Η λάμψη της εξέγερσης είναι παντοτινή

[...]Κ’ έλεγα πάλι που ο άνθρωπος αρχίζει την έγνοια του για το ψωμί κι όλο τραβάει πιο πέρα απ’ τη σκλαβιά του από σκλαβιά σε σκλαβιά, από ξεσκλάβωμα σε ξεσκλάβωμα[...]

            Η κατάσταση που περιγράφει ο ποιητής παραπάνω, η έγνοια δηλαδή για το ψωμί, αντιστοιχεί όλο και περισσότερο και στη σημερινή εποχή. Μετά από 2,5 χρόνια “σωτηρίας”, ο συρφετός των χαρτογιακάδων του κεφαλαίου κατάφερε με ισχνή, γι' άλλη μια φορά, πλειοψηφία να περάσει κι αυτό το μνημόνιο.
Παρά τις εκατοντάδες χιλιάδες λαού που διαδήλωσαν το απεργιακό διήμερο, τις καταλήψεις δημαρχείων και υπουργείων, που δήλωναν την αντίθεσή τους στην πολιτική που εφαρμόζεται από κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ, μέσα στη βουλή, με κατ' επίφαση δημοκρατικές διαδικασίες, ψηφίστηκαν τα νέα μέτρα. Η θετική έκβαση της ψηφοφορίας -απαραίτητη για την εκταμίευση της επόμενης δόσης- δε μας γεμίζει με λεφτά, αλλά με οργή. Από τα 31,5 δις ευρώ της δόσης, τα 4,8 θα πάνε στις τράπεζες,  4,6 θα διατεθούν για αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων,  2  για εξόφληση εντόκων γραμματίων και με τα 100 εκ. που απομένουν θα πρέπει να πληρωθούν ΕΟΠΥΥ, προμηθευτές, ΟΤΑ. Το θέατρο σκιών συνεχίστηκε με την ψήφιση του αντιλαϊκού προϋπολογισμού για το 2013 και τα όργανα θα συνεχιστούν αφού στα μνημόνια αναφέρονται κι άλλα δις μέτρων μέχρι το 2016, προς διάψευση της χιλιοειπωμένης ατάκας ότι αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία (τους).

ΔΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΝ ΔΕ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ, ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΛΑΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΕΙΣ

            Είναι προφανές ότι τώρα, περισσότερο από ποτέ, οι ευθύνες του κινήματος είναι αυξημένες, ώστε να απαντήσει σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση. Ένα κίνημα το οποίο δε θα τρέφει καμιά εκλογική αυταπάτη και δε θα περιμένει τον Αϊ Βασίλη -λέγε με αριστερή κυβέρνηση- ώστε να βγούμε από την τραγική κατάσταση που ζούμε. Αντιθέτως, πρέπει να αντιλαμβανόμαστε ότι ζούμε στην εποχή μιας ακόμα καπιταλιστικής κρίσης και ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα και στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου είναι απότοκο αυτής. Σ'αυτές τις χώρες, στις 14 Νοέμβρη, θα πραγματοποιηθεί συντονισμένη γενική απεργία ενάντια στις πολιτικές λιτότητας και τις περικοπές που δέχονται συντονισμένα από τον ενορχηστρωτή αυτής της επίθεσης, την Ε.Ε.. Την ίδια στιγμή, καθόλου δε βαραίνει τη συνείδηση των εργατοπατέρων της Ελλάδας, η απόφασή τους να κηρύξουν μια τυπική στάση εργασίας για τη συμμετοχή σε κινητοποιήσεις απλής διαμαρτυρίας, σα να μην απαιτείται πολιτική κλιμάκωση του αγώνα και όξυνση των μορφών του. Κι αφού λοιπόν δε πρόκειται να σηκωθούν απ'τη θέση τους οι καρεκλοκένταυροι των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, σήκω εσύ απ'τη θέση σου! Το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει μαζί με τα κομμάτια της εργασίας που βρίσκονται ακόμα σε κινητοποιήσεις, να δώσει κι αυτή τη μάχη, στέλνοντας το μήνυμα της ανατροπής.

            Στα καθ'ημάς λοιπόν, βαδίζουμε στο κλείσιμο 2 μηνών απεργίας των εργολαβικών υπαλλήλων του ΑΠΘ και σε ένα κρίσιμο διάστημα για τον αγώνα τους, αφού λήγουν οι συμβάσεις άλλων 304 απ'αυτούς. Τον τελευταίο καιρό το θέμα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις λόγω δημοσιευμάτων των μέσων μαζικής εξημέρωσης, που ασχολούνται λίγο εώς καθόλου με το πραγματικό επίδικο που είναι η εργασιακή ομηρία και τα οικονομικά του ΑΠΘ. Έτσι, οι ήρεμοι φοιτητές και καθηγητές, με τις λερωμένες φωλιές τους, παρουσιάζονται ως θεματοφύλακες της καθαριότητας του πανεπιστημίου. Ο αγώνας των εργολαβικών είναι και δικός μας αγώνας, γι'αυτό θα κάνουμε ότι περνάει απ'το χέρι μας ώστε, σ'αυτή τη σκληρή μάχη, αυτός που θα λυγίσει πρώτος να είναι η πρυτανεία και η κυβέρνηση.

            Κι ενώ η πρυτανεία αδυνατεί και δε θέλει να δώσει λύση στο ζήτημα των εργολαβικών, κατάφερε να φέρει εις πέρας τις εκλογές για το συμβούλιο “διοίκησης”. Οι πρόθυμοι καθηγητές-καλοθελητές του υπουργείου, που εκλέχθηκαν στο συμβούλιο διάλυσης του ΑΠΘ, δεν αρκέστηκαν μόνο στο να επιχαίρουν για την επιτυχή διεξαγωγή των εκλογών ως απαρχή για την υποταγή του φοιτητικού κινήματος, αλλά κάναν και δηλώσεις για τις σατανικές προθέσεις τους. Τα λεγόμενα του Γιαννακουδάκη, προέδρου του Τμ. Χημείας και εσωτερικού μέλους του συμβουλίου, είναι χαρακτηριστικά: “Έως τώρα υπάρχουν ορισμένα θέματα που οι διοικήσεις δεν μπορούν καν να προτείνουν -είναι θέματα ταμπού. Για παράδειγμα η φοιτητική λέσχη, εάν δεν μπορεί να συντηρηθεί αφ’ εαυτής, δεν μπορεί να υπάρχει. Αποτελεί οπωσδήποτε θετικό στοιχείο, αλλά σκεφτείτε ότι πολλοί φοιτητές αναγκάζονται και αγοράζουν οι ίδιοι υλικά για πειράματα στο πλαίσιο μαθημάτων.“.  Δηλαδή, όχι μόνο θα γίνουν εγγυητές της ομαλής εφαρμογής του νέου νόμου πλαίσιο, αλλά και προτίθενται να εφαρμόσουν περικοπές ακόμη και στα πιο βασικά κομμάτια της φοιτητικής μέριμνας.

            ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΔΕ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΜΟΥΣΕΙΑ, ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ

            Σε μια περίοδο που συμβαίνουν όλα όσα περιγράφηκαν, συμπίπτει και η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.  Η εξέγερση αυτή είναι ακόμα επίκαιρη, αφού τα αιτήματά της διακυβεύονται σήμερα. Σήμερα, που η ληστρική επιδρομή σε μισθούς και συντάξεις έχει φέρει ένα κομμάτι της κοινωνίας στα όρια της φτώχειας, που η παιδεία σε καμία περίπτωση δε συμβάλλει στην ανάπτυξη όλων των πτυχών της προσωπικότητας του ανθρώπου, που η ανώτατη εκπαίδευση διαλύεται και η προοπτική μιας ολόκληρης γενιάς είναι η μετανάστευση ή η ανεργία. Σήμερα, που ακόκα και το δικαίωμα της ελεύθερης συνάθροισης τίθεται υπό αίρεση ενώ τα μαντρόσκυλα του συστήματος, οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής, αλωνίζουν με την προστασία του Δένδια, το φοιτητικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα μπορεί να εμπνευστεί από την εξέγερση του Νοέμβρη. Έτσι, με έναν αγώνα διαρκείας να δημιουργήσουμε το αντίπαλο δέος που θα ανατρέψει αυτούς, τα μνημόνια και την πολιτική τους.

Όλοι/ες στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων, Τρίτη 13/11, 14:00 αίθ. 5