Με αφορμή τις εθνικιστικές καταλήψεις στα σχολεία...
Ζούμε σε μια εποχή όπου το πολεμικό κλίμα ανάμεσα σε Ελλάδα-Τουρκία οξύνεται με έπαθλο το ποια χώρα θα γίνει ο καλύτερος τοποτηρητής της περιοχής και ποιας χώρας τα αφεντικά θα έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο από τις ΑΟΖ. Εξαιτίας αυτού αλλά και πρόσφατων περιστατικών όπως η Συμφωνία των Πρεσπών και ο θάνατος του Κατσίφα, το εθνικιστικό παραλήρημα γίνεται όλο και πιο έντονο και επικίνδυνο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα κομμάτι της νεολαίας να στρέφεται προς τα εκεί, αναζητώντας μια διέξοδο από το μέλλον της ανεργίας, της επισφάλειας και της μετανάστευσης, την οποία δεν μπορεί να της δώσει το υπάρχον πολιτικό σύστημα των μνημονίων, της διαφθοράς και των αντιλαϊκών μέτρων. Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο, οι φασίστες έρχονται για πρώτη φορά μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα να εξορμήσουν στα σχολεία, καλώντας τις τελευταίες μέρες διάφορα σχολεία σε εθνικιστικές καταλήψεις και διαδηλώσεις με Πανελλαδική κλιμάκωση για τις 29 Νοέμβρη, διαμαρτυρόμενοι για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας και της Βορείας Ηπείρου. Εδώ να σημειώσουμε ότι η συμφωνία αυτή (Συμφωνία των Πρεσπών) απλά αποτελεί ένα μεγάλο βήμα για την ένταξη της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και όχι μια προσπάθεια να μας πάρουν το όνομα οι γείτονες όπως πολύ ψευδώς ισχυρίζονται οι ακροδεξιοί για να αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά προβλήματα και να σπείρουν το μίσος.
Τι έχουμε να κερδίσουμε εμείς απ’ όλα αυτά;
Άραγε οι καταλήψεις αυτές θα κερδίσουν κάτι για την παιδεία, ενάντια στο νέο λύκειο των ταξικών φραγμών και της αγοράς; Απαντάνε κάτι αυτοί που τις καλούν στους προβληματισμούς των μαθητών και των γονιών τους για το σπρώξιμο των μαθητών στα ΕΠΑΛ και την τεχνική εκπαίδευση, τη μαύρη εργασία και το σκλαβοπάζαρο της μαθητείας από μικρή ηλικία; Παίρνουν θέση για το ότι τα σχολεία δεν έχουν καλοριφέρ, σε πολλά οι μαθητές δε χωράνε, ότι η εκπαιδευτική διαδικασία είναι τέτοια που οι μαθητές (θυμόμαστε κι εμείς άλλωστε) δεν μπορούν να αναπνεύσουν, δεν μαθαίνουν ουσιαστικά, αλλά σκόρπια και με παπαγαλία υπό το φόβο μιας αξιολόγησης που είναι το λιγότερο ισοπεδωτική; Φυσικά και όχι. Άλλωστε ο κύριος ρόλος που έχει η διασπορά του εθνικισμού όσον αφορά τα εσωτερικά μιας χώρας είναι η επικράτηση της ιδέας της εθνικής ενότητας (και ο αποπροσανατολισμός από την ταξική συνείδηση): ο μαθητής, ο φοιτητής από λαϊκή οικογένεια, ο εργαζόμενος έχουν το ίδιο συμφέρον με τον Μπόμπολα, τον Λάτση, τον Μαρινάκη και γι αυτό πρέπει να ξεχάσουν τα δικά τους προβλήματα και να βάλουν μια πλάτη για να ορθώσει ανάστημα η χώρα. Όπως ορθώνει φυσικά εδώ και 8 χρόνια με μνημόνια επί μνημονίων, τα οποία αυξάνουν μόνο το χρέος και τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών της Ελλάδας, βυθίζοντας στη φτώχεια το 1/3 του πληθυσμού και στην αβεβαιότητα ολόκληρη σχεδόν τη νεολαία.
Δεν υπάρχουν όμως και τα ίδια προβλήματα από την άλλη άκρη των συνόρων;
Αυτό που προσπαθούν να αποκρύψουν οι φασιστικές ρητορίες όταν αναφέρονται σε Μακεδονία και Αλβανία είναι ότι οι λαοί των χωρών αυτών βιώνουν την ίδια ακριβώς εκμετάλλευση και καταπίεση με εμάς (πιο απλά χωρίζουν τον κόσμο σε χώρες και έντεχνα προσπαθούν να αποκρύψουν τον διαχωρισμό σε τάξεις, πιο απλά, τον χωρίζουν σε "Έλληνες-ξένοι" και όχι στην πραγματική διαφορά "πλούσιοι-φτωχοί"), πολλές φορές μάλιστα από Έλληνες κεφαλαιοκράτες, βλέπε Μπόμπολα και Βερόπουλο, ενάντια στον οποίο έκαναν απεργία εργαζόμενοι στα Σκόπια, την πρωτεύουσα της Μακεδονίας. Γιατί ακριβώς και αυτοί οι άνθρωποι απέναντι από τα σύνορα αναγκάζονται να δουλέψουν αντί να σπουδάσουν, βυθίζονται στην ανεργία και δεν έχουν την δυνατότητα να ζήσουν με αξιοπρεπείς και ανθρώπινες συνθήκες. Οπότε εμείς σε ποιανού το πλευρό θα ταχτούμε; Με αυτούς που θέλουν να μας βάλουν να πολεμήσουμε για τα δικά τους συμφέροντα ενώ αυτοί θα κάθονται, που δεν υπολογίζουν τίποτα μπροστά στην αύξηση των προσωπικών τους κερδών, είτε αυτό συμβαίνει μέσω της εκμετάλλευσης και καταπίεσης Ελλήνων, είτε “ξένων”, ή με τους ίδια καταπιεσμένους ανθρώπους με εμάς; Εμείς απαντάμε ότι μόνη λύση αποτελεί η διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και κοινή τους πάλη για τα δικαιωμάτα τους! Αλλωστε τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. Το 70% του παγκόσμιου πλυθησμού κατέχει το 3% του παγκόσμιου πλούτου (εργαζόμενοι/άνεργοι/εκμεταλλευόμενοι). Στην άλλη πλευρά το 0.6% του παγκόσμιου πλυθησμού (πλούσιοι/αφεντικά/εκμεταλλευτές) κατέχει το 40% του παγκόσμιου πλούτου!
Τελικά όμως σε ποιον ανήκει η Μακεδονία;
Ιστορικά, η Μακεδονία ήταν πάντα πολυεθνική περιοχή, ειδικά στις αρχές του 20ου αιώνα, εποχή στην οποία οι κάτοικοι της περιοχής μιλούσαν μια δικιάτους γλώσσα (ελληνικά, σλάβικα ανακατωμένα με τούρκικα) και είχαν πολύ εύπλαστη εθνική και θρησκευτική συνείδηση, που κυρίως αφορούσε ποιος ήταν ο δάσκαλος ή ο παπάς του χωριού (οι οποίοι έπεφταν συχνά θύματα δολοφονιών από αντίπαλες ένοπλες συμμορίες). Δεν είναι παράλογο λοιπόν το ότι τελικά μέσα από όλες αυτές τις ζυμώσεις κάποιοι κάτοικοι απέρριψαν όλες τις εθνικότητες και είπαν ότι είναι Μακεδόνες. Τα έθνη άλλωστε συγκροτούνται πάνω στη συνείδηση και το αν πιστεύει κάποιος ότι ανήκει στο εν λόγω έθνος, δεν υπάρχουν ακριβώς “πραγματικά” και “ψεύτικα” έθνη. Για τον ίδιο λόγω αναγνωρίζουμε το Βέλγικο έθνος (και δεν το λέμε “Γερμανο-Γαλλικό” ή “Φλαμανδο-Γερμανικό”), για τον ίδιο λόγο αναγνωρίζουμε το Αυστριακό και το Γερμανικό έθνος ως διαφορετικά μεταξύ τους παρ’ ότι η Αυστρία ιστορικά ήταν το κατεξοχήν “Γερμανικό” έθνος.
Εκεί είναι και το λάθος πολλών: η ύπαρξη ή όχι Μακεδονικού έθνους δεν έχει να κάνει με κάποιου είδους “ιδιοκτησία” πάνω στον Μέγα Αλέξανδρο. Έχει να κάνει με το δικαίωμα του κάθε λαού στην αυτοδιάθεση. Ο λόγος που ανασύρεται τον τελευταίο χρόνο στην επιφάνεια δεν αφορά κάποια ανάγκη “ιστορικής δικαίωσης”. Αφορά τις βλέψεις των ελλήνων κεφαλαιοκρατών στον πλούτο της γειτονικής χώρας. Χαρακτηριστικό είναι ότι πλέον μεγάλο η μεγαλύτερη τράπεζα της γειτονικής χώρας είναι ελληνικών συμφερόντων, ότι πολλές από τις μεγαλύτερες εταιρίες είναι ελληνικές. Αφορά τις βλέψεις των ελλήνων κεφαλαιοκρατών και των ΗΠΑ να κυριαρχήσουν πλήρως στα Βαλκάνια, όπως δείχνει και το νέο δόγμα άμυνας-ασφάλειας της Αμερικής τον Δεκέμβρη του 2017. Αντίστοιχα και με την Αλβανία, εδώ και 5 μήνες αναμενόταν η δημιουργία πολεμικού κλίματος λόγω πετρελαίων στην Ανδριατική και γεωστρατηγικής θέσης, πράγμα που εξηγεί και το περιστατικό με τον Κατσίφα και το πώς το εκμεταλλεύτηκε το ελληνικό κράτος.
Τίποτα δεν έχουμε να κερδίσουμε με τον εθνικισμό και το μίσος προς άλλους λαούς! Να παλέψουμε για την παιδεία και τη δουλειά των αναγκών μας, ενάντια στον πόλεμο και τους φασίστες!
Η ζωή της ανεργίας, της μετανάστευσης, των πολέμων και της αβεβαιότητας που μας επιφυλάσσουν δεν είναι μονόδρομος! Ο πλούτος που παράγεται σε όλες αυτές τις χώρες, η δημιουργικότητα των νέων επιστημόνων, τα φυσικά αγαθά ανήκουν στους λαούς και δίνουν προοπτικές για μια άλλη, πιο δίκαιη ζωή. Αντί να προσπαθούμε να “ηγεμονεύσουμε” ως φοιτητικό κίνημα απέναντι σε εθνικές ιδέες, ας ηγεμονεύσουμε πάνω στην επιστήμη, την τεχνολογία και στο για ποιους αυτές παράγονται, ποιες κοινωνικές ανάγκες εξυπηρετούν. Γιατί πάνω στο πολεμικό κλίμα και τον εθνικισμό πατάει το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο για να κάνει πολεμική έρευνα, εκεί πατάει η CIA για να πατεντάρει τους 3d printers, εκεί πατάει η κυβέρνηση για να πει ότι δεν υπάρχουν λεφτά για την παιδεία! Εκεί πατάνε οι φασίστες για να προσπαθήσουν να εξοντώσουν οτιδήποτε διαφορετικό, τους ομοφυλόφιλους, τους μετανάστες, τους ΑΜΕΑ και άλλους. Εκεί θα πατήσουν αύριο-μεθαύριο για να μας στείλουν να πολεμήσουμε και να πεθάνουμε για τις ΑΟΖ.
Το πρόβλημα δε θα λυθεί φυσικά απλώς με ένα μάθημα ιστορίας. Άλλωστε ο εθνικισμός σε κάθε χώρα κατά βάση βασίζεται σε ψέματα και δημιουργικές ασάφειες, διότι ρόλος του είναι να ενοποιήσει ανθρώπους με διαφορετικά συμφέροντα κάτω από την ομπρέλα του έθνους. Αν το ζήτημα ήταν καθαρά ιστορικό, θα λυνόνταν σε επιστημονικά συνέδρια και όχι με τέτοια φαινόμενα. Το πρόβλημα θα λυθεί στην πράξη με την κοινή πάλη των λαών στα καθημερινά και τα πιο κεντρικά ζητήματα. Από την απεργία στα Vero (Βερόπουλος) στην πόλη των Σκοπίων μέχρι την εξόρυξη στη γείτονα χώρα που θυμίζει την υπόθεση των Σκουριών, το να παλέψουμε κοινά για τα δικαιώματά μας σε μόρφωση-δουλειά-ελευθερίες, κόντρα στους φασίστες, στον εθνικισμό και στους εχθρούς μας που βρίσκονται στην ίδια μας τη χώρα και θέλουν να μας στείλουν να πολεμήσουμε, φαίνεται να είναι μονόδρομος αν θέλουμε μια καλύτερη ζωή. Όπως άλλωστε φάνηκε και στην Πανβαλκανική κινητοποίηση στις 10/3 στη Θεσσαλονίκη λίγο μετά το κάψιμο της κατάληψης Libertatia ή στον αγώνα του αριστερού κόμματος Levica στη Δημοκρατία της Μακεδονίας με σύνθημα: «στο ΝΑΤΟ ούτε με το συνταγματικό μας όνομα».
Να καταδικάσουμε μαζικά τις εθνικιστικές καταλήψεις. Να εμποδίσουμε με κάθε τρόπο τη διεξαγωγή τους! Εμπρός για καταλήψεις-συγκρούσεις-διαδηλώσεις ενάντια στους νόμους Γαβρόγλου, για την παιδεία των αναγκών μας, για δουλειά και μέλλον με δικαιώματα! Προτάσσουμε τον διεθνισμό στην πράξη, την φιλία των λαών, κόντρα σε πόλεμο-φασισμό-εθνικισμό.
