Τους τελευταίους μήνες γινόμαστε μάρτυρες πρωτοφανών εξελίξεων σε διεθνές επίπεδο. Πέρα από τις χώρες-μέλη της Ε.Ε. που η μία μετά την άλλη γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και νιώθουν τα απειλητικά χνώτα του Δ.Ν.Τ. (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία κλπ), το αδιέξοδο του σημερινού συστήματος έχει δημιουργήσει ένα ντόμινο κοινωνικών εκρήξεων και σε άλλες γωνιές του πλανήτη. Τα πρόσφατα παραδείγματα της Αιγύπτου και της Τυνησίας προμηνύουν ότι το 2011 θα είναι μία χρονιά όξυνσης κοινωνικών αντιθέσεων και κορύφωσης λαϊκών αγώνων. Μπροστά στον κίνδυνο και την απειλή της υποταγής και της εξαθλίωσης η νεολαία, όπως φάνηκε και στην Αίγυπτο, λειτουργεί ως πυροδότης κινημάτων τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε εξεγερσιακές καταστάσεις με αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση του παγκόσμιου πολιτικού σκηνικού.
Με βάση όλα τα παραπάνω, τα επιχειρήματα και οι αναλύσεις που ακούγονταν τόσο καιρό από τα ντόπια και ξένα αστικά μίντια και την κυβέρνηση, περί «ελληνικού φαινομένου» και «ελληνικής κρίσης» καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα. Γίνεται αντιληπτό λοιπόν ότι η οικονομική κρίση είναι ένα φαινόμενο παγκόσμιο και αποτελεί μία ευκαιρία για το κεφάλαιο, το οποίο καταργώντας κατακτήσεις και δικαιώματα του λαού προσπαθεί να ενισχύσει την κυριαρχία του. Στην Ελλάδα αυτή η κατάσταση κορυφώνεται τον τελευταίο χρόνο με την έλευση της τρόικας και την είσοδο της χώρας στο Δ.Ν.Τ. Η επίθεση με το πέρασμα του καιρού εντείνεται, καθώς ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ σε πλήρη σύμπνοια προχωρούν στην επικαιροποίηση του μνημονίουιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ενώ το αμέσως επόμενο είναι αυτό της παιδείας. Ειδικά για τον κλάδο των μηχανικών οι αλλαγές που προβλέπονται θα έχουν ως αποτέλεσμα την κατάργηση της ελάχιστης αμοιβής για τους αυτοαπασχολούμενους οδηγώντας τους σταδιακά στην ανεργία. Επίσης, οι άνεργοι και οι μισθωτοί μηχανικοί, που είναι και η πλειοψηφία, ωθούνται ακόμη περισσότερο στην ελαστική και ανασφάλιστη εργασία (μπλοκάκι) ενώ ταυτόχρονα είναι υποχρεωμένοι να καταβάλουν υψηλές εισφορές στο ασφαλιστικό τους ταμείο, ανεξάρτητα από το εισόδημά τους και δεν δικαιούνται επίδομα ανεργίας. (μνημόνιο Νο 4) που προβλέπει ότι πρέπει μέχρι το 2015 να εξασφαλιστούν 50 δις, που θα προέρχονται από αποκρατικοποιήσεις, μειώσεις μισθών και νέες φορολογικές αυξήσεις. Τα μέτωπα που αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση επιλέγει να ανοίξει είναι, εκτός των άλλων, οι
Μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι που θέλουν να μας επιβάλλουν ξεσπούν πολλοί ελπιδοφόροι αγώνες από τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Λαμπρό παράδειγμα αποτελούν οι κλαδικές απεργίες, όπως αυτή των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς αλλά και των υπαλλήλων στον τομέα της υγείας. Αγώνες που χαρακτηρίζονται τόσο από αποφασιστικότητα (βλ. συνέχιση της απεργίας στα ΜΜΜ παρότι αυτή κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική) αλλά και οξυμένες μορφές πάλης (κατάληψη του υπουργείου υγείας). Οι κινητοποιήσεις αυτές κόντρα στις ξεπουλημένες ηγεσίες, που στόχο έχουν την εκτόνωσή τους, αλλά και στην ακραία συκοφάντηση από τα ΜΜΕ, βάζουν ως στόχο όχι απλά και μόνο την ικανοποίηση κάποιων συντεχνιακών αιτημάτων, αλλά με το βλέμμα στραμμένο στην κοινωνία, αντιτίθενται στην κατάργηση βασικών κοινωνικών παροχών. Παράλληλα 300 μετανάστεςστην 4η εβδομάδα απεργίας πείνας και εκφράζοντας τη φωνή των μεταναστών απαιτούν την νομιμοποίηση όλων. Τέλος ένας πρωτοφανούς έντασης και διάρκειας αγώνας εξελίσσεται από το Δεκέμβρη στα οδοφράγματα της Κερατέας όπου σύσσωμη η κοινωνία της κωμόπολης αντιστέκεται τόσο στη δημιουργία ΧΥΤΑ που θα οδηγήσει στην υποβάθμιση της ζωής και του τόπου τους, όσο και στα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων που έχουν αναλάβει το έργο. Οι κάτοικοι της Κερατέας στα πλαίσια του δίκαιου αγώνα τους υιοθέτησαν οξυμένες πρακτικές στο δρόμο και δεν δίστασαν να υπερβούν τα όρια της αστικής νομιμότητας. πραγματοποιούν ένα συγκλονιστικό αγώνα καθώς βρίσκονται
Τα παραπάνω γεγονότα φανερώνουν ότι υπάρχει δυνατότητα υπέρβασης της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί από την σκοπιά του λαϊκού κινήματος. Τέτοιοι αγώνες μπορούν να εμπνεύσουν συνολικά την κοινωνία εγχαράσσοντας στη συλλογική συνείδηση την προοπτική της νίκης και της ανατροπής. Γι αυτό το λόγο είναι επικίνδυνοι για την κυβέρνηση και όλους τους εκφραστές της αντιλαϊκής πολιτικής. Είναι λοιπόν αναγκαίο για το κράτος να θωρακιστεί κατασταλτικά και ιδεολογικά απέναντί τους καταργώντας στην ουσία οποιαδήποτε έννοια δημοκρατικού δικαιώματος και ελευθερίας. Αυτό πραγματοποιείται με την αύξηση της αστυνομοκρατίας στις γειτονιές, την ένταση της καταστολής και της αστυνομικής βίας(χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Κερατέας η οποία έχει ουσιαστικά μετατραπεί σε κατεχόμενη πόλη από τις αστυνομικές δυνάμεις) αλλά ακόμα και με την εκπαίδευση σωμάτων στρατού για την καταστολή διαδηλώσεων και κοινωνικών εκρήξεων. Απόδειξη στο τελευταίο είναι η άσκηση «Καλλίμαχος» στο στρατόπεδο του Κιλκίς, όπου ουσιαστικά ήταν μια αναπαράσταση διάλυσης πορειών από το στρατό. Από την άλλη η κυβέρνηση προσπαθεί με διάφορα νομοθετήματα να ποινικοποιήσει ,όλο και αυξανόμενες κινήσεις πολιτών, που αρνούνται την πληρωμή των διοδίων και των συγκοινωνιών, προασπίζοντας το δικαίωμα για δωρεάν μεταφορές.
Η επίθεση της κυβέρνησης στα δημοκρατικά δικαιώματα εντείνεται με την άνευ προηγουμένου στοχοποίηση και υπονόμευση του πανεπιστημιακού ασύλου με κορύφωση την άρση του ασύλου στη Νομική Αθήνας. Η άρση του ασύλου δεν είναι μόνο μια επίθεση ενάντια στο φοιτητικό και λαϊκό κίνημα, που επί χρόνια το προάσπιζαν συλλογικά και οργανωμένα μέσα από τις διαδικασίες τους. Είναι παράλληλα και ,κίνηση οχύρωσης από μεριάς του κράτους και της κυβέρνησης απέναντι στην τεράστια κοινωνική οργή που σπέρνει η απολυταρχική πολιτική της κοινοβουλευτικής δικτατορίας ΠΑΣΟΚ – ΔΝΤ και ΕΕ και απέναντι στους μαζικούς, αδεσμεύτους αγώνες που βγαίνουν καθημερινά στο προσκήνιο. Στο ζήτημα του ασύλου η θέση μας είναι σαφής και ασυμβίβαστη: το φοιτητικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα είναι τα μόνα αρμόδια να αποφασίζουν για το άσυλο, μέσα από τα όργανα και τις διαδικασίες τους. Σε μια περίοδο που οι κοινωνικοί αγώνες ενάντια στη κυρίαρχη πολιτική κορυφώνονται, δεν θα δεχτούμε καμία καταπάτηση και καμία συκοφάντηση του θεσμού του ασύλου, που πάντα αποτελούσε για αυτούς εφαλτήριο.
Άλλωστε το άσυλο θα αποτελέσει βασικό εργαλείο στο οπλοστάσιο του φοιτητικού κινήματος που καλείται να ορθώσει ανάστημα στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και στο νέο νόμο πλαίσιο. Ένα νόμο που θα αλλάζει ριζικά τη λειτουργία του πανεπιστημίου όπως την γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Το «νέο Πανεπιστήμιο», όπως το ονομάζει το υπουργείο, θα εμπεριέχει την αναδιαμόρφωση της φοιτητικής καθημερινότητας μέσω της εντατικοποίησης του ρυθμού σπουδών, την πλήρη και οριστική αποστοίχηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία, τη σαρωτική περικοπή χρηματοδότησης και φοιτητικών παροχών και τη συγκρότηση εξωπανεπιστημιακών διοικήσεων. Η κυβέρνηση και το υπουργείο δεν μένουν όμως μόνο σ’ αυτά. Στο σύγχρονο μοντέλο πανεπιστημίου δεν θα χωρούν η συνδικαλιστική δράση, η συλλογική διεκδίκηση των φοιτητικών συμφερόντων και η υιοθέτηση ριζοσπαστικών πρακτικών. Η πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις του υπουργείου να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα, ούτως ώστε το διαχρονικό αγκάθι για κάθε κυβέρνηση, που λέγεται φοιτητικό κίνημα, να εξαφανιστεί από το πολιτικό προσκήνιο. Γίνεται λοιπόν σαφές ότι ο πιο αντιδραστικός νόμος πλαίσιο από τη μεταπολίτευση κι έπειτα πρέπει να αποτελέσει κόκκινο πανί και μητέρα των μαχών για το φοιτητικό κίνημα. Με καταλήψεις-συγκρούσεις-διαδηλώσεις να βγει στο προσκήνιο για την ανατροπή των σχεδίων της κυβέρνησης.
Τέλος, είναι προφανές ότι η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δεν περιορίζεται μόνο στα πανεπιστήμια αλλά επεκτείνεται και στη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Πολλά σχολεία θα κλείσουν, γεγονός που αφενός θα οδηγήσει σε μαζικές απολύσεις εκπαιδευτικών, αφετέρου θα κάνει πιο αποπνικτική την ήδη βεβαρυμμένη σχολική καθημερινότητα. Γίνεται ξεκάθαρη λοιπόν η ανάγκη συγκρότησης ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου που θα ανατρέψει τα σχέδια της κυβέρνησης και θα συμπορευτεί με τα υπόλοιπα μέτωπα της εργασίας.
Υπό το βάρος λοιπόν αυτής της συγκυρίας είναι επιτακτικό ο σύλλογός μας να συνεδριάσει και να συζητήσει όλα τα παραπάνω ζητήματα, αλλά και να αποφασίσει τον μάχιμο σχεδιασμό με τον οποίο θα προχωρήσουμε το επόμενο διάστημα. Η 23η Φλεβάρη πρέπει λοιπόν να βρει όλους τους φοιτητές στο δρόμο σε συμπόρευση με τους εργαζομένους, ώστε αυτή η πανεργατική απεργία να δώσει ένα ηχηρό μήνυμα αντίστασης σε κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ και να αποτελέσει την πρώτη ηχηρή μας απάντηση απέναντι στον Νόμο Πλαίσιο και τα σχέδια της Διαμαντοπούλου.
· ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ, ΔΕΥΤΕΡΑ 21/2, αιθ.5 Ηλεκτρολόγων.
· ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ 23/2, προσυγκέντρωση 9.30 καμάρα.
