ΜΙΑ ΚΑΠΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
Η κατάσταση στη Θεσσαλονίκη είναι ασφυκτική. Σε αντίθεση με την προηγούμενη καραντίνα, δεν μπαίνουμε ακριβώς σε lockdown, μπαίνουμε σε κοινωνικό χάος. Οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας τελείωσαν, πράγμα που σημαίνει ότι η κυβέρνηση αναγκάζει τους γιατρούς να διαλέγουν ποιοι ασθενείς θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν. Ταυτόχρονα, ο χειμώνας έρχεται και θα φανούν οι πραγματικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και της τάξης του 15%
ύφεσης.
Η κυβέρνηση δεν έχει κάποιο ουσιαστικό πλάνο για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης και αυτό γίνεται ξεκάθαρο από τις αντιφάσεις των στελεχών και των ανακοινώσεων της (π.χ. Άρνηση των φημών για νέο λοκντάουν από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, την ιδιά μέρα προαναγγελία του από τον υπ. Υγείας και τέλος η ανακοίνωση του από τον πρωθυπουργό). Όσο κι αν η κυβέρνηση θριαμβολογούσε για την άμεση αντιμετώπιση του πρώτου κύματος της πανδημίας και του ασφαλούς ανοίγματος του τουρισμού μέσω του “συστήματος” της για χάρη της οικονομίας, σημερα βλέπουμε τ' αποτελέσματα αυτών των αποφάσεων, και πάλι η κυβέρνηση φάσκει κι αντιφάσκει με τον Μητσοτάκη να επαινεί το σχέδιο ανοίγματος των συνόρων του καλοκαιριού και τον Άδωνη Γεωργιάδη εν τελεί να παραδέχεται την αποτυχία του. Ωστόσο η ιδιά κυβέρνηση φαίνεται να ακολουθεί σταθερά βήματα προς τη διεκπεραίωση σχεδίων για την εκμετάλλευση της πανδημίας προς όφελος των λίγων και εχόντων. Το συντριπτικό ποσοστό των πακέτων στήριξης έχουν δοθεί για τη διάσωση των μεγάλων επιχειρήσεων κι ενώ ο κόσμος της εργασίας έχει δεχθεί μεγάλα πλήγματα, το πλουσιότερο κομμάτι του πληθυσμού έχει συνεχίσει να κερδοφορεί κανονικά με τον ένα η άλλο τρόπο (είτε με αυξομειώσεις στο προσωπικό του είτε με μειώσεις στους μισθούς είτε και με κρατικές βοήθειες βλ. αεροπορικές).
Ταυτόχρονα, μετακυλούν το κόστος της οικονομικής και υγειονομικής κρίσης στις πλάτες του λαού! Την ώρα που οι ΜΕΘ τελειώνουν, ο λαός βυθίζεται σε ολοένα και μεγαλύτερη ένδεια, τηλεργασία και τη εκπαίδευση αποξενώνουν τον κόσμο από τον χώρο εργασίας και τον κοινωνικό περίγυρο και όσοι πηγαίνουν ακόμα στο χώρο εργασίας τους καθημερινά στοιβάζονται στα λίγα λεωφορεία . Η κυβέρνηση απαντάει με αμύθητα ποσά στις προσλήψεις αστυνομικών, τη μερική στρατιωτικοποιήσει της αστυνομίας και τον πολεμικό εξοπλισμό για την καταστολή εσωτερικού και εξωτερικού “εχθρού”. Περνά αισχρό πτωχευτικό νόμο και εντείνει την ήδη υπάρχουσα εκμετάλλευση. Ανοίγει κανονικά τα σχολεία, εκ των οποίων πάνω από 150 έχουν κλείσει λόγω κρουσμάτων και ταυτόχρονα έχει το θράσος να στοχοποιεί τη νεολαία για το χαμηλό μέσο όρο ηλικίας αυτών. Προσλαμβάνει ιδιωτικούς γιατρούς με μπλοκάκι αντί να ενισχύσει ουσιαστικά το ΕΣΥ. Την ίδια στιγμή ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν με ολιγομελή τμήματα και κατάλληλα μέτρα προστασίας και εκατομμύρια δίνονται στα ΜΜΕ για ξέπλυμα και αποσιώπηση των κυβερνητικών εγκλημάτων.
Επιλέγουν να θυσιάσουν ανθρώπινες ζωές για να διασώσουν τους ίδιους που ευθύνονται για την οικονομική κρίση, τους ίδιους που διέλυσαν το δημόσιο σύστημα υγείας και κοιτάνε να βγάλουν ξύγκι από κάθε πλευρά της ζωής. Γι αυτό και εξαπολύουν την πιο σφοδρή επίθεση των τελευταίων χρόνων σε λαό και νεολαία και φυσικά προετοιμάζονται για τις αντιδράσεις που θα υπάρξουν.
Πράγματι, ήδη υπάρχουν αντιδράσεις, διότι γνωρίζουμε ότι θα μπορούσαμε να μη μιλάμε τώρα για όλα αυτά. Διότι όσο κι αν προσπαθούν, δεν μπορούν να πνίξουν τη φωνή της ΟΕΝΓΕ (Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών) που από το Φλεβάρη ακόμα είναι η μόνη φωνή στην κοινωνία που έχει συγκεκριμένη και σταθερή πρόταση για την πανδημία: μαζικά-δωρεάν τεστ για όλο το λαό και καραντίνα σε όσους-ες νοσούν,
μαζικές-μόνιμες προσλήψεις γιατρών-νοσηλευτών-λοιπού προσωπικού, επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας,
στήριξη του πρωτοβάθμιου συστήματος υγείας ως πρώτη γραμμή μάχης, δωρεάν ατομικά μέτρα προστασίας για όλους-ες, γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την υγεία. Ένα μοντέλο αντιμετώπισης της πανδημίας το οποίο σε άλλες χώρες (πχ Νότια Κορέα) σταμάτησε τα κρούσματα χωρίς να κλείσει τίποτα.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση φοβάται την ΟΕΝΓΕ και για αυτό επέλεξε την καταστολή στις κινητοποιήσεις της, ενώ στην αρχή της πανδημίας μας καλούσε να τους χειροκροτήσουμε από τα μπαλκόνια μας.
Βέβαια, οι αντιδράσεις του λαού μέσα σε ένα τόσο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, πως αντιμετωπίζονται; Μα φυσικά με βία και καταστολή! Τις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει όλοι μάρτυρες ότι ο ίος αυτός, όσο πραγματικός και αν είναι, τόσο εργαλειακά χρησιμοποιείτε από την κυβέρνηση. Τρομοκρατεί όλο τον κόσμο και τον καλεί να κάτσει σπίτι και να γίνει άπλα θεατής, όταν γεμίζουν όλες οι ΜΕΘ της πόλης και πλέον δεν μπορούν να φιλοξενήσουν άτομα που νοσούν από αρρώστιες πιο θανάσιμες από τον Covid-19. Και όποιοι δεν συμφωνούν με αυτό, υπάρχει το εργαλείο και πλέον και ο κοινωνικά για αυτούς αποδεκτός λόγος χρήσης του, όπως είδαμε να γίνεται στο ΕΜΠ (13/11), στα Εξάρχεια (13/11) και στην Πάτρα (14/11).
Οι αντιδράσεις υπάρχουν παγκοσμίως: Ινδονησία, Χιλή, Νιγηρία, ΗΠΑ, Ιταλία και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο οι λαοί εξεγείρονται διότι δε βλέπουν προοπτική στη διαχείριση ενός σάπιου συστήματος που αναπαράγει την εκμετάλλευση του ανθρώπου, που φέρνει φτώχεια, αλλά και την εκμετάλλευση της φύσης. Που φέρνει διάλυση των ανοσοποιητικών μας, πανδημίες και ασφυκτικό περιβάλλον για τον άνθρωπο.
Κάθε άνθρωπος πρέπει να αναγνωρίσει ότι υπάρχουν ορισμένα αιτήματα τα οποία είναι πανκοινωνικά, αλλά και υπεραναγκαία, καθώς δεν γίνεται να μην υλοποιηθούν. Τα σχολεία άνοιξαν με πάνω από 15 μαθητές ανά τάξη και αυξήθηκαν τα κρούσματα. Η κυβέρνηση δεν έχει δώσει φράγκο για το σύστημα υγείας και είμαστε ένα βήμα πριν το κοινωνικό χάος στη Θεσσαλονίκη με το 33% των τεστ να είναι θετικά. Τώρα που θα πιάσουν τα κρύα, ο πτωχευτικός νόμος θα φτωχοποιήσει και θα σκοτώσει ανθρώπους. Δε γίνεται να περάσουν τον εργασιακό νόμο του Βρούτση που εγκαθιδρύει το 10ωρο και τις απλήρωτες υπερωρίες, τη στιγμή που τόσος κόσμος δεν έχει δουλειά και ο λαός φτωχοποιείται. Η υποχώρηση από αυτά τα κοινωνικά αιτήματα και η μη ικανοποίησή τους θα φέρει μια κοινωνική καταστροφή τέτοια που πλέον δε θα έχει ιδιαίτερη σημασία το αν θα πεθαίνει κόσμος από κορονοϊό ή από όλα τα υπόλοιπα. Πρέπει να αναγνωρίσουμε όμως ότι η ικανοποίηση των αιτημάτων αυτών απαιτεί να κοπούν λεφτά από τους πολεμικούς εξοπλισμούς, την εκκλησία, την εξυπηρέτηση του χρέους, τις μίζες και τις καμπάνιες, τις φοροαπαλλαγές και τα αμύθητα δώρα στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Σε μια τέτοια κατάσταση λοιπόν, είναι αδύνατον να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε. Παίρνουμε παράδειγμα από τον αγώνα των συντρόφων μας εστιακών στη Θεσσαλονίκη που σήμερα
(12-11-20) βρίσκονται στη 10η μέρα κατάληψης των εστιών με αιτήματα που αφορούν τη ζωή τους, διότι δεν έχουν άλλη επιλογή! Έναν αγώνα που ήδη κέρδισε την πρώτη του νίκη, αυτή της διαξαγωγής μαζικών τεστ. Σε μια συνθήκη στην οποία κρίνεται στο τώρα η ίδια μας η ζωή, δεν μπορούμε να κάτσουμε στο σπίτι και να περιμένουμε να αρρωστήσουμε. Αντίθετα, με αυτές τις πολιτικές επιλογές της αστικής τάξης είναι πολύ πιο ασφαλές να βγεις έξω και να διαδηλώσεις, να παλέψουμε μαζί για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Όσο λοιπόν κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να απαγορεύσει και να εμποδίσει στην πράξη τις πορείες του Πολυτεχνείου, εμείς απαντάμε: το Πολυτεχνείο δεν είναι εθνική επέτειος. Ο φετινός Νοέμβρης δεν είναι “άλλος ένας που κουβαλάμε στις πλάτες μας” όπως οι προηγούμενοι 46. Είναι αφορμή να ξεσηκωθούμε απέναντι στην εγκαθίδρυση μιας κατάστασης zombie apocalypse στην πόλη μας. Να κάνουμε κατανοείτο στην κυβέρνηση ότι μπορεί ο ιός να είναι επικίνδυνος αλλά ακόμα πιο επικίνδυνο είναι να “ μείνουμε σπίτι ”. Ότι για μερικά από εμάς το σπίτι μπορεί να μην είναι μία απλή επιλογή. Ότι όσο και αν νομίζει ότι η καταστολή θα μας τρομάξει, ότι βλέποντας τους συμφοιτητές μας στο ΕΜΠ δεμένους στο προαύλιο του πολυτεχνείου θα μας αποτρέψει από το να κατέβουμε στον δρόμο, άλλο τόσο εμείς πεισμώνουμε και θα κατέβουμε ακόμη πιο ορμητικά στον δρόμο για μία 17 Νοέμβρη κάπως πιο διαφορετική και όσο αναγκαία όσο οι υπόλοιπες.
ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΔΕ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΜΟΥΣΕΙΑ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ
ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΣΤΙΣ
17/11 ΣΤΙΣ 3:30 Η ΩΡΑ.
