμπλέξει μαζικά τον κόσμο της σχολής σε κινητοποιήσεις, κατά πόσο άνοιξε το ζήτημα στην κοινωνία καλώντας την σε κοινό αγώνα. Κατά πόσο τελικά κατάφερε να ‘’ενοχλήσει’’ το Υπουργείο αυτή η κατά τα άλλα αγωνιστική απόφαση.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΈΣ...
Ως ΑΡ.ΑΓ.Ε λοιπόν, εμμένουμε στην αντίληψη ότι απέναντι στον ατομικό αγώνα δρόμου που μας ετοιμάζουν απαντάμε με τον συλλογικό δρόμο του αγώνα, με όπλο μας το τρίπτυχο Συνελεύσεις-Καταλήψεις-Διαδηλώσεις. Ο δρόμος λοιπόν αυτός δεν είναι ένα άβατο μονοπάτι που ξαφνικά πρέπει να ανακαλύψουμε από την αρχή, αλλά θα πρέπει να βαδίσουμε στον δρόμο που χάραξαν: Οι καταλήψεις του 06-07 που κατάφεραν να μπλοκάρουν την Αναθεώρηση του Συντάγματος, η νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 που έστειλε ένα μήνυμα ανυπακοής της νεολαίας σε κάθε γωνιά του πλανήτη απέναντι στο μαύρο μέλλον που της ετοιμάζουν, αλλά και οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, καταλήψεις και απεργίες που συγκλονίζουν αυτή τη στιγμή ολόκληρη την Ευρώπη (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία κτλ). Συνεπώς, αυτός ο δρόμος του αγώνα πρέπει να αποτελέσει για εμάς μονόδρομο, που θα περάσει από την 6η του Δεκέμβρη της νεολαίας, θα συγκρουστεί με τη Σύνοδο των Πρυτάνεων στις 11 Δεκέμβρη και θα διαδηλώσει με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της εργασίας στην γενική απεργία της 15ής Δεκέμβρη.
ΟΥΤΕ ΣΙΩΠΗΣ ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΛΗΤΟ ΤΟΥ ΑΠΘ ΤΕΤΑΡΤΗ 1/12 9:00. Να παρθεί καταδικάστική απόφαση ενάντια στο κείμενο διαβούλευσης και στον στημένο διάλογο Υπουργείου-Πρυτάνεων.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΗΧ/ΗΛ ΜΗΧ. ΠΕΜΠΤΗ 2/12 13:00 στην αίθουσα 5 ηλεκτρολόγων
ΑΡ.ΑΓ.Ε. _ ΕΑΑΚ
