Το καλοκαίρι που μας πέρασε ανέδειξε για ακόμα μια φορά την
τραγική – κρατική διαχείριση της πανδημίας. Πριν καν ανοίξουν οι σχολές , με το
4ο κύμα της πανδημίας να είναι προ των πυλών , η ευθύνη για τους 15χιλιάδες
νεκρούς , τις ΜΕΘ που βρίσκονται στο κόκκινο και την απελπιστική κατάσταση του
Ε.Σ.Υ. , μετακυλίεται σε εμάς τους “ανεύθυνους” φοιτητές που δεν έχουμε
“ατομική ευθύνη” . Οι σχολές ανοίγουν χωρίς καμία προστασία για την πλατιά μάζα
των φοιτητών και είμαστε πλέον σίγουροι ότι θα κινδυνεύουμε από την πρώτη
κιόλας μέρα ανοίγματος τους. Οι ανάγκες μας ήταν ξεκάθαρες , απαιτούσαμε
κλιμάκια του ΕΟΔΥ μέσα στο campus
, μαζικά τέστ για εμβολιασμένους και μη , επίταξη δημόσιων χώρων ώστε να
σπάσουν τα τμήματα και να αποφεύγεται ο συνωστισμός. Δυστυχώς και χωρίς μεγάλη
μας έκπληξη το μοναδικό μέτρο προστασίας θα είναι τα αντισηπτικά στις πνιγμένες
από φοιτητές αίθουσες.
Οι πολιτικές επιλογές και οι προτεραιότητες της κυβέρνησης
έχουν φανεί από καιρό , με την κρατική χρηματοδότηση για την φοιτητική μέριμνα
να είναι μειωμένη κατά 39%, αλλά την ίδια στιγμή το μπάτζετ για την αστυνομία
και τον στρατό να βρίσκεται στα ύψη. Τα λεφτά δεν εξαφανίστηκαν, αλλά πηγαίνουν
για τις ανάγκες του κεφαλαίου και αυτό φαίνεται και στην ίδια μας τη σχολή. Την
ώρα που δεν έχουμε αρκετές αίθουσες, που οι τουαλέτες είναι μη βιώσιμες, που
ταβάνια στάζουν και πέφτουν, που δεν έχουμε καθηγητές και κόβονται μαθήματα σε
πλασαρισμένα, “καινοτόμα” προγράμματα σπουδών (κάθε 2-3 χρόνια στους
Μηχανολόγους), στη σχολή υπάρχουν πολλά σύγχρονα εργαστήρια με εκατομμύρια
ευρώ, κλειστά σε εμάς και ανοιχτά στις εταιρίες που τα λυμαίνονται για έρευνες
δικές τους ή του στρατού. Την ίδια στιγμή, εμείς μπαίνουμε σε εργαστήρια με
τόρνους που δε μπαίνει ούτε πρώτη ταχύτητα και κάνουμε κυκλώματα σε μονάδες που
καίγονται μέρα παρά μέρα. Ταυτόχρονα δίνουμε ένα σωρό λεφτά από την τσέπη μας
για αναλώσιμα: (Σχέδιο 50-70 ευρώ, Κυκλώματα 1 50 ευρώ με το homelab).
Έχουμε ανάγκη για δημόσια και δωρεάν παιδεία , για δωρεάν
σίτιση στη λέσχη , για πρόσβαση στις εστίες για όσους το έχουν ανάγκη , για μια
παιδεία στο ύψος των σύγχρονων αναγκών μας.
Κόντρα σε αυτά , η κυβέρνηση με τον νόμο Κ-Χ , αποφάσισε ότι
έχουμε ανάγκη από περισσότερους μπάτσους που
θα προφυλάσσουν την επιχειρηματική δραστηριότητα των πανεπιστημίων (
χαρακτηριστικό παράδειγμα εργαστήρια με χρηματοδοτήσεις εκατομμυρίων για τις
ανάγκες του κεφαλαίου, δίπλα από την ολοένα πιο υποχρηματοδοτούμενη φοιτητική
λέσχη ), καθώς και θα μας δέρνουν για να μην χαλάμε τα “παιχνίδια” τους.
Αναγνωρίζουμε ότι αυτές οι κατευθύνσεις δεν έρχονται από την κακία ΝΔ , και τον
κακό ΣΥΡΙΖΑ ,οποιαδήποτε κυβέρνηση θα τις εφάρμοζε ,καθώς εδώ και
δεκαετίες το κεφάλαιο σε πλήρη
συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς (ΟΟΣΑ) και ελληνικούς όπως ο ΣΕΒ, βαθαίνουν
την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση ,δίνουν τις κατευθυντήριες γραμμές για μια
παιδεία που θα είναι για λίγους και ταξικά εκλεκτούς. Παράλληλα εγκαθιδρύουν πειθαρχικά και
διαγραφές γιατί αυτό που φαίνεται ότι
ενοχλεί είναι η αγωνιζόμενη νεολαία και όχι η πλήρης διάλυση της
παιδείας. Η στοχοπροσήλωση τους είναι ένας μεγάλος όγκος νέων να κατευθυνθεί
προς την τεχνική η ακόμα και την ιδιωτική εκπαίδευση, γιατί το πανεπιστήμιο που
θα φτιάξουν θα είναι δύσκολα προσβάσιμο, εντατικοποιημένο, υποχρηματοδοτημένο
και χωρίς σοβαρή εργασιακή προοπτική. Έτσι θα καταφέρουν να κάνουν το
πανεπιστήμιο “του χεριού τους”, υποταγμένο στις ανάγκες της αγοράς και όχι στις
κοινωνικές ανάγκες.
Απέναντι σε όλα αυτά αντιστεκόμαστε αλλά και διεκδικούμε με
αγώνες τόσο για τα εξειδικευμένα ζητήματα της σχολής, όσο και για γενικότερα
ζητήματα. Άλλωστε, ο λόγος που ασκούμε πολιτική είναι κατά βάση οι ανάγκες στο
σήμερα και στο μέλλον, αλλά και αντιστρόφως, το να κερδίζουμε τις ανάγκες μας
είναι πλήγμα στην πολιτική κυβερνήσεων-ΕΕ-ΟΟΣΑ για το πώς θέλουν να είναι η
παιδεία, η δουλειά μας, η ζωή μας συνολικά. Η τελευταία χρονιά είναι
ενδεικτική:
-Οι καταλήψεις πριν κάποιους μήνες κατάφεραν να αναβληθεί η
πανεπιστημιακή αστυνομία και να μην εφαρμοστούν τα πειθαρχικά και οι διαγραφές
φοιτητών. Παρ’ όλα αυτά εφαρμόστηκε η ΕΒΕ, η οποία πρέπει να είναι πρώτιστος
στόχος να μην ξαναεφαρμοστεί. Ο νόμος Κ-Χ είναι για τα σκουπίδια και πρέπει να
καταργηθεί!
-Στις 17 Νοέμβρη ματαιώσαμε την απαγόρευση συναθροίσεων άνω των
3 ατόμων που επιβλήθηκε για πρώτη φορά μετά τη Χούντα και αναδείχθηκε ότι η
κυβέρνηση δε νοιάζεται για την υγεία μας, αλλά για την καταστολή κάθε
αγωνιστικής φωνής που μπορεί να πάει κόντρα στα σχέδιά τους για ενίσχυση του
μεγάλου κεφαλαίου και όχι του ΕΣΥ.
-Η φοιτητική λέσχη σίτισης του ΑΠΘ είναι η μόνη πανελλαδικά
στην οποία μπορούμε να τρώμε όλοι-ες χωρίς επίδειξη πάσο ή και πληρωμή! Αυτό
έγινε κατορθωτό πριν χρόνια με αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις των
συλλόγων που εξασφάλιζαν στην πράξη ότι δε θα γίνει τίποτα από τα 2.
-Όσον αφορά τη σχολή, με αγώνες κερδήθηκε ξανά η πτυχιακή
εξεταστική στο 9ο εξάμηνο που είναι πολύ σημαντική για να βγει η σχολή, κόντρα
σε φωνές που στο πρώτο lockdown
ήθελαν να κοπεί.
-Όταν μπήκαν παράλογα θέματα στο πεδίο 2, μαζευτήκαμε και
κερδίσαμε κανονικοποίηση, με μεγάλη συμμετοχή.
-Όταν ο Σδοκ (τον οποίο δε θα έχεις στο μάθημα αλλά σίγουρα
θα μάθεις γι αυτόν γιατί άφησε εποχή) έκανε 6 μήνες να διορθώσει τα γραπτά στη
λογική σχεδίαση, κερδίσαμε με πίεση να ξεκινήσει να τα διορθώνει άμεσα, όπως
και να πάρει άμεσα σύνταξη.
Οι νίκες αυτές και πολλές άλλες ήρθαν από τα μέσα αγώνα που έχουμε στη σχολή μας:
Φοιτητικός Σύλλογος:
Αποτελείται από όλους τους προπτυχιακούς φοιτητές Ηλεκτρολόγους και
Μηχανολόγους και τους εκπροσωπεί. Μέσα από αυτόν παλεύουμε για τις ανάγκες μας!
Όργανα του αποτελούν η Γενική Συνέλευση και το Διοικητικό Συμβούλιο.
Γενική Συνέλευση(ΓΣ): Είναι το πλέον
αμεσοδημοκρατικό όργανο του φοιτητικού συλλόγου. Μπορεί να καλεστεί με απόφαση
του Διοικητικού Συμβουλίου ή κατόπιν συλλογής υπογραφών από τους φοιτητές. Σ’
αυτή μπορεί να παρευρεθεί και να συμμετάσχει ενεργά κάθε φοιτητής/τρια, να
εκφράσει την άποψή του, να συζητήσει και εν τέλει να εκφραστεί μέσα από αυτή.
Για εμάς, λοιπόν, όλη η εξουσία πρέπει να ανήκει στις Γεν. Συνελεύσεις ώστε οι
αποφάσεις τους να εκφράζουν όλους τους φοιτητές και να καθορίζουν το τι θα
γίνεται στη σχολή, πράγμα που έχουν καταφέρει σε σημαντικές στιγμές του
φοιτητικού κινήματος.
Ανοιχτό Αγωνιστικό Πλαίσιο: Στις Γενικές Συνελεύσεις, ο τρόπος λήψης
αποφάσεων είναι με ψηφοφορία μεταξύ πλαισίων, δηλαδή πολιτικών κειμένων που
κατατίθενται που αφορούν το πώς θα κινηθεί ο σύλλογος και για ποιο λόγο.
Πλαίσιο μπορεί να καταθέσει όποιος-α θέλει. Εμείς ως ΑΡ.ΑΓ.Ε.-ΕΑΑΚ επιλέγουμε
να καλούμε σε διαδικασία συνδιαμόρφωσης ανοιχτού αγωνιστικού πλαισίου πριν από
κάθε συνέλευση, ώστε να εκφράζονται οι αγωνιστικές τάσεις του συλλόγου ενιαία.
Αυτή η διαδικασία δίνει ταυτόχρονα τη δυνατότητα στον/στην καθένα/μία να
εκφράσει άποψη και να συμμετέχει ενεργά στη διαμόρφωση του πλαισίου, όχι να
καλεστεί απλώς να το ψηφίσει.
Συντονιστική Επιτροπή: Είναι και
αυτή μία ανοικτή διαδικασία(συντονισμού) του συλλόγου η οποία καλείται μετά από
μία ΓΣ προκειμένου να συζητηθεί και να οργανωθεί ο τρόπος με τον οποίο θα
προχωρήσουμε στην υλοποίηση των δράσεων που αποφασίστηκαν στη ΓΣ. Όπως
συλλογικά διαμορφώνουμε τα πλαίσια στη συνέλευση, έτσι και συλλογικά επιθυμούμε
να τα υλοποιήσουμε.
Διοικητικό Συμβούλιο(ΔΣ): Είναι
όργανο του φοιτητικού συλλόγου και αποτελείται από 9 μέλη-εκπροσώπους. Τα μέλη
αυτά καθορίζονται από τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών. Είναι ένα όργανο
κλειστό και γραφειοκρατικό που στηρίζεται στη λογική της εκπροσώπησης αφού σε
αυτό μπορούν να συμμετάσχουν μόνο οι 9 «εκλεκτοί». Για εμάς το ΔΣ θα έπρεπε να
αποτελεί μία ανοικτή διαδικασία την οποία να μπορεί να παρακολουθεί όποιος
φοιτητής επιθυμεί. Δεν θεωρούμε όμως ότι είναι σημαντικότερο της συνέλευσης.
