Είναι η εξαθλίωση των εργαζομένων, ηλίθιε! [κείμενο του ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ για τις εξελίξεις στο ασφαλιστικό]

«Το ανταποδοτικό μέρος της σύνταξης αποσκοπεί στην εξασφάλιση αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης, όσο το δυνατόν εγγύτερα προς εκείνο που είχε ο εργαζόμενος κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου». Η βαρύγδουπη δήλωση του υπουργού εργασίας συνεχίζει το επικοινωνιακό παιχνίδι “εξημέρωσης” του λαού που ακολουθεί εδώ και έναν χρόνο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ωστόσο, μετά από 7 χρόνια κρίσης έχουμε μάθει να διαβάζουμε πίσω από τις λέξεις, όπως επίσης και να κρατάμε μικρό καλάθι σχετικά με τις εξαγγελίες οποιασδήποτε κυβέρνησης. Η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης είναι ο επόμενος στόχος της κυβέρνησης, όπου σε πλήρη σύμπραξη με τις επιταγές της ΕΕ διαλύουν όλα τα εργασιακά και δημοκρατικά κεκτημένα. Για να καταλάβουμε όμως καλύτερα την σημασία του ασφαλιστικού, πρέπει να διερευνήσουμε το θέμα σε βάθος.

Η σημασία της κοινωνικής ασφάλισης

Ιστορικά η έννοια της ασφάλισης εμφανίστηκε στη Γερμανία, στα τέλη του 19ου αιώνα όταν οι γερμανοί εργαζόμενοι έφτιαξαν ταμείο αλληλεγγύης, προκειμένου να καλύπτουν τις βιοτικές ανάγκες της τάξης τους. Στη συνέχεια και μετά από αγώνες η ασφάλιση κατοχυρώθηκε και νομικά, ωστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να ζήσουν εφόσον περάσουν μια ηλικία (που από τον καπιταλισμό θεωρείται μη παραγωγική) ή να αναρρώσουν έπειτα από κάποια ασθένεια ή ατύχημα, που ήταν πολύ συνηθισμένα γεγονότα στους εργάτες του 20ου αιώνα. Η εμφάνιση της κοινωνικής ασφάλισης ίσως αποτελεί μία παράδοξη εκχώρηση του κράτους* στους εργαζομένους, ώστόσο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο εμφανίστηκε σε όλα τα κράτη της δύσης. Εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι αποτελούσε αντανακλαστικό του καπιταλισμού να εξισορροπηθεί η αγριότητα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας με τις παροχές ενός σοσιαλιστικού κράτους. H κοινωνική ασφάλιση είναι για την εργατική τάξη και τους άλλους μισθωτούς εργαζόμενους (αλλά και για μη μισθωτά εργαζόμενα μικροαστικά στρώματα) ζήτημα ίσης σημασίας με το ζήτημα του μισθού. Η εμφάνιση της δεν ήταν όμως κάποιο είδους δώρο του κράτους. Προήλθε από πιέσεις μεγαλειωδών κινημάτων και θυσιών. Αφού όμως, οι όποιες παροχές της ασφάλισης δεν είναι παρά ένας έμμεσος μισθός, πληρωμένος από την ίδια την εργατική τάξη, η κατάκτηση της κοινωνικής ασφάλισης και ο  αγώνας για τη διεύρυνση των παροχών της δεν είναι παρά αγώνας για την επιβίωση.

Τι συμβαίνει με την ασφάλιση σήμερα

Σήμερα η άνεση  του κράτους για τέτοιες παραχωρήσεις, στέρεψε. Η καπιταλιστική κρίση έγινε παράλληλα αφορμή για την πιό βάρβαρη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων παγκόσμια στην νεότερη ιστορία. Πλέον οι καπιταλιστές μπορούν να δρούν ανενόχλητοι προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους. Ξέρουν πολύ καλά πως αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσουν, που ο λαός μας είναι ανοργάνωτος και μουδιασμένος από την φενάκη που ονομάζεται κυβέρνηση της ¨αριστεράς¨ και έχει πιστέψει βαθιά πως “δεν υπάρχει εναλλακτική”. Αφού λοιπόν τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις σε συνεργασία με ΕΕ και κεφάλαιο διέλυσαν οτιδήποτε έχει σχέση με την εργασία μας και αφού καταλήστεψαν τα ταμεία, τώρα δίνουν τελειωτικά χτυπήματα.  Για εμάς η αλήθεια είναι  ότι αν δε θέσουμε ΣYNOΛIKA το ζήτημα, σε TAΞIKH BAΣH, θα βρεθούμε σε ακόμη πιο δυσμενή θέση και ο κατήφορος δε θα έχει τέλος.

Οι κυριότερες αλλαγές στο ασφαλιστικό

Αρχικά οφείλουμε να εξετάσουμε τα κριτήρια που θέτει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ για το ασφαλιστικό. Όπως θα δούμε παρακάτω αυτό που ονομάζει «ταξική μεροληψία» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μάλλον αφορά μεροληψία ως προς τους «από τα πάνω». Είναι η μόνη λογική εξήγηση που μπορεί να δοθεί, αν σκεφτούμε ότι το μεγάλο κεφάλαιο βγαίνει αλώβητο από τη φορολογική λαίλαπα που επιβάλλεται, ενώ για τους εργαζόμενους τίθενται ολοένα και περισσότερα ταξικά και ανταποδοτικά κριτήρια. Για μας ως νέους εργαζόμενους δημιουργείται μια συνολική κατάσταση διάλυσης της ασφάλισης και των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Πλέον η ασφάλιση μετατρέπεται σε εμπόρευμα και προνόμιο από το οποίο επωφελούνται όσοι μπορούν να πληρώσουν τα τρελά ποσά που απαιτούνται. Όλα αυτά μέσα σε μια κατάσταση σοκ και δέους, με την ανεργία και την επισφάλεια να χτυπάνε κόκκινο.

Πιο συγκεκριμένα…

Όποιος ακούσει για αλλαγές στο ασφαλιστικό το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι περικοπή των συντάξεων. Σύμφωνα με τον νέο νόμο η σύνταξη χωρίζεται σε δύο μέρη, την “εθνική” και την αναλογική – ανταποδοτική σύνταξη. Η πρώτη θα δίνεται στα 67 (σήμερα προβλέπεται στα 384 ευρώ ανώτερο όριο, αύριο ακόμα μικρότερη) για όσους είναι κάτω από το επίπεδο της φτώχειας. Η αναλογική-ανταποδοτική σύνταξη, θα στηρίζεται στη σύνδεση εισφορών-παροχών, θα έχει ποσοστά αναπλήρωσης από 38% και θα ξεκινά από τα 170 ευρώ. Παράλληλα θεσπίζεται η κατάργηση των ορίων των κατώτατων συντάξεων (για όσους αποχωρούν απο 1/7/2015 και μετά), με τα νέα ποσά για τις κατώτερες συντάξεις να ξεκινούν από τα 170 ευρώ. Οι επικουρικές συντάξεις υφίστανται δραστικές περικοπές, με το “ψαλίδι” να ξεκινάει απο 8% και να φτάνει το 15 ως το 30%. Τα ασφαλιστικά ταμεία και οι ειδικές διατάξεις τους καταργούνται και ενοποιούντα σε ενιαίο φορέα με κορμό το ΙΚΑ, με σκοπό την εξίσωση όλων των παροχών τους στα χαμηλότερα επίπεδα, δηλαδή ενοποίηση και εξίσωση στην φτώχεια και την εξαθλίωση. Επίσης, αυτό θα οδηγήσει στην υφαρπαγή όλων των αποθεματικών και στο ξεπούλημα της περιουσίας των ταμείων.  Η λίστα θα μπορούσε να πιάσει πολλές σελίδες, ωστόσο έχει σημασία να σταθούμε στις αλλαγές στον κλάδο των μηχανικών.

Για όλους τους εργαζόμενους υπάρχει δραματική αύξηση εισφορών για ασφάλιση και υγεία, που οδηγεί σε μείωση των μισθών. Ταυτόχρονα, με τις νέες διατάξεις του νόμου συνθλίβονται κυριολεκτικά τα «μπλοκάκια» και οι αυτοαπασχολούμενοι (οι περισσότεροι από τους οποίους είναι εργαζόμενοι), καθώς οι εισφορές διαμορφώνονται στο 38,45% επί του εισοδήματος τους. Ας δούμε κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία πιο αναλυτικά : θεσπίζεται κατώτατο όριο εισφορών, το οποίο υπολογίζεται επί τη βάση του κατώτατου μικτού μισθού στον ιδιωτικό τομέα για εργαζόμενο άνω των 25 ετών, δηλ. (586,08 ευρώ x 38,45% + 10 ευρώ υπέρ ΟΑΕΔ) x 12 μήνες = 2824,17 ευρώ ετησίως ή 235,35 ευρώ το μήνα. Ομοίως, θεσπίζεται και ανώτατο όριο εισφορών, με βάση το 10πλάσιο του κατώτατου εισοδήματος, ήτοι:  586,08 x 10 x 12 = 70329,6 ευρώ x 38,45% = 27041,73 ευρώ + 10 x12  υπέρ ΟΑΕΔ = 27161,73ευρώ ή 2263,48 ευρώ το μήνα. Με βάση τα παραπάνω, έχουμε:

·                     Άνεργος (με μηδενικό εισόδημα), πληρώνει το εξωφρενικό ποσό των 3474,17 ευρώ ετησίως εισφορές + φόρο!

·                     Νέος, αυταπασχολούμενος μηχανικός, με 0 - 3 έτη στο επάγγελμα και εισόδημα έως 7032,96 ευρώ το χρόνο, πληρώνει ετήσιες εισφορές 2824,17 ευρώ από 1951,08 ευρώ, δηλαδή αύξηση κατά 44,7% !

·                     Ομοίως, με 0 - 3 έτη στο επάγγελμα και εισόδημα 1000 ευρώ το μήνα, πληρώνει ετήσιες εισφορές 4734 ευρώ από 1951,08 ευρώ, δηλαδή αύξηση κατά 142,6% !!!

·                     Για αυταπασχολούμενους με μηνιαίο εισόδημα έως 1500 ευρώ, η συνολική ληστεία για το ταμείο και την εφορία ξεπερνά το 70% !

·                      Από τις 4500 ευρώ και κάτω ετήσιο εισόδημα ξεπερνά το 100%, δηλαδή ο εργαζόμενος πρέπει να δίνει το σύνολο του εισοδήματός του στην εφορία και το ταμείο και πάλι θα χρωστάει!

·                     Αντίθετα, όσο αυξάνει το εισόδημα, τόσο πέφτει το συνολικό ποσοστό επιβάρυνσης από εφορία και ταμείο. Ενδεικτικά, για εισόδημα 100 χιλιάδες ευρώ το χρόνο είναι 61%, για 250 χιλιάδες ευρώ σχεδόν 51% και για ένα εκατομμύριο ευρώ μόλις ξεπερνά το 43%!!! Η ταξικότητα της πολιτικής σε όλο της το μεγαλείο….

Σε αυτό το σημείο αξίζει να μείνουμε σε κάτι, εφόσον αφορά και εμάς ως μελλοντικούς εργαζόμενους - μηχανικούς. Αν το 38,45% προστεθεί στο 33% φορολογία εισοδήματος τρέχουσας χρήσης και στο 100% προκαταβολής φόρου επόμενης χρήσης, για τα υψηλότερα εισοδήματα, οδηγεί σε συνολική επιβάρυνση 104,5% του εισοδήματος!(χωρίς υπολογισμό τέλους επιτηδεύματος και έκτακτης εισφοράς). Δηλαδή ένας ελεύθερος επαγγελματίας (τέτοιοι θεωρούνται οι μηχανικοί με «κρυμμένη» εξαρτημένη εργασία - μπλοκάκι) σε αυτήν την περίπτωση θα δίνει το σύνολο του ετήσιου εισοδήματός του στο κράτος και θα χρωστά και κάτι ακόμη! Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι με τις σχεδιαζόμενες αλλαγές στην ασφάλιση όλοι οι μηχανικοί οδηγούνται είτε εκτός ασφάλισης είτε εκτός χώρας.

Για τους νέους μηχανικούς τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Με τις αλλαγές στα εργασιακά και την θέσπιση των τριών βαθμίδων μηχανικών (junior,επιβλέποντες, εργολάβοι βλ. για πιο αναλυτικά κείμενο ΑΡΑΓΕ ΕΑΑΚ «η ρώμη φλέγεται» ) και την συντριπτική πλειοψηφία των νέων αποφοίτων να ανήκουν στην βαθμίδα των junior (και να κάνουν «πρακτική» είτε σε κάποιον επιβλέπων είτε σε μεγάλες εταιρίες), στην ιδανική περίπτωση που έχει εισόδημα από τον πρώτο μήνα δουλειάς, οφείλει να πληρώσει 75% με 80,5% του εισοδήματος, με αποτέλεσμα να καλείται να ζήσει με 120 ευρώ το μήνα. Για έναν νεοεισερχόμενο μηχανικό οι εισφορές θα μειωθούν στο μισό, το οποίο αν και φαίνεται καλό με την πρώτη ματιά, στην πραγματικότητα υποδηλώνει αφενός τα προβλήματα που ήδη υπάρχουν στο ασφαλιστικό (παλιών και νέων) μηχανικών, αφετέρου σημαίνει ότι είτε υπάρχει δουλειά είτε όχι, πρέπει να πληρώνει 1500 ευρώ το χρόνο για τις εισφορές.

Επιτέλους όμως κάτι αλλάζει!

Λογικό είναι όλα τα παραπάνω να έχουν ξεσηκώσει κύμα κινητοποιήσεων σε όλη χώρα. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες (μηχανικοι, δικηγόροι κλπ) και οι αγρότες (με τις εισφορές τους να πάνε απο 7% στο 20% του ποσού της ασφαλιστικής τους κατηγορίας) ήταν οι πρώτοι που βγήκαν στον δρόμο να υπερασπιστούν το στοιχειώδες: Να μην δουλεύουμε για πάντα, να συνταξιοδοτηθούμε με αξιοπρέπεια. Μετά από τα παραπάνω ποιος από μας μπορεί να αποποιηθεί την ευθύνη του αγώνα; Ευθύνη που έχει να κάνει πρώτα και κύρια με τον εαυτό του και την προοπτική του ως μελλοντικού εργαζόμενου. Εμείς πρέπει να δούμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτό το κίνημα που αναπτύσσεται μακριά από το συντεχνιασμό και τη λογική του «να σώσω τον κώλο μου».  Να μη μπούμε σε αυτή τη μάχη σαν αγγαρεία, αλλά να την αντιμετωπίσουμε ως αυτό που πραγματικά είναι : η μάχη της γενιάς μας. Μια μάχη που οφείλει να δώσει ο καθένας και η καθεμιά μας ξεχωριστά με φόντο τα συλλογικά δικαιώματα και ανάγκες μας. Εξ άλλου η ασφάλιση δεν είναι ατομική υποχρέωση αλλά δικαίωμα όλων. Μέσα στη δίνη μιας συγκυρίας που οτιδήποτε σχετικό με τις κοινωνικές ανάγκες κατεδαφίζεται από τις ανάγκες του κεφαλαίου για το ξεπέρασμα της κρίσης του εμείς πρέπει να σηκώσουμε το ανάστημα μας και να ξεκαθαρίσουμε ότι δε θα γίνουμε σύγχρονοι δούλοι στην εποχή του απίστευτου πλούτου και της απερίγραπτης φτώχειας. Μπορούμε να νικήσουμε, μόνο όμως αν έχουμε στο νου μας ποιος είναι ο δρόμος για την νίκη. Εμείς που είμαστε μελλοντικοί εργαζόμενοι πρέπει να συστρατευτούμε με την εργατική τάξη κόντρα σε αδιέξοδες λογικές όπως αυτές προκρίνονται από τη ξεπουλημένη ΓΣΕΕ και τη γραφειοκρατία του ΠΑΜΕ. Να μπούμε συλλογικά και μαχητικά στον αγώνα διαρκείας ώστε το νέο ασφαλιστικό όχι απλά να μην περάσει, αλλά να μην τολμήσει να κατατεθεί. Και για όσους λένε ότι αυτό είναι μια στείρα άρνηση καιρός να δώσουμε την απάντηση μας προς πάσα κατεύθυνση. Δε θα υπερασπιστούμε τίποτα από το «παλιό». Σε κάθε «γρατσουνιά» του συστήματος θα πρέπει να μπήξουμε βαθιά το ταξικό μας μίσος και να το κάνουμε να αιμορραγεί. Επειδή δεν υπάρχει κανενός τύπου δημόσια-κοινωνική ασφάλιση μέσα στην ΕΕ, εμείς θα το πάμε ένα βήμα παραπέρα. Κάθε φορά που αυτοί θα μας λένε ότι άμα απαντήσουμε στα μέτρα θα βγούμε από την Ευρώπη και μας παρουσιάζουν για άλλη μια φορά το μονόδρομό τους, εμείς θα χτίσουμε το αντίπαλο δέος σε αυτές τις πολιτικές. Για αυτό, οριζόντιος συντονισμός με τα ταξικά πρωτοβάθμια σωματεία, πλαίσιο πάλης που επιβάλλει τις ανάγκες μας και αγώνας μέχρι το τέλος!

Αγώνας διαρκείας τώρα! Ο αγώνας για την κοινωνική ασφάλιση σημαίνει αγώνας για σταθερή εργασία για όλες-ους με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και συλλογικές συμβάσεις.

Καθολικό δικαίωμα στη κοινωνική ασφάλιση για όλους, χωρίς προϋποθέσεις!

Αποκλειστικά δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα που θα καλύπτει τις ανάγκες μας! Η ασφάλιση δεν είναι εμπόρευμα!

Το κόστος ασφάλισης να βαρύνει τους εργοδότες και το κράτος, όχι τους εργαζόμενους και τους ανέργους!

Να επιστραφούν τώρα στα ασφαλιστικά ταμεία τα αποθεματικά που υπεξαίρεσαν οι τράπεζες, οι εργοδότες και το κράτος.

Να μη περάσει ο νόμος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την ασφάλιση, όπως και κανένα άλλο μέτρο του 3^ου μνημονίου!

Αγώνας λαού και νεολαίας για τα δικαιώματα μας. Ασφάλιση – Παιδεία –Εργασία για όλους. Λεφτά για ασφάλιση και παιδεία και όχι για το χρέος. Διαγραφή του χρέους.

Έξω από Ευρώ και ΕΕ. Ένας κόσμος βασισμένος στις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες είναι πιο εφικτός και αναγκαίος από ποτέ!

*στην πραγματικότητα δεν ήταν ποτέ παραχώρηση του κράτους, εφόσον τα ταμεία χρηματοδοτούνταν κυρίως από παρακρατήσεις στους μισθούς των εργαζομένων, και ένα μικρό μέρος από κρατικές δαπάνες και από τους ίδιους τους καπιταλιστές