Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

11/11/08 - Αποτελέσματα ψηφοφορίας της συνέλευσης

Τα αποτελέσματα της συνέλευσης ήταν τα εξής:
ΑΡΑΓΕ-ΕΑΑΚ (στήριξε η ΣΣΠ) 95
ΠΚΣ 80
ΠΑΣΠ 11
ΛΕΥΚΑ 15








Οι μέρες του Νοέμβρη έφτασαν και όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή οι «επίσημοι» βγάζουν από το χρονοντούλαπο το αγωνιστικό, αντιδικτατορικό τους ένδυμα και ετοιμάζουν λόγους και πανηγυρισμούς. Προσπαθούν να μετατρέψουν την εξέγερση του Νοέμβρη του '73 σε άλλη μια «εθνική επέτειο», θέλουν να αποστειρώσουν το Πολυτεχνείο, αποσυνδέοντας τη λαϊκή αυτή εξέγερση από τα ανατρεπτικά αιτήματα της και το πραγματικό της περιεχόμενο. Αυτό είναι το δικό τους Πολυτεχνείο. Είναι το Πολυτεχνείο των καναλιών, των τηλεοπτικών παραθύρων, της συναίνεσης, των «ανώδυνων» κομματικών παρελάσεων. Αυτό το Πολυτεχνείο δε χωράει τις ανάγκες και τα όνειρα μας.

Το δικό μας Πολυτεχνείο ζει στις ανάγκες του σήμερα και τις εξεγέρσεις του αύριο, αναπνέει από τους μαζικούς μαχητικούς αγώνες των «από κάτω». ανασταίνεται στους δρόμους, τα αμφιθέατρα και τις γενικές συνελεύσεις.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ!

Αν έχει κάτι να μας διδάξει γενικά η ιστορία, είναι ότι η θωράκιση των κεκτημένων και η διεκδίκηση νέων κατακτήσεων για τη φοιτητική και λαϊκή πλειοψηφία είναι υπόθεση συλλογικών αγώνων. 35 χρόνια μετά το '73, η επέτειος της 17ης Νοέμβρη δεν είναι για μας ένα μνημόσυνο αλλά ένα ιστορικό γεγονός που πρέπει να εμπνέει τους αγώνες του σήμερα, γιατί τα αιτήματα εκείνου του Νοέμβρη για «ψωμί – παιδεία – ελευθερία» παραμένουν ακόμα ανεκπλήρωτα και επίκαιρα.

Το «πολυτεχνείο» είναι επίκαιρο στους αγώνες για ψωμί…
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την εκδήλωση της επισιτιστικής κρίσης στις χώρες του «τρίτου κόσμου», και μια νέα κρίση (χρηματοπιστωτική) πλήττει τον πλανήτη, η οποία εκδηλώνεται πρώτα στις Η.Π.Α. και στη συνέχεια χτυπά και τις ευρωπαϊκές αγορές. Κρίση που ξεκινά ουσιαστικά από την αδυναμία των καταναλωτών να ξεπληρώσουν τα δάνεια που χρεώθηκαν με άμεσο αποτέλεσμα, τα κατασχεθέντα λόγω υποθήκης κτήματά τους να μην μπορούν να γίνουν άμεσα ρευστοποιήσιμα. Και όπως διατρανώνουν όλοι οι νεοφιλελεύθεροι ειδικοί όταν δεν κινείται το χρήμα ανεβαίνουν οι τιμές, τα επιτόκια και πέφτουν οι οικονομικοί δείκτες ανάπτυξης της χώρας. Κάπου εδώ έρχεται ένα τρομερό σχέδιο διάσωσης της «ελεύθερης» (πιο είναι άραγε ο σκλάβος σ’ αυτήν;) αγοράς: Το αμερικάνικο κράτος χρηματοδότησε τους υπό κατάρρευση χρηματοπιστωτικούς ομίλους (και όχι τους δεκάδες χιλιάδες άφραγκους και ξεσπιτωμένους) με το ιλιγγιώδες ποσό των 700 δις δολαρίων, ενώ τα κράτη-μέλη της ευρωπαϊκής ένωσης αποφασίζουν να χωρίσουν τα τσανάκια τους προκειμένου ο καθείς να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις. αυτής. Επίσης σε αναλογία με το σχέδιο διάσωσης της οικονομίας των Η.Π.Α., οι αρχηγοί των κρατών μελών αποφασίζουν την διάσωση των χρηματοπιστωτικών ομίλων και όχι μόνο, δωρίζοντας σε αυτούς 1,3 τρις δολάρια. Το ζήτημα για τις κυβερνήσεις λοιπόν, δεν είναι το γιατί η πλειοψηφία του κόσμου βρίσκεται διαρκώς χρεωμένη στους τραπεζίτες, αλλά το πώς θα λύσουν τα κερδοσκοπικά τους προβλήματά, αυτοί που τόσο καιρό έκλεβαν παγκοσμίως τον κοσμάκη (τραπεζίτες, μεγαλοεπιχειρηματίες).
Επίκαιρος λοιπόν παραμένει ο αγώνας του πολυτεχνείου αφού εντείνεται όλο και περισσότερο η επίθεση και οι αλλαγές στα επαγγελµατικά και εργασιακά µας δικαιώµατα (κατάργηση 8ώρου, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, κατάργηση συλλογικών συµβάσεων, αλλαγή ασφαλιστικού). Επίκαιρο εφόσον συμπιέζεται διαρκώς το δικαίωμά μας στη µόνιµη και σταθερή εργασία, και οι κυβερνήσεις προωθούν αλλαγές οι οποίες συγκλίνουν προς ένα και μόνο στόχο: Τη δηµιουργία ενός νέου µοντέλου εργαζόµενου που θα είναι φτηνός – αναλώσιµος και ταυτόχρονα παραγωγικός και πειθαρχηµένος στις απαιτήσεις και τις προτεραιότητες του εργοδότη. Ενός εργαζόµενου που δεν θα έχει αίσθηση της έννοιας του δικαιώματος, που θα κινείται σε όλη του τη ζωή σε ένα φαύλο κύκλο ανεργίας – επανακατάρτισης – υποαπασχόλησης – εξαντλητικής δουλειάς με μισθό πολύ χαμηλό, χωρίς ασφάλιση, που δηλαδή δε θα κοστίζει πολλά και δε θα διεκδικεί καλύτερους όρους δουλειάς και ζωής.

…Το «πολυτεχνείο» είναι επίκαιρο στους αγώνες για παιδεία…
Τα τρία τελευταία χρόνια η κυβέρνηση προσπαθεί δια πυρός και σιδηρού να προωθήσει την αντιδραστική μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση, πτυχές της οποίας αποτελούν η αξιολόγηση, η διάσπαση των σπουδών μας, οι πιστωτικές μονάδες, η ίδρυση ΙΔΒΕ, η αναγνώριση των ΚΕΣ κτλ. Κερασάκι στην τούρτα αποτελεί η προσπάθεια εφαρμογής του εσωτερικού κανονισμού μέσω του πρόσφατου προεδρικού διατάγματος.
Είναι πλέον μονόδρομος για εμάς η συνολική αντιπαράθεση με υπουργείο, με πανεπιστημιακές αρχές και όλους τους φανερά ή μη υποστηρικτές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης η οποία αναλυτικά περιλαμβάνει:

ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΠΤΥΧΙΟΥ ΣΕ ΔΥΟ ΚΥΚΛΟΥΣ ΣΠΟΥΔΩΝ (4+1): Αν μέχρι σήμερα σαν φοιτητές Μηχανολόγοι ή Ηλεκτρολόγοι αποκτούσαμε ένα συγκεκριμένο σύνολο «γνώσεων» το οποίο και δικαιολογούσε το ενιαίο των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, τώρα πια θα αποκτούμε «θραύσματα γνώσεων», με αποτέλεσμα τον θρυμματισμό των αντίστοιχων επαγγελματικών δικαιωμάτων μας. Έτσι η πρόταση της κοσμητείας στις 22/10 έχει σα μοναδικό στόχο την κατάτμηση του γνωστικού αντικειμένου σε 2 κύκλους σπουδών (4+1) σήμερα, ώστε να συρρικνωθούν τα επαγγελματικά μας δικαιώματα αύριο σαν απόφοιτοι και εργαζόμενοι. Προς το παρόν βέβαια στη συγκεκριμένη πρόταση γίνεται λόγος για ένα «αθώο» πιστοποιητικό παρακολούθησης το οποίο θα χορηγείται μετά την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου σπουδών και δε θα κατοχυρώνει επαγγελματικά δικαιώματα.. Είναι όμως ένα πρώτο βήμα ώστε τα προγράμματα σπουδών μας να προσαρμοστούν στη δομή bachelor-master, όπως προβλέπεται κι από την οδηγία της ΕΕ.
Η διακήρυξη της Μπολώνια αναφέρει ρητά τα εξής:
«Υιοθέτηση ενός συστήματος σπουδών που θα στηρίζεται βασικά σε δύο κύκλους σπουδών, ένα προπτυχιακό και ένα μεταπτυχιακό. Η πρόσβαση στον δεύτερο κύκλο θα προϋποθέτει την επιτυχή ολοκλήρωση των σπουδών του πρώτου κύκλου, οι οποίες θα διαρκούν τουλάχιστον τρία χρόνια. Ο τίτλος σπουδών που θα χορηγείται μετά τον πρώτο κύκλο σπουδών θα αναγνωρίζεται στην Ευρωπαϊκή αγορά εργασίας ως ικανό επαγγελματικό προσόν. Ο δεύτερος κύκλος θα πρέπει να οδηγεί στο μεταπτυχιακό δίπλωμα (master) ή/και στο διδακτορικό δίπλωμα.»
Συνεπώς η «αναγωγή» των πτυχίων σε master, οδηγεί τελικά στην «υπαγωγή» στη λογική του διασπασμένου πτυχίου. Όσο όμορφη κι αν ακούγεται η Masterοποίηση των πτυχίων μας , το master αναγνωρίζεται ως Δίπλωμα Προχωρημένων Σπουδών και άρα προϋποθέτει την ύπαρξη ενός ενδιάμεσου (λιγότερο «προχωρημένου») τίτλου σπουδών, το bachelor. Επίσης αν κοιτάξει κανείς τον ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό μοντέλο, δεν νοείται master στο σύνολο του γνωστικού αντικειμένου των Μηχανολόγων ή των Ηλεκτρολόγων, αλλά προϋποθέτει έναν ειδικευμένο τίτλο σπουδών. Επομένως master=ειδικευμένο πτυχίο με λιγότερα επαγγελματικά δικαιώματα.
Ο λόγος για τον οποίο αντιτασσόμαστε λοιπόν στην προοπτική εξειδίκευσης των πτυχίων μας είναι γιατί ο κατακερματισμός των πτυχίων ισοδυναμεί με κατακερματισμό των ίδιων των όρων με τους οποίους θα διαπραγματευόμαστε την εργασία μας. Δηλαδή ο μέχρι πρότινος ενιαίος τρόπος διαπραγμάτευσης όπως αυτός φαίνεται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας που δομούνται πάνω στα ενιαία 5ετή πτυχία, χτυπιέται και οδηγούμαστε σε ένα μοντέλο ατομικής διαπραγμάτευσης με την εργοδοσία. Καλλιεργείται έτσι η κουλτούρα του ατομικού δρόμου διεκδίκησης, ο οποίος είναι στην τελική αναποτελεσματική μιας και μπορεί απλά να «καβαντζώσει» μια ισχνότατη μειοψηφία (πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα γλύφει καλύτερα!).
Τέλος αν η λογική της συνόδου της Μπολώνια εφαρμοστεί κατά γράμμα η ύπαρξη 2 κύκλων σπουδών (4+1) οδηγεί στην εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών, καθώς ο 1ος κύκλος σπουδών αποτελεί προαπαιτούμενο για την πρόσβαση στο 2ο. Μάλιστα η πολύκροτη διακήρυξη περιγράφει μία «κατάσταση» όπου μετά τον 1ο κύκλο θα γίνεται ένα φιλτράρισμα και μονάχα το 30% των φοιτητών θα έχει τη δυνατότητα πρόσβασης στο 2ο.

ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ:Η διαδικασία της υπονόμευσης της αξίας του πτυχίου μας εδραιώνεται με την εξίσωση του τίτλου σπουδών με ένα σύνολο πιστωτικών μονάδων (240+60 credits για τα 4+1 χρόνια αντίστοιχα) και την αξιολόγηση πτυχίων –σχολών και αποφοίτων. Συγκεκριμένα για να πάρει πλέον κανείς πτυχίο δε θα αρκεί η επιτυχής εξέταση σε 49 ή 62 μαθήματα (Μηχανολόγοι και Ηλεκτρολόγοι αντίστοιχα), όπως σήμερα ισχύει. Εισάγεται η έννοια του φόρτου εργασίας… Η ίδια η διακύρηξη των υπουργών παιδείας της ΕΕ στην Μπολώνια ορίζει ότι «…πιστωτικές μονάδες μπορούν να συγκεντρώνονται και σε συστήματα εκπαίδευσης εκτός του πλαισίου της ανώτατης εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένων και των συστημάτων Δια Βίου Εκπαίδευσης…». Για να πάρει δηλαδή κάποιος το πτυχίο του θα πρέπει να «κατοχυρώσει θραύσματα φόρτου εργασίας» από ‘δω κι από ‘κει. Δηλαδή για να κατοχυρώσουμε τελικά το πτυχίο μας θα τρέχουμε από σεμινάρια σε εκδηλώσεις, ακόμη και σε Ινστιτούτα Διά Βίου Εκπαίδευσης, μπας και συμπληρώσουμε τις απαιτούμενες μονάδες στις οποίες θα αντιστοιχεί αυτό. Αυτή η περίφημη «κινητικότητα» που θέλουν από εμάς δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ατελείωτο κυνήγι προσόντων, δεξιοτήτων και γνώσεων με ημερομηνία λήξης. Κάτι τέτοιο ξεκάθαρα ωθεί τα πανεπιστήμια σε μια κατεύθυνση εισαγωγής ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων προκειμένου να προσαρμόσουν τη λειτουργία των ΑΕΙ και ΤΕΙ αλλά και των τίτλων σπουδών που παρέχουν, στις ανάγκες της αγοράς.
Από ‘κει και πέρα το πιο εξοργιστικό είναι ότι η πρόταση η κοσμητείας για σπάσιμο των σπουδών μας σε 4+1 λανσάρεται ως απάντηση στην ύπαρξη Κ.Ε.Σ. και κάθε λογής ψευτοκολλεγίων, ώστε και καλά να ξεχωρίσουμε από αυτούς. Μάλιστα για την Πέμπτη 6/11 η κοσμητεία αποφάσισε να μη λειτουργήσει ως ένδειξη διαμαρτυρίας απέναντι στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου να καταδικάσει την Ελλάδα για το ζήτημα της αναγνώρισης των Κ.Ε.Σ.. Η κοσμητεία όχι μόνο προβαίνει σε αυτή την ενέργεια από μια τελείως συντεχνιακή σκοπιά (εμείς μονάχα να ‘μαστε καλά) αλλά δεδομένου ότι η ίδια προτείνει το σπάσιμο του πτυχίου μας σε 4+1 , αποδέχεται τη λογική bachelor-master κι άρα προλειαίνει το έδαφος της αναγνώρισης εκπαιδευτικών βαθμίδων τύπου bachelor, όπως είναι τα Κ.Ε.Σ.. Για αυτό το λόγο η «αγωνιστικότητα» που επιδεικνύει η κοσμητεία, κύριο στόχο έχει να προλάβει και να ενσωματώσει τελικά τις μαχητικές φοιτητικές αντιδράσεις και να τις υποκαταστήσει από άχρωμες και αναποτελεσματικές κινήσεις εντυπωσιασμού. Όμως τα ιδιωτικά κολλέγια που είναι ένα νέο πεδίο επένδυσης και κερδοφορίας για το κεφάλαιο και που είναι πλήρως αναδιαρθρωμένα, προσαρμοσμένα στους νόμους της αγοράς και του κέρδους, έρχονται για να πιέσουν τα δημόσια πανεπιστήμια ναι εναρμονιστούν με το δικό τους τρόπο λειτουργίας.

ΚΕΝΤΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (ΚΕΣ): μετά από το φιάσκο την Συνταγματικής Αναθεώρησης, και την ήττα από το φοιτητικό κίνημα η κυβέρνηση, προσπαθεί να παρακάμψει το άρθρο 16 και να επιτρέψει την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ενσωματώνοντας την κοινοτική οδηγία για την αναγνώριση των ΚΕΣ, στο θερινό τμήμα της βουλής.
Η ψήφιση αυτού του νόμου αναγνωρίζει τα ΚΕΣ σαν ακαδημαϊκούς τίτλους ανοίγοντας το δρόμο για την απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων σε αυτά. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως η οδηγία ενσωματώθηκε στην έναρξη της ακαδημαϊκής χρονιάς, στέλνοντας βορά στα ΚΕΣ χιλιάδες νέους, που αποκλείστηκαν από το Ελλ. Πανεπιστήμιο λόγω της βάσης του 10.
Με την κίνηση αυτή, η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει μια χαοτική κατάσταση στην Εκπαίδευση, έτσι ώστε να πιέσει τα πανεπιστήμια και τους αποφοίτους να δεχθούν το μαστίγιο της αξιολόγησης με το καρότο της διασφάλισης της ποιότητας. Αλλά τελικά θα οδηγήσει στην προς τα κάτω συμπίεση των δικαιωμάτων συνολικά των αποφοίτων, υλοποιώντας μια βασική επιδίωξη των επιχειρήσεων, για ένα νέο μοντέλο εργαζόμενου, πειθήνιου, εξατομικευμένου, ευέλικτου, χωρίς δικαιώματα και χωρίς τη δυνατότητα συλλογικών διεκδικήσεων.
Οι παραπάνω αλλαγές, αποτελούν αιχμές ενός συνολικότερου σχεδιασμού, της κυβέρνησης και των επιχειρήσεων, με στόχο την πειθάρχηση των φοιτητών και τελικά την αποστοίχιση των πτυχίων μας και τα επαγγελματικά δικαιώματα και την χειροτέρευση των όρων με τους οποίους εντασσόμαστε την παραγωγή.
Απέναντι σε αυτό το σχέδιο, το φοιτητικό κίνημα χέρι – χέρι με το υπόλοιπο νεολαιίστικο κίνημα και τους μαθητές πρέπει να βγει ξανά μπροστά, στο δρόμο του αγώνα. Οι φοιτητές ΑΕΙ, ΤΕΙ, αλλά και οι σπουδαστές των ΚΕΣ δεν θα έχουν τίποτα να χωρίσουν απέναντι στον αυριανό τους εργοδότη. Αντίθετα θα πρέπει από κοινού να παλέψουμε για την κατάργηση κάθε ιδιωτικού παραμάγαζου και ψευτοκολλεγίου όπως είναι τα ΚΕΣ, για να κατακτήσουμε ένα άλλο εκπαιδευτικό σύστημα που θα είναι πραγματικά δωρεάν και δημόσιο.
Πρέπει λοιπόν να πούμε ΟΧΙ στους εκβιασμούς της κυβέρνησης και των καθηγητών, πως αν δεν πειθαρχήσουμε θα χρεωθούμε τις συνέπειες. Με μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες να αναγκάσουμε το υπουργείο να πάρει πίσω κάθε αντιδραστικό μέτρο, να παλέψουμε για τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΛΙΣΤΑΣ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΩΝ: Το Υπουργείο πιέζει ακόμα προς υλοποίηση συγκεκριμένων πτυχών των νόμων που έχει ψηφίσει. Η εφαρμογή του προεδρικού διατάγματος για τις λίστες συγγραμμάτων είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική από αυτές τις πτυχές-ίσως είναι πάλι και η πιο καλλωπισμένη («Είναι ωραίο να διαλέγεις πιο βιβλίο θα πάρεις – Έτσι θα πατάξουμε την καθηγητική αυθεντία» όπως μας έλεγαν πέρυσι και συνεχίζουν να υποστηρίζουν και κάποιες κυβερνητικές φωνές εντός της σχολή προσπαθώντας να μας πιάσουν κορόιδα).
Αλλά πέραν των καλλωπισμών, το προεδρικό διάταγμα έρχεται να αλλάξει ουσιαστικά τον τρόπο διανομής των συγγραμμάτων καθώς και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την έννοια της εξεταστέας ύλης των μαθημάτων:
1. Θα μπορείς να παίρνεις τόσα βιβλία όσα είναι τα μαθήματα για πτυχίο. Άρα:
Αν αλλάξει καθηγητής δε θα μπορείς να πάρεις νέο βιβλίο.
Αν διευρύνεται η ύλη ενός μαθήματος, τότε για τη διεύρυνση θα πληρώνεις (…παραπάνω σημειώσεις).
Αν δηλώσεις μάθημα επιλογής και θες να το αλλάξεις σε επόμενο εξάμηνο, τότε θα πληρώνεις το παραπανίσιο βιβλίο.
2. Η ύλη δε θα αναφέρεται ευθέως στην εξέταση ενός βιβλίου, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας αόριστης εξεταστέας ύλης.

Έκπληκτοι, με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς διαπιστώνουμε ότι η λίστα συγγραμμάτων έχει γίνει καθεστώς και στο τμήμα μας. Οι φοιτητές καλούνται να συμπληρώσουν δύο δηλώσεις μαθημάτων στους Ηλεκτρολόγους ενώ στους Μηανολόγους η κατάσταση παραμένει αδιευκρίνιστη. Την εξέλιξη αυτή, ο πρόεδρος του τμήματος κ.κ. Μάργαρης, την εξηγεί με μεταμεσονύκτιο mail του ως αυθαίρετη ενέργειά του ώστε ευθυνόφοβα να μετακυλίσει το βάρος των εξελίξεων στους φοιτητές καλώντας τους εκβιαστικά να επικυρώσουν την απόφαση του με την απειλή ότι δεν θα πάρουμε βιβλία. Και φυσικά χωρίς να φταίει αυτός!! Κάτω από αυτά τα εκβιαστικά διλήμματα, το φοιτητικό σώμα καλείται να καταδικάσει τέτοιες ενέργειες ολοκληρωτικού τύπου, και να διασφαλίσει στην πράξη αγωνιστικά τη μη εφαρμογή του νόμου-πλαισίου.

…Το «πολυτεχνείο» είναι επίκαιρο στους αγώνες για ελευθερία…
Είναι επίκαιρο όσο θα υπάρχουν τα εθνικιστικά παραληρήματα περί «εθνικής ομοψυχίας», Μακεδονίας ξακουστής (βλ. ΠΓΔΜ) κλπ. Όσο ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ έχοντας την πλήρη σύμπραξη της ελληνικής κυβέρνησης (είτε ΝΔ, είτε ΠΑΣΟΚ) συνεχίζουν τον «αγώνα κατά της τρομοκρατίας» κάνοντας νέες απειλές για πολέμους. Μετά λοιπόν από τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Λίβανο και την Παλαιστίνη, στο στόχαστρο βρίσκεται όποιος λαός επιλέξει να σταθεί εμπόδιο στις ιμπεριαλιστικές τους επιδιώξεις που στόχο έχουν το ξαναμοίρασμα των αγορών και το γενικότερο γεωστρατηγικό έλεγχο.
Είναι επίκαιρο όσο το Υπουργείο Δημόσια Τάξης θέλει να περιορίσει τις διαδηλώσεις σε λίγες λωρίδες του δρόμου, όταν καταλύεται το άσυλο, όσο αυξάνονται ραγδαία οι δυνάμεις καταστολής και οι κάμερες στους δρόμους της πόλης, όσο κηρύσσεται παράνομη και καταχρηστική οποιαδήποτε κινητοποίηση ή απεργία, οποιαδήποτε φωνή που αντιτίθεται στα συμφέροντά τους.


ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΔΕ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΜΟΥΣΕΙΑ…
…ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ


Η εξέγερση και τα συνθήματά της, θεωρούμε λοιπόν πως βρίσκουν τη δικαίωση και τη συνέχειά τους στους δικούς μας αγώνες…Στους αγώνες για μια άλλη εκπαιδευτική και εργασιακή πραγματικότητα, για μια άλλη κοινωνία δίχως εκμετάλλευση. Στους σημερινούς αγώνες του φοιτητικού, του νεολαιίστικου και του εργατικού κινήματος.
Επιδιώκουμε λοιπόν το φετινό «πολυτεχνείο» να σημάνει την πρώτη μεγάλη αγωνιστική κλιμάκωση των κινηματικών διαδικασιών για τη χρονιά που διανύουμε. Κλιμάκωση κατά την οποία θα συναντηθούν μαζικά στους δρόμους όλα τα πληττόμενα κοινωνικά κομμάτια: οι μαθητές, οι φοιτητές, οι δάσκαλοι, οι εργαζόμενοι και θα διατρανώσουν από κοινού με τον πιο μαχητικό τρόπο την αντίθεσή τους στην πολιτική κυβέρνησης και τις κατευθύνσεις της Ε.Ε

Θέλουμε δηλαδή το φετινό «πολυτεχνείο» να είναι μια μεγάλη διαδήλωση που θα συμβάλλει στη δημιουργία πανεκπαιδευτικού – πανεργατικού μετώπου. Θέλουμε να είναι:
• Μια μεγάλη διαδήλωση κατά της κυβέρνησης και της πολιτικής της
• Ένα μεγάλο αντιπολεμικό - αντιρατσιστικό - αντιεθνικιστικό συλλαλητήριο
• Μια μεγάλη διαδήλωση για την υπεράσπιση και διεύρυνση των σύγχρονων δημοκρατικών ελευθεριών που απαιτεί η εποχή μας

Έτσι θέλουμε η «επέτειος» της εξέγερσης του πολυτεχνείου να είναι μια ζωντανή διαδικασία αγώνα, της οποίας η διοργάνωση θα πρέπει – για αυτό το λόγο – να γίνει υπόθεση του κόσμου του αγώνα, να γίνει δηλαδή από τις ίδιες τις Γενικές Συνελεύσεις φοιτητών – εργαζομένων – μαθητών, και τον μεταξύ τους συντονισμό.
Σε πείσμα λοιπόν όλων όσων θέλουν να μετατρέψουν την εξέγερση σε επιμνημόσυνο δέηση, όλων όσων θέλουν να στρεβλώσουν και να αποστεώσουν το νόημά της, εμείς πρέπει να φωνάξουμε και πάλι πως το πολυτεχνείο παραμένει ζωντανό, επίκαιρο, ελπιδοφόρο. Να φωνάξουμε πως το πολυτεχνείο δεν ήταν μια γιορτή, ήτανε εξέγερση και πάλη λαϊκή που βρίσκει την ιστορική της δικαίωση μέσα από κάθε αγώνα, μέσα από την ολοκληρωτική νίκη των αναγκών και των δικαιωμάτων μας!

Τελευταίο αλλά βασικότατο: Πάντα, μα ιδίως τέτοιες μέρες τίθεται υπό αμφισβήτηση (αν όχι υπό κατάργηση) ένα από τα μεγαλύτερα κεκτημένα του λαϊκού και του φοιτητικού κινήματος, το ίδιο το άσυλο. Η υπονόμευση του ασύλου είναι από τους κυριότερους πάγιους στόχους της κυβερνητικής πολιτικής (προβλέπεται από το νέο νόμο πλαίσιο, ενώ χρόνια τώρα μεθοδεύεται από κυβερνήσεις και ΜΜΕ η υποβάθμισή του).
Περνώντας στο δια ταύτα, σαν φοιτητικοί σύλλογοι, έχουμε χρέος να προασπίσουμε το άσυλο, έχουμε χρέος να προασπίσουμε τη δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης, έχουμε χρέος να υπερασπίσουμε το δικαίωμά μας στο να κάνουμε Γενική Συνέλευση, μαζική παράσταση, κατάληψη…δίχως να συλληφθούμε.
Πέρσι, παρά την τρομοκρατία που επικρατούσε, οι φοιτητικοί σύλλογοι είχαν πάρει απόφαση η πορεία να επιστρέψει πίσω στο πολυτεχνείο ώστε κρατώντας ζωντανό το πανεπιστήμιο να διασφαλίσουμε την ακεραιότητα του ασύλου από τις αστυνομικές δυνάμεις. Η πετυχημένη αυτή επιλογή μας αυτή διασφάλισε ότι το πανεπιστήμιο παρέμεινε ανοιχτό και ζωντανό στα χέρια των φοιτητών. Φέτος θα πρέπει να το ξανά τολμήσουμε, αποδεικνύοντας εκ νέου πως δεν τους φοβόμαστε.

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΩΝ,
ΟΧΙ ΣΤΩΝ ΠΡΥΤΑΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ

Απαιτούμε:
• Ο νέος νόμος – πλαίσιο να αποσυρθεί
• Καμία εφαρμογή της πτυχής του νέο νόμου-πλαίσιο, οι πρυτανικές και προεδρικές εκλογές να γίνουν με τον παλιό νόμο.
• Να μην αναθεωρηθεί το Σύνταγμα – καμία κατάργηση του άρθρου 16. Όχι στα ιδιωτικά –μη κρατικά πανεπιστήμια. Όχι στα ΚΕΣ. Να κλείσει τώρα το ιδιωτικό πανεπιστήμιο που ίδρυσε η ΓΣΕΕ.
• Να καταργηθούν οι νόμοι για αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ – Όχι στην απαξίωση των πτυχίων και τη διάσπαση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αυτά επιφέρουν.
• Καμία υιοθέτηση του νέου πρότυπου Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας. Να αποσυρθεί το σχετικό προεδρικό διάταγμα.

Παλεύουµε για
• Δηµόσια και Δωρεάν Εκπαίδευση για όλους, σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Δωρεάν σίτιση – στέγαση – συγγράμματα – μεταφορές για όλους τους φοιτητές.
• Ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, µε όλα τα επαγγελµατικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Πτυχίο χωρίς ειδικεύσεις και διασπάσεις, ως η μόνη ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για την εύρεση δουλειάς και τη διεκδίκηση καλύτερων όρων εργασίας
• Όχι στους δύο κύκλους σπουδών, όχι στο σπάσιμο των σπουδών στα 4+1 έτη.
• Όχι στα μεταπτυχιακά διπλώματα ειδίκευσης και τα master
• Καμιά καταβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά
• Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών και εργασίας – όχι στην περαιτέρω εντατικοποίησή τους.
• Λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους, μόνιμη και σταθερή µε παράλληλη αύξηση των αποδοχών, µε σταθερό ωράριο και πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.
• Κατάργηση των εισφορών των μισθωτών μηχανικών στο ΤΣΜΕΔΕ. Όχι στον αντιασφαλιστικό νόμο. Τις εισφορές και τα χρέη να πληρωθούν εργοδότες και κράτος.
• Ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο με ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όχι στη βάση του 10 και σε κάθε είδους εξεταστικούς και ταξικούς φραγμούς
• Πραγματική αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την εκπαίδευση και τη βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής των σχολών. Λεφτά για την παιδεία, όχι για εξοπλισμούς και για πολεμική έρευνα.
• Προγράμματα σπουδών και έρευνα προσανατολισμένα στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και όχι των αναγκών του κεφαλαίου.
• Φοιτητικό και εργατικό έλεγχο στα προγράμματα σπουδών στην έρευνα και στη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων µέσω Γενικών Συνελεύσεων.
• Καμιά επαναδιαπραγμάτευση - κατάργηση του ασύλου. - Διεύρυνση του στα σχολεία και στους χώρους δουλειάς.
• ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ – ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ. ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ «ΤΡΙΓΩΝΟ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΣΙΦΛΙΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ.
• Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα στα πανεπιστήμια.
• Κατάργηση της δράσης κάθε λογής εργολάβων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Μονιμοποίηση συμβασιούχων που εργάζονται υπό αυτό καθεστώς (π.χ καθαρίστριες), επαναπρόσληψη προσωπικού για την κανονική λειτουργία της λέσχης, αξιοπρεπείς μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
• Όχι στις υποχρεωτικές προόδους. Μετατροπή τους σε απαλλακτικές και προαιρετικές.
• Κανένας Έλληνας φαντάρος έξω από τα σύνορα. Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ

Προχωρούμε σε:
• Συμμετοχή στην πορεία του πολυτεχνείου, τη Δευτέρα 17/11 με συγκέντρωση 17.30 στο πολυτεχνείο. Πορεία που θα καταλήξει πίσω στο πολυτεχνείο ώστε κρατώντας ζωντανό το πανεπιστήμιο να διασφαλίσουμε την ακεραιότητα του ασύλου από τις αστυνομικές δυνάμεις
• Κατάληψη της σχολής στις 14 - 15 - 16 και 17 Νοέμβρη. Τις μέρες αυτές, δεν μένουμε μόνο στα πανεπιστήμια. Με εξωστρεφείς δράσεις, με εξορμήσεις σε κατειλημμένα σχολεία και χώρους δουλειάς, καλούμε όλη την κοινωνία σε κοινό αγώνα.
• Συντονισμό με γενικές συνελεύσεις φοιτητών – σπουδαστών που κινούνται σε ανάλογη κατεύθυνση με τη δικιά μας. Επιδιώκουμε και συντονισμό με τους αγωνιζόμενους μαθητές και τα εργατικά σωματεία
• Μαζική παράσταση στις Γενικές Συνελεύσεις των τμημάτων όποτε κι αν αυτές γίνουν. Να μη διασπαστεί το πτυχίο μας. Να διανεμηθούν άμεσα και δωρεάν όλα τα απαραίτητα βιβλία. Να μην εφαρμοστεί το σύστημα των πιστωτικών μονάδων (Credits).
• Σύσταση ανοιχτής σε όλους δημοκρατικής συντονιστικής επιτροπής που θα είναι υπόλογη στην Γ.Σ. για την υλοποίηση της απόφασης και για τον καθορισμό των εκδηλώσεων και των πολιτιστικών δραστηριοτήτων του συλλόγου.



ΑΡιστερή ΑΓωνιστική Ενότητα


Ε
νιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση