Έξι χρόνια έχουν περάσει από το ξεσπασμα της νεολαιίστικης
εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008. Μια εξέγερση με αφορμή την κρατική δολοφονία
του Αλ. Γρηγορόπουλου, που συμπέφτει όμως με τις πρώτες τότε εκδηλώσεις της
παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης στους διεθνεις οικονομικούς δείκτες,με τον
πρώτο γύρο αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων σε Ελλάδα και Ευρώπη παράλληλα με την
όξυνση της κρατικής καταστολής. Μια εξέγερση που η νεολαία μέσα απο φοιτητικές
και μαθητικές καταλήψεις βρέθηκε στους δρόμους με τους αδύναμους κρίκους αυτής
της κοινωνίας, μετανάστες και άνεργους, και συγκρούστηκε όχι μόνο με τα πρώτα
δείγματα φτώχειας και ανεργίας που είχαν εμφανιστεί άλλα συνολικά με το παρόν
και το μέλλον που της ετοίμαζαν, λοιδορώντας τις βασικές αξίες του συστήματος
και αμφισβητώντας στην πράξη την κυριαρχία του κράτους επί ένα σχεδόν μήνα.
Έξι χρόνια από τότε και ο ελληνικός λαός και η
νεολαία έχοντας δεχτεί μια τεράστια επίθεση από τις κυβερνήσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ
και του μεγάλου ελληνικού κεφαλαίου ( απολύσεις,φτώχεια, διάλυση δημόσιας
παιδείας-υγείας, ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων κλπ.),
έχοντας δώσει μεγάλες μάχες μέσα από μαζικές,διαρκείς και πολύμορφες κινητοποιήσεις,
έρχεται αντιμέτωπος με ένα νέο Δεκέμβρη.
Με έναν «αντί-Δεκέμβρη» από την μεριά των κυρίαρχων που έρχεται να δώσει τέλος
σε όλες αυτές τις αντιστάσεις εγκαθιδρύοντας ένα καθεστώς φυσικής και
ιδεολογικής τρομοκρατίας. Μέσα στις προηγούμενες μέρες παρακολουθήσαμε: 1)
πανελλαδικά τις νεες πρυτανικες αρχες σε συντονισμό με την κυβέρνηση και τις
απαιτήσεις της να αποκλείουν τους φοιτητές από τις διαδικασίες της συγκλήτου,
να απαγορεύουν τη διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων φοιτητικών συλλόγων, να καταλαμβάνουν
σχολές με ΜΑΤ που δέρνουν ανελέητα φοιτητές έξω από τις σχολές τους κλπ. 2) τις
αστυνομικές δυνάμεις καταστολής να ξυλοφορτώνουν διαδηλωτές και να κάνουν
παρέλαση στα Εξάρχεια ανήμερα της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. 3)
το κράτος να αποκλείει το Νίκο Ρωμανό από το κατά τ’ άλλα δημοκρατικό του
δικαίωμα να σπουδάσει μέσα από τη φυλακή επειδή είναι αναρχικός. 4) έναν
ακροδεξιό όχετο από δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών και τα ΜΜΕ που βλέπουν
μειοψηφίες σε όσους θέλουν να σπουδάσουν και να δουλέψουν με αξιοπρέπεια, που
βλέπουν θρασίμια και κωλόπαιδα σε όσους αντιστέκονται στον παραλογισμό που μας
επιβάλλουν, που προκρίνουν λίγο καλοπροαίρετο φασισμό στην αντιμετώπιση των
αντιφρονούντων, που αμφισβητούν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου κλπ.
Είναι όλα αυτά μια θλιβερή-ακροδεξιά παρένθεση στις
μέρες της Ελληνικής Δημοκρατίας; Είναι ζήτημα σωστής ή λάθους διακυβέρνησης,
δίκαιης ή άδικης απόδοσης δικαιοσύνης, είναι ζήτημα προσωπικών χειρισμών από
όσους κατέχουν εξουσία σημερα; Εμείς λέμε πως όχι. Λέμε πως αυτό είναι στη φύση των καπιταλιστικών σχέσεων εκμετάλλευσης,
λέμε πως είναι αναγκαίο στοιχείο για την κυριαρχία τους απέναντι στη μαζική
λαϊκή αμφισβήτηση που δέχονται όλο το προηγούμενο διάστημα, για την εμπέδωση ως
μόνοδρομου των αστικών σχεδίων υπέρβασης της κρίσης που περιλαμβάνουν νέα μέτρα
καταλήστευσης του λαού, εργοδοτική τρομοκρατία και φασισμό στις εργασιακές
σχέσεις, πολέμους. Αποτελεί κομμάτι του παζλ της συνολικής
αντιδραστικοποίησης των σχέσεων εργασίας, της κοινωνικής και πολιτικής ζωής,
των σχέσεων εξουσίας για να μπορέσουν να βγουν κερδισμένοι από την κρίση
πραγματικές μειοψηφίες και θρασίμια και χαμένοι ο εργαζόμενος λαός και η
νεολαία, η κοινωνική πλειοψηφία. Βρισκόμαστε στη φάση που η βαθιά κρίση του
καπιταλισμού στέλνει περίπατο την «ισονομία» και την «ελευθερία».
Χαρακτηριστικο το παράδειγμα της Ουκρανίας και η στάση ΕΕ και Αμερικής.
Μπροστά λοιπόν στην αποφασιστικότητα της κυβέρνησης
να μας διαγράψει σαν γενιά, να μας
διαλύσει το παρόν και το μέλλον και παράλληλα να μας δέρνει, μπρόστα στην
επιθυμία τους να συντρίψουν κάθε μορφή συλλογικότητας και αντίστασης εμείς
εμπνεόμαστε από τα φωτεινά παραδείγματα των τελευταίων ημερών. Εμπνεόμαστε απο
το λαό της ανατολικής Ουκρανίας που συγκρούεται με τους φασίστες, την ουκρανική
ολιγαρχία, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τους Κούρδους αντάρτες που τα βάζουν με τους
τζιχαντιστές, την Τουρκία και τα αμερικάνικα συμφέροντα, τους χιλιάδες
διαδηλωτές στις ΗΠΑ ενάντια στις δολοφονίες του Φέργκιουσον, το φοιτητικό
κίνημα που κάνει καταλήψεις στα «εκσυγχρονισμένα» πανεπιστήμια του Μπέρκλεϊ και
του Λονδίνου, το πείσμα και το θάρρος του αναρχικού απεργού πείνας Ν. Ρωμανού.
Επιλέγουμε την ώρα που η
κυβέρνηση, η ΕΕ και ο καπιταλισμός παίρνουν την επιλογή να δολοφονήσουν μια
ολόκληρη γενιά, να μας πάρει τα πάντα και να μας πετάξει από την παιδεία, την
υγεία, την εργασία να τους απαντήσουμε εδώ και τώρα: ΩΣ ΕΔΩ. ΟΙ ΝΕΟΙ ΔΕΚΕΜΒΡΗΔΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ.
·
ΟΛΟΙ
ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Σ.Φ. ΗΛ/ΜΗΧ. Πρόθεση του ΑΡ.ΑΓ.Ε. ΕΑΑΚ είναι η
συνέλευση του Συλλόγου να οριστεί την Πέμπτη 4/12 στις 14:00 στην Α5
