Τα τελευταία χρόνια, στο πανεπιστήμιο έχει γίνει κανόνας μια κατάσταση διάλυσης και υποστελέχωσης. Πλέον μας φαίνεται φυσιολογικό οι γραμματείες και οι βιβλιοθήκες να λειτουργούν με μειωμένα ωράρια και προσωπικό, τα εργαστήρια να μην έχουν ούτε τα βασικά, η έλλειψη στοιχειώδους καθαριότητας, η αναμονή στη λέσχη να βαράει κόκκινο και η δεύτερη μερίδα που κάποτε δικαιούμασταν να έχει κοπεί. Στα πλαίσια αυτής της “κανονικότητας”, λοιπόν, φυσιολογική μοιάζει και η απόλυση των 14 εργολαβικών υπαλλήλων*.
*Στη 1/2/2016 έληξε η σύμβαση 14 εργολαβικών υπαλλήλων στο ΑΠΘ. Το πανεπιστήμιο σε συνεργασία με τη νέα εργολαβική εταιρία που ανέλαβε αποφάσισε, με αφορμή τη μείωση της χρηματοδότησης, να μην τις ανανεώσει πετώντας τους ουσιαστικά στο δρόμο, λίγα χρόνια μάλιστα πριν τη συνταξιοδότησή τους.
Και αν αναρωτηθεί κανείς γιατί όλα αυτά φαίνονται φυσιολογικά, θα πάρει τη γνωστή απάντηση: λεφτά δεν υπάρχουν.
Πράγματι, όλα τα παραπάνω αποτελούν δείγματα των καταστροφικών συνεπειών που έχει η περαιτέρω μείωση της χρηματοδότησης για τα πανεπιστήμια και συνολικότερα για τη δημόσια εκπαίδευση που αποφάσισε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακολουθώντας της επιταγές των ΕΕ-ΔΝΤ κατά την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. Τη στιγμή που δισεκατομμύρια του κρατικού προϋπολογισμού πηγαίνουν για την εξυπηρέτηση του χρέους ή για τους πολεμικούς εξοπλισμούς και τις δαπάνες του ΝΑΤΟ η κυβέρνηση επιλέγει να πλήξει ακόμα περισσότερο τα δημόσια πανεπιστήμια. Έχει προηγηθεί επίσης, η κατά 60% μείωση της χρηματοδότησής τους από τις προηγούμενες κυβερνήσεις καθώς και η κλοπή των αποθεματικών τους χρημάτων είτε για τις ανάγκες του «κουρέματος» του χρέους (PSI) είτε για την αποπληρωμή των δόσεων στο ΔΝΤ. Το «λογαριασμό» έρχονται να πληρώσουν οι φοιτήτες/τριες και οι εργαζόμενοι/ες του πανεπιστημίου που βλέπουν τη φοιτητική μέριμνα να διαλύεται, τις υπηρεσίες να υποβαθμίζονται και τις εργασιακές συνθήκες να χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα. Σε αυτά τα πλαίσια, η λύση που τελικά παρουσιάζεται είναι η αυτοχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, ως κομμάτι της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης [δίδακτρα, αναδιαρθρώσεις προγραμμάτων σπουδών, ένταση επιχειρηματικής δραστηριότητας] όπως αυτή περιγράφεται στα πλαίσια του εθνικού διαλόγου για την παιδεία και θα έρθει να εφαρμοστεί και μέσα από το νομοσχέδιο Φίλη.
Ωστόσο, σε αυτό το πλαίσιο των κλεμμένων αποθεματικών και της ακραίας υποχρηματοδότησης, έγκειται και η εξής αντίφαση: την ίδια στιγμή που λεφτά δεν υπάρχουν ούτε για τα βασικά, το πανεπιστήμιο έχει επιλέξει να χαρίζει εκατομμύρια σε εργολαβίες. Πιο συγκεκριμένα, εργολαβικές εταιρίες, αναλαμβάνοντας βασικούς τομείς λειτουργίας του πανεπιστημίου, βγάζουν στην ουσία κέρδος τόσο στις πλάτες των φοιτητών, όσο και των ίδιων των εργαζομένων καθώς έρχονται να επιβάλλουν ένα σκληρό εργασιακό καθεστώς. Ολιγόμηνες συμβάσεις που κανείς δεν ξέρει αν θα ανανεωθούν με αποτέλεσμα τη διαρκή αβεβαιότητα, σκληρά ωράρια, μισθοί εξαθλίωσης των 400 και 300 ευρώ και ουσιαστικά απαγόρευση συλλογικής οργάνωσης και διεκδίκησης από την πλευρά των εργαζομένων έρχονται να ολοκληρώσουν το παζλ της εργασιακής τρομοκρατίας που επιβάλλουν οι εργολαβικές εταιρίες με την ευλογία των διοικήσεων των πανεπιστημίων, των κυβερνήσεων και της ΕΕ [χαρακτηριστική πρακτική των εργολαβιών άλλωστε, αποτελεί ο εξαναγκασμός των εργαζομένων να υπογράψουν ατομική σύμβαση εργασίας με την παρουσία μπράβων]. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η απόλυση, ουσιαστικά, των εργολαβικών υπαλλήλων που πληρώνουν τα «σπασμένα» της πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πολιτική που αποσκοπεί στο ξεπέρασμα της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου μέσα από τη διάλυση και το ξεπούλημα των πανεπιστημίων και τη «δουλοποίηση» των εργαζομένων τους.
Προτού λοιπόν συνηθίσουμε και σε αυτή τη κανονικότητα, να αναλογιστούμε πως αυτή δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους, ούτε μόνο την καθημερινότητά μας στο πανεπιστήμιο, αλλά αντανακλά στην ουσία, το ίδιο το εργασιακό παρόν και μέλλον μας. Ατομικές συμβάσεις εργασίας, ελαστικά ωράρια, χαμηλοί μισθοί, εργοδοτική τρομοκρατία είναι μόνο μερικά από τα κομμάτια που συνθέτουν την σύγχρονη εργασιακή πραγματικότητα με την οποία θα βρεθούμε και πολλοί από εμάς βρισκόμαστε ήδη αντιμέτωποι.
Κόντρα στο πανεπιστήμιο της διάλυσης και της υποχρηματοδότησης, κόντρα στον εργασιακό μεσσαίωνα που επιβάλλουν στο παρόν και το μέλλον μας, δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Με συλλογικούς αγώνες φοιτητών και εργαζομένων θα ανατρέψουμε τα σχέδιά τους!
ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ | ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΩΝ 14 ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ
ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ | ΕΞΩ ΟΙ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΡΑΓΔΑΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ | ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΛΕΜΜΕΝΩΝ ΑΠΟΘΕΜΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ | ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥΣ
ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης σε ΑΕΙ-ΤΕΙ
