Αγώνα αξιοπρέπειας ενάντια στη λιτότητα και την εξαθλίωση δίνουν εδώ και εβδομάδες
οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι.Οι απεργοί ανθρακωρύχοι βρίσκονται σε
κινητοποιήσεις εδώ και πολλές εβδομάδες, διαμαρτυρόμενοι για τα σχέδια για
κλείσιμο των ορυχείων και την ανακοίνωση από την κυβέρνηση Ραχόι νέων περικοπών
στους μισθούς τους σε περισσότερα από 40 ορυχεία. "Διαδηλώνουμε για να
υπερασπιστούμε τις δουλειές μας", δηλώνουν, βλέποντας το μέλλον τους να
είναι αβέβαιο, καθώς ο τομέας που κάποτε απασχολούσε χιλιάδες Ισπανούς, σήμερα
μοιάζει καταδικασμένος να σβήσει εξαιτίας της ακολουθούμενης πολιτικής
λιτότητας.
Πιο συγκεκριμένα, η κυβέρνηση Ραχόι έχει προχωρήσει σε μείωση κατά
65% της κρατικής χρηματοδότησης στον τομέα των ανθρακορυχείων, την ίδια στιγμή
που περικόπτονται οι μισθοί των εργαζομένων και απολύονται πολλοί εξ' αυτών. Οι
αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί: από από τους σχεδόν 53.000 εργαζόμενους τη
δεκαετία του 1980, σήμερα απασχολούνται 7.900 σε 47 σημεία.
Κάπως έτσι οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι αναγκάστηκαν
να βγουν στους δρόμους, για να παλέψουν για τα δικαιώματά τους. Απεργιακές
κινητοποιήσεις, μαζικότατες διαδηλώσεις και πορείες σε μεγάλες ισπανικές
πόλεις, αποκλεισμοί αυτοκινητοδρόμων. Και απέναντί τους η κυβέρνηση και οι
αστυνομικές δυνάμεις, που προσπαθούν να αναχαιτίσουν το δίκαιο αγώνα των
ανθρακωρύχων με δακρυγόνα, καπνογόνα και πλαστικές σφαίρες.
Οι κινητοποιήσεις των απεργών, αντί να ακολουθούν
φθίνουσα πορεία, όλο και φουντώνουν. "Δεν θα σταματήσουμε, θα κουραστούν
πριν από εμάς", δηλώνουν, αποφασισμένοι να αποδείξουν ότι οι ζωές πρέπει
να τίθενται πάνω από τα κέρδη των επιχειρηματιών. Την περασμένη Δευτέρα
χιλιάδες εργαζόμενοι του τομέα διαδήλωσαν στη Λεόν και το Λανγκρέο, κοντά
στο Οβίδεο, και πολλές πόλεις νέκρωσαν από τη γενική απεργία που είχαν κηρύξει
τα συνδικάτα. Η ισπανική αστυνομία έπνιξε τους διαδηλωτές με χημικά. Ταραχές
ξέσπασαν, ακόμη, στην κοινότητα Θινέρα της βόρειας Ισπανίας, μεταξύ
μεταλλωρύχων και αστυνομικών, οι οποίοι επιχείρησαν ανεπιτυχώς να διαλύσουν τα
οδοφράγματα που είχαν στήσει οι απεργοί σε μια εθνική οδό. Την περασμένη
Παρασκευή επτά άνθρωποι τραυματίστηκαν σε συγκρούσεις που σημειώθηκαν στο ίδιο
χωριό. Το σκηνικό επαναλήφθηκε και χθες, ενώ κατά την επέμβαση της αστυνομίας
πολλοί κάτοικοι της περιοχής έσπευσαν να βοηθήσουν τους διαδηλωτές,
καταφέρνοντας τελικά να την απωθήσουν.
Για να αντιμετωπίσουν την αστυνομική καταστολή,
οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι φτιάχνουν οδοφράγματα, ανάβουν φωτιές, κατασκευάζουν
αυτοσχέδιες ρουκέτες και ασπίδες. Ασυναίσθητα στο μυαλό έρχονται εικόνες απ΄
την Κερατέα...
Οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι επέλεξαν να μη δεχτούν τα
μέτρα που θα σημάνουν την καταδίκη αυτών και των οικογενειών τους. Επέλεξαν να
αντισταθούν στην άγρια πολιτική λιτότητας που ακολουθείται και να αγωνιστούν
ενάντια στην εξαθλίωση -όχι μόνο τη δική τους, αλλά όλων των εργαζομένων, που
βλέπουν καθημερινά τις ζωές τους να θυσιάζονται στο βωμό των κερδών του
κεφαλαίου. Οι αγωνιζόμενοι ανθρακωρύχοι διαλέγουν ζωή, όχι επιβίωση. Και το
ίδιο οφείλουμε να κάνουμε κι εμείς.
Πηγή: ΑΝΤΙ-ΤΥΠΟΣ
Γράμμα από έναν αστουριανό ανθρακωρύχο, 22/6/2012
Έχω δουλέψει στα ορυχεία 25 χρόνια. Κατέβηκα για πρώτη φορά στα 18
μου, και θα ήθελα να σας πώ ότι εκπλήσσομαι από πολλά απ’ τα σχόλια που
διαβάζω για τους ανθρακωρύχους και την πρόωρη συνταξιοδότηση που ισχύει
γι αυτούς όπως και γι άλλες ομάδες εργαζομένων. Θα ήθελα να σας μεταφέρω
τη δική μου οπτική, και αν μπορέσω να αποσαφηνίσω ορισμένες αμφιβολίες
που βλέπω ότι υπάρχουν για το θέμα αυτό.
1. Ο αγώνας που διεξάγουν αυτή τη στιγμή οι ανθρακωρύχοι, δεν είναι
για να διεκδικήσουν χρήματα, αλλά για να γίνει σεβαστή η συμφωνία που
υπέγραψε πέρυσι το υπουργείο βιομηχανίας και τα συνδικάτα των
ανθρακωρύχων, που προέβλεπε τη συνέχιση των επιδοτήσεων ως και το 2018.
Τα χρήματα αυτά προέρχονται απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση, κι όχι απ’ την
ισπανική κυβέρνηση, μ’ αυτό θέλω να πώ ότι δε ζητάμε από κανέναν ισπανό
να “στερηθεί για να μας βοηθήσει” όπως λένε πολλοί απ’ τους επικριτές
μας. Όσον αφορά πάλι αυτά τα χρήματα που δικαιούνται οι οικογένειες των
ανθρακωρύχων, καθώς προέρχονται από το Εξωρυκτικό Ταμείο που υποτίθεται
αποσκοπούσε στη δημιουργία εναλλακτικών στον λιθάνθρακα, ώστε να
μπορούμε να εργαστούμε στις περιοχές μας μετά το κλείσιμο των ορυχειών. Ε
λοιπόν, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς, τα χρήματα αυτά τα
διαχειρίστηκαν οι πολιτικοί και τα συνδικάτα, όπως ήθελαν. Με μέρος
αυτών, για παράδειγμα, ο κύριος Gabino de Lorenzo (πρώην δήμαρχος του
Οβιέδο) πλήρωσε την ασφαλτόστρωση δρόμων της πόλης του, το νέο εκθεσιακό
και συνεδριακό μέγαρο που έχτισε και μια σειρά από άλλα έργα. Η δε
πρώην δήμαρχος της Χιχόν (η κυρία Felgeroso) επένδυσε ένα άλλο μερίδιο
στην ίδρυση ενός τεχνικού εκπαιδευτικού ιδρύματος και σε άλλα έργα.
Στην κοιλάδα του Turón, στα ορυχεία της Cuenca del Caudal, όπου ζω,
έχουμε πάνω από 600 νεκρούς εργάτες (μόνο αυτούς για τους οποίους
γνωρίζουμε, καθώς στον εμφύλιο πόλεμο πυρπολήθηκαν τα επίσημα αρχεία)
στα ορυχεία από το 1889 ως το 2009, όταν και έκλεισαν. Το μόνο που
άνοιξε μετά ήταν ένα αθλητικό κέντρο, χωρίς καν εισόδους, όπου για να
πάει να τρέξει κανείς πρέπει να περάσει από ένα μονοπάτι. Ολόκληρος ο
χώρος είναι γεμάτος σκουπίδια, τα οποία σιγά-σιγά τον κατακλύζουν. Παρά
την εκβιομηχάνιση, η οποία υποτίθεται ότι δημιουργεί σταθερές θέσεις
εργασίας ώστε να υπάρχει μέλλον στην περιοχή, δεν υπάρχει τίποτα.
2. Εκπλήσσομαι που τόσο πολλοί άνθρωποι μιλούν άσχημα γι αυτήν την
επιδότηση, δεν ήθελα να το γράψω αυτό, αλλά επιδοτούνται κι άλλοι τομείς
όπως η κτηνοτροφία, η γεωργία, η αλιεία και πολλοί ακόμα που δεν έχω
όρεξη να αναφέρω, αλλά εγώ προσωπικά είμαι χαρούμενος γι αυτό, προτιμώ
να ενισχύονται οι εργαζόμενοι παρά οι chorizos (στμ: ισπανικό αλλαντικό,
μεταφορικά: οι κλέφτες, οι μαφιόζοι) που μας ληστεύουν κάθε μέρα.
3. Με το πέρας του εμφυλίου πολέμου, φαίνεται πως πολλοί δε γνωρίζετε
ότι ήταν οι ανθρακωρύχοι που εργάζονταν μια επιπλέον ώρα αμισθί κάθε
μέρα για πολύ καιρό, ώστε να αποκαταστήσουν τις καταστροφές του
φρανκισμού στη χώρα, όταν στα ίδια μας τα σπίτια δεν είχαμε καλά-καλά να
φάμε.
4. Το έτος 1962, οι ανθρακωρύχοι ξεκίνησαν μιαν απεργία που
εξαπλώθηκε σ’ όλη την Ισπανία, και στην οποία κατακτήθηκαν πολλά απ’ τα
δικαιώματα που όλοι οι ισπανοί έχουμε σήμερα και προσπαθούν να μας τα
πάρουν πίσω. Στην απεργία αυτή, είχαμε πολλούς τραυματίες, συλληφθέντες,
πεινασμένους και εξορισμένους σε άλλες επαργίες της Ισπανίας, μακριά
απ’ τις οικογένειές τους, που άρχισαν να επιστρέφουν μόλις το 1980.
5. Όσον αφορά την πρόωρη συνταξιοδότηση, είναι μύθος πως οι
ανθρακωρύχοι βγαίνουν στη σύνταξη στα 40, με εφάπαξ ανάλογο του να
πιάναμε τον πρώτο λαχνό στο λαχείο. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική,
οι άνθρωποι που συνταξιοδοτούνται νωρίς έχουν ήδη προκαταβάλει 50%
αυξημένες εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, ούτως ώστε για κάθε διετία
εργασίας, πληρώνουν εισφορές για ένα ακόμη έτος, έτσι για παράδειγμα,
εγώ που εργάστηκα 25 χρόνια, έχω πληρώσει κοινωνική ασφάλιση για 37μισυ
χρόνια. Πιστεύει κανείς από σας ότι θα ήθελε να πληρώνει όσα εμείς σ’
αυτήν την κοινωνική ασφάλιση;
6. Ο λιθάνθρακας που εισάγεται απ’ το εξωτερικό είναι σύμφωνα μ’ εσάς
φθηνότερος απ’ τον εγχώριο, προσωπικά δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος γι
αυτό, όμως ας δεχθούμε ότι έχετε δίκιο. Θέλετε λοιπόν να μας βλέπετε να
δουλεύουμε σα σκλάβοι όπως στις χώρες αυτές; Εγώ δεν το θέλω αυτό για
κανέναν εργάτη στον κόσμο. Αυτά που θα σας γράψω τώρα είναι
πραγματικότητα, έχω δουλέψει με συναδέλφους απ’ την Τσεχία και την
Πολωνία, όταν ήρθαν μερικοί στις Αστούριες, κι όταν μπήκαν στα
καταστήματα να ψωνίσουν τα είχαν παίξει, επειδή μπορούσαν να αγοράσουν
κάποια ψιλοπράγματα που στις χώρες τους ήταν όμως αδιανόητα. Τα πρώτα
χριστούγεννα που περάσανε μαζί μας, κρατούσαν στο κάθε χέρι κι από ένα
μαντολάτο… Τους ρωτήσαμε γιατί αυτό, και μας εξήγησαν πως στις χώρες
τους δεν θα άντεχαν με τίποτα οικονομικά να το αγοράσουν, επειδή οι
μισθοί τους τους έφταναν ίσα-ίσα για ένα πιάτο φαί, κι αυτό φτωχικό.
Θέλω να πω εδώ ότι αν δεν υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, θα ισχύει
σύντομα και για μας το ίδιο.
7. Όσον αφορά τα οδοφράγματα στους αυτοκινητοδρόμους, θα ήθελα να
απαντήσω σ’ όλους εκείνους που διαμαρτύρονται επειδή οι ανθρακωρύχοι
τους εμποδίζουν να πάνε στη δουλειά ή στη σχολή τους, και λένε πως κι οι
ίδιοι αν έχουν προβλήματα στη δουλειά τους, δεν πάνε να “ενοχλούν”
άλλους στην εργασία τους. Θα πώ ότι κάθε φορά που κάποιοι συνάδελφοι από
άλλους χώρους εργασίας μας ζήτησαν βοήθεια για να υπερασπιστούν τις
θέσεις τους, σταματήσαμε τη δουλειά μας για ολόκληρα 24ωρα, στηρίζοντάς
τους είτε βρίσκονταν στη χώρα είτε στο εξωτερικό. Όταν απεργούσαν οι
Άγγλοι ανθρακωρύχοι, σταματήσαμε την εργασία μας και μαζέψαμε χρήματα
για να στείλουμε στις οικογένειές τους για να μην πεινάσουν. Αμφιβάλλει
κανείς ότι δε θα ενωθούμε με οποιονδήποτε κλάδο βάλλεται; Αλλά φαίνεται
πως σήμερα είναι ξεπερασμένο να ζητάς τη βοήθεια των άλλων. Κι όμως, το
να βοηθάμε ο ένας τον άλλον είναι κάτι θεμελιώδες, ενώ το να τρωγόμαστε ο
ένας με τον άλλον ως συνήθως, είναι κάτι που οφελεί μόνο αυτούς που
βρίσκονται από πάνω μας.
Αν όλοι οι Ισπανοί εργαζόμενοι ήταν τόσο ενωμένοι όσο οι
ανθρακωρύχοι, οι κυβερνώντες αυτής της χώρας θα το σκέφτονταν πολύ καλά
προτού προχωρήσουν στις περικοπές που τώρα κάνουν χωρίς δεύτερη σκέψη,
μπορώ να σας διαβεβαιώσω γι αυτό. Σκεφτείτε λοιπόν ποιός πραγματικά σας
εμποδίζει να πάτε στη δουλειά ή στη σχολή σας, ποιός είναι αυτός που
απολύει εργαζομένους και πραγματοποιεί περικοπές στην εκπαίδευση, δεν
είναι άλλοι απ’ τους πολιτικούς μας.
Θα ήθελα επίσης να πω σ’ αυτύς που λένε ότι πρέπει να πάμε να
διαμαρτυρηθούμε στην Μαδρίτη αν θέλουμε, στις πόρτες του υπουργείου και
να τους αφήσουμε αυτούς “στην ησυχία τους”, ότι αυτό το έχουμε κάνει προ
πολλού, αλλά η λογοκρισία των ΜΜΕ φροντίζει να μην ενημερώνει με
διαφάνεια για τίποτα.
Πιστεύω ακράδαντα ότι ένας εργαζόμενος που υπερασπίζεται τα
δικαιώματά του δεν είναι τρομοκράτης, όπως μας αποκαλούν σήμερα επειδή
αγωνιζόμαστε για τη ζωή των οικογενειών μας.
Σας καλώ όλους να βγείτε απ’ τα σπίτια σας και να υπερασπιστείτε τις
ζωές όλων μας. Όσο μας κρατούν κλεισμένους στο σπίτι, τους επιτρέπουμε
να μας ρίξουν λίγο-λίγο, μέτρα μετά από άλλα μέτρα, στην πείνα.
Θέλουν τα παιδιά σας και τα παιδιά μας να μείνουν αμμόρφωτα σαν εμάς,
που βλέπαμε τους τοίχους των σχολείων περισσότερο απ’ έξω παρά από
μέσα, καθώς ένας αμμόρφωτος άνθρωπος είναι πιο εύκολο να υποταχθεί.
Να ενημερώνεστε, να αμφισβητείτε τα πάντα όσα βλέπετε στην τηλεόραση,
τώρα που έχετε το διαδίκτυο, τα κινητά τηλέφωνα, μπορείτε μ’ αυτά να
είστε σε συνεχή επαφή, να οργανώνεστε με όποιον τρόπο επιθυμείτε,
ειρηνικά, στα οδοφράγματα απευθείας, όπως και να ‘χει οργανωθείτε! Θέστε
στόχους και πραγματοποιήστε τους γρήγορα. Η κυβέρνηση κινείται κι αυτή
πολύ γρήγορα όταν η κατάσταση είναι προς όφελός της, και το ξέρετε.
Αφαιρέστε τη λέξη “φόβος” και τη φράση “και τί θα αλλάξει μ αυτό;” απ’
το μυαλό σας και πάρτε το μέλλον σας στα χέρια σας.
Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει οτιδήποτε απ’ όσα έγραψα ή έχει κάποια συγκεκριμένη ερώτηση, ευχαρίστως αν μπορώ να σας απαντήσω.
Πολλές ευχαριστίες σε όλους και όλες που μας στηρίζουν από κάθε επαρχία της χώρας και από άλλες χώρες.
Χαιρετισμούς!
Juan Jose Fernandes.
Asturias
Asturias
Πηγή: kaosenlared
Οι Ανθρακωρύχοι Βγήκαν Από Το Ανθρακωρυχείο… (του Cesar Vallejo)
Οι ανθρακωρύχοι βγήκαν από το ανθρακωρυχείο
φάσκιωσαν την υγεία τους με εκρήξεις
και, επεξεργαζόμενοι τη λειτουργία του λογικού τους,
σφάλισαν με τις φωνές τους
την καταπακτή, σε σχήμα βαθιού συμπτώματος.
Μόνο να έβλεπες τις διαβρωτικές τους σκόνες!
Μόνο να άκουγες τις υψομετρικές τους οξειδώσεις!
Σφήνες από στόματα, αμόνιο από στόματα, εργαλείααπό στόματα.(Εκπληκτικό!)
Η τάξη των κουλουμιών τους,
τα πλαστικά τους συμπεράσματα, οι χορωδιακές τους απαντήσεις,
συγκεντρώθηκαν στη βάση φλεγόμενων εμποδίων
κι ανεμισμένης κιτρινίλας που γνώρισαν οι καταθλιμμένοι και θλιμμένοι,
ποτισμένοι
από το μέταλλο που τελειώνει, από το κίτρινο και μικροσκοπικό μεταλλοειδές.
Κρανιακοί από κούραση
και ποδεμένοι με τομάρι από βιθκάτσα,
ποδεμένοι με άπειρα μονοπάτια,
και με μάτια φυσικού κλάματος,
δημιουργοί του βάθους,
ξέρουν από τ΄αντιφεγγίσματα του ουρανού της σκάλας,
να κατεβαίνουν κοιτώντας προς τα πάνω,
να ανεβαίνουν κοιτώντας προς τα κάτω.
Τιμή και δόξα στο πανάρχαιο παιχνίδι της ύπαρξής τους,
στα ξάγρυπνα όργανά τους, στο αγροίκο σάλιο τους!
Τόλμη, κόψη κι αιχμή, στις βλεφαρίδες τους!
Ας φυτρώσουν η λειχήνα, το χορτάρι κι ο βάτραχος στα επιρρήματά τους!
Χνουδωτό βελούδο σίδερου στα νυφικά σεντόνια τους!
Γυναίκες πέρα για πέρα, οι γυναίκες τους!
Εύχομαι κάθε ευτυχία για τους δικούς τους!
Είναι κάτι το θαυματουργό, οι ανθρακωρύχοι
ανεβαίνοντας τα μελλοντικά τους ερείπια,
επεξεργαζόμενοι τη λειτουργία του λογικού τους
και ανοίγοντας με τις φωνές τους
την καταπακτή, σε σχήμα βαθιού συμπτώματος!
Τιμή και δόξα στην κιτρινισμένη φύση τους,
στο μαγικό φανάρι τους,
στους κύβους και στους ρόμβους τους, στις πλαστικές τους συφορές,
στα μεγάλα μάτια τους από έξι οπτικά νεύρα
και στα παιδιά τους που παίζουν στην εκκλησία
και στους σιωπηλούς νηπιακούς γονείς τους!
Υγιαίνετε, ω δημιουργοί τους βάθους!…(Εκπλητκικό.)
μετάφραση: Ρήγα Καππάτου
Δείτε επίσης ένα ενδιαφέρον κειμενάκι από την Ισπανία,
που δίνει και μια εικόνα για τη συζήτηση εντός του κινήματος, σχετικά
με την μαχητική απεργία διαρκείας των ανθρακωρύχων.
“Nosotros no somos el 15M, nosotros no somos pacifistas, hemos venido a por todo. No tenemos miedo, somos mineros”.
