Τα drone του πλανήτη δεν μας σταματάν,
Παλαιστίνη, Ζαπατίστας Κουρδιστάν !
[κείμενο ΑΡ.ΑΓ.Ε. - Ε.Α.Α.Κ. για Παλαιστίνη]
Τις βδομάδες που πέρασαν είδαμε έναν χρόνιο πόλεμο των Ισραηλινών ενάντια στον ανεξάρτητο πληθυσμό της Παλαιστίνης να ξανά φουντώνει και να κλιμακώνεται με την παράταξη των πολεμικών αρμάτων της Τσαχάλ ( Ισραηλινός Στρατός ) στην λωρίδα της Γάζας και με τον Βομβαρδισμό των περίπου 2 εκατομμυρίων παλαιστίνιων που κατοικούν την υπαίθρια φυλακή της Γάζας. Αυτήν την φορά δεν πρόκειται ούτε για έναν θρησκευτικό, ούτε για έναν εθνικό πόλεμο μεταξύ του Ισαηλινού κράτους και των αστικών εκφραστών της Παλαιστίνης, όπως η Φατάχ και η Χαμάς. Στο παρελθόν έχουμε δεί την Χαμάς,που κατέχει την πλειοψηφία των εδρών στην εθνική Αρχή της Παλαιστίνης, υπό το πρίσμα του φονταμεταλιστικού Ισλαμισμού να επιτίθεται στους Εβραίους του Ισραήλ. Προφανώς και δεν συμβαίνει αυτό όπως ευαγγελίζονται τα συστημικά μέσα ενημέρωσης. Δεν είναι ένας πόλεμος για την κυριαχρία της μίας αστικής τάξης επάνω στην άλλη, αλλά ένα πολύ καλά συντεταγμένο σχέδιο εκδίωξης του αραβικού στοιχείου από την Ιερουσαλήμ και του επικοισμού των Ισραηλινών εκεί.
Από την ίδρυση του Ισραηλινού Κράτους μέχρι σήμερα, δεν έχει διευθετυθεί το ζήτημα της Παλαιστινιακής Ανεξαρτησίας. Η επιθετική πολιτική του Ισραηλ απέναντι στους Παλαιστίνιους πυροδοτήθηκε από την δήλωση του Νετανιάχου για την μετακίνηση της ισραηλινή πρωτεύουσας απο το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ και την μετακίνηση του παλαιστινιακού πληθυσμού στα περίχωρα της Ιερουσαλήμ. Ένα σχέδιου του οποίου την βία και τον ρατσισμό, οι άραβες της Ιερουσαλήμ τα έχουν βιώσει έντονα με εκδιώξεις απο τα σπίτια τους, πογκρόμ εναντίων τους στους δρόμους της πόλης και αποκορύφωμα τους βομβαρδισμούς στην Γάζα. Μιλάμε,λοιπόν,για ένα σχέδιο εθνοκάθαρσης, για ένα σύγχρονο άπαρτχαιντ,κατά το οποίο οι παλαιστίνιοι θα μένουν σε περίκλειστες περιοχές και θα εκμεταλλεύονται από το Ισραηλινό κεφάλαιο ως φθηνά εργατικά χέρια για την παραγωγή προιόντων. Σημαντικό βέβαια να σημειωθεί πως την κατάσταση αυτή την εκμεταλλεύονται πλήρως τα σύγχρονα κράτη (ακόμα και σύμμαχοι του Ισραήλ), για να το αναδείξουν ως το απόλυτο κακό και να ξεπλύνουν δικές τους – παρεμφερείς σε άπαρτχαιντ – πρακτικές, όπως ας πούμε απέναντι στις μεταναστευτικές ροές τα τελευταία χρόνια (στρατόπεδα συγκέντρωσης, απαγόρευση εξόδου από αυτά σε περιπτώσεις, όχι χαρτιά και ΑΜΚΑ, απελάσεις και δολοφονίες). Αυτή η αναφορά δεν γίνεται για να μειωθεί η σημασία των εγκλημάτων του Ισραηλινού κράτους και της άρχουσας τάξης του, αλλά είναι σημαντικό να βλέπουμε πως τέτοιες κρατικές πρακτικές βολεύουν και το κρατικό αφήγημα άλλων χωρών, για να φανούν δημοκρατικά και “μη-δολοφονικά”.
Οι ΗΠΑ ήταν από τους πρώτους που αναγνώρισε το Ισραηλινό κράτος, καθώς μέτα το σιωνιστικό συνέδριο στην Νέα Υόρκη τίθονται υπέρ του σιωνισμού , με τα μάτια πάντα στην επέκταση του αμερικανικού κεφαλαίου στην Ιερουσαλήμ γεγονός που μαρτυρά και οι πολεμικές επιχειρήσεις των αμερικανών στα εδάφη αυτά και η συνεργασία των ΗΠΑ-Ισραήλ μέχρι και σημερα. Στον ίδιο άξονα κινούνται και οι Ευρωπαϊκές Δυνάμεις, που από τις αρχές του 20ου αιώνα οι μεγάλες δυνάμεις στήριζαν την δημιουργία ενός Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη. Στην συνέχεια μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο συνέχισαν να στηρίζουν αυτή την ιδέα, θέλοντας να αποσυνδέσουν το όνομα τους από το Ολοκαύτωμα τον Εβραίων. Όσο και να καταδικάσει η κυβέρνηση Ερντογάν τα σχέδια του Ισραήλ, εμείς δεν συγκινούμαστε καθώς γνωρίζουμε οτι μιλά με όρους άρχουσας τάξης και όχι αλληλεγγύης και ακολουθεί την ίδια στρατηγική ενάντια στους πληθυσμούς των Κούρδων και των Αρμενίων.
Την ίδια στιγμή το Ελληνικό κράτος έχει ξεκάθαρη θέση υπέρ του Ισραήλ. Επίσημοι εκφραστές της κυβέρνησης και του κράτους έχουν τοποθετηθεί δημοσίως για την “αλληλεγγύη τους στο αδερφικό κράτους του Ισραήλ”. Ακόμη, στα πλαίσια της στρατιωτικής άσκησης Ηνίοχος, που λαμβάνει χώρα αρκετά χρόνια πλεόν, ο ελληνικός στρατός συνεργάζεται με τον Ισραηλινό στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και μιλά για αναβάθμιση του ρόλου του στην “ασφάλεια” της μεσογείου και της μέσης ανατολής με βλέψεις στην διεκδίκηση των ΑΟΖ κααι των ενεργειακών κοιτασμάτων της περιοχής. Πιο συγκεκριμένα στα πλαίσια του ΗΝΙΟΧΟΣ 2019 η ελλάδα έδωσε χώρο στο Ισραήλ για να οργανώσει την επίθεση του στο Ιράν. Τα παραπάνω συμβαίνουν μεταξύ άλλων και στα πλαίσια του άξονα συνεργασίας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου, κράτη τα οποία επιπλέον 2 χρόνια πριν συνεργάστηκαν και συμφώνησαν μεταξύ τους για τον αγωγό East Med.
Είναι σημαντικό κάπου εδώ να σημειώσουμε πως, όπως και κάθε λαός άλλωστε, ούτε ο Παλαιστινιακός, ούτε ο Ισραηλινός λαός είναι ενιαίοι. Από την μία, εντός Παλαιστίνης προφανώς και υπάρχει αστική τάξη, η οποία όπως κάθε άλλη εκμεταλλεύεται μέχρι τέλους τα λαϊκά και εργατικά στρώματα, ενώ επιπλέον τα κυρίαρχα Παλαιστινιακά κόμματα (Χαμάς και Φατάχ) ξεκάθαρα δεν στέκονται δίπλα στα καταπιεσμένα, λαϊκά και ταξικά Παλαιστινιακά στρώματα. Από την άλλη, δεν πρέπει να αναπαράγεται μια αντίληψη, η οποία θεωρεί ολόκληρο τον Ισραηλινό λάο έναν λαό δολοφόνο μαζί με το Ισραηλινό κράτος. Όπως κάθε λαός, έτσι και ο Ισραηλινός είναι διαταξικός, και εμπεριέχει προφανώς και πληθώρα κόσμου που στηρίζει τις ρατσιστικές και θανατηφορές λογικές και πρακτικές του κράτους, αλλά περιέχει και ένα κομμάτι το οποίο εναντιώνεται στο Ισραηλινό κράτος και στέκεται αλληλέγγυο στον καταπιεζόμενο Παλαιστινιακό λαό.
Συνεπώς, είναι κομβικό να προτάσσουμε τους κοινούς ταξικούς-διεθνιστικούς αγώνες Παλαιστινιακής-Ισραηλινής εργατικής ταξής και τις κοινότητες των καταπιεσμένων των δύο αυτών λαών. Μόνο αυτή μπορεί να είναι η απάντηση στις δολοφονικές και εθνοκαθαρτικές πρακτικές του Ισραηλινού κράτους, αλλά συγχρόνως και στις καταπιεστικές πρακτικές του Παλαιστινιακού κράτους στον παλαιστινιακό λαό. Απάντηση πρέπει να είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη και κοινή πάλη των εργατικών τάξεων αυτών των δύο λαών ενάντια στις αστικές τάξεις των χωρών τους.
Μέσα σε όλα αυτά, μόνος σύμμαχος των εξεγερμένων Παλαιστινίων είναι το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα και η διεθνιστική αλληλεγγύη. Στεκόμαστε στο πλευρό όσων αντιστέκονται, με πέτρες και σφεντόνες, στα πολεμικά σχέδια και τα επεκτατικά σχέδια των μεγάλων για έναν κοινό αντιπολεμικό και διεθνιστικό αγώνα ντόπιων και μεταναστών εντός και εκτός της Ελλάδας.
