Σε όλες τις αναδιαρθρώσεις που έγινε
απόπειρα να εφαρμοστούν στην εκπαίδευση
ένα πράγμα παρέμενε κυρίαρχο αίτημα. Οι διαγραφές φοιτητών. Σήμερα πιο
επιτακτικά από ποτέ το Υπουργείο, αφού ανακοίνωσε την εμφάνιση των εσωτερικών
κανονισμών και στα πλαίσια “εξυγίανσης” της εκπαίδευσης ανακοίνωσε την απόλυση
2.000 εκπαιδευτικών και 1.000 διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων, θέλει να
προχωρήσει επιθετικά και τελεσίδικα στην διαγραφή 180.000 φοιτητών από το
ελληνικό πανεπιστήμιο , επί της ουσίας δηλαδή του μισού φοιτητικού σώματος από
το σύνολο των ΑΕΙ. Πιο συγκεκριμένα, οι διαγραφές σε πρώτη φάση θα αφορούν
όσους φοιτητές εισήχθησαν στις σχολές τους από το 2006 και πριν και οι
μικρότεροι θα διαγράφονται με βάση το ν+2 (και όχι μόνο)...
ΟΙ ΜΥΘΟΙ…
Από τα πιο γνωστά και
προβεβλημένα επιχειρήματα υπέρ των διαγραφών, όπως προβάλλονται από το
Υπουργείο και τα κυβερνοκρατούμενα ΜΜΕ, είναι το χρηματικό κόστος. Σύμφωνα με
αυτήν την άποψη οι αιώνιοι φοιτητές πρέπει να διαγράφονται γιατί κοστίζουν στο
πανεπιστήμιο! Στην πραγματικότητα όμως αυτό που κρύβουν οι υπέρμαχοι αυτής της
άποψηςείναι ότι το μόνο κόστος που παράγουν οι αιώνιοι είναι μια κόλλα αναφοράς
στην εξεταστική αφού ούτως ή άλλως οι φοιτητικές παροχές (πάσο, στέγαση,
σίτιση, συγγράμματα) σταματούν στα ν+2 χρόνια δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο
τους όρους φοίτησης.Ένα επιχείρημα που φαίνεται να κυριαρχεί πλέον είναι αυτό
της υποβάθμισης των σχολών. Ότι δηλαδή η ύπαρξη μεγάλου αριθμού αιώνιων
φοιτητών πλήττει την αξιοπιστία των σχολών καθώς αυτές γεμίζουν με «τεμπέληδες»
που δεν ενδιαφέρονται για την σχολή
τους.
…ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ:
ΓΙΑΤΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΙ
ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ.
Εμβαθύνοντας στο τι σημαίνει να είναι
υπό διακύβευση το δικαίωμα στη φοίτηση, καταλαβαίνει κανείς τον απώτερο σκοπό
των διαγραφών, ο οποίος είναι να πειθαρχήσουν και να τρομοκρατήσουν τη φοιτητιώσα
νεολαία, ξεκαθαρίζοντάς μας πως δεν πρέπει να αγωνιζόμαστε για το παρόν και το
μέλλον γιατί άμα επιλέξουμε να αγωνιστούμε θα έχουμε συνέπειες στις σπουδές και
θα απειλούμαστε με διαγραφή! Ταυτόχρονα η πειθάρχηση των μικρότερων ετών, που
έρχεται με τους εσωτερικούς κανονισμούς (διαγραφή στις 3+3 αποτυχίες σε ένα
μάθημα,εφαρμογή του ν+2 κτλ) και επιβάλλει γρήγορη λήψη του πτυχίου θα τους στρέψει ενάντια στους μεγαλύτερους.
Σε συνδυασμό με τη διάσπαση των πτυχίων ως βασική πτυχή των εσωτερικών κανονισμών
διαμορφώνεται και το νέο πολυδιασπασμένο και ημικαταρτισμένο εργατικό δυναμικό
χωρίς κανένα δικαίωμα συλλογικής διεκδίκησης παρά ατομικής διαπραγμάτευσης με
τον εκάστοτε εργοδότη. Έτσι, διαμορφώνεται ο ανταγωνιστικός και άβουλος
φοιτητής του σήμερα που θα εναρμονιστεί με τις βλέψεις για τον εργαζόμενο-ή
άνεργο- του αύριο, δηλαδή ενός αποφοίτου, πλήρως πειθήνιου και εξειδικευμένου,
χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση και εργασιακή προοπτική, έρμαιο στις εκάστοτε
επιταγές της αγοράς.
Σε συνδυασμό μάλιστα με την βίαιη
κατάργηση των φοιτητικών παροχών και τη διάλυση της φοιτητικής μέριμνας
(ιδιωτικοποίηση της λέσχης, διώξιμο πολλών φοιτητών από τις εστίες, κατάργηση
συγγραμμάτων) ολοένα και περισσότεροι φοιτητές αναγκάζονται να επισπεύσουν τις
σπουδές τους ή να εργαστούν για να τα βγάλουν πέρα στα πλαίσια της γενικότερης
οικονομικής κρίσης. Ως αποτέλεσμα για ολοένα και περισσότεροι φοιτητές
οικονομικά ασθενέστερων οικογενειών είτε θα δυσχεραίνονται οι όροι φοίτησής
τους είτε θα αποκλείονται από την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Οι διαγραφές έρχονται να περάσουν
μετά από μία μακρά περίοδο εξωτερικών αξιολογήσεων οι οποίες αποτελούν
ιδιαίτερο μοχλό πίεσης για την χρηματοδότηση των πανεπιστημίων. Η
αναλογίαφοιτητών-καθηγητών-εργαζομένων, ο δείκτης εμπέδωσης της εκπαιδευτικής
αναδιάρθρωσης και ο κατά το δυνατόν μικρότερος μέσος όρος αποφοίτησης αποτελούν
δείκτες που επηρεάζουν την κρατική χρηματοδότηση και αναλόγως την κατεύθυνση
του ρόλου των αποφοίτων της κάθε σχολής την προσέλκυση ιδιωτικών συμφερόντων.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ!
Σε αυτή την μεθοδευμένη
προσπάθεια λοιπόν, οφείλουμε να σηκώσουμε το γάντι και να απαντήσουμε
συλλογικά, με βάση τα συμφέροντα και τις ανάγκες μας. Καλούμαστε όλοι μας
ανεξαιρέτως να εναντιωθούμε με κάθε τρόπο στο μέτρο των διαγραφών, όχι μόνο με
όρους αλληλεγγύης σε αυτούς που απειλούνται με διαγραφή τον Ιούνιο, αλλά
υπερασπιζόμενοι τα κεκτημένα μας απέναντι στο μέλλον του ασφυκτικού
ΑΠΘ-κολλεγίου που ετοιμάζουν. Μέσα από
τις Γενικές Συνελεύσεις, τις συλλογικές διαδικασίες και διεκδικήσεις μας
καλούμαστε ενιαία και δυναμικά να υψώσουμε εκείνο το απόρθητο τείχος, στο οποίο
θα προσκρούσει κάθε σκέψη για διαγραφή, εσωτερικούς κανονισμούς και οργανισμούς,
κάθε σκέψη για προχώρημα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, κάθε σκέψη για
προχώρημα της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ που διαγράφει τη γενιά μας.
Οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος
και η εργασιακή μας προοπτική δε διαγράφονται.
