ΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗ «ΔΗΜΟΣΙΑ
ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ» ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ «ΚΑΙ»…
ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
[ Πανελλαδική πανεκπαιδευτική πορεία/ Αθήνα 6/11, 14:00
στα προπύλαια και στις 18:00 στηρίζουμε την πορεία ενάντια στη κυβέρνηση και
την Ε.Ε. ]
ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
Έχουν
περάσει 6 χρόνια από τότε που για πρώτη φορά ακούσαμε για την οικονομική κρίση.
Σήμερα, εν έτει 2014, η κατάσταση στη χώρα μας αλλά και στο σύνολο των χωρών
της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι δυσκολότερη από ποτέ για την εργατική τάξη, για τη
νεολαία, για τους εργαζομένους. Όλοι μας αντικρίζουμε μια κατάσταση όπου τα
δικαιώματα και οι ανάγκες μας είναι μάλλον..υπερβολή για τους υπουργούς, τους
εφοπλιστές και τους βιομήχανους. Το μόνο που έχει σημασία πλέον είναι οι
ανάγκες του κεφαλαίου, των τραπεζών και το πώς θα επιβιώσουν από την ιστορική
αυτή κρίση του συστήματος. Συνέχεια λοιπόν
ακούμε για την πολυπόθητη «σταθερότητα». Μια σταθερότητα που όσο εύηχη και
ωραία είναι στα αυτιά μας στην πραγματικότητα σημαίνει: α) Σταθερότητα στους
δείκτες ανάπτυξης σε χαμηλότερη «στάθμη» από τον προηγούμενο κύκλο ανάπτυξης.
Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι ακόμη και αν αύριο ξεπερνιόταν η κρίση (που δεν…)
θα είχαμε μια παγίωση της κατάστασης του σήμερα και όχι μια επιστροφή στο
παρελθόν των μεγάλων μισθών και της πιο άνετης ζωής. β) Σταθερότητα σε μια νέα κατάσταση για τους εργαζόμενους και τα κατώτερα
στρώματα. Μια κατάσταση διαρκούς μνημονίου (ακόμη και αν φύγουμε από αυτό),
διαρκούς επιτήρησης από την Τρόικα ακόμη και αν αυτή πάψει να μας επισκέπτεται.
Για να μην τα πολυλογούμε, σταθερότητα
για αυτούς σημαίνει η ανεργία να είναι στο 30%, να μην υπάρχουν Συλλογικές
Συμβάσεις εργασίας, ο βασικός μισθός να είναι 400 ευρώ, οι εργαζόμενοι στον
ιδιωτικό και δημόσιο τομέα να ζουν υπό συνεχή τρομοκρατία και να μην τολμούν να
σηκώσουν κεφάλι, οι φασίστες να αλωνίζουν στις γειτονιές μας και ο δημόσιος
πλούτος να ξεπουλιέται.
ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
Είναι
σαφές ότι το εκπαιδευτικό σύστημα δε θα έμενε αλώβητο από όλες αυτές τις
αλλαγές. Αυτή η… σταθερότητα λοιπόν ήρθε να αλλάξει για πάντα το χαρακτήρα της
εκπαίδευσης και να κάνει παρελθόν αυτό που κάποτε όλοι μας αποκαλούσαμε
«δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους». Η αρχή έγινε με τις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο σχολείων
που δυσκόλεψε την καθημερινότητα πολλών παιδιών, αλλά και ανάγκασε κάποια εξ’
αυτών (ιδιαίτερα στην επαρχία) να σταματήσουν το σχολείο! Έπειτα, είδαμε τις απολύσεις-διαθεσιμότητες των καθηγητών
στα πλαίσια της περαιτέρω μείωσης του κρατικού προϋπολογισμού, υποβαθμίζοντας την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση
και πετώντας ανθρώπους από τις δουλειές τους. Τέλος, τα δύο τελευταία χρόνια η
κυβέρνηση παλεύει με κάθε τρόπο να περάσει το
μέτρο της αξιολόγησης των καθηγητών που «τόσα χρόνια τεμπελιάζουν και δεν
κάνουν καλά τη δουλειά τους». Η αξιολόγηση (άλλη μια εύηχη λέξη) είναι αυτή που
έρχεται να βαθμολογήσει τους καθηγητές χωρίζοντας τους σε καλούς και κακούς,
δημιουργώντας τη λίστα για αυτούς που θα απολύονται πρώτοι τώρα που η οικονομία
έχει πρόβλημα! Βέβαια, τα κριτήρια δεν έχουν καμία σχέση με το ζήτημα της
παιδείας και της γνώσης. Οι αξιολογητές
είναι manager(!!) και κάτι χαρτογιακάδες του υπουργείου. Ε όχι
και να ανεχόμαστε να μας μιλάνε για αξιολόγηση και για εξυγίανση όλοι αυτοί που
τόσα χρόνια έχουν καταληστεύσει τα πάντα. Όχι και να βγάλουν μαύρα πρόβατα τους
εργαζόμενους όλοι αυτοί που πλουτίζουν τόσα χρόνια στις πλάτες τους. Και τέλος,
μετά από τόσα χρόνια κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (μαζί και χώρια κλπ) δε θα ανεχτούμε να μας βγάζουν άχρηστους,
περιττούς και να μας «αξιολογούν» αυτοί που διέλυσαν τα πάντα!
Παράλληλα,
στο χώρο της εκπαίδευσης άλλα δύο πλάνα του κεφαλαίου έπαιρναν σάρκα και οστά.
Από τη μια στη δευτεροβάθμια, το Νέο Λύκειο. Το Ν.Λ. προβλέπει τρεις φορές το
μαρτύριο των πανελλαδικών εξετάσεων με τράπεζα θεμάτων! Κάτι που πέραν της
αυτονόητης εντατικοποίησης (στα όρια της στρατιωτικοποίησης) που φέρνει στους
μαθητές, ανοίγει και την βεντάλια των ταξικών
φραγμών σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι τα παιδιά των κατώτερων στρωμάτων
αντικειμενικά δε θα μπορούν να τελειώσουν το σχολείο και να έλθουν στο
πανεπιστήμιο γιατί 3 χρόνια πανελλαδικές σημαίνει τρία χρόνια φροντιστήρια,
αλλιώς αποτυχία! Και στην εποχή των απολύσεων, των χαμηλών μισθών κλπ λίγοι
είναι αυτοί που θα τα καταφέρουν. Οι υπόλοιποι θα είναι ότι πρέπει για τις Σχολές
Ειδικής Κατάρτισης, τον ΟΑΕΔ και κάθε άλλη σχολή που εξασφαλίζει ότι όποιος
αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες( η κοινωνική πλειοψηφία δηλαδή) δε θα έχει
δικαίωμα στη μόρφωση και θα ναι ο δούλος
του 21ου αιώνα. Από την άλλη, στο πανεπιστήμιο υπάρχουν πολλά
ανοιχτά μέτωπα. Οι οργανισμοί (βλ. σχετικό
κείμενο ΑΡΑΓΕ) είναι αυτοί που
αλλάζουν πλήρως το DNA του
πανεπιστημίου με μια σειρά αναδιατάξεις και δημιουργούν ένα πανεπιστήμιο για
λίγους, αυταρχικό και κυρίως επιχειρηματικό. Συγκεκριμένα, με την ψήφιση τους
θα γίνουν καθεστώς οι διαγραφές σε ν+2
έτη, το σπάσιμο του κύκλου σπουδών σε 3+2 (bachelor+master), τα δίδακτρα στο master, τα πειθαρχικά, η αστυνόμευση, η εκμετάλλευση της γνώσης
και της έρευνας από spin off εταιρείες, οι απολύσεις προσωπικού και η ιδιωτικοποίηση
της μέριμνας. Οι διαγραφές
παρά την παράταση που δόθηκε είναι ακόμη στο προσκήνιο και είναι ακόμη ένα
μέτρο αυταρχικοποίησης του πανεπιστημίου.
Όπως
βλέπουμε διαμορφώνεται ένα πλαίσιο που βρίσκεται ενάντια και στην κοινωνική
πλειοψηφία του χώρου της εκπαίδευσης, που δεν είναι άλλη από τους φοιτητές,
τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Η ενιαία αυτή επίθεση στα δικαιώματα και
τις ανάγκες μας εντός του κοινωνικού μας χώρου, αλλά και εκτός αυτού απαιτεί
και ενιαία, συγκροτημένη απάντηση. Τη στιγμή λοιπόν που κυβέρνηση και ΕΕ,
υλοποιούν το σχέδιο επιβίωσης του κεφαλαίου κατά γράμμα, εμείς δεν μπορούμε να
κοιτάμε πως καταστρέφουν τη ζωή και τα όνειρα μας αλλά να στείλουμε μήνυμα
αποσταθεροποίησης κόντρα στη σάπια και άδικη σταθερότητα τους. Αυτή τη στιγμή
το μαθητικό κίνημα βράζει ενάντια στο Νέο Λύκειο (400+ καταλήψεις), το
φοιτητικό κίνημα κάνει σιγά σιγά την εμφάνιση του με την Αθήνα και τον Βόλο να
πρωτοστατούν. Οι εκπαιδευτικοί συνεχίζουν τις μαζικές τους συνελεύσεις αν και
αδυνατούν να οργανώσουν ακόμη τον αγώνα τους. Η επίθεση όμως είναι μεγάλη και η
στιγμή είναι τώρα. Καμιά κυβέρνηση ( ούτε ΝΔ σήμερα, ούτε ΣΥΡΙΖΑ αύριο) δεν
μπορεί να λύσει το ζήτημα μας. «Το εκπαιδευτικό δε λύνεται με νόμους», λέει
κάποιο σύνθημα του φοιτητικού κινήματος. Στο χέρι μας είναι λοιπόν να βάλουμε
τον εαυτό μας μπροστά στις εξελίξεις και να τις καθορίσουμε. Να αποδείξουμε σε
όλους ότι θα είμαστε στους δρόμους για τα δικαιώματα μας σε παιδεία και
εργασία. Και η πανελλαδική πορεία είναι μια καλή αρχή!
ΑΡ.ΑΓ.Ε . ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ Ε.Α.Α.Κ.
