Πριν από μερικά χρόνια περιγράψαμε στο ντοκιμαντέρ Catastroika το “πραξικόπημα” με το οποίο η ΕΕ απέρριψε το αποτέλεσμα δημοψηφίσματος στην Ιταλία για την ιδιωτικοποίηση του δικτύου ύδρευσης.
Καθώς το ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση είχε ξεπεράσει το 90% ακόμη και ο Μπερλουσκόνι είχε αναγκαστεί να αποδεχθεί το αποτέλεσμα, παρά το γεγονός ότι τίναζε στον αέρα τα σχέδια ορισμένων από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές στον πλανήτη. Εταιρείες δηλαδή όπως η Veolia και η Suez που “φυτεύουν” ανθρώπους τους στα υψηλότερα κλιμάκια κυβερνήσεων αλλά και των μηχανισμών της ΕΕ.
Λίγους μήνες αργότερα ο Μπερλουσκόνι ανατράπηκε από τους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης με διαδικασίες που χαρακτηρίζονται πλέον ανοιχτά ως πραξικοπηματικές.
Προφανώς οι Βρυξέλλες και η Μέρκελ είχαν πολλούς ακόμη λόγους, πέρα από την ιδιωτικοποίηση του νερού, να τον αντικαταστήσουν με έναν μη εκλεγμένο τεχνοκράτη όπως ο Μάριο Μόντι (διαβάστε εδώ το παρασκήνιο της ανατροπής).
Το βέβαιο είναι ότι αμέσως μετά την απομάκρυνση του εκλεγμένου πρωθυπουργού η Κομισιόν επανήλθε με συγκεκριμένα σχέδια για το ξεπούλημα του δικτύου ύδρευσης προς όφελος συγκεκριμένων εταιρειών.
Η απόφαση του υπουργείου εσωτερικών να συλλαμβάνει όσους τολμήσουν να στήσουν κάλπες για το δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη είναι απλώς η συνέχεια του ιταλικού πραξικοπήματος και δεν αφορά μόνο τον Μιχελάκη και τον Σαμαρά – οι οποίοι κάποτε θα λογοδοτήσουν για αυτή τους την κίνηση. Η κυβέρνηση απλώς εκτελεί εντολές συγκεκριμένων εταιρειών και της ίδιας της Ε.Ε.
Η πραγματοποίηση του δημοψηφίσματος είναι πλέον καθήκον κάθε δημοκρατικού πολίτη αυτής της χώρας. Καθήκον μας όμως είναι επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι στο εσωτερικό αυτής της ΕΕ, των τραπεζών και των πολυεθνικών, δεν μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία. Οι αυταπάτες βλάπτουν σοβαρά την ελευθερία.
http://info-war.gr
Καθώς το ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση είχε ξεπεράσει το 90% ακόμη και ο Μπερλουσκόνι είχε αναγκαστεί να αποδεχθεί το αποτέλεσμα, παρά το γεγονός ότι τίναζε στον αέρα τα σχέδια ορισμένων από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές στον πλανήτη. Εταιρείες δηλαδή όπως η Veolia και η Suez που “φυτεύουν” ανθρώπους τους στα υψηλότερα κλιμάκια κυβερνήσεων αλλά και των μηχανισμών της ΕΕ.
Λίγους μήνες αργότερα ο Μπερλουσκόνι ανατράπηκε από τους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης με διαδικασίες που χαρακτηρίζονται πλέον ανοιχτά ως πραξικοπηματικές.
Προφανώς οι Βρυξέλλες και η Μέρκελ είχαν πολλούς ακόμη λόγους, πέρα από την ιδιωτικοποίηση του νερού, να τον αντικαταστήσουν με έναν μη εκλεγμένο τεχνοκράτη όπως ο Μάριο Μόντι (διαβάστε εδώ το παρασκήνιο της ανατροπής).
Το βέβαιο είναι ότι αμέσως μετά την απομάκρυνση του εκλεγμένου πρωθυπουργού η Κομισιόν επανήλθε με συγκεκριμένα σχέδια για το ξεπούλημα του δικτύου ύδρευσης προς όφελος συγκεκριμένων εταιρειών.
Η απόφαση του υπουργείου εσωτερικών να συλλαμβάνει όσους τολμήσουν να στήσουν κάλπες για το δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη είναι απλώς η συνέχεια του ιταλικού πραξικοπήματος και δεν αφορά μόνο τον Μιχελάκη και τον Σαμαρά – οι οποίοι κάποτε θα λογοδοτήσουν για αυτή τους την κίνηση. Η κυβέρνηση απλώς εκτελεί εντολές συγκεκριμένων εταιρειών και της ίδιας της Ε.Ε.
Η πραγματοποίηση του δημοψηφίσματος είναι πλέον καθήκον κάθε δημοκρατικού πολίτη αυτής της χώρας. Καθήκον μας όμως είναι επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι στο εσωτερικό αυτής της ΕΕ, των τραπεζών και των πολυεθνικών, δεν μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία. Οι αυταπάτες βλάπτουν σοβαρά την ελευθερία.
http://info-war.gr
