ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΣΤΙΣ 13/11

Στις 12/11 πραγματοποιείται συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο στην Αθήνα ενάντια στην απαγόρευση του 3ημέρου του πολυτεχνείου και της πορείας για την 17η Νοέμβρη. Κατευθείαν, συγκεντρώνονται μπάτσοι και αποκλείουν την περιοχή με ισχυρές δυνάμεις ΜΑΤ και την δολοφονική ομάδα ΔΡΑΣΗ. Παρόμοια συμπεριφορά παρατηρείται και στην Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια γενικής συνέλευσης του συλλόγου οικοτρόφων των εστιών ΑΠΘ, όπου πραγματοποιούταν σε ανοικτό χώρο τηρώντας όλα τα υγειονομικά μέτρα προστασίας και έστειλαν τα ΜΑΤ για να τρομοκρατήσουν αλλά ευτυχώς δεν τα κατάφεραν, τα ΜΑΤ αποχώρησαν, η συνέλευση συνεχίστηκε.

Την επόμενη, το Πολυτεχνείο εκκενώνεται από δυνάμεις ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και ΕΚΑΜ (περίπου 100 μπάτσοι μίνιμουμ). Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, αμέσως μετά την εκκένωση, σε ανακοίνωση του αναφέρει ότι όπως δεν έγινε ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου και της 25ης Μαρτίου, το ίδιο θα γίνει και με την 17η Νοέμβρη, αναγνωρίζοντας την σαν “εθνική γιορτή”.

Σ αυτό το σημείο, να πούμε στον Χρυσοχοϊδη ότι οι αγώνες του λάου για ελευθερία ουδεμία σχέση έχουν με τον εθνικό κορμό, και το εθνικό αφήγημα που μας θέλει ενωμένους υπό ένα πρίσμα που σκοπό έχει να προωθήσει μόνο τα συμφέροντα του κεφαλαίου. H πορεία του πολυτεχνείου δεν είναι μια εθνική εορτή λοιπόν, αλλά μια συνεχής ταξική και αγωνιστική υπενθύμιση για τους αγώνες του τότε και την, πιο πολύ από ποτέ, σημερινή τους επικαιρότητα.

 

 Ο κίνδυνος του ιού βέβαια και είναι υπαρκτός. Τόσο υπαρκτός όμως όσο και η ανικανότητα του κράτους να τον αντιμετωπίσει. Με αφορμή τον κορονοϊό το κράτος ορίζει λοκντάουν (και όχι καραντίνα αφού οι εργάτες πρέπει να δουλεύουν ακατάπαυστα και χωρίς μέτρα προστασίας για να μην καταρρεύσει η οικονομία) και νέα χυδαία αντιεπιστημονικά μέτρα με αποτέλεσμα ένα συνολικό περιβάλλον καταστολής και πειθάρχησης νεολαίας, εργαζομένων, ανέργων και γενικότερα κάθε ασύμμετρης, σύμφωνα με την κυβέρνηση, κοινωνικής “απειλής”. Σε αυτό το πλαίσιο εκμεταλλεύεται την επικινδυνότητα του ιού και την ανάγκη του κόσμου να προφυλαχτεί από αυτόν ώστε να περάσει μια νέα σειρά απάνθρωπων αναδιαρθρώσεων σε εργασία, παιδεία και στην κοινωνική ζωή εν γένει, έτσι ώστε κλεισμένοι και πειθαρχημένοι μέσα στα σπίτια μας, να μην μπορούμε να αντιδράσουμε. Και όταν πράγματι νεολαία, εργαζόμενοι και μετανάστ(ρι)ες αντιδρούμε, η απάντηση του κράτους είναι βεβαίως ξύλο και καταστολή. Στις 17 Νοεμβρίου βγαίνουμε στο δρόμο χωρίς να αγνοούμε τον κορονοϊό. Βγαίνουμε επειδή αναγνωρίζουμε την αδυναμία της κυβέρνησης να διαχειριστεί την κατάσταση και αμφισβητούμε τα αντιεπιστημονικά  μέτρα αυτής. Εκτός από τον ιό βλαβερή για την υγεία είναι και η ανεργία, η καταστολή, οι μισθοί πείνας, η έλλειψη στέγασης και το συνολικό βάρος που θα σηκώσουν οι εργαζόμενοι εξαιτίας της οικονομικής κατάρρευσης. Οπότε βάζοντας αυτούς τους κινδύνους στο ζύγι, καταλήγουμε πως πιο ριψοκίνδυνο για την υγείας μας θα είναι εν τέλει να μην αντιδράσουμε και να κλειστούμε σπίτι μας, στα σπίτια της τηλεργασίας, της αλλοτρίωσης και της κοινωνικής-πολιτικής μοναξιάς και ξηρασίας.
 

Διότι, συγκεκριμένα η πρακτική της κυβέρνησης είναι: μπροστά σε μια πρωτοφανή για τα δεδομένα υγειονομική κρίση, η κυβέρνηση αρνείται να διασφαλίσει το δικαίωμα στην υγεία τόσο ελλήνων όσο και μεταναστών, περνάει νομοσχέδια εν μέσω lock down, νομοσχέδια που επιτίθενται στην εργατική τάξη αλλά και σε οποιονδήποτε ανήκει στα χαμηλά ταξικά στρώματα. Προσλαμβάνουν μπάτσους, απαγορεύουν την κυκλοφορία και τις συναθροίσεις. Πράγματα που ίσως μας υπενθυμίζουν ακόμα περαιτέρω γιατί διαδηλώνουμε κάθε 17 Νοέμβρη, και ειδικά φέτος.

Όσων αφορά τη διαχείριση του κράτους επί του υγειονομικού, το ίδιο επιλεγεί να μην ενισχύσει το εθνικό σύστημα υγείας με πρόσληψη γιατρών και νοσηλευτών, με αποτέλεσμα να καταρρακώνονται οι υγειονομικοί ή και να κολλάνε ακόμα τον ιό. Σε μια προσπάθεια να μην βάλει το χέρι στην τσέπη για τη δημόσια υγεία, μας κλείνει σπίτι, μας απειλεί με πρόστιμα όταν κυκλοφορούμε ή όταν συναθροιζόμαστε. Ωστόσο, δεν κλεινόμαστε όλοι σπίτι, η βαριά βιομηχανία συνεχίζει να δουλεύει κανονικά χωρίς να λαμβάνονται τα απαραίτητα μετρά, οι άνθρωποι στοιβάζονται στα ΜΜΜ, αλλά για την διασπορά του ιού ευθύνεται η νεολαία που βγαίνει σε πάρκα.

Παρ' όλα αυτά, και ενώ το κράτος παίζει το αφήγημα της ατομικής ευθύνης 7 και πλέον μήνες, συνεχίζει να μας λέει πως σ αυτήν την κρίση είμαστε όλοι ενωμένοι και έχουμε πόλεμο με έναν αόρατο εχθρό. Ο εχθρός δεν είναι καθόλου αόρατος, είναι υπαρκτός και τον βιώνουμε καθημερινά: είναι το αφεντικό που δεν ασφαλίζει τους εργάτες και τους έχει με την βίτσα σε απλήρωτα 10ωρα, είναι η κυβέρνηση που προωθεί την ατομική ευθύνη, και μοιράζει φράγκα σε κολλητούς καναλάρχες και κατασκευαστές μασκών, και αποποιείται των ευθυνών της για την υποστύλωση του ΕΣΥ και την κατάσταση που επικρατεί στα ΜΜΜ, ενώ δαπανά χρήματα για εξοπλισμούς, για προσλήψεις μπάτσων και ειδικών φρουρών και οπλιτών,  δείχνοντας ξεκάθαρα το τι θέλει να κάνει.

Για να ξαναγυρίσουμε στις δηλώσεις Χρυσοχοΐδη, όπως τότε έτσι και τώρα, καμία εθνική ενότητα δεν υπάρχει στα γεγονότα του πολυτεχνείου: υπήρχε ο αγωνιζόμενος λαός, αλλά υπήρχε και κόσμος στο πλάι της χούντας. Έτσι και σήμερα, υπάρχει κόσμος που αναγνωρίζει τις βλέψεις της αστικής δημοκρατίας για περαιτέρω όξυνση των ταξικών διαφόρων και εναντιώνεται, αλλά υπάρχει και κόσμος που έχει συμφέρον από αυτή την κρατική πολιτική. Ξαναγράφουμε ότι η πορεία 17Ν δεν είναι εθνική γιορτή. Συνδέουμε τους αγώνες του πολυτεχνείου με τους αγώνες που πρέπει να δώσουμε σήμερα. Δεν βγαίνουμε στο δρόμο για βόλτα με σημαδούρες και κορδέλες. Κατεβαίνουμε να διαδηλώσουμε με οργή για ότι βιώνουμε σήμερα ως νέοι, εργαζόμενες και γενικότερα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας.

-Ψωμί παιδεία υγεία ελευθερία

-Άμεση ενίσχυση του ΕΣΥ με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Δωρεάν τέστ για όλο το λαό. Επίταξη ιδιωτικών θεραπευτηρίων και όχι ενοικίαση.

-Συχνότερα και περισσότερα δρομολόγια από τον ΟΑΣΘ

-Άμεση γενναία χρηματοδότηση σε παιδεία και υγεία

-Καμία σκέψη για κατάθεση του αντεργατικού νομοσχεδίου

 

ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ