Το τελευταίο
χρονικό διάστημα πολύς ντόρος έχει γίνει γύρω από το ζήτημα των σκουπιδιών και
της καθαριότητας στο ΑΠΘ.
Όντως είναι μια δυσάρεστη εικόνα και μια δύσκολη κατάσταση για να αντιμετωπίσει κανείς. Μήπως έχει έρθει η ώρα όμως να κοιτάξουμε λίγο πέρα από τα σκουπίδια και τη δυσοσμία; Ίσως εκεί ανακαλύψουμε κάτι πιο σοβαρό και πιο βρώμικο, κάτι που είναι ακόμα πιο ανθυγιεινό, όπως η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κοινωνία τα τελευταία χρόνια με την καταιγίδα μέτρων που επιβάλλονται από τη μνημονιακή πολιτική που τίποτα “σωτήριο” δεν έχει, παρά μόνο την εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων και την άρση των κεκτημένων τους. Ήδη το νέο πακέτο μέτρων των 11,5 δις που ετοιμάζονται να περάσουν περιλαμβάνει την εφεδρεία και την υποχρεωτική συνταξιοδότηση στους δημόσιους υπάλληλους ενώ ταυτόχρονα κουρεύονται και οι συντάξεις για μια ακόμη φορά, με παράλληλη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και του ορίου συνταξιοδότησης στα 67, ενώ τέλος προωθούνται οι αποκρατικοποιήσεις-ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και η κατάργηση του κράτους πρόνοιας.
Όντως είναι μια δυσάρεστη εικόνα και μια δύσκολη κατάσταση για να αντιμετωπίσει κανείς. Μήπως έχει έρθει η ώρα όμως να κοιτάξουμε λίγο πέρα από τα σκουπίδια και τη δυσοσμία; Ίσως εκεί ανακαλύψουμε κάτι πιο σοβαρό και πιο βρώμικο, κάτι που είναι ακόμα πιο ανθυγιεινό, όπως η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κοινωνία τα τελευταία χρόνια με την καταιγίδα μέτρων που επιβάλλονται από τη μνημονιακή πολιτική που τίποτα “σωτήριο” δεν έχει, παρά μόνο την εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων και την άρση των κεκτημένων τους. Ήδη το νέο πακέτο μέτρων των 11,5 δις που ετοιμάζονται να περάσουν περιλαμβάνει την εφεδρεία και την υποχρεωτική συνταξιοδότηση στους δημόσιους υπάλληλους ενώ ταυτόχρονα κουρεύονται και οι συντάξεις για μια ακόμη φορά, με παράλληλη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και του ορίου συνταξιοδότησης στα 67, ενώ τέλος προωθούνται οι αποκρατικοποιήσεις-ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και η κατάργηση του κράτους πρόνοιας.
Συγκεκριμένα για την
εκπαίδευση, όπου οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις λειτουργούσαν πάντα στα
πλαίσια της αντιλαϊκής πολιτικής, η επίθεση αποκρυσταλλώνεται στο νέο νόμο-πλαίσιο
και τις τροπολογίες του. Ένα νόμο που με τη διάλυση του πτυχίου, την αλλαγή του
μοντέλου διοίκησης, την περικοπή φοιτητικών παροχών (σίτιση, στέγαση,
συγγράμματα), την αλλαγή των ρυθμών σπουδών με τις προβλεπόμενες διαγραφές
φοιτητών και την κατάργηση του ασύλου έρχεται να διαλύσει το δημόσιο και δωρεάν
χαρακτήρα του πανεπιστημίου και να διαμορφώσει το νέο μοντέλο εργαζομένου
(ευέλικτος-πειθήνιος-εύκολα διαχειρίσιμος)
Η υποχρηματοδότηση των
πανεπιστημίων δεν είναι ξεκομμένη από το νέο νόμο πλαίσιο για την εκπαίδευση
και τη μνημονιακή πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ, η οποία, πέρα από τα
προβλήματα που δημιουργεί στους φοιτητές λόγω της περικοπής των φοιτητικών
παροχών, δημιουργεί προβλήματα και στους εργαζόμενους στο πανεπιστήμιο. Ειδικά
στο ΑΠΘ, που για πάνω από 20 χρόνια είναι το μοναδικό πανεπιστημιακό ίδρυμα
στην Ελλάδα που προσλαμβάνει εργαζόμενους, όχι μόνιμους και με άμεση σχέση με
το πανεπιστήμιο, αλλά μέσω εργολαβιών. Όταν μιλάμε για εργολαβίες μιλάμε για
τις πλέον σκληρότερες εργασιακές σχέσεις που περιλαμβάνουν μη μόνιμη εργασία,
δηλαδή εργασία με μεταβλητές συμβάσεις προσωρινής διάρκειας, χαμηλότατους
μισθούς, άτσαλα ωράρια που έχουν αφήσει χρόνια πίσω το οχτάωρο και άθλιες
συνθήκες εργασίας. Καθώς μάλιστα τα αποθεματικά έχουν τελειώσει, λόγω της
ευρύτερης υποχρηματοδότησης στην εκπαίδευση και συγκεκριμένα των εξαιρετικά
μειωμένων κονδυλίων που αντιστοιχούν στο ΑΠΘ, οι εργαζόμενοι αυτοί όχι μόνο
κινδυνεύουν να μην εισπράξουν τα δεδουλευμένα τους, αλλά δεν είναι καν σίγουρο
το πότε και αν θα ξαναπληρωθούν γενικώς. Εξάλλου, το καθεστώς της εργολαβίας
επιβαρύνει επιπλέον τα αποθεματικά του ΑΠΘ, καθώς από τα 26.5 εκατομμύρια της
κρατικής χρηματοδότης, τα 16 πηγαίνουν
για τις εργολαβίες, από τα οποία ένα μέρος πηγαίνει στην τσέπη του εργολάβου, χωρίς,
ωστόσο, να τρέφουμε αυταπάτες ότι σε αντίθετη περίπτωση τα χρήματα αυτά θα
χρησιμοποιούνταν για τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών και των εργαζομένων
του πανεπιστημίου.
Στον αγώνα των εργολαβικών
εργαζομένων του ΑΠΘ, η στάση των φοιτητών δεν πρέπει να θέσει αναχώματα μέσα
από τη συγκρότηση ομάδων καθαρισμού από φοιτητές ή καθηγητές. Σκοπός της
απεργίας αυτής είναι να οξυνθεί η κατάσταση σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην
αφήνεται η δυνατότητα στις πρυτανικές αρχές και το υπουργείο να κωφεύουν και να
αποποιούνται των ευθυνών τους. Το μάζεμα των σκουπιδιών από εμάς λοιπόν εκτός
από εμπόδιο στον αγώνα των απεργών είναι και μια πολύ καλή λύση από πλευράς
υπουργείου ώστε να μη χρειαστεί να μπει στη «δυσάρεστη θέση» να προσλάβει
απεργοσπάστες για να κάνουν αυτοί τη δουλειά των απεργών. Αντίθετα, εμείς οι
φοιτητές πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα των εργολαβικών εργαζομένων,
δίνοντας και το δικό μας στίγμα ενάντια στο νόμο. Θα πρέπει να συμπορευθούμε
μαζί εργολαβικοί και φοιτητές, στον αγώνα ενάντια στο “Νέο Πανεπιστήμιο”. Να
στοχοποιήσουμε τους κύριους υπαίτιους της αντιλαϊκής αυτής πολιτικής
κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, που μας θέλουν υποταγμένους και πειθήνιους και να τους και
να τους απαντήσουμε με τις συλλογικές μας διαδικασίες, τις συνελεύσεις, τις
καταλήψεις, τις απεργίες, τις συγκρούσεις και τις διαδηλώσεις ότι δεν είμαστε
ούτε σιωπής ούτε υποταγής, είμαστε η γενιά της ανατροπής!
