Σήμερα η εργατική τάξη όλου του κόσμου θρηνεί τον θάνατο περισσότερων από 200 παιδιών της, που καταπλακώθηκαν στο ορυχείο της Σομά στην Τουρκία, ενώ αγωνίζονταν για το ψωμί τους και το ψωμί των δικών τους. Η σκέψη μας βρίσκεται σήμερα σε αυτούς, στους οικείους τους και στους εκατοντάδες συναδέλφους τους που βρίσκονται ακόμα εγκλωβισμένοι στο ορυχείο. Οι νεκροί της εργατικής τάξης, θύματα του καπιταλισμού, του κέρδους και της ανάπτυξής του που δε λογαριάζει την ανθρώπινη ζωή, είναι αναρίθμητοι. Χρέος μας είναι η θυσία τους να μην πάει χαμένη.
Σήμερα που είμαστε στον δρόμο, στο πλάι των απεργών διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων, των απεργών γιατρών και εργαζομένων στα νοσοκομεία, των απεργών των ασφαλιστικών ταμείων, των καθαριστριών, είμαστε επίσης και για να παλέψουμε για έναν κόσμο όπου ούτε μια ζωή δε θα χάνεται για λογαριασμό του κέρδους. Και σήμερα και αύριο και όσο χρειαστεί μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο..
