Την Τρίτη 3/11 στο μάθημα
ασκήσεων της Ηλεκτρονικής 1 συνέβη το εξής περιστατικό: Η κυρία Χ. Καδή
φαίνεται να μην σηκώνει και πολλά πολλά. Έτσι, όταν φοιτητές έκαναν κάποιες ερωτήσεις
σχετικές με το μάθημα που πιθανόν να μπορούσαν να απαντηθούν με ένα απλό «ναι ή
όχι», η κ. Καδή επέλεξε να τους ειρωνευτεί και να τους υποτιμήσει με χυδαίο
τρόπο. Φράσεις όπως « κάνω μάθημα για το μέσο όρο και όχι για κατώτερους
φοιτητές» ή «αυτές οι ερωτήσεις είναι χαζές» και ένα συνολικό στυλ τέτοιου
τύπου καταδεικνύουν το τι ακριβώς διαδραματίστηκε. Στη συνέχεια όταν ένας
συμφοιτητής μας τόλμησε να αμφισβητήσει τον τρόπο συμπεριφοράς της τότε αντιμετωπίστηκε με τη φράση « μη μου
απαντάς συνδικαλιστικά» και τελικά τον απέβαλε από την αίθουσα.
Αρχικά για εμάς είναι απαράδεκτος
ο διαχωρισμός μεταξύ ανώτερων και κατώτερων φοιτητών. Θεωρούμε ότι κάθε φοιτητής
πρέπει να μπορεί ανάλογα με τις δυνατότητες του να κατακτήσει όσο το δυνατόν
συνολικότερη εποπτεία επι του αντικειμένου ακόμη και αν αυτό σημαίνει «χαζές
ερωτήσεις». Δεν ανεχόμαστε κανέναν
διαχωρισμό που βασίζεται στο πακέτο γνώσεων που έχει ο καθένας/ καθεμιά μας και
δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε κανέναν να υποβαθμίσει κάποιον/κάποια με αυτό
τον τρόπο. Σήμερα που οι αντικειμενικοί λόγοι δυσκολίας διεκπεραίωσης των
σπουδών μας είναι τόσοι πολλοί κάθε καθηγητής πρέπει να έχει την υποχρέωση να
παίρνει υπόψιν απορίες και ζητήματα που θίγονται αποσκοπώντας στην όσο το
δυνατόν καλύτερη κάλυψη των αναγκών μας.
Χρέος μας ως νέοι
επιστήμονες η αμφισβήτηση κάθε αυθεντίας
Θεωρούμε ότι οτιδήποτε υπάρχει γύρω μας, οποιοσδήποτε έχει
σχέση (μικρής ή μεγάλης) εξουσίας πάνω μας πρέπει να στήνεται στην έδρα του
λογικού και να δικάζεται. Η διαλεκτική σκέψη, η επιστημονική προσέγγιση
οποιασδήποτε εξουσίας είναι για μας απαραίτητη διαδικασία αντιμετώπισης της
πραγματικότητας. Έτσι, η ξεκάθαρη εξουσία του καθηγητή προς τους φοιτητές για
μας τίθεται υπό αμφισβήτηση. Το γεγονός για παράδειγμα ότι η εν λόγω η καθηγήτρια
ενδεχομένως έχει καλύτερη επιστημονική κατάρτιση στο μάθημα της σε σχέση με
τους πιο πολλούς από εμάς δεν της δίνει το δικαίωμα να συμπεριφέρεται ως
ανώτερη προς κατώτερους, να αποβάλλει από την τάξη κ.ο.κ.
Συνολικότερα, το σημερινό
μοντέλο εκπαίδευσης όπου ο καθηγητής αυθεντία βρίσκεται στο έδρανο και ο
φοιτητής είναι παθητικός αποδέκτης μας βρίσκει ενάντια. Η διαδικασία κατάκτησης
της γνώσης και της μόρφωσης θα έπρεπε να είναι διαφορετική . Διαδικασίες όπως τα
δεσμευτικά αναλυτικά προγράμματα, η αυθεντία του καθηγητή, ο μονόλογος, ο
παπαγαλισμός, η εξετασιομανία, η πειθάρχηση, ο πειθαναγκασμός, η μοναδικότητά
του ενός συγγράμματος, φυλακή της βαθμολογίας και τόσες άλλες δεν μπορεί να
έχουν σχέση με την παιδεία. Κι όμως σήμερα αυτή είναι η κανονικότητα. Μια
κανονικότητα που δε λαμβάνει υπ’ όψιν διαφορετικές σκέψεις, αναλύσεις και
κυρίως δυνατότητες της κάθε προσωπικότητας.
Μη σηκώνεις
κεφάλι, τι είσαι συνδικαλιστής;
Ο χαρακτηρισμός ως «συνδικαλιστή» του συμφοιτητή μας
από την καθηγήτρια σαφώς και δεν είναι τυχαίος. Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου ο
συνδικαλισμός και συνολικότερα οι αγώνες μέσα, αλλά και έξω από τα πανεπιστήμια
στοχοποιούνται και αμαυρώνονται πλήρως. Δεν τολμάς να μιλήσεις, να σηκώσεις
κεφάλι και αμέσως στιγματίζεσαι με την ταυτότητα του συνδικαλιστή. Το κυρίαρχο
ζήτημα για μας είναι ότι ο συνδικαλισμός για τον οποίο μιλάμε εμείς δεν έχει να
κάνει με τους ξεπουλημένους φοιτητοπατέρες των παρατάξεων και τα λοιπά παρόμοια
φαινόμενα που τον αμαυρώνουν. Ο συνδικαλισμός και η συλλογική συγκρότηση είναι
ο μόνος δρόμος για οποιαδήποτε κατάκτηση προς όφελος των φοιτητών σε αυτό το
δυσοίωνο τοπίο που διαμορφώνεται εις βάρος μας και με αυτό το τρόπο σκοπεύουμε
να κατακτήσουμε και τον σεβασμό από τον κάθε καθηγητή .
Μια άλλη πλευρά που θίχτηκε είναι η παρουσία μας στο
μάθημα. Στις καταστάσεις που ζούμε δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο να
δουλεύουν φοιτητές ειτε να μην έχουν καν την δυνατότητα να μένουν στην πόλη που
σπουδάζουν. Είναι αδιανόητο λοιπόν να απαιτείται η παρουσία μας σε προηγούμενα
μαθήματα για να μας λύσει ο καθηγητής μια απλή απορία. Ίσα ισα η άποψη μας
είναι πως θα πρέπει να υπάρχει διευκόλυνση και για αυτούς τους φοιτητές με
σημειώσεις που να παρέχονται στο ίντερνετ από το τμήμα.
Καταληκτικά, θεωρούμε ότι το περιστατικό που
διαδραματίστηκε στο μάθημα της κ. Καδή δεν είναι τυχαίο. Τα παραδείγματα
καθηγητικής αυθαιρεσίας ήταν και είναι πάρα πολλά. Το ζητούμενο για μας είναι
να μη συνηθίσουμε στην υποταγή και στο φόβο. Να τολμήσουμε να μιλήσουμε, να
αντιδράσουμε και συλλογικά να κατακτήσουμε το δικαίωμα στη γνώση επι ίσοις όροις αμφισβητώντας παράλληλα οποιαδήποτε
αυθεντία αλλά και το σημερινό τρόπο εκπαίδευσης συνολικά.
ΚΑΜΙΑ ΣΤΟΧΟΠΟΙΣΗ
ΦΟΙΤΗΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ. ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ ΚΑΙ
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΩΣΤΕ ΝΑ
ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΟΝΤΑΙ ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΕΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ
ΣΤΙΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ
ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕ
ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΟΥ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΠΑΝΩ ΜΑΣ ΩΣ ΑΥΘΕΝΤΙΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ
ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΗΛ-ΜΗΧ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 10/11 ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ 1
