Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

ΚΑΛΩΣ ΤΑ ΠΡΩΤΟΠΑΛΙΚΑΡΑ ΤΗΣ ΔΑΠ – ΝΔΦΚ…


Μετά από μήνες φραπέδων, κοινωνικών σχέσεων σε κυλικεία, μπαρ, παρτάκια κ.ο.κ. η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ μηχανολόγων επανεμφανίζεται στους διαδρόμους της σχολής εκφέροντας πολιτικό (;) λόγο.
            Η αφορμή: η κινητοποίηση του συλλόγου φοιτητών στο μάθημα και το γραφείο του καθηγητή πληροφορικής κ. Καρατζά, την Παρασκευή 8/4, που αποφασίστηκε στη Γενική Συνέλευση των φοιτητών στις 5/4… Όσο για την αιτία… θα την ανακαλύψουμε στο εγγύς μέλλον, καθώς οι προθέσεις και επιδιώξεις της «πρώτης δύναμης» στα πανεπιστήμια δεν κρύβονται… (δεν έχουν άλλωστε και λόγο να κρυφτούν, όπως θα μας έλεγαν τα γαλάζια στρατιωτάκια της ΝΔ).
            Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το Δεκέμβρη του 2010, στη τελευταία για το έτος συνέλευση, στην οποία συμμετείχαν τουλάχιστον 500 άτομα, υπερψηφίστηκε ψήφισμα που κατέθεσαν στη Γ.Σ.. πρωτοετείς φοιτητές αλλά και φοιτητές που χρωστάνε το μάθημα της πληροφορικής, προκειμένου ο σύλλογος να αναλάβει δράση για την επίλυση του συγκεκριμένου θέματος. Στη Γ.Σ. λοιπόν του συλλόγου πρωτοδιατυπώθηκε και συζητήθηκε το αίτημα της κατάργησης των quiz ως μορφής εξέτασης και η μετατροπή οποιονδήποτε «υποχρεωτικών ενδιάμεσων εξετάσεων ή εργασιών» σε προαιρετικές. Επίσης προκρίθηκε εξ’ αρχής σα μορφή πάλης, η μαζική μαχητική διεκδίκηση  των αιτημάτων μας, η οποία πολλές φορές σημαίνει ακόμα και το μπλοκάρισμα διαδικασιών εξέτασης, όταν αυτές γίνονται με τέτοιο αντιδραστικό και απαράδεκτο τρόπο.
            Στις 5/4 ο σύλλογος φοιτητών, ύστερα από αρκετό διάστημα στο οποίο δεν υπήρξε καμία εξέλιξη επί του θέματος είτε από πλευρά του Καρατζά, είτε από την πλευρά του τμήματος (το οποίο φέρει βαρύτατες ευθύνες για τη συνεχή κάλυψη που προσφέρει σε καθηγητές που αυθαιρετούν - βλ. μαζικά κοψίματα σε Αντοχή Υλικών και Μορφοποιήσεις με αφαίρεση υλικού), αποφάσισε να προχωρήσει σε μαζική παράσταση στο μάθημα του Καρατζά, από το οποίο ο τελευταίος αδικαιολόγητα αποχώρησε (μάλλον γιατί ζορίστηκε ή γιατί είχε καλύτερα πράγματα να κάνει). Η άμεση απάντηση των φοιτητών ήταν να ακολουθήσουν τον Καρατζά στο γραφείο του και να πραγματοποιήσουν εκεί τη μαζική παράσταση την οποία απέφευγε ο κ. καθηγητής, για να του ζητήσουν το λόγο για τα εξής: 1ον) για να αναγκαστεί να δώσει συγκεκριμένες εξηγήσεις για την κατάσταση του μαθήματος, αλλά και για τη στάση «μη τοποθέτησης και απαξίωσης» που διατηρεί προς τα αιτήματα του συλλόγου  2ον) για την απαράδεκτη αποχώρησή του από το μάθημα, στο οποίο υποχρεούται να βρίσκεται και δεν κάνει χάρη σε κανέναν.
            Προφανώς λοιπόν και στο γραφείο του κ. καθηγητή υπήρχε ένταση. Κι υπήρχε ένταση γιατί τα προβλήματα των φοιτητών τη τελευταία περίοδο διογκώνονται ολοένα και περισσότερο λόγω της οικονομικής κρίσης και της πολιτικής ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ. Διογκώνονται όμως και εξαιτίας του σχεδίου που υπάρχει μέσα κι έξω από τα πανεπιστήμια για να δοθεί ένα συντριπτικό πλήγμα στη δημόσια και δωρεάν παιδεία, στο φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα (βλ. κλείσιμο σχολείων, ΤΕΙ και ΑΕΙ, λόγω της περαιτέρω περικοπής της χρηματοδότησής τους, νέα προγράμματα σπουδών και διάλυση των πτυχίων, κινήσεις που ευθυγραμμίζονται πλήρως με τις κατευθύνσεις του υπουργείου και το νέο νόμο πλαίσιο, όπως η κατάργηση των διαλέξεων και η αντικατάστασή τους από ταχύρρυθμα μικρά τμήματα φροντιστηριακού τύπου, τα πειθαρχικά συμβούλια στην Πάτρα κι άλλα πολλά). Σε αυτό λοιπόν το φόντο ο Καρατζάς έρχεται, όπως το έχουμε ξαναπεί, να  υλοποιήσει όψεις του πανεπιστημίου που ονειρεύεται η Διαμαντοπούλου, η κυβέρνηση, η ΝΔ, η ΕΕ και οι λοιποί. Οι νεωτεριστικές αλλαγές στο τρόπο διεξαγωγής και εξέτασης του μαθήματος από τον κ.Καρατζά, το μόνο που μας φέρνουν στο μυαλό είναι το πρόσφατο πόρισμα του Ε.Συ.Π. (εθνικό συμβούλιο παιδείας) και οι αλλαγές που προτείνει αυτό για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Εδω λοιπόν πρέπει να τονιστεί ότι η κυβέρνηση πέρα από τις συμμαχίες που έχει συνάψει με το μεγαλύτερο κομμάτι των καθηγητών έχει ουσιαστικά στο πλευρό της και τις καθεστωτικές δυνάμεις ΠΑΣΠ-ΔΑΠ. 
            Δάφνες λοιπόν στη ΔΑΠ – ΝΔΦΚ δε χρειάζεται κανείς να αποδώσει για την πρωτοπόρα δράση  στη Γ.Σ. τμήματος όπου με τον συνηθισμένο τους τρόπο, τη συνδιαλλαγή και τα κοννέ με το καθηγητικό μπλοκ παραποίησαν την αιτηματολογία και τη λογική του συλλόγου, αυτοί που δήθεν κόπτονται για την αδιαμεσολάβητη έκφραση των φοιτητών.  Όπως επίσης δεν οφείλει κανείς να συγχαρεί τα παλικάρια της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ για όσα fax κι αν έστειλαν από εδώ και από εκεί για το συγκεκριμένο ζήτημα.
            Αντίθετα οι συλλογικές διαδικασίες των φοιτητών αναδεικνύονται για άλλη μια φορά σα βασικό όπλο για την υπεράσπιση και διεύρυνση των κεκτημένων μας. Οι διαδικασίες όπου μπορούν να συζητηθούν αμεσοδημοκρατικά όλα τα θέματα που αφορούν στο σύλλογο, αλλά και να παρθούν αποφάσεις για συγκεκριμένη δράση. Σε αυτό λοιπόν το πεδίο θα πρέπει όλοι να κρινόμαστε. Στο πεδίο των γενικών συνελεύσεων στις οποίες ούτε η ΔΑΠ ούτε η ΠΑΣΠ πατάνε εδώ και μήνες. Στο πεδίο των δράσεων του Συλλόγου Φοιτητών προκειμένου να αντιπαρατεθεί στις μεθοδεύσεις καθηγητών και όποιου άλλου εκφραστή της πολιτικής του υπουργείου.
            Και όντως σήμερα “κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται ασφαλής”, όπως αναφέρει και η ανακοίνωση της ΔΑΠ για το θέμα . Ο λόγος όμως δεν είναι η μαχητική δράση και υπεράσπιση των συμφερόντων μας. Ο λόγος είναι η τεράστιας κλίμακας επίθεση στα δικαιώματα και τις ανάγκες μας που εξαπολύει ΠΑΣΟΚ – ΕΕ- ΔΝΤ. Είναι οι λογικές που εκφράζονται από ΔΑΠ -  ΠΑΣΠ, οι λογικές της υποταγής στην εξαθλίωση και το φόβο, οι αυταπάτες ότι ο καθένας από εμάς μπορεί ενδεχομένως ατομικά να τη βολέψει σε κάποια ρωγμή από τα ερείπια που αφήνει πίσω της η επίθεση του κεφαλαίου, είτε αυτή έχει πράσινο είτε γαλάζιο χρώμα. Είναι οι λογικές που στην αντιπαράθεση του συλλόγου με τους καθηγητές που αυθαιρετούν, παίρνουν το μέρος των καθηγητών με πλουσιοπάροχα ανταλλάγματα όπως διδακτορικά, μεταπτυχιακά, project κ.α.
            Η μάχη για το ζήτημα της πληροφορικής, αποτελεί κομμάτι της πάλης ενάντια στο νέο Νόμο Πλαίσιο. Εν τέλει στη μάχη της γενιάς μας που καλούμαστε να δώσουμε θα συγκρουόμαστε με όποιον βάζει αναχώματα, είτε αυτός είναι οι δυνάμεις καταστολής στο δρόμο είτε μαινόμενοι, αντιδραστικοί καθηγητές όπως ο κ.Καρατζάς. Μονόδρομος για μας είναι ο δρόμος που το φοιτητικό κίνημα τόσα χρόνια έχει μάθει να βαδίζει πετυχαίνοντας νίκες που βελτιώνουν την κατάσταση στο σήμερα, που προκαλούν αναδιπλώσεις στις κυβερνήσεις και τελικά ανατρέπουν το σύνολο της επίθεσης του κεφαλαίου σε εκπαίδευση, εργασία και δημοκρατικά δικαιώματα.


ΑΡ.ΑΓ.Ε._ΕΑΑΚ

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Θα ‘τανε γελοίοι αν δεν ήταν επικίνδυνοι...


Κι ο λόγος για τα «παιδιά της ΚΝΕ»* που το τελευταίο διάστημα έχουν βαλθεί να σαμποτάρουν τον αγωνιστικό βηματισμό του συλλόγου ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ σε εκπαίδευση και εργασία, αλλά και στις συγκεκριμένες μάχες που δίνει ο σύλλογος για να υπερασπιστεί και να διευρύνει τα κεκτημένα του. Αυτή η στάση της επιτροπής αγώνα στο σύλλογό μας, απορρέει άμεσα απο την γενικότερη λογική του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Μια λογική βαθιάς ηττοπάθειας, που αρκείται σε προσχεδιασμένα ραντεβού εκτόνωσης της δυσαρέσκειας, χωρίς τη προοπτική της κλιμάκωσης και της νικηφόρας έκβασης των αγώνων. Αρκείται στη συγκρότηση ενός δυναμικού γύρω από το Κόμμα, τη Νεολαία, την παράταξη μέχρι να περάσει η μπόρα, μακριά και έξω από τις διαδικασίες στις οποιές η πρόταση μάχης μιας πολιτικής δύναμης δοκιμάζεται και κρίνεται, κερδίζει η χάνει. Αυτές τις διαδικασίες στις οποίες καθένας από εμάς μπορεί να θέτει τα προβλήματα του, αυτά να συζητιούνται και να αποφασίζονται δράσεις προκειμένου να επιλυθούν.
Πιο συγκεκριμένα η επιτροπή αγώνα ηλεκτρολόγων μηχανολόγων διατηρεί μια στάση στην ουσία της εχθρική απέναντι στις γενικές συνελεύσεις. Αυτό μπορεί κανείς να το συμπεράνει όταν λοιδορούνται οι προσπάθειες για διεξαγωγή γ.σ. κι από το λιγοστό οίστρο που επιδεικνύουν τα «παιδιά της ΚΝΕ» για την προπαγάνδιση τους (όταν αυτές δεν εξυπηρετούν τον κεντρικό σχεδιασμό του ΜΑΣ). Η εχθρική αυτή στάση γίνεται ορατή κι από τη διαλυτική παρουσία τους στις γενικές συνελεύσεις. Με την υπερπροβολή εκβιαστικών διλημμάτων που δεν καλείται άμεσα να επιλύσει ο σύλλογος και που δε συμβάλλουν με το τρόπο με τον οποιο τίθενται στην ανάπτυξη των προβληματισμών των φοιτητών για την κλιμάκωση της πάλης τους απέναντι στο νέο νόμο πλαίσιο αλλά και τα τόσα άλλα θέματα που μας απασχολούν το τελευταίο διάστημα. Με τη συστηματική πολλές φορές προσπάθεια δημιουργίας εκφυλιστικών γεγονότων κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης, που οριακά ένα προηγούμενο διάστημα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποσκοπούσαν στην παρακώληση και τη διάλυσή της. Η αγωνία των μελών της επιτροπής αγώνα, κάθε φορά που μαζεύονται 120 και παραπάνω άτομα για να γίνει γενική συνέλευση, να επικυρωθεί η de facto διεξαγωγή της από το ΔΣ, πώς πρέπει να ερμηνευθεί; Αντανακλά πραγματικό άγχος για την «ανασυγκρότηση των οργάνων του κινήματος» ή απλά παρακώληση του βασικού οργάνου του. Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να ερμηνευθούν οι ψευτοακτιβισμοί κατά τη διάρκεια των διαδικασιών, όπως η ανάρτηση πανό, το ξύλο με τους εκφραστές της κυβερνητικής πολιτικής (ΠΑΣΠ), κίνηση που δήθεν δήλωνε ότι αυτοί είναι ανεπιθύμητοι. Λες κι η γενική συνέλευση του συλλόγου είναι κοινοβούλιο ή το συνέδριο της ΓΣΕΕ και χωρούν σε αυτή τετοιου είδους δράσεις. Μπερδεύτηκαν οι συνάδελφοι της ΚΝΕ, ή αυτό είναι κάτι πιο βαθύ;
Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα την 12/4 στη γενική συνέλευση του συλλόγου αποτελούν άμεση συνέπεια της συγκεκριμένης λογικής και στάσης απέναντι στους συλλόγους κα τις διαδικασίες τους. Πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με την απόφαση της προηγούμενης γενικής συνέλευσης είχε καλεστεί τακτική γ.σ. προκειμένου να καθορίσει ο σύλλογος τη δράση τις τελευταίες μέρες πριν το πάσχα, αλλά και το στίγμα της συνέχισης του αγώνα με πρώτο σταθμό την Πρωτομαγιά αλλά και τις 3/5, ημέρα που στη Βουλή θα συζητιέται το καυτό θέμα της παιδείας (και ποιος ξέρει; η Αννούλα μπορει και να πετάξει από το μανίκι της κανα νόμο πλαίσιο!). Στην ίδια διαδικασία είχε καταψηφιστεί από τους φοιτητές η πρόταση για εκλογοαπολογιστική συνέλευση στις 12/4. Μιας διαδικασίας – πασαρέλας φοιτητοπατέρων, που κρίθηκε ότι θα άλλαζε εντελώς την ατζέντα της κουβέντας του συλλόγου, σε κατεύθυνση αποκλιμάκωσης της δράσης του και ενεργοποίησης των εκλογικών μηχανισμών. Παρόλα αυτά «τα παιδιά της ΚΝΕ» επέμειναν στο σχεδιασμό τους, και ενώ τη Τρίτη 12/4 στην αίθουσα 5 είχε μαζευτεί κόσμος για να πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη συνέλευση του συλλόγου, αυτοί επέβαλαν με μικροφωνική και απανωτές τοποθετήσεις, βρυχηθμούς (Κ.Κολλημένος) και τσιρίδες (οποιάσδποτε Κνίτισσας) ότι η τακτική συνέλευση δε θα πραγματοποιηθεί. Αντί αυτής με θαυμαστά «αμεσοδημοκρατικό» τρόπο ορίστηκε προεδρείο από δύο μέλη της ΚΝΕ και ξεκίνησε απολογισμός της δράσης του απερχόμενου ΔΣ από ένα τρίτο μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας ενώ στην αίθουσα 5 επικρατούσε πραγματικό χάος. Από την πλευρά του σχήματος έγιναν επανειλλημένες προσπάθειες να δωθεί ένα τέλος στο σπάσιμο της συνέλευσης διακόπτοντας τη λειτουργία της μικροφωνικής. Η απάντηση της ΚΝΕ ήταν η επίθεση σε μέλη του σχήματος επιδιώκοντας να συνεχιστεί η τοποθέτηση/διαδικασία-τραγέλαφος. Ο κόσμος αποσβολωμένος από το πραξικόπημα το οποίο είχε πραγματοποιηθεί μπροστά στα μάτια του, αδυνατούσε να δεί τον εαυτό του μέσα σε μια τέτοια διαδικασία. Αυτό μας οδήγησε και μας στο να καταγγείλουμε την ωμή διάλυση της συνέλευσης και να αποχωρήσουμε.
Για μας τα όσα συνέβησαν αποτελούν συνέχεια μιας λογικής που δεν μπορεί να περιγράψει ένα νικηφόρο σχέδιο και να εμπνεύσει τον κόσμο του αγώνα. Γι’ αυτό και δεν έχει εμπιστοσύνη σ’ αυτόν και στις διαδικασίες που βρίσκεται, συζητά και αποφασίζει, φτάνοντας μέχρι το σημείο να σπάει τις αποφάσεις του συλλόγου. Τη συγκεκριμένη μάλιστα πρακτική είχαμε συνηθίσει, να τη χρησιμοποιούν δυνάμεις όπως η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, που στηρίζουν χρόνια τώρα την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, για να τσακίσουν τις αντιστάσεις και τις αγωνιστικές διεργασίες στους κόλπους των συλλόγων. Δε μας εκπλήσει η κατρακίλα της ΚΝΕ. Σε μια τέτοια περίοδο που τα ερωτήματα βαθαίνουν και γίνονται αμείλικτα, η αδυναμία απάντησης από την πλευρά της, την οδηγεί στην αντίπερα όχθη από αυτήν του κινήματος. Από τη δική μας πλευρά δηλώνουμε ότι θα επιμείνουμε στη λογική που έχουμε καταθέσει τόσες φορές στο σύλλογο, για τη συγκρότηση ενός φοιτητικού κινήματος που θα γκρεμίσει τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για το νέο νόμο πλαίσιο, που θα αποτελέσει πόλο έλξης και σημείο αναφοράς για το σύνολο της νεολαίας και θα πυροδοτήσει ευρύτερες κοινωνικές διεργασίες προκειμένου να ανατραπεί η επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας. Για να γίνουμε η γενιά της ρήξης και της ανατροπής. Για να επικρατήσουν οι ανάγκες και τα δικαιώματα μας και όχι η εξαθλίωση, ο φόβος και η υποταγή.

*ο όρος «τα παιδιά της ΚΝΕ» δεν αναφέρεται στο ποίημα του Γ. Ρίτσου, αλλά στο τραγούδι του Τζίμη Πανούση «SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα»



ΑΡ.ΑΓ.Ε - ΕΑΑΚ