ΠΚΣ 58
Κοινό πλαίσιο ΑΡΑΓΕ-ΕΑΑΚ, ΣΣΠ 57
Casus Belli 24
ΠΑΣΠ 18
ΛΕΥΚΑ 11
Πέρασαν ψηφίσματα:
- υπέρ της πρόσληψης από το ΑΠΘ, του προσωπικού που εργάζεται σε αυτό, με καθεστώς υπεργολαβίας,
- αλληλεγγύης στον αγώνα των απεργών πείνας μεταναστών,
- καταδίκης της επίθεσης στο στέκι του συλλόγου φοιτητών Ηλεκτρολόγων ΕΜΠ, ως προσπάθειας τρομοκράτησης του φοιτητικού κινήματος,
- καταδίκης της προσπάθειας πειθαρχικής δίωξης, σύμφωνα με τον πρότυπο εσωτερικό κανονισμό, αγωνιστών φοιτητών των Πολιτικών Μηχανικών Πάτρας.
Πάνω από τη στάχτη που σκεπάζει τα όνειρα και τις ανάγκες των εργαζομένων και της κοινωνικής πλειοψηφίας που χτυπιέται καθημερινά, κάτι αρχίζει να κινείται. Ένας αέρας κινήματος διαφαίνεται να πνέει σιγά-σιγά στην καθημερινότητα μας και είναι έτοιμος να σαρώσει όλη τη σκουριά, κάθε τι το αντιδραστικό έχει εγκατασταθεί τα τελευταία χρόνια μέσα στα ελληνικά πανεπιστήμια μα και στην κοινωνία γενικότερα. Ρίχνοντας μια ματιά στον πανελλαδικό χάρτη 25 φοιτητικοί σύλλογοι έχουν βγει στο αγωνιστικό προσκήνιο με όπλο τις Συνελεύσεις, τις καταλήψεις και τις μάχιμες πολιτικές συζητήσεις που γίνονται μέσα σε αυτές, ενώ κλάδοι εργαζομένων όπως είναι οι νοσοκομειακοί γιατροί, οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ βρίσκονται σε κινηματική επαγρύπνηση. Εμείς, σαν φοιτητικός σύλλογος Μηχανολόγων - Ηλεκτρολόγων καλούμαστε να σταθούμε αταλάντευτα στο ύψος των καιρών και των περιστάσεων και έχοντας τις πραγματικές ανάγκες μας στο «τιμόνι» να βγούμε ξανά στους δρόμους του αγώνα, ώστε να σηκώσουμε το «γάντι» της πολυμέτωπης επίθεσης που δεχόμαστε από την κυβέρνηση. Και στην προσπάθειά μας αυτή, δεν ξεκινάμε από το «μηδέν»:
Αποτιμώντας τη δράση μας από την προηγούμενη ΓΣ μέχρι και σήμερα, πρέπει να τονίσουμε την επιτυχή έκβαση των δράσεων μας. Τις μέρες της 17ης Νοέμβρη, τόσο κατά τη διάρκεια της 4ήμερης κατάληψης της σχολής όσο και την ίδια την ημέρα της πορείας ικανοποιήθηκαν οι στόχοι που είχαμε θέσει. Με πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, καταφέραμε να κρατήσουμε την κατάληψη ενεργή ενώ παράλληλα με εξωστρεφείς παρεμβάσεις σε σχολεία και σε δρόμους επιτύχαμε την μαζικοποίηση της φετινής πορείας. Κάποιοι βέβαια (τα φασιστοειδή της ΔΑΠ και της ΟΝΝΕΔ) ενοχλούμενοι από αυτό, προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν το φοιτητικό κίνημα με τραμπούκικες επιθέσεις στο χώρο του πολυτεχνείου το πρωί της 17ης Νοέμβρη και δυό μέρες μετά σε φοιτητές της Γεωπονίας ώστε να ματαιώσουν τη Γενική Συνέλευση του συλλόγου. Τραυματίζοντας και βιαιοπραγώντας σε βάρος μελών των φοιτητικών συλλόγων, με εμετικά-φασιστικά συνθήματα το μόνο που κατάφεραν ήταν το να αποδείξουν ότι είναι πραγματικά το δεξί χέρι της κυβερνητικής πολιτικής μες στα ελληνικά πανεπιστήμια. Δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν…και την απάντηση τους θα τη λάβουν μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες, τις γενικές μας συνελεύσεις. Από εκεί και πέρα, η πορεία της 17ης Νοέμβρη όχι μόνο εξέφρασε πλήρως τα αιτήματα των φοιτητικών συλλόγων για την επανεπικαιροποίηση του εξεγερτικού νοήματος του πολυτεχνείου, αλλά ταυτόχρονα έδειξε έναν αναβαθμισμένο τόνο, ένα στίγμα κινήματος ανατροπής και συνέχισης των αγώνων μας.
Περνώντας στο δια ταύτα, οι αγώνες μας γίνονται ολοένα και πιο επιτακτικοί τη στιγμή που η κυβέρνηση παρά την κρίση που βιώνει μέσα από την ευρύτερη αμφισβήτηση του δικομματισμού καθώς και της νεοφιλελεύθερής της πολιτικής, συνεχίζει να εξαπολύει την επίθεσή της σε Εκπαίδευση-Εργασία. Συγκεκριμένα δωρίζει 28 δις στις τράπεζες και φοροαπαλλάσσει τους μεγαλοεπιχειρηματίες, την ίδια στιγμή που για τους εργαζόμενους καταληστεύει τα ταμία, καθηλώνει τους μισθούς και τις συντάξεις σε όρια υπό του πληθωρισμού και αυξάνει ραγδαία τους φόρους των χαμηλοεισοδηματιών. Έτσι δεν είναι τυχαίο ή μοιραίο το γεγονός ότι η ακρίβεια και η ανεργία καλπάζουν, οι εργαζόμενοι και η νεολαία βλέπουν τα εισοδήματα και τα δικαιώματά τους να συρρικνώνονται καθημερινά στο βωμό της πολιτικής του κεφαλαίου. Είναι η κυβέρνηση της ΝΔ, που σέρνει σκόπιμα το άρμα αυτής της επίθεσης συνεχίζοντας το αντιλαϊκό μεταρρυθμιστικό έργο του ΠΑΣΟΚ και συμπλέοντας πάντα με τις επιταγές της Ε.Ε.. Η επίθεση αυτή είναι εμφανής από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας (ΕΣΥ, Ολυμπιακή, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΑΘ, ΟΣΕ, λιμάνια), την συνέχιση της πολιτικής της Ευρώ-λιτότητας και της ακρίβειας, μέχρι την φοροεπιδρομή, την κατάθεση του νέου προϋπολογισμού της φτώχειας αλλά και το σκηνικό πλήρους πολιτικής σήψης που αποκαλύπτουν τα σκάνδαλα και οι μίζες (Siemens, Βατοπέδι κ.α.).
Όσον αφορά την Εκπαίδευση και ειδικά τα Πανεπιστήμια η ΝΔ διατηρεί τις πλέον αντιδραστικές βλέψεις. Συγκεκριμένα, αν η προηγούμενη τριετία ήταν «αφιερωμένη» στην ψήφιση των νόμων, μια ψήφιση που έγινε βέβαια μετ’ εμποδίων (εμποδίων από τους αγώνες και το κίνημα) για την κυβέρνηση, η φετινή χρονιά είναι η χρονιά εφαρμογής του συνόλου σχεδόν της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Έτσι ο Νόμος-Πλαίσιο, ο νόμος της Αξιολόγησης, η διάσπαση των πτυχίων, μας χτυπάνε την πόρτα και περιμένουν πια θα είναι η απάντησή μας… Πιο συγκεκριμένα:
ΚΕΣ Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών:
Μετά από το φιάσκο την Συνταγματικής Αναθεώρησης, και την ήττα από το φοιτητικό κίνημα η κυβέρνηση, προσπαθεί να παρακάμψει το άρθρο 16 και να επιτρέψει την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, θέλοντας να ενσωματώσει την κοινοτική οδηγία 36/05 για την αναγνώριση των ΚΕΣ. Ο νόμος αυτός πέρασε προφανώς (που αλλού?) από το θερινό τμήμα της βουλής, ώστε να μην υπάρξουν έντονες αντιδράσεις από τους φορείς της εκπαίδευσης και αναγνωρίζει τα ΚΕΣ σαν ακαδημαϊκούς τίτλους ανοίγοντας το δρόμο για την απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων σε αυτά.
Με την αναγνώριση των ΚΕΣ η κυβέρνηση προσπαθεί:
Αν μέχρι σήμερα σαν φοιτητές Μηχανολόγοι ή Ηλεκτρολόγοι αποκτούσαμε ένα συγκεκριμένο σύνολο «γνώσεων» το οποίο και δικαιολογούσε το ενιαίο των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, τώρα πια θα αποκτούμε «θραύσματα γνώσεων», με αποτέλεσμα τον θρυμματισμό των αντίστοιχων επαγγελματικών δικαιωμάτων μας. Έτσι η πρόταση της κοσμητείας στις 22/10 έχει σα μοναδικό στόχο την κατάτμηση του γνωστικού αντικειμένου σε 2 κύκλους σπουδών (4+1) σήμερα, ώστε να συρρικνωθούν τα επαγγελματικά μας δικαιώματα αύριο σαν απόφοιτοι και εργαζόμενοι. Προς το παρόν βέβαια στη συγκεκριμένη πρόταση γίνεται λόγος για ένα «αθώο» πιστοποιητικό παρακολούθησης το οποίο θα χορηγείται μετά την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου σπουδών και δε θα κατοχυρώνει επαγγελματικά δικαιώματα.. Είναι όμως ένα πρώτο βήμα ώστε τα προγράμματα σπουδών μας να προσαρμοστούν στη δομή bachelor-master, όπως προβλέπεται κι από την οδηγία της ΕΕ.
Η διακήρυξη της Μπολώνια αναφέρει ρητά τα εξής:
«Υιοθέτηση ενός συστήματος σπουδών που θα στηρίζεται βασικά σε δύο κύκλους σπουδών, ένα προπτυχιακό και ένα μεταπτυχιακό. Η πρόσβαση στον δεύτερο κύκλο θα προϋποθέτει την επιτυχή ολοκλήρωση των σπουδών του πρώτου κύκλου, οι οποίες θα διαρκούν τουλάχιστον τρία χρόνια. Ο τίτλος σπουδών που θα χορηγείται μετά τον πρώτο κύκλο σπουδών θα αναγνωρίζεται στην Ευρωπαϊκή αγορά εργασίας ως ικανό επαγγελματικό προσόν. Ο δεύτερος κύκλος θα πρέπει να οδηγεί στο μεταπτυχιακό δίπλωμα (master) ή/και στο διδακτορικό δίπλωμα.»
Συνεπώς η «αναγωγή» των πτυχίων σε master, οδηγεί τελικά στην «υπαγωγή» στη λογική του διασπασμένου πτυχίου. Όσο όμορφη κι αν ακούγεται η Masterοποίηση των πτυχίων μας , το master αναγνωρίζεται ως Δίπλωμα Προχωρημένων Σπουδών και άρα προϋποθέτει την ύπαρξη ενός ενδιάμεσου (λιγότερο «προχωρημένου») τίτλου σπουδών, το bachelor. Επίσης αν κοιτάξει κανείς τον ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό μοντέλο, δεν νοείται master στο σύνολο του γνωστικού αντικειμένου των Μηχανολόγων ή των Ηλεκτρολόγων, αλλά προϋποθέτει έναν ειδικευμένο τίτλο σπουδών. Επομένως master=ειδικευμένο πτυχίο με λιγότερα επαγγελματικά δικαιώματα.
Ο λόγος για τον οποίο αντιτασσόμαστε λοιπόν στην προοπτική εξειδίκευσης των πτυχίων μας είναι γιατί ο κατακερματισμός των πτυχίων ισοδυναμεί με κατακερματισμό των ίδιων των όρων με τους οποίους θα διαπραγματευόμαστε την εργασία μας. Δηλαδή ο μέχρι πρότινος ενιαίος τρόπος διαπραγμάτευσης όπως αυτός φαίνεται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας που δομούνται πάνω στα ενιαία 5ετή πτυχία, χτυπιέται και οδηγούμαστε σε ένα μοντέλο ατομικής διαπραγμάτευσης με την εργοδοσία. Καλλιεργείται έτσι η κουλτούρα του ατομικού δρόμου διεκδίκησης, ο οποίος είναι στην τελική αναποτελεσματική μιας και μπορεί απλά να «καβαντζώσει» μια ισχνότατη μειοψηφία (πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα γλύφει καλύτερα!).
Τέλος αν η λογική της συνόδου της Μπολώνια εφαρμοστεί κατά γράμμα η ύπαρξη 2 κύκλων σπουδών (4+1) οδηγεί στην εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών, καθώς ο 1ος κύκλος σπουδών αποτελεί προαπαιτούμενο για την πρόσβαση στο 2ο. Μάλιστα η πολύκροτη διακήρυξη περιγράφει μία «κατάσταση» όπου μετά τον 1ο κύκλο θα γίνεται ένα φιλτράρισμα και μονάχα το 30% των φοιτητών θα έχει τη δυνατότητα πρόσβασης στο 2ο.
Πιστωτικές μονάδες-αξιολόγηση:
Η διαδικασία της υπονόμευσης της αξίας του πτυχίου μας εδραιώνεται με την εξίσωση του τίτλου σπουδών με ένα σύνολο πιστωτικών μονάδων (240+60 credits για τα 4+1 χρόνια αντίστοιχα) και την αξιολόγηση πτυχίων –σχολών και αποφοίτων. Συγκεκριμένα για να πάρει πλέον κανείς πτυχίο δε θα αρκεί η επιτυχής εξέταση σε 49 ή 62 μαθήματα (Μηχανολόγοι και Ηλεκτρολόγοι αντίστοιχα), όπως σήμερα ισχύει. Εισάγεται η έννοια του φόρτου εργασίας… Η ίδια η διακήρυξη των υπουργών παιδείας της ΕΕ στην Μπολώνια ορίζει ότι «…πιστωτικές μονάδες μπορούν να συγκεντρώνονται και σε συστήματα εκπαίδευσης εκτός του πλαισίου της ανώτατης εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένων και των συστημάτων Δια Βίου Εκπαίδευσης…». Για να πάρει δηλαδή κάποιος το πτυχίο του θα πρέπει να «κατοχυρώσει θραύσματα φόρτου εργασίας» από ‘δω κι από ‘κει. Δηλαδή για να κατοχυρώσουμε τελικά το πτυχίο μας θα τρέχουμε από σεμινάρια σε εκδηλώσεις, ακόμη και σε Ινστιτούτα Διά Βίου Εκπαίδευσης, μπας και συμπληρώσουμε τις απαιτούμενες μονάδες στις οποίες θα αντιστοιχεί αυτό. Αυτή η περίφημη «κινητικότητα» που θέλουν από εμάς δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ατελείωτο κυνήγι προσόντων, δεξιοτήτων και γνώσεων με ημερομηνία λήξης. Κάτι τέτοιο ξεκάθαρα ωθεί τα πανεπιστήμια σε μια κατεύθυνση εισαγωγής ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων προκειμένου να προσαρμόσουν τη λειτουργία των ΑΕΙ και ΤΕΙ αλλά και των τίτλων σπουδών που παρέχουν, στις ανάγκες της αγοράς.
Λίστες συγγραμμάτων – Διανομή βιβλίων:
Ένα άλλο ζήτημα που έχει ανοίξει για τα καλά τον τελευταίο μήνα είναι το ζήτημα της διανομής των συγγραμμάτων μας.
Η εφαρμογή του προεδρικού διατάγματος για τις λίστες συγγραμμάτων που είναι μια καλλωπισμένη πτυχή του νέου νόμου - πλαίσιο έρχεται να αλλάξει ουσιαστικά τον τρόπο διανομής των συγγραμμάτων καθώς και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την έννοια της εξεταστέας ύλης των μαθημάτων. Πέρα όμως των φθηνών καλλωπισμών του τύπου: «Είναι ωραίο να διαλέγεις πιο βιβλίο θα πάρεις», με το νέο προεδρικό διάταγμα
1. Θα μπορείς να παίρνεις μόνο τόσα βιβλία όσα είναι τα μαθήματα για πτυχίο. Άρα:
Αν αντικατασταθεί το βιβλίο και έχεις πάρει το παλιό, δε θα μπορείς να πάρεις το νέο.
Αν η ύλη ενός μαθήματος βρίσκεται σε περισσότερα του ενός συγγράμματα, τότε πιθανόν θα πληρώνεις.
Αν δηλώσεις μάθημα επιλογής και θες να το αλλάξεις σε επόμενο εξάμηνο, τότε θα πληρώνεις το «παραπανίσιο» βιβλίο.
2. Η ύλη δε θα αναφέρεται ευθέως στην εξέταση ενός βιβλίου, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας αόριστης εξεταστέας ύλης.
Από εκεί και έπειτα, ακόμη και αν παραγνωρίσουμε ότι η «λίστα συγγραμμάτων» είναι μια διάταξη ενός αντιδραστικού νόμου, του νόμου – πλαίσιο, ακόμη και αν δεχθούμε ως ειλικρινείς τις προθέσεις όσων λένε ότι θα πρέπει να παταχθεί η καθηγητική αυθεντία όπως αυτή προκύπτει από το ένα και μοναδικό σύγγραμμα, είναι τουλάχιστον αφελές το να θεωρούμε ότι με τη δυνατότητα επιλογής βιβλίου θα αρθεί ξάφνου η μονολιθικότητα. Για να αρθεί η μονολιθικότητα απαιτείται προφανώς μια τελείως διαφορετική κουλτούρα για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη διδασκαλία: σαν από καθ’ έδρας διάλεξη ή σαν μια δυναμική αλληλεπίδραση διδασκομένου – διδάσκοντα, απαιτείται να ανεγερθούν σοβαρές βιβλιοθήκες, να αυξηθεί η χρηματοδότηση κλπ. Τέλος, ακόμα και εκεί που έχει εφαρμοστεί η λίστα συγγραμμάτων, ο νέος τρόπος διανομής εμφάνισε φοβερά γραφειοκρατικά κολλήματα, με τους εκδοτικούς οίκους να μην έχουν πληρωθεί από το υπουργείο και να αρνούνται το κόστος εκτύπωσης. Τα παραπάνω αναδεικνύουν πως είναι αυταπάτη να θεωρούμε το νέο τρόπο διανομής των συγγραμμάτων ως το μαγικό λυχνάρι που θα πατάξει τις αυθεντίες ή πολύ περισσότερο ως το μόνο πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη φοιτητική μας καθημερινότητα.
• Να ανακληθούν ΤΩΡΑ οι αντιδημοκρατικές αποφάσεις των τμημάτων Μηχανολόγων και Ηλεκτρολόγων. Να ξανασυγκληθούν τμήματα που θα συζητήσουν το ζήτημα εκ θεμελίων
• Να καταργηθεί η λίστα συγγραμμάτων. Να διανεμηθούν συγγράμματα που να καλύπτουν το 100% της ύλης, χωρίς κανένα περιορισμό σε κόστος ή μορφή και σε σύντομο χρονικό διάστημα.
• Απαιτούμε ουσιαστική λειτουργία του τμήματος πανεπιστημιακών εκδόσεων, αυξηση των αντίστοιχων κονδυλίων που προορίζονται για αυτό, στην κατεύθυνση του πλήρους σταματήματος των εκδόσεων με εργολαβίες από ιδιωτικούς εκδοτικούς οίκους.
Για τη χωρική ανάπτυξη του Πολυτεχνείου = μετεγκατάστασή του
Μια από τις πάγιες θέσεις της εκάστοτε Διοίκησης του πανεπιστημίου ήταν η αποκέντρωση του πανεπιστημίου και η απομάκρυνσή του από το ζωτικότερο κομμάτι της πόλης, το κέντρο. Ως άλλοθι υπήρξε και η άποψη για έλλειψη αιθουσών και χώρων γενικότερα στο ΑΠΘ, όπως επίσης και με τα πρόσφατα έργα του ΜΕΤΡΟ που έβαλαν σε κίνδυνο τη στατικότητα των κτιρίων. Σκοπός αυτών των επιλογών είναι η διάσπαση των συλλογικοτήτων και η κάμψη των αντιδράσεων των φοιτητικών συλλόγων. Στην ουσία με την αποκοπή του Πολυτεχνείου από τον κοινωνικό ιστό, δηλαδή από το κέντρο της πόλης, εμποδίζεται η παρέμβαση των φοιτητικών συλλόγων σ’αυτόν και έτσι αποδυναμώνεται το φοιτητικό κίνημα.
Πληρώσαμε την ανάπτυξή τους, δε θα πληρώσουμε και την κρίση τους
Πριν από μερικά χρόνια, την εποχή του «μεγάλου» εθνικού οράματος των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 (της μίζας, της ντόπας και της αρπαχτής) ο ελληνικός λαός χρεώθηκε βαθιά για… γήπεδα μπαντμιντον, κάμερες παρακολούθησης κτλ. Τότε ήταν η εθνική μας ανάπτυξη, το διεθνές μας προφίλ και το κοινό καλό το πρόσχημα για να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Τα χρόνια περάσαν, οι καταστάσεις άλλαξαν. Αφού κάποιοι τα άρπαξαν για τα καλά ώστε να θησαυρίσουν, τώρα (οι ίδιοι) διαπίστωσαν ξαφνικά έλλειψη χρημάτων και κίνδυνο οικονομικής κατάρρευσης. Το μόνο που δεν άλλαξε ήταν το πρόσχημα: στα πλαίσια της εθνικής ομοψυχίας, για να βγούμε «όλοι» από τη δίνη της κρίσης, πάνε 28 δις στους τραπεζίτες. Καιρός να μπει οριστικό τέρμα στην κοροϊδία
Πρέπει σα φοιτητικοί σύλλογοι να αντιληφθούμε την ενιαιότητα της επίθεσης που δεχόμαστε από την κυβέρνηση και το υπουργείο και να δώσουμε τη δικιά μας εξίσου ενιαία αγωνιστική απάντηση. Το ότι δρομολογούνται από την κυβέρνηση με έναν παράλληλο τρόπο όλα τα παραπάνω μέτρα, μας υποσημαίνει πως έφτασε η στιγμή το φοιτητικό κίνημα να βγει στην κόντρα και σε κεντρικού τύπου αντιπαράθεση. Για το μπλοκάρισμα της μεταρρύθμισης απαιτείται να ορθώσουμε ένα συνολικό μέτωπο αναμέτρησης με την κυβερνητική πολιτική που θα ανατρέψει κεντρικά το νέο νόμο – πλαίσιο, τις κοινοτικές οδηγίες και την υπόλοιπη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Παράλληλα, αφουγκραζόμενοι τα αγωνιστικά σκιρτήματα που υπάρχουν στους χώρους της εργασίας (γιατρών, εργαζομένων στα λιμάνια και στους ΟΤΑ), ήρθε η ώρα το φοιτητικό κίνημα να συμπλεύσει πολιτικά αλλά και κινηματικά με το αντίστοιχο εργατικό. Είναι η ώρα να αποδείξουμε ότι τα παραπάνω είναι ζήτημα όλου του λαού και να εναντιωθούμε απέναντι στα αντιδραστικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση. Ο χρόνος είναι τώρα και ο τόπος είναι εδώ…
Απαιτούμε:
• Ο νέος νόμος – πλαίσιο να αποσυρθεί
• Να αποσυρθεί η οδηγία 36/05 και το προεδρικό διάταγμα για την αναγνώριση των ΚΕΣ
• Καμία εφαρμογή της πτυχής του νέο νόμου-πλαίσιο, οι πρυτανικές και προεδρικές εκλογές να γίνουν με τον παλιό νόμο.
• Να μην αναθεωρηθεί το Σύνταγμα – καμία κατάργηση του άρθρου 16. Όχι στα ιδιωτικά –μη κρατικά πανεπιστήμια. Όχι στα ΚΕΣ. Να κλείσει τώρα το ιδιωτικό πανεπιστήμιο που ίδρυσε η ΓΣΕΕ.
• Να καταργηθούν οι νόμοι για αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ και ο νέος νόμος για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα
• Καμία υιοθέτηση του νέου πρότυπου Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας. Να αποσυρθεί το σχετικό προεδρικό διάταγμα.
Παλεύουµε για:
• Δηµόσια και Δωρεάν Εκπαίδευση για όλους, σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Δωρεάν σίτιση – στέγαση – συγγράμματα – μεταφορές για όλους τους φοιτητές.
• Ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, µε όλα τα επαγγελµατικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Πτυχίο χωρίς ειδικεύσεις και διασπάσεις, ως η μόνη ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για την εύρεση δουλειάς και τη διεκδίκηση καλύτερων όρων εργασίας
• Λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους, μόνιμη και σταθερή µε παράλληλη αύξηση των αποδοχών, µε σταθερό ωράριο και πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.
• Πλήρης δημόσια υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση για όλους. Δημόσια και δωρεάν υψηλού επιπέδου υγειονομική κάλυψη και περίθαλψη για όλους, Έλληνες και μετανάστες.
• Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών και εργασίας – όχι στην περαιτέρω εντατικοποίησή τους
• Όχι στους δύο κύκλους σπουδών στα 4+1 έτη και στη δομή σπουδών bachelor- master.
• Κατάργηση των εισφορών των μισθωτών μηχανικών στο ΤΣΜΕΔΕ. Όχι στον αντιασφαλιστικό νόμο. Τις εισφορές και τα χρέη να πληρώσουν εργοδότες και κράτος.
• Ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο με ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όχι στη βάση του 10 και σε κάθε είδους εξεταστικούς και ταξικούς φραγμούς
• Πραγματική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την εκπαίδευση και τη βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής των σχολών. Λεφτά για την παιδεία, όχι για εξοπλισμούς και για πολεμική έρευνα.
• Προγράμματα σπουδών και έρευνα προσανατολισμένα στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και όχι των αναγκών του κεφαλαίου.
• Φοιτητικό και εργατικό έλεγχο στα προγράμματα σπουδών στην έρευνα και στη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων µέσω Γενικών Συνελεύσεων.
• Καμιά επαναδιαπραγμάτευση - κατάργηση του ασύλου. - Διεύρυνση του στα σχολεία και στους χώρους δουλειάς.
• Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα στα πανεπιστήμια.
• Κατάργηση της δράσης κάθε λογής εργολάβων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Μονιμοποίηση συμβασιούχων που εργάζονται υπό αυτό καθεστώς (π.χ καθαρίστριες), επαναπρόσληψη προσωπικού για την κανονική λειτουργία της λέσχης, αξιοπρεπείς μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
• Καμιά καταβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά.
• Όχι στις υποχρεωτικές προόδους. Μετατροπή τους σε απαλλακτικές και προαιρετικές
Προχωρούμε σε:
• Kατάληψη της σχολής την Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου
• Πανελλαδικό-Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, Πέμπτη 4 Δεκέμβρη στην Αθήνα, Προπύλαια, 12.00
Αμέσως μετά την πανελλαδική πορεία, διενέργεια του ανοιχτού ενιαίου πανελλαδικού Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων
• Κατάληψη της σχολής την Τετάρτη 10 Δεκέμβρη, που είναι μέρα πανεργατικής-πανελλαδικής απεργίας
• Συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 10/12. ΠΟΡΕΙΑ με προσυγκέντρωση 10πμ στο πολυτεχνείο που θα ενωθεί με τα μπλόκ των απεργών εργαζομένων
• Μαζική παράσταση στη Γενική Συνέλευση στα τμήματα Ηλεκτρολόγων και Μηχανολόγων όποτε κι αν αυτά γίνουν. Να μην εφαρμοστεί το σύστημα της λίστας συγγραμμάτων, να διανεμηθούν άμεσα και δωρεάν όλα τα απαραίτητα βιβλία
• Μαζική παράσταση στον Πρύτανη για να πάψει η κοροϊδία και να λειτουργήσουν άμεσα και οι δύο Λέσχες του Πανεπιστημίου
• Μαζική παράσταση στο γραφείο του Κοσμήτορα της Πολυτεχνικής Σχολής. Να πάψει άμεσα η παραφιλολογία για την μετεγκατάσταση της Πολυτεχνικής. Καμία μετεγκατάσταση / Άμεση διεκδίκηση του χώρου της ΔΕΘ
• Συντονισμό με γενικές συνελεύσεις φοιτητών – σπουδαστών που κινούνται σε ανάλογη κατεύθυνση με τη δικιά μας
• Σύσταση ανοιχτής συντονιστικής επιτροπής υπόλογης στη Γ.Σ. για την υλοποίηση της απόφασης.
Αποτιμώντας τη δράση μας από την προηγούμενη ΓΣ μέχρι και σήμερα, πρέπει να τονίσουμε την επιτυχή έκβαση των δράσεων μας. Τις μέρες της 17ης Νοέμβρη, τόσο κατά τη διάρκεια της 4ήμερης κατάληψης της σχολής όσο και την ίδια την ημέρα της πορείας ικανοποιήθηκαν οι στόχοι που είχαμε θέσει. Με πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, καταφέραμε να κρατήσουμε την κατάληψη ενεργή ενώ παράλληλα με εξωστρεφείς παρεμβάσεις σε σχολεία και σε δρόμους επιτύχαμε την μαζικοποίηση της φετινής πορείας. Κάποιοι βέβαια (τα φασιστοειδή της ΔΑΠ και της ΟΝΝΕΔ) ενοχλούμενοι από αυτό, προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν το φοιτητικό κίνημα με τραμπούκικες επιθέσεις στο χώρο του πολυτεχνείου το πρωί της 17ης Νοέμβρη και δυό μέρες μετά σε φοιτητές της Γεωπονίας ώστε να ματαιώσουν τη Γενική Συνέλευση του συλλόγου. Τραυματίζοντας και βιαιοπραγώντας σε βάρος μελών των φοιτητικών συλλόγων, με εμετικά-φασιστικά συνθήματα το μόνο που κατάφεραν ήταν το να αποδείξουν ότι είναι πραγματικά το δεξί χέρι της κυβερνητικής πολιτικής μες στα ελληνικά πανεπιστήμια. Δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν…και την απάντηση τους θα τη λάβουν μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες, τις γενικές μας συνελεύσεις. Από εκεί και πέρα, η πορεία της 17ης Νοέμβρη όχι μόνο εξέφρασε πλήρως τα αιτήματα των φοιτητικών συλλόγων για την επανεπικαιροποίηση του εξεγερτικού νοήματος του πολυτεχνείου, αλλά ταυτόχρονα έδειξε έναν αναβαθμισμένο τόνο, ένα στίγμα κινήματος ανατροπής και συνέχισης των αγώνων μας.
Περνώντας στο δια ταύτα, οι αγώνες μας γίνονται ολοένα και πιο επιτακτικοί τη στιγμή που η κυβέρνηση παρά την κρίση που βιώνει μέσα από την ευρύτερη αμφισβήτηση του δικομματισμού καθώς και της νεοφιλελεύθερής της πολιτικής, συνεχίζει να εξαπολύει την επίθεσή της σε Εκπαίδευση-Εργασία. Συγκεκριμένα δωρίζει 28 δις στις τράπεζες και φοροαπαλλάσσει τους μεγαλοεπιχειρηματίες, την ίδια στιγμή που για τους εργαζόμενους καταληστεύει τα ταμία, καθηλώνει τους μισθούς και τις συντάξεις σε όρια υπό του πληθωρισμού και αυξάνει ραγδαία τους φόρους των χαμηλοεισοδηματιών. Έτσι δεν είναι τυχαίο ή μοιραίο το γεγονός ότι η ακρίβεια και η ανεργία καλπάζουν, οι εργαζόμενοι και η νεολαία βλέπουν τα εισοδήματα και τα δικαιώματά τους να συρρικνώνονται καθημερινά στο βωμό της πολιτικής του κεφαλαίου. Είναι η κυβέρνηση της ΝΔ, που σέρνει σκόπιμα το άρμα αυτής της επίθεσης συνεχίζοντας το αντιλαϊκό μεταρρυθμιστικό έργο του ΠΑΣΟΚ και συμπλέοντας πάντα με τις επιταγές της Ε.Ε.. Η επίθεση αυτή είναι εμφανής από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας (ΕΣΥ, Ολυμπιακή, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΑΘ, ΟΣΕ, λιμάνια), την συνέχιση της πολιτικής της Ευρώ-λιτότητας και της ακρίβειας, μέχρι την φοροεπιδρομή, την κατάθεση του νέου προϋπολογισμού της φτώχειας αλλά και το σκηνικό πλήρους πολιτικής σήψης που αποκαλύπτουν τα σκάνδαλα και οι μίζες (Siemens, Βατοπέδι κ.α.).
Όσον αφορά την Εκπαίδευση και ειδικά τα Πανεπιστήμια η ΝΔ διατηρεί τις πλέον αντιδραστικές βλέψεις. Συγκεκριμένα, αν η προηγούμενη τριετία ήταν «αφιερωμένη» στην ψήφιση των νόμων, μια ψήφιση που έγινε βέβαια μετ’ εμποδίων (εμποδίων από τους αγώνες και το κίνημα) για την κυβέρνηση, η φετινή χρονιά είναι η χρονιά εφαρμογής του συνόλου σχεδόν της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Έτσι ο Νόμος-Πλαίσιο, ο νόμος της Αξιολόγησης, η διάσπαση των πτυχίων, μας χτυπάνε την πόρτα και περιμένουν πια θα είναι η απάντησή μας… Πιο συγκεκριμένα:
ΚΕΣ Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών:
Μετά από το φιάσκο την Συνταγματικής Αναθεώρησης, και την ήττα από το φοιτητικό κίνημα η κυβέρνηση, προσπαθεί να παρακάμψει το άρθρο 16 και να επιτρέψει την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, θέλοντας να ενσωματώσει την κοινοτική οδηγία 36/05 για την αναγνώριση των ΚΕΣ. Ο νόμος αυτός πέρασε προφανώς (που αλλού?) από το θερινό τμήμα της βουλής, ώστε να μην υπάρξουν έντονες αντιδράσεις από τους φορείς της εκπαίδευσης και αναγνωρίζει τα ΚΕΣ σαν ακαδημαϊκούς τίτλους ανοίγοντας το δρόμο για την απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων σε αυτά.
Με την αναγνώριση των ΚΕΣ η κυβέρνηση προσπαθεί:
- να δώσει περαιτέρω κίνητρο για επιχειρηματίες να αναπτύξουν μεγαλύτερη δράση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση παρέχοντας γνώσεις αμφιβόλου ποιότητας προκειμένου φυσικά να αποκομίσουν κέρδη. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η επιβολή της βάσης του 10 συμβάλει στην κατεύθυνση αυτή δημιουργώντας αποφοίτους Λυκείου οι οποίοι αναζητούν εκπαιδευτική «στέγη» στα παραπάνω κέντρα καθώς δεν μπόρεσαν να εισαχθούν στα δημοσιά ΑΕΙ-ΤΕΙ.
- να απαξιώσει και να συμπιέσει «προς τα κάτω» τα πτυχία μας, μιας και τα ΚΕΣ εφόσον παρέχουν πτυχία σε ιδιαιτέρα εξειδικευμένα αντικείμενα, κατακερματίζουν έτσι το γνωστικό μας αντικείμενο. Τα ΚΕΣ δηλαδή επισημοποιούν την πολυδιάσπαση και την κατάτμηση της παρεχόμενης γνώσης και κατ’ επέκταση τη διάσπαση πτυχίων (Bachelor, master) και επαγγελματικών δικαιωμάτων (αφού διευρύνεται το καθεστώς εργαζόμενων πολλών ταχυτήτων). Έτσι εισάγεται η έννοια του ακραίου ανταγωνισμού, τόσο στο εσωτερικό των δημόσιων πανεπιστημίων όσο και μεταξύ αποφοίτων ΑΕΙ-ΤΕΙ-ΚΕΣ κοκ.
- να πιέσει τα δημόσια πανεπιστήμια να αλλάξουν τρόπο λειτουργίας. Ο τρόπος λειτουργίας και η φυσιογνωμία των ιδρυμάτων αυτών που είναι ήδη αναδιαρθρωμένα θα λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης για την αναδιάρθρωση και των δημοσιών ΑΕΙ-ΤΕΙ. Θα λειτουργήσει επίσης ως μοχλός για τη νομιμοποίηση και λειτουργία μηχανισμών αξιολόγησης – χειραγώγησης των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Με βάση την προβαλλόμενη λογική του “κανένα δημόσιο ίδρυμα δεν έχει να φοβηθεί”, η αξιολόγηση θα προβληθεί ως εκείνο το πεδίο όπου θα μπορούν τα δημόσια ΑΕΙ-ΤΕΙ να καταδείξουν την ανωτερότητά τους. Η συγκεκριμένη όμως λογική κρίνεται επικίνδυνη καθώς υποβάλλει τα ΑΕΙ-ΤΕΙ σε μια διαδικασία συμπίεσης προς τα κάτω, με την εξαναγκασμένη δημιουργία ενός αξιολογητικού φορέα που θα ελέγχει ΚΕΣ και ΑΕΙ-ΤΕΙ, με συνέπεια την πλήρη χειραγώγηση των ιδρυμάτων και την πλήρη εφαρμογή του συνόλου των νόμων.
Αν μέχρι σήμερα σαν φοιτητές Μηχανολόγοι ή Ηλεκτρολόγοι αποκτούσαμε ένα συγκεκριμένο σύνολο «γνώσεων» το οποίο και δικαιολογούσε το ενιαίο των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, τώρα πια θα αποκτούμε «θραύσματα γνώσεων», με αποτέλεσμα τον θρυμματισμό των αντίστοιχων επαγγελματικών δικαιωμάτων μας. Έτσι η πρόταση της κοσμητείας στις 22/10 έχει σα μοναδικό στόχο την κατάτμηση του γνωστικού αντικειμένου σε 2 κύκλους σπουδών (4+1) σήμερα, ώστε να συρρικνωθούν τα επαγγελματικά μας δικαιώματα αύριο σαν απόφοιτοι και εργαζόμενοι. Προς το παρόν βέβαια στη συγκεκριμένη πρόταση γίνεται λόγος για ένα «αθώο» πιστοποιητικό παρακολούθησης το οποίο θα χορηγείται μετά την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου σπουδών και δε θα κατοχυρώνει επαγγελματικά δικαιώματα.. Είναι όμως ένα πρώτο βήμα ώστε τα προγράμματα σπουδών μας να προσαρμοστούν στη δομή bachelor-master, όπως προβλέπεται κι από την οδηγία της ΕΕ.
Η διακήρυξη της Μπολώνια αναφέρει ρητά τα εξής:
«Υιοθέτηση ενός συστήματος σπουδών που θα στηρίζεται βασικά σε δύο κύκλους σπουδών, ένα προπτυχιακό και ένα μεταπτυχιακό. Η πρόσβαση στον δεύτερο κύκλο θα προϋποθέτει την επιτυχή ολοκλήρωση των σπουδών του πρώτου κύκλου, οι οποίες θα διαρκούν τουλάχιστον τρία χρόνια. Ο τίτλος σπουδών που θα χορηγείται μετά τον πρώτο κύκλο σπουδών θα αναγνωρίζεται στην Ευρωπαϊκή αγορά εργασίας ως ικανό επαγγελματικό προσόν. Ο δεύτερος κύκλος θα πρέπει να οδηγεί στο μεταπτυχιακό δίπλωμα (master) ή/και στο διδακτορικό δίπλωμα.»
Συνεπώς η «αναγωγή» των πτυχίων σε master, οδηγεί τελικά στην «υπαγωγή» στη λογική του διασπασμένου πτυχίου. Όσο όμορφη κι αν ακούγεται η Masterοποίηση των πτυχίων μας , το master αναγνωρίζεται ως Δίπλωμα Προχωρημένων Σπουδών και άρα προϋποθέτει την ύπαρξη ενός ενδιάμεσου (λιγότερο «προχωρημένου») τίτλου σπουδών, το bachelor. Επίσης αν κοιτάξει κανείς τον ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό μοντέλο, δεν νοείται master στο σύνολο του γνωστικού αντικειμένου των Μηχανολόγων ή των Ηλεκτρολόγων, αλλά προϋποθέτει έναν ειδικευμένο τίτλο σπουδών. Επομένως master=ειδικευμένο πτυχίο με λιγότερα επαγγελματικά δικαιώματα.
Ο λόγος για τον οποίο αντιτασσόμαστε λοιπόν στην προοπτική εξειδίκευσης των πτυχίων μας είναι γιατί ο κατακερματισμός των πτυχίων ισοδυναμεί με κατακερματισμό των ίδιων των όρων με τους οποίους θα διαπραγματευόμαστε την εργασία μας. Δηλαδή ο μέχρι πρότινος ενιαίος τρόπος διαπραγμάτευσης όπως αυτός φαίνεται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας που δομούνται πάνω στα ενιαία 5ετή πτυχία, χτυπιέται και οδηγούμαστε σε ένα μοντέλο ατομικής διαπραγμάτευσης με την εργοδοσία. Καλλιεργείται έτσι η κουλτούρα του ατομικού δρόμου διεκδίκησης, ο οποίος είναι στην τελική αναποτελεσματική μιας και μπορεί απλά να «καβαντζώσει» μια ισχνότατη μειοψηφία (πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα γλύφει καλύτερα!).
Τέλος αν η λογική της συνόδου της Μπολώνια εφαρμοστεί κατά γράμμα η ύπαρξη 2 κύκλων σπουδών (4+1) οδηγεί στην εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών, καθώς ο 1ος κύκλος σπουδών αποτελεί προαπαιτούμενο για την πρόσβαση στο 2ο. Μάλιστα η πολύκροτη διακήρυξη περιγράφει μία «κατάσταση» όπου μετά τον 1ο κύκλο θα γίνεται ένα φιλτράρισμα και μονάχα το 30% των φοιτητών θα έχει τη δυνατότητα πρόσβασης στο 2ο.
Πιστωτικές μονάδες-αξιολόγηση:
Η διαδικασία της υπονόμευσης της αξίας του πτυχίου μας εδραιώνεται με την εξίσωση του τίτλου σπουδών με ένα σύνολο πιστωτικών μονάδων (240+60 credits για τα 4+1 χρόνια αντίστοιχα) και την αξιολόγηση πτυχίων –σχολών και αποφοίτων. Συγκεκριμένα για να πάρει πλέον κανείς πτυχίο δε θα αρκεί η επιτυχής εξέταση σε 49 ή 62 μαθήματα (Μηχανολόγοι και Ηλεκτρολόγοι αντίστοιχα), όπως σήμερα ισχύει. Εισάγεται η έννοια του φόρτου εργασίας… Η ίδια η διακήρυξη των υπουργών παιδείας της ΕΕ στην Μπολώνια ορίζει ότι «…πιστωτικές μονάδες μπορούν να συγκεντρώνονται και σε συστήματα εκπαίδευσης εκτός του πλαισίου της ανώτατης εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένων και των συστημάτων Δια Βίου Εκπαίδευσης…». Για να πάρει δηλαδή κάποιος το πτυχίο του θα πρέπει να «κατοχυρώσει θραύσματα φόρτου εργασίας» από ‘δω κι από ‘κει. Δηλαδή για να κατοχυρώσουμε τελικά το πτυχίο μας θα τρέχουμε από σεμινάρια σε εκδηλώσεις, ακόμη και σε Ινστιτούτα Διά Βίου Εκπαίδευσης, μπας και συμπληρώσουμε τις απαιτούμενες μονάδες στις οποίες θα αντιστοιχεί αυτό. Αυτή η περίφημη «κινητικότητα» που θέλουν από εμάς δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ατελείωτο κυνήγι προσόντων, δεξιοτήτων και γνώσεων με ημερομηνία λήξης. Κάτι τέτοιο ξεκάθαρα ωθεί τα πανεπιστήμια σε μια κατεύθυνση εισαγωγής ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων προκειμένου να προσαρμόσουν τη λειτουργία των ΑΕΙ και ΤΕΙ αλλά και των τίτλων σπουδών που παρέχουν, στις ανάγκες της αγοράς.
Λίστες συγγραμμάτων – Διανομή βιβλίων:
Ένα άλλο ζήτημα που έχει ανοίξει για τα καλά τον τελευταίο μήνα είναι το ζήτημα της διανομής των συγγραμμάτων μας.
Η εφαρμογή του προεδρικού διατάγματος για τις λίστες συγγραμμάτων που είναι μια καλλωπισμένη πτυχή του νέου νόμου - πλαίσιο έρχεται να αλλάξει ουσιαστικά τον τρόπο διανομής των συγγραμμάτων καθώς και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την έννοια της εξεταστέας ύλης των μαθημάτων. Πέρα όμως των φθηνών καλλωπισμών του τύπου: «Είναι ωραίο να διαλέγεις πιο βιβλίο θα πάρεις», με το νέο προεδρικό διάταγμα
1. Θα μπορείς να παίρνεις μόνο τόσα βιβλία όσα είναι τα μαθήματα για πτυχίο. Άρα:
Αν αντικατασταθεί το βιβλίο και έχεις πάρει το παλιό, δε θα μπορείς να πάρεις το νέο.
Αν η ύλη ενός μαθήματος βρίσκεται σε περισσότερα του ενός συγγράμματα, τότε πιθανόν θα πληρώνεις.
Αν δηλώσεις μάθημα επιλογής και θες να το αλλάξεις σε επόμενο εξάμηνο, τότε θα πληρώνεις το «παραπανίσιο» βιβλίο.
2. Η ύλη δε θα αναφέρεται ευθέως στην εξέταση ενός βιβλίου, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας αόριστης εξεταστέας ύλης.
Από εκεί και έπειτα, ακόμη και αν παραγνωρίσουμε ότι η «λίστα συγγραμμάτων» είναι μια διάταξη ενός αντιδραστικού νόμου, του νόμου – πλαίσιο, ακόμη και αν δεχθούμε ως ειλικρινείς τις προθέσεις όσων λένε ότι θα πρέπει να παταχθεί η καθηγητική αυθεντία όπως αυτή προκύπτει από το ένα και μοναδικό σύγγραμμα, είναι τουλάχιστον αφελές το να θεωρούμε ότι με τη δυνατότητα επιλογής βιβλίου θα αρθεί ξάφνου η μονολιθικότητα. Για να αρθεί η μονολιθικότητα απαιτείται προφανώς μια τελείως διαφορετική κουλτούρα για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη διδασκαλία: σαν από καθ’ έδρας διάλεξη ή σαν μια δυναμική αλληλεπίδραση διδασκομένου – διδάσκοντα, απαιτείται να ανεγερθούν σοβαρές βιβλιοθήκες, να αυξηθεί η χρηματοδότηση κλπ. Τέλος, ακόμα και εκεί που έχει εφαρμοστεί η λίστα συγγραμμάτων, ο νέος τρόπος διανομής εμφάνισε φοβερά γραφειοκρατικά κολλήματα, με τους εκδοτικούς οίκους να μην έχουν πληρωθεί από το υπουργείο και να αρνούνται το κόστος εκτύπωσης. Τα παραπάνω αναδεικνύουν πως είναι αυταπάτη να θεωρούμε το νέο τρόπο διανομής των συγγραμμάτων ως το μαγικό λυχνάρι που θα πατάξει τις αυθεντίες ή πολύ περισσότερο ως το μόνο πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη φοιτητική μας καθημερινότητα.
• Να ανακληθούν ΤΩΡΑ οι αντιδημοκρατικές αποφάσεις των τμημάτων Μηχανολόγων και Ηλεκτρολόγων. Να ξανασυγκληθούν τμήματα που θα συζητήσουν το ζήτημα εκ θεμελίων
• Να καταργηθεί η λίστα συγγραμμάτων. Να διανεμηθούν συγγράμματα που να καλύπτουν το 100% της ύλης, χωρίς κανένα περιορισμό σε κόστος ή μορφή και σε σύντομο χρονικό διάστημα.
• Απαιτούμε ουσιαστική λειτουργία του τμήματος πανεπιστημιακών εκδόσεων, αυξηση των αντίστοιχων κονδυλίων που προορίζονται για αυτό, στην κατεύθυνση του πλήρους σταματήματος των εκδόσεων με εργολαβίες από ιδιωτικούς εκδοτικούς οίκους.
Για τη χωρική ανάπτυξη του Πολυτεχνείου = μετεγκατάστασή του
Μια από τις πάγιες θέσεις της εκάστοτε Διοίκησης του πανεπιστημίου ήταν η αποκέντρωση του πανεπιστημίου και η απομάκρυνσή του από το ζωτικότερο κομμάτι της πόλης, το κέντρο. Ως άλλοθι υπήρξε και η άποψη για έλλειψη αιθουσών και χώρων γενικότερα στο ΑΠΘ, όπως επίσης και με τα πρόσφατα έργα του ΜΕΤΡΟ που έβαλαν σε κίνδυνο τη στατικότητα των κτιρίων. Σκοπός αυτών των επιλογών είναι η διάσπαση των συλλογικοτήτων και η κάμψη των αντιδράσεων των φοιτητικών συλλόγων. Στην ουσία με την αποκοπή του Πολυτεχνείου από τον κοινωνικό ιστό, δηλαδή από το κέντρο της πόλης, εμποδίζεται η παρέμβαση των φοιτητικών συλλόγων σ’αυτόν και έτσι αποδυναμώνεται το φοιτητικό κίνημα.
- Τασσόμαστε ενάντια σε κάθε μετακίνηση του Πανεπιστημίου εκτός πόλης. Θεωρούμε πως μια τέτοια κίνηση εξυπηρετεί πολιτικές της εκάστοτε κυβέρνησης και των υποστηρικτών των κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων. Την ίδια ώρα που μπαίνει ζήτημα έλλειψης αιθουσών, θα πρέπει να βλέπουμε πως τα πανεπιστήμια υποχρηματοδοτούνται, ενώ οι υπάρχοντες χώροι είναι κατά πλειοψηφία χώροι καθηγητών, ενώ οι φοιτητές πολλές φορές στεγάζονται ακόμα και σε λυόμενα ( βλέπε παιδαγωγικό Θεσσαλονίκης).
Πληρώσαμε την ανάπτυξή τους, δε θα πληρώσουμε και την κρίση τους
Πριν από μερικά χρόνια, την εποχή του «μεγάλου» εθνικού οράματος των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 (της μίζας, της ντόπας και της αρπαχτής) ο ελληνικός λαός χρεώθηκε βαθιά για… γήπεδα μπαντμιντον, κάμερες παρακολούθησης κτλ. Τότε ήταν η εθνική μας ανάπτυξη, το διεθνές μας προφίλ και το κοινό καλό το πρόσχημα για να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Τα χρόνια περάσαν, οι καταστάσεις άλλαξαν. Αφού κάποιοι τα άρπαξαν για τα καλά ώστε να θησαυρίσουν, τώρα (οι ίδιοι) διαπίστωσαν ξαφνικά έλλειψη χρημάτων και κίνδυνο οικονομικής κατάρρευσης. Το μόνο που δεν άλλαξε ήταν το πρόσχημα: στα πλαίσια της εθνικής ομοψυχίας, για να βγούμε «όλοι» από τη δίνη της κρίσης, πάνε 28 δις στους τραπεζίτες. Καιρός να μπει οριστικό τέρμα στην κοροϊδία
Πρέπει σα φοιτητικοί σύλλογοι να αντιληφθούμε την ενιαιότητα της επίθεσης που δεχόμαστε από την κυβέρνηση και το υπουργείο και να δώσουμε τη δικιά μας εξίσου ενιαία αγωνιστική απάντηση. Το ότι δρομολογούνται από την κυβέρνηση με έναν παράλληλο τρόπο όλα τα παραπάνω μέτρα, μας υποσημαίνει πως έφτασε η στιγμή το φοιτητικό κίνημα να βγει στην κόντρα και σε κεντρικού τύπου αντιπαράθεση. Για το μπλοκάρισμα της μεταρρύθμισης απαιτείται να ορθώσουμε ένα συνολικό μέτωπο αναμέτρησης με την κυβερνητική πολιτική που θα ανατρέψει κεντρικά το νέο νόμο – πλαίσιο, τις κοινοτικές οδηγίες και την υπόλοιπη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Παράλληλα, αφουγκραζόμενοι τα αγωνιστικά σκιρτήματα που υπάρχουν στους χώρους της εργασίας (γιατρών, εργαζομένων στα λιμάνια και στους ΟΤΑ), ήρθε η ώρα το φοιτητικό κίνημα να συμπλεύσει πολιτικά αλλά και κινηματικά με το αντίστοιχο εργατικό. Είναι η ώρα να αποδείξουμε ότι τα παραπάνω είναι ζήτημα όλου του λαού και να εναντιωθούμε απέναντι στα αντιδραστικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση. Ο χρόνος είναι τώρα και ο τόπος είναι εδώ…
ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΤΟΝΩΣΕΙΣΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
Απαιτούμε:
• Ο νέος νόμος – πλαίσιο να αποσυρθεί
• Να αποσυρθεί η οδηγία 36/05 και το προεδρικό διάταγμα για την αναγνώριση των ΚΕΣ
• Καμία εφαρμογή της πτυχής του νέο νόμου-πλαίσιο, οι πρυτανικές και προεδρικές εκλογές να γίνουν με τον παλιό νόμο.
• Να μην αναθεωρηθεί το Σύνταγμα – καμία κατάργηση του άρθρου 16. Όχι στα ιδιωτικά –μη κρατικά πανεπιστήμια. Όχι στα ΚΕΣ. Να κλείσει τώρα το ιδιωτικό πανεπιστήμιο που ίδρυσε η ΓΣΕΕ.
• Να καταργηθούν οι νόμοι για αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ και ο νέος νόμος για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα
• Καμία υιοθέτηση του νέου πρότυπου Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας. Να αποσυρθεί το σχετικό προεδρικό διάταγμα.
Παλεύουµε για:
• Δηµόσια και Δωρεάν Εκπαίδευση για όλους, σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Δωρεάν σίτιση – στέγαση – συγγράμματα – μεταφορές για όλους τους φοιτητές.
• Ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, µε όλα τα επαγγελµατικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Πτυχίο χωρίς ειδικεύσεις και διασπάσεις, ως η μόνη ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για την εύρεση δουλειάς και τη διεκδίκηση καλύτερων όρων εργασίας
• Λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους, μόνιμη και σταθερή µε παράλληλη αύξηση των αποδοχών, µε σταθερό ωράριο και πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.
• Πλήρης δημόσια υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση για όλους. Δημόσια και δωρεάν υψηλού επιπέδου υγειονομική κάλυψη και περίθαλψη για όλους, Έλληνες και μετανάστες.
• Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών και εργασίας – όχι στην περαιτέρω εντατικοποίησή τους
• Όχι στους δύο κύκλους σπουδών στα 4+1 έτη και στη δομή σπουδών bachelor- master.
• Κατάργηση των εισφορών των μισθωτών μηχανικών στο ΤΣΜΕΔΕ. Όχι στον αντιασφαλιστικό νόμο. Τις εισφορές και τα χρέη να πληρώσουν εργοδότες και κράτος.
• Ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο με ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όχι στη βάση του 10 και σε κάθε είδους εξεταστικούς και ταξικούς φραγμούς
• Πραγματική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την εκπαίδευση και τη βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής των σχολών. Λεφτά για την παιδεία, όχι για εξοπλισμούς και για πολεμική έρευνα.
• Προγράμματα σπουδών και έρευνα προσανατολισμένα στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και όχι των αναγκών του κεφαλαίου.
• Φοιτητικό και εργατικό έλεγχο στα προγράμματα σπουδών στην έρευνα και στη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων µέσω Γενικών Συνελεύσεων.
• Καμιά επαναδιαπραγμάτευση - κατάργηση του ασύλου. - Διεύρυνση του στα σχολεία και στους χώρους δουλειάς.
• Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα στα πανεπιστήμια.
• Κατάργηση της δράσης κάθε λογής εργολάβων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Μονιμοποίηση συμβασιούχων που εργάζονται υπό αυτό καθεστώς (π.χ καθαρίστριες), επαναπρόσληψη προσωπικού για την κανονική λειτουργία της λέσχης, αξιοπρεπείς μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
• Καμιά καταβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά.
• Όχι στις υποχρεωτικές προόδους. Μετατροπή τους σε απαλλακτικές και προαιρετικές
Προχωρούμε σε:
• Kατάληψη της σχολής την Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου
• Πανελλαδικό-Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, Πέμπτη 4 Δεκέμβρη στην Αθήνα, Προπύλαια, 12.00
Αμέσως μετά την πανελλαδική πορεία, διενέργεια του ανοιχτού ενιαίου πανελλαδικού Συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων
• Κατάληψη της σχολής την Τετάρτη 10 Δεκέμβρη, που είναι μέρα πανεργατικής-πανελλαδικής απεργίας
• Συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 10/12. ΠΟΡΕΙΑ με προσυγκέντρωση 10πμ στο πολυτεχνείο που θα ενωθεί με τα μπλόκ των απεργών εργαζομένων
• Μαζική παράσταση στη Γενική Συνέλευση στα τμήματα Ηλεκτρολόγων και Μηχανολόγων όποτε κι αν αυτά γίνουν. Να μην εφαρμοστεί το σύστημα της λίστας συγγραμμάτων, να διανεμηθούν άμεσα και δωρεάν όλα τα απαραίτητα βιβλία
• Μαζική παράσταση στον Πρύτανη για να πάψει η κοροϊδία και να λειτουργήσουν άμεσα και οι δύο Λέσχες του Πανεπιστημίου
• Μαζική παράσταση στο γραφείο του Κοσμήτορα της Πολυτεχνικής Σχολής. Να πάψει άμεσα η παραφιλολογία για την μετεγκατάσταση της Πολυτεχνικής. Καμία μετεγκατάσταση / Άμεση διεκδίκηση του χώρου της ΔΕΘ
• Συντονισμό με γενικές συνελεύσεις φοιτητών – σπουδαστών που κινούνται σε ανάλογη κατεύθυνση με τη δικιά μας
• Σύσταση ανοιχτής συντονιστικής επιτροπής υπόλογης στη Γ.Σ. για την υλοποίηση της απόφασης.
ΑΡιστερή ΑΓωνιστική Ενότητα
Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση
Σοσιαλιστική Σπουδαστική Πάλη
Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση
Σοσιαλιστική Σπουδαστική Πάλη
