Με απόφαση του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής και ΔΟΣΑ Κομοτηνής, του συλλόγου φοιτητών Πολυτεχνικής Ξάνθης και συλλόγων από την Αλεξανδρούπολη και τη συμμετοχή πολλών μαθητών τόσο από Ξάνθη όσο και από Κομοτηνή την Πέμπτη 11/12 το απόγευμα πραγματοποιήθηκε πορεία στην πόλη της Κομοτηνής. Σκοπός της πορείας ήταν να καταλήξει σε συμβολική κατάληψη της Περιφέρειας Αν.Μακεδονίας-Θράκης.
Απέναντί μας όμως βρήκαμε μια αστυνομοκρατούμενη Κομοτηνή και σε πλήρη ανάπτυξη τις δυνάμεις καταστολής του κράτους αλλά και τους παρακρατικούς μηχανισμούς (Χρυσή Αυγή,<<αγανακτισμένους πολίτες>> και μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και της ΟΝΝΕΔ). Μηχανισμοί που ιστορικά στην Ελλάδα «κινητοποιούνται» για να καταστείλουν κινήματα και να δημιουργήσουν κλίμα τρομοκρατίας στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Μηχανισμοί που ευθύνονται για δολοφονίες όπως αυτή του Νίκου Τεμπονέρα και του Γρηγόρη Λαμπράκη. Μηχανισμοί που έχουν δημιουργηθεί και υποθάλπτονται από το κράτος και τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Μηχανισμοί που τις τελευταίες ημέρες βρίσκονται (όπως και πάντα άλλωστε) στη διατεταγμένη υπηρεσία του κράτους και της αστυνομίας.
Στη πορεία παρατηρήθηκαν τα εξής παράδοξα:
1) στην προσυγκέντρωση στην πλατεία ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα πλήθος τρομοκρατημένων καταστηματαρχών και πολιτών που μας ζητούσε να διαλυθούμε και να μην προκαλέσουμε καταστροφές. Με το που έφτασαν τα λεωφορεία του Συλλόγου Φοιτητών της Ξάνθης κομμάτι "πολιτών" άρχισαν να ζητούν την αποχώρησή τους. Η στάση τους αυτή ήταν αποτέλεσμα του κλίματος τρομοκρατίας που είχε καλλιεργηθεί από τοπικά Μ.Μ.Ε. (εφημερίδες, κανάλια) ότι «ορδές» ταραξιών και κουκουλοφόρων θα κατέφθαναν στην πόλη για να καταστρέψουν τα τοπικά καταστήματα. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι τοπικοί καταστηματάρχες είχαν «ειδοποιηθεί» από ασφαλίτες και παρακρατικούς για την έλευση των φοιτητών της Ξάνθης παραπληροφορώντας τους. Η «ενημέρωση» έγινε μέσω μηνυμάτων στα κινητά αλλά και προφορικά από κράτος(δυνάμεις καταστολής) και παρακράτος που προέτρεπε τους πολίτες να προστατέψουν την περιουσία τους από τους «βάνδαλους».
2) σε όλη τη διάρκεια της πορείας το μπλοκ των φοιτητών ακολουθούταν από τις δυνάμεις των ΜΑΤ και της ασφάλειας σε προκλητικό βαθμό ,
3) αφότου η πορεία έφτασε στο κτίριο της παλιάς νομικής 200 υποτιθέμενοι αγανακτισμένοι πολίτες, οι οποίοι και ακολουθούσαν την πορεία με τη συνδρομή της αστυνομίας, επιτέθηκαν φραστικά στους διαδηλωτές δείχνοντας καθαρά τις βίαιες προθέσεις τους. Μέσα στο συρφετό αυτό βρίσκονταν και πολλοί κρανοφόροι Χρυσαυγίτες αναμεμειγμένοι με μέλη της ΔΑΠ και της ΟΝΝΕΔ οπλισμένοι με λοστούς και μαχαίρια που δυναμίτιζαν το κλίμα προσπαθώντας να δημιουργήσουν συμπλοκή. Χρυσαυγίτες που επιτέθηκαν στο συγκεντρωμένο κόσμο με την ανοχή της αστυνομίας,σπάζοντας την κεντρική πύλη της Π. Νομικής ενώ στο κεντρικό αμφιθέατρο βρισκόταν σε εξέλιξη το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων των φοιτητών, με αποτέλεσμα να εγκλωβίσουν πάνω από 500 φοιτητές για τέσσερις και πλέον ώρες.
4) η τοπική ηγεσία-παράγοντες (νομάρχες, δήμαρχοι,ηγεσίες εμπορικών συλλόγων) που είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία αυτού του κλίματος, υποθάλπτουν και ουσιαστικά προστατεύουν το χώρο αυτό χρησιμοποιώντας τον ως τροχοπέδη στις κινηματικές διαδικασίες, εμφανίστηκαν στο πανεπιστήμιο σαν σωτήρες των διαδηλωτών από τις παρακρατικές ομάδες.
Η πρακτική αυτή εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Φασίστες αναμεμειγμένοι με μπάτσους επιτίθενται στους αγωνιζόμενους με δολοφονικές προθέσεις (μαχαιρώματα στην Πάτρα) και σε μικρά καταστήματα και επιχειρήσεις προβοκάροντας τους αγώνες. Σκοπός τους να αμαυρώσουν τις κινητοποιήσεις και να στρέψουν την κοινωνία εναντίων μας .
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα αυτά συνέβησαν ενώ στην Κομοτηνή επί μία εβδομάδα γινόντουσαν πορείες χωρίς να δημιουργηθούν καταστροφές σε καταστήματα και Ι.Χ, που έτσι και αλλιώς είναι έξω από τις πρακτικές του φοιτητικού κινήματος.
Ουσιαστικά αυτό που θέλουμε να δείξουμε είναι ότι ο αγώνας μας είναι δίκαιος, ότι οι πολίτες πρέπει να δουν τι πραγματικά σημαίνει να συμμαχείς με τις δυνάμεις καταστολής, την ασφάλεια και τη χρυσή αυγή. Ενώ όλοι μας βιώνουμε εδώ και καιρό μια πραγματικότητα, μας χρησιμοποιούν για να τρομοκρατούν ακόμα περισσότερο. Σπουδάζουμε για να βγούμε άνεργοι, δουλεύουμε για να είμαστε χρεωμένοι, είμαστε μαθητές και μας πυροβολούν. Ο αγώνας μας πρέπει να είναι κοινός αν πραγματικά θέλουμε να αλλάξουμε αυτή τη κοινωνική πραγματικότητα.
Απέναντι στην τρομοκρατία αυτή δεν πτοούμαστε, δεν υποχωρούμε. Απέναντι σε ένα κράτος που δολοφονεί εν ψυχρώ και προσπαθεί να καταστείλει τα κινήματα εμείς συνεχίζουμε.
