Κοινό Πλαίσιο ΑΡ.ΑΓ.Ε.-Ε.Α.Α.Κ., Casus Belli, ΣΣΠ 64ΠΚΣ 49
ΠΑΣΠ 20
Δύο μήνες έχουν περάσει πλέον από τα γεγονότα του Δεκέμβρη που συντάραξαν συθέμελα συνειδήσεις κόσμου μα και το ίδιο το πολιτικό σύστημα της χώρας. Δυο μήνες μετά και εμείς ως φοιτητικοί σύλλογοι, καλούμαστε να αναμετρηθούμε με ορισμένα ερωτήματα. Καταρχάς οφείλουμε να αναζητήσουμε τι έχει μείνει από τη φωτιά της κοινωνικής έκρηξης του Δεκέμβρη. Και στο σημείο αυτό έχουμε να πούμε πως τους μήνες που μεσολάβησαν υπήρξε πράγματι εμφανής κινηματική ύφεση, ύφεση που ευνοήθηκε από την ύπαρξη μιας μακράς περιόδου εξεταστικής. Ωστόσο, ρίχνοντας μια ματιά στο προηγούμενο διάστημα θα διαπιστώσουμε ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει, καθώς όλο αυτό το πρωτόγνωρα μεγάλο και σχετικά πολιτικοποιημένο δυναμικό κόσμου που συμμετείχε ενεργά στις κινητοποιήσεις εξακολουθεί να είναι ετοιμοπόλεμο περιμένοντας τη νέα κινηματική έξαρση. Καθώς τη σκυτάλη των αγώνων και των μαχητικών διεκδικήσεων δεν άργησαν να πάρουν οι αγρότες, ενώ ολοένα και περισσότερα κομμάτια εργαζομένων και σωματείων βγαίνουν στο προσκήνιο. Ελπιδοφόρα μηνύματα σε αυτήν την κατεύθυνση για το εργατικό κίνημα, στέλνουν τα 90 πρωτοβάθμια σωματεία στην Αθήνα και το συντονιστικό τους για την αλληλεγγύη στην Κούνεβα και για την κατάργηση του σύγχρονου δουλεμπορίου, που απέδειξαν ότι και με κόντρα καιρό, με τις γραφειοκρατικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ να σφυρίζουν αδιάφορα μπορούν να κατακτούν υλικές νίκες. (βλ. κατάργηση της κατάπτυστης σύμβασης εργασίας στον ΗΣΑΠ) Και σε επίπεδο Θεσσαλονίκης όμως, με ενημερωτικές καμπάνιες-εκδηλώσεις-πορείες που έγιναν, κρατήθηκε ζωντανή η φλόγα με την οποία το επόμενο διάστημα θα ξαναβγούμε στους δρόμους του αγώνα.
Από εκεί και πέρα, οι μαχητικές κινητοποιήσεις μεγάλων κομματιών της κοινωνίας, δεν άφησαν ανέγγιχτο και το ίδιο το σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης. Το οποίο, υπό το φόβο νέων κινηματικών τριγμών και μέσα σε ένα φόντο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, δεν άργησε να χρησιμοποιήσει (ή να αξιοποιήσει) τις πιο βάναυσες μεθόδους καταστολής και εκφοβισμού του λαού. Μετά το θάνατο του Γρηγορόπουλου και τη δολοφονική επίθεση στην Κ.Κούνεβα, σειρά είχαν η επίθεση με χειροβομβίδα στο στέκι των μεταναστών, οι αποκαλύψεις για θανάτους μεταναστών στα τμήματα μεταγωγών από την ΕΛ.ΑΣ, και γενικότερα η προσπάθεια να σταματήσει οποιαδήποτε κινηματική διεργασία πάνω στη γέννησή της. Έτσι, καθόλου τυχαία δεν είναι η επίθεση με χημικά εντός κλειστού χώρου (υπουργείο Ναυτιλίας) προσφάτως, απέναντι στους λιμενεργάτες, καθόλου δε θα πρέπει να μας εκπλήσσουν παρόμοιες κινήσεις της κυβέρνησης σε αυτήν την κατεύθυνση το επόμενο διάστημα.
Κρίση του συστήματος:
Από την άλλη, κάτω από τη βαριά σκιά της κρίσης του συστήματος, προσπαθεί να κρύψει η κυβέρνηση τη νέα επίθεση που ετοιμάζει για τα δικαιώματά μας σε παιδεία – εργασία – δημοκρατικά δικαιώματα. Η κυβέρνηση θέλει να πετάξει από πάνω της το μπαλάκι. Λες και το κλείσιμο κολοσσιαίων και μη επιχειρήσεων (βλ. μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες), η απόλυση χιλιάδων εργαζομένων, η όλο και μεγαλύτερη υποβάθμιση των όρων εργασίας είναι δική μας ευθύνη. Στα πλαίσια αυτά, την προηγούμενη εβδομάδα, ο πρωθυπουργός καλώντας σε συνάντηση του αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης για το ζήτημα της κρίσης, προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα συναίνεσης και εθνικής ενότητας, έτσι ώστε να περιορίσει τις αντιδράσεις των εργαζομένων και να μας πείσει ότι όλοι μαζί πρέπει να δουλέψουμε σκληρά ώστε εμείς να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα για την εθνική οικονομία.
ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥΣ
ΔΕ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ
ΔΕ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ
Οι υποσχέσεις τους για οικονομική ανάταση και ευημερία των εργαζομένων όταν θα περάσει η μπόρα δεν μας πείθει. Προφανώς για το μέλλον της ανεργίας και το παρόν της οικονομικής δυστοκίας δε φταίει κανείς άλλος από το ίδιο το σύστημα που καλλιεργεί την κερδοσκοπία των λίγων ως τρόπο διαιώνισής του. Η οικονομική στήριξη των τραπεζών και των επιχειρήσεων (τα περίφημα 28 δις του Αλογοσκούφη), δεν είναι τίποτε άλλο παρά σαφείς ενδείξεις για το ποιους στηρίζει αυτή η κυβέρνηση και σε ποιους προσπαθεί να μετακυλίσει το βάρος της κρίσης. Η εντεινόμενη φορομπηξία, η άνοδος των τιμών σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης, η καθήλωση των μισθών και ο διαρκής κίνδυνος της ανεργίας, δε δείχνουν τίποτε άλλο παρά την προσπάθεια του αστικού συνασπισμού εξουσίας να ρίξουν στις πλάτες των εργαζομένων την απόπειρα διεξόδου από την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ…:
Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι η μόνη λύση υπέρβασης της κρίσης από μέρους του συστήματος είναι η σφοδρότατη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και το βάθεμα της αναδιάρθρωσης σε όλους τους τομείς και τις εκφάνσεις της ζωής. Στο χώρο της εργασίας ήδη τα καπιταλιστικά κέντρα εισηγούνται την βίαιη επέκταση του εργασιακού μεσαίωνα, που βιώνουν εδώ και πολλά χρόνια πολλές κοινωνικές ομάδες (βλ. μετανάστες), σε όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού. Η μείωση του ωραρίου (3ωρο) που προτείνει η ΕΕ, με δραματική μείωση των αποδοχών των εργαζομένων αποτελούν τη μοναδική αποδοτική λύση για την κινητοποίηση της καπιταλιστικής παραγωγής. Η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και η προώθηση του μοντέλου της ελαστασφάλειας, τάση η οποία διαμορφώνεται εδώ και μία εικοσαετία στο χώρο της εργασίας, επεκτείνεται και μετατρέπει την εργασιακή περιπλάνηση σε καθημερινή πραγματικότητα για όλο και περισσότερους ανθρώπους.
Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και οι προσπάθειες της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει βασικά κομμάτια της πάλε ποτέ δημόσιας περιουσίας. Το ξεπούλημα του λιμανιού του Πειραιά στους Κινέζους, η εκχώρηση της Ολυμπιακής Εταιρείας στον Βγενόπουλο έναντι πινακίου φακής, δε σηματοδοτούν μόνο την απλόχερη παράδοση του δημοσίου στα χέρια της καταλήστευσης και των ιδιωτών. Σηματοδοτεί επίσης την επισημοποίηση – διόγκωση ενός νέου καθεστώτος εργασίας, που θα είναι μαύρη – ελαστική – ανασφάλιστη, εφόσον οι εργαζόμενοι στις εν λόγω επιχειρήσεις θα δουλεύουν πλέον με πιο επαχθείς όρους.
Τις «μεγάλες εργολαβίες» του Βγενόπουλου και των Κινέζων, συμπληρώνουν ταιριαστά και οι μικρότερες κάθε λογής εργολαβίες. Βασικές για τη λειτουργία δημόσιων υπηρεσιών εργασίες εκχωρούνται σε χέρια ιδιωτών, όπως είναι ο καθαρισμός, η φύλαξη, η σίτιση κλπ. Για να μην πηγαίνουμε πολύ μακριά, τέτοιες είναι οι συνθήκες που βιώνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι στο ΑΠΘ (καθαρίστριες, φύλακες, προσωπικό συντήρησης), οι οποίοι παραμένουν δέσμιοι του πανεπιστημίου και των εργολάβων που αυτό έχει προσλάβει. Ουσιαστικά οι εργολάβοι επινοικιάζουν εργαζόμενους σε μια λογική σύγχρονου δουλεμπορίου. Αυτό σημαίνει: αυθαίρετες μειώσεις των μισθών των υπαλλήλων, «λευκές συμβάσεις» και συνεχείς παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, καθώς και διαρκή εκφοβισμό των εργαζομένων μέσω του κινδύνου για μη ανανέωση της σύμβασης, αλλά και της διαρκούς επιτήρησης από ελεγκτές – ρουφιάνους της εταιρείας.
…Ή ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΕΦΑΛΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΑΓΩΝΩΝ:
Μέσα σε αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα, ο αγώνας για συλλογικές διεκδικήσεις φαντάζει αδύνατος. Ωστόσο το παράδειγμα της πρωτοβουλίας των 90 πρωτοβάθμιων σωματείων μας δείχνει το δρόμο για νικηφόρους αγώνες, ακόμα και σε μία φάση που η γραφειοκρατική ηγεσία της ΓΣΕΕ στρατεύεται πλήρως με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ήδη η συγκεκριμένη προσπάθεια μετράει τις πρώτες τις νίκες με την καταγγελία της σύμβασης με την ΟΙΚΟΜΕΤ στον ΗΣΑΠ και με την εξασφάλιση της μονιμοποίησης του εργαζόμενου προσωπικού εκεί. Σε ανάλογη κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε κι εμείς. Το καθεστώς εργασίας των υπαλλήλων του ΑΠΘ είναι και δικιά μας υπόθεση από τη στιγμή που αναφερόμαστε στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα, στο βαθμό που η προάσπιση του ασύλου από το φοιτητικό κίνημα συνεπάγεται και την συμβολή του στην εξασφάλιση ανθρώπινων συνθηκών εργασίας για όλους όσους εργάζονται σε αυτό. Το ασφυκτικό παρόν της τρομοκράτησης των εργαζομένων με τις απειλές των εργοδοτών, το παρόν των καθηλωμένων μισθών στα όρια της ανέχειας πρέπει να ανατραπεί. Ο λόγος για τον οποίον το πανεπιστήμιο ‘‘νοικιάζει’’ εργαζόμενους από τέτοιες εταιρίες είναι για να γλιτώσει τα έξοδα πρόσληψης, ασφάλισης και απόλυσης. Αυτές οι συνθήκες επισφαλούς εργασίας καθιστούν τους εργαζόμενους στο Α.Π.Θ. το κομμάτι αυτό των εργαζομένων, για το οποίο όλα τα κεκτημένα του εργατικού κινήματος βρίσκονται υπό αμφισβήτηση.
Έτσι, σε ζήτημα πρώτου μεγέθους θα πρέπει να αναχθεί στους φοιτητικούς συλλόγους η απαίτηση να πάρουν πόδι όλες οι εργολαβίες επινοικίασης εργαζόμενων από το Α.Π.Θ. μέσα από την κοινή δράση συντονιστικού Γ.Σ. και εργαζομένων. Τον πρώτο λόγο σε αυτό τον αγώνα έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που βιώνουν στο πετσί τους αυτές τις συνθήκες και που με τις αγωνιστικές αποφάσεις του σωματείου τους θα πρέπει να δείξουν το δρόμο. Ωστόσο οι φοιτητικοί σύλλογοι δε θα πρέπει να μείνουν αμέτοχοι από την πλευρά τους. Κι αυτό όχι για κάποιους λόγους ανθρωπιστικής αλληλεγγύης στους εργαζόμενους της διπλανής πόρτας αλλά διότι αυτές οι συνθήκες εργασίας αποτελούν εικόνες και από το δικό μας μέλλον, εάν η κρίση τελικά εκτονωθεί στις πλάτες των εργαζομένων.
ΕΞΩ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ Α.Π.Θ.
Στο χώρο της εκπαίδευσης:
Αυτή την περίοδο ο νέος υπουργός παιδείας, Α.Σπηλιοτοπουλος, σε μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού προσπαθεί να δημιουργήσει κλήμα συναίνεσης και στο χώρο της εκπαίδευσης, με μια συνταγή που έχουμε γευθεί ουκ ολίγες φορές, το λεγόμενο Διάλογο για την Παιδεία. Δυο λύκοι και ένα πρόβατο συζητούν τι θα φαν το βράδυ. Το φοιτητικό κίνημα όπως και στο παρελθόν θα αποδείξει ότι δεν ψαρώνει σε τέτοιους στημένους διαλόγους-απάτη με αυτούς τους ‘‘λύκους’’. Ο μόνος διάλογος που κάνει θα είναι μέσα στα αμφιθέατρα και έξω στους δρόμους! Αιχμή για την κυβέρνηση αποτελεί η προώθηση μεταρρυθμίσεων στον χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και η αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στα πανεπιστήμια με την «αποδέσμευση» από τις πανελλαδικές εξετάσεις. Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι σε καμία περίπτωση δεν μιλάει για ελεύθερη πρόσβαση αλλά για την μεταφορά των εξεταστικών φραγμών από το λύκειο στο πανεπιστήμιο. Και φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τον εκβιασμό της Ε.Ε. με την κοινοτική οδηγία για τα Κ.Ε.Σ., καθώς και τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν σχεδόν σε όλες τις σχολές με το νέο τρόπο διανομής των συγγραμμάτων και της έμμεσης κατάργησης του δωρεάν χαρακτήρα τους.
Από εκεί και πέρα είναι φανερό ότι γίνονται κινήσεις εντός των πανεπιστημίων μέσω των τμημάτων να τεθούν σε εφαρμογή οι διατάξεις του νόμου- πλαίσιο. Χαρακτηριστικό είναι ότι στα Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε εξωτερική αξιολόγηση από επιτροπή της Α.Δ.Ι.Π., η οποία έκρινε ότι το επίπεδο των Τ.Ε.Ι. δεν είναι ικανοποιητικό, λόγω της μη επαρκούς εφαρμογής του νόμου-πλαισίου…
Τελικά, πέρα από τα παραπάνω, βασικό στοιχείο της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, δεν είναι άλλος από τη δημιουργία ενός ευέλικτου δυναμικού αποφοίτων με χαρακτηριστικά τα οποία θα είναι χρήσιμα στην αγορά εργασίας. Σε αυτό το σημείο δε μπορεί να μην αναφερθεί η πληθώρα προγραμμάτων πρόσληψης φοιτητών με συμβάσεις ορισμένου χρόνου κι απελευθερωμένων ωραρίων (βλ. ΟΤΕ), τα οποία παρά τη συμβατότητα με το καθημερινό πρόγραμμα του μέσου φοιτητή, συμβάλλουν στην εμπέδωση των ελαστικών σχέσεων εργασίας από ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας που στο μέλλον θα κληθεί να αντιμετωπίσει τον εργασιακό μεσαίωνα, της περιπλάνησης και της επισφάλειας
Το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να έχει σαν απάντηση του την ανατροπή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, στη βάση των δικών μας αναγκών. Να πει όχι στη νέα πραγματικότητα που μας ετοιμάζουν και να παλέψει για ενιαία πτυχία με κατοχυρωμένα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα.
Συλληφθέντες – δημοκρατικά δικαιώματα:
Τέλος, δεν είναι δυνατόν σε αυτό το σημείο να μην αναφερθεί η δίωξη 21 διαδηλωτών (εκ των οποίων οι 17 ανήλικοι) στη Λάρισα και 3 στην Κοζάνη με τον τρομονόμο (ουσιαστικά δηλαδή θεωρούνται μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης και δικάζονται σε κλειστές χωρίς ενόρκους δίκες και με σκληρότερες, μη εφέσιμες, ποινές) γεγονός που υποδεικνύει την τρομακτική σκληρότητα με την οποία το κράτος επιτίθεται “αμυνόμενο” στα πιο ευαίσθητα κομμάτια της κοινωνίας, όπως οι μαθητές. Από την πλευρά μας ως φοιτητικοί σύλλογοι, θα πρέπει να ταχθούμε αλληλέγγυοι στους συλληφθέντες, απαιτώντας την άνευ όρων απελευθέρωσή τους. Η αλληλεγγύη μας αυτή δεν θα είναι και πάλι ανθρωπιστικού τύπου, μα πρέπει να γίνει μια συντονισμένη κίνηση ενάντια στην περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και την καταπάτηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, μια συντονισμένη κίνηση που θα βάλει στη θέση του όλες τις εκκολαπτόμενες νεοναζιστικές δυνάμεις του παρακράτους που έχουν αρχίσει να κάνουν αισθητή την παρουσία τους υπό την ανοχή των κυβερνητικών αρχών.
Σε μια συγκυρία που η λάμψη της κοινωνικής έκρηξης του Δεκέμβρη παραμένει ζωντανή, μια συγκυρία που συσκοτίζεται όμως και από τη βαριά σκιά της οικονομικής κρίσης που θα στείλει στον Καιάδα της ανεργίας στρατιές κόσμου, το νεολαιίστικο κίνημα συμπορευόμενο με τους εργαζόμενους στο Α.Π.Θ. και όχι μόνο, τους μαθητές και τα άλλα μαχόμενα κοινωνικά κομμάτια θα βγει ξανά στο δρόμο του αγώνα.
ΠΙΣΩ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
Απαιτούμε:
• Την άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων του Δεκέμβρη
• Να κλείσουν όλες οι δουλεμπορικές εταιρείες και να μην μείνει κανένας εργαζόμενος υπό ενοικίαση, ούτε στο ΑΠΘ, ούτε πουθενά αλλού.
• Να μην εφαρμοστεί καμία πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης
Παλεύουµε για:
• Δηµόσια και Δωρεάν Εκπαίδευση για όλους, σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Δωρεάν σίτιση – στέγαση – συγγράμματα – μεταφορές για όλους τους φοιτητές.
• Ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, µε όλα τα επαγγελµατικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Πτυχίο χωρίς ειδικεύσεις και διασπάσεις, ως η μόνη ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για την εύρεση δουλειάς και τη διεκδίκηση καλύτερων όρων εργασίας
• Λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους, μόνιμη και σταθερή µε παράλληλη αύξηση των αποδοχών, µε σταθερό ωράριο και πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.
• Πλήρης δημόσια υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση για όλους. Δημόσια και δωρεάν υψηλού επιπέδου υγειονομική κάλυψη και περίθαλψη για όλους, Έλληνες και μετανάστες.
• Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών και εργασίας – όχι στην περαιτέρω εντατικοποίησή τους
• Όχι στους δύο κύκλους σπουδών στα 4+1 έτη και στη δομή σπουδών bachelor- master.
• Κατάργηση των εισφορών των μισθωτών μηχανικών στο ΤΣΜΕΔΕ. Όχι στον αντιασφαλιστικό νόμο. Τις εισφορές και τα χρέη να πληρώσουν εργοδότες και κράτος.
• Ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο με ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όχι στη βάση του 10 και σε κάθε είδους εξεταστικούς και ταξικούς φραγμούς
• Πραγματική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την εκπαίδευση και τη βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής των σχολών. Λεφτά για την παιδεία, όχι για εξοπλισμούς και για πολεμική έρευνα.
• Προγράμματα σπουδών και έρευνα προσανατολισμένα στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και όχι των αναγκών του κεφαλαίου.
• Φοιτητικό και εργατικό έλεγχο στα προγράμματα σπουδών στην έρευνα και στη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων µέσω Γενικών Συνελεύσεων.
• Καμιά επαναδιαπραγμάτευση - κατάργηση του ασύλου. - Διεύρυνση του στα σχολεία και στους χώρους δουλειάς.
• Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα στα πανεπιστήμια.
• Κατάργηση της δράσης κάθε λογής εργολάβων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Μονιμοποίηση συμβασιούχων που εργάζονται υπό αυτό καθεστώς (π.χ καθαρίστριες), επαναπρόσληψη προσωπικού για την κανονική λειτουργία της λέσχης, αξιοπρεπείς μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
• Όχι στις υποχρεωτικές προόδους. Μετατροπή τους σε απαλλακτικές και προαιρετικές. ΟΧΙ στα προαπαιτούμενα και τα όρια δήλωσης μαθημάτων. Πτυχιακές εξεταστικές για όλους τους φοιτητές μετά από το πέμπτο έτος φοίτησης
• Όχι στις κινήσεις του ΤΕΕ για σκλήρυνση των εξετάσεων, που θέλουν να δημιουργήσουν έναν ακόμα φραγμό – φίλτρο για την απόδοση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος στους πτυχιούχους
Προχωρούμε σε:
• Πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες, ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και την ξενοφοβία, το Σάββατο 21 Μάρτη με συγκέντρωση στην Καμάρα
• Κατάληψη της Πρυτανείας από τη Δευτέρα 16 Μάρτη, για να καταγγελθούν οι ελαστικές συμβάσεις των εργαζόμενων στο ΑΠΘ με τις εργολαβίες που αυτή τη στιγμή υπάρχουν και για να απαιτηθεί η άμεση πρόσληψη του εργατικού προσωπικού με μόνιμους και σταθερούς όρους δουλειάς στις λέσχες, στον καθαρισμό, στις εστίες, στη φύλαξη κ.ά.
• Συντονιστικό φοιτητικών συλλόγων και εργαζομένων την Τρίτη 17 Μαρτίου στις 19:00 μέσα στην κατειλημμένη πρυτανεία ώστε να οργανώσουμε τον αγώνα μας
• Να ανοίξει κύκλος εκδηλώσεων στα πλαίσια του συλλόγου με θέμα: «αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών και άμεσες διεκδικήσεις». Την Πέμπτη 19 / 3 στις 17:00 στους Μηχανολόγους, την Παρασκευή 20 / 3 στις 12:00 στους Ηλεκτρολόγους
• Μαζική παράσταση στη Γενική Συνέλευση στα τμήματα Ηλεκτρολόγων και Μηχανολόγων όποτε κι αν αυτά γίνουν.
• Συντονισμό με γενικές συνελεύσεις φοιτητών – σπουδαστών που κινούνται σε ανάλογη κατεύθυνση με τη δικιά μας
• Σύσταση ανοιχτής συντονιστικής επιτροπής υπόλογης στη Γ.Σ. για την υλοποίηση της απόφασης.
• Νέα Γενική Συνέλευση την Τρίτη 24 Μαρτίου, για να επανασχεδιάσουμε τις κινήσεις μας
Είναι αυτονόητο ότι τις ώρες διεξαγωγής των εκδηλώσεων δε θα πραγματοποιηθούν μαθήματα
ΑριστερήΑΓωνιστικήΕνότητα -ΕΑΑΚ
Casus Belli
ΣΣΠ
