…Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΊΗΣΗ ΤΟΥ ΑΔΜΗΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΠΟΎΛΗΜΑ ΤΩΝ ΥΠΟΔΟΜΏΝ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΎ

Αυτές τις μέρες στην ελληνική Βουλή συζητείται το θέμα του ιδιοκτησιακού διαχωρισμού του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) από την ΔΕΗ και η πώληση του 66% των μετοχών του σε ιδιώτη επενδυτή. Στην ουσία δηλαδή συζητείται η πώληση του δικτύου μεταφοράς και η παραχώρηση της εκμετάλλευσης του .

To δίκτυο μεταφοράς (μαζί με μια σειρά άλλων εγκαταστάσεων) στην πραγματικότητα αποτελεί την ραχοκοκαλιά του ηλεκτρικού συστήματος, αποτελεί τον μοναδικό δρόμο για την μεταφορά της ηλεκτρικής ενέργειας από τα εργοστάσια της παραγωγής στα σημεία κατανάλωσης. Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να κατανοήσει κανείς την κρισιμότητα και την δύναμη που κρύβει ο έλεγχος αυτών των υποδομών.

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΊΗΣΗ ΑΔΜΗΕ. ΓΙΑΤΊ ΌΧΙ?

Παρότι η επιλογή αυτή της κυβέρνησης θα καθορίσει πολλά στο ενεργειακό σύστημα τις επόμενες δεκαετίες, ο διάλογος στο δημόσιο πεδίο είναι ανύπαρκτος. Και στην πραγματικότητα είναι ανύπαρκτος γιατί η επιλογή της ιδιωτικοποίησης του δικτύου μεταφοράς δεν έχει κανένα επιχείρημα να την στηρίξει, εκτός του γεγονότος ότι αποτελεί οδηγία της τρόικας και της ΕΕ, και του γεγονότος ότι συγκεκριμένα συμφέροντα επωφελούνται από αυτήν. Αντίθετα ο αντίλογος είναι πολύ σαφής και διατυπώνεται από τους εργαζόμενους στον ΑΔΜΗΕ. Η ιδιωτικοποίηση, εκτός των ζητημάτων που δημιουργεί στο εσωτερικό του ΑΔΜΗΕ και τις κυοφορούμενες απολύσεις για τους εργαζόμενους, δεν είναι προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαο. 

Ποιος άραγε κλείνει τη λέσχη;;

Ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Π.Φ.Λέσχης

Η δωρεάν σίτιση των φοιτητών του ΑΠΘ στη Λέσχη κινδυνεύει από τη βίαιη παρεμπόδιση του ελέγχου της φοιτητικής ιδιότητας των προσερχόμενων και την επιβολή της ελεύθερης σίτισης οποιουδήποτε μη φοιτητή.

Μετά από τα έκτροπα αυτής της μορφής που έγιναν χτες από μικρή ομάδα ατόμων, η Λέσχη θα παραμείνει κλειστή σήμερα 28 Ιανουαρίου ώστε να αποκατασταθεί η ομαλή λειτουργία της.

Ζητούμε τη συμπαράσταση όλων των φοιτητών του ΑΠΘ για τη διασφάλιση του νόμιμου δικαιώματος τους για τη δωρεάν σίτιση.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Λέσχης

Τα γεγονότα:

Τη Δευτέρα 27-01-2014 ο χώρος πριν τη σκάλα που οδηγεί στις διανομές φαγητού της κάτω Λέσχης είχε επανδρωθεί με τραπέζια βιδωμένα στο έδαφος και ελεγκτές που παρεμπόδιζαν την είσοδο στο εστιατόριο σε όποιον δεν είχε πάσο ή κάρτα σίτισης. Η απάντηση ήταν άμεση από μερίδα φοιτητών που συμμετέχουν στο κίνημα και τους αγώνες από το χώρο της αριστεράς, της αυτονομίας, καθώς και ανένταχτοι αγωνιστές. Τα τραπέζια ξεβιδώθηκαν και ο έλεγχος μπλοκαρίστηκε προκειμένου να επιτρέπεται η ελεύθερη πρόσβαση σε όποιον έχει ανάγκη ένα πιάτο φαΐ! Η ανταπάντηση από την πλευρά της Πρυτανείας και της ιδιωτικής εταιρείαςcatering, όπως διαβάζουμε και παραπάνω, ήταν επίσης άμεση! Την Τρίτη 28-01-2014 η Λέσχη μένει κλειστή εκδικητικά, τονίζοντας ότι χωρίς έλεγχο φαΐ δεν έχει!

ΟΡΓΗ – ΜΙΣΟΣ – ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ!

Φτάνει άραγε η λέξη οργή για να περιγράψει το πλήθος και την ένταση των συναισθημάτων που σε διαπερνούν όταν μαθαίνεις για το περιστατικό που έλαβε χώρε τις προηγούμενες ημέρες δίπλα από το Φαρμακονήσι;; Κοντά σ αυτό το μικρό νησάκι των Δωδεκανήσων, στα σύνορα με την Τουρκία, έπλεε “λαθραία” μια λέμβος γεμάτη με Αφγανούς μετανάστες. Όταν εντοπίστηκε η λέμβος, το λιμενικό έτρεξε να ρυμουλκήσει τη λέμβο εκτός ελληνικών υδάτων. Κατά τη ρυμούλκηση και λόγω καιρικών συνθηκών η λέμβος πήγε να ανατραπεί, με αποτέλεσμα οι μετανάστες να επιχειρήσουν να επιβιβαστούν στο πλοίο του λιμενικού. Οι λιμενικοί τους απέτρεψαν και βρίζοντάς τους, τους πέταξαν στη θάλασσα. Δώδεκα περίπου άτομα, στην πλειοψηφία ανήλικα παιδιά με τις μητέρες τους θαλασοπνίγηκαν στα ανοικτά του Αιγαίου. Κάποια ανθρωπόμορφα κτήνη, με εντολές του ελληνικού κράτους, τους είχαν δολοφονήσει στυγνά, πετώντας τους στη θάλασσα σαν να είναι σκουπίδια.

''Η Απεργία'' του Sergei Eisenstein

Επιλέγουμε να ''εγκαινιάσουμε'' την ταινιοθήκη στο blog μας, τιμώντας μια κινηματογραφική ιδιοφυία , που λίγες μέρες πριν έκλειναν 116 χρόνια από τη γέννηση του. Συγκεκριμένα, στις 22/1/1898 γεννήθηκε  ο Σεργκέι Α'ι'ζενστάιν, ο άνθρωπος που έμελλε να αλλάξει μια για πάντα τον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Το έργο του, που επιλέγουμε να τον τιμήσουμε, αλλά και να ανοίξει την ταινιοθήκη μας είναι "Η απεργία"...

πατήστε εδώ για την ταινία!

H κρίση ανήκει στο σύστηµα,ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΕΜΑΣ!! κείμενο-απόφαση του πανελλαδικού διημέρου ΕΑΑΚ

http://www.mediafire.com/view/gwr05a4oi2ngadt/keimeno_dihmerou.pdf

“δεν είναι καν μια στατιστική”

“Ο πρώτος μου έρωτας ήταν ένας γείτονας όταν ήμουν 17. Έπρεπε να παντρευτώ έτσι κι αλλιώς, οπότε σκεφτόμουν να τον παντρευτώ αμέσως. Αλλά ο πατέρας μου διαφωνούσε, ο αδερφός μου δε το συζήτησε, μου είχαν ήδη βρει γαμπρό έναν σαρανταπεντάρη που ήταν φίλος της οικογένειας και με είχαν τάξει σ’αυτόν. Παντρέυτηκα στα 18. Δύσκολα περνούσα, δε μου άρεσε, αλλά δεν είχα κι άλλη επιλογή, οπότε έμαθα αυτό που δεν μπορώ να αποφύγω τουλάχιστον να προσπαθήσω να το απολαύσω. 

Μαζί τους πνίξαμε...

Η ελληνική κυβέρνηση ήθελε νεκρούς στα σύνορα. Η ελληνική κοινωνία το ανέχτηκε.

Οργή και αποτροπιασμό προκαλεί, λένε, ο πνιγμός παιδιών στο Αιγαίο που έπεσαν στα χέρια του ελληνικού λιμενικού σώματος.

Ας αφήσουν όμως τα κροκοδείλια δάκρυα όσοι τώρα θρηνούν για τα πτώματα των παιδιών που ξεβράζει η θάλασσα.

Η κυβέρνηση είχε δείξει με κάθε ευκαιρία ότι θέλει θύματα στα σύνορα.

Δεν ήταν μόνο ο σύμβουλος του υπουργού Υγείας και στέλεχος της ΝΔ, Θάνος Πλεύρης, που έλεγε ότι «φύλαξη συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες και για να γίνω κατανοητός αν δεν υπάρχουν νεκροί».

144 χρόνια από τη γέννηση του Λένιν

Μια ταπεινή γνώμη για έναν μεγάλο επαναστάτη

Είναι αμέτρητες οι σελίδες που έχουν γραφτεί για τον Λένιν. Μεγάλου διαστήματος επαναστάτες, λογοτέχνες, αναλυτές, έχουν γράψει γι’ αυτόν. Το όνομα Λένιν ειπώθηκε τόσες φορές από τους καταπιεσμένους, από τους κομμουνιστές, από τους αγωνιστές, αλλά και από τους αντιπάλους τους, που μπορεί να συναγωνίζεται με άνεση τα ονόματα του Χριστού, του Μωάμεθ κλπ. Που οι πιστοί τα επικαλούνται και τα φωνάζουν για την σωτηρία της ψυχής τους, για βοήθεια και για πολλά άλλα.

Τα πρώτα χρόνια μετά την χούντα ο Λένιν ήταν πανταχού παρών. Στα αμφιθέατρα, στις συνελεύσεις, στις συνεδριάσεις των οργανώσεων, στα καφέ, στα μπαρ, στις ταβέρνες, στις παρέες, παντού παρών. Δικαιολογημένα. Γιατί ήταν αυτός που οδήγησε το προλεταριάτο της Ρωσίας στην πρώτη νικηφόρα προλεταριακή επανάσταση. Αυτός που άλλαξε στους συσχετισμούς στο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα, ο ιδρυτής της 3ης Διεθνούς κλπ., κλπ. Ακόμα και σήμερα, στον 21ο αιώνα, τόσα χρόνια από τον θάνατό του, πολλά βιβλία του, πολλές αναλύσεις του, πολλές θέσεις του και τοποθετήσεις του είναι εξαιρετικά χρήσιμες.
Ιδίως τα βιβλία-αναλύσεις που προετοίμασαν τους μπολσεβίκους και το ρωσικό προλεταριάτο, για την νικηφόρα Οκτωβριανή επανάσταση. Όπως «Ο ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», «Το κράτος και επανάσταση» κ.ά.

ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΈΣΕΙΣ ΤΟΥ ΡΕΎΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΌΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΉΣ ΤΟΥΣ ΑΛΗΤΕΊΑΣ

Την 1η του Δεκέμβρη πεθαίνει στην Θεσσαλονίκη το 13χρονο κορίτσι από μονοξείδιο του άνθρακα από μαγκάλι. Στις 5 Δεκέμβρη παίρνει φωτιά σπίτι από κεριά τα οποία οι ένοικοι είχαν ανάψει για φωτισμό. 

Όσο και αν τέτοια φαινόμενα δεν ακούγονται πρωτότυπα, καθώς ήδη από πέρσι το χειμώνα τα περιστατικά είναι αρκετά, άλλο τόσο εξοργίζουν τον καθένα από εμάς διότι εκφράζουν με τον πιο γλαφυρό τρόπο την απαξίωση και την αδιαφορία απέναντι στα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα στην Ελλάδα της κρίσης. Ο καιρός που οι άνθρωποι ζεσταινόντουσαν με κίνδυνο της ζωής τους και που φώτιζαν το σπίτι τους με κεριά θα έπρεπε να έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Αλλά από ότι φαίνεται δεν έχει…

Αμβούργο: «Θα μείνουμε όλοι!» Διαμαρτυρίες προσφύγων και αγώνες για το δικαίωμα στην πόλη!

Αμβούργο, 13. Γενάρη 2014

Ήταν περίπου 300 πρόσφυγες από τη Δυτική Αφρική που στις αρχές του 2013 έφτασαν μέσω Λιβυής στο Αμβούργο. Έπειτα από μια ριψοκίνδυνη διαδρομή στη θάλασσα, έφτασαν πρώτα στο ιταλικό νησί Λαμπεδούσα, από όπου πήρε και το όνομα της η ομάδα προσφύγων του Αμβούργου.

Κατά την άφιξη τους στο Αμβούργου, οι αρχές – επικαλούμενες τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς μετανάστευσης – αρνήθηκαν να τους παραχωρήσουν άδεια παραμονής και προσπάθησαν να τους διώξουν αμέσως από την πόλη. Όμως οι πρόσφυγες αρνήθηκαν να φύγουν. Έτσι κι αλλιώς που θα πηγαίναν; Αποφάσισαν να μείνουν, να ανοίξουν το θέμα στη δημοσιότητα και να παλέψουν για τα δικαιώματα τους. Σε αυτήν την προσπάθεια βρήκαν στήριγμα σε ένα αυθόρμητο κύμα στήριξης και αλληλεγγύης από μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Εκκλησίες και τζαμιά άνοιξαν τις πύλες τους, όπως και αριστερά εναλλακτικά κέντρα και κατειλημμένα σπίτια. Περίπου 80 μετανάστες βρήκαν καταφύγιο στην εκκλησία του Σανκτ Πάουλι, που βρίσκεται δίπλα στα πρώην κατειλημμένα σπίτια της Χάφενστρασε και στο Park Fiction, ένα αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο ενάντια στα συμφέροντα των μεγαλοεπενδυτών, που το καλοκαίρι του 2013 είχε μετονομαστεί σε Gezi Park Fiction, σε αλληλεγγύη με τις διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη. Σε αυτό, οι κάτοικοι οργάνωναν συσσίτια για τους πρόσφυγες, ενώ ρόφιμα και κουβέρτες κατέφθαναν κάθε μέρα στις εκκλησίες προς υποστήριξη τους. Η ποδοσφαιρική ομάδα Σανκτ Πάουλι πρόσφερε ποτά και ρουχισμό, καθώς και δωρεάν εισιτήρια για ποδοσφαιρικούς αγώνες. Στο οίκημα των συνδικάτων, οι συντεχνίες των υπηρεσιών ver.di και των εκπαιδευτικών GEW διοργάνωσαν ένα πάρτι υποδοχής. Οι πρόσφυγες γράφτηκαν μαζικά στην ver.di, αποκτώντας έτσι σημαντικά συντεχνιακά, νομικά κατοχυρωμένα δικαιώματα. Ένας γνωστός θυρωρός νυχτερινού κέντρου προθυμοποιήθηκε να προσέχει την εκκλησία, όπου βρίσκονταν οι πρόσφυγες επί εβδομάδες, έπειτα από ρατσιστικά επεισόδια εναντίον τους. Στη μεγαλειώδη διαδήλωση ενάντια στα ψηλά ενοίκια το επόμενο φθινόπωρο στις 28 Οκτωβρίου, οι πρόσφυγες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.

Στο στόχαστρο των «Συμβουλίων Διοίκησης» οι αγώνες!

Ενδεικτική για την κατάσταση που θέλουν να επιβάλουν στα Πανεπιστήμια τα «Συμβούλια Διοίκησης», αποτελεί η επιστολή του πρόεδρου του Συμβουλίου Διοίκησης του ΕΜΠ και καθηγητή του MIT Μ. Τριανταφύλλου σε επιστολή του προς όλα τα μέλη της κοινότητας του Ιδρύματος.

«Οι τυχόν κινητοποιήσεις στο Ίδρυμα δεν πρέπει να περιορίζουν ή να καταργούν τα βασικά δικαιώματα εκπαίδευσης, έρευνας και εργασίας των υπολοίπων» αναφέρει  στην επιστολή που στάλθηκε στις 5 Γενάρη.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΕ ΚΑΙ Ο ΚΛΑΔΟΣ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ

Ένα νομοσχέδιο που αφορά και το ΤΕΕ και την πιστοποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων ψηφίστηκε από την συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ τις προηγούμενες μέρες από την Βουλή. Πρόκειται για τα άρΈνα νομοσχέδιο που αφορά και το ΤΕΕ και την πιστοποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων ψηφίστηκε από την συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ τις προηγούμενες μέρες από την Βουλή. Πρόκειται για τα άρθρα 24,25 και 26 του πολυνομοσχεδίου με τίτλο «Εθνική Αρχή Συντονισμού Πτήσεων και άλλες διατάξεις», για τα οποία θα γίνει ονομαστική ψηφοφορία στις 15.01

Σύμφωνα με αυτά προβλέπεται η συμμετοχή του ΤΕΕ σε ανώνυμες εταιρείες ή σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου και τη διατήρηση μητρώου, με σκοπό την πιστοποίηση των τεχνικών επαγγελμάτων, τη μελέτη και αδειοδότηση τεχνικών έργων, την εκτέλεση μελετών και την τιμολόγηση δημόσιων και ιδιωτικών έργων. Το ΤΕΕ και οι εργοδοτικές οργανώσεις του κλάδου πανηγυρίζουν γι αυτή την εξέλιξη.

 «Εισβολή» της ΔΕΗ ΑΕ στο Πανεπιστήμιο Δυτ. Μακεδονίας!

Τη δημιουργία τριών επώνυμων εδρών της ΔΕΗ στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας γνωστοποίησαν με κοινή τους ανακοίνωση η επιχείρηση και το ίδρυμα σύμφωνα με το νόμο - πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση.

Θέλουν δασκάλους, προπαγανδιστές της ΕΕ!

Η Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το Γραφείο Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σε συνεργασία με την κυβέρνηση, το Φλεβάρη θα υλοποιήσουν πρόγραμμα και καλούν δασκάλους σε επιμορφωτικό σεμινάριο για να τους διδάξουν πώς να εμφυσήσουν τα οράματα της ΕΕ σε παιδιά Δημοτικού!

Tοπίο στην αιθαλομίχλη..

«Έτσι τελειώνει ο κόσμος, όχι με μια έκρηξη αλλά μ’ ένα λυγμό», έλεγε ένας ξένος ποιητής. Έτσι τελειώσε το 2013, μπορούμε να πούμε κι εμείς: όχι με μια (κοινωνική) έκρηξη αλλά με το μαύρο σύννεφο της αιθαλομίχλης, με τις αποπνιχτικές αναθυμιάσεις των σκανδάλων, της απληστίας και του κυνισμού αυτών που μας κυβερνούν.

Σιμόν ντε Μποβουάρ: Γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι..

Η Σιμόν γεννιέται στις 9 Ιανουαρίου 1908 στο Παρίσι, μεγαλώνει σε ένα συντηρητικό, μεγαλοαστικό και καθολικό περιβάλλον και σε μικρή ηλικία θέλει να γίνει καλόγρια. Στα 14 της χρόνια περνάει μια σημαντική υπαρξιακή κρίση που την απομακρύνει μια και καλή από το Θεό και την εθίζει στη φιλοσοφική αναζήτηση. Το πάθος της για τη φιλοσοφία την οδηγεί στα έδρανα της École Normale Supérieure, όπου ξεχωρίζει για την ανατρεπτική της σκέψη και το 1921 γνωρίζει τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ.

Ορίστε κοίτα ξεφτίλα και ενθουσιασμό Όλγα!!

Το έσκασε ο Χριστόδουλος Ξηρός και άρχισαν να δουλεύουν οι μονταζιέρες. Στο χθεσινό δελτίο του Μega, ο πιό αυθεντικός μηχανισμός ύπνωσης της κοινής γνώμης πήρε μπρος με "χαρά και ενθουσιασμό" ώστε να δημιουργήσει εντυπώσεις και να πλάσσει συνειδήσεις.

Δεν πρέπει να φοβάσαι που δεν έχεις να πληρώσεις το χαράτσι, που θα σου πάρουν το σπίτι, που τα παιδιά σου φεύγουν στο εξωτερικό αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμί. Δεν πρέπει να φοβάσαι που δίπλα σου κάποιος αυτοκτονεί.

Ένα πράγμα πρέπει να σε απασχολεί φώναξαν οι Megaλοι αυλοκόλακες! Η απόδραση του Χριστόδουλου...του Ξηρού.

9 Γενάρη: ημέρα μνήμης και αγώνα!

Δεν πρόκειται για μια εθιμοτυπική υπόμνηση ούτε για μια απόπειρα εξιδανίκευσης. Πρόκειται για μια συνειδητή προσπάθεια να ξεπεράσουμε το παρελθόν κατανοώντας τις συνθήκες που το δημιούργησαν και εξαλείφοντας όλες εκείνες τις μήτρες που προκάλεσαν τον πόνο και την οδύνη. Και αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε μόνον όταν μετασχηματίσουμε τον ιστορικό χρόνο σε δύναμη αμφισβήτησης, έμπνευσης, απελευθέρωσης και δημιουργίας.

Ο Βίκτωρ Σερζ για τη δολοφονία του Καρλ Λίμπκνεχτ και της Ρόζας Λούξεμπουργκ στο Βερολίνο (15/01/1919).

   Σαν σήμερα, στις 05 Ιανουαρίου του 1919 ξεκίνησε στη Γερμανία η εξέγερση της Ένωσης των Σπαρτακιστών (1) ή αλλιώς εξέγερση του Ιανουαρίου. Ήταν μια γενική απεργία που εξελίχθηκε σε εμφύλια ένοπλη σύρραξη, η οποία θεωρείται ως το σημείο λήξης της Γερμανικής Επανάστασης (1918-1919). Ως ελάχιστος φόρος τιμής στην επαναστατημένη γερμανική εργατική τάξη που συμμετείχε στην εξέγερση,  δημοσιεύεται ένα απόσπασμα από τις “Αναμνήσεις ενός επαναστάτη” του Βίκτορ Σέρζ (2) που φωτίζει τα γεγονότα της στυγνής δολοφονίας των ηγετών της Ένωσης των Σπαρτακιστών, Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζας Λούξεμπουργκ στις 15 Ιανουαρίου του 1919 στο Βερολίνο μετά την καταστολή της εξέγερσης.