Μετά την εξεταστική έρχονται δύσκολα
θέματα!
Μπορεί ο τελευταίος μήνας να μας
βρήκε με τα κεφάλια μέσα λόγω εξεταστικής, όμως οι εξελίξεις κάθε άλλο παρά
σταμάτησαν να τρέχουν. Η κυβέρνηση συνεχίζει για τα καλά το έργο της για
ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, σκληρών αντιλαικών μέτρων και συνολικά της
μνημονιακής πολιτικής που καθορίζει το μέλλον και το παρόν μας στα χρόνια της
κρίσης. Με αυτό το κείμενο επιχειρούμε να πάρουμε θέση πάνω σε όλες αυτές τις
εξελίξεις που έρχονται εις βάρος μας και να ψάξουμε να βρούμε συλλογικά μια
απάντηση!
Εξελίξεις στα εργασιακά
Μετά την υπογραφή του μνημονίου
3, πλέον μπήκαμε στη φάση υλοποίησης του. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υλοποιεί την
αστική πολιτική στο σύνολο της. Αυτό σημαίνει ότι την κρίση που την
δημιούργησαν οι καπιταλιστές, την πληρώνουν οι λαοί μέσω σκληρών μέτρων που
καθορίζουν τις ζωές μας για δεκαετίες. Το μενού του ΣΥΡΙΖΑ σε κοινωνικό και
εργασιακό επίπεδο περιλαμβάνει: πλειστηριασμούς
κατοικιών, ιδιωτικοποίηση του νερού, ιδιωτικοποίηση στρατηγικών επιχειρήσεων
για την εγχώρια παραγωγή, πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων σε δημόσιο και
ιδιωτικό τομέα, πλήρη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, νομιμοποίηση
του εργοδοτικού «λοκ άουτ» και άλλα. Αυτά προφανώς και επηρεάζουν την
καθημερινότητα μας, αλλά και το μέλλον μας. Το ξεπούλημα της δημόσιας
περιουσίας καταργεί το δικαίωμα μας για ποιοτική και φθηνή αξιοποίηση του ίδιου
του πλούτου που παράγουμε. Αρκεί να αναρωτηθεί κανείς τι θα σημάνει η
ιδιωτικοποίηση του νερού: μεγάλο μέρος του πληθυσμού να αποκλείεται από το
βασικό ζωτικό αγαθό, να καταφεύγει σε ακατάλληλα νερά, να αρρωσταίνει κλπ. Σε
μια παρόμοια κλίμακα, μπορούμε να δούμε πού οδηγούν συνολικά οι
ιδιωτικοποιήσεις: αφενός στο κέρδος του ιδιώτη, ο οποίος προκειμένου να
κερδίσει μειώνει την ποιότητα και αυξάνει τις τιμές και αφετέρου στην εξαθλίωση
της κοινωνίας, σε ταξικούς αποκλεισμούς από βασικά αγαθά και υπηρεσίες. Την
ίδια στιγμή το μέλλον μας ως μηχανικοί περιγράφεται από την εργασιακή
περιπλάνηση και την επισφάλεια. Το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων ηλεκτρολόγων
εργάζεται με εξαρτημένη σχέση εργασίας («μπλοκάκι»), μένει ανασφάλιστο (λόγω
των υπέρογκων ποσών που απαιτούνται), δουλεύει με τις χειρότερες συνθήκες
εργασίας (400 ευρώ) ή ακόμη χειρότερα μεταναστεύει. Εμείς αρνούμαστε να σκύψουμε το κεφάλι σε αυτή τη συνθήκη. Είμαστε η
νέα εργατική βάρδια και όσο πιο νωρίς το αναγνωρίσουμε, τόσο πιο οργανωμένα και
δυναμικά θα απαντήσουμε στις κυβερνήσεις, στην ΕΕ και στην εργοδοσία που πλουτίζουν
στις πλάτες μας!
Εξελίξεις στο πανεπιστήμιο
Στο ίδιο τροπάριο συνεχίζει η
κυβέρνηση και στο πανεπιστήμιο. Με
βασικό εργαλείο της τις επιταγές της ΕΕ για το «σύγχρονο πανεπιστήμιο» διαλύει
το δημόσιο πανεπιστήμιο και εντείνει τη διαδικασία επιχειρηματικοποίησης του.
Αυτή η κολώνια κρατά χρόνια και είναι χρέος μας ως φοιτητές να εναντιωθούμε σε
αυτές τις επιλογές. Με το νέο νόμο Φίλη η κυβέρνηση για ξεκάθαρους και
ψηφοθηρικούς λόγους υλοποιεί ορισμένες διατάξεις όπως πχ η επιστροφή των
«αιώνιων φοιτητών». Εμάς αυτό δε μας λέει τίποτα από τη στιγμή που η ουσία
παραμένει ίδια. Η μέριμνα (εστίες, λέσχη) είναι σε χέρια ιδιώτη
και οι ταξικοί αποκλεισμοί ολοένα και
εντείνονται. Η γνώση περνά ολοένα
και περισσότερο στον έλεγχο των ιδιωτών με την έρευνα να χρηματοδοτείται από
εταιρείες. Οι εργολαβίες
αναλαμβάνουν όλες τις άλλες πτυχές λειτουργίας του πανεπιστημίου
(καθαρισμός κλπ) και οι ανάγκες μας για μόρφωση με αξιοπρεπείς όρους, σπουδές
με ανθρώπινους ρυθμούς, γνώση υψηλού επιπέδου, ποιοτικές εγκαταστάσεις σπουδών
φαίνεται να μην υπάρχουν στο μενού του πανεπιστημίου της αγοράς.
Κόντρα σε αυτή την κατάσταση, εμείς θεωρούμε
ότι μέσα από τους αγώνες μας μπορούμε να κερδίσουμε ένα καλύτερο σήμερα και
αύριο. Οι ανάγκες μας για
μόρφωση-δουλειά-ελευθερίες δε μπορούν να υποταχθούν στις επιταγές τους για ένα
πανεπιστήμιο βασισμένο στις ανάγκες των εταιρειών. Μόνη εφικτή λύση απέναντι στην παραπάνω ασφυκτική κατάσταση, ο
απογαλακτισμός του πανεπιστημίου από τη γάγγραινα της ιδιωτικής χρηματοδότησης
μέσω της γενναίας αύξησης του ετήσιου προϋπολογισμού για την παιδεία. Όσο μας ετοιμάζουν
για τους αυριανούς εργαζόμενους της επισφάλειας, των ελάχιστων εργασιακών
δικαιωμάτων, όσο μας περιγράφουν ως η γενιά της κρίσης, εμείς να φωνάξουμε ότι
είμαστε η γενιά της ανατροπής!
Φοιτητική απασχόληση –
προγράμματα voucher
– πρακτική άσκηση
Ανατροπή του σχεδίου δράσης για την απασχόληση των νέων που πέρασε τον
Ιανουάριο του 2013
και απευθύνεται σε άνεργους κάτω των 29 ετών και προβλέπει την θεσμοθέτηση της πεντάμηνης πρακτικής
άσκησης/εργασιακής εμπειρίας με μισθούς από 400 έως 460 ευρώ (voucher), ενώ προβλέπει
γενίκευση της πρακτικής άσκησης για τους φοιτητές και σπουδαστές όλων των ΑΕΙ
και ΤΕΙ, με μισθούς έως 340 ευρώ. Στο τμήμα μας είναι γνωστές άλλωστε οι
πρακτικές ασκήσεις με κανονικό ωράριο και μισθό ~250 ευρώ.Με την ανεργία στους
νέους ν΄ αγγίζει το 51%, την εργασία να θυμίζει μεσαιωνικές καταστάσεις, ως φοιτητικό κίνημα πρέπει ν’ απαιτήσουμε
δυνατότητα ένταξης στην αγορά εργασίας για όλους, με μοναδική προϋπόθεση το
πτυχίο μας, με συλλογικές συμβάσεις εργασίας που θα προβλέπουν πλήρη
ασφαλιστικά κι επαγγελματικά δικαιώματα.
Και συγκεκριμένα μέσα στη σχολή μας;
Όλη
η παραπάνω κατάσταση εξειδικεύεται και στη σχολή μας. Η αλλαγή του προγράμματος
σπουδών συγχωνεύει μαθήματα (όπως πεδίο 1 και πεδίο 2!!) ελαττώνοντας το
γνωστικό μας αντικείμενο και δυσχαιρένοντας τη διαδικασία των σπουδών μας. Τα
προαπαιτούμενα για τομέα αυξάνονται (προφανώς χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση..)
δυσκολεύοντας μια ήδη απαιτητική σχολή. Την ίδια στιγμή η έλλειψη καθηγητών
υποβαθμίζει περαιτέρω την ποιότητα των σπουδών μας. Παρ’όλα αυτά το τμήμα
καθηγητών φαίνεται να μην το απασχολούν αυτά. Για αυτό σημασία έχει πώς τα
λεφτά θα πάνε στις επιχειρηματικές ομάδες, πώς η σχολή θα ανέβει στα
επιχειρηματικά rankings
και εμείς ας μην έχουμε ούτε σαπούνι στην τουαλέτα. Την ίδια στιγμή φοιτητές
πετάγονται από τις εστίες, οι ουρές στη λέσχη «καλομελέτα και έρχονται» και το
ποσοστό συμφοιτητών μας που εργάζεται για να ανταπεξέλθει αυξάνεται δραματικά! Ως ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ πιστεύουμε ότι μέσα από
τις γενικές συνελεύσεις μπορούμε να πάρουμε συλλογικά την κατάσταση στα χέρια μας
και να aπαιτήσουμε την αναβάθμιση της φοιτητικής
μέριμνας σε σίτιση – στέγαση – συγγράμματα – ελεύθερες συγκοινωνίες, να
αγωνιστούμε ώστε να καθορίζουμε εμείς τον τρόπο και τον ρυθμό των σπουδών μας.
Με δυναμικές δράσεις επιβολής και
ουσιαστική συζήτηση γύρω από τα προβλήματά μας μπορούμε όχι απλά να
σταματήσουμε τις δραματικές αλλαγές που έρχονται, αλλά να επιβάλλουμε τις νίκες
μας!
Εξ’ άλλου λίγες μέρες μόνο έχουν
περάσει από τη μέρα που εργαζόμενοι και νέοι συντάχθηκαν με το Συντονισμό
Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης και απέτρεψαν τον πλειστηριασμό του σπιτιού μιας
άπορης οικογένειας. Σήμερα όχι απλά
πρέπει να αγωνιστούμε, αλλά μπορούμε και να νικάμε. Δεν αρκούν τα «όχι» μας
σε όλα αυτά που χειροτερεύουν το παρόν και το μέλλον μας, επιβάλλονται και τα
«πρέπει» μας σε όλα αυτά που έχουμε ανάγκη και μας τα στερούν για να πληρώνουμε
την κρίση τους!
