Σε μια εποχή που τα πάντα γύρω μας αλλάζουν
προς το χειρότερο, με τη δικαιολογία της προσπάθειας για οικονομική ανάκαμψη
της χώρας, δεν θα μπορούσε να μην υποστεί πλήγματα και ο τομέας της εκπαίδευσης
και να αλλάξουν άρδην τα δεδομένα για την εργασιακή προοπτική των αποφοίτων.
Εκτός από το σχέδιο “Αθηνά” και το νόμο “Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου”, σαν
κερασάκι στην τούρτα πέρασε και η
υποβάθμιση της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης (με ευθεία καταπάτηση του άρθρου
16 του Συντάγματος που την κατοχυρώνει) με την ακαδημαϊκή και
επαγγελματική ισοτίμηση των πτυχίων των κολλεγίων με αυτά των πανεπιστημίων από
το ελληνικό κράτος. Η εν λόγω διάταξη πέρασε εν μία νυκτί και χωρίς να
συζητηθεί καν μέσα στην βουλή (πράγμα που δείχνει και το πραγματικό πρόσωπο της
“δημοκρατίας” και του “διαλόγου” τους).
Για του
λόγου το αληθές παραθέτουμε σχετικό απόσπασμα από non paper του υπουργείου
Παιδείας: «Στην ελληνική επικράτεια μόνον
τα Ελληνικά Δημόσια Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα
παρέχουν στους αποφοίτους
τους ακαδημαϊκή αναγνώριση και επαγγελματικά προσόντα με τη λήψη του πτυχίου
τους. Έχουν δηλαδή αυτόματη αναγνώριση. Οι υπόλοιποι, οι κάτοχοι πτυχίων ή
τίτλων σπουδών Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων άλλων κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής
Ένωσης ή τρίτων χωρών, για να επιτύχουν ακαδημαϊκή αναγνώριση, δύνανται να
αιτηθούν στον Διεπιστημονικό Οργανισμό Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και
Πληροφόρησης (ΔΟΑΤΑΠ), για ακαδημαϊκή ισοτιμία και αντιστοιχία. Ο ΔΟΑΤΑΠ, αφού
συγκρίνει τα προγράμματα σπουδών (διάρκεια, περιεχόμενο κ.λπ.), αποφαίνεται
θετικά ή αρνητικά για τη χορήγηση της ισοτιμίας ή και της αντιστοιχίας και,
στην περίπτωση που αποφανθεί θετικά, εξομοιώνονται με τους Αποφοίτους των
Ελληνικών Δημόσιων Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.»
Εμμέσως
πλην σαφώς, στους κατόχους πτυχίων της αλλοδαπής μπαίνουν και οι απόφοιτοι των
κολλεγίων που συνεργάζονται με αναγνωρισμένα ιδρύματα του εξωτερικού τα οποία
έχουν εκδώσει και τους τίτλους σπουδών.
Οποιαδήποτε
φράση η οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί εμπόδιο στην απελευθέρωση της αγοράς της
τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εξαλείφεται και κάποιες «απροσεξίες» του Μεσοπρόθεσμου
διορθώνονται μόλις λίγες ημέρες μετά την ψήφισή του. Έτσι διαγράφεται η φράση
που όριζε ότι «τα πτυχία και οι τίτλοι,
καθώς και οι βεβαιώσεις, τα πιστοποιητικά σπουδών και οποιασδήποτε άλλης
ονομασίας βεβαίωση που χορηγούν τα κολέγια δεν είναι ισότιμες με τους τίτλους
που χορηγούνται στο πλαίσιο του ελληνικού συστήματος τυπικής εκπαίδευσης»
(Παράγρ. Θ7, εδάφιο 1 του Μεσοπρόθεσμου). Η
διαγραφή αυτής της φράσης ισοδυναμεί με εξίσωση των αποφοίτων των κολεγίων με
τους πτυχιούχους των πανεπιστημίων και πολύ περισσότερο των ΤΕΙ.
Το διαγραφέν σημείο
αντικαθίσταται με ρύθμιση η οποία ενισχύει ακόμη περισσότερο την επαγγελματική
ισοτίμηση των πτυχιούχων των κολλεγίων με τους αντίστοιχους των ελληνικών
πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Συγκεκριμένα, στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (άρθρο 7, παρ. 6γ),
αναφέρεται ότι «τα πτυχία, οι τίτλοι, οι
βεβαιώσεις, τα πιστοποιητικά σπουδών και οποιασδήποτε ονομασίας βεβαίωση που
χορηγούν τα κολέγια δύνανται της αναγνώρισης επαγγελματικής ισοδυναμίας τίτλων
ανώτατης εκπαίδευσης του ελληνικού συστήματος τυπικής εκπαίδευσης».
Η
“πολυαναμενόμενη” εξίσωση των πτυχίων, σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ (συνθήκη
Μπολόνια), οδηγεί στην διάσπαση του ενιαίου πενταετούς πτυχίου του δημόσιου ΑΕΙ
σε Bachelor και Master (3+2 ή 4+1 έτη) υποκύπτοντας στις πιέσεις των ιδιωτικών
πανεπιστημίων για πιο εξειδικευμένες και γρήγορες σπουδές. Θα σκεφτεί βέβαια
κάποιος, αφού σε όλη την Ευρώπη παίρνουν Master μ’αυτό τον τρόπο, γιατί όχι και
εμείς; Η απάντηση έρχεται από το ίδιο το εργασιακό μας μέλλον, το οποίο
συνδέεται άμεσα με τα επαγγελματικά δικαιώματα που παίρνουμε απο το πτυχίο μας.
Ουσιαστικά, με τη διάσπαση του πτυχίου σε 3+2 κατακερματίζονται τα
επαγγελματικά δικαιώματα που αποκτά ο απόφοιτος, οδηγώντας τον σε έναν
εργασιακό μεσαίωνα με πολύ δυσμενέστερους όρους και χωρίς δυνατότητα
συλλογικής κατοχύρωσης και διεκδίκησης. Σε συνδυασμό μάλιστα με το
ψηφισμένο (από το Σεπτέμβριο του 2010) Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων, όπου η
κατάταξη των αποφοίτων γίνεται με βάση τις πιστωτικές μονάδες (ECTS) εντείνεται ακόμη περισσότερο ο
ανταγωνισμός τόσο μεταξύ των φοιτητών όσο
και ανάμεσα στους εργαζόμενους, ο καθένας πασχίζοντας για λίγα ψίχουλα
παραπάνω. Εν τέλει ο απώτερος σκοπός είναι να δημιουργηθούν στρατιές
ανέργων,εργαζόμενοι με ελάχιστα δικαιώματα για ένα ξεροκόμματο (400-500 ευρώ)
ώστε να μας χρησιμοποιήσουν ως αναλώσιμα για να μπορέσουν να ξεπεράσουν την
κρίση τους προς όφελός τους και εις βάρος της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Ακολουθώντας
τις επιταγές του υπουργείου, ξεκινάει και το τμήμα των Ηλεκτρολόγων την αναμόρφωση
του προγράμματος σπουδών στην κατεύθυνση που περιγράφηκε παραπάνω.
Ενδεικτικά, προτείνεται η μείωση των μαθημάτων ανά εξάμηνο σε 5 (με την επίφαση
της ελάφρυνσης του φόρτου των φοιτητών) με παράλληλη διόγκωση της ύλης, την
επιλογή τομέα μετά το τρίτο έτος (3+2) και την κατάργηση βασικών μαθημάτων για
τους μηχανικούς (όπως το σχέδιο) και την εισαγωγή τους ως μαθήματα σεμιναριακού
τύπου (προκειμένου οι φοιτητές επιλέγοντάς το να αποκτήσουν περισσότερα ECTS από τους υπόλοιπους συμφοιτητές τους). Τέλος, συζητιέται
η εφαρμογή αλυσίδων σε μαθήματα (π.χ. για να έχεις δικαίωμα να δώσεις Κυκλώματα
ΙΙ πρέπει να έχεις περάσει Κυκλώματα Ι), όπως και η συνέχιση των
προαπαιτούμενων, είτε με την υπάρχουσα μορφή είτε με κάποια παρόμοια. Αυτό έχει
σαν αποτέλεσμα αφενός την εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών και αφετέρου την
ευθεία παρέμβαση του τμήματος στην δυνατότητα του κάθε φοιτητή να διαμορφώσει
μόνος του τη σειρά με την οποία θα εξεταστεί στα μαθήματα.
Μέσα
σε αυτήν την κατάσταση που διαμορφώνεται, ενδιαφέρον θα ήταν να δούμε την στάση
των ίδιων μας των καθηγητών, που από την πρώτη μέρα που πατήσαμε στη σχολή
επαινούν τόσο την ίδια τη σχολή όσο και την επαγγελματική αποκατάσταση του
μηχανικού. Θα περιμέναμε λοιπόν και αντίστοιχου τύπου ευαισθησία όταν ανοίγουν
τέτοια ζητήματα μέσα στη σχολή. Αντ' αυτού, μάλλον οι περισσότεροι τάχθηκαν
υπέρ των παραπάνω αλλαγών στο πρόγραμμα σπουδών, αφού εγκρίθηκε επί της αρχής αλλά
επέλεξαν και να το συζητήσουν σε μία εν
κρυπτώ συνέλευση τμήματος (την Πέμπτη 28/2), χωρίς καν να ζητήσουν την
άποψη των φοιτητών σε ένα θέμα που είναι άμεσα ενδιαφερόμενοι, αφού είναι
εκείνοι οι οποίοι θα κληθούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους με βάση το νέο
πρόγραμμα σπουδών. Δε πέσαμε από τα σύννεφα φυσικά, μιας και θα ήταν αφελές να
περιμέναμε κάτι καλύτερο από τον κ. Μήτκα, που το φθινόπωρο παρείχε τεχνική
υποστήριξη ως μέλος της αντίστοιχης επιτροπής για τις εκλογές Συμβουλίου
Διοίκησης του ΑΠΘ, ενώ ήταν και πρόεδρος της επιτροπής του ΑΠΘ που συνέταξε
πρόταση για την ακαδημαϊκή αναδιοργάνωση του ΑΠΘ με αφορμή το σχέδιο «Αθηνά».
Τόσο
οι καθηγητές μας όσο και το Υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να το βάλουν καλά στο
μυαλό τους πως τέτοιες κατάπτυστες ενέργειες δε θα γίνουν αποδεκτές από κανέναν
φοιτητή και θα λάβουν την απάντηση που τους αρμόζει. Χρέος μας είναι να τους
αποδείξουμε ότι δε θα τους περάσει! Να
υπερασπιστούμε τη δημόσια εκπαίδευση, τα ενιαία πτυχία, καθώς και το μέλλον της
γενιάς μας! Το φοιτητικό και το εργατικό κίνημα όπως και στο παρελθόν να
σταθεί αντάξιο των περιστάσεων, να ανατρέψει το νόμο πλαίσιο, κάθε εκπαιδευτική
μεταρρύθμιση και κάθε αντιλαϊκή πολιτική που τσακίζει τα διαιώματά μας και να
πυροδοτήσει ευρύτερες αντιδράσεις διώχνοντας κυβέρνηση- ΕΕ- ΔΝΤ- μνημόνια.
ΟΛΟΙ στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου
Τετάρτη 6/3 14.00 αιθ. 5 στους Ηλεκτρολόγους
