Σε σχέση με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στο Πολυτεχνείο
Λίγες
μέρες μετά την εκταμίευση της νέας δόσης, οι πανυγηρισμοί όσων ξεπουλάνε το
μέλλον των εργαζομένων και της νεολαίας, τα χυδαία χαμόγελα στα χείλη της
δολοφονικής κυβέρνησης, της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, δεν έχουν ακόμη σβήσει.
Είναι ήδη φανερό, πως η οργανωμένη καταλήστευσή μας θα συνεχιστεί από τη μεριά
τους με αποφασιστικότητα, καθώς μπροστά μας έχουμε επιπλέον περικοπές,
μειώσεις μισθών,και χιλιάδες απολύσεις που για να περάσουν θα πρέπει να
συνοδευτούν από την ποινικοποίηση και το χτύπημα κάθε αντίδρασης.
Στην
τριτοβάθμια
εκπαίδευση, η Μνημονιακή πολιτική έχει ήδη διαμορφώσει μια
κατάσταση αποπνικτική για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους και
ειδικότερα
στο ΕΜΠ η υποχρηματοδότηση, σε συνδυασμό με τις απολύσεις, θέτουν ζήτημα
λειτουργίας του ιδρύματος, ενώ οι διαδικασίες για επιβολή διδάκτρων στα
μεταπτυχιακά έχουν ήδη ξεκινήσει. Την ίδια στιγμή, η ολοκλήρωση της
απάτης των
ηλεκτρονικών εκλογών για τα συμβούλια διοίκησης, και πανελλαδικά και στο
ΕΜΠ,
έχει σημάνει μια νέα περίοδο για το ελληνικό πανεπιστήμιο, καθώς στην
ουσία
έχουν σχηματιστεί οι νέες διοικήσεις, και ενώ δεν έχουν αναλάβει
επίσημα, προετοιμάζουν το έδαφος και το κλίμα για τη νέα τάξη πραγμάτων
στο ίδρυμα.
Για
πρώτη φορά, οι άφαντοι καθηγητές, υποψήφιοι και «εκλεγμένοι», αρχίζουν να
παίρνουν θέση και δημόσια, όχι για κάποιο ζήτημα όπως είναι το PSI, το κλείσιμο
σχολών, οι απολύσεις εργαζομένων, ο εκδιωγμός οικότροφων (ζητήματα τα οποία μάλλον είναι ασήμαντα για τη μεγαλειότητα
τους), αλλά διαμαρτυρόμενοι στα ΜΜΕ για τις παρεμβάσεις φοιτητών που τους
καταγγέλλουν στα μαθήματα τους.
Οι
συγκεκριμένοι διδάσκοντες, όπως και άλλοι εγκάθετοι του Υπ. Παιδείας και της
κυβέρνησης, επικαλούμενοι με ευλάβεια την ακαδημαϊκή ομαλότητα και ευρυθμία,
φαίνεται να μην τους κάνει αίσθηση αν σε ένα χρόνο διδάσκουν σε ένα
πανεπιστήμιο με τους μισούς φοιτητές, με δίδακτρα, με πτυχία – κουρελόχαρτα και
με εργαζόμενους υπό εργολαβική σκλαβιά, αρκεί ανενόχλητοι να επιτελούν το
«ιερό» ακαδημαϊκό τους καθήκον.
Αυτή
η στάση σιωπής, επίκλησης στην ακαδημαϊκότητα και ανοχής-καλωσορίσματος των
υποδείξεων του υπουργείου είναι γνωστή εδώ και καιρό για μεγάλη μερίδα
καθηγητών. Οι συγκεκριμένοι, όμως,
καθηγητές εφόσον αναλαμβάνουν να υλοποιήσουν το νέο πακέτο μέτρων στην
εκπαίδευση, να έχουν και την αξιοπρέπεια, να υπερασπιστούν αυτή την επιλογή
τους. Οι φοιτητικοί σύλλογοι έχουν αποφασίσει ότι οι
υποψήφιοι με τα συμβούλια είναι ανεπιθύμητοι στο πανεπιστήμιο. Η επιλογή τους
είναι προδοτική για τον αγώνα που δίνουν τόσα χρόνια φοιτητές και καθηγητές για
δημόσια και δωρεάν παιδεία. Τους καθιστά υπάλληλους του υπουργείου και της
τρόικας και ως τέτοιοι θα αντιμετωπίζονται. Διαχωριζόμαστε από σπασμωδικές κινήσεις πρόκλησης φυσικής βίας γιατί
αυτός ο αγώνας έχει διάρκεια και δεν είναι αγώνας φυσικής εξόντωσης αλλά
πολιτικής καταδίκης και περιθωριοποίησης. Είναι αγώνας που απαιτεί όλους τους
φοιτητές να αποδοκιμάζουν ενεργά τους νέους εντολοδόχους του υπουργείου και να
καταστήσουν σαφές ότι οι αποφάσεις τους δεν έχουν καμιά νομιμοποίηση στην
πανεπιστημιακή κοινότητα.
Να
το γνωρίζουν λοιπόν όσοι επέλεξαν να κυκλοφορούν με τα παράσημα της Τρόικας
μέσα στις σχολές μας, ότι απέναντι τους δεν έχουν ούτε κουκουλοφόρους, ούτε
ομάδες βίας, αλλά έχουν το φοιτητή που δεν έχει να πληρώσει δίδακτρα, το
φοιτητή που αγωνιά για το εργασιακό του μέλλον, το φοιτητή που δε θέλει να
διαγραφεί. Να αντικρύσουν αυτή την πραγματικότητα, διότι δεν είμαστε καθόλου
διατεθειμένοι να παρακολουθήσουμε άπραγοι τη μανία με την οποία η κυβέρνηση και
οι πιστοί της διαλύουν εν μια νυκτί ότι έχει κατακτηθεί με χρόνια αγώνων και
θυσιών.
