Ανακοίνωση ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης για τα Συμβούλια Διοίκησης

ΣΤΙΣ 24-25 ΟΚΤΩΒΡΗ

ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟ

Στις 24-25 Οκτώβρη ορίστηκαν στο ΑΠΘ οι διαδικασίες ανάδειξης του Συμβουλίου Διοίκησης,

πτυχής του νόμου που ψηφίστηκε στις 24 Αυγούστου 2011 από το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. Η υπερψήφιση του νόμου από τα κόμματα που σήμερα συγκροτούν τη συγκυβέρνηση του κεφαλαίου αποτέλεσε την πρόβα τζενεράλε για να προωθηθεί, παρά τις ολοένα και εντεινόμενες κινητοποιήσεις εργαζόμενων και νεολαίας η πολιτική ισοπέδωσης των δικαιωμάτων του λαού σε εργασία, παιδεία και δημοκρατία. Αυτή η πολιτική υπηρετεί σταθερά την προσπάθεια του κεφαλαίου να υπερβεί την κρίση του, φορτώνοντας τα βάρη σε εργαζόμενους και νεολαία. Ως συνεχιστής της ίδιας πολιτικής η τρικομματική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ με την επίθεση που διεξάγει σε παιδεία και εργασία έρχεται να επικαιροποιήσει το νόμο Διαμαντοπούλου ξανά ψηφίζοντας στην ουσία τον ίδιο νόμο, θέτοντας ασφαλιστικές δικλείδες (ηλεκτρονική ψηφοφορία, αυτόματος διορισμός μελών στα Σ.Δ.) και προσπαθώντας να άρει τις όποιες αντιδράσεις στην εφαρμογή του περσινού. Στην περίοδο που διανύουμε η συγκυβέρνηση του Σαμαρά έχει βάλει στο μάτι τους μισθούς των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, τη μονιμότητα στο δημόσιο, καθώς και κάθε δημόσιο αγαθό και κοινωνική παροχή που σε συνδυασμό με το νέο πακέτο μέτρων των 11,5 δις εξαθλιώνει ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Η εφαρμογή όμως όλων των παραπάνω είναι οργανικά συνδεδεμένη με τις τεράστιες αλλαγές στο χώρο της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες. Επειδή όμως η επιτακτική ανάγκη από την πλευρά του κεφαλαίου για πλήρη εφαρμογή του νόμου και όλων των αλλαγών στην τριτοβάθμια, δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί άμεσα από τα υπάρχοντα διοικητικά όργανα (σύγκλητος, πρυτανεία) απαιτείται ένα νέο πιο ευέλικτο και αυταρχικό όργανο, αυτό του Συμβουλίου Διοίκησης.

Το Συμβούλιο Διοίκησης θα αποτελείται από 7 πανεπιστημιακούς, 7 εξωπανεπιστημιακούς (άνθρωποι του επιχειρηματικού κόσμου , των ‘’γραμμάτων και των τεχνών’’) και 1 φοιτητή κομπάρσο, ο οποίος θα εκλέγεται από ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο. Το όργανο αυτό θα συγκεντρώνει όλες τις διοικητικές, οικονομικές και ακαδημαϊκές αρμοδιότητες ασκώντας εξουσία στα πρότυπα των ξένων πανεπιστημίων αποτελώντας το μακρύ χέρι της κυβέρνησης και της αγοράς μέσα στο πανεπιστήμιο.

Βασικός στόχος του Συμβουλίου Διοίκησης είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και η διαμόρφωση του νέου πανεπιστημίου που βάση των αναγκών του κεφαλαίου θα παράγει το νέο μοντέλο του ευέλικτου, πειθήνιου και αναλώσιμου εργαζόμενου. Θα καθορίζει λοιπόν τα προγράμματα σπουδών με κατεύθυνση τη διάλυση των πτυχίων και την αντικατάστασή τους από τον ατομικό φάκελο προσόντων, ενώ ταυτόχρονα θα παρεμβαίνει στον τρόπο φοίτησης εντατικοποιώντας τους ρυθμούς σπουδών. Στην κατεύθυνση διαμόρφωσης του νέου μοντέλου εργαζομένου  αποσκοπούν άλλωστε σειρά μέτρων που λαμβάνονται ή έχουν ήδη ληφθεί στην εργασία. Χαρακτηριστική είναι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης και η χρηματοδότηση και ανάπτυξη βαθμίδων δια βίου μάθησης-επανακατάρτισης. Το κεφάλαιο προσπαθεί να υπερβεί την κρίση του διαμορφώνοντας εργαζόμενους χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, που θα διαπραγματεύονται ατομικά τα δικαιώματά τους, που θα ζουν με μισθούς πείνας, θα εργάζονται με εντατικοποιημένους μισθούς και με εξοντωτικά ωράρια, ενώ θα επανακαταρτίζονται με δικά τους έξοδα προκειμένου να αποφύγουν το φάσμα της ανεργίας. 

Όψεις του νέου πανεπιστημίου αποτελούν γεγονότα όπως η απώλεια των επί πτυχίο εξεταστικών ή ο ορισμός ταχύρρυθμων εξεταστικών και οι ανακοινώσεις τμημάτων για διαγραφές φοιτητών. Ήδη από πέρυσι έχουν ασκηθεί πειθαρχικές και ποινικές διώξεις σε 3 συναδέλφους στο Χημικό του ΑΠΘ, στο Φυσικό και το Πολυτεχνείο Κρήτης. Κινήσεις που έρχονται ως επιστέγασμα στην προσπάθεια της προηγούμενης αλλά και της τωρινής κυβέρνησης να στοχοποιήσει  και να καταστείλει τις συλλογικές διεκδικήσεις και τις ριζοσπαστικές πρακτικές. Τέτοιου τύπου αρμοδιότητες περνούν πλέον στα Συμβούλια Διοίκησης, τα οποία είναι υπεύθυνα για τη σύνταξη του εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας του πανεπιστημίου. Στο νέο αυταρχικό πανεπιστήμιο δε θα χωράει το άσυλο, η δημοκρατία των συνελεύσεων και οι μαζικές παραστάσεις σε τμήματα και συγκλήτους με σκοπό την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των αναγκών μας. Κι αυτό συμβαίνει διότι το μαχητικό φοιτητικό κίνημα αποτέλεσε το μεγαλύτερο εμπόδιο που συναντούσαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις για την προώθηση των αλλαγών στην εκπαίδευση. Θέλουν να ξεμπερδεύουν με το φοιτητικό κίνημα γιατί μέσα στις διαδικασίες του ο κόσμος διαπαιδαγωγούνταν στον αγώνα και μάθαινε να πετυχαίνει νίκες, αποτελώντας σημείο αναφοράς για ολόκληρη την κοινωνία.

Ακόμα με το Συμβούλιο Διοίκησης δεν αλλάζει απλά ο οικονομικός διαχειριστής του πανεπιστημίου. Η απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας, οδηγεί σε οικονομικό στραγγαλισμό τα ιδρύματα (τα τελευταία 2 χρόνια ο προϋπολογισμός του ΑΠΘ μειώθηκε από τα 49 στα 26,5 εκ. ευρώ). Το  συμβούλιο διοίκησης (όπως άλλωστε ήδη κάνει και η σύγκλητος σήμερα) θα στραφεί στην αξιοποίηση τόσο της περιουσίας του πανεπιστημίου όσο και στην αναζήτηση πόρων μέσω ιδιωτικών κεφαλαίων. Με άλλα λόγια με τη συγκρότησή του επιχειρείται η διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, βαθαίνοντας τα επιχειρηματικά-ανταποδοτικά κριτήρια στη λειτουργία της. Παράλληλα, το πανεπιστήμιο αναπτύσσει περαιτέρω την επιχειρηματική του δραστηριότητα, πολλές φορές εκμεταλλευόμενο φθηνή και μαύρη εργασία φοιτητών. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της λογικής είναι η αντιμετώπιση της φοιτητικής μέριμνας. Επί της ουσίας καταργείται ως κοινωνική παροχή και δικαίωμα και μετατρέπεται σε υπηρεσία την οποία μπορούν να απολαμβάνουν είτε οι ‘’καλοί φοιτητές’’(άριστη σταδιοδρομία και διαγωγή), είτε οι φοιτητές πελάτες (βλ. αύξηση των ενοικίων στις εστίες). Κάτι το οποίο ήδη ξεκίνησε με τα φοιτητικά πάσο, την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, την κάρτα σίτισης στο ΑΠΘ, τη μείωση των καρτών στο ΠΑΜΑΚ  και των θέσεων στην εστία αλλά και με την επιβολή διδάκτρων.

Στο παρακάτω προστίθεται και η αντιμετώπιση των εργαζόμενων του πανεπιστημίου, είτε αυτοί εργάζονται για να έλθει εις πέρας η ερευνητική και εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά και τόσες άλλες λειτουργίες όπως η καθαριότητα, οι διοικητικές υπηρεσίες κ.ο.κ. Στο νέο πανεπιστήμιο οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν άμεσα τον κίνδυνο των απολύσεων, είτε με την εφαρμογή του μέτρου της εφεδρείας, είτε με τις ραγδαίες συγχωνεύσεις που θα δρομολογήσει το συμβούλιο διοίκησης με τη συγκρότησή του. Ήδη στο ΑΠΘ οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες που καλύπτουν πάγιες και βασικές ανάγκες και αποτελούν το 87% του προσωπικού του, παραμένουν απλήρωτοι εδώ και 3 μήνες με τη σύμβασή τους στον αέρα. Μετατρέπεται έτσι το πανεπιστήμιο σε εργασιακό κάτεργο όπου οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι μισθοί πείνας και η εργοδοτική τρομοκρατία θα αλωνίζουν. Ο αγώνας λοιπόν των εργαζόμενων είναι και δικός μας αγώνας καθώς το παρόν και το μέλλον αυτών των ανθρώπων δε διαφέρει και πολύ από τη δική μας εργασιακή προοπτική.

Τέλος η έρευνα, μία από τις βασικές λειτουργίες του πανεπιστημίου, μετατρέπεται και αυτή σε πηγή χρηματοδότησης για το πανεπιστήμιο. Υπό το καθεστώς λοιπόν της οικονομικής ασφυξίας αυτή θα δένεται ολοένα και περισσότερο με τις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου. Ανάγκες οι οποίες σήμερα στον καιρό της κρίσης, φαίνεται όλο και περισσότερο, σε όλο και πιο πολύ κόσμο πόσο εχθρικές είναι προς τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Τα παραδείγματα άλλωστε σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα, ποτέ δεν έλειψαν (βλ. έρευνες για ΝΑΤΟ κλπ). Το συμβούλιο διοίκησης θα είναι υπεύθυνο για το στρατηγικό σχεδιασμό του εκάστοτε ιδρύματος, θα φροντίσει να κλείσει τις καλύτερες και πιο επικερδείς συμφωνίες για το πανεπιστήμιο.

Γνωρίζουμε ήδη ότι ένα μεγάλο κομμάτι των καθηγητών σπεύδει να συμβάλλει στην εφαρμογή του νόμου και στη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης με καθηγητές όπως ο Γιαννακουδάκης (υποψήφιος ΑΠΘ), που δίνουν διαπιστευτήρια στο Υπ. Παιδείας μηνύοντας φοιτητές και διώκοντάς τους ποινικά για την συνδικαλιστική τους δράση (3 συμφοιτητές μας από το τμήμα χημείας). Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι η κριτική που ασκούμε στο νέο μοντέλο διοίκησης δεν γίνεται από τη σκοπιά της υπεράσπισης του παλιού. Ο εκβιασμός του Υπουργείου για κόψιμο της χρηματοδότησης έδωσε πάτημα στις πρυτανικές αρχές και στο αντιδραστικό κομμάτι των καθηγητών να ορίσουν πανελλαδικά μέχρι τέλος Οκτώβρη τις εκλογές των συμβουλίων διοίκησης σε σύμπνοια με τις κατευθύνσεις του Υπουργείου για την εφαρμογή του νόμου. Άλλωστε ακόμη και ο ‘’σκληροπυρηνικός’’ Μυλόπουλος, σημερινός πρύτανης ΑΠΘ, που σκίζει τα ρούχα του για το ‘’δημόσιο πανεπιστήμιο’’ και καταριέται την ώρα και τη στιγμή που ‘’οι εταιρίες θα αλώσουν το χώρο της τριτοβάθμιας’’, τελικά μπροστά στην εφαρμογή του νόμου πετάει τη μάσκα της ψευτοενατίωσης, αποκαλύπτοντας ότι αποτέλεσε και αποτελεί τον εγγυητή της εφαρμογής του. Είναι λοιπόν σαφές ότι όποιος, είτε φοιτητής, είτε καθηγητής δηλώνει υποψηφιότητα ή έχει ταχθεί υπέρ των συμβουλίων διοίκησης τάσσεται αμέσως κατά των συμφερόντων όλων των πληττόμενων κομματιών του πανεπιστημίου. Όλοι αυτοί πρέπει να αποτελούν persona non gratta στο πανεπιστήμιο και το σημερινό φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να τους αντιμετωπίζει όπως το φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης αντιμετώπιζε τους καθηγητές που συνεργάστηκαν με τη χούντα.

Η επικείμενη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης σε καμία περίπτωση δεν μας βρίσκει απροετοίμαστους, καθώς το φοιτητικό κίνημα ήδη από πέρυσι πήρε θέση μάχης ενάντια στο νέο Νόμο Πλαίσιο αλλά και στη συνολικότερα πολιτική που εφαρμόζεται. Λόγω των αντιστάσεων από πλευράς του φοιτητικού κινήματος και εργαζομένων όσες φορές κι αν προσπάθησαν πανελλαδικά να συγκροτήσουν τα συμβούλια διοίκησης, απέτυχαν.(τρανταχτό παράδειγμα το μπλοκάρισμά τους στο ΑΠΘ για 3 συνεχόμενες φορές). Δε διστάζουν μάλιστα να παραβιάσουν οποιοδήποτε πρόσχημα δημοκρατίας και να απειλήσουν με ηλεκτρονική ψηφοφορία ή και με αυτόματο διορισμό των μελών προκειμένου να διασφαλίσουν τη συγκρότησή τους. Πιάνοντας το νήμα από αυτές τις κινητοποιήσεις το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ξαναβγεί στο προσκήνιο σαν μια πρώτη και διαρκείας μάχη για φέτος μπλοκάροντας τη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης. Θα δώσουμε τη μάχη μαζί με τους μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές, τους συμβασιούχους είτε στην έρευνα είτε στην διδασκαλία, τα μέλη ΔΕΠ που αναγνωρίζουν το δίκιο της νεολαίας και των εργαζόμενων και με τους εργαζόμενους στις εργολαβίες του ΑΠΘ που βρίσκονται ήδη σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Ο κοινός αγώνας όλων των πληττόμενων κομματιών θα πρέπει να θέτει ως στόχο τη συνολική ανατροπή του νόμου και της πολιτικής της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

ΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΚΑΙ ΚΟΙΝΟ ΑΓΩΝΑ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ- ΕΕ- ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση Θεσσαλονίκης