Τις τελευταίες μέρες η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ
έριξε τη μάσκα της «ειρηνικής» δύναμης και θυμήθηκε το τραμπούκικο παρελθόν της με
πολλαπλές επιθέσεις ενάντια τόσο στην ΕΑΑΚ, όσο και σε άλλες αριστερές
πολιτικές δυνάμεις και αγωνιστές/τριες.
Αρχικά, στο σύλλογο φοιτητών πολιτικών
μηχανικών, την προηγούμενη Πέμπτη αρνήθηκε -χωρίς να έχει καμία δικαιοδοσία- να
σφραγίσει υπογραφές για ορισμό γενικής συνέλευσης την Τρίτη 10_11, και σα να
μην έφτανε αυτό επιτέθηκε στο σχήμα της ΑΝΤΙΔΟΜΗ ΕΑΑΚ, που προσπαθούσε να
διασφαλίσει την επικύρωση των υπογραφών. Την επόμενη μέρα, ακολούθησε την ίδια
πρακτική, όπου τραμπούκισε αγωνιστές/τριες της ΕΑΑΚ και της ΣΣΠ, που είχαν
συγκεντρωθεί στο χώρο του πολυτεχνείου για να εξασφαλίσουν τον ορισμό
συνέλευσης. Παρόλα αυτά η απάντηση που δόθηκε από πλευράς μας ήταν άμεση και
δυναμική, με αποτέλεσμα να πετύχουμε τη σύγκλιση γενικής συνέλευσης.
Να σημειωθεί, ότι η
ΔΑΠ, ήδη από τον Οκτώβρη είχε προγραμματίσει (μέσω του πλαισίου της στην
τελευταία γ.σ. του συλλόγου) νέα γενική συνέλευση στις 16 (!) Νοέμβρη, μία μέρα
πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου κατά την οποία διαχρονικά το κτήριο της
Πολυτεχνικής Σχολής είναι υπό κατάληψη από φοιτητικούς συλλόγους, ενώ μιλούσε
παράλληλα για την κατάργηση του ασύλου «ανομίας», άσυλο το οποίο κατοχυρώθηκε
με το αίμα τόσων αγωνιστών.
Δεν έμεινε, όμως, μόνο εκεί. Τη
Δευτέρα 9_11 με θρασύδειλο τρόπο η ΔΑΠ στοχοποίησε τη ΣΣΠ (70 άτομα επιτέθηκαν
σε 7), η οποία μαζί με άλλους/ες αγωνιστές/τριες απάντησε και προσπάθησε να την
απωθήσει.
Προφανώς αυτές οι επιθέσεις, μία
βδομάδα πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου, έχουν στόχο να δημιουργήσουν ένα κλίμα
τρομοκράτησης και να αποθαρρύνουν τη διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων πριν από μια
σειρά κινηματικών ραντεβού (βλ. την πανεργατική απεργία της 12ης
Νοέμβρη, τη 17η Νοέμβρη κλπ) και να αποπροσανατολίσουν την κουβέντα
των συλλόγων από τα πραγματικά ζητήματα της επικαιρότητας.
Τέτοιες επιθέσεις αποτελούν
συνέχεια των πρακτικών μιας παράταξης που είναι απόγονοι των Κενταύρων, των
Ρέιντζερς, των δολοφόνων του Τεμπονέρα, αυτών που βγάζουν μαχαίρια σε
συνελεύσεις (βλ Νομική Κομοτηνής πριν 2 χρόνια), που κρατάνε ομήρους όσους
αντιδρούν στις αναδιαρθρώσεις (βλ. ΤΕΙ Θεσσαλονίκης πριν 3 χρόνια). Είναι οι
ίδιοι, που όταν το φοιτητικό κίνημα αντιπάλευε το νόμο Διαμαντοπούλου, με
συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις, στήριζαν την κυβέρνηση, τους πρυτάνεις και
τους καθηγητές που αδημονούσαν για την εφαρμογή του. Είναι οι ίδιοι που όταν η
νεολαία μάχονταν ενάντια στα μνημόνια, στήριζαν την κυβερνητική πολιτική, οι
ίδιοι που όταν η νεολαία ψήφιζε 82% ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, αυτοί τάσσονται
ανοιχτά με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τις επιταγές της ΕΕ και του ευρώ και
ταυτόχρονα στήριζαν σθεναρά το ΝΑΙ, χρησιμοποιώντας εργαλειακά τα Διοικητικά
Συμβούλια φοιτητικών συλλόγων, όπου έχουν αυτοδυναμία, παραχαράσσοντας τις
αγωνιστικές αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων. Τέλος, είναι εκείνοι που
συνυπογράφουν τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, αυτοί που
προτείνουν τις χορηγίες και τα δίδακτρα ως απάντηση στην υποχρηματοδότηση, την
περαιτέρω υποθήκευση της προοπτικής μας με τη διάσπαση των πτυχίων, το κυνήγι
των ECTS, των σεμιναρίων
και τον ανταγωνισμό.
Καταγγέλλουμε τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, την
πολιτική τοποθέτηση και τη στάση της. Όπως και στο παρελθόν έτσι και τώρα, δε
θα επιτρέψουμε στους τραμπούκους της δεξιάς ούτε να αυτοπαρουσιάζονται ως
θύματα, ούτε να συνεχίσουν να στοχοποιούν και να επιτίθενται στο φοιτητικό
κίνημα, στον κόσμο του αγώνα. Όσο κι αν θέλουν να απονεκρώσουν το πανεπιστήμιο
από κάθε αγώνα και συλλογική διεκδίκηση, άλλο τόσο και περισσότερο θα χρωματίζουμε
εμείς το πανεπιστήμιο με τους συλλογικούς μας αγώνες για να χτίσουμε το παρόν
και το μέλλον των ονείρων και των αναγκών μας.
ΕΑΑΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
