ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΖΙΚΟΣ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ
ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ!
Όπως
ήταν αναμενόμενο, το φετινό καλοκαίρι ήταν τελείως διαφορετικό σε σχέση με τα
προηγούμενα. Από τις μαζικότατες κινητοποιήσεις
τον Ιούνη και τον Ιούλη γύρω από το πραξικοπηματικό κλείσιμο της ΕΡΤ, μέχρι
τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις την ημέρα
της ΔΕΘ, που ανάγκασαν τον Σαμαρά να φύγει μετά από 2 ώρες σαν κυνηγημένος,
αντιλαμβανόμενος την κοινωνική οργή, τη σκυτάλη παίρνουν τώρα μια σειρά εργασιακών κλάδων στο δημόσιο
τομέα με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τους εκπαιδευτικούς, τους
νοσοκομειακούς γιατρούς και τους εργαζόμενους στην τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και
τους διοικητικούς υπαλλήλους σε ΑΕΙ –
ΤΕΙ.
Μέσα
στη συγκυρία της οξυμένης κρίσης του νεοφιλελευθερισμού, η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ
έχει ως στόχο να σαρώσει όλα τα κεκτημένα του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι ιδιωτικοποιήσεις,
οι πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών
και οι απολύσεις των δημοσίων
υπαλλήλων ανοίγοντας το δρόμο για περαιτέρω αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στον ιδιωτικό τομέα, στην κατεύθυνση
της υπέρβασης της κρίσης από την πλευρά του κεφαλαίου. Κοντινότερο παράδειγμα
από το χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι οι επικείμενες απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ
– ΤΕΙ της χώρας, με την αγαστή συνεργασία των πρυτανικών αρχών (όπως και
παλαιότερα με τους εργολαβικούς).
Σ’
αυτή τη συγκυρία και ο χώρος της
εκπαίδευσης συνολικά μπαίνει με πιο συγκεκριμένο τρόπο στο στόχαστρο της
επιθετικής κυβερνητικής πολιτικής. Στο «Νέο
Λύκειο», όπου αυξάνονται τα
εξεταστικά φίλτρα, αφενός εντείνονται οι ταξικοί φραγμοί (με 42 μαθήματα για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο,
κλεισίματα κ συγχωνεύσεις σχολείων και 30.000 λιγότερους εκπαιδευτικούς τα
τελευταία 3 χρόνια Μνημονίων), και αφετέρου δημιουργείται το νέο μοντέλο εργαζομένου (εντατικοποιημένου,
πειθαρχημένου, χωρίς δικαιώματα συλλογικής διεκδίκησης, με έντονα
χαρακτηριστικά ενσωμάτωσης του ατομικού δρόμου) που θα δουλεύει από τα 15 σε μαθητεία (ανασφάλιστη εργασία των 140Ε).
Παράλληλα καταργούνται μια σειρά από ειδικότητες σε ΕΠΑΛ οι οποίες έρχονται να
καλυφθούν από την ιδιωτική εκπαίδευση και τα ΙΙΕΚ, ζητήματα που κάνουν πιο
επιτακτικό από ποτέ το αίτημα για μόρφωση
και δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους.
Στο
χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, μέσω της
εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης διαμορφώνεται το νέο μοντέλο του πανεπιστημίου.
· Ένα πανεπιστήμιο που θα έχει χάσει το Δημόσιο και
Δωρεάν του χαρακτήρα, λειτουργώντας με ιδιωτικοοικονομικά και ανταποδοτικά
κριτήρια στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης των αναγκών του Κεφαλαίου και της αγοράς.
Συγκεκριμένα για το ΑΠΘ, είναι ενδεικτική η απόφαση της Συγκλήτου για εισαγωγή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά που
ανοίγει το δρόμο για δίδακτρα και στις προπτυχιακές σπουδές. Επιπλέον, σε
συνέχεια της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στη Φοιτητική Λέσχη από την Άνοιξη, βρίσκεται η επικείμενη ιδιωτικοποίησή της με την προκήρυξη
διαγωνισμού ανάθεσης έργου σε εργολάβο –catering. Αυτό σημαίνει αφενός την
χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων στη λέσχη και ενδεχόμενες απολύσεις και αφετέρου την πολύ μεγάλη
πιθανότητα, στα όρια της βεβαιότητας για εισαγωγή αντιτίμου στη Λέσχη και άρα
την κατάργηση του κεκτημένου της Δωρεάν Σίτισης.
· Ένα
πανεπιστήμιο με ελαστικές σχέσεις
εργασίας στο εσωτερικό του, εργολαβίες,
το μόνιμο φόβο της απόλυσης
· Ένα πανεπιστήμιο αντιδημοκρατικό, αυταρχικό, με ένα
ανάλογο θεσμικό πλαίσιο που θα το επιτρέπει (βλέπε επικείμενη συγκρότηση Εσωτερικών Κανονισμών Λειτουργίας και
των αντίστοιχων Οργανισμών). Ένα πανεπιστήμιο που θα διοικείται από κλειστά Συμβούλια Ιδρύματος (με manager, τεχνοκράτες,
ακαδημαϊστές) μακριά από τον έλεγχο και τις πιέσεις του φοιτητικού σώματος, με
διαλυμένο τόσο τον φοιτητικό όσο και τον εργατικό συνδικαλισμό εντός του.
· Ένα πανεπιστήμιο που θα δίνει πτυχία κουρελόχαρτα, που θα
εξασφαλίζουν στη χειρότερη την ανεργία, στην καλύτερη την εργασιακή
περιπλάνηση, την ατομική διαπραγμάτευση
και τελικά το εργασιακό καθεστώς των ίδιων των εργαζομένων στη λέσχη.
Όλα αυτά έρχονται να επισφραγίσουν
το τέλος του "πανεπιστημίου της μεταπολίτευσης", ως ο ειδικός τρόπος
με τον οποίο εκφράζονται οι πολιτικές των κυβερνήσεων στο χώρο της τριτοβάθμιας
εκπαίδευσης και δεν είναι ξεκομμένα από την γενική πολιτική συγκυρία. Μια
συγκυρία που χαρακτηρίζεται από την ολοένα και εντεινόμενη ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, τσάκισμα των εργασιακών
δικαιωμάτων, εκτόξευση της ανεργίας για τους νέους στο 67%. Ειδικά για την
νεολαία, η αναπροσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στις επιταγές της ΕΕ
περιγράφεται μέσα από το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης, το «Σχέδιο Δράσης για την
Νεολαία», τα ΚΟΧ και τα πενταετή προγράμματα ΕΣΠΑ. Κατοχυρώνεται έτσι νομικά
ένα μοντέλο εργασίας με ατομικούς όρους
διαπραγμάτευσης (ατομικές συμβάσεις εργασίας), χωρίς το όριο του κατώτατου μισθού, χωρίς ασφάλιση και περίθαλψη και συνεχή "επανακατάρτιση"
Τώρα είναι η ώρα για την οικοδόμηση
ενός πλατιού πανεκπαιδευτικού μετώπου φοιτητών, μαθητών, εκπαιδευτικών και
διοικητικών, που μπορεί να αποτελέσει τον πόλο
συσπείρωσης του ευρύτερου λαϊκού κινήματος και της επερχόμενης κοινωνικής
αναταραχής. Ως φοιτητές, αντί να μείνουμε άβουλοι και παθητικοί θεατές, πρέπει να βάλουμε πλάτες στην οικοδόμηση του
μετώπου, να γίνουμε ενεργό κομμάτι του, να παλέψουμε για ενιαία ισχυρά πτυχία με όλα τα
επαγγελματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα, για δωρεάν
σίτιση, στέγαση και συγγράμματα, να προχωρήσουμε σε Γενικές Συνελεύσεις σε όλους τους Φοιτητικούς Συλλόγους και στη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων.
Πάνω
στα αιτήματα της Δημόσιας και Δωρεάν
Εκπαίδευσης για όλους, της μόνιμης
και σταθερής δουλειάς για όλους ενάντια στις απολύσεις και τη
διαθεσιμότητα, ενάντια στην πολιτική
κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ, είναι αναγκαίος ο από τα κάτω συντονισμός των
Φοιτητικών Συλλόγων με τους φορείς και τα σωματεία που βρίσκονται σε
κινητοποιήσεις και η κοινή συμπόρευση
στο πεδίο του δρόμου.
ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΙ
ΓΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ!
ΕΑΑΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
