Για το νέο πρόγραμμα σπουδών του ΤΗΜΜΥ

Τις τελευταίες βδομάδες, ο Σύλλογος Φοιτητών Ηλ-Μηχ έχει κινητοποιηθεί πάνω στο ζήτημα του νέου προγράμματος σπουδών* (στο εξής ΝΠΣ) του ΤΗΜΜΥ, το οποίο προωθεί το τμήμα. Εδώ και πολλά χρόνια, ως ΑΡ.ΑΓ.Ε.-ΕΑΑΚ αλλά και στις περισσότερες περιπτώσεις ως σύλλογος φοιτητών Ηλ-Μηχ, έχουμε καταλήξει σε κάποιες σταθερές σε γενικές γραμμές αντιλήψεις, γύρω από τα χαρακτηριστικά που θέλουμε να διέπουν το πρόγραμμα σπουδών μας. Αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με τις απαιτήσεις για συνολική-ευρεία εποπτεία του γνωστικού αντικειμένου, ενιαιότητα στο πτυχίο που μας παρέχεται, εκσυγχρονισμός στην ύλη και τα περιεχόμενα των μαθημάτων, αφαίρεση επικαλύψεων, μεγαλύτερη ελευθερία στην επιλογή μαθημάτων και τέλος όσο το δυνατόν λιγότερους εξεταστικούς ή άλλου είδους φραγμούς στην περάτωση των σπουδών μας. Ως σχήμα είχαμε βγάλει πριν λίγο καιρό και ένα πιο σύντομο κείμενο πάνω στο ΝΠΣ (λόγω και των χρονικά στενών περιθωρίων τότε), αλλά εδώ θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε εκτενέστερα μία προς μία τις απαιτήσεις μας και το σκεπτικό που τις ακολουθεί, έχοντας έρθει σε μια ζύμωση με τον κόσμο της σχολής κι έχοντας ακούσει και τις απόψεις των μελών ΔΕΠ του ΤΗΜΜΥ στις συνεδριάσεις του τμήματος (στο βαθμό που λέγαν κάτι υπαρκτό και όχι μια υπόθεση ή μια περιπτωσιολογία, που πολλές φορές δεν βοηθά την κουβέντα).

Εισαγωγικά:

Το νέο πρόγραμμα σπουδών για τους ηλεκτρολόγους δομείται από την επιτροπή προγράμματος και οδηγού σπουδών (ΕΠΟΣ) τα τελευταία 3 (τουλάχιστον) χρόνια. Την τελευταία διετία, λόγω της απουσίας των φοιτητών από τα όργανα διοίκησης – νόμος Διαμαντοπούλου – αυτή η διαδικασία συνεχίζεται με εμάς να έχουμε πλήρη άγνοια για την εξέλιξή της. Έπειτα από παράσταση διαμαρτυρίας στον πρόεδρο του τμήματος, που υλοποιήθηκε μετά από γενική συνέλευση του Σ.Φ., διεκδικήσαμε και λάβαμε το προσχέδιο του νέου προγράμματος σπουδών. Μελετώντας το, καταλήξαμε στα παρακάτω συμπεράσματα:

Το νέο πρόγραμμα σπουδών δεν διαφέρει σε λογική και διάρθρωση από το παλιό. Οι όποιες αλλαγές συντελούνται, είναι τεχνικές. Η εισαγωγή στον τομέα γίνεται στο τέλος του 6ου εξαμήνου και τίθεται αυστηρότερο όριο προαπαιτούμενων μαθημάτων για την επιλογή τομέα. Συγκεκριμένα, απαιτείται η συγκέντρωση 120 ECTS (από τα 180 ECTS που δίνουν συνολικά τα μαθήματα κορμού), δηλαδή περίπου 22 από τα 32 μαθήματα, στο τέλος του 6ου εξαμήνου. Με δεδομένη τη σχετική μείωση του συνόλου των μαθημάτων (περίπου 50+ από 61) που συνεπάγεται συμπύκνωση ύλης, καταλαβαίνουμε ότι τα 32 μαθήματα κορμού γίνοται πιο σύνθετα και πιο απαιτητικά. Για παράδειγμα τα Πεδία από 3 γίνονται 2 ενώ οι διδακτικές ώρες δεν αυξάνονται, ενώ ένα κομμάτι ύλης των Διαφορικών Εξισώσεων συχγωνεύεται με την ύλη των Εφαρμοσμένων Μαθηματικών. Έτσι, το όριο ~22 μαθήματα στα 32 είναι πέρα από ποσοτικά (από 17 που είναι τώρα) και ποιοτικά δυσκολότερο, αφού μιλάμε πλέον για 22 συνθετότερα, στο συνολό τους, μαθήματα. Εισάγεται καθολικά πλέον η χρήση των πιστωτικών μονάδων (ECTS) στη διάρθρωση του προγράμματος σπουδών και επιχειρείται η εμπέδωση της εφαρμογής τους μέσω της συσχέτισής τους με τη δήλωση μαθημάτων. Όσον αφορά τη μείωση των μαθημάτων από 61 σε 50+ περίπου, δεν έχουμε ξεκάθαρη άποψη για το θετικό/αρνητικό αυτής της εξέλιξης. Αντιλαμβανόμαστε κι υπερασπιζόμαστε την ανάγκη ελάφρυνσης του προγράμματος σπουδών, προβληματιζόμαστε όμως όταν αυτές οι αλλαγές δεν υπαγορεύονται (μόνο) από εκπαιδευτικά κριτήρια αλλά κι από τη μείωση διδακτικού προσωπικού, καθώς και από το πόρισμα της εξωτερικής αξιολόγησης για το τμήμα μας, όπως γίνεται στην περίπτωση μας. Για παράδειγμα, αδυνατούμε να κατανοήσουμε πως θα επιτευχθεί η συμπύκνωση των τριών Πεδίων σε δύο, όταν αυτά είναι εκ των πλέον σύνθετων μαθημάτων.

Από τα παραπάνω, παρακάμπτοντας προβληματισμούς, υποψίες κι ανησυχίες για κάποιες αλλαγές, στοχοποιούμε και εναντιωνόμαστε πλήρως στο μέτρο των προαπαιτουμένων και της καθολικής εφαρμογής και χρήσης ECTS. Ας εξηγήσουμε το σκεπτικό...

Προαπαιτούμενα μαθήματα για την απόκτηση τομέα:

Υπερασπιζόμαστε τη δυνατότητα κάθε φοιτητή να διαρθρώνει το πρόγραμμά του και τον τρόπο με τον οποίον θα αντιμετωπίσει τα μαθήματα της σχολής, όπως αυτός επιθυμεί. Ο καθένας μας, στην τελική, έχει διαφορετικές ανάγκες και ικανότητες. Το μέτρο των προαπαιτουμένων προσπαθεί με ένα χαζό εμπόδιο να ποσοτικοποιήσει την απαιτούμενη γνώση για να προχωρήσεις στον τομέα. Μια διαδικασία που είναι εξ ορισμού αδύνατη. Τι σημαίνει 10, 17 ή 22 περασμένα μαθήματα; Μπορεί κάποιος να μην έχει περάσει ένα μάθημα αλλά να έχει καλή εικόνα του αντικειμένου, ίσως και καλύτερη από κάποιον που το έχει περάσει χωρίς να το αντιληφθεί ποτέ, μπορεί κάποιος να έχει περάσει και κατανοήσει 7 (τυχαίο νούμερο) μαθήματα που είναι πιο κρίσιμα για τον τομέα που θα επιλέξει από τα 17 άσχετα που μπορεί να έχει περάσει κάποιος άλλος, μπορεί κάποιος να μην είχε κάποια προαπαιτούμενη γνώση για κάποιο μάθημα αλλά μόλις το πάρει να ανατρέξει μόνος του για να καλύψει τα κενά του. Υπάρχουν χίλια «μπορεί». Ο μόνος λόγος που κάνουμε αυτές τις υποθέσεις είναι για να αποδείξουμε ότι τελικά το χαζό εμπόδιο των x μαθημάτων δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση το λόγο ύπαρξής του, δηλαδή την εξασφάλιση της απαραίτητης γνώσης για τον τομέα. Το μόνο που κάνει είναι να μας ταλαιπωρεί, προσθέτοντας άλλη μια δυσκολία σε μια ήδη απαιτητική σχολή. Τα παραπάνω δεν τα λέμε βασιζόμενοι σε αόριστες θεωρήσεις. Υπάρχουν αναρίθμητα παραδείγματα συμφοιτητών μας που απογοητεύτηκαν, ζορίστηκαν, σκέφτηκαν να τα παρατήσουν ή απέκτησαν κόμπλεξ ότι είναι κατώτεροι των απαιτήσεων της σχολής, επειδή αδυνατούσαν να πάρουν τομέα. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα, δε γινόμαστε υπερβολικοί. Για κάποιους μπορεί να μην αποτέλεσε ποτέ πρόβλημα, για κάποιους άλλους όμως ήταν όλα τα παραπάνω.

Το ότι η εφαρμογή του μέτρου των προαπαιτουμένων έχει αποτύχει παταγωδώς στη σχολή μας, δεν είναι τυχαίο γεγονός. Αυτό το λέμε γιατί η ΕΠΟΣ ισχυρίζεται κι επιμένει πως, παρά την ομολογουμένως ζοφερή κατάσταση που δημιουργούν τα προαπαιτούμενα στο τωρινό πρόγραμμα σπουδών, η ύπαρξη προαπαιτουμένων είναι βασικό στοιχείο για την επιτυχία του ΝΠΣ! Θα έλεγε κάποιος, πως αυτό συμβαίνει γιατί δεν επισημαίνονται τα μαθήματα στα οποία πρέπει να δώσει βάση ο φοιτητής, για να ανταποκριθεί στον τομέα. Αυτό μάλλον οδηγεί στην ακόμη χειρότερη λογική της επιβολής αλυσίδων μαθημάτων. Ας δούμε π.χ. την ακραία τραβηγμένη κατάσταση στους ηλεκτρολόγους του Βόλου, όπου για να δηλώσεις Αριθμητική Ανάλυση πρέπει να έχεις περάσει Λογισμό Ι, ή για να δηλώσεις Κυκλώματα πρέπει να έχεις περάσει Γραμμική Άλγεβρα. Όλοι (σχεδόν) μπορούμε να καταλάβουμε ότι αυτό είναι εξωφρενικό. Πέραν αυτού όμως, έστω κι αν επισημαίνονται τα μαθήματα στα οποία πρέπει να δώσει βάση κάποιος, η αποτυχία στις εξετάσεις δε σημαίνει ανικανότητα αντίληψής τους. Όσον αφορά τον χρονικό παράγοντα του θέματος, η απώλεια τομέα λόγω προαπαιτουμένων, αποκλείεται να οδηγήσει το φοιτητή σε γρηγορότερη αποφοίτηση, σε σύγκριση με την περίπτωση όπου ο φοιτητής εισέλθει στον τομέα χωρίς να έχει περάσει όλα τα προαπαιτούμενα. Αυτό που καταφέρνει το τμήμα με το να κρατά τους φοιτητές “βαλτωμένους” στον κορμό, είναι να προκαλεί συμφόρηση στα μαθήματά του. Κι αν θέλει το τμήμα να μιλήσει για συμφόρηση και αποσυμφόρηση αμφιθεάτρων, ας θυμήσουμε ότι δεν έκανε τίποτα απολύτως για τα μαθήματα της Φυσικής και του Λογισμού ΙΙ, όταν παλιότερα λόγω ιδιότροπων διδασκόντων οι ουρές φοιτητών που τα χρωστούσαν ξεπερνούσαν τους 800. Κι ερχόμαστε φέτος τον Μάιο σε συνεδρίαση της ΓΣ τμήματος για το ΝΠΣ, να ακούσουμε ότι οι φοιτητές κυνηγάν “εκπτώσεις” σε αυτά τα μαθήματα. Λίγη ειλικρίνεια αρκεί για να δει κανείς πως δε στέκει ο χαρακτηρισμός αυτός για τους φοιτητές που περάσαν σχετικά πρόσφατα αυτά τα μαθήματα ενώ τα χρωστούσαν για χρόνια, και πιθανώς να τους ήταν και βαρίδια για την απόκτηση τομέα. Άραγε πόσο δύσκολο είναι να δοθεί η δυνατότητα στους φοιτητές να τραβήξουν το δρόμο τους στους τομείς, ως εκεί που θα κρίνουν οι ίδιοι ότι τους επιτρέπουν οι γνώσεις τους, καλύπτοντας παράλληλα και τυχόν κενά γνώσεων που έχουν; Εμείς λέμε σχεδόν καθόλου! Εξαιρετικά σύνηθες είναι το φαινόμενο φοιτητών που πήραν τομέα και κατευθείαν ανταποκρίθηκαν καλύτερα ακόμα και στα προτομεακά μαθήματα. Η ενασχόληση με τα μαθήματα του τομέα, βοηθά τον φοιτητή και στα προτομεακά μαθήματα, αφού βλέπει τη σύνδεση της θεωρίας με την πράξη, ενώ αποκτά και μια σφαιρικότητα στις γνώσεις του και έχει καλύτερη αντίληψη. Το γεγονός ότι μια μεγάλη μερίδα φοιτητών περνά τα σημαντικά μαθήματα της σχολής μας αργότερα από το εξάμηνο διδασκαλίας τους (π.χ. Κυκλώματα, Πεδία, Ηλεκτρονικές, ΣΑΕ), πολλές φορές συνέβαινε και λόγω εξωφρενικά μαζικών κοψιμάτων. Έτσι αναγκαζόταν κόσμος που τα είχε κατανοήσει, ν' αφήσει γι' αργότερα το πέρασμά τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχε αποκομίσει μια βάση που χρειαζόταν από τα μαθήματα αυτά.

Συμπυκνώνοντας, είναι γελοίο να μπαίνουν τεχνητά εμπόδια τα οποία μας δυσκολεύουν στην ολοκλήρωση των σπουδών μας. Αυτό δε σημαίνει ότι θεωρούμε πως δε χρειάζεται κάποιο υπόβαθρο γνώσεων για την επιλογή τομέα. Πιστεύουμε ότι από τη μεριά του τμήματος αυτές πρέπει να αναφέρονται με όρους προτροπής στο φοιτητή, παρά ως όρθωμα εμποδίων εν είδει τιμωρίας για την αποτυχία σε εξετάσεις.

Ενιαιότητα πτυχίου – Εφαρμογή του συστήματος πιστωτικών μονάδων ECTS:

Παλεύουμε για την εξασφάλιση της απονομής ενιαίων πτυχίων, καθώς και των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αυτά κατοχυρώνουν. Διαφαίνεται στον ορίζοντα των ελληνικών ΑΕΙ η προσπάθεια διάλυσης του κοινού πτυχίου, αντικατάστασής του από τον ατομικό φάκελο προσόντων και καταγραφής των “μαθησιακών αποτελεσμάτων” με τη χρησιμοποίηση πιστωτικών μονάδων ECTS στον φάκελο αυτό. Επειδή όμως αυτό ακούγεται περίεργο/μακρινό και χρήζει ανάλυσης σε πολλά επίπεδα, ας τα πάρουμε ένα-ένα:

1. Συσχέτιση των ECTS με τη δήλωση μαθημάτων στους τομείς

Οι νέοι τρόποι/κανόνες επιλογής μαθημάτων στους τομείς, υποτίθεται ότι δίνουν μεγαλύτερη ελευθερία στους φοιτητές να οργανώσουν τις σπουδές τους. Εμείς προφανώς και επιθυμούμε κάτι τέτοιο. Μόνο που στην πραγματικότητα ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει με τα ECTS στο ΝΠΣ! Η απαίτηση για συγκέντρωση τουλάχιστον ενός ποσού μονάδων ECTS ανά εξάμηνο στον τομέα, από μαθήματα που ανήκουν στον τομέα του φοιτητή, είναι μια παράλογη ποσοτικοποίηση χωρίς νόημα. Σίγουρα πρέπει να υπάρχει ένα κατώτατο όριο (ορισμένο ως πλήθος μαθημάτων κι όχι μονάδων ECTS) στα μαθήματα που επιλέγει ανά εξάμηνο ο φοιτητής κι ανήκουν στον τομέα του, μιας κι αυτό είναι ένα απαραίτητο και συνεκτικό στοιχείο για να λέμε ότι οι σπουδές μας αποτελούν ένα ενιαίο πλέγμα μαθημάτων. Ακριβώς το ίδιο πιστεύουμε και για την πρόβλεψη του Ν.Π.Σ. με το ανώτατο όριο των 15 ECTS για μαθήματα που δεν αντιστοιχίζονται στο πρόγραμμα σπουδών του τμήματός μας (κι εδώ θεωρούμε λογικό να υπάρχει ένα μέγιστο όριο μαθημάτων, περισσότερο όταν πρόκειται για μαθήματα “διεπιστημονικού τύπου”, παρά για μαθήματα ΗΜΜΥ που απλά δεν υπάρχουν στο πρόγραμμα σπουδών μας).

2. ECTS, ατομικός φάκελος προσόντων: εργαλεία του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων (NQF) για διάσπαση πτυχίων

Το ότι η εφαρμογή των ECTS υπονομεύει το ενιαίο 5ετές δίπλωμα, γίνεται σαφές κι από την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας τον Απρίλη 2014, να αντιστοιχίσει τα διπλώματα των πολυτεχνείων στο επίπεδο 6 του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων (το οποίο έχει ως εργαλείο του τα ECTS), δηλαδή στο ίδιο επίπεδο με τους αποφοίτους των ΤΕΙ και των κολλεγίων ( κι ας έχουν 240 ή και 180 ECTS). Η απάντηση του προέδρου του τμήματος σε αυτό, είναι ότι γίνονται προσπάθειες για την αντιστοίχιση των 5ετών πτυχίων των ελληνικών πολυτεχνείων στο επίπεδο 7 του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων, δηλαδή το τμήμα φαίνεται να αποδέχεται τη λογική του ατομικού φακέλου προσόντων, των ατομικών μαθησιακών διαδρομών και τον κίνδυνο της διάσπασης των ενιαίων πτυχίων από την πίσω πόρτα. Μάλιστα, η εξίσωση των πτυχίων ΑΕΙ με αυτά των κολλεγίων (που έχουν και πιο σύντομα προγράμματα σπουδών), σύμφωνα με τις επιταγές της Ε.Ε. (συνθήκη Μπολόνια), οδηγεί στην διάσπαση του ενιαίου πενταετούς πτυχίου του δημόσιου ΑΕΙ σε Bachelor και Master (3+2 ή 4+1 έτη) υποκύπτοντας στις πιέσεις των ιδιωτικών, αλλά και των κρατικών πανεπιστημίων με «μεταλλαγμένο» πρόγραμμα σπουδών, για πιο γρήγορες σπουδές. Ας μην πάμε μακριά εάν ψάχνουμε να δούμε που μεθοδεύεται αυτό: το πόρισμα της εξωτερικής αξιολόγησης του τμήματος Μηχανολόγων ΑΠΘ, έδινε τέτοια κατεύθυνση.

3. Ενιαίο πτυχίο και συλλογική κατοχύρωση δικαιωμάτων από αυτό

Το ενιαίο πτυχίο μας δίνει τη δυνατότητα συλλογικής διαπραγμάτευσης των όρων εργασίας μας στο μέλλον. Είναι εξόφθαλμο πόσο λυσαλλέα παλεύει το κεφάλαιο για την αναίρεση κάθε συλλογικού κεκτημένου. Π.χ., η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας στον κλάδο των μισθωτών μηχανικών-τεχνικών έχει φέρει μειώσεις μισθών, επιδομάτων, αδειών, περικοπή μέτρων υγιεινής και ασφαλείας, απαλλαγή της εργοδοσίας από την πληρωμή ασφαλιστικών εισφορών. Η διαπραγμάτευση των όρων εργασίας γίνεται ατομικά (μεταξύ εργαζόμενου κι αφεντικού) και είναι προφανές ποιο είναι το αποτέλεσμα. Για να υπάρχει η δυνατότητα της συλλογικής διεκδίκησης κι απόσπασης κατακτήσεων, πρέπει να υπάρχει ένας ενοποιητικός κρίκος ανάμεσα μας. Να εκκινούμε δηλαδή από κάποια κοινή αφετηρία, που δεν μπορεί να είναι άλλη από το κοινό πτυχίο.

4. “Μαθησιακές διαδρομές” ή μόρφωση;

Πλέον, δε θα έχει νόημα να μιλάμε για τη μόρφωση που παρέχει σε όλους τους φοιτητές ένα πρόγραμμα σπουδών, αφού αυτή δίνει τη θέση της στη “μαθησιακή διαδρομή” με βάση τον ατομικό φάκελο του καθενός. Για να γίνει κατανοητό αυτό, παραθέτουμε δήλωση της Διαμαντοπούλου από το 2010: «Οι εργοδότες θα μπορούν να συγκρίνουν προσόντα από διαφορετικές μαθησιακές διαδρομές και θα διευκολύνονται στην επιλογή προσωπικού». Από αυτό, καταλαβαίνουμε ποιά είναι η σχέση ανάμεσα στον ατομικό φάκελο προσόντων (με εργαλείο τα ECTS) και στην ανισοτιμία/ανισότητα ανάμεσα στις μαθησιακές διαδρομές. To εθνικό πλαίσιο προσόντων είναι εργαλείο για την κατηγοριοποίηση των προσόντων: δεν απονέμει/κατοχυρώνει προσόντα, αλλά απλά τα κατατάσσει σε επίπεδα και τα περιγράφει με όρους μαθησιακών αποτελεσμάτων. Το μαθησιακό αποτέλεσμα θα προέρχεται από παντού, από το σχολείο, το πανεπιστήμιο, τις ιδιωτικές σχολές, τα φροντιστήρια, την κατάρτιση, την ενδοεπιχειρησιακή κατάρτιση, τις ημερίδες, τα σεμινάρια, τη συμμετοχή σε μια ΜΚΟ. Το σύνολο των μαθησιακών αποτελεσμάτων θα είναι τα προσόντα, που μπορούν να αποκτηθούν, να αναγνωριστούν και να πιστοποιηθούν, ανεξάρτητα από ιδρύματα εκπαίδευσης και κατάρτισης. Τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα την εξομοίωση της εκπαίδευσης με κάθε έμπορο της γνώσης, την αναγνώρισή του ως φορέα “εκπαίδευσης” με κρατική σφραγίδα, αλλά και την απαλλαγή του κράτους από την υποχρέωσή του να παρέχει εκπαίδευση. Με λίγα λόγια, η εκπαίδευση διαλύεται και δεν είναι πια εκπαίδευση, αφού τα πτυχία εντάσσονται στο ίδιο «πλαίσιο» προσόντων με κάθε είδους επιχειρηματική δραστηριότητα.

Συνοψίζοντας τα παραπάνω όσον αφορα τα ECTS, συγκρουόμαστε με την καθολική χρήση τους. Τα ECTS αποτέλεσαν πανευρωπαϊκά το εργαλείο με το οποίο η ΕΕ αναδιάρθρωσε την λειτουργία των πανεπιστημίων, καταβαραθρώνoντας φοιτητικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Μέσω της αντιστοίχισης - παράλογης ποσοτικοποίησης των μαθημάτων σε ECTS έγινε η διάσπαση των ενιαίων πενταετών πτυχίων, σε δύο κύκλους σπουδών (3+2 ή 4+1, δηλαδή bachelor και master). Τα περισσότερα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια προσφέρουν ξεχωριστό 2ο κύκλο σπουδών (master) δηλαδή τα τελευταία 2 χρόνια μέσω εξεταστικού φιλτραρίσματος στον πρώτο κύκλο και διδάκτρων). Ταυτόχρονα τα ECTS προωθούν τον ατομικό φάκελο προσόντων που βαθμιαία αντικαθιστά το ενιαίο πτυχίο. Το τμήμα μας ανέφερε ότι δεν υπάρχει διάθεση προς αυτή την κατεύθυνση. Παρ’ όλ’ αυτά εμείς γνωρίζοντας την “εμπειρία” ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, προβληματιζόμαστε γιατί το τμήμα επιδιώκει την εμπέδωση του συστήματος ECTS από τους φοιτητές, με την άμεση συσχέτισή τους με τη δήλωση μαθημάτων τομέα. Μάλιστα, όταν σε συνεδρίαση του τμήματος αναφέραμε ότι είναι προς ψήφιση νομοσχέδιο του υπουργείου παιδείας το οποίο αλλάζει το σύστημα απονομής πτυχίου από ελληνικό ΑΕΙ καθιερώνοντας για το σκοπό αυτό τις διδακτικές μονάδες αντί των μονάδων ECTS (χωρίς αυτή η συγκεκριμένη αλλαγή να αγγίζει/μεταβάλλει καθόλου γενικά το σύστημα ECTS, στους υπόλοιπους σκοπούς που επιτελεί), το τμήμα δήλωσε άγνοια. Μα καλά, κάθε πότε ενημερώνονται για τις εξελίξεις στην παιδεία τα μέλη ΔΕΠ του ΤΗΜΜΥ, τα οποία επέμεναν ότι δε γνωρίζουν τίποτα τέτοιο; Κι αν για δικούς τους λόγους δεν ενημερώνονται, θεωρούμε ντροπή να μας σνομπάρουν με τέτοιο τρόπο, όταν τους θέτουμε μια ακόμη πτυχή, πάνω στο πολύ σοβαρό ζήτημα των ECTS τα οποία δε μας εξηγούν για ποιό λόγο καίγονται να εφαρμόσουν, εμπλέκοντάς τα παντού.

Ευρεία εποπτεία του γνωστικού αντικειμένου:

Επιθυμούμε το πρόγραμμα σπουδών μαζί με το κατάλληλο περιεχόμενο των μαθημάτων, να μας παρέχει μια σφαιρική και συνολική αντίληψη για το αντικείμενο του ηλεκτρολόγου μηχανικού και μηχανικού υπολογιστών. Γιατί; Για να μην είμαστε αναλώσιμοι μηχανικοί κι άρα εύκολοι στόχοι προς εκμετάλλευση στις ανάγκες τις αγοράς. Η Ε.Ε., μέσω της συνθήκης της Μπολόνια, προωθεί πανευρωπαϊκά ένα σχέδιο προγραμμάτων σπουδών που δε θα παρέχουν συνολικό υπόβαθρο μηχανικού αλλά θα είναι στοχευμένα στις εκάστοτε ιδιαίτερες ανάγκες της αγοράς ανά την περίοδο. Θα έχουμε δηλαδή ευέλικτα κι ευμετάβλητα προγράμματα σπουδών που θα προσαρμόζονται άμεσα στους εργαζόμενους που θα έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις ανά την περίοδο. Αυτό μπορεί να έχει είτε την έκφανση της υπερεξειδίκευσης σε ένα πολύ συγκεκριμένο κομμάτι από την προπτυχιακή κιόλας εκπαίδευση, είτε αυτή των πολλών σκόρπιων κι επιφανειακών γνώσεων. Και τα δυο, ταυτίζονται στο ότι ο απόφοιτος δεν έχει κανένα συνολικό υπόβαθρο αντίληψης. Φυσικά αυτή η διαδικασία δε θα προωθείται κατ’ επιλογή του φοιτητή, αλλά κατ’ απαίτηση του επιχειρηματικού κόσμου μέσω της προσαρμογής των προγραμμάτων σπουδών στις εκάστοτε αγοραίες ανάγκες. Στο παραπάνω σκεπτικό, ν’ αναδείξουμε ότι επειδή οι ανάγκες αγοράς-επιχειρήσεων είναι ευμετάβλητες, παρατηρείται το φαινόμενο αξιοποίησης των εξειδικευμένων μηχανικών όσο αυτοί είναι χρήσιμοι. Όταν αυτό πάψει να ισχύει, τότε θα μπορούν να δοκιμάσουν την τύχη τους κάπου αλλού, πληρώνοντας οι ίδιοι την (επανα)κατάρτισή τους. Αυτήν την τάση, ως φοιτητικό κίνημα και μέσω των συλλόγων, την μπλοκάρουμε εδώ και χρόνια όσο μπορούμε, απαιτώντας προγράμματα σπουδών που θα παρέχουν ολοκληρωμένη γνώση.

Τα επόμενο ραντεβού σχετικά με το ΝΠΣ, είναι η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών την Πέμπτη 28 Μάη στις 13:00 στην αίθουσα 5, καθώς και η συνεδρίαση της ΓΣ τμήματος ΗΜΜΥ όπου θα συζητηθεί το ΝΠΣ, την Πέμπτη 4 Ιούνη, το πρωί (η ώρα θα γίνει γνωστή αργότερα). Είναι κρίσιμο να παρευρεθεί ο κόσμος του συλλόγου εκεί μαζικά, για να ξαναθέσει τα αιτήματά του στο τμήμα και να απαιτήσει την ικανοποίησή τους, πέρα απο διάφορα περίεργα “κόλπα” του τμήματος, είτε αυτά είναι η περιορισμένη δυνατότητα των φοιτητών να παίρνουν το λόγο και να θέτουν τα ζητήματα που τους προβληματίζουν, είτε είναι διαδικασίες fast track, όπου τα μέλη ΔΕΠ ψηφίζουν ακαριαία κάτι που ούτε καν οι ίδιοι δεν έχουν καταλάβει τι είναι. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ το τμήμα έχει παραδεχτεί ότι το ΝΠΣ δε γίνεται να εφαρμοστεί από την ερχόμενη χρονιά, βιάζεται να το περάσει ολόκληρο κατευθείαν και με συνοπτικές διαδικασίες, είτε κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει καν τις διατυπώσεις των αιτημάτων μας, είτε αγνοώντας τα. Για όλα τα παραπάνω λοιπόν, αλλά και για ό,τι επιπλέον θεωρεί ο καθένας μας σημαντικό για το ΝΠΣ, πρέπει να παρευρεθούμε μαζικά στη συνεδρίαση του τμήματος και να πάρουμε το λόγο όσες φορές χρειαστεί, ώστε να θέσουμε τους προβληματισμούς μας και τις απαιτήσεις μας. Η επιτυχία ενός προγράμματος σπουδών, θα κριθεί πάνω στους ίδιους τους φοιτητές. Ας μην είμαστε απόντες λοιπόν από μια διαδικασία που θα επικαθορίσει τις σπουδές, τα πτυχία και το μέλλον των φοιτητών του τμήματος ΗΜΜΥ.

ΑΡ.ΑΓ.Ε.-ΕΑΑΚ

*Τα αρχεία του ΝΠΣ, μπορεί να τα βρει κανείς στα παρακάτω λινκ:

tinyurl.com/nheelzj και tinyurl.com/o8b4j8k