‘Υστερα από τρία
χρόνια καταιγιστικών μέτρων, που έχουν φέρει το μεγαλύτερο κομμάτι της
κοινωνίας στα όρια της επιβίωσης, οι φήμες περί ανάπτυξης και ανάκαμψης της
οικονομίας φαίνεται να απέχουν κατά πολύ από την πραγματικότητα. Το success story του κ. Σαμαρά
αποδείχθηκε πως βασίζεται και πάλι εξαθλίωση των εργαζόμενων και στο ξεπούλημα
οποιασδήποτε δημόσιας περιουσίας. Από το κλείσιμο της ΕΡΤ και την απόλυση 2000
εργαζομένων, την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ (αναμένεται η ιδιωτικοποίηση της
ΔΕΗ, ΕΥΑΘ-ΕΥΔΑΠ και ΟΣΕ) μέσα στο καλοκαιρι φτάνουμε στο σήμερα όπου η κυβέρνηση
έχει βάλει στόχο να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στην παιδεία.
Η διαθεσιμότητα-απόλυση για 12.500 δημόσιους υπαλλήλους είναι πλέον γεγονός, ενώ παράλληλα
ψηφίστηκε
το νομοσχέδιο για το νέο λύκειο, το οποίο εστιάζει στις πανελλαδικού τύπου εξετάσεις σε όλες τις
τάξεις του λυκείου πειθαρχώντας και εντατικοποιώντας ακόμα περισσότερο την
μαθητική νεολαία, σπρώχνοντας την στην ασφυξία, στον ατομισμό και την
αποξένωση, στη θεοποίηση μιας μετρήσιμης επίδοσης-απόδοσης, στον προσανατολισμό
σε αξίες ανταλλαγής (βαθμός, μόρια, σειρά προτεραιότητας) αλλά και στην
υπερσυγκέντρωση των προτιμήσεων-επιλογών της πλειονότητας των μαθητών σε μια
«χούφτα σχολές» που υπόσχονται επαγγελματική διέξοδο σ’ ένα περιβάλλον
εργασιακής ανασφάλειας.
Τι συμβαίνει όμως στα Πανεπιστήμια;
Έπειτα από
την εντεινόμενη επίθεση, την τελευταία περίοδο, στο δημόσιο Πανεπιστήμιο με την
οικονομική ασφυξία, τις συγχωνεύεσεις Ιδρυμάτων μέσα απο το σχέδιο Αθηνά
και την συνεχόμενη προσπάθεια υπονόμευσης των πτυχίων, ήρθε η ώρα, σύμφωνα με το υπουργείο, να τεθεί σε
διαθεσιμότητα-απολυθεί το 25% (σε πρώτη φάση) από το διοικητικό προσωπικό των πανεπιστημίων (δηλαδή γύρω στους 1700
εργαζόμενους) αλλά και από τους καθηγητές (40% μείωση του καθηγητικού
προσωπικού μέσα στο επόμενο εξάμηνο).Πιο
συγκεκριμένα, το ΑΠθ διαθέτει 873
υπαλλήλους ( μόνιμους και ΙΔΑΧ) , ενώ
για να είναι λειτουργικό το πανεπιστήμιο θα έπρεπε να είναι 970 και έχουν
ήδη τεθεί σε διαθεσιμότητα από τις 11/9 97 διοικητικοί υπάλληλοι. Αντίστοιχα
στο ΕΜΠ από τους 878 υπαλλήλους τίθενται σε διαθεσιμότητα γύρω στους 500, ένα ποσοστό δηλαδή της
τάξης του 75%, σε συνδυασμό μάλιστα
με την αύξηση των εισακτέων στις Πολυτεχνικές Σχολές γίνεται εύκολα αντιληπτή η
δυσχέρεια των Ιδρυμάτων να
λειτουργήσουν.
Είναι όμως μόνο
αυτά; Θα μπορούσαν οι φοιτητές, το
μεγαλύτερο μέρος της πανεπιστημιακής κοινότητας, να μείνουν στο απυρόβλητο;
Μάλλον όχι θα έλεγε κανείς, ήδη γνωρίζουμε ότι το
Δεκέμβριο θα γίνει προσπάθεια να ενσωματωθούν στους εσωτερικούς κανονισμούς των ιδρυμάτων οι διαγραφές φοιτητών, που θέτουν υπό διακύβευση την δυνατότητα περάτωσης των σπουδών για πολλούς
φοιτητές και στέλνουν τους υπόλοιπους σε καθεστώς τρέλας για να προλάβουν τις
προθεσμίες διαγραφής τους. Ταυτόχρονα η διάλυση των πτυχίων, όπως
δρομολογείται και αυτή μέσω των εσωτερικών κανονισμών, θα διαλύσει οποιαδήποτε
επαγγελματική κατοχύρωση, θα δημιουργήσει πολλές ροές στην ίδια σχολή με
διαφορετικό πτυχίο (π.χ ηλεκτρολόγος ενέργειας και ηλεκτρολόγος τηλεπικοινωνιών,
αντίστοιχα μηχανολόγος κατασκευαστικού και μηχανολόγος Β. Δ. ) και άρα σε
μεγαλύτερη ανεργία αφού θα είναι πιο ειδικευμένο το αντικείμενο. Τέλος, συνεχίζεται
η προσπάθεια της κυβέρνησης για τη μετακύλιση του κόστους σπουδών στους
φοιτητές με το κόψιμο των βιβλίων και τη διάλυση των φοιτητικών παροχών (σίτιση
,στέγαση), με πιο πρόσφατο την έναρξη
του διαγωνισμού για την παραχώρηση της Φοιτητικής Λέσχης σε ιδιώτη.
Απέναντι σε όλα αυτά, οι εκπαιδευτικοί και μεγάλο
μέρος της ακαδημαϊκής κοινότητας έχουν πάρει θέση. Επέλεξαν να
αντιπαλέψουν αυτή την πολιτική και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, ήδη οι
καθηγητές, οι δάσκαλοι, οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων έχουν
προχωρήσει σε απεργία διαρκείας και μια σειρά από Πανεπιστήμια και Φοιτητικούς
Συλλόγους έχουν πάρει απόφαση ενεργού στήριξης αυτού του αγώνα. Αρνούμαστε να
μπούμε σε λογικές κοινωνικού αυτοματισμού ανταγωνισμού μεταξύ
φοιτητών-εργαζομένων, δημοσίων-ιδιωτικών, άνεργων-εργαζομένων κτλ., καθώς
θεωρούμε χτύπημα εναντίων όλων μας το κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων, την
ιδιωτικοποιήση του νερού και της ενέργειας, τις απολύσεις χιλιαδων εργαζομένων.
Είναι η ώρα οι φοιτητές όχι απλά να
στηρίξουν τους αγώνες μέσα στο πολυτεχνείο και την κοινωνία αλλά να ξεκινήσουν
και οι ίδιοι έναν αγώνα ενάντια στις διαγραφές και το σπάσιμο των πτυχίων και
ευρύτερα στο νόμο Διαμαντοπούλου, ώστε από κοινού με τα άλλα αγωνιζόμενα
στρώματα της εκπαίδευσης και της κοινωνίας να συντονιστούν για να μπεί με
πραγματικούς όρους το σύνθημα να πέσει αυτή η κυβέρνηση-να ανατραπεί αυτή η
πολιτική...
ΟΛΟΙ
στη ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ του ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Τρίτη
17/9 στις 14:00 αιθ.5
