Κι αν πέρασε τόσος καιρός, κι αν χάθηκαν τόσες ζωές στη Συρία, το αιγαίο,
τα δάση της Ειδομένης, δεν μοιάζει να έχει τέλος αυτό το εξοντωτικό μαρτύριο.
Κι όλα αρχίζουν με ένα πόλεμο. Σε μια εποχή στην οποία το καπιταλιστικό σύστημα
έχει πέσει στην πιο βαθιά του κρίση, όταν αδυνατεί να επαναλειτουργήσει,
ανοίγει και πάλι ο ιστορικά αιματοκυλισμένος δρόμος των βίαιων συρράξεων. Αυτό
σημαίνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, αναδιανομή των εδαφών και επένδυση
της συσσωρευμένης πολεμικής βιομηχανίας. Αυτό
σημαίνει καταστροφή μιας κοινωνίας, θάνατο και
προσφυγιά.
Όμως αν ψάχνεις για μέλλον σε “ειρηνικές περιοχές”, αυτές δεν είναι στην
Ευρώπη. Το αιφνιδιαστικό για κάποιους “Refuges Welcome” από το στόμα του Συνδέσμου Βιομηχάνων Γερμανίας
ήρθε λίγο πριν να κλείσουν τα σύνορα των κρατών. Κι αυτό είναι συνολική επιλογή της ΕΕ που μετρά σαν τα κουκιά τις θέσεις
εργασίας και το επίπεδο μόρφωσης των προσφύγων. Τους κατατάσσει έπειτα σε
πρόσφυγες και μετανάστες. Σε αυτούς, δηλαδή, που έχουν χώρο στην “Ευρώπη των
λαών” κι αυτούς που δεν χωράνε (όπως με αντίστροφο τρόπο λόγω μορφωτικού
επιπέδου δεν χωρούσε στην Ελλάδα το μισό εκατομμύριο επιστήμονες που
μετανάστευσαν λόγω ανεργίας). Μετά την εισβολή της ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής,
της Frontex
και του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, στις 20 του Μάρτη σφραγίζεται η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας.
Αυτή προβλέπει 3 δισ. στη φασίζουσα κυβέρνηση της Τουρκίας για να διαχειριστεί
72.000 πρόσφυγες. Από εκεί και πέρα κάθε Σύριος που περνά παράνομα θα
επαναπροωθείται από την Ελλάδα στην Τουρκία, με έναν “νόμιμο πρόσφυγα” να
παίρνει την θέση του. Εν τω μεταξύ η Ελλάδα τελεί υπό καθεστώς έκτακτης
ανάγκης. Ο στρατός αναλαμβάνει να
διαχειριστεί τις δομές στις οποίες θα κρατούνται οι πρόσφυγες. Αυτό φυσικά σε στρατόπεδα με άθλιο φαγητό,
τρισάθλιες δομές στέγασης ολοκληρωτικά
κλειστές στην υπόλοιπη κοινωνία, αφού οι ΜΚΟ και το κεφάλαιο είναι οι μόνοι διαπιστευμένοι να τους
προσεγγίσουν.
Το παραπάνω σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στέκει πάνω από τα κεφάλια των
προσφύγων σαν αυτοί να μην έχουν τον τελευταίο λόγο για τις ζωές τους. Ακόμα
χειρότερα, δεν φαίνεται να έχουν καν θέση σε αυτό τον παράλογο κόσμο. Αφού οι
ίδιοι (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ κτλ) που γιγάντωσαν τον πόλεμο που τους έδιωξε από τα
σπίτια τους, τώρα είναι οι ίδιοι που όσους δεν πνίγηκαν τους κλείνουν σε
αποθήκες ψυχών και αργότερα θα τους γκετοποιήσουν όπως έκαναν πάντα με τέτοιες
κοινωνικές ομάδες. Πίσω θάνατος λοιπόν
και μπροστά μόνο φράχτες. Όσο λάθος όμως θα ήταν να συγκρίνουμε τους
πρόσφυγες με τους εαυτούς μας όταν θα αναγκαστούμε να μεταναστεύσουμε, τόσο
λάθος θα ήταν να μην δούμε και αυτό που ενώνει εμάς, τους πρόσφυγες και κάθε
άλλο κομμάτι της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Αυτό που τελικά μας ενώνει, φοιτητές, εργαζόμενους και πρόσφυγες,
μπορούμε να το βρούμε στην αβεβαιότητα ενός ρευστού παρόντος όσο και σε ένα
δυσοίωνο μέλλον. Κατά συνέπεια, η έμπρακτη αλληλεγγύη (τρόφιμα στους
μετανάστες, βάρδιες στην Ειδομένη κλπ) που πρέπει να υπάρχει, είναι σημαντικό
να αντιληφθούμε ότι έχει περιερχόμενο που δε σχετίζεται με έναν αφηρημένο
ανθρωπισμό. Καμία σχέση δεν έχει με το σχήμα ισχυρού-αδύναμου που αναπαράγουν
κράτος και εκκλησία. Αντίθετα, έχει να
κάνει κυρίως με την προσπάθεια συνεύρεσης και επιβίωσης των εκμεταλλευόμενων
κομματιών της κοινωνίας ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα. Αυτό περνά τόσο μέσα από την έμπρακτη ταξική
αλληλεγγύη μας, όσο φυσικά και από την αδιάκοπη πάλη και τον αγώνα για τα
δικαιώματα μας.
Η αναγνώριση και η στοχοποίηση λοιπόν του κοινού εχθρού είναι εκείνη που
μπορεί να οδηγήσει στην λύση του προσφυγικού. Όμως αυτό από μόνο του δεν
φτάνει. Αυτό που χρειάζεται είναι η
συντονισμένη κίνηση όλων των ριζοσπαστικών κομματιών της κοινωνίας μαζί με τους
πρόσφυγες. Μια κίνηση που μέσω οργανωμένων δομών αλληλεγγύης, αλλά και ενός
αντι-ιμπεριαλιστικού, αντι-ΕΕ, αντικαπιταλιστικού, διεθνιστικού πολιτικού
πλαισίου θα διεκδικεί την νίκη του πληττόμενου κομματιού απέναντι στους καταπιεστές
του.
Εμείς ως ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ θεωρούμε ότι αυτή η κουβέντα δεν αφορά μόνο εμάς.
Αντίθετα, θεωρούμε ότι αφορά κάθε συμφοιτητή και συμφοιτητρία μας που αναζητά
μια λύση για το ζήτημα. Σε αυτή τη βάση θεωρούμε ότι η λύση αυτή υπερβαίνει τα
στενά όρια των ατόμων που συμμετέχουν στο ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ, αλλά και τα στενά όρια
της σχολής. Για αυτό επιδιώκουμε τη συγκρότηση μιας πρωτοβουλίας αλληλεγγύης
στους πρόσφυγες μέσα στη σχολή, στην οποία θα μπορεί να συμμετέχει κάθε
φοιτητής και εκεί θα συζητάμε ανοιχτά θα δρούμε και θα αναλύουμε το ζήτημα. Αυτό
σε συντονισμό με τη μεγάλη προσπάθεια σωματείων και συλλόγων πανελλαδικά, αλλά
και στην τουρκία, ώστε να δωθεί ένας αντιπολεμικός, διεθνιστικός τόνος που θα
πάρει και θα σηκώσει αυτούς που αιματοκυλίζουν τους λαούς όλου του κόσμου! Ήρθε
η ώρα να πάρουμε θέση, με τη συλλογική
και διεκδικητική πάλη απέναντι στην κυβέρνηση και στους στρατιωτικούς και
οικονομικούς μηχανισμούς που είτε έμμεσα, με οικονομικό στραγγαλισμό, είτε
άμεσα με πολεμικές επεμβάσεις, καθορίζουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση των
εργαζόμενων λαών.
Ούτε βήμα πίσω για ένα κόσμο χωρίς
πόλεμο.
Για ένα κόσμο χωρίς φράχτες,
φραγμούς και σύνορα.
Απαιτούμε:
· Άμεση αποχώρηση του ΝΑΤΟ από το Αιγαίο. Όχι στη συμμετοχή του ΝΑΤΟ σε επιχειρήσεις ενάντια στους πρόσφυγες και σε δολοφονικές επαναπροωθήσεις.
· Ασφαλή, ελεύθερη διέλευση από χερσαία και θαλάσσια σύνορα, για τους πρόσφυγες του πολέμου, της καταπίεσης και της φτώχιας.
· Να μπει τέλος στο έγκλημα στο Αιγαίο. Να σταματήσουν οι δολοφονικές επιχειρήσεις αποτροπής και επαναπροώθησης της Frontex και της ελληνικής συνοριοφυλακής. Όχι στην επιχείρηση Ποσειδών στο Αιγαίο για αποτροπή διέλευσης των προσφύγων. Όχι σε δημιουργία Ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής-ακτοφυλακής.
· Να πέσει ο φράχτης του Έβρου. Κανένας φράκτης στην Ευρώπη. Όχι στην Ευρώπη-φρούριο.
· Όχι στον εγκλεισμό και την γκετοποίηση των προσφύγων, όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα hot spot και τα μέτρα διαλογής. Όχι στη στρατιωτικοποίηση της διαχείρισης του προσφυγικού.
· Όχι στην ποινικοποίηση της μετανάστευσης. Νομιμοποίηση και πλήρη δικαιώματα για τους οικονομικούς και πολιτικούς πρόσφυγες.
· Όχι στις διώξεις εθελοντών για βοήθεια στους πρόσφυγες. Κατάργηση της ποινικοποίησης της βοήθειας στους πρόσφυγες.
· Κατάργηση των συνθηκών του Δουβλίνου. Δικαίωμα στο άσυλο.
· Προστασία των προσφύγων – μεταναστών από τα κυκλώματα εκμετάλλευσης. Πρόνοια και φροντίδα για τους ανήλικους.
· Κατάλληλα δημόσια κτίρια και δομές για την αξιοπρεπή στέγαση, περίθαλψη, σίτιση και δημόσια μέσα για τη μετακίνηση των οικονομικών και πολιτικών προσφύγων. Χρηματοδότηση και προσλήψεις για τις δομές και υπηρεσίες κοινωνικής στήριξης και όχι για κέντρα κράτησης και καταστολή των προσφύγων.
Καλούμε σε στήριξη των δράσεων του Συντονισμού για το Προσφυγικό/Μεταναστευτικό, Σωματείων, Φοιτητικών Συλλόγων και Συλλογικοτήτων.
Τις επόμενες μέρες θα ανακοινωθεί το
κάλεσμα για τη συγκρότηση της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στους πρόσφυγες!
