Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019

Γενική συνέλευση Σ.Φ. Ηλ-Μηχ Πέμπτη 28/11 στις 15:00!


Όλοι-ες στη Γενική Συνέλευση του Σ.Φ. Ηλ-Μηχ την Πέμπτη 28/11 στις 15:00 στην Α5!

2 βδομάδες μετά την τελευταία συνέλευση και 10 μέρες μετά το πολυτεχνείο, ο σύλλογός μας καλείται να ξανασυνεδριάσει και να αποφασίσει πάνω σε σοβαρά ζητήματα που απασχολούν τους φοιτητές και την κοινωνία.

Η Υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως έρχεται στη Σύνοδο Πρυτάνεων να καταθέσει σε διάλογο το νομοσχέδιο με τις διαγραφές φοιτητών, την εξίσωση των πτυχίων με τα κολλέγια, τη βάση του 10, τη σύνδεση της κρατικής χρηματοδότησης με την αξιολόγηση, την ένταση της επιχειρηματικής λειτουργίας σε υποδομές και προγράμματα σπουδών και τη διοίκηση πανεπιστημίων από managersΗ ίδια κυβέρνηση που χτυπάει φοιτητές στην ΑΣΟΕΕ, κάνει πογκρόμ στα Εξάρχεια, συλλαμβάνει και χτυπάει στο σωρό, κάνει «ντου» σε κινηματογράφους και κλαμπ, η κυβέρνηση του «τσεκουροφόρου» Βορίδη έρχεται να μας μιλήσει για δημοκρατικό διάλογο, την ώρα που θεωρεί παράνομες τις συνελεύσεις μας, τις καταλήψεις και τις κινητοποιήσεις.

Την ίδια ώρα, 2 συμφοιτητές μας έχουν δικαστήρια επειδή ήταν στην ΑΣΟΕΕ, ενώ πληθαίνουν οι διώξεις σε αγωνιστές για τη δράση τους στο κίνημα στα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς, στις πόλεις και στο στρατό. Η κυβέρνηση, προκειμένου να ικανοποιήσει το συντηρητικό κοινό της αλλά και να ξεμπερδεύει μια ώρα αρχύτερα από τους δαίμονες που θα έρθουν από το εξωτερικό (Χιλή, Βολιβία, Λίβανος, Ιράκ, Ινδονησία, Γαλλία, Εκουαδόρ και αλλού), έχει αναλάβει δημόσια την πολιτική ευθύνη για το ενδεχόμενο νεκρού από την καταστολή! Έχει φτάσει στο σημείο να δίνει 15 μέρες διορία για εκκένωση κατειλημμένων κτιρίων, με τη διορία να λήγει –καθόλου τυχαία- στις 5 Δεκέμβρη, μία μέρα πριν την επέτειο της δολοφονίας του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλο από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα. Αφήνουν να εννοηθεί ότι σε περίπτωση που δεν εκκενωθούν συναινετικά οι καταλήψεις, τότε θα εκκενωθούν με τη βία από την αστυνομία.

Λένε ψέματα ότι «δεν υπάρχουν λεφτά»! Λεφτά υπάρχουν, αλλά μόνο για τους μεγαλοεργολάβους, την ΕΕ, τους τοκογλύφους τραπεζίτες τους οποίους θα πληρώνουμε μέχρι το 2060, το ΝΑΤΟ, το στρατό και τους επενδυτές που απαιτούν από εμάς χίλιες θυσίες και φεύγουν για ψύλλου πήδημα. Στην ίδια μας τη σχολή μαθαίνουμε για τρομερά εργαλεία που απελευθερώνουν μεγάλες δυνατότητες για την ανθρωπότητα, την παιδεία, την υγεία, τη ζωή. Αυτοί που μας λένε ότι δεν υπάρχουν λεφτά, παίρνουν την ευθύνη να ξοδεύουν όσα έχουν σε εντελώς άσχετα ή και επικίνδυνα για την ανθρωπότητα και τη χώρα πράγματα.

Έχουμε δει το μέλλον και θέλουμε να είμαστε κομμάτι του! Οι εξεγέρσεις σε Χιλή, Ιράκ, Λίβανο, Εκουαδόρ και τόσες άλλες χώρες δείχνουν τη δύναμη του λαού όταν αυτός είναι ενωμένος απέναντι στους ισχυρούς. Θέλουμε να νικήσουμε όπως ο λαός του Εκουαδόρ, δεν υποχωρούμε-δε διαπραγματευόμαστε παίρνοντας παράδειγμα από τον περήφανο λαό της Χιλής.

Σπάμε τη βιτρίνα του «κοινωνικού διαλόγου»! Οι ανάγκες μας να μπουν μπροστά, μέσα από την από τα κάτω οργάνωσή μας και το συντονισμό! Εν όψει και της Γενικής Συνέλευσης στις 28/11 ως ΑΡ.ΑΓ.Ε.-ΕΑΑΚ προχωράμε σε:

-Διαδικασία συνδιαμόρφωσης Ανοιχτού Αγωνιστικού Πλαισίου την Τετάρτη στις 3 στο Καμαράκι. Στη διαδικασία αυτή θέλουμε κάθε συνάδελφο-ισσα και πολιτική δύναμη που θέλει σύλλογο με αγωνιστικές αποφάσεις και αναγνωρίζει την αναγκαιότητα άρσης του διαχωρισμού ανάμεσα στους ανθρώπους που διαμορφώνουν ένα πλαίσιο και στους ανθρώπους που απλώς το ψηφίζουν. Συλλογικά θέλουμε να διαμορφώνουμε πρότασή μας στη Γενική Συνέλευση, όπως και συλλογικά θέλουμε να την υλοποιούμε όταν υπερψηφίζεται.

-Μετά τη Γενική Συνέλευση θέλουμε τη δημιουργία ανοιχτής συντονιστικής επιτροπής υλοποίησης της απόφασης, ώστε κάθε άνθρωπος να έχει την ευκαιρία να συμμετέχει στις δράσεις του συλλόγου ως διοργανωτής και όχι απλά ακολουθητής.

-Αφού έχουν τελειώσει όλοι οι σύλλογοι τις συνελεύσεις τους, διεξαγωγή ενός ενιαίου συντονιστικού γενικών συνελεύσεων της Θεσσαλονίκης, το οποίο θα λειτουργεί με όρους εργατικής δημοκρατίας με τοποθετήσεις συντονιστικών επιτροπών που θα λογοδοτούν και στη συνέλευσή τους. Διαμόρφωση πρότυπου πλαισίου για τις συνελεύσεις το οποίο θα ξαναφιλτραριστεί από τα ανοιχτά αγωνιστικά πλαίσια και θα κατέβει στις επόμενες Γενικές Συνελεύσεις. Παράλληλα, συντονισμός του φοιτητικού κινήματος με τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και το εργατικό-λαϊκό κίνημα ενάντια στις πολιτικές κυβερνήσεων-ΕΕ-ΔΝΤ.

Διεκδικούμε:
-Καμία κατάθεση του νομοσχεδίου για την εκπαίδευση.

-Λεφτά για την παιδεία, τα νοσοκομεία και τις κοινωνικές παροχές, όχι για το χρέος και τις στρατιωτικές δαπάνες.

-Δημόσια-δωρεάν παιδεία για όλους-ες. Κανένας εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης! Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη μας για φαϊ, στέγαση, μεταφορές, αναλώσιμα.

-Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, με όλη τη βασική γνώση σε αυτό, μόνη προϋπόθεση για δουλειά.

-Έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες. Έξω οι εταιρίες, ο στρατός και το ΝΑΤΟ από τις σχολές. Φοιτητικός και εργατικός έλεγχος στη γνώση και την έρευνα.

-Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, μείωση του χρόνου εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς. Τέλος η ελαστική εργασία, τα voucher, τα μπλοκάκια και οι απλήρωτες πρακτικές.
                                                                                                                                           
-Δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερία στον συνδικαλισμό και τη διαμαρτυρία. Άσυλο για τους αγώνες και τον πολιτισμό, όχι για το ΝΑΤΟ, τις εταιρίες και το καθηγητικό κατεστημένο. Κάτω τα χέρια από τους φοιτητικούς συλλόγους, κάτω τα χέρια από τους φοιτητές. Καμία δίωξη σε αγωνιστές. Διάλυση των ομάδων ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΟΠΚΕ, ΔΕΛΤΑ.




Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2019

ΑΠΟΦΑΣΗ Σ.Φ. ΗΛ-ΜΗΧ 22-10-19




Προχωράμε σε: 

*Κατάληψη της σχολής στις 23/10 και 24/10 ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που προωθεί το Υπουργείο και για τα ζητήματα σχολής που δεν έχουν επιλυθεί ακόμα.
*Συμμετοχή στην φοιτητική πορεία στις 24/10 στις 12:00 στην Καμάρα.
*Κατάληψη και πορεία τη μέρα ψήφισης του Νομοσχεδίου.
*Συμμετοχή στις 31/10 στην πανελλαδική πορεία στην Αθήνα στις 12:00 στα Προπύλαια.
*Συμμετοχή στην κινητοποίηση στις 30/10 στα Δικαστήρια για τη δίκη σε αγωνιστές με το κίνημα των πλειστηριασμών.
*Παρέμβαση και σπάσιμο του ελέγχου στη λέσχη την Τετάρτη 23/10/19.
*Κινητοποίηση στους προέδρους Ηλεκτρολόγων και Μηχανολόγων για τα ζητήματα των 2 σχολών την Τρίτη 29/10/19..
*Κινητοποίηση στην Πρυτανεία όταν οριστεί σύγκλητος.
*Συγκρότηση συντονιστικής επιτροπής για την υλοποίηση της απόφασης του συλλόγου, η οποία θα συνεδριάσει αμέσως μετά τη συνέλευση.
*Συντονισμός με κάθε σύλλογο που κινείται σε αγωνιστική κατεύθυνση. Συντονισμός με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια του Πολυτεχνείου.
*Με ευθύνη της Συντονιστικής Επιτροπής, επικοινωνούμε με το Πανελλαδικό ΣΜΤ και οργανώνουμε εκδήλωση με θέμα: «Εργασιακή Προοπτική, αλλαγές στο ΤΕΕ και Νέο Πρόγραμμα Σπουδών».
*Νέα γενική συνέλευση στις 5/11 στις 15:00 στην Α5.

Ενημέρωση από πρώτη συνεδρίαση συντονιστικής επιτροπής:

Τετάρτη:
7:00_ραντεβού για την διασφάλιση της κατάληψης.

10:00_συνεδρίαση της συντονιστικής επιτροπής.

μεσημέρι: παρέμβαση στη λέσχη.

15:00_εκδήλωση-συζήτηση για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.

17:00_ρεμπέτικο με τον Σ.Φ. Πολ-Μηχ και τον ΣΣ Αρχιτεκτονικής.

Πέμπτη:

12:00_φοιτητική πορεία στην Καμάρα. Αμέσως μετά συντονιστικό συλλόγων.

18:30_πορεία ενάντια στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο.

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2019

Κείμενο Συμβολής ΑΡ.ΑΓ.Ε.-ΕΑΑΚ στο Συντονιστικό ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης 29-9-19


Η ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης έρχεται να συνεδριάσει στην αρχή της ακαδημαϊκής χρονιάς, για πρώτη φορά μετά την εκλογή της κυβέρνησης ΝΔ. Με όλα αυτά που συμβαίνουν και με βάση την ανάγνωση του εκλογικού αποτελέσματος, θα υπάρξουν αντιστάσεις και το πιο σημαντικό, στρατηγικού τύπου αμφισβήτηση απέναντι στον ίδιο τον καπιταλισμό. Η πολιτική σταθεροποίηση του συστήματος δε σημαίνει καθόλου και κοινωνική σταθερότητα. Είδαμε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να αμφισβητούν τον καπιταλισμό όταν καιγόταν ο Αμαζόνιος, είδαμε φοιτητές στο δρόμο το κατακαλόκαιρο ενάντια στην κατάργηση του ασύλου, στη σχολή μας βγάλαμε συνέλευση με αρκετά άτομα στην αρχή της εξεταστική με καινούργιο κόσμο να μπαίνει στη διαδικασία του συλλόγου και να συμμετέχει μαζικά στις κινητοποιήσεις που αποφασίσαμε. Εάν θέλουμε ως ΕΑΑΚ να δώσουμε αγωνιστική διέξοδο από την επίθεση στην παιδεία, την διάλυση των εργατικών δικαιωμάτων και την υποβάθμιση της ζωής μας, πρέπει μέσα στη χρονιά όλα τα σχήματα της ΕΑΑΚ να λειτουργούν με συντονισμένο, στοχευμένο τρόπο. Στη δεδομένη συγκυρία, με ένα νέο κραχ να αχνοφαίνεται και κόσμο να αναζητεί τρόπο διεξόδου, η δική μας αριστερά έχει καθήκον να μετατρέπει αυτές τις αντιστάσεις σε συνολικό αγώνα με στόχο τη νίκη και ένα διαφορετικό μέλλον.

Μέσα σε μια τέτοια κατάσταση που κρύβει δυνατότητες αλλά και κινδύνους, εμείς δεν πρέπει να πάμε με την περπατημένη, αλλά να αναμετρηθούμε με τα ερωτήματα που θέτει ο ίδιος ο κόσμος που ψάχνει διέξοδο, η ίδια η συγκυρία με ένα μοντέλο που βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Καλούμαστε μέσω της καθημερινής παρέμβασής μας με πολιτικά επιχειρήματα που αναδεικνύουν τα προβλήματα του καπιταλισμού να εκφράσουμε κάθε ριζοσπαστική φωνή στους συλλόγους μας και να αναδείξουμε, ότι λεφτά υπάρχουν για την παιδεία αλλά δίνονται σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς και σε ευρωπαϊκά προγράμματα, τα εργαστήρια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τις ανάγκες μας και όχι με στόχο το κέρδος, ότι μελλοντικά όταν θα φτάσει κάποιος να εργαστεί μπορεί να εργαστεί υπό υγιείς συνθήκες με σταθερό ωράριο και αξιοπρεπή μισθό χωρίς να ζει υπό τον τρόμο της απόλυσης όταν ο εργοδότης θα θέλει να μειώσει τα έξοδα της επιχείρησής του. Όλα αυτά είναι που πρέπει να ιεραρχούμε στην παρέμβαση μας με στόχο τα μέλη του συλλόγου να συμμετέχουν συνειδητά στις κινητοποιήσεις που καλούμε αλλά και στις απεργίες των εργατών. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλαπλή επίθεση και πρέπει να βρούμε πώς θα ξεσηκωθούν αντιστάσεις παντού, αλλά και πώς αυτές θα ενωθούν σε πανελλαδικό κίνημα με συνεκτικό πρόγραμμα πάλης που θα συνδέει και δε θα διχάζει.

Αντλώντας κάποια χρήσιμα συμπεράσματα από το προηγούμενο διάστημα μπορούμε να πούμε μερικά πράγματα για το πως να κινηθούμε από εδώ και πέρα. Η πορεία της ΔΕΘ και το κάλεσμα της Καμάρας, αποτελεί και αποτέλεσε μια από τις πιο μαζικές πορείες στη Θεσσαλονίκη, με καθαρά αντικυβερνητικό στίγμα. Στο σήμερα είναι αυτονόητο πως η αντικαπιταλιστική πτέρυγα θα παλεύει μακριά και έξω από τον εργοδοτικό-γραφειοκρατικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ και ενάντια στη λογική του οικονομίστικου αγώνα του ΠΑΜΕ. Θεωρούμε πως η ΓΣΕΕ είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένη με το κράτος και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου (σωματεία μαϊμού, ασφαλίτες σε συνέδρια, πολιτική τοποθέτηση όλο το προηγούμενο διάστημα κλπ) και πως δεν μπορεί πλέον να αποτελεί εκφραστή της εργατικής τάξης στο σήμερα και των συμφερόντων της. Με αυτό το σκεπτικό είναι ανάγκη να παλεύουμε εκτός και ενάντια σε αυτήν, πλάι στους εργαζόμενους και τα σωματεία που συσπειρώνει το ανεξάρτητο ταξικό κέντρο αγώνα για την προσπάθεια ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος. Παρ’όλα αυτά και αντιπαραθετικά με την προσπάθεια χρόνων για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος που πρεσβεύει το κάλεσμα με το ανεξάρτητο ταξικό κέντρο αγώνα στην Καμάρα, επιχειρήθηκε φέτος η διάσπαση του καλέσματος αυτού, πράγμα που συνέβη με τη συγκέντρωση του πολυτεχνείου. Ως ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ, θεωρούμε ότι αυτή η επιδίωξη αποτελεί τεράστιο πισωγύρισμα των παρακαταθηκών ενός μεγάλου κομματιού της ΕΑΑΚ, που καλούσε σε κενόλογη υπεράσπιση του ασύλου, χωρίς να υπάρχει καμία νύξη ούτε για τον εργοδοτικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ, αλλά ούτε και για τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά, αυτή η πορεία, όχι μόνο δεν κατάφερε να ενωθεί «ενιαιομετωπικά» με τα υπόλοιπα καλέσματα, αλλά πέρασε και από το κάλεσμα της ΓΣΕΕ, ανοίγοντας ξανά την πόρτα σε ρεφορμιστικά σχέδια ενσωμάτωσης στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, όσον αφορά το συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα.

Αντίστοιχη ήταν και η κατάσταση στις άλλες πορείες που ακολούθησαν, με την πορεία του Φύσσα να στρίβει και να διασπάται, έτσι η πορεία στη μέση χωρίς καμία συνεννόηση και συναίνεση με άλλους συλλόγους που είχαν αποφάσεις και τέλος στην απεργία στις 24/9, αντίστοιχη ήταν η κατάσταση με το πανό των φοιτητικών συλλόγων να αποχωρεί από τη σειρά της πορείας για να ακολουθήσει άλλη διαδρομή. Όλα τα παραπάνω αποτελούν πολιτικές επιλογές που πάρθηκαν μονομερώς και χωρίς καμία διάθεση για συνδιαμόρφωση και συνεννόηση.

Σαν ΕΑΑΚ πρέπει να βάλουμε μπροστά την προσπάθεια ανασυγκρότησης των συλλόγων και όχι την εργαλειακή αξιοποίησή τους για παιχνίδια μικροηγεμονισμού. Με τη μαζική δουλειά του κάθε σχήματος, παρεμβαίνοντας με το αναγκαίο πολιτικό περιεχόμενο, αλλά και αξιοποιώντας την ανώτατη διαδικασία των συλλόγων που είναι οι Γενικές Συνελεύσεις, είναι ο μόνος τρόπος για να παλέψουμε προς αυτήν την κατεύθυνση. Θεωρούμε πως τα ΔΣ αδυνατούν να έρθουν σε ανάδραση με τον κόσμο της σχολής και αποτελούν γραφειοκρατικά όργανα που ανήκουν σε άλλη εποχή συνδικαλισμού. Μόνο σε περίπτωση που η πρωτοπορία μπορεί να συσπειρώνει ένα ευρύτερο δυναμικό του εκάστοτε συλλόγου πρέπει να παίρνει αποφάσεις μέσα από ΔΣ, αλλιώς η ίδια η απόφαση και ο ίδιος ο σύλλογος καταλήγει να είναι μια «φανέλα». Ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο κόσμος της σχολής μπορεί να έρθει σε πραγματική ανάδραση με τις διαδικασίες του κινήματος είναι η Γενική Συνέλευση, η Συντονιστική Επιτροπή και τελικά το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων, όπου θα συσπειρώνεται όλο το αγωνιστικό δυναμικό των σχολών και θα συζητά πάνω στις αποφάσεις των συλλόγων.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν κενά λόγια αν δε συνδεθούν με ένα αναγκαίο πρόγραμμα πάλης. Σαν 
ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ, πιστεύουμε πως η ΕΑΑΚ είναι βήματα πίσω σε αυτόν τον τομέα. Ο λαός και η νεολαία έχουν αναβαθμισμένα ερωτήματα, τα οποία πλέον, τοποθετήσεις σχημάτων που δεν καταπιάνονται με ένα συνεκτικό πρόγραμμα πάλης, αλλά εμμένουν σε μια λογική των αιχμών, αδυνατούν να έρθουν σε πραγματική ανάδραση με τα ερωτήματα του κόσμου. Ας αναρωτηθούμε γιατί οι κινητοποιήσεις στην πρυτανεία επί Μήτκα είχαν όλο και λιγότερο κόσμο. Πέρα από τον τρόπο που οργανώθηκαν αυτές οι κινητοποίησεις που ήταν προβληματικός, δεν ανοίξαμε ποτέ στους φοιτητικούς συλλόγους ένα συνολικό πρόγραμμα πάλης, με αποτέλεσμα να πηγαίνουμε κάθε βδομάδα στην πρυτανεία με μια διαφορετική «αιχμή». Τελικά όχι μόνο δεν υπήρξε προοπτική κλιμάκωσης, αλλά και το όλο θέμα σταμάτησε, με την εναλλαγή πρυτανείας.

Θεωρούμε, λοιπόν, πως ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε σαν πρωτοπορία μέσα στους συλλόγους να δώσουμε απαντήσεις στα ανώτερα ερωτήματα, αλλά και να συσπειρώσουμε όλο αυτό το αγωνιστικό δυναμικό των συλλόγων, είναι η ΕΑΑΚ να ανοίγει με μια συνολική σκοπιά ζητήματα και όχι αποκομμένα. Πιστεύουμε πως το κίνημα των αναπληρωτών, αλλά και η φοιτητική πορεία που έγινε μέσα στο καλοκαίρι δείχνουν δυνατότητες. Δείχνουν ακριβώς, ότι σε μια προσπάθεια συνένωσης όλων των κομματιών που πλήττονται (πανεκπαιδευτικό κίνημα), με συνολικό πρόγραμμα πάλης το οποίο θα είναι διεκδικτικό και θα προσπαθεί να φέρει σε καλύτερη θέση τους εργαζόμενους, αλλά και να επιβάλλει τις ανάγκες της νεολαίας, είναι ο τρόπος με τον οποίο η παιδεία θα αποτελέσει τον σπασμένο κρίκο της επίθεσης. Με ένα νέο πολιτικό φοιτητικό κίνημα εργατικής κατεύθυνσης, το οποίο δε θα είναι μια απλή παράταξη πανό στο δρόμο. Θα μπορεί να συντονίζεται, να σχεδιάζει και να κάνει κοινές διαδικασίες μεταξύ της ΕΑΑΚ και των εργαζομένων σε όλους τους κλάδους, με αποτέλεσμα να μπορεί να παράγει πολιτική από τα κάτω, αλλά και να παλεύει με συνεκτικό πρόγραμμα πλάι στους εργαζομένους.

Ας μην ξεχνάμε ότι, με το «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο που συζητιέται αυτές τις μέρες, η κυβέρνηση προσπαθεί να πατήσει πάνω στο μονοπάτι που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ και να αποδυναμώσει πλήρως τις εργατικές αντιστάσεις. Απολύσεις χωρίς αιτιολόγηση από τον εργοδότη, μη κατοχύρωση των ΣΣΕ όταν το τοπικό ποσοστό ανεργίας υπερβαίνει το πανελλαδικό, φακέλωμα των συνδικαλιστών και επέκταση του 50%+1 για απεργία (με ηλεκτρονικές ψηφοφορίες) σε όλα τα σωματεία, όχι μόνο τα πρωτοβάθμια. Όλα τα παραπάνω απαιτούν τη συγκρότηση ενός δυναμικού εργατικού κινήματος με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά όπως περιγράφηκαν και προηγουμένως. Είναι στοίχημα, το πως το επόμενο διάστημα η ΕΑΑΚ θα παλέψει πλάι με τους εργαζόμενους ενάντια σε όλα τα παραπάνω, διεκδικώντας όλα τα συνδικαλιστικά-εργασιακά δικαιώματα.

Με κυρίαρχα, λοιπόν, αιτήματα την ελεύθερη πρόσβαση της νέας γενιάς σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης χωρίς ταξικούς φραγμούς και την ταυτόχρονη αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, μπορούμε να ορίσουμε εμείς τον άξονα κουβέντας μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια. Παλεύουμε για δημόσια και δωρεάν πανεπιστήμια που θα αποτελούν μαζικό υποδοχέα της νεολαίας και όχι προνόμιο για λίγους και εκλεκτούς, για λεφτά για την παιδεία και όχι για το χρέος, τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς κλπ. Αυτοί οι πολιτικοί στόχοι απαιτούν ένα φοιτητικό κίνημα που θα αγωνίζεται από την πλευρά των ταξικών συμφερόντων της πληττόμενης πλειοψηφίας εντός των πανεπιστημίων και θα συναντά τη νέα εργατική βάρδια, αλλά και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα στις φλόγες του αγώνα. Δε θα φοβάται να αναμετρηθεί με βασικά πολιτικά ερωτήματα της εποχής μας και θα είναι κομμάτι ενός νέου εργατικού κινήματος που είναι ενάντια στην εργοδοτική, αστικοποιημένη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, στην κατεύθυνση συγκρότησης ενός αντίπαλου δέους. Αυτό το αντίπαλο δέος δε μπορεί παρά να είναι ένα ταξικό κέντρο αγώνα που θα επιβάλλει συνεχώς προωθητικές κατακτήσεις που θα διευκολύνουν το δρόμο για τη συνολική ανατροπή των ευρωπαϊκών πολιτικών και για τη χάραξη ενός άλλου δρόμου. Είναι αναγκαίο στο σήμερα να καταφέρουμε να ενοποιήσουμε τα παραπάνω σε μια συνολική πολιτική γραμμή ρήξης και ανατροπής. Πιάνοντας το νήμα από τις επιμέρους κινηματικές αντιστάσεις και δίνοντας τους το απαραίτητο περιεχόμενο και κατεύθυνση. Δεν αρμόζει στην δικιά μας αριστερά να βρίσκεται πιο πίσω από τις διαθέσεις του κόσμου αλλά αντιθέτως πρέπει να είναι μπροστάρης στη νέα άνοιξη των αγώνων. Αγώνες που θα φέρουν συνολικά τη γενιά μας απέναντι στις πολιτικές κυβερνήσεων – ΕΕ –κεφαλαίου και θα βάλουν μπροστά τις ανάγκες μας για μόρφωση-δουλειά-ειρήνη και ελευθερίες.


Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2019

Δεν είναι μόνο το άσυλο. Η κυβέρνηση έρχεται να αλλάξει τα πάντα στο πανεπιστήμιο.



Όλοι και όλες στη Γενική Συνέλευση του Σ.Φ. Ηλ-Μηχ Πέμπτη 10/11 στις 15:00 στην Α5!

Μετά από τις κινητοποιήσεις μέσα στο κατακαλόκαιρο ενάντια στην κατάργηση του ασύλου, αλλά και τη συνέλευση μέσα στην εξεταστική στην οποία ο Σύλλογός μας πήρε απόφαση και κατέβηκε μαζικά στη ΔΕΘ και στην πορεία του Παύλου Φύσσα, ερχόμαστε σε μια νέα φάση. Η εξεταστική τελείωσε, όλα δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία οδεύει προς νέο κραχ και στην Ελλάδα βλέπουμε νέα μέτρα, ακριβώς στα θεμέλια που έχτισε ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό φυσικά δε θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη ούτε την εκπαίδευση, ούτε την εργασιακή προοπτική μας. Ήδη πέρα από την κατάργηση του ασύλου, ακούμε για τη διαγραφή των ν+2, πράγμα που αφορά από τους πρωτοετείς μέχρι τους σημερινούς ν+2. Αλλά εν τέλει τι θέλει γενικότερα να κάνει η ΝΔ στο πανεπιστήμιο; Με ποια λογική τα κάνει όλα αυτά και μπορούμε να διαπραγματευτούμε;

Συνοπτικά, η υπουργός παιδείας Νίκη Κεραμέως εξήγγειλε τα εξής:

-Σύνδεση της κρατικής χρηματοδότησης με την αξιολόγηση του κάθε ιδρύματος: ουσιαστικά λέει: «αν δεν κάνετε ότι πω, δε θα έχετε να πληρώσετε ούτε τα βασικά». Ενδεικτικά αναφέρουμε τα εξής: εδώ και χρόνια η χρηματοδότηση του ΑΠΘ δε φτάνει ούτε για τη ΔΕΗ, πόσο μάλλον για οτιδήποτε άλλο. Παράλληλα, έχει αξιολογηθεί ως ένα από τα 600 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου τη στιγμή που η φοιτητική μέριμνα είναι διαλυμένη, εργαστήρια ρημάζουν ή στην καλύτερη παλιώνουν, υπάρχουν ναρκοπιάτσες εντός του campus και η βρωμιά του ακαδημαϊκού κατεστημένου, με οικονομικά σκάνδαλα, απάτες, μίζες σε εργολαβίες, αδιαφάνεια της συγκλήτου και βιομηχανίες παραγωγής ανούσιων papers είναι σε έξαρση. Αφού λοιπόν όλα αυτά δε μετράνε στην αξιολόγηση, τι μετράει άραγε; Μα φυσικά, το τι χρήμα παράγει το πανεπιστήμιο, τι εργαζόμενους και τι κύρος. Γι αυτό και αντί για τα προαναφερθέντα και τόσα άλλα, τα λεφτά πάνε σε εργαστήρια πολεμικής έρευνας όπως αυτό στους Μηχανολόγους που διαφήμιζε το ΑΠΘ σε εκδήλωσή του στη ΔΕΘ με εμπόρους όπλων, γι αυτό και όσο πιο λάστιχο γίνονται τα προγράμματα σπουδών τόσο ανεβαίνει το πανεπιστήμιο, γι αυτό και τα προηγούμενα δε μετράνε σαν διαφθορά, αλλά ως «υγιής επιχειρηματικότητα». Μιλάμε για ξεκάθαρο εκβιασμό υπέρ των όσων λυμαίνονται τόσα χρόνια το πανεπιστήμιο. Οι χαρτογιακάδες θα μπορούν να εκβιάσουν το πανεπιστήμιο να κάνει οτιδήποτε, από το να διαγράψει τους ν+2, μέχρι το να βάλει δίδακτρα (για το τελευταίο βλέπε και παρακάτω).

-«Αξιοποίηση πόρων»: ακόμα και άριστα να πάρει το πανεπιστήμιο όμως, δε θα μπορεί να λειτουργεί μόνο με κρατικά λεφτά. Μην ξεχνάμε ότι οι φόροι που πληρώνουμε κατά βάση ταϊζουν τοκογλύφους και τραπεζίτες μέσω του χρέους, ταϊζουν τους παπάδες που είναι περισσότεροι από τους γιατρούς και να πηγαίνουν στην αγορά πολεμικών εξοπλισμών και το ΝΑΤΟ και φυσικά τις μίζες. Οπότε πώς θα καλύψει το οικονομικό κενό το πανεπιστήμιο; Μα φυσικά, πουλώντας. Θα πουλήσει ή θα νοικιάσει κτίρια, υπηρεσίες, πνευματική ιδιοκτησία και άλλα. Θα προσπαθήσει να βρει νέους πόρους. Εδώ θα ξαναδώσουμε μερικά παραδείγματα. Το μοντέλο αυτό έχει ήδη εφαρμοστεί στο ΑΠΘ, συγκεκριμένα στη λέσχη και στις εστίες. Στη λέσχη εδώ και 5-6 χρόνια έχουμε εργολάβους οι οποίοι παίρνουν κρατική επιδότηση, ρίχνουν την ποιότητα του φαγητού, έχουν προσπαθήσει μαζί με την εκάστοτε πρυτανεία να βάλουν ταμειακές μηχανές, έχουν προσπαθήσει να αποκλείσουν φοιτητές μέσω της κάρτας σίτισης με ελέγχους οι οποίοι δημιουργούν τεράστιες ουρές και δεν ανοίγουν καν όλες τις διανομές πράγμα που φέρνει ερωτήματα για το που πάνε τα λεφτά που περισσεύουν από την επιδότηση. Στις εστίες ας πούμε απλά ότι πέρσι δηλητηριάστηκαν 30 φοιτητές και ο εργολάβος στη θέση του. Το πιο νέο περιστατικό «διαχείρισης πόρων» αφορά το Μανδαλίδειο κτίριο στη λεωφόρο Νίκης, το οποίο είχε κληροδοτηθεί στο ΑΠΘ. Αντί λοιπόν το ΑΠΘ να το κάνει εστίες (δεδομένου ότι τόσοι πρωτοετείς μένουν εκτός κάθε χρόνο), επέλεξε να το δώσει για να γίνει πολυτελές ξενοδοχείο. Αυτή την κατάσταση θέλει να μονιμοποιήσει η Κεραμέως.

-«Εκσυγχρονισμός» προγραμμάτων σπουδών: είδαμε ήδη το πώς η αξιολόγηση φέρνει παράλογα αποτελέσματα διότι αφορά το χρήμα και τις ανάγκες τις αγοράς και όχι το πόσο είναι αντικειμενικά καλό το πανεπιστήμιο για την κοινωνικά και τους φοιτητές. Στα προγράμματα σπουδών, η μαγικές λέξεις είναι: ευελιξία, ανταγωνιστικότητα, αγορά εργασίας. Ειδικά στις σχολές μηχανικών (Πολυτεχνικές και μη, 5ετείς και μη), νέες τάσεις ξεπηδούν κάθε περίπου 5 χρόνια. Ταυτόχρονα, το ΤΕΕ έχει σπάσει όλο τον κλάδο σε 2500 skills τα οποία συγκροτούν «ομάδες» που χρειάζεσαι για να βρεις την εκάστοτε δουλειά. Τέλος, με τις συγχωνεύσεις-διασπάσεις-καταργήσεις τμημάτων που έκανε πέρσι ο ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν 4ετείς, 5ετείς σχολές Μηχανικών, ενώ στους Ηλεκτρολόγους υπάρχουν 5ετείς «συνολικές» σχολές όπως η δική μας, αλλά και Ηλεκτρολόγοι_μόνο_Τηλέπ, Ηλεκτρολόγοι_μόνο_Ενεργειακοί και Ηλεκτρολόγοι_μόνο_Ηλεκτρονικάριοι. Αυτά τα τρία σημαίνουν τα εξής: το πρόγραμμα σπουδών θα αλλάζει κάθε κάποια χρόνια, φυσικά όχι με κριτήριο τη συνολική εποπτεία μας επί του αντικειμένου αλλά τις συγκυριακές ανάγκες των τοπικών εταιριών ή τις τελευταίες μόδες των 5 χρόνων. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αυτά που θα μαθαίνουμε στη σχολή θα έχουν ημερομηνία λήξης. Αξιολόγηση στα πρόγραμματα σπουδών δε σημαίνει θωράκιση και δημιουργία βάσεων για να μπορούμε να ακολουθούμε τις εξελίξεις της επιστήμης, αλλά να βγαίνουμε σε κουτάκια ανάλογα με το τι χρειάζονται οι εταιρίες και όταν λήξει αυτό που μάθαμε, να πληρώνουμε για να καταρτιστούμε σε μεταπτυχιακά, σεμινάρια του ΤΕΕ και αλλού. Κι αυτό γιατί αυτός που πληρώνει, αυτός αξιολογεί. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ας σκεφτούμε το τι σημαίνει να έχεις τόσες διαφορετικές και ποικιλόμορφες σχολές Ηλεκτρολόγων από τις οποίες πάντα κάτι λείπει, είτε επειδή έτσι ιδρύθηκαν, είτε επειδή λόγω υποχρηματοδότησης δεν διδάσκονται μαθήματα, είτε επειδή σημαντικά κομμάτια των προγραμμάτων σπουδών θα εξαφανίζονται για να πάνε σε μεταπτυχιακά με δίδακτρα ή σεμινάρια επί πληρωμή στο ΤΕΕ.
Και φυσικά η Κεραμέως μιλάει για νέα είδη Προγραμμάτων Σπουδών: ξενόγλωσσα, δια βίου, εξ’ αποστάσεως, summer schools, φυσικά με δίδακτρα όπως γίνεται ήδη στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό ΕΚΠΑ. Και φυσικά, οι εστίες θα γίνουν RbnB το καλοκαίρι και γενικά από πολλά μέρη θα φύγει η «πλέμπα» για να έρθουν οι «ματσωμένοι». Και εννοείται ότι αυτό αποτελεί μια πρώτα έμμεση παραβίαση του άρθρου 16 περί δημόσιας-δωρεάν παιδείας και ανοίγει το δρόμο για δίδακτρα και στα δικά μας προγράμματα σπουδών. Τέλος, η Κεραμέως μιλάει για «απελευθέρωση» όλων των μεταπτυχιακών. Αυτό σημαίνει 2 πράγματα: δίδακτρα σε όλα πλέον τα μεταπτυχιακά, αλλά και ελευθερία δημιουργίας άχρηστων μεταπτυχιακών για λόγους κερδοσκοπίας.

-Θεσμική θωράκιση των παραπάνω: συμβούλια ιδρύματος, με εξωπανεπιστημιακούς manager να παίρνουν αποφάσεις για τα πάντα. Δεδομένων και των παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι μόνο ζήτημα δημοκρατίας στο πανεπιστήμιο, αλλά και πλήρης επιβολής των κανόνων της ελεύθερης αγοράς σε ένα αγαθό όπως η παιδεία το οποίο είναι αδύνατο να πουλιέται και να αγοράζεται.
Γενικός γραμματέας ΑΕΙ, δεν έχει διευκρινιστεί τι είναι, θα μπορούσε άνετα να είναι ο CEO.
Λιγότερη γραφειοκρατία για να παίρνουν αποφάσεις τα όργανα, αλλά και στις υπηρεσίες. Κυρίως όσον αφορά τα κονδύλια για την έρευνα.
Και φυσικά τώρα βγάζει εντελώς νόημα το για το ποιο λόγο θέλουν να καταργήσουν το άσυλο… γιατί όπως λένε και οι ίδιοι, «αναμένουν αντιδράσεις».

-Βάση του 10, εσωτερική βάση σε όποια σχολή το επιθυμεί: εδώ βλέπουμε το πώς όχι απλά θα πετιούνται εκτός πανεπιστημίου τα παιδιά που θα γράψουν κάτω από 10 (τα οποία σύμφωνα με έκθεση του ΙΟΒΕ όταν εφαρμόστηκε αυτό το μέτρο ήταν κυρίως από λαϊκές οικογένειες και αποκλείστηκαν κυρίως από τα ΤΕΙ, οπότε ένας ακόμα λόγος που δε στέκει το επιχείρημα «δε θέλουμε άλλους γιατρούς ή δικηγόρους»).

Άρα τι θέλουν να κάνουν εν σύντομία;
Να φτιάξουν ένα πανεπιστήμιο πλήρως εξαρτώμενο από τις ανάγκες της αγοράς, το οποίο θα βγάζει ευέλικτους, αναλώσιμους, φτηνούς και εξειδικευμένους χρονικά και χωρικά εργαζόμενους και κερδοφόρα έρευνα χαμηλού ρίσκου, με τη μικρότερη δαπάνη πόρων από πλευράς του κεφαλαίου. Όπλο για το παραπάνω είναι η αξιολόγηση και αντικείμενο εκβιασμού η κρατική χρηματοδότηση. Σε αυτό το πανεπιστήμιο δε χωράνε οι ν+2, οι μετεγγραφέντες, τα παιδιά λαϊκών οικογενειών, οι «άχρηστοι». Δεν έχει καμία θέση ο συνδικαλισμός, η κατάληψη, η συνέλευση, το στέκι, η προβολή ταινίας και άλλα. Ή ακόμα και να έχουν θέση, μετατρέπονται σε αδελφότητα, «ακτιβισμό», επιχειρηματική ομάδα, ΜΚΟ. Το πανεπιστήμιό τους ταιριάζει στην κοινωνία με τη νεολαία με τα χέρια ψηλά, να φοβάται να αγωνιστεί, να υποτάσσεται σε οτιδήποτε για να φέρει κάποια μέρα λεφτά στην οικογένεια, για να μην μείνει στην ανεργία.

Και επειδή και το σημερινό πανεπιστήμιο είναι χάλια, διεκδικούμε:
-Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα, μοναδική προϋπόθεση για δουλειά.
-Δημόσια-δωρεάν παιδεία για όλους-ες. Αγώνας ενάντια στους ταξικούς φραγμούς. Ούτε σκέψη για δίδακτρα. Ούτε ν+2, ούτε 2ν, κανένας φοιτητής δε θα διαγραφεί!
-Κανένα ξεπούλημα του πανεπιστημίου. Έξω οι εργολαβίες, οι εταιρίες και ο στρατός από τις σχολές. Φοιτητικός και εργατικός έλεγχος στη γνώση, την έρευνα και τις υποδομές.
-Κάτω η αξιολόγηση, λεφτά για την παιδεία τώρα! Ούτε ένα ευρώ για το χρέος και τον πόλεμο.
-Κάτω τα χέρια από το άσυλο, ούτε σκέψη για συμβούλια ιδρύματος, ελεύθερη παρέμβαση των φοιτητικών συλλόγων στις συγκλήτους, διαφάνεια στη συζήτηση και τις αποφάσεις της συγκλήτου.


Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2019

2 ενημερώσεις από την εφαρμογή των αποφάσεων της συνέλευσης.

1) ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ:
*Για τα μαθήματα του κορμού (πχ Δομημένος, Αντικειμενοστραφής) στα οποία δεν έχουν δηλωθεί ακόμα διδάσκοντες στον οδηγό σπουδών 2019-2020, είπε ότι γενικά θα μπουν και ότι έτσι είναι κάθε χρόνο κυρίως γιατί μπαίνουν μεταδιδακτορικοί κι έτσι. Παρ' όλα αυτά δεν είχαμε ξεκάθαρη τοποθέτηση για μαθήματα του τομέα ηλεκτρονικής, η δε ασφάλεια του 9ου εξαμήνου ηλεκτρονικής που την πήρε ο Γενειατάκης (sic) μάλλον δε θα γίνει γιατί ο τύπος αιτήθηκε μια ακόμα άδεια 3 χρόνων στο εξωτερικό.
*Για το ζήτημα του Δημάκη, έχουν υπάρξει πολλές επιπλήξεις και θα συνεχίσουν.
*Για την ανυπαρξία υποχρεωτικών μαθημάτων στους τομείς Ηλεκτρονικής και Ενέργειας στο Νέο Πρόγραμμα Σπουδών, ειπώθηκαν τα εξής:
Εμείς είπαμε ότι μας προβληματίζει γιατί έτσι διασπάται η συλλογική κατοχύρωση του πτυχίου μας. Στο Παλιό Πρόγραμμα Σπουδών υπήρχαν 4 υποχρεωτικά/εξάμηνο σε κάθε τομέα τα οποία ήταν βασικά μαθήματα. Κατά τ' άλλα υπήρχαν επιλογής από τον ίδιο ή και άλλο τομέα. Αυτό σήμαινε ότι όποιος έβγαινε από τη σχολή είχε παρακολουθήσει κάποια συγκεκριμένα μαθήματα, μαζί με όποια επιλογής ήθελε. Το πρόβλημα με την ανυπαρξία υποχρεωτικών είναι το εξής: το ΤΕΕ έχει δημιουργήσει ένα πίνακα 2500 προσόντων που συγκροτούν και καλά το επάγγελμα του μηχανικού. Άλλα από αυτά είναι σεμινάρια επί πληρωμή στο ίδιο το ΤΕΕ, άλλα μεταπτυχιακά με δίδακτρα, άλλα διδάσκονται στις σχολές. Απότελεσμα: δεν υπάρχει πλέον ο "ηλεκτρολόγος μηχανικός", αλλά ο software-ας, ο ενεργειακός επιθεωρητής κλπ, όπως και συνδυασμοί πολλών από αυτά αν βγαίνει κάτι. Ότι και να γράφει το χαρτί από τη σχολή, αυτό συμβαίνει - επίσημα πλέον - για τον ατομικό εργοδότη. Η ανυπαρξία υποχρεωτικών στον τομέα δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση πράξη αντίστασης σε αυτό το έγκλημα που συντελείται από το ΤΕΕ. Ίσα-ίσα, συνεχίζει τον περαιτέρω κατακερματισμό του κλάδου που ξεκινάει από: (α) την κατάσταση στην πραγματικότητα της αγοράς εργασίας, (β) την αναγνώριση και υποβοήθησή ( της από το ΤΕΕ, (γ) τις διασπάσεις-συγχωνεύσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ μηχανικών με 4ετή τμήματα μηχανικών σε Κοζάνη, ΠΑΔΑ και αλλού, που άλλα είναι μηχανικών τηλέπ, άλλα ηλεκτρονικών, άλλα συνολικά, πράξη που χτυπάει και εμάς και του ΤΕΙτζίδες και τους 4ετείς και δεν είναι και κοινωνικά χρήσιμη αν πάρουμε τον κοινωνικό ρόλο του μηχανικού, (δ) καταλήγει στα ίδια τα προγράμματα σπουδών.
Η απάντηση που πήραμε ήταν ότι το τμήμα θέλει ενιαίο 5ετες πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα (γι αυτό και έχουμε μαθήματα τύπου Θερμοδυναμική ή Σχέδιο) και ότι δεν αναγράφεται καν ο τομέας στο πτυχίο ακριβώς για να μας προστατεύσουν από αυτή την κατάσταση. Από τα παραπάνω μάλλον είναι προφανές ότι δεν μας κάλυψε γιατί το ζήτημα είναι το τι συμβαίνει πραγματικά, όχι το τυπικό του θέματος. Το ζήτημα αυτό πρέπει να συζητηθεί στην επόμενη συνέλευση και από τη μία να αναλύσουμε το θέμα, από την άλλη να αποφασίσουμε και να δούμε τι θα κάνουμε. Και αυτό στη δεύτερη ενημέρωση, η οποία είναι ένα αρκετά ευχάριστο νέο.
2) ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΠΡΟΕΔΡΟ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΣΜΤ.
Το ΣΜΤ (Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών) είναι το σωματείο του κλάδου μας, το οποίο έχει μεγάλη δύναμη, είναι η μεγαλύτερη εργατική συνέλευση της Αθήνας και έχει κατακτήσει και πολλές νίκες σε χώρους δουλειάς. Ο πρόεδρός του μαζί με πολλά μέλη του είχαν ανέβει Θεσσαλονίκη για την πορεία της ΔΕΘ και στην Πανελλαδική Συνέλευση Αγώνα της επόμενης μέρας τους γνωρίσαμε και τους είπαμε και για τις συγχωνεύσεις και για το θέμα με τους τομείς. Η παραπάνω τοποθέτησή μας είναι σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένη από αυτά που μας είπαν. Οπότε θα μείνουμε σε επικοινωνία και μπορούμε να δούμε είτε μια εκδήλωση του Συλλόγου γενικά για το επάγγελμα αλλά και ειδικά για τα τεκταινόμενα στις σχολές Μηχανικών, είτε διαρκή επικοινωνία και φυσικά κοινή δράση, είτε οτιδήποτε άλλο. Ας το δούμε κι αυτό στην επόμενη συνέλευση.

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2019

Απόφαση του Σ.Φ. Ηλ-Μηχ 6/9/19

Από την εκλογή της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, έχει ξεκινήσει ένα ακόμα ατελείωτο μπαράζ αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων πάνω στα αποκαϊδια που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό το φόβο για «αντιδράσεις» και της ΕΕ για νέα ύφεση και είσοδο σε νέο κραχ. Παράλληλα, ολόκληρος ο κόσμος παρακολουθεί με αγωνία τις φωτιές στον Αμαζόνιο, την Αφρική και αλλού, ενώ ακόμα και στην Ελλάδα η «πράσινη ανάπτυξη» καίει δάση για να χτίσει ανεμογεννήτριες. Τα προβλήματα του καπιταλισμού βγαίνουν όλο και περισσότερο στο προσκήνιο και το δίλλημα είναι: θα το φορτωθεί το 99% ή θα περάσουμε στην αντεπίθεση;

Εμείς δηλώνουμε απερίφραστα ότι δεν πάει άλλο να δουλεύουμε σε εργοδότες που δεν έχουν καν υποχρέωση να μας ασφαλίζουν, καμιά φορά ούτε και να μας πληρώνουν. Δε δεχόμαστε να μας απολύουν χωρίς να είναι καν υποχρεωμένοι να μας πουν το γιατί. Δε θέλουμε να ζήσουμε στην εργασιακή περιπλάνηση των συνεχών εξετάσεων για πανάκριβες πιστοποιήσεις, της ανεργίας-επισφάλειας. Απαιτούμε να παρθεί πίσω η εξαγγελία Βρούτση περί φακελώματος των συνδικαλιστών. ;Δεν καταλαβαίνουμε γιατί πρέπει να κάνουμε χίλιες θυσίες ώστε να συμφέρει κάποιον επενδυτή να έρθει στη χώρα και να μας «επιτρέψει» να δουλέψουμε. Τι έχει ο επενδυτής που δεν έχουμε εμείς; Μυαλό, πόρους ή τεχνογνωσία; Δεν καταλαβαίνουμε γιατί υπάρχουν άνεργοι σε μια χώρα που υποτίθεται πως χρειάζεται παραγωγικότητα. Ποιος μας απαγορεύει να δουλέψουμε;

Παλεύουμε για ένα πανεπιστήμιο με άσυλο αγώνα και ελευθερίας. Δεν πιστεύουμε τίποτα από όσα λέει η ΝΔ περί «αστυνομίας που θα προστατεύει τις υποδομές και τους φοιτητές του πανεπιστημίου». Ποια κτήρια θέλει να προστατεύσει η ΝΔ; Εκείνα με τα εργαστήρια που ρημάζουν και τους σοβάδες που πέφτουν στα κεφάλια μας; Αφού όλοι ξέρουν ότι πλέον οι περισσότερες καλές υποδομές έχουν δοθεί για εκμετάλλευση σε εταιρίες, καμία φορά και για την πολεμική έρευνα. Αφού θέλει να προστατέψει τα κτήρια η ΝΔ, γιατί δεν αυξάνει την κρατική χρηματοδότηση για την παιδεία; Έχουν μείνει πολλά πράγματα πλέον στο πανεπιστήμιο για να φυλαχτούν; Ποιους φοιτητές θέλει να προστατέψει τελικά η ΝΔ; Εκείνους που δουλεύουν από το πρώτο έτος και οι οποίοι βγαίνουν στον εργασιακό μεσαίωνα; Ή εκείνους που πετιούνται εκτός εστιών, που δεν έχουν κάρτα σίτισης; Τους φοιτητές που η ίδια, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ πετάει στο καναβάτσο διαλύοντας τα πτυχία και τα επαγγελματικά δικαιώματα, θέλοντας να τα εξισώσουν με αυτά των ιδιωτικών κολλεγίων; Αν θέλει η ΝΔ να προστατεύσει τους φοιτητές, ας σταματήσει να διαλύει τη φοιτητική μέριμνα, ας αυξήσει τα φοιτητικά επιδόματα για να μη χρειάζεται να δουλεύουμε παράλληλα με τις σπουδές μας, ας κόψει κάθε κουβέντα για ιδιωτικά πανεπιστήμια, σπάσιμο των γνωστικών αντικειμένων, δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, πανάκριβα σεμινάρια και δια βίου κατάρτιση!

Λένε πως «καταργούν το Άσυλο» (είναι κατηργημένο νομικά από το 2011) γιατί υπάρχει ανομία στα πανεπιστήμια. Φυσικά και υπάρχει! Καμία εμπιστοσύνη δεν έχουμε όμως στον πρωθυπουργό που έσφιγγε το χέρι του με τον πρεζέμπορο Μαρινάκη σε σχέση με την πάταξη του ναρκεμπορίου. Ούτε φυσικά και στην αστυνομία που εδώ και χρόνια μπαίνει κανονικά στο ΑΠΘ αλλά οι ναρκέμποροι είναι στη θέση τους, όπως φυσικά και απέναντι, στη Ροτόντα. Οι μόνες αποτελεσματικές επιχειρήσεις της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο, ήταν ενάντια σε φοιτητές και εργαζόμενους που αγωνίζονταν. Η μόνη αποτελεσματική επιχείρηση της αστυνομίας στα Εξάρχεια ήταν απέναντι στο κίνημα που είχε διώξει, έστω και λίγο, τους ναρκέμπορους. Τίποτα δε λένε όμως για τους υπόλοιπους εγκληματίες στο πανεπιστήμιο και λογικό, γιατί είναι μέλη ή ρουσφέτια των κομμάτων τους! Εγκληματίες όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ που θα ξαναδιδάξει στη Νομική, ο Άνθιμος, πλέον επίτιμος διδάκτορας, οι εργολάβοι της λέσχης που μαζί με την προηγούμενη πρυτανεία δεν έδειχναν τον οικονομικό απολογισμό στους φοιτητές, οι καθηγητές που κάνουν έρευνα για το ΝΑΤΟ ή τον Ελληνικό στρατό, ο καθηγητής που βίαζε φοιτήτριές του στο ΤΕΙ Σερρών υπό την απειλή ότι θα τις κόψει στο μάθημα. Γι αυτούς τίποτα δε λέει κανένα από τα αστικά κόμματα. Μήπως αυτούς έρχεται να προστατεύσει η αστυνομία; Σε όλη αυτήν την κατάσταση, η Πρυτανεία ανακοίνωσε ότι θα προβεί σε lock out, δηλαδή θα κλείσει το χώρο του πανεπιστημίου για εμάς του φοιτητές. Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να συμβαίνει αυτό, πόσο μάλλον όταν ανακοινώνεται και δύο μέρες πριν την Παρασκευή, όπου πολλοί φοιτητές δίνανε μαθήματα και τώρα μας αλλάζουν το πρόγραμμα. Ειδικότερα για τους φοιτητές που δουλεύουν ή που μένουν σε άλλη πόλη και έρχονται μόνο για εξέταση, αυτό δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα. Δε θα αφήσουμε την πρυτανεία να πατάει στις εξαγγελίες της κυβέρνησης και να προσπαθεί να πετάει εκτός ΑΠΘ τους ίδιους τους φοιτητές της.


Εμείς παλεύουμε για ένα εντελώς διαφορετικό πανεπιστήμιο, στο οποίο θα μπορούμε να σπουδάζουμε όλοι-ες με αξιοπρέπεια, ανεξάρτητα από το πόσα λεφτά έχουμε, από πού ξεκινήσαμε και το πόσο καλοί είμαστε στις σάπιες, αντιπαραγωγικές εξετάσεις που δια βίου μας υποβάλει το σύστημα. Ένα πανεπιστήμιο που θα παρέχει σύγχρονη, ολόπλευρη επιστημονική γνώση σε μία σχολή και ένα πτυχίο για κάθε αντικείμενο, κόντρα στον κατακερματισμό των αντικειμένων αλλά και της θεωρίας με την πράξη. Για ακαδημαϊκή έρευνα που θα καλύπτει τις ανάγκες της κοινωνίας, όχι την «καπιταλιστική γυμναστική» των πόλεων-φαντασμάτων στην Κίνα, την ανάγκη των ισχυρών για πολέμους και έλεγχο των φυσικών πόρων, την ανάγκη της κάθε Eldorado για χρυσό σε βάρος του περιβάλλοντος. Για δουλειά για όλους μας, με μόνη προϋπόθεση το πτυχίο. Να καταργηθεί η ανεργία γιατί είναι παράλογο να περιμένουμε τους επενδυτές να μας δώσουν άδεια να δουλέψουμε ενώ έχουμε τους πόρους, τα μυαλά, τα χέρια, τις ιδέες και την τεχνογνωσία. Αξιοπρεπείς μισθούς, γιατί κανείς δεν αξίζει να παίρνει 3 ευρώ την ώρα όταν κηφήνες που πουλάνε και αγοράζουν μετοχές, συσσωρεύουν χρήμα που δεν κινείται. Για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει να κατέβουμε στην αντικυβερνητική πορεία της φετινής ΔΕΘ, το Σάββατο στην Καμάρα στις 18:00. Κόντρα στον εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, παλεύουμε μαζί με τους εργαζόμενους που θα βρίσκονται στην Καμάρα, διεκδικώντας όλοι μαζί το δικαίωμά μας σε μόρφωση, δουλειά και ελευθερίες, ενάντια στην κυβέρνηση που θέλει να πατήσει στα αποκαϊδια που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ και να ρημάξει κάθε λαϊκή κατάκτηση που έχει απομείνει.

Αλλά τα προβλήματα και στην ίδια μας τη σχολή, παραμένουν να αυξάνουν τη δυσκολία του να σπουδάζει κανείς σήμερα. Η ίδια η υποχρηματοδότηση έχει χτυπήσει κόκκινο, με πολλά μαθήματα ακόμα να είναι στον αέρα, ρίχνοντας μια ματιά στο πρόγραμμα σπουδών 2019-2020. Για άλλη μια φορά στον τομέα Ηλεκτρονικής στο 9ο εξάμηνο έχουν δηλωθεί από το τμήμα ότι θα γίνουν κάποια παραπάνω μαθήματα φέτος, στα οποία όμως δεν υπάρχει υπεύθυνος καθηγητής! Από την άλλη, παραμένουν κάποια διαχρονικά προβλήματα στο τμήμα μας, που δυσκολεύουν τις σπουδές μας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα πολλών μαθημάτων που κυρίως είναι υπεύθυνος ο κ. Δημάκης, όπου τα αποτελέσματα δεν έχουν βγει ακόμα από την εξεταστική του Ιουνίου. Αυτό σημαίνει ότι οι φοιτητές δεν ξέρουμε αν έχουμε περάσει τα εν λόγω μαθήματα, με συμπέρασμα να μη γνωρίζουμε λίγες μέρες πριν τις εξετάσεις των μαθημάτων αυτών αν πρέπει να τα ξαναδώσουμε ή όχι. Απαιτούμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων να μην ξανακαθυστερήσουν τόσο και να ανακοινώνονται σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, ούτως ώστε και εμείς ως φοιτητές να μπορούμε να κάνουμε τον απαραίτητο προγραμματισμό για τις εξετάσεις μας.

Έξι χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα οι φασίστες συνεχίζουν να επιτίθονται σε μετανάστες/τριες, lgbtq+ άτομα, συνδικαλιστές/τριες και αντιφασίστες/τριες, συνεχίζουν να κάνουν τις πλάτες στο κεφάλαιο και στους επιχειρηματίες, συνεχίζουν να σπέρνουν το δηλητήριό τους στην κοινωνία. Εμείς παλεύουμε ενάντια στην εξαθλίωση και το φασισμό που γεννά ο σύγχρονος καπιταλισμός, θα είμαστε κάθε μέρα στους δρόμους! Οργανωνόμαστε και τσακίζουμε τον φασισμό και το σύστημα που τον θρέφει. Παλεύουμε για τις πόλεις που θα μας χωράνε όλες και όλους, ανεξαρτήτως χρώματος|φύλου|φυλής!

Παλεύουμε για:

-Ανατροπή της κυβέρνησης ΝΔ και κάθε αστικής κυβέρνησης.
-Δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους-ες χωρίς ταξικούς, εξεταστικούς, φυλετικούς, κοινωνικούς φραγμούς.
-Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, κανένας κατακερματισμός των αντικειμένων. Μία σχολή ανά γνωστικό αντικείμενο.
-Ποιοτικές, κοινωνικά χρήσιμες σπουδές. Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης ΤΩΡΑ για την παιδεία. Θέλουμε εργαστήρια, υποδομές, να μην πληρώνουμε για να σπουδάζουμε.
-Αυξήσεις στους μισθούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους! Το πτυχίο μοναδική προϋπόθεση για δουλειά. Μείωση του χρόνου εργασίας και αύξηση των αποδοχών για να ανοίξουν θέσεις εργασίας και να κερδίσουμε πλούτο από το κεφάλαιο.

-Έρευνα και γνώση για να λυθούν τα προβλήματα του ανθρώπου και της κοινωνίας, έξω ο στρατός, το ΝΑΤΟ και οι εταιρίες από τις σχολές. Καμία έρευνα για εταιρίες που βλάπτουν το περιβάλλον. 
-Έξω από το ΝΑΤΟ, καμία εμπλοκή της Ελλάδας σε πολεμικούς σχεδιασμούς. Έξω από την ΕΕ της ανεργίας, της καταστολής και του πολέμου.

Προχωράμε σε:

*Συγκρότηση συντονιστικής επιτροπής για την υλοποίηση της απόφασης του συλλόγου, η οποία θα συνεδριάσει αμέσως μετά τη συνέλευση.
*Κινητοποίηση στον πρόεδρο των Ηλεκτρολόγων για ζητήματα σχολής σε μέρα και ώρα που θα οριστεί από τη συντονιστική επιτροπή.
*Συντονισμός με κάθε σύλλογο που κινείται σε αγωνιστική κατεύθυνση.
*Συμμετοχή στην αντικυβερνητική πορεία της ΔΕΘ, Σάββατο 7/9 στις 18:00 στην Καμάρα.
*Συμμετοχή στην πανελλαδική συνέλευση αγώνα την επόμενη μέρα στην ΕΔΟΘ.
*Διοργάνωση κινητοποίησης εντός των πανεπιστημίων υπέρ του ασύλου σε ώρα και μέρος που θα καθοριστεί από τη συντονιστική επιτροπή του Σ.Φ. Ηλ/Μηχ.
*Καλούμε στην αντιφασιστική πορεία στις 18/9, τη μέρα που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας.
*Συμμετοχή στην πορεία στις 21/9, μέρα δολοφονίας του/ης Ζακ Κωστόπουλου/Zackie.

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2019

Η αστυνομία δημιουργεί σχέδιο πιθανής εκκένωσης του ΑΠΘ και άλλων πανεπιστημίων!


Η αστυνομία δημιουργεί σχέδιο πιθανής εκκένωσης του ΑΠΘ και άλλων πανεπιστημίων!

Όλοι-ες στη Γενική Συνέλευση του Σ.Φ. Ηλ-Μηχ, Παρασκευή 6/9, 16:00 στην Α5.

Η ποινικοποίηση του ασύλου και η προσπάθειες της εκάστοτε κυβέρνησης για να το καταργήσουν δεν είναι νέα μόδα. Νομικά το άσυλο έπαψε να ισχύει από το 2011 και στη δυνατότητα της αστυνομίας να επεμβαίνει σε περιπτώσεις εγκλημάτων κατά της ζωής, προστέθηκε και η δυνατότητα επέμβασης κατόπιν παράκλησης του πρύτανη για οποιαδήποτε άλλη εγκληματικότητα. Όμως, οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να επιτίθενται και να προβάλλουν διαρκώς την διακίνηση των ναρκωτικών στα κανάλια και την αναγκαιότητα της κατάργησης του ασύλου. Το έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ με τα ΜΑΤ στο ΠΑΜΑΚ το 2017 και το πόρισμα Παρασκευόπουλου το 2018, το κάνει και η τωρινή κυβέρνηση. Ο (αποδεκτός και από τον ΣΥΡΙΖΑ) Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ που επί προηγούμενης υπουργίας του διαπομπεύτηκαν οροθετικές γυναίκες για λίγα ακροδεξιά ψηφαλάκια, ανακοίνωσε σχέδιο εκκένωσης για διάφορα πανεπιστήμια όπως το ΑΠΘ, το οποίο θα αντιμετωπίσει το ζήτημα με πολύ πιο σκληρούς όρους. Στο σχέδιο αυτό θα συμμετέχουν οι ομάδες ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ και η Ασφάλεια, στην οποία φαίνεται ότι ξαναδημιουργείται το «Σπουδαστικό Τμήμα», δηλαδή εκείνο που φακελώνει φοιτητές. Παράλληλα, θα υπάρχει 24ωρη παρακολούθηση των πανεπιστημίων από ειδική ομάδα.

Μιλάμε για κομμάτι ενός σχεδίου που δεν αφορά μόνο το πανεπιστήμιο. Ενδεικτικά, παρόμοιο σχέδιο κατατέθηκε και για το «άβατο» των Εξαρχείων όπως δήλωσε ο αρχηγός της αστυνομίας: « Θα κινηθεί το χέρι και με μία ηλεκτρική σκούπα θα μαζέψει όλα τα σκουπίδια». Στις επόμενες μέρες αποδείχθηκε ποιους ορίζει ως σκουπίδια η Νέα Δημοκρατία. Πολλαπλές επιθέσεις σε καταλήψεις όπου στεγάζονται πρόσφυγες αλλά και άσκηση σωματικής βίας από τα ΜΑΤ στους πρόσφυγες και  κορύφωση αυτών των επιθέσεων  ο βανδαλισμός της κοινωνικής κατάληψης Κ*ΒΟΞ όπου τα ΜΑΤ προκάλεσαν αμέτρητες ζημίες στον χώρο, έστειλαν έναν αγωνιστή στο νοσοκομείο και πέταξαν δακρυγόνα σε κλειστό χώρο. Τα ΜΑΤ απλά προστάτεψαν την επένδυση του κράτους στην περιοχή, την μεταπώληση ναρκωτικών παντός τύπου δηλαδή, από τον κόσμο που στα πλαίσια Φεστιβάλ την είχε σταματήσει.

Αυτό φυσικά μας βάζει σε σκέψεις: ποιο πρόβλημα πάει να λύσει η κυβέρνηση της ΝΔ; Η ίδια η ΕΛΣΤΑΤ δηλώνει ότι τα κρούσματα κοινών ποινικών αδικημάτων στα πανεπιστήμια είναι πολύ λιγότερα από τους υπόλοιπους δημόσιους χώρους, βγάζοντας ΨΕΥΤΕΣ τους κυβερνητικούς και μη που μιλάνε για «ανομία» στο πανεπιστήμιο. Ανομία στο πανεπιστήμιο υπάρχει φυσικά, αλλά στη Θεσσαλονίκη όλοι ξέρουν ποιοι συγκεκριμένα έφεραν τις ναρκομαφίες στο ΑΠΘ. Λιμάνι, Ναβαρίνου, Ροτόντα και τώρα ΑΠΘ. Τι κοινό έχουν τα μέρη από τα οποία πέρασαν οι ναρκοπιάτσες; Μα φυσικά χαμηλές τιμές ακινήτων και μαζικά Rbnb. Και μία αστυνομία που λειτουργεί κυριολεκτικά σαν διαχειριστής του ναρκεμπορίου, απλώς ρυθμίζοντας ζώνες στις οποίες θα υπάρχουν οι διάφορες συμμορίες για να μην τσακώνονται και διώχνοντάς τες όταν οι πιέσεις των καταστηματαρχών μεγαλώνουν. Όπως στη Ροτόντα άνοιξαν μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων με το που μεταφέρθηκε κομμάτι της πιάτσας στο ΑΠΘ, έτσι και στο ΑΠΘ με το που φύγει η πιάτσα θα έχουν ανοίξει πολλά «καινούργια» μαγαζιά και τα «νοίκια» θα έχουν πέσει, σε ένα πανεπιστήμιο έτοιμο για ξεπούλημα.

Κανένα νταλκά δε βαράνε για τους ανθρώπους που ζουν, δουλεύουν, υπάρχουν στο ΑΠΘ. Κανένα ζήτημα δεν έχουν με τη διακίνηση ναρκωτικών, ίσα-ίσα σφίγγουν το χέρι του Μαρινάκη, του μεγαλύτερου πρεζέμπορου στην Ελλάδα. Θέλουν να χτυπήσουν το άσυλο, ώστε να ξεπουλήσουν ακόμα και αυτά τα ελάχιστα που έχουν μείνει και αξίζουν να πουληθούν (ποιο μάθημα άραγε έχει σειρά στον τομέα ηλεκτρονικής;), να διαλύσουν αυτά που «δεν πουλάνε» (ας δούμε τι γίνεται στο hardware της σχολής), να υποτάξουν στο βωμό της αξιολόγηση ότι δεν αγοράζεται ακόμα.

Έτσι κάπως, επιστρέφουμε στο σχέδιο εκκένωσης που έβγαλε η ΝΔ για το ΑΠΘ και άλλα πανεπιστήμια, καθώς όλα πλέον βγάζουν νόημα. Η κυβέρνηση λέει ότι θέλει να προστατεύσει τα κτίρια, τους φοιτητές και την περιουσία του πανεπιστημίου. Ποια κτίρια; Εκείνα που πέφτουν οι σοβάδες στα κεφάλια μας; Εκείνα με τα ρημαγμένα εργαστήρια, τις υπηρεσίες που υπολειτουργούν και τις διαλυμένες τουαλέτες; Ή μήπως τις λέσχες και τις εστίες που ξεπουλάει σε εργολαβίες; Ποιους φοιτητές να προστατεύσει; Εκείνους που η ίδια η κυβέρνηση πετάει εκτός εστιών και λεσχών σίτισης; Εκείνους που αναγκάζει από το πρώτο έτος να δουλεύουν σε μπαρ, call center, φυλλάδια με εργοδότες που δεν έχουν υποχρέωση να μας ασφαλίζουν, να αιτιολογούν την απόλυσή μας, καμιά φορά ακόμα και να μας πληρώνουν; Τους φοιτητές που θέλει να διαγράφει στα ν+2; Εκείνους που όταν διαμαρτύρονται τους ρίχνει δακρυγόνα και τους χτυπάει με γκλομπ; Εκείνους που όταν κάνουν συνέλευση στο ΠΑΜΑΚ τους διώχνει; Εκείνους που η νεολαία της, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ εκβιάζει στο ΤΕΙ με τη μαφία που έχει στήσει;

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Δεν έχουν μείνει και πολλά να προστατέψει η κυβέρνηση στο ΑΠΘ. Τα περισσότερα καλά εργαστήρια (βλ. μηχανολόγους) αξιοποιούνται για έρευνες εταιριών που βγάζουν κρυφές πατέντες, ακόμα και για την πολεμική βιομηχανία (!), οι περισσότερες δομές, λειτουργίες και υπηρεσίες των ιδρυμάτων είτε είναι σε εργολάβους, είτε λειτουργούν με επιχειρηματικά κριτήρια για να ξεπουληθούν αν γίνουν βιώσιμες. Το μόνο πράγμα που έχει μείνει για να προστατέψει η αστυνομία είναι οι εργολάβοι, οι επιχειρήσεις στις σχολές και η κουστωδία του ακαδημαϊκού κατεστημένου (νέα μετεγγραφή ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πρώην βουλευτής ΠΑΣΟΚ, καθηγητής στη Νομική) που κάνει κλειστές συγκλήτους και διατηρεί πλήρες καθεστώς οικονομικής αδιαφάνειας στο ΑΠΘ.

Το ΑΣΥΛΟ είναι βαθιά ριζωμένο στις μνήμες του λαού, της νεολαίας, των φοιτητών και των εργαζομένων. Από τον καιρό της χούντας και το ''ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'', τις απεργιακές κινητοποιήσεις της μεταπολίτευσης, τον Νίκο Τεμπονέρα, τον Σωτήρη Πέτρουλα μέχρι τα φοιτητικά κινήματα και τις καταλήψεις την εποχή του Αρσένη, το 2006-07, το Δεκέμβρη του 2008, το 2011 απέναντι στο νόμο Διαμαντοπούλου, το 2013 και τις φοιτητικές καταλήψεις των φοιτητών στο πλευρό των απεργών διοικητικών υπαλλήλων μέχρι σήμερα, αυτό είναι που φοβούνται οι κυβερνήσεις και θέλουν να καταστείλουν ,τους αγωνιζόμενους φοιτητές. Ας θυμηθούμε το «ντου» των ΜΑΤ στην κατάληψη της πρυτανείας από εργολαβικούς και φοιτητές το 2012. Αυτή την κατάσταση θέλει να επιβάλλει η ΝΔ. Ένα αποστειρωμένο πανεπιστήμιο όπου οι γενικές συνελεύσεις και οι αγώνες των φοιτητών κατά της επίθεσης στην δημόσια και δωρεάν παιδεία δεν έχουν θέση.

Ας τους θυμίσουμε λοιπόν ότι το άσυλο δεν είναι η πηγή της εγκληματικότητας και ότι ακόμα και στα ΛΑΜΠΕΡΑ ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού υπάρχουν θάνατοι από χρήση ναρκωτικών, εκτεταμένη διακίνηση ναρκωτικών, βιασμοί και δολοφονίες. Το πανεπιστήμιο ανήκει στους φοιτητές και όχι στις εταιρίες.

Εμείς παλεύουμε για ένα εντελώς διαφορετικό πανεπιστήμιο, στο οποίο θα μπορούμε να σπουδάζουμε όλοι-ες με αξιοπρέπεια, ανεξάρτητα από το πόσα λεφτά έχουμε, από πού ξεκινήσαμε και το πόσο καλοί είμαστε στις σάπιες, αντιπαραγωγικές εξετάσεις που δια βίου μας υποβάλει το σύστημα. Ένα πανεπιστήμιο που θα παρέχει σύγχρονη, ολόπλευρη επιστημονική γνώση σε μία σχολή και ένα πτυχίο για κάθε αντικείμενο, κόντρα στον κατακερματισμό των αντικειμένων αλλά και της θεωρίας με την πράξη. Για ακαδημαϊκή έρευνα που θα καλύπτει τις ανάγκες της κοινωνίας, όχι την «καπιταλιστική γυμναστική» των πόλεων-φαντασμάτων στην Κίνα, την ανάγκη των ισχυρών για πολέμους και έλεγχο των φυσικών πόρων, την ανάγκη της κάθε Eldorado για χρυσό σε βάρος του περιβάλλοντος. Για δουλειά για όλους μας, με μόνη προϋπόθεση το πτυχίο. Να καταργηθεί η ανεργία γιατί είναι παράλογο να περιμένουμε τους επενδυτές να μας δώσουν άδεια να δουλέψουμε ενώ έχουμε τους πόρους, τα μυαλά, τα χέρια, τις ιδέες και την τεχνογνωσία. Αξιοπρεπείς μισθούς, γιατί κανείς δεν αξίζει να παίρνει 3 ευρώ την ώρα όταν κηφήνες που πουλάνε και αγοράζουν μετοχές συσσωρεύουν χρήμα που δεν κινείται.

Και άσυλο είναι να μπορούμε να αγωνιζόμαστε γι αυτά. Κι ακόμα κι αν δεν το γράφει σε ένα κομμάτι χαρτί, εμείς θα το κάνουμε και θα το επιβάλλουμε γιατί είναι δικαίωμά μας. 
Αυτοί οι λόγοι, όπως και όλοι οι λόγοι του κόσμου, δείχνουν ότι έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας. Όλοι-ες στη Γενική Συνέλευση του ΣΦ Ηλ-Μηχ, Παρασκευή 6/9, 16:00 η ώρα στην Α5

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2019

Τρίτη 16 Ιουλίου 2019

Ανακοίνωση ΑΡ.ΑΓ.Ε.-ΕΑΑΚ για το άσυλο και την εγκληματικότητα στο πανεπιστήμιο.

Οι εγκληματίες στα πανεπιστήμια καμιά φορά φοράνε και γραβάτα.
Λίγες μόνο μέρες μετά τις εκλογές, η Νέα Δημοκρατία ως νέα κυβέρνηση δηλώνει ότι το πρώτο νομοσχέδιο που θα περάσει από τη Βουλή θα περιλαμβάνει την κατάργηση του ασύλου. Σωπάτε! Ας κάνουμε έναν απολογισμό σε σχέση με την παρουσία και εισβολή αστυνομικών δυνάμεων σε πανεπιστημιακούς χώρους επί ΣΥΡΙΖΑ: 1) εισβολή των ΜΑΤ στο ΠΑΜΑΚ το 2017 με εντολή του φασίστα Ζαπράνη για να χτυπήσουν φοιτητές, 2) εισβολή των ΟΠΚΕ φέτος στις εστίες πάνω στο ψάξιμο ναρκωτικών με αιφνιδιαστικά «ντου» σε δωμάτια φοιτητών που δεν είχαν σχέση με το ναρκεμπόριο, 3) κάθε τρεις μέρες τον τελευταίο χρόνο η ΟΠΚΕ μπαίνει στο ΑΠΘ το βράδυ για να πιάσει ναρκεμπόρους. Αν μιλάμε λοιπόν για κατάργηση ασύλου, λυπόμαστε πολύ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ την έχει κάνει ήδη. Μάλιστα, είχε βγάλει και το πόρισμα Παρασκευόπουλου που ποινικοποιεί τους αγώνες στο πανεπιστήμιο, το οποίο είναι στη διάθεση της ΝΔ για να το χρησιμοποιήσει. Αλλά αυτή είναι η ουσία του δικομματισμού που πάνε να στήσουν: ο ΣΥΡΙΖΑ θα φέρνει τη ΝΔ και η ΝΔ το ΣΥΡΙΖΑ. Το ένα κόμμα θα κάνει το άλλο να φαίνεται καλύτερο, ενώ ουσιαστικά είναι ήδη προσυμφωνημένο ότι θα ακολουθήσουν ακριβώς την ίδια πολιτική. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι τελευταίες εκλογές ήταν τόσο βαρετές. Αφού όλα είχαν προσυμφωνηθεί και έμενε να βρεθεί ποιος θα τα υλοποιήσει.

Είναι κοινός τόπος ότι πρέπει όλοι οι εγκληματίες να φύγουν από το ΑΠΘ. Οι ναρκέμποροι δεν έχουν καμία θέση στο πανεπιστήμιο, ούτε και στην κοινωνία. Ας αναρωτηθούμε όμως: μόνοι τους επέλεξαν το ΑΠΘ ως ορμητήριό τους; Η απάντηση είναι όχι. Η ίδια η αστυνομία τους εξώθησε στο ΑΠΘ, διότι στα προηγούμενα στέκια τους, η Ροτόντα και πιο παλιά η Ναβαρίνου ή το λιμάνι, παραπονιούνταν οι μαγαζάτορες για τη γκετοποίηση. Η αστυνομία λοιπόν αντί να προσπαθήσει να εξαλείψει το ναρκεμπόριο, απλά το διαχειρίστηκε μεταφέροντάς το στο ΑΠΘ, όπου τότε δεν υπήρχαν ακόμα μαγαζάτορες να παραπονεθούν. Βέβαια, προκαλεί ερωτήματα το πώς κάθε σημείο από το οποίο πέρασαν οι ναρκέμποροι ξαφνικά απέκτησε νοικιάρηδες που αγόραζαν τα σπίτια για ένα κομμάτι ψωμί, λόγω της υποβάθμισης. Μήπως εν τέλει το gentrification αυτό ήρθε και στο ΑΠΘ για να αγοράσουν οι ιδιώτες τις υποδομές του και να εκμεταλλευτούν τις λειτουργίες του κοψοχρονιά; Γι αυτό η αστυνομία όπως και η κυβέρνηση που δίνει το χέρι της στον Μαρινάκη που είχε 2 τόνους ΠΡΕΖΑ στο πλοίο του, είναι εχθροί μας στην υπόθεση του να φύγουν οι έμποροι από τα πανεπιστήμια. Όλοι μαζί ενοχοποιούν τους φοιτητικούς αγώνες για το δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλειά, στην ειρηνική ζωή και την ελευθερία, ενοχοποιούν τους τοξικοεξαρτημένους και γενικά τους αδύναμους για να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες και να μας στρέφουν τον έναν ενάντια στον άλλον.

Πέρα από αυτά όμως, συνήθως δεν αναφέρονται οι υπόλοιποι εγκληματίες που υπάρχουν στο πανεπιστήμιο. Δεν αναφέρονται οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε φοιτήτριες και οι εκβιασμοί για το πέρασμα των μαθημάτων από καθηγητές όπως ο Κλεάνθης Κωνσταντινούδης του ΤΕΙ Σερρών, εργολάβοι όπως αυτός της λέσχης ΑΠΘ που κερδοσκοπεί πάνω στις υποδομές του δημόσιου πανεπιστημίου και την ανάγκη των φοιτητών για σίτιση. Πρυτάνεις σαν το Μήτκα ο οποίος δε δίνει στη δημοσιότητα τους οικονομικούς απολογισμούς, φέρνει μπράβους κάθε φορά που οι φοιτητές πάνε στη σύγκλητο να καταθέσουν τα αιτήματά τους και συνδιαλέγεται με σκοταδιστές σαν τον Άνθιμο, πρυτάνεις σαν το Μυλόπουλο που έφερε τα ΜΑΤ στην πρυτανεία το 2012 για να διαλύσουν την απεργία των εργολαβικών, να συλλάβουν 16 φοιτητές και να ξυλοκοπήσουν ακόμα περισσότερους.  Καθηγητές που βαράνε φοιτητές όπως ο πρόεδρος των Τοπογράφων ΑΠΘ Κωνσταντίνος Τοκμακίδης ή σαν το Ζαπράνη που έστειλε τα ΜΑΤ εναντίον φοιτητών του στο ΠΑΜΑΚ (επί ΣΥΡΙΖΑ). Το καθηγητικό κατεστημένο, μια από τις ελάχιστες συντεχνίες που έχει μείνει αλώβητη στην κρίση, κομμάτια του οποίου έχουν βιομηχανίες δημιουργίας papers τα οποία τίποτα καινούργιο δεν προσφέρουν στην επιστήμη αλλά συντηρούν ένα status quo στο star system του academia, πάνω στην απλήρωτη δουλειά μεταπτυχιακών-διδακτορικών-ερευνητών-επιστημονικών συνεργατών. Που μετατρέπουν τη γνώση σε εμπόρευμα ακόμα κι όταν αυτό ευνουχίζει τις απελευθερωτικές δυνατότητές της για την κοινωνία. Γι αυτούς τους εγκληματίες, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα όχι μόνο δε ζητάνε «έξωση» από το πανεπιστήμιο, αλλά τους καλύπτουν συντηρώντας κομματικούς μηχανισμούς και συντεχνιακές συμφωνίες, μιλώντας για « αποκλειστικά ακαδημαϊκό άσυλο». Το ακαδημαϊκό άσυλο έχει νόημα μόνο όταν η έρευνα, η γνώση, η τεχνολογία που παράγεται είναι στην υπηρεσία του λαού και της κοινωνικής πλειοψηφίας, όχι όταν απαξιώνεται η βασική έρευνα και η εφαρμοσμένη γίνεται βορά των επιχειρήσεων, του στρατού, των πατεντών.

Όλοι αυτοί μας λένε ότι πρέπει να γίνουμε πανεπιστήμιο αντάξιο των Ευρωπαϊκών και των Αμερικάνικων. Είμαστε στην ευχάριστη θέση να τους ανακοινώσουμε ότι και αυτά τα πανεπιστήμια έχουν αγώνες, από το φοιτητικό κίνημα φέτος στη Γαλλία ενάντια στην εισαγωγή ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση, μέχρι το φοιτητικό κίνημα στην Αλβανία που έστησε τον Ραμά στη γωνία, τα rent strikes στις εστίες της Αγγλίας, τις κινητοποιήσεις φοιτητών-εργαζόμενων στις λέσχες του Harvard, τις απεργίες διδακτορικών παγκοσμίως με αίτημα να έχουν σωματεία και η λίστα δεν τελειώνει. Αγώνες που έγιναν και στην Ελλάδα, για την εργασιακή προοπτική των καθηγητικών και των πολυτεχνικών, ενάντια στις συγχωνεύσεις, για τη φοιτητική μέριμνα, τις ελευθερίες στο πανεπιστήμιο.  Αυτό είναι το πανεπιστήμιο που έχουμε ανάγκη εδώ και τώρα: ανοιχτό στους αγώνες μας, στην ανατρεπτική πολιτική έκφραση, τον πολιτισμό, τις νέες καινοτόμες ιδέες και κλειστό στις εταιρίες, τους εργολάβους, την αστυνομία, το στρατό.

Τους έχουμε όμως και μια δεύτερη έκπληξη: στα πρωτοκλασάτα πανεπιστήμια υπάρχει σκληρότατη εγκληματικότητα. Πέρα από την οικονομική, πολιτική και επιστημονική διαφθορά που δεν είναι καθολική αλλά βγαίνει συχνά στη φόρα, υπάρχει και το κοινό έγκλημα. Θάνατοι από ναρκωτικά στις εστίες (αλλά τουλάχιστον δε γίνεται σε κοινή θέα θα πουν τα στελέχη του ΑΠΘ), πολλοί, κατακόρυφα αυξανόμενοι βιασμοί σε ένα αποκτηνωμένο περιβάλλον, από πλούσιους φοιτητές που νομίζουν ότι όλα τους ανήκουν, τους οποίους συγκαλύπτουν τα ίδια τα πανεπιστήμια για να μη χαλάσει το «πρεστίζ», φοιτήτριες που εκπορνεύονται για να πληρώσουν τα φοιτητικά δάνεια! Άραγε ποιος φταίει εδώ; Η κοινωνική συνθήκη που αλλωτριώνει τον άνθρωπο ή τον μετατρέπει σε κτήνος ή η έλλειψη αστυνόμευση (στις ΗΠΑ δεν πάει παραπάνω βέβαια). Τα φοιτητικά δάνεια και οι ανισότητες στην εκπαίδευση ή οι φοιτήτριες της Σουηδίας που αναγκάζονται να εκπορεύονται σε sugar daddies για να έχουν μια ευκαιρία να σπουδάσουν; Ή μήπως αυτά δεν απασχολούν τα μεγαλοστελέχη του ΑΠΘ και τις κυβερνήσεις όσο γίνονται «στα μουλωχτά»;

Η αστυνομία δε λύνει το πρόβλημα, στην περίπτωση του ΑΠΘ είναι μέρος του κιόλας. Οι κυβερνήσεις συντηρούν κομματικούς στρατούς και νοιάζονται μόνο για το πώς θα πουλήσουν την έρευνα, τους φοιτητές ως μελλοντικό εργατικό δυναμικό και τις υποδομές.

Το δικό μας άσυλο, αυτό που τους πονάει πραγματικά, είναι η εξασφάλιση ότι θα μπορούμε ελεύθερα να κάνουμε συνδικαλισμό, να πράττουμε πολιτικά, να οικειοποιούμαστε το χώρο του πανεπιστημίου, να παλεύουμε μέσα από τους φοιτητικούς μας συλλόγους ενάντια στους προαναφερθέντες εγκληματίες και τις πολιτικές τους που ρημάζουν το μέλλον μας. Για να μπορέσουμε να αλλάξουμε την κοινωνία που γεννά τους εγκληματίες και εξαθλιώνει τους ανθρώπους. Οι τράπεζες, οι κυβερνήσεις, η αστυνομία, ο στρατός, οι πολυεθνικές έχουν άσυλο. Αστυνομεύουν τον εαυτό τους, «ελέγχουν» τον εαυτό τους, διαπραγματεύονται με τον εαυτό τους. Αλλά όταν οι φοιτητές ζητάνε το ίδιο, όλοι αυτοί ενώνονται σε μια γροθιά για να το αποτρέψουν.

Γιατί αν κάποιοι έχουν όντως παλέψει ενάντια στην γκετοποίηση του πανεπιστημίου από τους ναρκεμπόρους, αυτοί είναι οι φοιτητές που μέχρι αργά το βράδυ κρατάνε τις σχολές τους ανοιχτές και γεμάτες ζωή, αυτοί που μερικές φορές έχει χρειαστεί να συγκρουστούν με τους εμπόρους για να περιφρουρήσουν αυτή τους την πρακτική.

-Καμία σκέψη για εισβολή της αστυνομίας ενάντια σε φοιτητικές κινητοποιήσεις! Νομοθετική κατοχύρωση του ασύλου των αγώνων και των ελευθεριών. Επέκτασή του σε χώρους δουλειάς και σχολεία. Κάτω τα χέρια από τους φοιτητικούς συλλόγους.

-Να ανοίξουν τώρα οι σύγκλητοι για τους φοιτητές, με ανακοίνωση μέρας-ώρας-μέρους τουλάχιστον 2 μέρες πριν! Ανοιχτοί οικονομικοί απολογισμοί.

-Επανοικειοποίηση του χώρου του πανεπιστημίου μέσα από την πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική μας δράση. Χώροι για όλες τις πολιτιστικές ομάδες. Τα μαθήματα να σταματούν όταν γίνεται συνέλευση.

-Έξω οι εταιρίες, οι εργολάβοι και ο στρατός από τις σχολές. Παιδεία και έρευνα για τις ανάγκες του λαού και τις νεολαίας. Καμία ανοχή σε όσους κάνουν κατάχρηση της νομοθετημένης εξουσίας τους απέναντι στην πλειττόμενη πλειοψηφία του πανεπιστημίου.
-Φοιτητικός και εργατικός έλεγχος στο πανεπιστήμιο και την έρευνα με βάση τις συλλογικές μας αποφάσεις.

-Ανατροπή της κυβέρνησης ΝΔ, η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δε θα περάσει με καμία κυβέρνηση



Τετάρτη 3 Απριλίου 2019

O Ρεαλισμός τους δεν μας χωρά!


Ο Ρεαλισμός τους δεν μας χωρά

τα θέλουμε και θα τα πάρουμε όλα πίσω

απρίλης 2019

Ζούμε σε μια εποχή μεγάλων προκλήσεων, αλλά καιι τρομερών δυνατοτήτων. Γίνεται όλο και πιο φανερό μετά από 11 χρόνια κρίσης, ότι όσες συνταγές έχουν δοκιμαστεί παγκοσμίως (ένταση ελαστικής εργασίας, επιβάρυνσης της εργατικής τάξης εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ζωής, λιτότητα, πολεμικές συρράξεις όπως στη Συρία) δε δίνουν την πολυπόθητη ανάπτυξη και σταθερότητα. Ίσα ίσα, το πρόβλημα προέκυψε από την ίδια την λειτουργία του συστήματος και όχι τις ατέλειές του. Και σε αυτό το πλαίσιο προς το παρόν ακόμα προσπαθούν να το μπαλώσουν: πόλεμος, φτώχεια, μετανάστευση,εργοδοτική τρομοκρατία, ανεργία και  εργασιακή επισφάλεια είναι το μέλλον, για το οποίο μας προετοιμάζουν. Ένα μέλλον δυσοίωνο, στο οποίο είτε θα δουλεύουμε με μισθούς πείνας, είτε θα μεταναστέψουμε, είτε θα πολεμήσουμε για τα συμφέροντα τους. Σε αυτήν την κατάσταση που διαμορφώνεται, εμείς θα είμαστε η γενιά που δε θα δεχτεί να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη, θα παίξουμε και εμείς το ρόλο μας στο να διαμορφώσουμε το μέλλον όπως μας αξίζει, σύμφωνα με τις σύγχρονες δυνατότητες της εποχής.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι για να μην ανέβει η ακροδεξιά, πρέπει να δώσουμε λευκή επιταγή σε «προοδευτικά» μέτωπα τύπου ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν τις πολιτικές της λιτότητας, των μνημονίων για 60 χρόνια, της συνολικής εξαθλίωσης του λαού. Στο πανεπιστήμιο αυτό εκφράζεται με την κατεύθυνση της κυβέρνησης της διάλυσης κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας και της περεταίρω επιχειρηματικοποίησής της, της υποταγής της γνώσης και της έρευνας στις ανάγκες των εταιριών και όχι για τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, τις εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις που αναδιατάσσουν όλο το χάρτη της εκπαίδευσης και όχι μόνο. Την ίδια ώρα, μας λένε ότι το πρόβλημα είναι καθαρά οικονομικό και δεν είμαστε αρκετά παραγωγικοί. Ξεχνάνε βέβαια να πούνε ότι ο λαός και ειδικά η νεολαία, έχουμε καταδικαστεί στο να δουλεύουμε και να παράγουμε μια ζωή μέσα στην επισφάλεια, με την ανεργία να παραμονεύει ως κίνδυνος και όλα αυτά για να πληρώνουμε ένα χρέος που δεν είναι δικό μας, για να δίνονται φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές κ.ο.κ. Η ουσία λοιπόν είναι ότι όσο και να ανέβει η παραγωγικότητα, δε θα βελτιωθεί η ζωή μας αν δεν καταφέρουμε να κερδίσουμε κρατική χρηματοδότηση για τις ανάγκες μας, σε μια εποχή τρομερών δυνατοτήτων στην επιστήμη και την τεχνολογία. Και αυτό γίνεται μόνο με επιθετικούς αγώνες, μέσω της μαζικοποίησης των γενικών συνελεύσεων και όχι απλά να τρέχουμε πίσω από κάθε αρνητική εξέλιξη προσπαθώντας να συμμαζέψουμε τα συνήθως ασυμμάζευτα.

Πανεπιστήμιο

Ποιος ανέχεται: (α) να μη λειτουργούν εργαστήρια ,(β) να είναι στον αέρα κομμάτια της διδακτικής διαδικασίας (πχ εκδρομές), να μην έχουμε καθηγητές και να μη διδάσκονται μαθήματα λόγω αυτής της έλλειψης, (γ) Τα προγράμματα σπουδών να είναι σε γενικές γραμμές απαρχαιωμένα επιστημονικά και υποταγμένα στις ανάγκες της αγοράς, με αποτέλεσμα να σου επιβάλλεται έμμεσα να πληρώσεις σεμινάρια ή μεταπτυχιακά για να καλύψεις το κενό; 
Ποιος μπορεί να σπουδάσει με αξιοπρεπείς όρους όταν τον πετάνε έξω από τις εστίες και πρέπει κάθε μήνα να σκέφτεται πώς θα πληρώσει το νοίκι και τους λογαριασμούς; Όταν η πάνω λέσχη είναι κλειστή 5 από τις 7 μέρες της εβδομάδας και δημιουργούνται ακραίες ουρές στην κάτω λέσχη ή όταν προσπαθούν να μας αποκλείσουν με ελέγχους και τραμπουκισμούς; Όταν πληρώνουμε λεφτά σε λεωφορεία ή πλοία και αεροπλάνα για να γυρνάμε σπίτια μας, ενώ κανονικά θα έπρεπε να είναι δωρεάν;  Ή όταν πρέπει να αγοράζουμε σχεδιαστικά και άλλα αναλώσιμα με λεφτά από την τσέπη μας; 
Μας λένε ότι φταίει που το ΑΠΘ έχει πιο πολλούς φοιτητές απ’ όσους μπορεί να αντέξει. Άραγε γι αυτό προσπαθούν (και όχι μόνο στο ΑΠΘ αλλά παντού) να διώξουν κόσμο από το πανεπιστήμιο;

Η υποβάθμιση των σπουδών μας δε γίνεται εξαιτίας αυτού, αλλά επειδή το κράτος δε δίνει λεφτά για την παιδεία! Ακόμα όμως και τα πετσοκομμένα λεφτά που δίνει για την παιδεία «φιλτράρονται» ξανά και ξανά μεταξύ εργολάβων όπως αυτόν στη λέσχη αλλά και εταιριών που εισχωρούν στο πανεπιστήμιο για να βγάλουν κέρδος, οπότε αυτό που καταλήγει στις σχολές μας είναι ένα ισχνό ποσοστό που δε φτάνει οριακά ούτε για τη συντήρηση των εργαστηρίων. Αυτή είναι η πολιτική του «εκσυγχρονισμού» και «επιχειρηματικοποίησης» των ιδρυμάτων που προκρίνει και η ΔΑΠ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Να μας λένε από τη μία ότι δεν έχουν λεφτά για τις ανάγκες, αλλά να «σκάνε» εκατομμύρια για το ΝΑΤΟ, το χρέος, τους πολεμικούς εξοπλισμούς, την εκκλησία και τις μίζες.

Και ποιος είναι ο αποδιιοπομπαίος τράγος τους; Τα παιδιά των ΤΕΙ που απειλούν, υποτίθεται, την πολύτιμη συντεχνία των μηχανικών. Λες και τα «ανωτατοποιημένα» ΤΕΙ θα αποκτήσουν «μαγικά» ανθρώπινες συνθήκες σπουδών. Λες και τα επαγγελματικά δικαιώματα, που υπάρχουν στο δικό μας πτυχίο, εφαρμόζονται στην αγορά εργασίας (νοτ). Ιδιαίτερα όταν στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής υπάρχουν 3 σχολές με επαγγελματικά δικαιώματα ηλεκτρολόγου. Αυτό που χρειάζεται πραγματικά, είναι ο κοινός αγώνας σε ΑΕΙ-ΤΕΙ ενάντια στις συγχωνεύσεις-διασπάσεις-καταργήσεις σχολών. Κοινό αίτημα μας, να υπάρχει ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο και όχι μια ολόκληρη σούπα από 2ετή, 4ετή, 5ετή πτυχία, πιιστοποιήσεις και skills πάνω στο ίδιο αντικείμενο. Κανένας κατακερματισμός του γνωστικού αντικειμένου μας. Θέλουμε και τη θεωρία και την πράξη, με εναρμονισμένο τρόπο, μέσα στα προγράμματα σπουδών. Θέλουμε δουλειά, χωρίς να πρέπει να ξηλωνόμαστε για να αποκτήσουμε προσόντα που κόβονται από τις σχολές, χωρίς να ανταγωνιζόμαστε για το ποιος θα έχει το μικρότερο μεροκάμματο για τη μεγαλύτερη εξειδίκευση.

Αν κάποιος μπορεί να αντιστρέψει αυτή την κατάσταση, αυτοί είμαστε εμείς. Λεφτά για την παιδεία δε θα δώσει καμία κυβέρνηση. Εμείς είμαστε αυτοί που με όπλο τις συλλογικές μας διαδικασίες πρέπει να επιβάλουμε το να δωθούν λεφτά από το κράτος για τις σχολές μας και τις δικές μας ανάγκες. Παράδειγμά μας οι 5 καταλήψεις του υπουργείου παιδείας από τουυς φοιτητικούς συλλόγους της Αθήνας, το μαζικό κίνημα των φοιτητών-μαθητών-αναπληρωτών και μονίμων στα σχολεία, οι καταλήψεις ερευνητικών κέντρων ή του ΙΝΕΔΙΒΙΜ και το «πάγωμα» της επιχειρηματικής δραστηριότητας, τα 100.000 ευρώ που κέρδισαν οι συμφοιτητές μας στο Ρέθυμνο για τη λέσχη τους το 2015 κ.ο.κ. Όλοι αυτοί οι αγώνες, αλλά και πολλοί άλλοι που δώθηκαν, δείχνουν τον τρόπο για να σπουδάζουμε όλοι και όλες με αξιοπρέπεια, με αγώνα ενάντια στους ταξικούς φραγμούς. Κόντρα στην κατεύθυνση των κυβερνήσεων-ΕΕ-κεφαλαίου για ένα πανεπιστήμιο μικρό, ευέλικτο, αυτοχρηματοδοτούμενο, που θα λειτουργεί με επιχειρηματικά κριτήρια, θα χωράει μόνο τους λίγους που θα έχουν την οικονομική δυνατότητα και θα προσαρμόζεται στις ανάγκες της αγοράς εργασίας και του κεφαλαίου.

Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να έχουμε πραγματικό έλεγχο επί των σπουδών μας και των όρων φοίτησης: γενική συνέλευση-απόφαση-επιβολή της συλλογικής μας απόφασης. Για να μη μείνει ούτε ένας άνθρωπος εκτός σχολής, για να μην σπαταλάμε 5 ή παραπάνω χρόνια σε ένα μείγμα τεχνοκρατισμού και απαρχαιωμένης, σκόρπιας γνώσης και να χρειάζεται να τρέχουμε αλλού για να καλύψουμε τα κενά. Το επιβάλλουμε στο τώρα! Αποφασίζουμε-υλοποιούμε-επιβάλλουμε τις ανάγκες μας συλλογικά! Ο σύλλογός μας φέτος πρωτοστάτησε σε κινητοποιήσεις για τη λέσχη, απαντώντας στους τσαμπουκάδες στην είσοδο, ενώ πλέον είναι κατοχυρωμένο το ότι είμαστε η μοναδική λέσχη πανελλαδικά που δεν πληρώνει κανείς! Έδειξε αλληλεγγύη στους εστιακούς με τελευταία περίπτωση την πορεία στις 27 Μάρτη και πιο πριν στην κατάληψη της πρυτανείας. Οι Ηλεκτρολόγοι είναι από τις λίγες σχολές πανελλαδικά που έχει πτυχιακή εξεταστική από το 9ο εξάμηνο, ενώ φέτος ο σύλλογος κέρδισε και πτυχιακή εξεταστική στο 8ο εξάμηνο για τους φοιτητές ΠΠΣ. Έδωσε τη μάχη για τις συγχωνεύσεις, ενώ διεκδίκησε με καταλήψεις και κινητοποιήσεις την αύξηση των μελών ΔΕΠ και τη μη κατάργηση μαθημάτων, όπως αυτό της ασφάλειας στο 9ο εξάμηνο. Συνεχίζουμε δυναμικά για νέες κατακτήσεις! Σε συντονισμό από τα κάτω με άλλους συλλόγους, με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, διεκδικούμε την παιδεία των αναγκών και των ονείρων μας!

Διεκδικούμε:
//Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία στο ύψος των αναγκών μας.
//Δημόσια-δωρεάν, ΕΝΙΑΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ εκπαίδευση για όλους-ες με ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, αγώνας ενάντια στους ταξικούς φραγμούς. 
//Όλη η γνώση στο πτυχίο-καμία μεταφορά μαθήματος του πτυχίου σε μεταπτυχιακό. 
//Έξω οι εταιρίες και οι εργολάβοι από τις σχολές. 
//Δημόσια-δωρεάν φοιτητική μέριμνα για όσους-ες το χρειάζονται. 
//Φοιτητικός και εργατικός έλεγχος στη γνώση, την έρευνα και κάθε λειτουργία του πανεπιστημίου με βάση τις συλλογικές μας αποφάσεις και τις κοινωνικές ανάγκες.

Εργασία

Όσοι και όταν τελειώσουμε τη σχολή, θα πρέπει μετά να ψάξουμε για δουλειά. Σε συνθήκες εργασίας όπου θα υπάρχουν απόφοιτοι πολλών ταχυτήτων (από 2ετείς, 4ετείς ή 5ετείς σχολές), όπου ο καθένας θα αναγκάζεται να εξειδικεύεται πάνω σε skills που θα είναι κάθε φορά κομμένα και ραμμένα στις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Για να είναι λοιπόν ο μέσος μηχανικός «ανταγωνιστικός» θα πρέπει να παρακολουθεί σεμινάρια επι πληρωμή για να είναι συνεχώς “up-to-date”, ενώ την ίδια ώρα θα έχει να ανταγωνιστεί κάποιον που είναι πιο ευέλικτος και λιγότερο overqualified, οπότε ο εργοδότης δεν θα χρειάζεται να του πληρώσει και το πτυχίο. Στην πραγματικότητα, λοιπόν αν έχεις λεφτά, θα παίρνεις και προσόντα, αν δεν έχεις…;

Βέβαια, ακόμα και τα επαγγελματικά δικαιώματα που υποτίθεται ότι έχουμε κατοχυρωμένα βάσει του αντίστοιχου ΦΕΚ, είναι στον αέρα και δεν υπάρχουν ακριβώς με πραγματικούς όρους στην αγορά εργασίας. Από τη μία, ο εκάστοτε εργοδότης έχει ένα ολόκληρο νομικό οπλοστάσιο στη διάθεσή του για να παρακάμψει και νομικά κάθε επαγγελματικό και εργασιακό δικαίωμα του μηχανικού: με το να σε δηλώνει ως ιδιωτικό υπάλληλο, υπάλληλλο γραφείου κλπ, ώστε να ανήκεις στην εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας με κατώτατο μισθό τα 550 ευρώ περίπου (μετά τον φόρο). Μπορεί να σε βάλει να δουλέψεις με μπλοκάκι, ώστε να σε απολύει πιο εύκολα, διότι υποτίθεται θα είσαι «συνεργάτης» ή να σε απολύει και επαναπροσλαμβάνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα ώστε να γλιτώνει τον ενδιάμεσο μισθό. Από την άλλη, το ΤΕΕ ήδη έχει λανσάρει μια σειρά από σεμινάρια (πχ ενεργειακοί επιθεωρητές, κτηματολόγοι και άλλα), τα οποία είναι επί πληρωμή και ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ για να σκεφτείς έστω να μπεις σε ένα interview για δουλειά! Μιλάμε για κατάσταση που πρόκειται να γενικευτεί το επόμενο διάστημα με όλο και περισσότερα αντικείμενα να μπαίνουν στα σεμινάρια κατά παραγγελία του ΤΕΕ. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί το τρομερό κόστος της ασφάλισης και η δημιουργία των βαθμίδων μηχανικών.

Όπως λοιπόν σήμερα διεκδικούμε τα δικαιώματά μας μέσα στη σχολή, έτσι αύριο πρέπει να κάνουμε το ίδιο με το σωματείο του κλάδου μας, το ΣΜΤ (Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών), το οποίο μέσα από αγώνες και απεργίες έχει κατοχυρώσει σημαντικά δικαιώματα, ενώ είναι εκεί σε κάθε αυθαίρετη απόλυση ή συμπεριφορά του εργοδότη, περικοπή μισθού και άλλα. Όντως, υπάρχουν οι «συνδικαλιστές που τα φάγανε», αλλά το συγκεκριμένο σωματείο, όπως και πολλά άλλα είναι ταξικό και δημοκρατικό, έξω και ενάντια στη λογική των διεφθαρμένων εργατοπατέρων των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Μαζί με άλλα σωματεία, συγκροτούν ένα ανεξάρτητο, ταξικό κέντρο αγώνα, για αγώνες από τα κάτω που θα ξεπερνάνε τα όρια του απλού οικονομισμού και θα συγκρούονται με τις πολιτικές κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφαλαίου.

Διεκδικούμε: 
//Αυξήσεις στους μισθούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες, με πλήρη εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα. 
//Συλλογική σύμβαση εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στον κλάδο μας ΤΩΡΑ! 
//Ανατροπή της σχέσης μισθών-κερδών για να ζήσουμε σαν άνθρωποι. 
//Κανονικές προσλήψεις ΤΩΡΑ! 
//Όχι στη μαύρη, ανασφάλιστη, ελαστική εργασία! 
//Κατάργηση της δουλειάς με μπλοκάκι. 
//Κατάργηση των άθλιων εργασιακών σχέσεων, των 8μηνων και των voucher. 
//Κατάργηση όλων των αντεργατικών νομοσχεδίων.

Παλεύουμε για την αποτροπή του πολέμου, κόντρα σε ΝΑΤΟ-ΕΕ-ΗΠΑ-Ελληνική Ολιγαρχία!

Μετά από μία χρονιά με Μακεδονικά συλλαλητήρια, φασιστικές επιθέσεις, τη συμφωνία των Πρεσπών που κάθε άλλο παρά λύνει οποιοδήποτε πρόβλημα στην περιοχή, μυρίζει γενικά ένα πολεμικό κλίμα. Το Ελληνικό κράτος τσακώνεται με το Τούρκικο σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι πόκερ, με επίδικο το ποια πολυεθνική θα κάνει τις καλύτερες εξορύξεις και ποιο κράτος θα πάρει τα περισσότερα ψίχουλα. Σε αυτό το πλαίσιο, ενώνεται με τη Χούντα της Αιγύπτου και το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, για να αναγορευτεί σε καλύτερο τοποτηρητή του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Ενώ λοιπόν έχουμε σαν νεολαία να αντιμετωπίσουμε τόσα ζητήματα που αφορούν τη ζωή μας, έρχεται να προστεθεί και η απειλή του πολέμου. Ήδη από πέρσι συζητιέται στην Ελλάδα η θέσπιση υποχρεωτικής θητείας στα 18.  Το Ελληνικό κράτος τις τελευταίες δεκαετίες και η κυβέρνησή του τα τελευταία χρόνια, έχουν επιλέξει τη συμμαχία με τους Αμερικανούς, οι οποίοι χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως μεγάλη βάση του ΝΑΤΟ, αλλά και τοποτηρητή τους στην περιοχή. Ως εκ τούτου, είμαστε μπλεγμένοι σε ένα παιχνίδι που δεν είναι δικό μας και αφορά καθαρά το πώς θα πλουτίσουν ο Βαρδινογιάννης, ο Λάτσης, ο Μπόμπολας, ο Μελισσανίδης, ο Μαρινάκης, ο Κόκκαλης και άλλοι (άραγε θα στείλουν τα παιδιά τους να πολεμήσουν;), σε αντάλλαγμα με τη βοήθεια που θα δώσουν στους Αμερικανούς για τις δουλειές τους σε Βαλκάνια και Μέση Ανατολή.

Και ποιες είναι αυτές οι δουλειές;

-Είσοδος της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για να μην περάσουν από εκεί οι αγωγοί των Ρώσων και σαν βήμα για την Αμερικάνικη ηγεμονία στα Βαλκάνια. Γι αυτό υπογράφηκε η συμφωνία των Πρεσπών και όχι για να «μας κατακτήσουν οι Σκοπιανοί». Και φυσικά σαν αντάλλαγμα, το ελληνικό κεφάλαιο πήρε ακόμα και τα λίγα κομμάτια της πίτας που του έλειπαν από τη γείτονα χώρα, όπως τη μεγαλύτερη εταιρία διανομής ρεύματος, τη μεγαλύτερη τράπεζα και άλλα. Είναι και πιο ανταγωνιστικοί από εμάς εκεί, παίρνουν 200 ευρώ το μήνα. Αν το κάνουμε κι εμείς, μπορεί να γυρίσουν οι έλληνες καπιταλιστές που άνοιξαν εταιρίες εκεί. Βέβαια, μάλλον τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τους γείτονες διότι σκεφτείτε ότι υπέφεραν τόσο πριν καν ακόμα μπουν στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Κι ενώ γίνονται όλα αυτά, ανεβαίνει και η ακροδεξιά στην Ελλάδα συσκοτίζοντας το τι συμβαίνει πραγματικά, βγάζοντας εθνικιστικές κορώνες και βάζοντας σαν κύριο ζήτημα την ιστορία της περιοχής.

-Να πάρουν ορισμένες πολυεθνικές μεγαλύτερο μερίδιο από τα πετρέλαια σε Ανατολικό Αιγαίο-Μεσόγειο, σε σχέση με ορισμένες άλλες. Γι αυτό το Ελληνικό κράτος συμμαχεί στρατιωτικά με τη Χούντα της Αιγύπτου και το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, ώστε να περάσουν από διεθνή δικαστήρια ή να επιβάλλουν με τις πλάτες των ΗΠΑ την ερμηνεία των ΑΟΖ που τους συμφέρει ώστε όλα τα πετρέλαια να είναι μέσα σε αυτές. Από την άλλη, η Τουρκία που είναι μεν στο ΝΑΤΟ αλλά τα τελευταία χρόνια έκλεινε πολύ το μάτι και στους Ρώσους, ανταγωνίζεται την Ελλάδα γιατί θέλει να αντιπροσωπεύσει τα «άλλα» συμφέροντα. Σε αυτό το αρκετά περίπλοκο νομικό, γεωπολιτικό και στρατιωτικό παιχνίδι που περιλαμβάνει τόνους χρημάτων σε πολεμικούς εξοπλισμούς, πολεμική προετοιμασία, παραβιάσεις και από τις 2 πλευρές, έρχεται και η επιπλέον αναζωπύρωση του εθνικισμού, με ευθύνη και της ακροδεξιάς αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ που δικαιολογεί την πολιτική πολεμικού κλίματος και προετοιμασίας, την ένταση της καταστολής, τις πολεμικές πολιτικές απέναντι στους μετανάστες και τα όλο και πιο βάρβαρα μέτρα στην εργασία και την κοινωνία με το σύνθημα της εθνικής ενότητας.

Διεκδικούμε:
-Έξω το ΝΑΤΟ και ο στρατός από το πανεπιστήμιο! Καμία έδρα στο στρατό και το ΝΑΤΟ! Να σταματήσει κάθε πολεμική έρευνα, να καταργηθούν τα 16 μνημόνια του ΑΠΘ με τον στρατό! Απαγόρευση των πρακτικών στο ΝΑΤΟ!
-Δεν πολεμάμε-δεν ερευνάμε-δε δουλεύουμε για ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ-Ελληνική Ολιγαρχία! Παλεύουμε για την αποτροπή του πολέμου μέσα κι έξω απ’ το στρατό! Δε θα γίνουμε το κρέας στα κανόνια τους! Έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, διάλυσή τους.
-Τίποτα δεν έχουμε να χωρίσουμε με άλλους λαούς! Τα ίδια προβλήματα έχουμε και από τις 2 άκρες των συνόρων. Παλεύουμε ενάντια στον εθνικισμό, με τη διεθνιστική φιλία των λαών στην πράξη, με κοινούς αγώνες και από τις 2 πλευρές των συνόρων.
-Είμαστε όλοι-ες μετανάστες-τριες! Οι πόλεμοι των ιμπεριαλιστών γεννούν τους μετανάστες που έρχονται να βρουν ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη και γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους καπιταλιστές, αλλά και δούρειος ίππος για την μείωση των δικαιωμάτων των ντόπιων. Γι αυτό μόνο ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε!
-Παλεύουμε για τη συντριβή όλων των φασιστικών-νεοναζιστικών συμμοριών: Ιερός Λόχος, ΕΝΕΘ, Κύκλος Ιδεάπολις, Χρυσή Αυγή, ΑΜΕ και άλλες. Οι φασίστες θέλουν εμφύλιο ανάμεσα στους φτωχούς για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των αφεντικών! Είναι αυτοί που σπέρνουν το δηλητήριο του μίσους και οδηγούν το λαό μας πίσω από τα επικίνδυνα παιχνίδια των ελλήνων καπιταλιστών, που άλλωστε τους χρηματοδοτούν.

Θέλουμε ελευθερία να διεκδικούμε και να ζούμε!

Τα τελευταία 10 χρόνια, το ΔΝΤ ζητάει συνεχώς από το ελληνικό κράτος την κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων. Δε θέλουν (ανατρεπτική) πολιτική μέσα στο πανεπιστήμιο, διότι αυτό μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα. Το πανεπιστήμιο όπως το ονειρεύεται το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΑΠ είναι ένα εύφορο πεδίο επενδύσεων, το οποίο παράγει το ανταγωνιστικό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό των επόμενων χρόνων, αλλά έχει και αυτοτελή ρόλο στην ανάπτυξη μέσω της έρευνας-καινοτομίας, της επιχειρηματικότητας και της εμπορευματοποίησης πτυχών του. Είναι φανερό ότι για τη δημιουργία ενός τέτοιου κλίματος επενδυτικής ασφάλειας, οι φοιτητικοί σύλλογοι, η ανατρεπτική πολιτική και ο πολιτισμός, οι αγώνες μας δε χωράνε μέσα σε αυτό πανεπιστήμιο! Αντίθετα, χωράνε οι ΜΚΟ, οι επιχειρηματικές ομάδες, οι εταιρίες, οι διεφθαρμένοι εργολάβοι, η αστυνομία.

Σημαντικό κομμάτι της παραπάνω επίθεσης είναι τα απανωτά χτυπήματα στο άσυλο. Για εμάς, το άσυλο δεν είναι χωροταξικό ζήτημα. Είναι το ζωντανό πανεπιστήμιο που αποτελεί χώρο συνάντησης και πολιτικής-πολιτιστικής ζύμωσης διάφορων κομματιών της κοινωνίας. Σε αυτό το άσυλο, δε χωράει η αστυνομία, οι εταιρίες, ο στρατός, οι εργολάβοι. Το δικό μας άσυλο είναι πιο ασφαλές από το δικό τους, αλλά δεν είναι και σταθερό: εξαρτάται από όλους και όλες μας. Σε περιόδους μεγάλων καταλήψεων δεν υπήρχε εγκληματικότητα για δύο λόγους: από τη μία, καθημερινά όλες τις ώρες βρισκόντουσαν στο ΑΠΘ χιλιάδες άτομα σε κάθε γωνιά του, από την άλλη το κλίμα των συνελεύσεων-εκδηλώσεων-καταλήψεων δε σηκώνει οποιαδήποτε αντικοινωνική συμπεριφορά.

Η εγκληματικότητα που υπάρχει στο ΑΠΘ, είναι ξεκάθαρα υποκινούμενη από την αστυνομία. Όσοι-ες είναι από Θεσσαλονίκη, ξέρουν πολύ καλά ότι η αστυνομία μετακινεί τις ναρκοπιάτσες με κριτήρια: τα παράπονα των μαγαζατόρων και των κατοίκων της κάθε περιοχής, αλλά και την εικόνα της πόλης στους μη ντόπιους. Οι εικόνες των μπάτσων να ελέγχουν ταυτότητες 15χρονων στη Ροτόντα ενώ οι έμποροι πουλάνε λίγο πιο δίπλα συναγωνίζονται σε εξευτελισμό μόνο εκείνες του καλοκαιριού, όπου το εμπόριο είναι ανεξέλεγκτο. Είναι εξοργιστικό να υπάρχουν άνθρωποι που πουλάνε θάνατο μέσα στο ΑΠΘ και η Πρυτανεία με την κυβέρνηση να μιλάνε για το άσυλο. Λες και το άσυλο εμποδίζει την αστυνομία να περιμένει έξω τους εμπόρους και να τους πιάσει, όπως έχει κάνει επιτυχημένα με τόσους φοιτητές μετά από πορείες.

Λες και δεν υπάρχουν παρόμοιες εικόνες στα πρωτοκλασάτα πανεπιστήμια του εξωτερικού, με θανάτους από υπερβολική δόση ή βιασμούς στις εστίες που συγκαλύπτονται από τα ίδια τα πανεπιστήμια. Και δεν είναι μόνο στα πανεπιστήμια. Καθημερινά γίνονται βιασμοί και κυρίαρχη τάση είναι να κατηγορείται ή να στιγματίζεται το θύμα. Ζούμε στη χώρα όπου δολοφονήθηκε ο Ζακ δύο και τρεις φορές, μία επειδή ήταν ανώμαλος και τις υπόλοιπες από τα κανάλια. Είμαστε στην Ελλάδα του «πήδα, πήδα» σε άνθρωπο που ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει, της δολοφονίας του Πετρίτ από φασίστα. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια τολμάμε να διεκδικούμε το δικό μας πανεπιστήμιο και τη δική μας πόλη, εκείνη στην οποία θα είμαστε ελεύθεροι/ες να ζούμε, να πολιτικοποιούμαστε, να διεκδικούμε.

Περί εκλογών…

Είναι σαφές ότι οι εκλογές ανέκαθεν αποτελούσαν μια πολιτική διαδικασία από την οποία δινόταν το στίγμα της πολιτικοποίησης της νεολαίας. Και είναι γεγονός ότι όπως συμβαίνει και με όλες τις διαδικασίες των Φοιτητικών Συλλόγων, η ΔΑΠ είναι η πρώτη που θέλει την απονέκρωση σε κάθε αμφιθέατρο και σε κάθε κάλπη, ώστε να γίνουν οι συνελεύσεις των Συλλόγων πάρτυ και εκδρομές, οι εκλογές ακομμάτιστα 15μελή και οι σχολές νεκροταφεία ανοιχτές μόνο για την επιχειρηματικότητα. Ενάντια και διαχωριζόμενοι και από την λογική της ΠΚΣ που θεωρεί ότι όσο πιο γραφειοκρατικοποιημένος θα είναι ο σύλλογος, τόσο πιο οργανωμένος θα είναι, να στηρίξουμε και να ψηφίσουμε μια άλλη λογική, που λέει πως η τελική απάντηση και η επιβολή των αναγκών μας μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις. Εκεί οπού παράγεται η πολιτική του συλλόγου και αποφασίζονται οι δράσεις του , το όπλο και την ασπίδα του κάθε φοιτητή που πλήττεται. Αυτό είναι η στήριξη στο ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ. Για αυτό και παλεύουμε για την απονέκρωση των ΔΣ και την αντικατάσταση τους μόνο από τα αμεσοδημοκρατικά όργανα (γενική συνέλευση, συντονιστική επιτροπή υλοποίησης πλαισίου) του συλλόγου που θα έχουν όλη την εξουσία και τον αποφασιστικό χαρακτήρα.

Οι εκλογές από μόνες τους δεν αλλάζουν κάτι. Παρόλα αυτά η αποχή από αυτές δεν στέλνει κάποιο σαφές μήνυμα, πόσο μάλλον όταν οι τάσεις σε όλη τη νεολαία είναι τόσο διαφορετικές σχετικά και με το ζήτημα των εκλογών. Πρέπει όμως και να αντιλαμβανόμαστε ότι δίνει τη δυνατότητα σε διάφορους σήμερα καλοθελητές, αύριο εργατοπατέρες, να χρησιμοποιούν τη σιωπή μας ως συναίνεση στις πολιτικές διάλυσης των ζωών μας, εντός και εκτός πανεπιστημίου. Σε μια εποχή που το κεφάλαιο δείχνει να έχει το πάνω χέρι στο πεδίο της μάχης για τη δημιουργία ενός νέου πανεπιστημίου, ξένο και επιθετικό προς κάθε φοιτητή και κάθε εργαζόμενο μέσα σε αυτό, η επιλογή μας δεν πρέπει και δε μπορεί να είναι η σιωπή! Ας έχουμε κατά νου ότι πλέον διακυβεύεται η ύπαρξη των Φοιτητικών Συλλόγων και η αγωνιστική πνοή που αυτοί έδιναν σε όλη την κοινωνία! Ας έχουμε κατά νου ότι πλέον διακυβεύεται το δικαίωμα να σπουδάζουμε στο πανεπιστήμιο, να δραστηριοποιούμαστε και να αγωνιζόμαστε μέσα και έξω από αυτό! Τέλος, ας έχουμε κατά νου, ότι κάποιοι διαμορφώνουν τις ζωές μας και κάθε μέρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι φυσιολογικό να είμαστε άνεργοι, να μεταναστεύουμε για να βρούμε δουλειά, να δεχόμαστε την εργοδοτική τρομοκρατία, να δουλεύουμε για να σπουδάζουμε ή να πληρώνουμε δίδακτρα, να δεχόμαστε επίθεση των ΜΑΤ στη σχολή μας, να μην έχουμε πρόσβαση στους χώρους της και να μη μπορούμε να δραστηριοποιηθούμε σε αυτή. Και τελικά να κοιτάμε αποκλειστικά τον εαυτό μας, να ιδιωτεύουμε, να ακολουθούμε τον ατομικό δρόμο και να είμαστε πιο ευάλωτοι στις ορέξεις των αφεντικών μας. Το μέγεθος, η οξύτητα της επίθεσης και οι αναβαθμισμένες διαστάσεις που αναμένεται να λάβει επιβάλλουν να ξεκουνηθούμε όλοι-ες από τη θέση μας! Πλέον δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για μικροπολιτική εκλογολαγνία, αλλά ούτε και αντι-εκλογικούς αγώνες. Γιατί το πραγματικό διακύβευμα των φετινών εκλογών δεν είναι το ποια πολιτική δύναμη θα πλειοψηφήσει, ακόμα και σε μια μειοψηφία φοιτητών, αλλά το αν θα καταγραφεί ένα στιβαρό ρεύμα αμφισβήτησης του ατομικού δρόμου, πολιτικοποίησης, συλλογικότητας και αγώνα ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας.. Εμείς, ως ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ, ξέρουμε ότι «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες», παρ’ όλα αυτά αποτελούν ακόμη μια μάχη που πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί…

Στις 10 Απρίλη στηρίζουμε - ψηφίζουμε ΑΡ.ΑΓ.Ε. - ΕΑΑΚ