Ένα
χρόνο μετά τις προηγούμενες φοιτητικές
εκλογές και την πρωτιά του ΦΟΙΜΗ στον
σύλλογο φοιτητών Ηλ - Μηχ, θεωρούμε ότι
αξίζει να αναφερθούν τα έργα και οι
ημέρες “δράσης” του στον σύλλογό μας.
Να υπενθυμίσουμε ότι άρχικα πλάσαρε
την “βιτρίνα” του “ανεξάρτητου” και
του “καινούριου” σχήματος “από φοιτητές
για φοιτητές”. Στάση η οποία εξ αρχής
μας υποψίασε ως υποκριτική, γνωρίζοντας
πόσο εύκολα το «ανεξάρτητο» και «χωρίς
ιδεολογία» μπορεί να είναι απλά το
όμορφο περιτύλιγμα μιας τυπικής
νεοφιλελεύθερης και δεξιάς αντίληψης.
Παρ’ όλ’ αυτά καθένας είναι καλό να
κρίνεται από τις πράξεις του κι όχι από
τις υποψίες των άλλων γι’ αυτόν, γι’
αυτό συνειδητά αποφασίσαμε πέρσι να
μην βγάλουμε κάποιο κείμενο κριτικής.
Οι
πρώτοι 2 μήνες του φετινού έτους – γιατί
τόσο κράτησε η ενασχόληση τους με τα
κοινά του συλλόγου – ξεπέρασαν κάθε
φαντασία μας. Με αυτό το κείμενο σκοπεύουμε
να αναδειχτεί η κοροϊδία σε όλο το εύρος
της, όχι για να κουνήσουμε το δάχτυλο
σε όσους τσιμπήσαν, αλλά για να
κοινοποιήσουμε σε όλο το σύλλογο μια
πραγματική εικόνα που βασίζεται σε
γεγονότα πλέον κι όχι σε υποψίες. Ας
σπάσουμε λοιπόν αυτή τη “βιτρίνα”.
Με
την σύσταση του νέου Διοικητικού
Συμβουλίου (ΔΣ) του συλλόγου και την
απόκτηση τριών (στους 9) αντιπροσώπων
από το ΦΟΙΜΗ, η ΔΑΠ επέλεξε να ξαναθέσει
προς ψήφιση στο νέο ΔΣ κάποιες
προτάσεις της. Ήταν οι 9 παράγραφοι που
συμπύκνωνουν βασικές θέσεις της ΔΑΠ
για την εναρμόνιση των συλλόγων με την
χυδαία πολιτική του υπουργείου (σύνταξη
των νέων οργανισμών που προωθούν
διαγραφές κλπ). Οι προτάσεις αυτές είχαν
ξανακατατεθεί περίπου 2 βδομάδες πριν,
στο παλιό ΔΣ πριν την εμφάνιση του ΦΟΙΜΗ,
και είχαν καταψηφιστεί, ενώ λίγες μέρες
αργότερα ορισμένες εξ αυτών βρέθηκαν
ανάμεσα στις προεκλογικές “θεσεις”
του κατά τ’ άλλα ανεξάρτητου ΦΟΙΜΗ. Η
απόφαση της ΔΑΠ δεν είναι τυχαία, καθώς
ήθελε να σφυγμομετρήσει τις δυνατότητες
διαμόρφωσης μιας υποχθόνιας πλειοψηφίας
στο ΔΣ (3 ΦΟΙΜΗ + 2 ΔΑΠ = 5 από τις 9 έδρες).
Από τα 9 ψηφίσματα της ΔΑΠ, που μας
καλούσαν να στηρίξουμε τις αποφάσεις
του υπουργείου (σύνταξη οργανισμών
σύμφωνα με τις επιταγές Μπολόνια – ΕΕ),
το ΦΟΙΜΗ ψήφισε υπέρ των περισσότερων
προτάσεων, τοποθετήθηκε γραπτά μόνο
για μία απ αυτές και ειπώθηκε ότι τις
υπόλοιπες προτάσεις δεν τις ψηφίζει
γιατί σκοπεύει να τις κατεβάσει το ίδιο
μελλοντικά πιο εμπλουτισμένες. Από αυτή
τη διαδικασία για εμάς ξεκαθαρίστηκε
ο χαρακτήρας του ΦΟΙΜΗ, που είτε συνειδητά
είτε από άγνοια, σιγόνταρε ή σιωπηρά
συμφωνούσε με τις κυβερνητικές προτάσεις
της ΔΑΠ, λίγες μόλις μέρες μετά τις
εκλογές.
Ακόμα
κι όταν τον Ιούνη του 2014 ο πρόεδρος του
ΔΣ (μέλος του ΦΟΙΜΗ) ήταν δεσμευμένος
από την απόφαση του ΔΣ του συλλόγου που
απαιτούσε την παράταση της εξεταστικής
του τμήματος Μηχανολόγων σε 4 βδομάδες
από 3, στη συνάντηση με τον πρόεδρο του
τμήματος Μηχανολόγων με την πρώτη
ευκαιρία καταπάτησε την απόφαση που ο
ίδιος ψήφισε και πέταξε την πρόταση για
εξετάσεις τα Σαββατοκύριακα, μπαίνοντας
στη λογική παζαρέματος. Η πρόταση που
είχε αποφασιστεί από το ΔΣ, προέβλεπε
ότι οι φοιτητές θα συζητάν το προσχέδιο
του προγράμματος εξεταστικής και το ΔΣ
θα είναι αρμόδιο για την κατάθεση της
απάντησής τους στο τμήμα. Προφανώς το
πνεύμα αυτής της απόφασης επεδίωκε την
συζήτηση σε συλλογικές διαδικασίες και
όχι σε ιντερνετικά πηγαδάκια. Ωστόσο,
εν όψει της ερχόμενης εξεταστικής του
Ιούνη 2015, αυτό που έκανε ο νέος πρόεδρος
του ΔΣ (κι αυτός μέλος του ΦΟΙΜΗ) είναι
ότι αφού προετοίμασε ο ίδιος μαζί με το
τμήμα το πρόγραμμα της εξεταστικής, το
κοινοποίησε διαδικτυακά, με την προτροπή
για σχόλια και παρατηρήσεις αν και
εφόσον υπάρχει σοβαρός λόγος, αντί να
ζητήσει την έγκριση του συλλόγου
φοιτητών.
· 1o
ΔΣ, 27/8/2014:
Φτάνουμε
στην αρχή του φετινού εκπαιδευτικού
έτους (Αύγουστος) για να πάρουμε άλλο
ένα αποστομωτικό δείγμα της “πολιτική”
στάσης του ΦΟΙΜΗ. Εν αναμονή των πρώτων
διαγραφών και της σύστασης των νέων
οραγανισμών λειτουργίας των ιδρυμάτων,
καλείται ΔΣ όπου κατατίθενται αντίστοιχα
ψηφίσματα. Το ΦΟΙΜΗ ψηφίζει λευκό (!!)
στο ψήφισμα που καταγγέλει τις διαγραφές,
με την αιτιολόγηση ότι θέλουν χρόνο για
να το συζητήσουν. Σε προσωπική συνομιλία
που τους λέμε ότι είναι ξεφτίλα να
δηλώνουν ότι δεν πρόλαβαν να συζητήσουν
και δεν έχουν άποψη για ένα τόσο σημαντικό
ζήτημα που αναμένεται τις επόμενες
μέρες, ο εκπρόσωπός τους απαντά ότι «εγώ
προσωπικά είμαι υπέρ των διαγραφών,
αλλά σαν ΦΟΙΜΗ δεν έχουμε ολοκληρωμένη
άποψη».
· 2ο
ΔΣ, 14/9/2014:
Στο
δεύτερο ΔΣ που έγινε λίγες μέρες μετά
(14 Σεπτέμβρη), μας αφήνουν άφωνους.
Καταψηφίζουν ψήφισμα του ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ
που καλεί σε πορεία ένα χρόνο μετά τη
δολοφονία του Παύλου Φύσσα από φασίστες,
με ξεδιάντροπη γραπτή αιτιολόγηση «πως
η δημοσιότητα που δίνεται από τις
αντιφασιστικές πορείες στις φασιστικές
δράσεις, οδηγεί στη “δημιουργία
στρατοπέδων” και φέρνει τα αντίστροφα
από τα επιθυμητά αποτελέσματα» ενώ
προφορικά ο εκπρόσωπός τους αναφέρει
«ότι οι αντιφασίστες διαδηλωτές με τις
πορείες τους ευθύνονται για την άνοδο
των ποσοστών της Χρυσής Αυγής». Κατεβάζουν
δικό τους αντιπαραθετικό ψήφισμα που
καταδικάζει τις φασιστικές πρακτικές,
αλλά δεν καλεί σε καμία κινητοποίηση.
· 3ο
ΔΣ, 1/10/2014
Εκείνη
η συνεδρίαση του ΔΣ αφορούσε την δίκη
ενός δασκάλου που διαδήλωσε ενάντια
στον γερμανό υφυπουργό εργασίας κι
ευρωπαίο επίτροπο Γ. Φούχτελ κατά την
έλευσή του στη Θεσσαλονίκη, και κατέληξε
να συλληφθεί στην αυλή του σχολείου του
και να δικαστεί γι'αυτό. Αφού πρώτα
αρνήθηκαν να δείξουν την αλληλεγγύη
τους και να πάρουν θέση υπέρ της αθώωσής
του (ενώ είχε ήδη αθωωθεί πρωτόδικα και
έγινε έφεση από εισαγγελέα), προτείνουν
ένα δικό τους χυδαίο ψήφισμα. Το ψήφισμα
αυτό έλεγε ξεκάθαρα ότι είναι απαραίτητο
ο Φούχτελ να επεμβαίνει στα εσωτερικά
της χώρας, επειδή η πολιτική ηγεσία της
είναι ανάπηρη (sic) να
συλλέξει στοιχεία ώστε να ξεπουλήσει
- ιδιωτικοποιήσει από μόνη της την
δημόσια περιουσία και χρειάζεται την
μεσολάβηση ξένων επιτρόπων. Φυσικά το
ψήφισμα δεν έπαιρνε στάση για την δίκη,
επειδή «δεν ήταν παρόντες για να ξέρουν
τι έγινε» (το ίδιο ακριβώς επιχείρημα
που πουλάει η ΔΑΠ εδώ και τόσα χρόνια
σε τέτοιες περιπτώσεις). Στο ίδιο ΔΣ
καταψηφίζουν ψήφισμα ενάντια στη δίωξη
μέλους του δικτύου Σπάρτακος το οποίο
αποκάλυψε τις απαράδεκτες συνθήκες που
επικρατούσαν σε μονάδα νεοσύλλεκτων
φαντάρων.
· Γενικές
Συνελεύσεις, 8/10 και 15/10/2014
Φτάνουμε
στις δύο γενικές συνελεύσεις του
συλλόγου, όπου όντας πιο άμεσες και
ζωντανές πολιτικές διαδικασίες, τα
συμπεράσματα εξάγονται αθρώα. Μια
σύντομη περιγραφή για όσους δεν ήταν
παρόντες.
Ο
ομιλητής τους τοποθετείται υπέρ των
διαγραφών ως όριο φοίτησης, διότι κρατάει
τους φοιτητές σε μια εγρήγορση και τους
βοηθάει να τελειώνουν πιο γρήγορα τις
σπουδές τους. Παρ’ όλ’ αυτά θα επιθυμούσε
μια ευνοϊκότερη διάταξη γι’ αυτούς που
βρίσκονται τώρα υπό διαγραφή, η οποία
θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω του
διαλόγου του συλλόγου μας με την
πρυτανεία. Σε ερώτηση, πως το πιστεύει
αυτό αφού ο νέος πρύτανης Π. Μήτκας είναι
ξεκάθαρα υπέρ των διαγραφών, απαντά ότι
«γνωρίζει από προσωπικές κουβέντες με
τον πρύτανη ότι θα μπορούσε να υπάρξει
μια συναινετική λύση, αρκεί να περάσουν
οι νέοι οργανισμοί λειτουργίας».
Τους εξηγούμε ότι αυτό δεν έχει καμία
επαφή με την πραγματικότητα. Αυτό
που κάνουν οι οργανισμοί είναι να
παγιώνουν-θεσμοθετούν για πάντα στα
ιδρύματα όχι έναν, αλλα τρείς τρόπους
για διαγραφές φοιτητών (όριο φοίτησης,
όριο αποτυχίας, διαγραφή ως κύρωση
πειθαρχικής δίωξης)! Οι οργανισμοί,
εκτός από το εργαλείο για τις διαγραφές,
εμπεριέχουν και μια σειρά αντιεκπαιδευτικών
μέτρων, όπως η δυνατότητα θέσπισης 3ετών
πτυχίων (με 180ECTS, ναι, τις
μονάδες των οποίων το ΦΟΙΜΗ ζητούσε την
ορθή χρησιμοποίηση), η επιχειρηματικοποίηση
του πανεπιστημίου και η επιβολή διδάκτρων.
Απαντούν ότι δεν γνώριζαν κάτι τέτοιο.
Κι ενώ νομίζαμε ότι η πολιτκή κατρακύλα
τελείωσε, στην ίδια ΓΣ κατεβάζουν ένα
ψήφισμα στο οποίο στηρίζουν την διεξαγωγή
συνέλευσης 1 φορά ανά 8 εβδομάδες. Κοινώς
μια φορά τους δύο μήνες. Το ανεξάρτητο
σχήμα που προεκλογικά πουλούσε ότι «θα
φέρει νέο αέρα στις συλλογικές διαδικασίες,
ξεριζώνοντας τη σαπίλα που τις διακατέχει
μέχρι τώρα» προτείνει μια συλλογική
διαδικασία ανά δίμηνο κι όλα τα υπόλοιπα
ζητήματα θα τα αναλαμβάνει το ΔΣ. Οι
προτάσεις τους καταψηφίζονται συνολικά
από την συνέλευση.
Και
μετά; Δεν υπάρχει μετά. Μετά τις δύο
αυτές γενικές συνελεύσεις που έγιναν
το πρώτο δεκαπενθήμερο του Οκτώβρη, το
ΦΟΙΜΗ εξαφανίζεται δια παντός. Όχι μόνο
αδιαφορούσαν για τις γενικές συνελεύσεις,
αλλά ήταν απόντες από οποιαδήποτε
διαδικασία. Ακόμα κι η συμμετοχή τους
στο ΔΣ εξανεμίστηκε, κι ας το θεωρούσαν
ένα όργανο που αναλαμβάνει τη λύση των
προβλημάτων των φοιτητών. Αναγκαστήκαμε
σαν ΑΡΑΓΕ-ΕΑΑΚ να πάρουμε την επιλογή
να καλούμε τις Γενικές Συνελεύσεις με
τη συλλογή των απαιτούμενων υπογραφών
από τους ίδιους τους φοιτητές, αφού
πλέον το ΔΣ (με πλειοψηφία ή/και απουσία
ΔΑΠ-ΦΟΙΜΗ) δεν είχε τη δυνατότητα να
αποφασίζει ούτε καν τη διεξαγωγή ΓΣ.
Συμπέρασμα.
Το ΦΟΙΜΗ δικαίωσε με τον χειρότερο τρόπο
τις καχυποψίες που είχαμε από την πρώτη
μέρα που είδαμε τη λογική του, τις
αντιλήψεις του, τις «περίπου» θέσεις
του και συνολικά τον τρόπο με τον οποίον
απευθύνθηκε. Είναι αλήθεια ότι η δράση
του – και η «μη δράση» του – μέσα στη
χρονιά, ξεπέρασε αυτό που φανταζόμασταν.
Φανταζόμασταν ένα σχήμα που θα προωθεί
τον απολιτίκ λόγο, θα αδιαφορεί για
όποιο ζήτημα δεν θεωρεί αμιγώς φοιτητικό
και θα εκφράσει μια χαλαρή στάση υπέρ
πτυχών της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης
και της επιχειρηματικοποίησης του
πανεπιστημίου. Τελικά είδαμε ένα εκφραστή
αμιγώς δεξιών και φιλελεύθερων αντιλήψεων.
Μια πολιτική άποψη που όταν υπήρχε
ταυτίστηκε με την αντίληψη που προωθεί
η ΔΑΠ, απλά ήταν κεντημένη με το μανδύα
της «ανεξαρτησίας». Βαθιά συντηρητικές
τοποθετήσεις για τις πορείες και τους
συλλογικούς αγώνες που ευθύνονται για
το φασισμό. Υπεράσπιση του ατομικού
δρόμου, του φοιτητή που πρέπει ν’
ασχολείται μόνο με τις σπουδές και να
μην τον νοιάζουν «όλα τα υπόλοιπα». Στις
ΓΣ, οι δράσεις που πρότεινε σε όλους το
ΦΟΙΜΗ, είχαν όλες τους ένα κοινό
χαρακτηριστικό: ότι η μαζικότητα δεν
αποτελεί αναγκαίο όρο για τίποτα, αλλά
μπορούν να τις υλοποιήσουν με προσωπικούς
χειρισμούς οι 9 πεφωτισμένοι αντιπρόσωποι
του ΔΣ, οι οποίοι «ψηφίστηκαν γι’ αυτό
το λόγο» όπως μας έλεγαν επανειλημμένα.
Έφτασε ο σύλλογος μας, που αν μη τι άλλο,
παρά τα όποια προβλήματα του, διαθέτει
μια ιστορία αγώνων και υπεράσπισης των
δικαιωμάτων του φοιτητή απέναντι σε
πρυτανείες, υπουργεία, μεγαλοκαθηγητές,
να είναι υπέρ της εκπαιδευτικής
αναδιάρθρωσης, του νόμου Διαμαντοπούλου,
του ξεπουλήματος σε επιχειρήσεις και
όλα όσα ως φοιτητικό κίνημα παλεύουμε
τόσα χρόνια. Αν έπαιρνε κάποιος ένα
μεμονωμένο στιγμιότυπο του συλλόγου
μας μετά τα πρώτα τρία ΔΣ, θα νόμιζε ότι
είναι ένας από τους πιο συντηρητικούς
συλλόγους στην Ελλάδα, καθώς είχαν
ψηφιστεί αντιλήψεις που υπάρχουν μόνο
σε λίγους «γαλάζιους» συλλόγους ανα
την Ελλάδα, που κάνει απόλυτο κουμάντο
η ΔΑΠ. Κι όλα αυτά επειδή δημιουργήθηκε
μια περίεργη πλειοψηφία 3 ΦΟΙΜΗ+2 ΔΑΠ
στο ΔΣ. Ευτυχώς που ήρθαν οι γενικές
συνελεύσεις να αναιρέσουν τα παραπάνω
και να διατηρήσουν το σύλλογο στην
αγωνιστική και ριζοσπαστική τροχιά που
έχει όλα αυτά τα χρόνια.
Για
να κλείνουμε, να πούμε οτι δεν χαρίζουμε
πουθενά τη λέξη “ανεξαρτησία”. Πόσο
μάλλον σε ρεύματα που προωθούνται απο
τα ΜΜΕ, τους μεγαλοκαθηγητές, την κυρίαρχη
πολιτική στάση των “πολιτισμένων”
κρατών για αποστροφή απο τα κοινά (με
βερμπαλισμούς για “καλύτερο”
πανεπιστήμιο, χωρίς αριστερούς – λέμε
εμείς τώρα – και κυρίως χωρίς συλλογικές
διεκδικήσεις). Για εμάς, η ανεξαρτησία
ορίζεται ως ανεξαρτησία από τις
(οικονομικές ή προσωπικές) επιδιώξεις
και συμφέροντα ατόμων, πρυτάνεων,
καθηγητών και υπουργείων. Δεν ασχολούμαστε
με το φοιτητικό συνδικαλισμό για να
βάζουμε στα βιογραφικά μας στο LinkedIn οτι
διατελέσαμε πρόεδροι του Συλλόγου
Φοιτητών Ηλεκτρολόγων – Μηχανολόγων
Μηχανικών (ναι το είδαμε και αυτό από
τον πρώην πρόεδρο του ΔΣ και μέλος του
ΦΟΙΜΗ), ούτε για να βελτιώσουμε το
βιογραφικό μας για να κάνουμε καριέρα
(όπως αντιλαμβάνονται τα πράγματα οι
γλοιώδεις ΔΑΠίτες), αλλά για να βρούμε
έναν συλλογικό δρόμο να υπερασπιστούμε
τις ανάγκες μας. Γι' αυτό τον λόγο
επιβεβαιώνεται η άποψη του ΑΡΑΓΕ-ΕΑΑΚ
ότι στα ΔΣ αυτό που έχει κάποιο νόημα
(ελάχιστο λόγω της φύσης του οργάνου)
είναι η τοποθέτηση - έκφραση αντιλήψεων
και όχι η προσωπική ανέλιξη καρεκλοκένταυρων
που θεωρούν προσόν στο βιογραφικό τος
το ξεφτίλισμα του διεκδικητικού
φοιτητικού συνδικαλισμού, τη στιγμή
που ο μαχητικός συνδικαλισμός στοχοποιείται
ακατάσχετα από τις αυταρχικές πρυτανείες
και τους έτερους καρεκλοκένταυρους των
Συμβουλίων Ιδρύματος.
Να
παραθέσουμε και δύο μεμονωμένα γεγονότα,
αντιπροσωπευτικά των αντιλήψεων του
ΦΟΙΜΗ. Μιας που θίξαμε τα Συμβούλια
Ιδρύματος, δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε
με αηδία στο στόμα πως μέλος του ΦΟΙΜΗ
υπέγραψε σε ηλεκτρονική ψηφοφορία κατά
της κατάργησής των ΣΙ, υποστηρίζοντας
με πάθος το νόμο Διαμαντοπούλου και το
καθηγητικό μπλοκ που επωφελείται απο
αυτόν. Το δεύτερο είναι ο νυν πρύτανης
Π. Μήτκας να εκθειάζει το ΦΟΙΜΗ και την
πρωτιά τους στις φοιτητικές εκλογές σε
ανοιχτή εκδήλωση στο Πολυτεχνείο, όπου
παρουσίαζε τις θέσεις του ως υποψήφιος
πρύτανης. Αφού πρώτα ορθά επαίνεσε την
άψογη διοργάνωση του ΣΦΗΜΜΥ 7 από απλούς
φοιτητές της σχολής σε κουβέντα σε σχέση
με το ζωντανό πανεπιστήμιο, μετά, θέλοντας
να πάει στο πολιτικό, έκανε την λαθροχειρία
να παρουσιάσει την Οργανωτική Επιτροπή
του ΣΦΗΜΜΥ 7 ως τους φοιτητές που έπειτα
φτιάξαν το ΦΟΙΜΗ και βγήκαν πρώτοι. Με
αυτό τον τρόπο παραβίασε οποιονδήποτε
κώδικα δεοντολογίας, εφόσον χρησιμοποίησε
την δουλειά της ΟΕ του ΣΦΗΜΜΥ 7 για να
προσδώσει κύρος σε μία “πολιτική”
γκρούπα την οποία χαρακτηρίζει προέκταση
του εαυτού του.
Στο
σταυροδρόμι που ανοίγεται μπροστά μας,
παίρνουμε τους αγώνες και τις ζωές μας
στα χέρια μας. Δεν περιμένουμε κανέναν
πεφωτισμένο εκπρόσωπο ούτε να αναδείξει
ούτε να λύσει τα προβλήματά μας, γιατί
όπως έχουμε πεί πολλές φορές “στα
συλλογικά προβλήματα δε χωρούν ατομικές
λύσεις”. Οι εκλογές αποτελούν μία
σφυγμομέτρηση της διάθεσης των φοιτητών
για μία μόνο μέρα. Ακόμα και μία μέρα
μετά τις εκλογές μπορεί οποιοσδήποτε
να αλλάξει γνώμη σχετικά με τα δεδομένα
και τις καταστάσεις εντός του συλλόγου
και του πανεπιστημίου. Επομένως θα
αυτοακυρωνόταν μια προσπάθεια ειλικρινούς
νοηματοδότησής τους, εάν δεν βρισκόταν
στον πυρήνα της λογικής της το άγχος να
δίνεται μόνιμα με κάθε τρόπο ο λόγος
στους φοιτητές σε γενικές συνελεύσεις
ώστε να πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους.
Δεν θα μπορούσε να χωρέσει μέσα στις
φοιτητικές εκλογές η έκφραση της ανάγκης
και του αγώνα των φοιτητών για ένα άλλο
πανεπιστήμιο και μία άλλη παιδεία, όμως
περνάει μέσα και απο αυτές η μαζικοποίηση
του Συλλόγου. Για εμάς κύριο ζήτημα
είναι η σφυγμομέτρηση της διάθεσης των
φοιτητών να διεκδικήσουν την παιδεία
και την ζωή που δικαιούνται. Για αυτό
τον λόγο στήριξη στο ΑΡΑΓΕ – ΕΑΑΚ
σημαίνει εναντίωση σε όποιον βλέπει
τους φοιτητές ως ένα κοπάδι ψηφοφόρων
(όπως και το ΦΟΙΜΗ), σημαίνει στήριξη
στους αγώνες του σήμερα και του αύριο.
ΑΡ.ΑΓ.Ε.-ΕΑΑΚ
σε Ηλεκτρολόγους-Μηχανολόγους ΑΠΘ
ΥΓ
1:
Λόγω
της απουσίας του από τα κοινά για
περισσότερο από οκτώ μήνες δεν γνωρίζουμε
αν το ΦΟΙΜΗ θα συμμετέχει στις φετινές
φοιτητικές εκλογές. Αν και πρόβλεψή μας
είναι ότι θα το κάνουν γιατί γι’ αυτούς
πιο πολύ μετράνε οι εκλογές παρά η
παρουσία όλο το χρόνο. Όπως και να έχει,
το κείμενο οφείλαμε να το γράψουμε για
να περιγράψουμε τη δράση τους όλο αυτό
το χρόνο, άσχετα με το ποια στάση θα
έχουν στις εκλογές.
ΥΓ
2:
Για
όποιον αμφισβητεί την εγκυρότητα των
περιγραφών μας, παραθέτουμε τα αντίστοιχα
ψηφίσματα. Τα προσωπικά σχόλια μελών
του ΦΟΙΜΗ μεταφέρονται όπως ακριβώς
ειπώθηκαν. Το ΦΟΙΜΗ μας έχει δώσει ήδη
αρκετά πατήματα για κριτική, δεν θα
είχαμε καμία ανάγκη να προσθέσουμε
ψευδείς
ιστορίες.https://www.dropbox.com/sh/pzowqln4plzg8mw/AABa_E5w5OGS-I_tU4JPQmrCa?dl=0
