(εναλλακτικός
τίτλος: Φάτε σκατά, κερνάει το κράτος)
Μπορεί να σου
φαίνεται ακραίος και επιθετικός ο εναλλακτικός τίτλος, όμως αυτή θα είναι η
πραγματικότητα από δω και πέρα. Ξαφνικά η λέσχη λειτουργεί μόνο το μεσημέρι, με
1 διανομή και 1000 μερίδες (τουλάχιστον 7000 παρείχε ως τώρα). Παρά τις
υποσχέσεις του πρυτανικού συμβουλίου ότι με την κατάθεση των φορολογικών
δηλώσεων των φοιτητών (χωρίς να σχολιάσουμε το γεγονός ότι ζητούνται
φορολογικές δηλώσεις παρ’ ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να διαθέτει δωρεάν σίτιση
για όλους τους φοιτητές) θα διασφαλιστούν περισσότερα χρήματα για τη λέσχη, η
κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται. Ήδη οι συμβάσεις 60 εργολαβικών που εργάζονται
στη λέσχη έχουν λήξει. Τίθεται λοιπόν το έξης δίλημμα: θα περιμένουμε την
επαναπρόσληψή τους και τη συνέχιση του φεστιβάλ οσπρίων-ζυμαρικών, ή θα
αγωνιστούμε ενάντια στην υποχρηματοδότηση-υποβάθμιση της φοιτητικής μέριμνας
και τον χυδαίο θεσμό των εργολαβιών; Το ζήτημα της υποχρηματοδότησης των
πανεπιστημίων όμως δεν έχει αντίκτυπο μόνο στην λειτουργία της λέσχης, καθώς με
το νέο εξάμηνο θα βρεθούμε χωρίς συγγράμματα λόγω της περικοπής του κονδυλίου
των 34 εκατ. για τα βιβλία και χωρίς θέρμανση λόγω αδυναμίας πληρωμής του
φυσικού αερίου από το ΑΠΘ. Χαρακτηριστικό επίσης είναι το παράδειγμα των εστιών
στο ΠΑΜΑΚ, όπου πάρθηκε απόφαση να σταματήσει η λειτουργία της Λέσχης των
εστιών και να εφαρμοστεί το σύστημα της ετήσιας διαγραφής των φοιτητών, η εκ
νέου αίτηση τους και ο περιορισμός της διαμονής στα κανονικά χρόνια φοίτησης
(όταν μέχρι τώρα είχαν δυνατότητα διαμονής ν+2 χρόνια).
Σα να μην έφταναν
όλα αυτά οι πρυτανικές αρχές και το υπουργείο Παιδείας συνεχίζουν να εμπαίζουν
τους εργολαβικούς εργαζόμενους δηλώνοντας από τη μία τη «στήριξή» τους στον
αγώνα τους και κλείνοντας από την άλλη το μάτι στον εισαγγελέα να παρέμβει με
τις πρόσφατες ανακοινώσεις τους. Με την ανακοίνωσή τους ουσιαστικά αποποιούνται
οποιασδήποτε ευθύνης όσον αφορά την επίλυση της εργασιακής ομηρίας των
εργαζομένων ενώ παράλληλα μην ξεχνάμε ότι οι ίδιοι ουσιαστικά συντηρούσαν τόσα
χρόνια το καθεστώς της εργολαβίας μέσα στο ΑΠΘ και ουδέποτε προσπάθησαν να
καταγγείλουν τις συμβάσεις με τους εργολάβους πολλώ δε μάλλον να διασφαλίσουν
μόνιμη και σταθερή δουλειά για τους εργαζόμενους.
ΟΥΤΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ,ΟΥΤΕ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΑ, ΣΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟ-ΠΛΑΙΣΙΟ
ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΦΩΤΙΑ
Χέρι-χέρι με την
υποχρηματοδότηση έρχεται και η συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης, τα οποία
αποτελούν ουσιαστικά τους εγγυητές της εφαρμογής του νόμου στα πανεπιστήμια. Ήδη
από πέρσι έγιναν πολλές προσπάθειες από το Υπουργείο Παιδείας να διεξαχθούν οι
εκλογές για τα συμβούλια διοίκησης υπό την απειλή της περικοπής της
χρηματοδότησης, ωστόσο πάντοτε συναντούσαν τη σθεναρή αντίσταση του φοιτητικού
κινήματος. Συγκεκριμένα στο ΑΠΘ ύστερα από τη ματαίωση της διαδικασίας για 5
συνεχόμενες φορές από τους φοιτητές και τους εργαζόμενους του ΑΠΘ, προχώρησαν
σε μια εν κρυπτώ ηλεκτρονική ψηφοφορία, παραβιάζοντας οποιοδήποτε πρόσχημα
δημοκρατίας. Από αυτή βέβαια την κατάπτυστη διαδικασία δε θα μπορούσαν να
λείπουν και «εξέχοντα μέλη» του Τμήματος Ηλεκτρολόγων, γνωστοί για τις απόψεις
τους περί πλήρους εφαρμογής του νόμου-πλαίσιο, όπου υπήρχαν 2 υποψηφιότητες
(Λιτσαρδάκης Γ., Παυλίδου Ν.) και βέβαια ως τεχνική υποστήριξη και εγγυητής της
εκλογικής διαδικασίας ο πρόεδρος του Τμήματος, Μήτκας Π.. Για όλα αυτά το
φοιτητικό κίνημα έχει δώσει την απάντηση που τους αρμόζει με την πλήρη
απονομιμοποίησή των συμβουλίων διοίκησης και θα βρεθεί και πάλι μπροστά τους
για οποιαδήποτε απόφαση αντιτίθεται στα συμφέροντα των φοιτητών.
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΕΣ-ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ-ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
Τα όσα περιγράψαμε
παραπάνω δεν είναι ξέχωρα από το τι συμβαίνει στην ίδια την κοινωνία, όπου εδώ
και 3 χρόνια καλούμαστε συνεχώς να σφίξουμε το ζωνάρι ελέω κρίσης και υπό τον
εκβιασμό της χρεοκοπίας και της εξόδου της χώρας από το ευρώ. Μετά την κατάθεση
του προϋπολογισμού και την ψήφιση των ιδιωτικοποιήσεων – ξεπουλήματος της δημόσιας
περιουσίας, αυτή την εβδομάδα κατατίθεται και ψηφίζεται στη βουλή το
πολυσυζητημένο και πολυδιαπραγματευμένο πακέτο μέτρων, δηλαδή επί της ουσίας η
σύναψη της 3ης δανειακής σύμβασης με σκοπό την εκταμίευση του
επόμενου δανείου. Από τη μια, το νέο πακέτο περιλαμβάνει μέτρα που αφορούν στη
άμεση μείωση των κρατικών δαπανών, καταργώντας όποια κατάκτηση και δικαίωμα
έχει απομείνει για το λαό. Οι συντάξεις και τα εφάπαξ κουρεύονται για ακόμα μία
φορά με παράλληλη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, τα δώρα Χριστουγέννων και
Πάσχα (ή έστω ότι έχει απομείνει) καταργούνται ενώ η κοινωνική πρόνοια
συρρικνώνεται σε επίπεδο που να τείνει στο 0 με την κατάργηση επιδομάτων για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και τη δραστική
περικοπή των δαπανών για παιδεία και υγεία.
Το νέο μνημόνιο όμως
δεν περιορίζεται στο πως θα ρουφήξει μόνο βραχυπρόθεσμα το αίμα μας αλλά θέτει
συγκεκριμένες κατευθύνσεις για τον τρόπο με τον οποίο στις επόμενες δεκαετίες η
εκμετάλλευση των εργαζομένων θα επιφέρει το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος, κάτι που
θα έπρεπε να απασχολεί τη γενιά μας όσο τίποτα (αφού εμείς θα είμαστε αυτοί που
θα τα υποστούμε). Από το 2013 μάλιστα σχεδιάζεται η κατάργηση της Εθνικής
Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, ενώ ταυτόχρονα οι ώρες εργασίας
αυξάνονται, οι ελάχιστες κατοχυρωμένες ώρες ανάπαυσης μειώνονται και τα όρια
συνταξιοδότησης αυξάνονται.
Από τα παραπάνω
προκύπτει εύλογα το ερώτημα πως είναι δυνατόν η συγκυβέρνηση να εφαρμόσει αυτά
τα μέτρα( όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις όλα τα προηγούμενα) όταν με την
υλοποίηση τους οδηγείται ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι του λαού στην φτώχεια
και την εξαθλίωση και όταν ολοένα και περισσότερος κόσμος εξαγριώνεται και
αντιδρά σε αυτά. Φυσικά δεν της μένει κανένας άλλος τρόπος παρά ο αυταρχισμός
και η καταστολή. Τα παραδείγματα πολλά, τόσο σε φυσικό επίπεδο με ξυλοδαρμούς,
χημικά (βλ. Σκουριές Χαλκιδικής, Κερατέα, αντιφασιστική μοτοπορεία στην Αθήνα)
όσο και σε ιδεολογικό με την προπαγάνδα των ΜΜΕ, τη διαρκή προβολή της Χρυσής
Αυγής με στόχο την τρομοκράτηση όλων των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως οποιοσδήποτε τόλμησε να πει την αλήθεια για όσα
συμβαίνουν στην Ελλάδα από πολιτικά σκάνδαλα (βλ. Βαξεβάνης και λίστα Λαγκάρντ)
μέχρι και συμβάντα κατάχρησης εξουσίας από αστυνομικούς (Αρβανίτης, Κατσίμη για
την αντιφασιστική μοτοπορεία) ή ακόμη όποιος τόλμησε να πάρει το μέρος των
εργαζομένων αντί της συγκυβέρνησης ( Λαμπρινή Θωμά για την απεργία της ΕΣΗΕΑ)
βρέθηκε χωρίς δουλεία ή ακόμη και να διώκεται ποινικά.
ΟΤΑΝ Η ΑΔΙΚΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΟΜΟΣ…(ΚΑΙ) Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ
ΚΑΘΗΚΟΝ
Απέναντι σε όλα τα
παραπάνω δε μπορούμε να εθελοτυφλούμε. Τα συντριπτικά για όλη την κοινωνία
μέτρα δε μπορούν παρά να προκαλούν την αγανάκτηση. Μπροστά στην επερχόμενη
ψήφιση αυτών των κατάπτυστων διατάξεων, που θα φορτώσουν για άλλη μια φορά τα
βάρη της κρίσης τους στις πλάτες μας, δε μπορούμε παρά να βγούμε στους δρόμους.
Είναι καθήκον όχι μόνο των εργαζομένων αλλά και δικό μας αυτά τα μέτρα να μην
περάσουν, γιατί είναι μέτρα που όχι απλά υποθηκεύουν το παρόν και το μέλλον μας
αλλά το διαγράφουν. Είναι καθήκον μας να βρεθούμε όλοι στη συνέλευση του Συλλόγου
μας και να συζητήσουμε αμεσοδημοκρατικά για όλα όσα μας αφορούν και να πάρουμε
απόφαση για να συνταχθούμε με την πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία, να μπούμε κι
εμείς σε τροχιά κινητοποιήσεων απέναντι στην διάλυση της δημόσιας και δωρεάν
εκπαίδευσης, απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα των μέτρων, απέναντι στην
συγκυβέρνηση, απέναντι στην ΕΕ και το ΔΝΤ!
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΗΜΕΡΑ 5/11
14.00 ΑΙΘ.5
