Αύριο Τετάρτη 23/3 στις 12:00 παρέμβαση στη λέσχη!

Ουρές, αποκλεισμοί φοιτητών και πάλι ουρές!

Έτσι έχει πλέον η κατάσταση στη λέσχη. Αγνοώντας τις ανάγκες μας ο εργολάβος κοιτάει την τσέπη του και η πρυτανεία σφυρίζει αδιάφορα, κοροϊδεύοντας μας με συνεχή ψέμματα στα mail. Στη σάπια αυτή κατάσταση εμείς δε θα αφήσουμε τίποτα αναπάντητο και αγωνιζόμαστε μέσα απο τις γενικές μας συνελεύσεις για:

-ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΣΧΗ!!

-ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΠΑΣΟ!!

-ΜΙΑ ΛΕΣΧΗ ΑΝΟΙΚΤΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!!

-ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΩΡΑ Η ΠΑΝΩ ΛΕΣΧΗ!!

-ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ      

ΑΡ.ΑΓ.Ε   Ε.Α.Α.Κ. στους Ηλ/Μηχ

Πίσω θάνατος και μπροστά μόνο φράχτες

Κι αν πέρασε τόσος καιρός, κι αν χάθηκαν τόσες ζωές στη Συρία, το αιγαίο, τα δάση της Ειδομένης, δεν μοιάζει να έχει τέλος αυτό το εξοντωτικό μαρτύριο. Κι όλα αρχίζουν με ένα πόλεμο. Σε μια εποχή στην οποία το καπιταλιστικό σύστημα έχει πέσει στην πιο βαθιά του κρίση, όταν αδυνατεί να επαναλειτουργήσει, ανοίγει και πάλι ο ιστορικά αιματοκυλισμένος δρόμος των βίαιων συρράξεων. Αυτό σημαίνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, αναδιανομή των εδαφών και επένδυση της συσσωρευμένης πολεμικής βιομηχανίας. Αυτό σημαίνει καταστροφή μιας κοινωνίας, θάνατο και  προσφυγιά.

Όμως αν ψάχνεις για μέλλον σε “ειρηνικές περιοχές”, αυτές δεν είναι στην Ευρώπη. Το αιφνιδιαστικό για κάποιους “Refuges Welcome” από το στόμα του Συνδέσμου Βιομηχάνων Γερμανίας ήρθε λίγο πριν να κλείσουν τα σύνορα των κρατών. Κι αυτό είναι συνολική επιλογή της ΕΕ που μετρά σαν τα κουκιά τις θέσεις εργασίας και το επίπεδο μόρφωσης των προσφύγων. Τους κατατάσσει έπειτα σε πρόσφυγες και μετανάστες. Σε αυτούς, δηλαδή, που έχουν χώρο στην “Ευρώπη των λαών” κι αυτούς που δεν χωράνε (όπως με αντίστροφο τρόπο λόγω μορφωτικού επιπέδου δεν χωρούσε στην Ελλάδα το μισό εκατομμύριο επιστήμονες που μετανάστευσαν λόγω ανεργίας). Μετά την εισβολή της ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής, της Frontex και του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, στις 20 του Μάρτη σφραγίζεται η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Αυτή προβλέπει 3 δισ. στη φασίζουσα κυβέρνηση της Τουρκίας για να διαχειριστεί 72.000 πρόσφυγες. Από εκεί και πέρα κάθε Σύριος που περνά παράνομα θα επαναπροωθείται από την Ελλάδα στην Τουρκία, με έναν “νόμιμο πρόσφυγα” να παίρνει την θέση του. Εν τω μεταξύ η Ελλάδα τελεί υπό καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Ο στρατός αναλαμβάνει να διαχειριστεί τις δομές στις οποίες θα κρατούνται οι πρόσφυγες. Αυτό φυσικά σε στρατόπεδα με άθλιο φαγητό, τρισάθλιες δομές στέγασης  ολοκληρωτικά κλειστές στην υπόλοιπη κοινωνία, αφού οι ΜΚΟ και το κεφάλαιο  είναι οι μόνοι διαπιστευμένοι να τους προσεγγίσουν.

«Εθνικός διάλογος» διάλυσης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας…

Κάποιες σκέψεις για τον διάλογο που στήνει η κυβέρνηση, τους βασικούς άξονες της πολιτικής της κυβέρνησης για την παιδεία και ποια πρέπει να είναι η απάντηση μας ως φοιτητές…

Το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει από πλευράς κυβέρνησης τα ζήτημα του «εθνικού διαλόγου για την παιδεία». Η κυβέρνηση σε συνεργασία με τις πρυτανείες, με μεγαλοκαθηγητές, τοπικές αρχές, managers και διαφόρων άλλων ειδών χαρτογιακάδες επιδιώκει να ανοίξει το ζήτημα του νέου νόμου για την παιδεία. Έτσι δημιουργεί τις λεγόμενες «επιτροπές διαλόγου» οι οποίες θα επιχειρήσουν να τραβήξουν αυτό το ζήτημα μπροστά. Όπως θα δούμε παρακάτω, αυτός ο διάλογος δεν είναι παρά ένα «τέχνασμα» της κυβέρνησης. Μέσω αυτού επιδιώκει μια πλαστή κοινωνική συναίνεση στο νέο νόμο διάλυσης των πανεπιστημίων  που ετοιμάζουν σε άμεση συνεργασία με την ΕΕ.

Γιατί οι φοιτητές δεν πρέπει να συμμετέχουμε σε αυτό το «διάλογο»;

Όλοι οι διάλογοι για την εκπαίδευση μέχρι τώρα προβάλλουν το «εθνικό» διαχέοντας την ψευδαίσθηση ότι σε μια κοινωνία που σπαράσσεται από κοινωνικές ανισότητες και συγκρούσεις μπορεί να υπάρχει «ενιαίο συμφέρον». Υπηρετήθηκε αλήθεια το κοινό συμφέρον από τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν μετά από τόσους «εθνικούς διαλόγους» στις προηγούμενες δεκαετίες ή η αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης; Λήφθηκαν υπόψη οι θέσεις και διαμορφώθηκαν πολιτικές με βάση τις θέσεις και τα αιτήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας και των κοινωνικών φορέων ή εφαρμόστηκαν οι πολιτικές της ΕΕ, όπως αποτυπώνονταν στα προγράμματα των κομμάτων εξουσίας; Η ιστορική πραγματικότητα δείχνει ότι τέσσερις φορές από το 1986 μέχρι σήμερα τα αποτελέσματα των «εθνικών διαλόγων» πετάχτηκαν στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Έχει, επίσης, σημασία να τονιστεί ότι η οργάνωση και η διαδικασία του διαλόγου έχει συγκεντρωτικά χαρακτηριστικά και είναι απολύτως ελεγχόμενη από τα κυβερνώντα κόμματα. Τα πρόσωπα, η οργάνωση, η «ατζέντα» δεν καθορίζονται από τους κοινωνικούς φορείς και την εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά «από τα πάνω» με βάση τους στόχους της κυβερνητικής πολιτικής, όπως ευθυγραμμίζεται με τις κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ και την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ. Η ίδια η ιστορία λοιπόν «ξεμπροστιάζει» το ρόλο των εθνικών διαλόγων και αποδεικνύει ότι κανένας τέτοιου τύπου διάλογος δε μπορεί να φέρει κάτι καλό για το πανεπιστήμιο, τις σπουδές και τις ανάγκες μας.

Οι αξιολογήσεις τους δε χωράν τις ανάγκες μας!

Ταξική παρέμβαση αντιπροσώπων στο 36ο συνέδριο ΓΣΕΕ

Οι ταξικές δυνάμεις και αγωνιστές, οφείλουν να δράσουν άμεσα για την υπέρβαση της σημερινής κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα και με αυτή την κατεύθυνση σχεδιάζουν μια σειρά από ταξικοί αντιπρόσωποι να παρέμβουν στο επικείμενο 36ο συνέδριο της ΓΣΕΕ που θα διεξαχθεί από 17-20 Μαρτίου στη Ρόδο. Σε σύσκεψη που συγκάλεσαν στην Αθήνα την Τετάρτη οι αντιπρόσωποι Σ. Κοιλάκου, Μ. Ξιφαρά και Α. Σταματόπουλος, με συνδικαλιστές από σχήματα που συσπειρώνονται στην Αγωνιστική Ταξική Ενότητα ΕΚΑ, έγινε από όλους δεκτό ότι το μαχόμενο ταξικό κίνημα πρέπει να ρίξει το βάρος στην ανασυγκρότηση των συνδικάτων, στη συσπείρωση και συμμετοχή των εργαζομένων στα σωματεία, στις αποφάσεις από τους ίδιους στις γενικές συνελεύσεις. Πρώτη επείγουσα αναγκαιότητα, η οποία θα διατυπωθεί και στο πλαίσιο του συνέδριο της ΓΣΕΕ, είναι «να υπάρξει, ένα άλλο κέντρο αγώνα, ώστε σε επίπεδο συνδικάτων, σωματείων, επιτρόπων αγώνα και συνολικά στο εργατικό κίνημα, να μπορεί να οργανώνει τους αγώνες, να συντονίζει τις μάχες, να αποφασίζει με τη δημοκρατία της βάσης των εργαζομένων, με αποκλειστικό κριτήριο τα εργατικά συμφέροντα και τις ανάγκες του αγώνα».

Η σύσκεψη συνδικαλιστών συμφώνησε ότι η εμπειρία του εργατικού κινήματος, όπως του τελευταίου διαστήματος, δείχνει ότι οι εργαζόμενοι στηρίζουν κάθε πραγματικό αγώνα, όταν δεν γίνεται για την «τιμή των όπλων». Σήμερα που πολύ μεγάλα τμήματα εργαζόμενων αντιλαμβάνονται το ρόλο των «ΓΣΕΕ και ΣΙΑ», επείγει να εμφανιστεί δυναμικά, μια νέα αγωνιστική ταξική ενότητα, απέναντι στον ταξικό αντίπαλο. Που να ενώνει το σύνολο της εργατικής τάξης, και να έρθει σε ρήξη μέχρι το τέλος με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, τους δανειστές και την ΕΕ.

Όπως εκτιμήθηκε, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν έχουν γραμμή άμεσης σύγκρουσης και απεργιακής κλιμάκωσης για την αποτροπή της κατάθεσης του νομοσχεδίου, ενώ δυνάμεις που έχουν αναφορά στην Αριστερά συμπορεύονται στο ΜΕΤΑ μαζί με τις κυβερνητικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο, ακόμα και μέσα στο πλαίσιο του συνεδρίου, παρά τους ασφυκτικούς συσχετισμού υπέρ του γραφειοκρατικού, εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι εκλεγμένοι αγωνιστές θα απευθύνουν κάλεσμα αγώνα, στις μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού κινήματος, σε κάθε ταξικό συνδικαλιστή και αγωνιστή στην κατεύθυνση της συσπείρωσης δυνάμεων, για την ανάπτυξη και την νίκη των αγώνων.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ, 12.03.2016