αποτελέσματα Γ.Σ. 13/12/10:
Αντίλογος (ανεξάρτητο πλαίσιο ανοιχτής σχολής) - ΔΑΠ: 274
Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης: 159
Π.Κ.Σ. 77
Λευκά~20
ΠΛΑΣΙΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ
για τη συνέλευση του συλλόγου φοιτητών Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων 13/12
Εδώ και 1,5 χρόνο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με την ΕΕ και το ΔΝΤ επιτίθενται σε κατακτήσεις και δικαιώματα εργαζομένων και νεολαίας. Με την πρόφαση της «σωτηρίας» της χώρας και την «εξυπηρέτηση» του χιλιοπληρωμένου ληστρικού εθνικού χρέους, ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ αφαιμάζουν τεράστια κομμάτια του λαού και τάσσουν ζεστό χρήμα ακριβώς σε αυτούς που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση: στους τραπεζίτες, το κεφάλαιο και τα διεθνή τσακάλια της κρίσης. Όσον αφορά στο άμεσο -και έμμεσο -μέλλον, δεν υπάρχει καμία αυταπάτη για την έξοδο από αυτή την καταιγίδα. Ο ταξικός προϋπολογισμός του 2011 και το επικαιροποιημένο μνημόνιο, το οποίο επιβάλλει την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ και την κατάργηση κάθε έννοιας κοινωνικής δαπάνης, οδηγούν τεράστια κομμάτια της κοινωνίας στη ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Ουσιαστικά η κυβέρνηση προσπαθεί να θεσμοθετήσει την εργασιακή πραγματικότητα που βιώνουν όλα τα προηγούμενα χρόνια κυρίαρχα κομμάτια της νεολαίας, αλλά και άλλες κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστες, και να τη μετατρέψει σε καθεστώς για το σύνολο των εργαζομένων. Έτσι οι μισθοί πείνας, τα εξοντωτικά ωράρια, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και η μαύρη εργασία γίνονται αναπόσπαστα στοιχεία της πραγματικότητας που διαμορφώνεται από ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ. Η ανεργία η οποία καλπάζει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη των δυτικών μητροπόλεων και όχι μόνο, γίνεται όπλο στα χέρια της εργοδοσίας και του κράτους προκειμένου να περάσει η πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Στο πλαίσιο της πολιτικής αυτής εντάσσεται και η στοχοποίηση και η καταστολή κάθε φωνής αντίστασης. Οι συκοφαντίες και ο χαρακτηρισμός κάθε αγωνιζόμενου κλάδου ως απείθαρχη και αντιδραστική συντεχνία συμπληρώνονται από τη κατασταλτική θωράκιση του κράτους. Το τελευταίο διάστημα όλες οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων χαρακτηρίζονται από τα ελληνικά δικαστήρια ως «παράνομες και καταχρηστικές», ενώ η κυβέρνηση επιβάλλει το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης (ναυτεργάτες) προκειμένου να τις καταστείλει.
Η εργοδοσία και το κράτος πλέον, με το τρομονόμο Νο 3 που ψηφίστηκε στο θερινό τμήμα της Βουλής, προστατεύονται από όσους επιλέγουν να δώσουν στον αγώνα για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, περιεχόμενο και μορφές πάλης που θα έρχονται σε δυναμική σύγκρουση με την ισχύουσα πολιτική και την αστική νομιμότητα. Με άλλα λόγια όσοι διαδηλώνουν, ή απεργούν αποτελούν τον “εσωτερικό εχθρό” για το κράτος και αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες.
Ταυτόχρονα το άσυλο των αγώνων καταστρατηγείται και γίνεται συνεχής προσπάθεια κατάργησής του, ενώ συνεχώς ξεπηδούν νέες κατασταλτικές μονάδες (ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ κτλ) και εντείνουν την αστυνομοκρατία στους δρόμους της πόλης, προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν τα κινητοποιούμενα κομμάτια της κοινωνίας.
Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που περιγράφηκε προηγουμένως, ήδη από πέρσι δόθηκε το στίγμα της απάντησης από πλευράς εργαζομένων και νεολαίας, με κινητοποιήσεις που ξέσπασαν σε όλη τη χώρα με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη απεργία της 5ης Μάη. Παρά το σχέδιο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας το κίνημα να μην πάρει περεταίρω διαστάσεις και τη συντεταγμένη προσπάθεια κατασυκοφάντησης και τρομοκράτησης των αγωνιζόμενων κομματιών από κυβέρνηση και ΜΜΕ, ήδη από το καλοκαίρι και πολύ περισσότερο με την έναρξη της νέας περιόδου, εκφράζεται η ανάγκη για κινηματική και πολιτική κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στη πολιτική που συντρίβει εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να επαναδιατάξει τις εργασιακές σχέσεις, επιτίθεται σε νευραλγικούς κλάδους (ΟΣΕ, ΔΕΗ), επιδιώκοντας την απομόνωση των όποιων αντιδράσεων και τον περιορισμό τους σε συντεχνιακές λογικές. Το εργατικό κίνημα θα πρέπει να βαθύνει την πολιτική του στοχοθεσία και να απαιτήσει τη διαγραφή του ληστρικού χρέους, την αποδέσμευση από ΟΝΕ και ΕΕ, την εθνικοποίηση των βασικών πυλώνων της οικονομίας και των τραπεζών και να επιδιώξει να ασκήσει εργατικό έλεγχο σε αυτά. Τα παραπάνω θα πρέπει να δεθούν με τα πάγια αιτήματα για ραγδαίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους. Ταυτόχρονα θα πρέπει το εργατικό κίνημα να υιοθετήσει αναβαθμισμένες μορφές πάλης. Οι απεργίες διαρκείας, οι καταλήψεις κέντρων λήψης αποφάσεων θα πρέπει να μπουν στην ημερήσια διάταξη της συζήτησης των εργατικών σωματείων και συλλογικοτήτων και να προκαλέσουν τριγμούς στα επιτελεία της κυβέρνησης. Στα πλαίσια αυτά είναι αναγκαίο λοιπόν και οι φοιτητές να στηρίξουν τον αγώνα των εργαζομένων, έναν αγώνα που αφορά άμεσα το μέλλον τους και με κοινά κινηματικά ραντεβού να δώσει απάντηση σε όσα ετοιμάζει η κυβέρνηση και το κεφάλαιο.
Η απεργία στις 15 του Δεκέμβρη αποτελεί αναμφισβήτητα ένα πάρα πολύ σημαντικό κόμβο για τον αγώνα εργαζομένων και νεολαίας, έτσι ώστε να ανατραπούν τα σχέδια των «από τα πάνω». Θα πρέπει όλοι οι δρόμοι στις πόλεις να γεμίσουν από το λαό, και να σταλθεί μήνυμα στην κυβέρνηση ότι αυτή και η πολιτική της είναι ανεπιθύμητες. Ο ταξικός προύπολογισμός και τα απανωτά μνημόνια, μαζί με όλα τα μέτρα που μέχρι τώρα έχουν περάσει θα ανατραπούν στο μόνο διάλογο που κάνει το κίνημα, στο διάλογο των απεργιών, των καταλήψεων και του δρόμου.
Στην κατέυθυνση αυτή το νεολαιίστικο κίνημα, πολλώ δε μάλλον το φοιτητικό, θα πρέπει να παρευρίσκεται σαν απλός συμπαραστάτης των εργαζομένων, αλλά θα πρέπει να πάρει σημαντικές πρωτοβουλίες που να το φέρνουν στη πρώτη γραμμή αυτής της μάχης. Εξάλλου είναι η νέα γενιά αυτή που καλείται να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη, και πλεόν τίθεται με εκβιαστικό τρόπο το δίλημμα, αν θα είναι η γενιά της σιωπής και της υποταγής, ή θα πιστέψει στις δυνατότητες της και θα βάλει εαυτόν μπροστάρη στον αγώνα για την ανατροπή κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και του μέλλοντος που της επιφυλάσσουν.
Κι αν για πολλούς η εργασιακή πραγματικότητα των μηχανικών παραμένει ένα ερωτηματικό, αξίζει να αναφερθούν ενδεικτικά κάποια πράγματα. Η ανεργία ειδικά στο κομμάτι της νεολαίας αγγίζει το 20% χωρίς να δικαιούνται οι μηχανικοί επίδομα ανεργίας κι όντας υποχρεωμένοι να καταβάλλουν φόρο αίματος στο ασφαλιστικό τους ταμείο (ΤΣΜΕΔΕ), ενώ με διάφορες μεθόδους η εργοδοσία επιβάλλει την ελαστική και ανασφάλιστη εργασία.
Ο σύλλογος μας θα πρέπει να συνεχίσει λοιπόν τις κινητοποιήσεις του και να προσπαθήσει εν όψει της απεργίας να συμβάλλει στις πολλές μάχες που θα δοθούν αυτές τις μέρες. Αρχής γενομένης από τη Τρίτη 14/12, θα πρέπει να δώσουμε το παρόν στις καταλήψεις που θα γίνουν πανελλαδικά στους ΟΑΕΔ από τους Συντονισμούς Πρωτοβάθμιων Σωματείων, όπως και τη Τετάρτη 15/12 στην κατάληψη του ΤΣΜΕΔΕ το πρωί, ένω στη συνέχεια θα πορευτούμε μαζί με τα πρωτοβάθμια σωματεία που θα βρίσκονται συγκεντρωμένα στην Καμάρα, αλλά και τα απεργιακά μπλοκ του ΕΚΘ.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Σε αυτά τα πλαίσια της γενικευμένης επίθεσης και αναδιάρθρωσης, φυσικά και δε θα μπορούσαν να λείψουν οι «απαραίτητες» τομές στην εκπαίδευση. Ο εκπαιδευτικός μηχανισμός που καταρτεί και κατανέμει τους φοιτητές/αποφοίτους σε συγκεκριμένες κοινωνικές θέσεις είναι αναγκαίο να τροποποιηθεί στο βαθμό που προσπαθούν να εμπεδώσουν στη γενιά μας ότι θα είμαστε οι εργαζόμενοι που θα τρέχουμε από το πρωί ως το βράδυ για ψίχουλα και για συλλογή προσόντων/προϋπηρεσίας, που θα παρακαλούμε για μία θέση εργασίας στη θάλασσα της ανεργίας.
Το υπουργείο έχει ήδη ξεκινήσει τις διαδικασίες του «διαλόγου» με αρχή τη σύνοδο πρυτάνεων στο Ρέθυμνο. Οι κινήσεις αυτές αποσκοπούν στη συγκρότηση συμμαχιών για τη προώθηση του νέου νόμου-πλαίσιο κι άλλων νομοσχεδίων. Αυτό αποδείχθηκε έμπρακτα στη Σύγκλητο του ΑΠΘ που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 1/12, όπου πρύτανης και καθηγητές συντάχθηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά με τις κατευθύνσεις του Υπουργείου. Συγκεκριμένα, οι προτάσεις που κατατέθηκαν από τις επιτροπές καθηγητών που είχαν συσταθεί, όχι μόνο ενάντια στο νέο νόμο πλαίσιο δεν κινούνταν, αλλά εμβάθυναν ακόμη περισσότερο την αντιδραστική αναδιάρθρωση. Εμπλοκή στη διαμόρφωση του τελικού νομοσχεδίου έχουν και οι καθεστωτικές παρατάξεις (ΠΑΣΠ, ΔΑΠ), επιβεβαιώνοντας τις διαχειριστικές ρητορείες στις οποίες επιδίδονται.
Ας δούμε όμως τι πρόκειται να φέρει η ψήφιση του Νέου Νόμου-Πλαίσιο που τοποθετείται στις αρχές του Γενάρη (μαζί με το νομοσχέδιο της δια βίου μάθησης, το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων και τις εξελίξεις με τα κολέγια):
1.Αναδιαμόρφωση της φοιτητικής καθημερινότητας – Εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών.
Η αλλαγή του τρόπου εισόδου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση γίνεται με την εισαγωγή προπαρασκευαστικού έτους. σύμφωνα με το οποίο ο φοιτητής δεν θα εισάγεται σε τμήμα αλλά σε σχολή. Κατά τη διάρκεια αυτού του έτους ο φοιτητής δεν θα έχει το δικαίωμα του συνδικαλισμού αφού δεν θα υπάγεται σε κάποιο Σύλλογο, ενώ η εισαγωγή του ή όχι στη σχολή θα εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από μια συνεχή αξιολόγηση της επίδοσής του. Και αν τελικά καταφέρει μετά από όλα αυτά να γίνει φοιτητής θα έρθει αντιμέτωπος με τη νέα φοιτητική καθημερινότητα που ετοιμάζουν.
Με το νέο νομο πλαισιο η φοιτητική καθημερινοτητα ερχεται να αλλαξει ριζικά:
· Κατάργηση των ακαδημαϊκών διαλέξεων και αντικατάστασή τους με υποχρεωτικά φροντιστηριακού τύπου μαθήματα, τα οποία θα περιλαμβάνουν καθημερινές παρουσίες και απροειδοποίητα τεστάκια
· Αλυσίδες μαθημάτων και προαπαιτούμενα μαθήματα για να τη συνέχιση των σπουδών στο τμήμα.
Ο φοιτητής δηλαδή πρέπει να εμπεδώσει ότι κάθε αποτυχία σε μάθημα οφείλεται αποκλειστικά στον ίδιο, κι ότι οι διαγραφές φοιτητών που τολμούν να προτείνουν στα ν+2 χρόνια είναι φυσικό επακόλουθο της «ανικανότητας» του ίδιου. Τα παραπάνω διαμορφώνουν ένα εξοντωτικό καθημερινό πρόγραμμα χωρίς κανένα χρονικό περιθώριο για οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Εν τέλει ο φοιτητής καταλήγει να λειτουργεί υπό το άγχος του αυριανού μαθήματος και της αυριανής εργασίας, χωρίς χρόνο να ασχοληθεί με τα δικά του ενδιαφέροντα κι ανησυχίες. Πολύ περισσότερο προωθείται ένα αποστειρωμένο πανεπιστήμιο στο οποίο ο φοιτητής καλείται να λύσει τα προβλήματά του μόνος, ακόμα και ανταγωνιστικά με τους συμφοιτητές του. Αναιρείται η δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης, μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις, τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις, δηλαδή ο συλλογικός δρόμος του αγώνα που μόνο αυτός μπορεί να υπερασπίζει τα δικαιώματα μας.
Τις παραπάνω κατευθύνσεις του υπουργείου έρχονται να εφαρμόσουν πολύ πριν την κατάθεση του νόμου μερικοί καθηγητές-παπαγαλάκια της Διαμαντοπούλου αλλά και ολόκληρα τμήματα. Τα προαπαιτούμενα μαθήματα που ισχύουν στο τμήμα Ηλεκτρολόγων, κάνουν δύσκολη τη ζωή των φοιτητών, καθυστερώντας την επιλογή τομέα με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο μέσος όρος φοίτησης. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν πρωτοβουλίες συγκεκριμένων καθηγητών που μεταβάλλουν τον τρόπο διδασκαλίας και εξέτασης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα μαθήματα Πληροφορική στους Μηχανολόγους και Δομές Δεδομένων στους Ηλεκτρολόγους. Οι συγκεκριμένοι καθηγητές (Καρατζάς, Μήτκας), αλλά και όχι μόνο αυτοί, υπερασπίζονται και προετοιμάζουν το έδαφος έτσι ώστε οι φοιτητές να αποδεχθούν το διαρκή βούρδουλα της αξιολόγησης της απόδοσης σε κάθε μάθημα. Έτσι λοιπόν, τα υποχρεωτικά τεστάκια και εργασίες του Καρατζά και οι παρουσίες στο μάθημα του Μήτκα, μπορεί να αφορούν σήμερα λίγα μαθήματα και να αποτελούν εξαιρέσεις, ωστόσο με την επομένη της ψήφισης του νέου νόμου πλαισίου θα αποτελούν τον κανόνα στον τρόπο διδασκαλίας και εξέτασης των μαθημάτων.
2.Πλήρης και οριστική αποστοίχιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία.
Η κυβέρνηση προχωρά με πολύ επιθετικό τρόπο στον επαναπροσδιορισμό της διαδικασίας απόδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους. Οι αλλαγές που εισάγει ο νέος νόμος-πλαίσιο για τις σχολές τόσο με την κατάργηση - επαναπροσδιορισμό των τμημάτων πανελλαδικά, όσο και με το λεγόμενο «Ατομικό πρόγραμμα σπουδών» αναγκάζουν τον φοιτητή να ακολουθήσει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα σπουδών, που θα οδηγεί σε ένα πτυχίο εξειδικευμένο που δε θα παρέχει όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα, που κατοχυρώνονταν έως τώρα στο ενιαίο πτυχίο. Παράλληλα, το ενιαίο πτυχίο που μέχρι τώρα κατοχύρωνε με ενιαίο τρόπο, ανεξάρτητα από τον τομέα επιλογής και το βαθμό του πτυχίου, τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων έρχεται να αντικατασταθεί από ένα «ατομικό φάκελο προσόντων». Σε αυτό το φάκελο θα καταγράφεται αναλυτικά η πορεία του εργαζόμενου - πτυχιούχου, τόσο σε επίπεδο ακαδημαϊκών σπουδών, όσο και άτυπων ή μη τυπικών προσόντων (π.χ. συνέδρια, σεμινάρια, επαγγελματική προϋπηρεσία, εθελοντική εργασία). Ο «ατομικός φάκελος προσόντων» εισάγει ουσιαστικά ένα νέο τρόπο απόδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων που προσιδιάζει στο σημερινό μοντέλο εργασίας - ενός μοντέλου απολύτως απαραίτητου για το κεφάλαιο, ώστε να ξεπεράσει την κρίση του. Ο εργαζόμενος λοιπόν στον οποίο αποσκοπούν, θα είναι ένας εργαζόμενος χωρίς δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης που θα κυνηγά παράλληλα ατομικά τη συλλογή «προσόντων» με την ελπίδα της σταδιακής κατοχύρωσης καλύτερων όρων εργασίας, στη βάση ενός αέναου κύκλου κατάρτισης και επανακατάρτισης. Ανάλογα με το περιεχόμενο του φακέλου ο απόφοιτος – εργαζόμενος θα κατατάσσεται, βάσει των προσόντων (ECTS) του σε μία οκταβάθμια κλίμακα (με βάση το νόμο για το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων). Με αυτόν τον τρόπο, σε μία περίοδο τεράστιων ποσοστών ανεργίας και εργασιακής ανασφάλειας, εντείνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των πτυχιούχων του ίδιου αλλά και διαφορετικού γνωστικού αντικειμένου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ακόμα και συνάδελφοι που δουλεύουν στον ίδιο εργασιακό χώρο, στο ίδιο εργασιακό αντικείμενο, να μη μπορούν να αναφέρονται σε μία κοινή συλλογική σύμβαση εργασίας, δηλαδή να εργάζονται με ίδιους όρους (μισθός, ωράριο, ασφάλιση, συνθήκες εργασίας) και να διεκδικούν τη βελτίωση αυτών από κοινού.
3.“Καλλικράτης” στην εκπαίδευση – σαρωτική περικοπή χρηματοδότησης και φοιτητικών παροχών.
Η πολιτική του περικοπών και της άγριας λιτότητας δε θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο και το πανεπιστήμιο. Συγχώνευσης, με συνένωση και κατάργηση τμημάτων, δρομολογούνται με άξονα την ανταποδοτική και μειωμένη χρηματοδότηση. Η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων θα εξαρτάται από τον ρυθμό προσαρμογής τους στο σύνολο των μεταρρυθμίσεων και θα συνδεθεί βαθύτερα με το μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και την άμεση ανάγκη του κεφαλαίου να διευρύνει τη κερδοφορία του.
Η λογική της εκμηδένισης των φοιτητικών παροχών και της ανταποδοτικότητας έχει άμεσες επιπτώσεις στην καθημερινότητα του φοιτητή. Το ηλεκτρονικό σύγγραμμα που από την επόμενη χρονιά θα αντικαταστήσει πλήρως το βιβλίο (με τα έξοδα εκτύπωσης εξ ολοκλήρου στο φοιτητή), και το “κουπόνι” που θεσμοθετείται, αποτελούν άμεση αντανάκλαση της παραπάνω λογικής.
Αυτονόητες ανάγκες όπως πάσο, δωρεάν σίτιση-στέγαση, συγγράμματα κ.τ.λ. θα παρέχονται πλέον με αναβαθμισμένο το κριτήριο της απόδοση του φοιτητή. Σημαντική διάσταση του παραπάνω είναι η υποβάθμιση των κοινωνικών κριτηρίων για την ικανοποίηση συγκεκριμένων αναγκών, έναντι κριτηρίων που εντείνουν το ανταγωνισμό μεταξύ των φοιτητών, αποδυναμώνουν τη δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης και προκρίνουν τον ατομικό δρόμο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ΑΠΘ όπου στη προηγούμενη συνεδρίαση της συγκλήτου (18/10), συζητήθηκαν τρόποι με τους οποίους θα μπορέσει να ανταπεξέλθει το πανεπιστήμιο στη μείωση κατά 33% των τακτικών εσόδων που προέρχονται από την κρατική χρηματοδότηση. Μέσα σε αυτά περιλαμβάνονταν και το ενδεχόμενο να περάσουν τα κυλικεία στον έλεγχο του πανεπιστημίου και σε αυτά να εργάζονται φοιτητές, ευέλικτα κι ανασφάλιστα με το καθεστώς των ανταποδοτικών υποτροφιών.
Όσο για τη λέσχη, η απαξίωσή της γίνεται μέρα με τη μέρα πιο φανερή. Οι ευθύνες της πρυτανείας είναι ξεκάθαρες, καθώς με πρόφαση την υποχρηματοδότηση μεθοδεύει την υποβάθμισή της καθυστερώντας τη λειτουργία της στην αρχή κάθε χρονιάς, χειροτερεύοντας την ποιότητα του φαγητού, επιβάλλοντας στους φοιτητές την επίδειξη πάσο, λειτουργώντας μόνο την κάτω λέσχη με περιορισμένες διανομές που έχουν σαν αποτέλεσμα τον συνωστισμό των φοιτητών, την ίδια στιγμή που καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς διοργανώνει πλουσιοπάροχους μπουφέδες για τη σίτιση των χορτάτων συνέδρων. Η πρυτανεία έχει επίσης ευθύνες γιατί δεν έχει πραγματοποιήσει καμία πρόσληψη εδώ και χρόνια μόνιμου προσωπικού για τη λέσχη, ενώ καλύπτει την ανάγκη για εργατικό δυναμικό για τη λειτουργία του πανεπιστημίου με ανάθεση σε εργολάβους, σε καθεστώς δουλεμπορίου για τους εργαζόμενους, σφυρίζοντας αδιάφορα στην εργοδοτική τρομοκρατία. Για αυτό το λόγο πρέπει να προχωρήσουμε σε ανυποχώρητο αγώνα μπλοκάροντας την υποβάθμιση και την ιδιωτικοποίηση της λέσχης, απαιτώντας την άμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για τη λειτουργία της και τη μονιμοποίηση των εργαζομένων (με αξιοπρεπείς μισθούς και όρους εργασίας), απαιτώντας την ουσιαστική αναβάθμιση της δωρεάν σίτισης κόντρα στις μεθοδεύσεις υπουργείων και πρυτανείας.
4. Εξωπανεπιστημιακές διοικήσεις:
Τα πρυτανικά συμβούλια και η σύγκλητος αντικαθίστανται από τα Συμβούλια Διοίκησης. Όργανα τα οποία θα συγκροτούνται από managers, μεγαλοκαθηγητές και εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου και θα λαμβάνουν αποφάσεις για τις στρατηγικές κατευθύνσεις του κάθε ιδρύματος (εύρεση πόρων για τη χρηματοδότηση του πανεπιστημίου από τον ιδιωτικό τομέα, διανομή των κονδυλίων στις επιμέρους σχολές και τμήματα κτλ). Ο ρόλος της συγκλήτου θα περιοριστεί στα ακαδημαϊκά θέματα. Αυτό έχει δύο όψεις: Από τη μία με τα νέα διοικητικά συμβούλια η προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής θα γίνεται με πολύ πιο άμεσο τρόπο. Από την άλλη, η δημιουργία κλειστών και μονωμένων από το φοιτητικό κόσμο και την «πανεπιστημιακή κοινότητα» Συμβουλίων Διοίκησης, που θα μπορούν να συνεδριάζουν και εκτός Ασύλου, θα έχει σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό της επίδρασης της φωνής των φοιτητικών συλλόγων και των εργαζομένων του πανεπιστημίου στη λήψη των αποφάσεων.
ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΣΧΟΛΗΣ
Πέρα όμως από τις μεγάλες μάχες της συγκυρίας, ο σύλλογός μας πρέπει να δίνει αγώνες και για τα ''μικρά'' αλλά εν τέλει πολύ ουσιαστικά ζητήματα της καθημερινότητάς μας. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια κεντρική κατεύθυνση περαιτέρω εντατικοποίησης και πειθάρχησης του φοιτητικού σώματος. Αυτή εκφράζεται με μια αύξηση των ωρών διδασκαλίας, των υποχρεωτικών εργαστηρίων και παρακολουθήσεων και μια ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία των θεμάτων στην εξεταστική, οδηγώντας συχνά τους φοιτητές σε μαζική αποτυχία. Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν τεχνητοί περιορισμοί με όρια δήλωσης μαθημάτων ανά εξάμηνο, με προαπαιτούμενα, με την ανυπαρξία πτυχιακών εξεταστικών για το δυναμικό της σχολής που έχει ξεπεράσει το 5ο έτος φοίτησης κι αποτελούν σημαντικό τροχοπέδη στην ολοκλήρωση των σπουδών.
Παράλληλα σε πολλές περιπτώσεις οι φοιτητές καλούνται να καλύψουν με δικά τους έξοδα τον απαραίτητο εξοπλισμό για την παρακολούθηση και τη συμμετοχή σε διάφορα μαθήματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ‘‘Μηχανολογικό Σχέδιο Ι και ΙΙ’’ στους μηχανολόγους, όπου ο φοιτητής ξοδεύει ένα 100ευρω για σχεδιαστικά υλικά και αναλώσιμα. Η συγκεκριμένη κατάσταση, δεδομένης της ακρίβειας και της δραματικής μείωσης του εργατικού εισοδήματος, καθιστά το κόστος σπουδών δυσβάσταχτη υπόθεση για τη πλειοψηφία των φοιτητών και των οικογενειών τους.
Τα προηγούμενα ζητήματα, που σε πολλούς μπορεί να φαντάζουν μικρά, δε μπορούν να επιλυθούν με αποσπασματικές κινήσεις και διαχειριστικές λογικές. Απαιτούν τη συλλογική απόφαση και δράση των φοιτητών για τη διεκδίκηση και υλοποίηση των αιτημάτων τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι κινήσεις στο μάθημα της Πληροφορικής, όπου οι φοιτητές αμφισβήτησαν στη πράξη την απόλυτη και μονομερή αρμοδιότητα του διδάσκοντα να καθορίζει τον τρόπο διδασκαλίας και εξέτασης του μαθήματος. Οι μαζικές παραστάσεις στις αίθουσες διδασκαλίας, στα γραφεία καθηγητών, στα τμήματα και τις συγκλήτους θα πρέπει να αποτελούν όπλα στη φαρέτρα του φοιτητικού κινήματος.
Πολύ περισσότερο που τα τελευταία χρόνια το φοιτητικό κίνημα έχει αναδείξει το συλλογικό δρόμο πάλης, μέσα από τις γενικές συνελεύσεις και τη συμμετοχή όλων στις αποφάσεις. Για την ανατροπή αυτών των μεταρρυθμίσεων, παλεύουμε για ένα φοιτητικό κίνημα διαρκείας, που θα βρίσκει συνεχώς δρόμους κλιμάκωσης σε μορφές και περιεχόμενο, που δεν θα αφήνει ούτε μια μέρα να πάει χαμένη. Που θα δίνει συνεχώς το παρόν μέσα από τις συλλογικές του διαδικασίες και τη μάχη για την συνεχώς ανώτερη συγκρότηση των αγώνων. Μιας μάχης τελικά που θα συμβάλλει στην ανατροπή της εφαρμοζόμενης πολιτικής στο σύνολο της εκπαίδευσης και της επίθεσης που διεξάγει η κυβέρνηση σε εργαζομένους και νεολαία, μακριά από λογικές διαχείρισης που ο ρόλος τους περιορίζεται στην εκτόνωση και την ενσωμάτωση των αγώνων. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να αποτελέσει πόλο έλξης και σημείο αναφοράς για το σύνολο της νεολαίας, με κοινά ραντεβού και διαδικασίες απόφασης οργάνωσης του αγώνα, να δώσει τη μάχη αυτή με μαθητές, αλλά και όλους του νεολαίους των ΚΕΣ και ΙΕΚ, να αποτελέσει κομμάτι ενός μαχόμενου κοινωνικού υποκειμένου με απώτερο σκοπό την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, πετυχαίνοντας σημαντικές νίκες που θα βελτιώνουν τη κατάσταση στο σήμερα, και θα προκαλούν την αναδίπλωση του αντιπάλου, επιφέροντας ρωγμές στη πολιτική του.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
· Άμεση απεμπλοκή της χώρας από την επιτήρηση ΕΕ και ΔΝΤ. Δεν θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση τους!
· καταργηση του τρομονομου
· ΝΑ ΜΗN ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ Ο ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ των ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ
· ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΏΡΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ. ΚΑΝΕΝΑ ΙΔΒΕ. ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ, πτυχίων, σχολών, ιδρυμάτων. Μόνος αρμόδιος για τις υποθέσεις μας ,είμαστε εμείς μέσα από τις γενικές συνελεύσεις.
· ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ Κ. Ε. Σ
· ΕΝΑ ΠΤΥΧΙΟ ΑΝΑ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, ενιαίο γενικό, με ίσα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, μοναδική προϋπόθεση για δουλειά.
· ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ, ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΩΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΡΙΖΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ. ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
· Καμιά επαναδιαπραγμάτευση - κατάργηση του ασύλου. - Διεύρυνση του στα σχολεία και στους χώρους δουλειάς.
· Κατάργηση της δράσης κάθε λογής εργολάβων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΘ ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ Μονιμοποίηση συμβασιούχων που εργάζονται υπό αυτό καθεστώς (π.χ. καθαρίστριες), επαναπρόσληψη προσωπικού για την κανονική λειτουργία της λέσχης, αξιοπρεπείς μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.
· Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα στα πανεπιστήμια.
· ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ - ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΦΕΕ, ΦΕΑΠΘ. ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΦΕΕ ΟΠΟΤΕ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ.
· ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ, ΣΤΕΓΑΣΗ, ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ, για όλους τους φοιτητές ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ.
· ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ, (ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΜΑ) ΔΕ ΘΑ ΑΝΕΧΤΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΤΕΣΤ Ή ΕΡΓΑΣΙΑ. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ Ή ΟΙ ΠΡΟΟΔΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΠΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΡΟΥΝ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΑ ΣΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΒΑΘΜΟ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΗ ΤΕΛΙΚΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ
Προχωρούμε σε:
· ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ 13/12 ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΗ 15/12
· ΤΕΤΑΡΤΗ 15/12 ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ 8.30 ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ ΜΕ ΤΑ ΑΠΕΡΓΙΑΚΑ ΜΠΛΟΚ ΤΟΥ ΕΚΘ
· Συντονισμό με γενικές συνελεύσεις φοιτητών – σπουδαστών που κινούνται σε ανάλογη κατεύθυνση με τη δικιά μας. Επιδιώκουμε και συντονισμό με τους αγωνιζόμενους μαθητές και τα εργατικά σωματεία
· Μαζικη παρασταση στο τμημα των ηλεκτρολογων για να εφαρμοστει πτυχιακη εξεταστικη για ολουσ χωρισ περιορισμουσ στο οριο των μαθηματων
· Σύσταση ανοιχτής σε όλους συντονιστικής επιτροπής ΤΡΙΤΗ 14/12, υπόλογης σε αυτήν για την υλοποίηση της απόφασης και για τον καθορισμό των εκδηλώσεων και των δραστηριοτήτων του συλλόγου.
· ΤΡΙΤΗ 14/12 8.00 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΟΑΕΔ στην Αντιγονιδών, αλλά και να αναδειχθει το ζήτημα της ανεργίας εκείνες τις μέρες.
· ΤΕΤΑΡΤΗ 15/12 8.30 ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΤΣΜΕΔΕ ΑΠΟ ΤΟ Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, για να καταργηθουν οι εργατικες εισφορες για τουσ μηχανικουσ και να δινεται πραγματικο επιδομα ανεργιασ
