ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡ.ΑΓ.Ε. Ε.Α.Α.Κ. για τις κινητοποιήσεις του Σ.Φ. ΗΛ/ΜΗΧ.
Το τελευταίο διάστημα, παρατηρούμε και στα δύο τμήματα, την υποχρηματοδότηση να έχει βαρέσει κόκκινο. Οι πρόεδροι και των δύο τμημάτων, παραδέχονται είτε έμμεσα είτε άμεσα, ότι σε λίγα χρόνια τα τμήματα είτε θα κλείσουν, είτε θα λειτουργούν με πολύ διαφορετικούς όρους απ’ ότι σήμερα. Στη συνέλευση λοιπόν, η οποία έγινε στις 26/2, υπερψηφίστηκε το πλαίσιο του ΑΡ.ΑΓ.Ε. Ε.Α.Α.Κ., το οποίο είχε μια σειρά δράσεων για το σύλλογο.
Στο τμήμα των Μηχανολόγων, πήγαν να κοπούν οι εκδρομές για κάποια μαθήματα, υπάρχουν ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό, με αποτέλεσμα κάποια εργαστήρια να γίνονται εικονικά διότι δεν υπάρχει ο απαραίτητος εξοπλισμός. Παράλληλα, οι φοιτητές υποχρεούμαστε να αγοράζουμε τα σχεδιαστικά, για να ανταπεξέλθουμε σε ορισμένα μαθήματα, την ίδια στιγμή που έχουμε πληρώσει ήδη φόρους για τα πανεπιστήμια (βέβαια οι φόροι τελικά πηγαίνουν σε χρέος-πολεμικούς εξοπλισμούς-μίζες-εργολάβους), πληρώνουμε καθημερινά τις μετακινήσεις. Το αντίτιμο στην λέσχη παραμένει μετέωρο και η κατάσταση που επικρατεί εκεί είναι απαράδεκτη. Πληρώνουμε ενοίκιο για το σπίτι μου μένουμε, αν είμαστε από άλλη πόλη, αφού ακόμα και φοιτητές που προέρχονται από τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα αποκλείονται από τις εστίες. Για αυτό και ο σύλλογος, στην απόφαση που πήρε, είχε ως αίτημα την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης και την κάλυψη όλων αυτών των αναγκών μας που έχουμε στο σήμερα ως φοιτητές, για αξιοπρεπείς σπουδές και ολόπλευρη μόρφωση για όλους-ες στο σήμερα και όχι για “λίγους και εκλεκτούς”. Για αυτό και το επόμενο διάστημα, πρέπει να κλιμακώσουμε τη δράση μας με τις κινητοποιήσεις σε συντονισμό με τους υπόλοιπους συλλόγους, καθώς ΟΛΟΙ έχουν προβλήματα, που απορρέουν από την υποχρηματοδότηση στην παιδεία. Και σε αυτό δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να μας κρατάει πίσω η άρνηση του τμήματος και του προέδρου του να παρίστανται μαζικά οι φοιτητές του στις συνελεύσεις τμήματος και να διεκδικούν την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, αλλά και να έχουν λόγο για καθετί που συζητιέται εκεί μέσα.
Στο τμήμα των Ηλεκτρολόγων, ενώ υπάρχουν και προβλήματα που έχουν κοινή ρίζα με τους μηχανολόγους (ελλείψεις καθηγητών, μαθήματα που δε γίνονται, εργαστήρια που υποβαθμίζονται λόγω της υποχρηματοδότησης) και ο σύλλογος συζήτησε και έδρασε και για αυτά, προέκυψε και ένα πρόβλημα με τη “μετάβαση” από το ΠΠΣ στο ΝΠΣ, όπου φοιτητές του ΠΠΣ δεν μπορούσαν να δηλώσουν μαθήματα τα οποία είχαν διδαχτεί στο παρελθόν. Επίσης, στο μάθημα της Ηλεκτρονικής 3 το εργαστήριο αφού πήγε στο 7ο εξάμηνο ΝΠΣ απο το 6ο ΠΠΣ, φέτος δεν θα πραγματοποιηθεί για κανένα (αφού οι τελευταίοι του ΠΠΣ είναι πλέον 8ο και οι πρώτοι του ΝΠΣ είναι 6ο). Αυτό αφήνει πίσω ένα εξάμηνο όσους θα το παρακολουθούσαν τώρα από το ΠΠΣ. Γι αυτά τα ζητήματα μπήκε κινητοποίηση στον πρόεδρο του τμήματος την περασμένη Τετάρτη (27/2) όπου διεκδικήσαμε μια μίνι εξεταστική για το 6ο και 8ο εξάμηνο, να γίνουν τα εργαστήρια της Ηλεκτρονικής 3 καθώς να και να βγει ένας βοηθητικός πίνακας με τις αντιστοιχίσεις των μαθημάτων. Αποκομίσαμε ότι είναι πολύ πιθανό να γίνουν αυτά οπότε περιμένουμε τις σχετικές ανακοινώσεις (ήδη βγήκε ανακοίνωση για πτυχιακή εξεταστική στο 8ο εξάμηνο!), αλλά πρέπει να παραστούμε και στην επόμενη συνέλευση τμήματος ώστε να καταθέσουμε και εκεί αυτά τα αιτήματα.
Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε, είναι το εξής : Μόνο συλλογικά, μέσω των γενικών μας συνελεύσεων μπορούμε να πετύχουμε νίκες σήμερα. Χωρίς “εκλεγμένους” ηγέτες και ψήφους από κεράσματα. Ως φοιτητές-τριες πρέπει να λειτουργούμε κόντρα στην λογική της ανάθεσης (αναθέτω σε κάποιον να μου λύσει το οποιοδήποτε πρόβλημα), να μην περιμένουμε κανέναν να μας λύσει τα προβλήματα και να μην χαραμίζουμε τις ψήφους μας γι’αυτό. Πιο απλά όταν έχουμε ένα πρόβλημα πρέπει να το συζητάμε όλοι-ες μαζί στην Γενική μας Συνέλευση και να δρούμε πάλι όλοι-ες μαζί ώστε να το λύσουμε. Ο μόνος τρόπος για εμάς λοιπόν είναι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να μαζικοποιήσουμε τις γενικές μας συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις μας, για μόρφωση-δουλειά-ελευθερία στο σήμερα, για όλους. Η νίκη του συλλόγου στους ηλεκτρολόγους δείχνει ότι ο συλλογικός αγώνας έχει νόημα και ότι υπάρχουν δυνατότητες για πολύ περισσότερα πράγματα αν στο σύλλογο υπάρχει ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΟΤΗΤΑ και πολιτικό πλαίσιο που βάζει διεκδικήσεις και στοχοθεσία. Αν τα χτίσουμε μαζί αυτά, τότε θεωρούμε πως η νίκη στους ηλεκτρολόγους σύντομα θα είναι κάτι πολύ μικρό μπροστά σε αυτά που θα καταφέρουμε, θα υπάρξουν πολύ μεγαλύτερες νίκες, κόντρα στη σαπίλα που θέλουν να μας επιβάλλουν κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφάλαιο.
