Από την αρχή κιόλας του χειμερινού εξαμήνου ακούσαμε τη Διαμαντοπούλου να εξαγγέλλει πως αυτό το έτος θα είναι έτος παιδείας και να θέτει επί τάπητος το θέμα των πανεπιστημίων καλώντας όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα σε έναν στημένο διάλογο με στόχο την κατάθεση ενός νέου νόμου πλαισίου. Ο σύλλογός μας όπως και πολλοί άλλοι σ’ όλη την Ελλάδα από την πρώτη στιγμή πήρε θέση μάχης για την ανατροπή της πιο αντιδραστικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της τελευταίας 20ετίας. Μέσα από μαζικές γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις οι φοιτητές έδωσαν μια πρώτη απάντηση στα σχέδια του υπουργείου, προτάσσοντας δυναμικά τις ανάγκες και τα συμφέροντά τους. Παράλληλα, με τα μάτια στραμμένα πάντα στην κοινωνία, βρέθηκαν στο δρόμο μαζί με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της, παλεύοντας ενάντια στη συνολική πολιτική της κυβέρνησης. Παρά το γεγονός ότι το φοιτητικό κίνημα δεν πρόλαβε να οξυνθεί όσο θα θέλαμε, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αναβολή της κατάθεσης του νομοσχεδίου. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι η μάχη τελείωσε, απεναντίας τώρα αρχίζει καθώς οι νέες δηλώσεις του υπουργείου αποτελούν casus belli για τους φοιτητές.
Με τον αναβαθμισμένο νόμο πλαίσιο, η κυβέρνηση δεν δείχνει να αναδιπλώνεται αλλά ίσα ίσα επιτίθεται ακόμη πιο σφοδρά:
· Αναδιαμόρφωση της φοιτητικής καθημερινότητας – Εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών. Η είσοδος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσω προπαρασκευαστικού έτους, η κατάργηση των ακαδημαϊκών διαλέξεων και η θέσπιση απουσιολόγιου, οι αλυσίδες μαθημάτων και τα προαπαιτούμενα και τέλος οι διαγραφές φοιτητών με την παράλληλη προώθησή τους σε ΙΕΚ, αλλάζουν ριζικά τη ζωή των φοιτητών στο πανεπιστήμιο. Τα παραπάνω ωθούν τον φοιτητή στην εξατομίκευση και την αλλοτρίωση, απομακρύνοντας τον από συλλογικές αναπαραστάσεις και διεκδικήσεις μέσα σε ένα αποστειρωμένο πανεπιστήμιο-σχολείο που στόχος του είναι η δημιουργία πειθήνιων εργαζομένων.
· Πλήρης και οριστική αποστοίχηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία. Μέσα από ατομικά προγράμματα σπουδών, ο φοιτητής παλεύει για να μαζέψει προσόντα και δεξιότητες ώστε να εμπλουτίσει τον ατομικό φάκελο προσόντων του, που αντικαθιστά πλήρως το ενιαίο πτυχίο. Θεσπίζεται έτσι ένας νέος τρόπος απόδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων που σε συνδυασμό με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων θα κατατάσσει τον εργαζόμενο σε μια 8βάθμια κλίμακα, αναγκάζοντάς τον να μπει σε έναν φαύλο κύκλο επανακατάρτισης και ανταγωνισμού προκειμένου να αποκτήσει καλύτερους όρους εργασίας. Ειδικά για τους μηχανικούς η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται με τις επικείμενες αλλαγές στο ΤΕΕ και το άνοιγμα του επαγγέλματος που θα έχουν ως αποτέλεσμα την κατάργηση της ελάχιστης αμοιβής για τους αυτοαπασχολούμενους οδηγώντας τους σταδιακά στην ανεργία. Επίσης, οι άνεργοι και οι μισθωτοί μηχανικοί, που είναι και η πλειοψηφία, ωθούνται ακόμη περισσότερο στην ελαστική και ανασφάλιστη εργασίαυψηλές εισφορές στο ασφαλιστικό τους ταμείο, ανεξάρτητα από το εισόδημά τους και δεν δικαιούνται επίδομα ανεργίας. (μπλοκάκι) ενώ ταυτόχρονα είναι υποχρεωμένοι να καταβάλουν
· Σαρωτική περικοπή χρηματοδότησης και φοιτητικών παροχών. Δρομολογούνται συγχωνεύσεις, με συνένωση και κατάργηση τμημάτων (βλέπε κατάργηση των ΤΕΙ Θεσσαλονίκη και Πειραιά), με άξονα την ανταποδοτική και μειωμένη χρηματοδότηση. Παράλληλα, αυτονόητες ανάγκες όπως η δωρεάν σίτιση-στέγαση, τα πάσο και τα συγγράμματα θα παρέχονται με αναβαθμισμένο το κριτήριο της απόδοσης του φοιτητή. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με τη λίστα συγγραμμάτων που έχει μετατραπεί ήδη σε λίστα βιβλίων (ένα βιβλίο για κάθε μάθημα) και επιδιώκουν να την κάνουν λίστα βιβλίων προς αγορά. Ένα ακόμα είναι η υποχρέωση του πανεπιστημίου για δωρεάν στέγαση (που ήδη είναι προβληματική και ελλιπής) η οποία υπάγεται πλέον στις διαθέσεις των καλλικρατικών δήμων. Κι όλα αυτά θα αποτελούν παραδείγματα από το μακρινό παρελθόν, μιας και οι εξαγγελίες μιλούν ακόμα και για καταβολή διδάκτρων.
· Εξωπανεπιστημιακές διοικήσεις . Τα πρυτανικά συμβούλια και η σύγκλητος αντικαθίστανται από τα Συμβούλια Διοίκησης. Όργανα τα οποία θα συγκροτούνται από managers, μεγαλοκαθηγητές και εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου . Αυτό έχει δύο όψεις: Από τη μία με τα νέα διοικητικά συμβούλια η προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής θα γίνεται με πολύ πιο άμεσο τρόπο. Από την άλλη, η δημιουργία κλειστών και μονωμένων από το φοιτητικό κόσμο και την «πανεπιστημιακή κοινότητα» Συμβουλίων Διοίκησης, που θα μπορούν να συνεδριάζουν και εκτός Ασύλου, θα έχει σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό της επίδρασης της φωνής των φοιτητικών συλλόγων και των εργαζομένων του πανεπιστημίου στη λήψη των αποφάσεων. Εικόνα από το μέλλον αποτέλεσε άλλωστε η πρόσφατη συνεδρίαση επιτροπής εξωτερικής αξιολόγησης για την Ιατρική που πραγματοποιήθηκε στο Electra Palace.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο λοιπόν που ακόμα και το άσυλο θεωρείται κατάλοιπο από τα παλιά και επανανοηματοδοτείται ως «ακαδημαϊκό άσυλο» της απρόσκοπτης διεξαγωγής έρευνας και μαθημάτων δεν θα μπορούσαν να χωράν οι συνελεύσεις, οι μαζικές παραστάσεις και οι καταλήψεις. Παραπομπή φοιτητών σε πειθαρχικά συμβούλια εάν και εφόσον παρεμποδίζουν την ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου, με τη δυνατότητα να επιβάλλονται ποινές που θα αρχίζουν από μία επίπληξη και την ακύρωση της συμμετοχής σε εξεταστικές περιόδους και θα τελειώνουν στη αποβολή/διαγραφή του φοιτητή. Σε αυτό το πανεπιστήμιο κάθε παράπλευρη δραστηριότητα θα χαρακτηρίζεται ως παρασιτική και θα πρέπει να αποβάλλεται. Από την άλλη, η ύπαρξη του ασύλου το οποίο έχει συμβάλλει εδώ και χρόνια τα μέγιστα στην ανάδειξη των πανεπιστημίων σε χώρους έντονης ριζοσπαστικοποίησης και πολιτικοποίησης, αμφισβητείται όσο ποτέ, ενώ παράλληλα γίνεται προσπάθεια οποιαδήποτε δυνατότητα είχαν οι φοιτητικοί σύλλογοι να υπερασπίζονται τα συμφέροντα τους, να εξαλειφθεί. Η άρση του ασύλου δεν είναι μόνο μια επίθεση ενάντια στο φοιτητικό και λαϊκό κίνημα, που επί χρόνια το προάσπιζαν συλλογικά και οργανωμένα μέσα από τις διαδικασίες τους. Είναι παράλληλα και κίνηση οχύρωσης από μεριάς του κράτους και της κυβέρνησης απέναντι στους μαζικούς και ακηδεμόνευτους αγώνες που βγαίνουν καθημερινά στο προσκήνιο. Στο ζήτημα του ασύλου η θέση μας είναι σαφής και ασυμβίβαστη: το φοιτητικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα είναι τα μόνα αρμόδια να αποφασίζουν για το άσυλο, μέσα από τα όργανα και τις διαδικασίες τους. Σε μια περίοδο που οι κοινωνικοί αγώνες ενάντια στη κυρίαρχη πολιτική κορυφώνονται, δεν θα δεχτούμε καμία καταπάτηση και καμία συκοφάντηση του θεσμού του ασύλου, που πάντα αποτελούσε για αυτούς εφαλτήριο.
Όπως γίνεται λοιπόν αντιληπτό το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη μάχη των τελευταίων δεκαετιών. Ο αγώνας για την ανατροπή του νέου νόμου πλαισίου απαιτεί κάθε φοιτητής να προτάξει τη συλλογική συνείδηση και διεκδίκηση απέναντι σε κάθε λογική εξατομίκευσης και προσωπικών συμφερόντων. Πρέπει επίσης να γίνει αντιληπτό ότι η μάχη ενάντια στο νέο νόμο πλαίσιο είναι κομμάτι της συνολικής πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, γι’ αυτό κι ο συντονισμός και η συμπόρευση με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας επιβάλλεται. Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ότι η υπομονή και η υποταγή στις επιταγές κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ ίσως και να βελτιώσουν ένα μέλλον που ήδη διαφαίνεται καταδικασμένο. Όταν αυτοί δηλώνουν ότι θα είμαστε η γενιά που θα ζήσει χειρότερα από τις προηγούμενες εμείς απαντάμε ότι θα γίνουμε η γενιά της ανατροπής μέσα από τους μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες, γιατί μόνο αυτοί μπορούν να νικήσουν. Άλλωστε η δυναμική του φοιτητικού κινήματος έχει ιστορικά αποδείξει ότι μπορεί να εμπνεύσει συνολικότερα την κοινωνία και να αποτελέσει πυροδότη ευρύτερων λαϊκών εκρήξεων και κινημάτων.
ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΤΟΝΩΣΕΙΣ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ-ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ-ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
