Οι εγκληματίες στα πανεπιστήμια καμιά φορά
φοράνε και γραβάτα.
Λίγες
μόνο μέρες μετά τις εκλογές, η Νέα Δημοκρατία ως νέα κυβέρνηση δηλώνει ότι το
πρώτο νομοσχέδιο που θα περάσει από τη Βουλή θα περιλαμβάνει την κατάργηση του
ασύλου. Σωπάτε! Ας κάνουμε έναν απολογισμό σε σχέση με την παρουσία και εισβολή
αστυνομικών δυνάμεων σε πανεπιστημιακούς χώρους επί ΣΥΡΙΖΑ: 1) εισβολή των ΜΑΤ
στο ΠΑΜΑΚ το 2017 με εντολή του φασίστα Ζαπράνη για να χτυπήσουν φοιτητές, 2)
εισβολή των ΟΠΚΕ φέτος στις εστίες πάνω στο ψάξιμο ναρκωτικών με αιφνιδιαστικά
«ντου» σε δωμάτια φοιτητών που δεν είχαν σχέση με το ναρκεμπόριο, 3) κάθε τρεις
μέρες τον τελευταίο χρόνο η ΟΠΚΕ μπαίνει στο ΑΠΘ το βράδυ για να πιάσει
ναρκεμπόρους. Αν μιλάμε λοιπόν για κατάργηση ασύλου, λυπόμαστε πολύ, αλλά ο
ΣΥΡΙΖΑ την έχει κάνει ήδη. Μάλιστα, είχε βγάλει και το πόρισμα Παρασκευόπουλου
που ποινικοποιεί τους αγώνες στο πανεπιστήμιο, το οποίο είναι στη διάθεση της
ΝΔ για να το χρησιμοποιήσει. Αλλά αυτή είναι η ουσία του δικομματισμού
που πάνε να στήσουν: ο ΣΥΡΙΖΑ θα φέρνει τη ΝΔ και η ΝΔ το ΣΥΡΙΖΑ. Το ένα κόμμα
θα κάνει το άλλο να φαίνεται καλύτερο, ενώ ουσιαστικά είναι ήδη προσυμφωνημένο
ότι θα ακολουθήσουν ακριβώς την ίδια πολιτική. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι
τελευταίες εκλογές ήταν τόσο βαρετές. Αφού όλα είχαν προσυμφωνηθεί και έμενε να
βρεθεί ποιος θα τα υλοποιήσει.
Είναι κοινός τόπος ότι πρέπει όλοι οι εγκληματίες να φύγουν από το ΑΠΘ. Οι ναρκέμποροι δεν έχουν καμία θέση στο πανεπιστήμιο, ούτε και στην κοινωνία. Ας αναρωτηθούμε όμως: μόνοι τους επέλεξαν το ΑΠΘ ως ορμητήριό τους; Η απάντηση είναι όχι. Η ίδια η αστυνομία τους εξώθησε στο ΑΠΘ, διότι στα προηγούμενα στέκια τους, η Ροτόντα και πιο παλιά η Ναβαρίνου ή το λιμάνι, παραπονιούνταν οι μαγαζάτορες για τη γκετοποίηση. Η αστυνομία λοιπόν αντί να προσπαθήσει να εξαλείψει το ναρκεμπόριο, απλά το διαχειρίστηκε μεταφέροντάς το στο ΑΠΘ, όπου τότε δεν υπήρχαν ακόμα μαγαζάτορες να παραπονεθούν. Βέβαια, προκαλεί ερωτήματα το πώς κάθε σημείο από το οποίο πέρασαν οι ναρκέμποροι ξαφνικά απέκτησε νοικιάρηδες που αγόραζαν τα σπίτια για ένα κομμάτι ψωμί, λόγω της υποβάθμισης. Μήπως εν τέλει το gentrification αυτό ήρθε και στο ΑΠΘ για να αγοράσουν οι ιδιώτες τις υποδομές του και να εκμεταλλευτούν τις λειτουργίες του κοψοχρονιά; Γι αυτό η αστυνομία όπως και η κυβέρνηση που δίνει το χέρι της στον Μαρινάκη που είχε 2 τόνους ΠΡΕΖΑ στο πλοίο του, είναι εχθροί μας στην υπόθεση του να φύγουν οι έμποροι από τα πανεπιστήμια. Όλοι μαζί ενοχοποιούν τους φοιτητικούς αγώνες για το δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλειά, στην ειρηνική ζωή και την ελευθερία, ενοχοποιούν τους τοξικοεξαρτημένους και γενικά τους αδύναμους για να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες και να μας στρέφουν τον έναν ενάντια στον άλλον.
Πέρα από αυτά όμως, συνήθως δεν αναφέρονται οι υπόλοιποι εγκληματίες που υπάρχουν στο πανεπιστήμιο. Δεν αναφέρονται οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε φοιτήτριες και οι εκβιασμοί για το πέρασμα των μαθημάτων από καθηγητές όπως ο Κλεάνθης Κωνσταντινούδης του ΤΕΙ Σερρών, εργολάβοι όπως αυτός της λέσχης ΑΠΘ που κερδοσκοπεί πάνω στις υποδομές του δημόσιου πανεπιστημίου και την ανάγκη των φοιτητών για σίτιση. Πρυτάνεις σαν το Μήτκα ο οποίος δε δίνει στη δημοσιότητα τους οικονομικούς απολογισμούς, φέρνει μπράβους κάθε φορά που οι φοιτητές πάνε στη σύγκλητο να καταθέσουν τα αιτήματά τους και συνδιαλέγεται με σκοταδιστές σαν τον Άνθιμο, πρυτάνεις σαν το Μυλόπουλο που έφερε τα ΜΑΤ στην πρυτανεία το 2012 για να διαλύσουν την απεργία των εργολαβικών, να συλλάβουν 16 φοιτητές και να ξυλοκοπήσουν ακόμα περισσότερους. Καθηγητές που βαράνε φοιτητές όπως ο πρόεδρος των Τοπογράφων ΑΠΘ Κωνσταντίνος Τοκμακίδης ή σαν το Ζαπράνη που έστειλε τα ΜΑΤ εναντίον φοιτητών του στο ΠΑΜΑΚ (επί ΣΥΡΙΖΑ). Το καθηγητικό κατεστημένο, μια από τις ελάχιστες συντεχνίες που έχει μείνει αλώβητη στην κρίση, κομμάτια του οποίου έχουν βιομηχανίες δημιουργίας papers τα οποία τίποτα καινούργιο δεν προσφέρουν στην επιστήμη αλλά συντηρούν ένα status quo στο star system του academia, πάνω στην απλήρωτη δουλειά μεταπτυχιακών-διδακτορικών-ερευνητών-επιστημονικών συνεργατών. Που μετατρέπουν τη γνώση σε εμπόρευμα ακόμα κι όταν αυτό ευνουχίζει τις απελευθερωτικές δυνατότητές της για την κοινωνία. Γι αυτούς τους εγκληματίες, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα όχι μόνο δε ζητάνε «έξωση» από το πανεπιστήμιο, αλλά τους καλύπτουν συντηρώντας κομματικούς μηχανισμούς και συντεχνιακές συμφωνίες, μιλώντας για « αποκλειστικά ακαδημαϊκό άσυλο». Το ακαδημαϊκό άσυλο έχει νόημα μόνο όταν η έρευνα, η γνώση, η τεχνολογία που παράγεται είναι στην υπηρεσία του λαού και της κοινωνικής πλειοψηφίας, όχι όταν απαξιώνεται η βασική έρευνα και η εφαρμοσμένη γίνεται βορά των επιχειρήσεων, του στρατού, των πατεντών.
Όλοι αυτοί μας λένε ότι πρέπει να γίνουμε πανεπιστήμιο αντάξιο των Ευρωπαϊκών και των Αμερικάνικων. Είμαστε στην ευχάριστη θέση να τους ανακοινώσουμε ότι και αυτά τα πανεπιστήμια έχουν αγώνες, από το φοιτητικό κίνημα φέτος στη Γαλλία ενάντια στην εισαγωγή ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση, μέχρι το φοιτητικό κίνημα στην Αλβανία που έστησε τον Ραμά στη γωνία, τα rent strikes στις εστίες της Αγγλίας, τις κινητοποιήσεις φοιτητών-εργαζόμενων στις λέσχες του Harvard, τις απεργίες διδακτορικών παγκοσμίως με αίτημα να έχουν σωματεία και η λίστα δεν τελειώνει. Αγώνες που έγιναν και στην Ελλάδα, για την εργασιακή προοπτική των καθηγητικών και των πολυτεχνικών, ενάντια στις συγχωνεύσεις, για τη φοιτητική μέριμνα, τις ελευθερίες στο πανεπιστήμιο. Αυτό είναι το πανεπιστήμιο που έχουμε ανάγκη εδώ και τώρα: ανοιχτό στους αγώνες μας, στην ανατρεπτική πολιτική έκφραση, τον πολιτισμό, τις νέες καινοτόμες ιδέες και κλειστό στις εταιρίες, τους εργολάβους, την αστυνομία, το στρατό.
Τους έχουμε όμως και μια δεύτερη έκπληξη: στα πρωτοκλασάτα πανεπιστήμια υπάρχει σκληρότατη εγκληματικότητα. Πέρα από την οικονομική, πολιτική και επιστημονική διαφθορά που δεν είναι καθολική αλλά βγαίνει συχνά στη φόρα, υπάρχει και το κοινό έγκλημα. Θάνατοι από ναρκωτικά στις εστίες (αλλά τουλάχιστον δε γίνεται σε κοινή θέα θα πουν τα στελέχη του ΑΠΘ), πολλοί, κατακόρυφα αυξανόμενοι βιασμοί σε ένα αποκτηνωμένο περιβάλλον, από πλούσιους φοιτητές που νομίζουν ότι όλα τους ανήκουν, τους οποίους συγκαλύπτουν τα ίδια τα πανεπιστήμια για να μη χαλάσει το «πρεστίζ», φοιτήτριες που εκπορνεύονται για να πληρώσουν τα φοιτητικά δάνεια! Άραγε ποιος φταίει εδώ; Η κοινωνική συνθήκη που αλλωτριώνει τον άνθρωπο ή τον μετατρέπει σε κτήνος ή η έλλειψη αστυνόμευση (στις ΗΠΑ δεν πάει παραπάνω βέβαια). Τα φοιτητικά δάνεια και οι ανισότητες στην εκπαίδευση ή οι φοιτήτριες της Σουηδίας που αναγκάζονται να εκπορεύονται σε sugar daddies για να έχουν μια ευκαιρία να σπουδάσουν; Ή μήπως αυτά δεν απασχολούν τα μεγαλοστελέχη του ΑΠΘ και τις κυβερνήσεις όσο γίνονται «στα μουλωχτά»;
Η αστυνομία δε λύνει το πρόβλημα, στην περίπτωση του ΑΠΘ είναι μέρος του κιόλας. Οι κυβερνήσεις συντηρούν κομματικούς στρατούς και νοιάζονται μόνο για το πώς θα πουλήσουν την έρευνα, τους φοιτητές ως μελλοντικό εργατικό δυναμικό και τις υποδομές.
Το δικό μας άσυλο, αυτό που τους πονάει πραγματικά, είναι η εξασφάλιση ότι θα μπορούμε ελεύθερα να κάνουμε συνδικαλισμό, να πράττουμε πολιτικά, να οικειοποιούμαστε το χώρο του πανεπιστημίου, να παλεύουμε μέσα από τους φοιτητικούς μας συλλόγους ενάντια στους προαναφερθέντες εγκληματίες και τις πολιτικές τους που ρημάζουν το μέλλον μας. Για να μπορέσουμε να αλλάξουμε την κοινωνία που γεννά τους εγκληματίες και εξαθλιώνει τους ανθρώπους. Οι τράπεζες, οι κυβερνήσεις, η αστυνομία, ο στρατός, οι πολυεθνικές έχουν άσυλο. Αστυνομεύουν τον εαυτό τους, «ελέγχουν» τον εαυτό τους, διαπραγματεύονται με τον εαυτό τους. Αλλά όταν οι φοιτητές ζητάνε το ίδιο, όλοι αυτοί ενώνονται σε μια γροθιά για να το αποτρέψουν.
Γιατί αν κάποιοι έχουν όντως παλέψει ενάντια στην γκετοποίηση του πανεπιστημίου από τους ναρκεμπόρους, αυτοί είναι οι φοιτητές που μέχρι αργά το βράδυ κρατάνε τις σχολές τους ανοιχτές και γεμάτες ζωή, αυτοί που μερικές φορές έχει χρειαστεί να συγκρουστούν με τους εμπόρους για να περιφρουρήσουν αυτή τους την πρακτική.
-Καμία
σκέψη για εισβολή της αστυνομίας ενάντια σε φοιτητικές κινητοποιήσεις!
Νομοθετική κατοχύρωση του ασύλου των αγώνων και των ελευθεριών. Επέκτασή του σε
χώρους δουλειάς και σχολεία. Κάτω τα χέρια από τους φοιτητικούς συλλόγους.
-Να ανοίξουν τώρα οι σύγκλητοι για τους φοιτητές, με ανακοίνωση μέρας-ώρας-μέρους τουλάχιστον 2 μέρες πριν! Ανοιχτοί οικονομικοί απολογισμοί.
-Επανοικειοποίηση του χώρου του πανεπιστημίου μέσα από την πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική μας δράση. Χώροι για όλες τις πολιτιστικές ομάδες. Τα μαθήματα να σταματούν όταν γίνεται συνέλευση.
-Έξω οι εταιρίες, οι εργολάβοι και ο στρατός από τις σχολές. Παιδεία και έρευνα για τις ανάγκες του λαού και τις νεολαίας. Καμία ανοχή σε όσους κάνουν κατάχρηση της νομοθετημένης εξουσίας τους απέναντι στην πλειττόμενη πλειοψηφία του πανεπιστημίου.
-Φοιτητικός
και εργατικός έλεγχος στο πανεπιστήμιο και την έρευνα με βάση τις συλλογικές
μας αποφάσεις.
-Ανατροπή της κυβέρνησης ΝΔ, η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση δε θα περάσει με καμία κυβέρνηση